장음표시 사용
291쪽
AEGp ωρη, qu0d apud ipsum Stesichoriam fuisse suspicor, Pindarico usu dicitur αλ ω α/ε ἐν i. Ibd. 1080 interpungenda verba sic:
Euelpides quasi admirans causam quaeri sorι ους Cur non, quaeris), deinde causae significationem liberius relativo pron0mine adiungit Egone ut Lepreum habitem, qui cet.).Ιbd. 4l3 sqq. scribendum: βίου διαίτης τε καιτου v σου, ξυνοικεῖν τέ σοι καὶ ξυνεὶναι τό Πάν. Ibd. 495: καρet ι καθ ζυδον, καὶ πρὶν δειπνεὶς τους ἄλλους ουτος
292쪽
Ex illo δειπνεiν nihil enarrando extunditur: Scribendum suspicor διυπνεὶν, qu0d intransitius dicatur de eadem re, de qua actiVe apud inseriores reperitur διυπνίζειν. In huiusmodi vocibus, quae e Sermone quotidiano de rebus domesticis ducuntur, n0n p088unt severe auctoritates exquiri. Ιbd. 631 valde vereor, ut Graecum sit nasu τινα τίθεσθαι ὀμόφρονας λογους. F0rtasse suit: ου
Non video. qua constructione o ooν cum ὀ δουριος coniungatur, scribendumque censeo oo ορ ὀ λυριος ea magnitudine, quantus ligneus lain. Nec minus prave apud Platonem rep. VII p. 534 A editur: ἴνα μη νγ εας νεολλαπλασίων λυγων θι Πλησ17 η οσων οἱ Παρελυχυθοτες oratione, inquit Stadbaumius, paullo liberius c0nlarmata: οἱ παρεληλυθοτες λογοι λογων ' /ιας ἐν πληοαν). Codices optimi οσον. Scribendum o σοι οἱ παρεληλυθοτες. Qui attracti0nem fingat, sciat requiri tum Saltem onων
Lysistr. v. 158 Cal0nicie c0ntinuandus rem saedam significanti; Lysistratae responsum continetur v. 159; deinde v. 160 Callanice novam signisseat rem, quae fieri possit Ibd. 723 sqq. et ην δ' ἐπὶ set ρουθου stia ν
εἰς 'Oροιλόχου χθὲς τῶν τριχων κα Γε Παυα.Ρravum est; nam neque in ceteris membris tempus significatur et narratur res non heri, sed hoc paene ipso temporis momento acta. Scripsit Mistaphanes: εἰς 'οροι λοχου φθασα εων τριχμών καTifrici Ora. nd. II 24:
293쪽
Nullae sunt sabulae. quas scribere p0etam oporteat; sed adeas, quas quoque temp0re laciat, mores accommodandos esse Agathon dicit, hoc est: προς τά δραματα, α δ η no ιει, Προς ταντα τους τροπους εχειν ). Nam quod etiam aptius esset, οῦ 'εi noe ει pro α αεί. non audeo ponere, quod eius craSis nullum habeo exemplum. Ibd. 281 conieceram, quod video Mishio in mentem veni8Se: οσον To χρῆμι ανερχεται τῆς λιγνυος pro άνερχεθ' υπο τῆς λιγνυος. Ρ0test tamen fieri etiam άνερχεθ' ά no γῆς Dγνέος. Nequo enim p pter τὰ χρη/ cae necessarium esse articulum apud genetivum, apparet ex Acham. 150.3Ibd. 365 sublatis verbi S, quae ex superiore loco hic repetita sunt Ουνεκ' επὶ βλάβη), seribendum est: η Μηδους επαγουσι τ ὴ χωρα, o σεβουσ άδικουσί τε τὴν Πολεν. In codd. et editt. est et γρ χωρας, de quo errore dixi supra
in Ann. philol. Dan. I p. 42 et 174.
in V. 803 revocandum e codd. εκαστον, pro quo editur εκάστου. ΕκαGTOν ονομα τῆς τε γυναικος και τάνδρbς παραβάλλεται προς ἔκαστον. Singula seminarum nomina cum singulis virorum comparantur, non singula seminae et viri coniuncta eum singulis aliis, quae sententia nulla est. Diuitipod by Corale
294쪽
Ibd. 1130 sqq. Versum, qui in codicibus et vulgoli 36 est, prave v. li 35 ab il37 divellere, recte Bergrius vidit: - nec tamen p0st II 3l inserendus is est ubi nihil praecedit, ex quo illud nascatur ὀρας ἔτι ληρεῖς), sed ante
is Sethylus, cum omnia n0n plus tria sint non plus tres versus), nugari Euripidem c0ncludit, qui duodecim peccata inesse dixerit; Euripides respondet, nihil se versuum numerum curare, cum singuli plus viginti peccata habeant. Ceterum lartasse recte Mei nekius πάντ' ὐπνη 'στ' αλλ' si ερia. Ecclesiag. b60 sqq. V. b64 et b68 choro dandi sunt, quem S0lum et admonitio, quae in priore est, et iudicium, quod in altero, decet. Sed in enumeratione e0rum, quae posthac facere non liceat, primum in v. 565 non fero inter
praesertim in hac universae rei interdicti0ne a0ristus per se locum non habeat, scrib0que λωποδυτε σθαι simpersonali et passiva significati0ne, ut 3 η γυ/ινὰν Πναι stri δενα . Gravius etiam offendit in ipso initio enumerati0nis additum in e0rum, quae singulatim stibiiciuntur c0mmuni uis χρύδραν, primo ει ουδα/ιου di) et in h0c uno ουδαι Ου p0Situm, eum in ceteris sit Simplex negatio sprimum Ου, deinde mutata forma Sexies /ι γ); illud qu0que miror, omnino vetari 3ιαριυρε ἐν, quasi h0c per se turpe sit. Videlicet, separato
295쪽
Invisos homines taut rem in Praxagora testibus ad obtinendas
foeali Aristophanis fragmentum, quod apud Athenaeum XI p. 478 D legitur, sic scribendum esse dixi in Philologi I p. 6I6:
Aristophanem excipiet Apollonius Rhodius. in quo uno praeter e08, qu0S iam persecutus sum, paulo plura tentavi. Semel tamen legi nec omnes Alexandrinae artis Sinus perscrutatus sum. Usus sum Nellaueri et uectelii exemplis.
296쪽
Non dubiis, quin verba, ex quibus nullus sana enarratione sensus emcitur, c rupta sint; remedium non aeque certum sest; scribendum tamen suspie0r:
Ita hominibus mali estugium n0n est l0nge discedere. Ι 546 scribendum uno v0cabulo in duo distracto:
Vulgo διειδοιιενη, quod nihil est. I, 68b vel contra testimonium Etymologici magni probarbaro βωοεσθε qu0d pro βι οσεο δε p0situm esse volunti reponendum videtur verbum Homericum: nεως τῆ/ιος σε εοθε; I, 939. Hic qu0que distrahenda, quae eoaluerunt:
Mi noς ἄδην. Verbum, quod est a ηιιι vel ἄηριαι Ap0ll0nius neque uSum Serm0nis Sequens neque ullius Homeri loci interpretatione deceptus de sono et strepitu ponere potuit; quom0d0 de animo moto dicitur Iliad. XXI, 386, posuit ΙΙΙ, 688. Hic
297쪽
Neque constructi0 neque verb0rum signifieatio ullo modo expediri potest. Scribendum leni et certa emendatione:
hoc est: iubeo vos primum c0lumba tentare, eam e navi emittentes. 3 ΙΙ. 335:
Ρrave ὀνηὶ στον pro adverbio aecipitur, addito praesertim θαρσαHως, nulla, quae quidem apta sit, sententia. Una littera mutanda est:
Conducibile est, ceteris missis. firmo animo laborare. II, 605, 606:ο δη καὶ μορσιμιον ηενεκ /ιακάρων, εντ' αν τις ἐδων δια νηὶ περηοI. 'Iδων accipitur vivus. Verum neque auristus sic ullo mod0 diei p0test de eo, qui vivit videtque) neque omnino videndi verba sic diei de vivis p0ssunt, ubi aliquem salvum rivumque evadere significatur; nam pρrtinent ad e0s. qui universe diis luminis auris finiuntur. Itaque aut lδων simpliciter est: visis scopulis aut p0tius scribendum- σως .
in V. 119 non sine causa Suspectum esse potest τεταγων aut ἀντε- ταγων de bipenni non arrepta, sed ad seriendum sublata positum, ut prorsus pro ἀνατείνας i ἀνατεινώμενος sit. Sed ἀντετακως minus aptum quam storistus est, nec τετακως Iacile scribae in τεταγων mutaturi erant. Duili eo by Corale
298쪽
De flumine multifariam diviso mire dicitur δευεσθαι irrigari) et θε νεοθαι εἰς ἐκαetor'. Merkelii coniectura et ετ ραδος nihil iuvat nec ullam causam habet.ὶ Rectum erit:
h. e. in quadringentas partes currat et se diffundat. II, 984, quemadmodum Ι 546 et 93s, male praepositio cum verb0 coaluit; scribendum est enim de Thermodonte fluvio):
Neqye εο περον accusativus quid sibi velit et quomodo cum reliquis cohaereat, intellegitur, neque quid sit ἐπακροτατης Sine Substantivo; nam cum c0niungi nullo pacla p0test, qu0d pendet ab υπερπτά/ιενον, neque Sane aquila, quae νενεων oχεδον volabat, ἐπ' ἄκροet άτηρ νιός conspiciebatur. Scribendum est: rόν μεν ἐπ άκροτάτ= ς ἴδον ἐοπέρου oξii ρο ζω
Tempus significatur; itaque sequitur de insecuta nocte V. t 260 ἐννυχιοι. 'Eon ερορ seminino genere est IV, I 290,
299쪽
alio arrepto enatant, υno doνθασι πεπτοὶ κεναι dici non p0SSunt; rectum erit:
ΙΙΙ, 372 .Hetes nepotes suos. qu0s ocius diScedere iubet, insimulat, non, ut narrent, cum naufragi insula Martis adnassent, ibi ab Argonautis ad eum locum delatis Servat0s eSSe, Sed ips08 in Graeciam venisse sese. 775ὶ et expediti0nis inde ab initio socios suisse, non aurei velleri Spetendi causa, sed regni sibi eripiendi susceptae. Ea his versibus exprimuntur:
Ουκ αφαρ Oφθαλμεων 3 Ol a NONPOO l, ωεiaθ αυroio ι αλοιοι Παλίοσυτοι Γκτοθι γαίης et Post v. 218 excidit versus; nam neque anaeoluthia, quae fingitur, ullam minimam habet veri speciem τὴν or γε . . sine verbo, tum καὶ σφεας ιδεν neque aut την aut oθε mutari potest neque, quod desideratur ad narrationem nectendam, uno verbo absolvi. Duilir Cooste
300쪽
πρι, τινα λευγαλέον τε δερος καὶ Φρίξον lynθαι, αυτ χ ομα et sαντες αφ' 'Eλλαδος ' ot ν ἐπὶ κωας, σκηπτρα καὶ τι/ιὴν βασι λυιδα δευρο νεεnθε Sic enim recte haec olim interpungebantur, ut v. 374 Πρiν τινα κ. τ. λ. in ab ipso discedendi imperi0, quocum neque sententia cohaeret et vel una voce τινα diiungitur. Separaretur et cum αυτίκα coniungeretur. Recte quoque, qu0niam in versu p0stremo neque per se infinitivus ad ο/ραρτήσαντες adiungi aut aliunde pendere potest, neque Ουδ' v. 37b). quod in codicibus est, pro ου positum eSSe. νέεσθε pro νεῖο θαι superi0res scripserant, ut ab participio οριαρτήσαντες V0s, qui - transeatur ad sententiam per se positam noto liberioris et poeticae orationis usu. Sed v. 374 ineptam videtur habere sententiam, qu0niam ne nunc quidem, cum haec AEetes dicit, Arg0nautae aureum vellus viderunt; requiritur huiusmodi aliquid: statim, ante luam quisquam de aureo vellere et Phrix0 c0gitaret; neque in eam partem verba, quae nunc leguntur, detorqueri p0sse arbitror. In mentem venit incerta suspicio:
III. 666: δμωάων, ἡ οἱ ἐπότις πέλε κουρίζουσα. Sine dubio significatur ancilla, quae Medeae puellae curiun