장음표시 사용
151쪽
,ἐν αἶματι ρεων ὀ διά τῆς LLκηνίδος χώρας ποταμος. Me me habet flumen sine nomino sie positum, addito articulo, quasi unum fuerit et certum in Piceno flumen. Nam Orosius IV, Id infinite dicit flumen in Ρiceno sanguine fluxisse. Itaque cogor suspicari nec tamen affirmo, scriptum suiss0 a Plutarcho ὀ τῆς Πικηνίδος Κυπρας noetu/mst, ut significetur fluviolus per oppidum Cupram, in quo templum Iunonis nobile fuit, in mare
XXI) In Marii c. 19 Plutarchus Ambrones narrat, eum ad aquas Sextias ad pugnandum procederent, crebro
Λιγυες. Haec sic accipiuntur, ut Ligures contra clamando responderint, se idem Ambronum nomen a mai0ribus 'traditum gerere; in quo primum admodun mirabilis est casus et fortunae lusus; deinde hoc verba Graeca significare nullo modo possunt; nam ut 0mittam ἀντι ωνεῖν non esse respondere, in illa sententia necessario pronomen αυτην aut ταυτην) addendum erat, articulus detrahendus, ut esset: την ciυτήν πατριον ἐαυχῶν Vel potius ἐαυτοῆς επίκλησιν εἶναι. Longe alia Ρlutarchi mens est; hoc enim dicit, Ambronibus suum nomen ingeminantibus Ligures suum e contrario nomen clamando rettulisse ἀντετωνο
illud, sed minus notum aliquod, quo ipsi 80 κατα γενος, hoc est, gentem et stirpem proprie signantes, appellaverint; id inest in litteris Eἶναι, appositione adiunctum ad et ηνεπίκλησιν nominativo casu ut paulo ante την. . . Προ - ηγοριαν - βρωνες , eique adduntur explicandi causa illa: σφῶς γάρ αυτους Ουetως κ. τ. i. Iam quantum illae
152쪽
litterae distent a nominis Ligurum gentilis sorma a Plutarcho posita, quis dicat8 Equidem nihil de eo usquam traditum repperi; tantum hic positum a Plutarcho
fuisse Scio. XXII) Transeo ad Plutarchi scriptorum alterum corpuS e quibus primum attingam libelli de fortuna c. 4 p. 99B). Ibi exponitur, artificum operibus Minervam praerese n0nfortunam, nec nisi unum exemplum commemorari huiusmodi operis casu effecti; pictorem enim aliquem, cum equum pingeret nec spumam frenos mordentis apte coloribus exprimere posset, iratum spongiam in tabulam impegisse; ea spumae similitudinem egregie persectam esse. Ea 'narratio sic incipit: α ιιέντοι φαοὶν In Πον ζωγρ&-
et Ου δ' ἀφρου κ τ. λ. Si Ρlutarchus artificis n0men omisisset, quod vix in tali fabula exempli loco p0nenda secisse videri p0test, ζώνγραφον et ινα commemoraSSet; nunc Κναisiud tam inepte ponitur, primo etiam loc0, ut appareat sub illo ipso artificis nomen latero. Id nomen Plinius hist. nat. XXIV, l04 servavit; scribendum igitur est: Νεαλκν ιέντοι φαοὶν κ. v. a. Praecedit littera ν. . XXIIIJ In convivio sept. sap. c. 13 p. 15b F), ubi editur sic: και ὀ Πωακός, Συ δέ γε, εin εν, ουτως ἐρ
θυοθεὶς αθλον αδεεiν καὶ ο τέφανον, iam Wyttenbachius suspieatus est nomen hominis subesse. E codicum vestigiis
παρά λ βουτ' άδελνω pro illis γάρ καὶ νυν0 emei videtur παρά Λιβουτάδη Λελφεώ διεθυσθείς. Nani δη ante hauriri lacilo potuit. J XXIV In declamatione de gloria Atheniensium c. 1 p. 350 C), ubi oratorum libri cum imperatorum rebus gestis comparantur, quod in textu patienter tenetur etῆς 'Αρι-
Quaesit. Rom. 90 quod restituturus eram ορθρος Geryonia canis ita appellatur). praeripuit Wehle mus. Rhen. XX p. 309. Dissilirco by Gooste
153쪽
oτείδου παραγγευας pro Παρὰ Πλαται te νικης, in interpretatione Latina tacite correctum est; sed in eodem loco paulo post haec leguntur: ῆ τοὶς κοινο ieii τεφάνοις, ους τὴν ' Ελλάδα ἐλευθερωσας ελαβε, τον νεοσθένους περι του στεφάνo 1 Παραβάλω/ιεν; et Latine ponitur publicis coronis. Apparet subesse nomen imperatoris, qui τὸ ν 'Rλλάδα ἐλευθερῶοαι dici possit. Scripserat Plutarchus τοῖς Κονωνος οτεφανοις, hoΠ0res ei habitos p0st vicisiam Cnidiam et rostitutos Athenarum mur0s significans.
Plutarchus se dicit, ne Plato, ut Anaxag0ras, alienas sententias pro suis p0suisse videatur. H0latis deinde nonnullis e Platonis libris, quae pertinent ad quinarii numeri in mundi constitutione vim, subiicit: Πυθομενος. 6 27se, rις ταλα προτερος ουνιδων Πλάτωνος δυο Ε καθιερωοετιῶ δήλω/ια καὶ atvtβολον του αρι itου των πάντων. Ut nihil dicam de φ nos Verbo subiecla care e nisi per se manifestum esset, n0minari certum hominem debuisse, qui ante Ρladinem haec vidisset, solus concursus participi0rum πυθο/εενος et Ουνιδων mendum monstraret, cum praesertim de intellecta re et reperta, non de audita et ab aliis comperta πυνθάνεοθαι) agatur. Scripserat Uutarchus: Πυθαγορας, φησει δηεις, ταὐτα Προτερος προτερον ' ουνιδώ ν Πλάτωνος κ. z. λ. XXVI) In libro, quo quaeritur, sentne sit gerenda respublica, c. 27 sp. 797 C , ubi exemplis declaratur, quantum saepe genum auctoritas in rebus publicis valuerit, Ρlutarchus, senem Spartanum Agidi regi, acie iam instructa ad proelium cum h0stibus committendum progredienti, acclamaSSe narrat, malo eum malum sanare velle: 'o δὲ ' ις ἀκουσας ἐπείoθη και μεχωρησε μν, ἐκράτει δὲ καὶ διφρος εκειτο καθ' a ιεραν παρά ταὲς θυραις του ἀρχείου, καὶ nολλάκις άνιοτά/ιενοι nρος αυτον οἱ εφοροι διεπυν- λάνοντο καὶ συνεβουλευοντο περὶ των μεγioτων. 'Eδόκει
154쪽
γαρ ερ φειον ἀνὴρ εἶναι και συνετος Ioτορε oθαι. Adduntur plura de eo, etiam cum ob summam senectutem debilis et plerumque κλινήρης esset, ab ephoris arcessito in Drum et, ut imperio obediret rui monor η πείθοιτο , ire e0nato. Multa hic perversa, primum illud de Agide se recipiente illo quidem, sed tamen victore nam quod poster0 die alio l0co pugnavit vicitque, nihil ad hanc rem pertinet nec p0terat tam obscure signifieari) tum in hoc ipsoa0ristis mire et prave subiectum imperfectum εκθαet ει , deinde vero omnia, quae dei neeps adduntur, a regis Persona alienissima, ad civem privatum honoratum apta illud vero de vita ad ultimam senectutem producta prorsus Agidis hist0riae repugnans. Haec omnia incommoda tollet litterarum distractarum sine ullius mutati0ne in unum n0men congregati0: 'Ο δὲ-επε io θη καὶ ἀνεχώρηοε.Mενεκρά et O di καὶ δίνθος ἐκειeto κ. z. λ. Iam omnia quae sequuntur, ad Menecratem pertinent, cuius memoriam es ra hunc l0cum servatam n0n arbitr0r 3. Thucydides quidem V, 6b neque nomen h0minis p0nit neque ea, quae de honoro ei p0stea habita Plutarchus ex alio lante, ut
XXVII) De Stoicorum repugn. c. 2, 4 Plutarchus invita sch0lastica et oti0sa, quam Stoici maximeque Chrysippus reprehendant, nullos magis c0nsenuisse ait quam Chrysippum, Cleanthem, Di0genem, Zen0nem, Antipatrum
Mirum illud ἐν et is ηδίονι διάγειν, quod vertunt in sua Viotio, comparativi saltem nullam rationem habentes magis tamen ἐπὶ ζωοτῆρος διαγειν, qu0d interpretatio
in Sympos. II, 5, 1, 4 Μενεκραυὶς ex μεν Κρατ νοῦς restituit Reishius, in libro Non posse suaviter, c. 21, 9 Μενανδρεῖον pro μὲν ἀνδρειον Mezeriacus. Disiligod by Corale
155쪽
omittit. Nihil erit miri, si ἐπὶ Ζωστῆρος scripseris, ut Atticae vicus et promuntorium intellegatur, ad quod philosophos aestivare et otiari solitos apparet. Itaqus etiam ἐν et in ηδίονι alius significatur Athenarum aut Atticae locus a philosophis celebratus; is, ni fallor, odeum suit: ἐν ζ δ. ω. Alterum ω extritum locum dedit interponendi. 'Eν τω ωδείω Chrysippum oro λάσαι, Diogenes Laert. VII 184 testis e8t. XXVIIIὶ Apud Lucianum in piscatore c. 39 Parrhesiades, omnibus sententiis absolutus, exclamat: Προοεκυνηouet ην γε- ἄλλον δὲ et ραγικωτερον aυgo notήσειν 3 οι δοκω ' Οεμνότερον γαρ' 3ιθα σεμνὴ Νίκη, κ. τ. i.
Vorti video: Equidsm initio iam adoravi. Sed neque et ην πρωτην est initio, neque γέ ferri potest saltem initio) neque omitti recte, quem veneratus sit deum
neminem autem est Veneratus, c. 29), et longe aliam sententiam postulat, quae sequitur, c0rrectio ιι υλλον M. Manifestum esse iam ex orati0nis larma debet Προοεκυνησα notissimo usu dici pro praesenti de affectu nunc erumpente; veneratur autem iudicio victor Victoriam, primum simpliciter: Προοεκυνηnα τὴν Πτερ υτήν. Deinde magnificentius poetae verbis utitur. Αlata dea in hoc or tionis contextu quae significaretur, nemo Graecus dubitabat.
XXIN Idem Lucianus in libro adv. indoctum c. 4 hominem libris coemendis doctrinae laudem aucupantem negat, etiamsi pretiosissimos codices possederit, quicquam ad doctrinam profecturum: κατά mi ταλα εχε ξυλλαβών
κτήσαιος Ignave prorsus et pravissimo loco post illud καλῶς additur in codice pretium a manu Demosthenis habenti, manifestumque est hoc sententiae membrum finiri
156쪽
male his adiunguntur; nam in libris a Sulla Athenis Romam in praeda missis non Demosthenis neque Thucydidis codices commemorabantur, sed Aristotelis et Theophrasti libri Nelei Scepsio hereditate relicti et postea Athenas translati vid. Strabon. XIII. 608, 609, etsi fuisse, qui ad Ptolemaeum Philadelphum pervenisse traderent, ex Athenaeo I p. 3 Α seimus . Coniunxit igitur Lucianus tria egregia κει/ιήλια, Dem0sthenis orationes ipsius manu scriptas, Thucydidis historiam a Demosthene lut fama ferebat octies descriptam, antiquissimos et rarissimos
και νηλεως iactum καλεις. Sed restat aliquid. Neque
pro Ono dicitur: illa praep0siti0ne signisicantur, quae quis a Demosthene, id est, ex eius codicibus ipso permittente. descripserit; et tamen priorem illam sententiam et fama alibi tradita et latus locus et additum καὶ ut α non minus quam Demosthenis ipsius orationes, postulant. Ιω-
quod in priore membro dixit εν XXX Pausanias VII, 23, 7 et 8 exponit, quae homo
Sidonius secum aliquando de Apollinis, hoc est solis, et Esculapii, hoc est aeris salubritatisque, coniunctione disputaverit; deinde addit: 'φω δε άποδέχεσθαι μεν τά ει- ρημενα, ουδεν δέ τι Φοινίκων 3 ἄλλον ἡ καὶ 'Eλλήνων ἔφην et ον λόγον, ἐπεὶ καὶ ε ν Tιτάνη τῆς Σικυωνίωντο αυτ o ἄγαλμα 'Υγίειάν τε ονοιιάζεσθαι καὶ παιδιην sic codd., non παιδὶ εἶναι δῆλα, ως τον ἡλιακον δρομον ἐnὶ γῆς υγίειαν ποιουντα άνθρώποις. Recte intel lectum est, huic 'Πίειάν τε alterum respondere debere nomen verum id non aesculapii esse debet sex eo enim nihil, quod
157쪽
ad rem pertineat, emcitun, sed aut solis aut cum sole coniunctum, ut ex eo intellegatur, etiam Graec0s haec copulasse; deinde non addendum alibi id nomen est, sed ex
παιδι ν exsculpendum cuiειαν τε ονο/ιάζεσθαι καὶ . . . ,
ut adiungatur: δηλα, me videlicet, quod). N0men ipsum n0n audeo definire. 'I λιαδαρ) XXXI) Transeamus ad Latinos, qu0rum agmen ducet Cicero. Nam quod ad Attio. III, 8, 2 scribitur: nam Ρhaetho libertus eum Q. Cicer0nem non vidit; vento reiectus ab illo in Macedoniam Ρsillae mihi
praesto fuit, vento ab h0mine non religimur aliqu0, nedum ab eo, quem n0n viderimus. Ab Ilio, cum Asiam peteret, Phaetho erat vento reiectus.
XXXII) Ciesroni adiungatur Asmnius, qui in exordio e montarii in Ρisonianam p. 119 Η0t.3 seripsit: magis
naturale est, ut Piso recenti reditu invectus sit in Cicer0nem, n0n, ut editur, ipso recenti, pr0n0mine male abundanti. XXXIIIJ Seneca rhetor p. 173 tb 5) narrat Latronem, eum Caesare Augusto praesente deelamaret, quaedam de ad0ptione dixisse, quae Caesarem tangere crederentur verba corrupta sunt necdum probabiliter emendata -); tum Maecenas sne pr0grediens Latro gravius Ossenderet innuit patro fascina recusarem finiret iam declamationem. Sic enim codices. In patro subesse Latron: recte Isinius intellexit; sed aliud praeterea latet n0men pr0prium, qu0 erut0 reliqua etiam certam habent emendationem; fere enim tantum litterae separandae recte Sunt Maecenas innuit Latroni, sestinare fresarem; finiretiam do clamationem.
XXXIV) Apud eundem p. 250 227) haec seribuntur:
Saturninus Furius, qui volens codd. voles) vel eondemna Vit, maius nomen in foro quam in dei elamationibus habuit. In Furio, inter declamat0res non valde not0, in mem0riam rev0catur nobilis accusatio-
158쪽
qua reum condemnaverat. Ilai nomen litterae satis monstrant : qui Volienum condemnavit. Votienum maiestatis damnatum, omisso accusatoris nomine, commemorat Tacitus ann. IV, 42.
XXXV) Valerius Maximus VIII, 7 Ε. 3 de Platone AEgyptum Alexandriae vicinam) peragranti sic scribit: Nili
fluminis inexplicabiles ripas vastissimosque campos, effusam barbariem et flexuosos fossa rum ambitus AEgyptiorum senum discipulus lustrabat. Apparet prave dici lustrare barbariem et barbariem effusam vitiosissimequ0 inter locorum appellationes ripas, camp0s, fossas) barbariem illam interp0ni. Latet sub barbariae nomine l0eus aliquis in vicinia Alexandriae n0tabilis, qui natura sua apte es usus dici potuerit. Is lacus aut palus est. Nimirum scriptum suerat: essus am areotidem; semel seripto m, ex areotidem sacrum sensim barbariem.
XXXVI) Apud eundem Valerium VIII. Ib E. 1 de
Pythagora haec leguntur: Magnus honos i fuit, quod satis videbatur ad rem demonstrandam, ipsum dixisse , sed schola tenus; illa urbium suffragiis tributa: Enixo Crotoniatae studio ab eo petierunt, ut senatum ipSorum . . . consiliis sui S uti pateretur, opulentissimaque civitas tam frequenter cod. Bfrequentem Venerati post mortem domum Cereris sacrarium fecerunt, quaque recte Kempsius: quoad que) illa urbs viguit, et dea in hominis memoria et homo in deae religione cultus est. Mire, cum urbium suffragia nominasset, una urbs appellatur, Croton; cur deinde illa opulentiae laus 0pulentissimaque civitas) non statim ponitur 3 quae est illa frequentia Venerationis p quove pertinet particula tam tam frequenterj3 Intel legi iam ex his indiciis potest, in corruptis illis tam frequenter latere alterius urbis vel potius propter venerati et secerunt, incolarumin nomen. Acce-
159쪽
dit, quod nemo Pythagorae m0rienti aut post mortem honorem habitum a Crotoniatis tradidit, sed eum aut ab iis occisum aut inde fugisse Metapontique mortuum esse. Itaque nihil certius esset quam Metap0ntinos hic eum Cro-t0niatis coniunctos fuisse, etiamsi n0n apertis verbis Di0genes Laert. VIII. 15 ses r. 10) et Iustinus XX, 4, i 8 ipsum hoc de Pythagorae d0mo in sacrarium Cereris e0nversa ad Metap0ntin0s reserrent. Scripserat igitur Valorius: Enixo
Crotoniatae Studio . . . pateretur. opulentis Si
maque civitas Metapontini venerati p0st mortem domum Cereris sacrarium fecerunt. Qu0niam autem haec emendati0 0mni dubitati0ni exempta est . in hoc l80 ut in proximo et in aliqu0t superi0ribus animadverti velim, cum Semel a n0mine proprio aberratum esset, luam licenter litterae ad v0cabula appellativa esstetenda mutatae sint. Nam ex Meta superest ta, ex p0nti ni tantum n t. XXXVII Apud Plinium hist. nat. ΙΙ, 224 enumerantur fluvii, qu0rum aquae laeuum stu0s transirent, aquas Supermeare nec iis misceri credebantur. his verbis: Quaedam vero et dulces aquae) inter se supermeant alias. ut in Fucino laeu invectus amnis, in Lario Addua in Verbanno Ticinus . in Benaco Min eius, in Se binno Ollius, in Lemanno Rh0danus, cet. Ibi quin pr0prium eius qu0que fluvii, qui Fucino lacui invehatur et eum Supermeet, nomen p0situm fuerit, non inane et a construetisne in Fue in0 lacu) alienum participium, dubium n0n est, etsi a nullo annotatum video; sed qu0d id n0men suerit si tamen traditum usquam est, iis relinqu0 reperiendum. qui Apennin0s et rivos fluvi0l0sque inde in Fucinum decurrentes melius norunt quam eg0.
XXXVIII) Tacito in Agricolae c. 24 insignis in h0c
genere et cum hist0ria c0niuncta adhibenda emendatio est Seribitur enim ibi sie: Quinto expeditionum ann0navo prima transgressus ignotas ad id tempus gentes crebris simul ac prosperis proeliis domuit
160쪽
eamque partem Britanniae, quae Hiberniam adspicit, copiis instruxit cet. Manifestum est, non omitti p0tuisse, quod caput narrationis est et sine quo omnia haec inania sunt et ipsa oratio vitiosa, quid quod flumen mareve)Αgrippa transgressus sit; deinde nihil sane in ipsa Britannia erat, quod elasse et navibus transiret; ineptissima quoque est primae navis mentio; nam si h0c Tacitus significaret, Agrippam exemplo fuisse exercitui primum ipsum euntem sprima nave, non nave prima), saltem periculi et difficultatis aliqua significatio praecedere debebat. N0l0 persequi inutiles mendi manifesti senarrand0 occultandi c0natus; apparet enim, in illis nave prima n0men latere fluminis, qu0d Agrippa transierit. ut in partem Britanniae, quae Hiberniam aspicit, veniret. Scripserat igitur Tacitus: Quinto expeditionum
anno Sabrinam transgressus. Eius n0minis multo clari0ra vestigia quam supra Metap0ntin0rum apud Valerium aut Mareotidis supersunt; nam ex brinam laetum prima, tum ex na, quod restabat, naue. Agrippa in meridianam partem eius regi0nis, quam nunc Vati Siam appellamus, intravit. )
XXXIX, Apud Gollium XVII, 2 l, 17 et I 8 lime
leguntur in editionibus: Hostes tunc populi Romani fuerant Fidenates. Itaque qui in hoc tempore nobiles celebresque erant, - Sophocles ac deinde Euripides tragici poetas et Hippocrates me die uset philosophus Democritus, - Socrates Atheniensis natu quidem posterior fuit, sed quibusdam temporibus iisdem vixerunt. Totum locum descripsi,
) Ann. III, 68, ubi doleo Nipperdotum lacili delendi, quae nemo
additurus suit, auxilio usum, subesse nomen proprium matris Silani, multi viderunt; id nomen ad litteras alia prope accedere debet, deinde eiusmodi seminae esse, cuius ob genus et cognationem principis singularis ratio habenda fuerit. Utrique
condicioni unum satisfacit plenissime Atta Atia parente geniti .