장음표시 사용
261쪽
Pravum v. 440 ταυτα, quod non habet, quo referatur. Scribendum: κάνταυθ ο χρηζων λα/mρος ἐοθ o /εὴ θελων
id est, atque hic scum h0e a praec0ne pronuntiatum est). In altero membro recte Hariungius particulam desideravit scripsitque non improbabiliter ο δ' ου θελων synt. Or. 207 nisi fuit o ναυ θελοιν l Gιγα. ut θελo,ν reseratur ad silentium. Ibd. 528 sqq.:
αἰοχρως δ' ἐκείνοις, χὴ δίκη thoiχεr M. Quid significoni verba retorsως δ' εκε νοις, nem0dixserit; nam si quis sic enarrare eonetur, Th0hanis gloriae. Argivis dedecori fuisse pugnam, debebat primum dici: υ/tiν μεν καλε0ς, deinde qui hinc consequitur illud: χη δίκη λοίχεται γ Apparet sic hoc αἰσχρως δε' ἐκ referri superiori πολε μους, ut hic qu0que accusativus esse debeat; sed tamen εκείνουe n0n sufficit sententiae e0nsequenti, et praeterea οἱ πολε mot sunt iidem ἐκεiνοι. Seribendum est optima sententia, mutati0ne minima: Glοχ' ως δε νεκοους, Π δίκη διοίχεται, id est: c0ntra h0stes 0ri0se pugnastis. c0ntra mortu0S cadavera) turpiter spugnatis) peritque sic iustitia δ)
V. 593 ipse conieceram, quod deinde vidi in cod. Laur. supra scriptum esse et a Musgravio probatum κωτὸς ἐν καινω δορί Pro κλεινος ἐν κλεινα . Veritati perspicuae nocere non debet, quod a codicis correctore intellecta est. Disitigod by Cooste
262쪽
tionρ qui enim hinc femininum natum estp et nimis obscure significatis curribus quique in iis essent; nec apte ipsi. qui e curribus pugnant, dicuntur ἱμασιν uνω καὶ καrio φορε is θαι. Latet substantivum seminini' generis currus vel potius partem Superiorem curruum ἱμασιν SuSpensam significans:
Noeuit crasis 'νzυγας. Ibd. 7 16: Ottos rραχίνλους κα Πικε si ενον κάρα κυνεας θερ ζων καποκαυλ ζων ξυλω. Durior transitus a plurali set ραχήλους) ad singularem καρα defendi quodammodo p0test. quod κυρα pluralem non habet; reditum ad pluralem longe duriorem κυνέας, et subabsurdum quasi unum caput plures galeas habuerit impositas non habe0, qu0m0do defendam. Huc cum accedat, ut apud neminem praeterea Atticorum haec Verbi ἐπίκει/εαι, Περικει/ue ι eonStructio reperiatur, quam post Herodotum recenti0res inde a Di0nysio Halicarnassensi frequentant, adducor, ut credam Euripidem scripsisse:
Est aliqua etiam in καρα offensio, sed multo lenior et quae ne in n08tro quidem Sermone animadvertatur, cum res ad partem corporis pertinentes universe nominamus. Ibd. 748 Sq.:
263쪽
251 scripsisseque Euripidem iudico καθαίρε σθ ut sit quasi
purgando delere et amovere Inon l0nge ab eo sensu, quo Galli dicunt vi der u ne qu er e lle . AEschylus sθ. Danaidum apud Hesychium) κ ιδ α ρεσθω pr0 uno δυεGθαι dixit. Sed aliud superest. Vehementer enim offendit hieversus in πραγ/ιατα exiens p08t v. 747 V0ce nράγ/tiast terminatum; offendit non minus nudum illud in 748 κακα et omnino diversi accusativi subiecti verbis κα/L ora et καθαίρεοθαι 8iVe καθαιρεiοθαι), cum una res significari debeat, quae . cum p08sit oratione e0nfici, caede et armis decernatur. Una littera superest; scripserat Euripides:
In his quaedam vitiata esse manifestum est et a multis intellectum; sed simul et quae universa sit sententia et qua parte loci vitium contineatur, satis apparet. Nam Theseus se dieit, cum iam ante interrogare vellet. qu0dehorus in eiulatus erumperet, orati0nem tum omi8isse, nunc ad quaerendum redire. Itaque recta haec sunt: Μελ- λων a' ἐρωτῶν, ην κ Πηνet λεις l γοους, τους ἐκεi 3ιυθους κ. F. i. 'Eξαντλεὶν autem γοους, qu0d in lexicis male
redditur, est questus effundere. Vitium residet in sistitis et ύφη σω, qu0d sic tollendum puto: ἡνίκ' ἐε νet λεις ρο ιυγο ους ἀνιλ GTω, κ. T. λ. V. 790 sqq. 1ion debuerat a Dindorfio recipi Νauehit coniectura τι pro τό . Sententia haec est: Illud enim quod 786 sqq. optat tum putassem gravissimum me malum perferre; nunc video gravius aliud m&lum. Diuitiaco by Corale
264쪽
Et de ἀπλ 1στω n0n dubito; pro θόω possitne reperiri propius aliquid, neScio. Ibd. 899, 900. Quoniam h08 versus eiiciendos esse L. Dindoreus thes. Steph. V p. 2290ὶ non persuasit, restat ut testatur mendum in vocabul0 οσας, sub quo latet aliquid
quod am0res am0risve insidias a seminis sano o ζλειων)significet. Videtur fuisse απο-νο nove. Semel scripto ν ooους in osας mutatum est.
Infinitivus n0n recte cum reliquis c0it; itaque Valckenarius no φός scribi volebat; debebat Πολλα et ' ἐξουθεν nov. . Ceterum non audeo P0r80ni Suspici0nem hunc versum damnantis reprehendere cum 0b σοφιστήνς et σονα sine acumine concurrentia tum qu0d idem 90b 906 dicitur; et potuit addi cum n0n attenderetur, λαιωρος utrique membro commune esse. Sed qu0d Dindor us eadem damnati0ne comprehendit v. 904-908, idem, qu0d saepe. requiro, unde haec, de Melesviro praesertim, cuiquam in mentem venerint. Ibd. 9l3 sqq.: δ' ευανδρία διδακτος. ε περ καὶ βρόφος διθάοκεται
/ ὐὶ εχειν τινος est discendi facultatem non habere; neque enim /ιαθηοιν est scientia, sed discendi actio;) itaque quoniam pravo infans d0ceri dicitur, quae discere nequeat, restituendum eSt e Damasceni flori l. p. 381 Gaiff. sp. 188 Meineh.): ων μάθη Πς μ λ orol. Ibd. 972 sqq. :
265쪽
' ιδui neque, quod his verbis fit, appellari p0ssuntio ναὶ φθι/ιενων neque inter ceteras res domi iacere dici. Itaque scribendum videtur:
Bestare sibi naenias dicit, similiter atque paulo ante v. 97 I
Ιbd. 1070 sq. Euadno desuper de rupe in r0gum mariti desiliens Iphidi patri haec dicit:
Mire corpus suum patri amantissimo gratum e88e negat. mire sibi gratum praedicat. Scilicet non corpus, sed casum et in r0gum desultum quasi solutum et immissum 7rαρεis θα ) dicit: καὶ di παρεὶτ ιι raris 3ια, OOὲ ιὼν ου φίλον. Hipp0lyt. v. 224: τi κυνγργεσiων καὶ σοὶ stελέτης Et καί vitiose abundat neque, cum aliquid ad aliquem pertinere negamus, u8itate interrogatur: τί σοὶ πολεμος:8ed: τί σοὶ καὶ πολε/ιω; Atque sic seripsit Euripides: τί κυνηγεσίων καὶ σοὶ /ιελέτης audaci sane verborum ordine spro μελλη καὶ σοί), sed quod in κυνκπεσίων iam prius membrum satis n0tatum est n0n audaciore vel potius minus audaci quam in Hel. i579: - , iis ξεν', ε ἐς το JOοθεν, καλως ἔχει, πλευocus εν; fCst. Hor. 8at. Ι, 4, 4b: comoedia necnopoema Esset, quaesivere, id est, poema necne.)Ibd. 276:
Sulla facile poterat esse ατ v, quae Phaedram cibo abstinerse0geret; sed quaerit ch0rus, utrum sastidio et taedio id sederit an quod m0ri vellet; suspicor igitur Euripidem scripsisse:
266쪽
Cetera sanarunt Marklandus et Valekenarius restitutis si pr0 et κανέων α κορβο γε ' αν pro καλεοῦς α κριβometu ν, sed in tertio versu vere0r, ne gra e vitium reliquerint. Nam ut nunc verba leguntur, νε ε υσα - εκνευοαι δοκεiς
referuntur ad Phaedram qu0m0do te enataturam putas 3 . Sed et addita ooην ου ostendere videntur, d0 alia re dici πεσουσα, et sic priora dicuntur tot,m initio posito) ut in σω κανονι duas res comparari appareat, quarum ad alteram aliquo modo acc0mmodari et eam exigere possit, ad alteram n0n possit. Praeterea n0n quaeritur h. l. p08Sitne Phaedra enatare et evadere, Sed quam severe vita exigenda sit Itaque videtur mihi Euripides scripsisse:
h. e. : si ad tantum Artunae aestum adhiberetur norma, inquantum tu incidisti. quantum declinaturam putas 3 Est
Seribendum λεγει. Ipsum autem se nuntius significat, cum τις dicit; λόγοι pro λφγοι ua ferri nequit. Ibd. l346 qim θος Θεοθεν καταληπτον qu0d Sit, non intelleg0, opinorque scribendum κατ α β iret όν, divinitus demissum, ut hoc accedat exemplis n0n multis, sed certis vocalis ante βλ apud tragicos c0rreptae. Ji De v. I 386 vid. p. 53.
in V. J299 quod coni ederam. ἐπ' εὐκλείας θαναὶ sui cum bona fama, - in possessione bonae samae moriatur . praecepit Reiskius; editur tamen . quod significat, ut bona fama itanquam morbo
267쪽
Neque πνοιάς τινος dici p08Se puto de aura, quae ad aliquem trahat, neque πνοιάς 'Aφροδίτης ali 0 genetivo
viri) addito, et νερο ιν nimis infinito poni Scribendum:
G. Dindorsit in hae fabula e θεer6Mς a parvis initiis sensim eo pros 'essas, ut in quinta editione praeter epilogum a Porsono primum addubitatum sinde a v. 1532 e reliqua sabula. si recte
numeravi. 399 versus 21 locis exsecet. omnino Repono. Ioculare
mihi videtur, quod sex nobis versus 185-191ὶ relinquit inter 14 et 110 spurios mirabili casu interiectos. Epilogum Spurium esse assentior. videoque, qui potuerint aut sabulae extrema parte amissa aut quod non intellegeretur, recte finirisabulam. haec addi, cetera, quae finguntur facta, non intellego, qui quandove accidere potuerint. Nec hoc ita dico, ut nullum in hac tabula spurium esse versum contendam negemve in partibus quibusdam fabulae nova quaedam et difficilia obiici; sed ea omnia longe aliter examinanda sunt. Eram exempli causa dicturus de versibus 350 ad 355. Sed pleraque recte Hariungius. nisi quod v. 351. male interpositum ante difficultatum, ex quibus nata est Agamemnonis animi demissio, Rignificationem, abiici, non alio loco non apto interponi oportebat. V. 355 fortasse scribendum. sed caput est, quod σύγχυσιν τ', εc mi posuit. Disitirco by Corale
268쪽
Demoplion insigne navis habuit Minervam insistentem currui equ0rum alatorum. CD. Horat. Od. I, l5, 11: iam galeam Pallas et aegida cu rusque et rabiem parat; Pausan. VIII, 47 I; C. O. Muelleri archaeol. g37I, 3. Sed neque/ιωνυχων appellati0, quamvis omnia m0liantur, ad αρριατα ace0mmodari potest neque θετόν cytis/ια quisquam expediet. Qu0d Naucrius de θεε ν c0gitavit, neque θετή est
h. e., Taphiorum naves illi agebant remis promovebant). quibus imperabat Meges. Codices Tu φιον Ιbd. 366, 367 oratio sic interpungenda est:
Plurimis id accidit: capessunt res prompti, deinde cet.) 3
3 V. 373 quod emendaveram, praecepit Reighius. Nam in χρεους Sabesse γένους et litterarum vestigia ostendunt et sententita. Diuitiaso by Go le
269쪽
Sententiae satisfacit nec ita longe a litteris discedit:
Ibd. 945 restitu0ndum e codicibus: εγώ ro 3 ηαν Μενέλεως κ' ἐν ανδρύοιν, ubi oditur δ Nstque enim hoc Achilles dicit, inverti virtutis iudicium, ut, qui alioquin ignavus, nunc vir habeatui', .Sed Se peSSimo cuique parem esse; ac sic demum recte continuatur oratio de Achille ipS0: ως Ουχι . . . γεγως. Ceterum adeo ostendit Menelai nomen simpliciter pro opprobrio et cum c0ntemptissimi hominis significatione positum, ut prorsus mihi persuasum sit Subesse n0men appellativum hae orationis larma: ἐγὼ τὰ ιιηδὲν ην ελεος) τ' ἐνανδρασιν. Sed ipsum n0men duabus syllabis esserendum)n0n magis praesto quam v. 947 emendationem reperio. Ibd. I 17 7 sqq. In his versibus primum recte Separanda ea, quae Clytaemnestri se domi sedentem conquesturam dicit, ab oratione iterum ad Agamemnonem redeunte. Illa θρηνωδία finitur v. 1178:αυTOς κτανων, ουκ ίλλος ουδ' αλλη χερι.
Agamemnonem Menelaus dicit propter nobilitatem generis ducem creatum; eam se nunquam posthac Spectaturum in duco creando, sed prudentiam. Ceterum μηδένα et μηδε votum significare videtur; ipsi loco multo aptior est sententia potentialis, et estias in eodicibus μηδεν αν . Quaeritur, utrum Ovδέν' αν ... Ουδε scribendum sit an desensione ea utendum, quas duci potest ov. 977 et Platonis Phaedon. p. 106 D synt. Gr. g 200 not. et Craul. p. 429 D, non sane firmissima, quod illi loci proprii aliquid habent in μὴ eum verbo coalescente, an votum relinquendum. in iureiurando apud futurum Hom. Iliad. XV, 41 et) X, 330, Soph. Ai. 572, Aristoph. av. 19M, eecies. 1000, Lysistr. 917 propriam laeti speciem.
270쪽
Deinde v. li 79 0t II 80, in quibus menda arguere supervacaneum egi neque aliorum c0natus admodum relatati0ne egent, sic scribendi sunt:
domi odio abeat, quod sacile fieri p0ssit, ut acerbum si reditum paret. Certum est απει et sententiarum distinctio; sud etiam 3Hoος Verum puto. V. t 248. N0n recte separatam poni de aetate liberorum sententiam sεοτίν) Naucrius sensit. Scribendum videtur: ὀ /.ἐν νεοooος set εσιν, η ηυξω ἐν ζ. V. 1258:
Qui sit sacere et n0n sacere aliquid veretur, n0n potest causam verendi asserre, h0c se sacere debere spondero etiam senisentiae in et Osrio incumbente, qu0d mire post et αυχα subliditur). Unum dicere p0test, h0c ipso se torqueri, quod in utraque re aeque terribili nulla detur optio: τουτο γ&ρ o ραξαν /ι ἐχει 3. Ortum mendum' ex rariore verbi et orati0nis lama. Synt.
'3ιί3ιν' ου πε/ιν et τος εργον, ρην δυνώ93 θα. Verba ην δυνωριεθα nullam habere sententiam ab Her- manno intellectum est. Scribendum: