Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

231쪽

Lib. II.

Nulla ratio reddi genetivi illius δειλαίας -ολυ potest; nam qui magnum corpus, id est, pondus et multitudinem

cineris intellegat, lare credo neminem. Recte c0ntraria coniunguntar ἐν βραχε i χαλκω 3 γιοχον σω/ια. Additur cum miseratione, nunc h0e tantum e0rpus nihil nisi δειλαί cν σποδον eSSe; Sic enim scribendum. Ibd. 941 scrib. Ουκ Oio θ' sv. Ουκ εοθ') o γ εἶπον 'oυ rαρ ων αφρων ἐνυν: nescis nec intellegis, quid dixerim. Sic nulla versus cum Nauchio damnandi causa est. Ibd. 1086 chorus Electram laudat exemplum τωναῖα θων secutam, qu0rum nemo ζῶν κακως ευκλειαν

Ineptum eSse κοινον alii senserunt; nec satis erat Electram miseram vitam elegisse, sod miseram et honestam. Scriptum fuerat αιωνα κλεινον. Non raro κοινος et κλεινος permutantur. In eo, qu0d additur: etὀ-καλον καθοπλί-ncisa nescio an lateat κατοκνήοασα cum inhonestum

refugeres); certe subest huiusmodi verbum, quod spreta ab Electra inhonesta significet. Edipi fulon. 34:

Sic codices. Pro άδηλουι εν requiritur Verbum, qu0d significet aut nescire aut egere sui ea dicas, quibus egemus et scire opus est . Suspicor Sophoclem scripsisse υν α χηνου/tεν. AdiectiV0 αχην Τheocritus usus est, sub-

232쪽

stantivo ἀχηνία bis AEschylus; his adiungitur verbum legitimae formae, cuius nullum aliud exemplum ex8tare lateor. )Ιbd. v. 156. Inauditum et ab usu et signifieatione particulae i να l0nge remotum ἀή ἴνα /ιη προπέσης pro αλλ' ὐπως /tn, cum iubetur aliquis cavere et vetatur sacere. Serib. ἀλλ' i δε εο δ' ἐν άφθεγκet w μη προπέσvς ναπει. Ibd. 367 sqq. Ismene l0quitur de Eteoelis et Ρolynieis consiliis :

Vitiose diei ερις de consentiente Voluntate, chm aemulationis aliquid efficiendi nulla signiscatio sit, eo certius statuitur, quo aptius est, qu0d sequitur his contrarium

nes pr0positae ην ορος. ῆρε οεν) n0n aeque placent. Sqribendum videtur: αυτοiς ην ερως, Κρέοντi τε κ. T. Deinde autem et χραίνεσθ'αι nimis nudo dici et, quod manifestius est, λογω inepte abundare Blaydesius Britannus iuro sensit, cuius multo antequam sententiam c0γ0Vi, scribendum c0nieceram una littera addita: χραίνεσθαι

Ibd. 378 sqq. Polynices, qui Argos exul se contulit): προσλα/ιβάνει

κῆδος Tε καινον και ξυναοπιοτάς φίλους, ) V. 92, quoniam nescio, quid sit κερδη οἰκειν τινί nee uti possum iis, quae Meinehius in analectis Sophoes. ad aed. R. 586 mira de verbo οἰκεῖν docuit, testimonia aliqua ex parte sibi ipse coniectura faciens , emendaveram οἰκίσαντα, sundantem et condentem. Postea vidi a Doederlinio et Hermanno praeceptum, sed nec a Dindorsio nec a Nauchio commemoratum. Etiam 785 cod. Medic. Οἰκῆσης pro οἰκίσης. Diuiliam by Cooste

233쪽

Lib. II.

Sic codex Medieeus. Primum manifestum est, P0lynicis c0nSilia non eo spectare, ut ipse aliquid idem) aut Argis aut Τhebis ossiciat, nec, quicquid de singulis verbis liat, haec duo inter se contraria τι/ιὴ καθεξων ῆ προς ονθανον βεβων ad P0lynicem reserri p0sse. Recte igitur intellectum est significari certamen inter Arg0s Thebasque et subiectum sententiae esse ' γορ participiaque in v. 381 neutri generis esse, ut hactenus recte in c0dice un0 Parisiensi scriptum sit κ ιθ όξον. qu0d c0rruptum est, quia σιβων masculini generis speciem obiecerat; Polynices bellum instruere dicitur ea spe atque e0 c0nsili0 ut Argi Thebas auth0n0re... 3 aut ad caelum sursum extollant. Apparet primum, neque per se ad coelum t0llendi n0tioni recte c0ntrarium poni κατέχειν, et voce et ι/ιῆ excludi, quicquid lir0prie ad imperium et ominati0nem pertineat, deinde n0n minus manifesto latam imaginem ductam esse a trutina, in cuius lancibus utraque urbs gl0riaque eius imp0sita altera alienam elevet aut deprimat. Scripsit Soph0eles una littera plus: τιιιῆ καθ' ελξον ῆ προς ουρανον Elevatio et sublatio summa hyperbolice significatur verbis

80ph0eles apertu quod sit ex adiecto intellegitur et quod hoc pri0rem in spe et 0pinione Polynieis locum tenet)intellegi voluit de Argis Thebas superantibus. Et tamensio premitur et subsidit Argivorum, non Theban0rum lanX. Sed accidit veteribus, ut in hac c0mparati0ne ad h0mines aliaque de principatu eortantia transferenda c0nsundant laneis motum et h0minis reive; nam haec ext0lluntur, cum lanx subsidit. Prorsus eodem modo Cieero sin. V, 92 dixit: terram ea lanx et maria deprimet καθέλξει); proprie suo p0ndere elevatura erat προς ουρανον

Indidemque Ovidius metam. VII, 449 dixit: facta premant

234쪽

annos, ubi poterat elevent spraegravent et superent pondere) dicere.

mius; sed ne ortu quidem aptum; neque enim de modo miserandi quaeritur. Omnin0 non miserati0nis Ismene se spem habere negat. sed finis et termini. Itaque scriptum credo fuisse: o ποι καθ ο ρ ριι ολλι ν: in quem portum deducturi sint. Ibd. 445 sqq. 'Rκ ταῖνδε δ', indipus inquit

δίδωσιν αυταὶν, καὶ τροφας εχω si ον καὶ γῆς αδειαν καὶ γενους ἐπαρκεορν.

Quae sit γένους επάρκεο ς, quae tanquam tertium adiungatur τροναῖς βίου et γης άhiot, pr0raus nescio. Nam SchneideWini enarratio pr0rsus omnia confundit. Scribendum est: καὶ τέγους επάρκεοιν. Filiae indipo alimenta, terram, in qua habitet, tectumque praestant.

Quam alienum ab ea, quae requiritur, sententia quod utinam nunquam accepisse mi sit adiuvandi verbum ἐπωφελεiνὶ, satis declarant et enarratorum notae et Papii in lexico expositi0. Scripserat Soph0cles ἐπ-pεG. Ista, quo Verbi, quod est ονε iacis, a0risto usi sunt Arist0phanes av. 1 Ib, Thucyd. VIII, 5, 5 ἐπ-yείλη nεν . In v. antistr0phie0sb48 scribendum νοι in δη καθαρος, ad sententiam perapte. Ιbd. 589, 590: Oiδ. Miνοι κos tot ν κε io' ἀναγκάζουσί ριε. Θno. Au εἰ θήλοντ' αν γ ουδὲ Οοἱ φευγειν καλον. Sic codex Med. In pri0ro versu nulla suspici0 est in κο/ιίζειν κε io', quod aptissimum est, sed in Γναγκά-

235쪽

γυοι, pro quo qu0d conieceram, in idem video incidisssΜeinerium. ἐπαξιουσί με. Ε0 c0mposito hae significatione saepius Sophocles utitur. In altero versu recte Goebstius θελόντων, non recte ου θελόντων, quo l0co negatio ante condicionem si illi volunt, ne tibi quidem) poni nequit. Scribendum videtur: 'Au sti' θελοντων γ Ουνε σοὶ φευγειν καλον. At sino eos te domum deducere.) M pro una syllaba poni, n0tum est Arist h. nub. 932, eccles. 784 ; apud Sophoclem in hac ipsa tragoedia li92 ἐασον pro duabus est. γ

c0d. Med. a prima manu ειεπερεις, supra scripto ab antiqua manu οὶ neque αναφέρειν δειπερεινὶ rectum e8t, et vitiosissime abundat ονειδίζων. Una littera detracta, quae bis scripta est, sit rectum verumque: ους alia' ἐιν ορε i συ μιοι φονους Πατρφους ἐδονειδίζων πικρῶς quibus mihi obiiciendis te quasi ingurgitas et oblectas . Qui oυκ 0 πίπλαται ποιων τι Eurip., Aristoph. , Xen. neque μεστος ἐστι εξονειδίζων, is stultur obiurgatione, εμι φορεῖται ἐξονειδίζων.

V. 861, ubi in cod. Med. est: Ala. Αεινον λέγοις alii codd. λέγεις . . τουτο νυν πεπραεεται, recte Triclinius scripserat: M. Bε νον λεγεις. κρ. ' Ως τουτο νυν πεπραξεται. Pronomen συlanguidissime adhaeret post λεγεις, particula cὸς abesse Vix potest. Diuitiaco by Corale

236쪽

224 Lib. II.

Non potest, quod Verba significant, Creon negaro, Thesea, dum hic sin Attica) sit, quicquam, quod reprehendi mereatur, dicturum; se ipsum negat, dum hic in Thesei regno sit, quod is dixerit, reprehensurum; domum cum

venerit. de vindicanda iniuria cogitaturum. Itaque scribendum :Ουδιν Ου st ε/ιπιον ἐνθαδ' ων ερεῖς ἐμοι aut, si audacius traiectum συ Videtur ουδὲν /ιε tineto νἐνθαδ' ἐ/ιo . ων συ ἐρε ie): Ουδεν ου με/ιπτος ἐνθαδ' ων ερεὶς ἐ/ιοί. Ρmpter nihil, in nulla parte eorum, quae mihi dixeris, tu reprehendi a me debes.) Vitium subesse etiam Nauchius Sensit.

Scribendum ci ab utraque parte adstantos; latus άμφιδεξιον de eo, quod alii ab utraque parto amplectantur, inepte dicitur. Ibd. I 380 sqq.: Toιγαρ τὀ οον θακνγια καὶ τους σους θρονους κρατουσιν, εi περ εστιν ἡ παλαίφατος Ἀκη ξυνεδρος Ζηνος ἀρχαίοις νο/tοις. Dirae ἄρα in n0n possunt κρατεὶν θ ρονους et prammest praesens tempus pro futuro. Scribendum videtur ραί-

Versum 1436 et sententia et verbis et forma in ι dativi eliso) vitiosum tolli iubet Dindortius, qui quod in locum Veri, qui interciderit, eum suppositum dicit, nihil

omnino eo sublato desideratur. Verum versus n0n sinis ulla minima causa fictus est, sed easu huc delatus ex

237쪽

Lib. II.

22b superiore loco. Nam in superive Polynicis oratione post v. I 409 aptissimus est, sic scriptus:

Ρiam post mortem curam sororum precatur, quoniam vivum n0n amplius Visurae sunt. V. 43b huius tragoediae in eodicibus iterum legitur post v. 768. Inferioris aetatis interpolator n0n usus esset crasi Attica in ἐπεὶ Ου.ὶΙbd. Ib34: αι δὲ /ιυρίαι πόλεις

Corruptum /ιυρίαι, sed parum aptum, qu0d Nitzschius substituebat, κυρίαι, quod certarum rerum ius et potestatem significat, n0n 0pes et potentiam. Scribendum

videtur αἱ δ' ἐν Ουρια πόλεις, urbes, quae vento Secund0 utuntur.

Precatur chorus Mortem, ut descendenti ad inseros indipo Cerberus ἐν καθαριν, σῆ. Η0c quid Sit, nemo dixit dicstve; rectum erit ἐκ καθαρου de via decedat, ut pura Vacuaque sit, viam vacuam relinquat ipse se sine terribili latratu antro condens. Ibd. 1633 sqq.: καὶ καταίνεσον

238쪽

Neque νερι ρων γῆ e βάθρον recto dicitur de terra. sub qua inseri sunt, et nimis haec coacervantur νερτι οὐ νευνουν γῆς ἄλυ7ιηrον βαθρον et ipSum ευνουν βαθρον satis displicet et γῆς si ιθρον indipum conficiens έξέ- πραξ' αυιον). Scribendum:

ευ νουν, διιο et αν γῆς α λυπητον βάθρον inser0rum benevolentia, aperta Sine dol0re terrae sede). Traehin. 54 sqq.:

maximeque Hyllum, quem pr0babile est, si patris curam aliquam sui gereret, n0n male facere visum iri; cui laudi videtur lare, si cet.). Ibd. 79 Sqq. 'Me ῆ τελευνῆν του β. ου μελ ει τελεiν

Verba eorrupta εἰς τον υset ερον sustulit Dind0rsius, ut locus seret ευ io λ/ιω φρενὶ aut simili supplemento libore

239쪽

Lib. II.

ῆ τολον αρας scribi vult ῆ τους' ανατλάς. His evenatae lieentiae moliminibus liberabit nos lacilis et prompta ver-b0rum aperte c0rruptorum, ceteris integris gervatis, emendatio :

τὰν λοιπο, ηδη βίοτον ευαίων ἔχειν. Quam saepe c0mparativi υοτερον) et superlativi unτατονὶ terminationes permutentur, norunt omnes, qui ad codicum scripturas in legendo attenderunt.

EDι, ω τδαιν', ἀλλ' ἐκ σαυet ς' ἐπεὶ και ξυμ pορα τοι /tη είδεναι c0d. 3ιηδέναι σέ γ' ητις ει. Calamitas dici n0n poterat, Deianiram ignorare, quae esset puella. Nimis praeterea ambigue omittitur subiectum hi ἐγ in h0o c0ncursu / η εἰδέναι si. Scribendum videtur : ἐπεὶ καὶ ξυ/ι φορον s Οι 3ι ειδέναι σέ γ' η τις ει auchius versum ut spurium delevit; ut delere posset, in ει mutavit in τίe εις Quid est improbabile, si hoc non est p) De v. 323 vid. supra p. 24. Ibd. 339: τί δ' εστις του ιε τηνὸς ἐφίστασαι ναοιν; Neque Graece ullo modo dicitur του pro του iνεκα neque genetivus cum σαοιν coniungi potest salva sententia froυβuoινὶ neque ad ἐφίστασθαι σαο ιν Traia accusativus personae adiungi. Videtur scribendum: τί δ' hor', ἐφ' ου /ιοι et ηνδ' ἐφιοτα Οαι sic σιν; Ibd. 547 sqq. τ' Ορω γαρ ὴβην την 3 εν ωπουσαν προσω,

Extrema corrupta ess0 c0nsentitur; quae tamen sententia subsit, non videtur dubium esse; postquam enim Deianira alterius Ioles iuvenilem pulcritudinem augescere, alterius

240쪽

Lib. II.

suam) minui dixit, quid inde sequi soleat, addit. Opinor

Quarum flos sensim labitur, ab iis oculus solet pedem mariti avertere; earum conspectus lacit, ut maritus discedat.

Sic interpungunt et λυπυια c0rruptum eSSe c0n sentiunt. Sed ineptum est nec usquam sic, ubi quis se rem expositurum promittit, additur hoc modo dicam . Inconsiderate SchneideWinus adscripsit ind. t. 276, quasis et τῆδε cohaereant: eo modo dicam, quo habeo. Itaque sic interpungi oratio debet: λ-ηριον λυπη/ια τῆν, υμὶν φράσω, intellegique pronomen de Iole: quod habeo remedium ad me exsolvendam aptum, huic acerbum. Quod Deianiram exsolvet, I0len λυπροει. Ibd. b72 sqq.:ών γαρ ά3ιπίθρεπτον αιμα των ἐμῶνοφαγων ενεγκη χεροὶ ν, η μελαγχρολους ἐσαφεν ἰους θρέμμα Λερναίας υδρας,

τῆς 'Hρακλείας κ. T. λ. Perverse ipsa hydra appellatur θρέμμα Λερνα αὐυδρας, perverse hydra pridem etiam occisa) sagittas mersisse in Nessi corpus, perverse sagittae appellantur /ιελάγ- χολοι. Scribendum est: ιελάγχολος. να νεν ἐος, θρε/ι3ια Λερναίας υδρας ubi se mersit venenum a Lernaea hydra enutritum). Βάπτειν S0phocles h. l. intransitius dixit, ut Euripides

Orest. 707. Ibd. 597 πίπτειν α ιοχυνη pro περιπίπτειν inSolentissime dicitur. Potest Sophocles scripsisse: ουποτ' αἰσχυν-