장음표시 사용
281쪽
Neque δινευειν θήραμα υνι sic enim coniungunt recto diei puto de eo, quem quis perSequatur, neque φονέω quo pertineat, vide0, quoniam Orestes neque occiditur neque nunc, Furiis persequentibusὶ occidit quemquam. Scribendum videtur: M/μνίσιν θηραμια, φοβω ostia οι δινευων βλεφαροις. νευω intransitive dicitur, ut Phoen. 792 et apud
Ibd. 983. Qu0niam nusquam Micost feminino genere legitur, inam Troadum locum v. 1102 Seidlerus removit accentu mutando, 3 χρι si σου ξιι ερας errore huc trahitur, cog0r scribendum suspicari: ταν Ουράνου si ἐοω χθονος
Quanto m0lius haec cohaerebunt, si sic seripserimus: ας κατεὶδον ἄτας aut oiας κατεῖδον ἄτας). Narraturus chorus Tantalo est, quid eius p0steris acciderit. Ibd. 146T: νοῶ δὲ νι ολ τὀ χρυsεooάνδαλον ἐχνος i φερεν εφερεν. Scrib. φυγάδι δὲ ποδι. Rhesi v. I sqq. zBῶθι προς ευνάς τάς ' τορεους τις υπασπιστων ἄγρυπνος βασιλεως η τευχοφόρων. Aiξαιτο νέων
282쪽
Sic verba interpungenda sunt. Chorus iuvenum militum e stati0ne ante eastra nuntiandi causa ad Hectorem miss0rum aliquem e regis iΗ0et0ris satellitibus aut armigeris, qui ad 0stium tentorii vigilet. Hectorem excitare et evocare iubet. Audiat sic orant) nuntium, cet. Deinde subit0 ipsum Hect0rem, quasi ad eum deducti, alloquuntur: κε λαλῆν cet. subi initium fit n0vi systematis anapaestici). Sed νίων in hae scriptura a nωθων divelli et do iuvenibus intellegi nequit; itaque ot pronomen n0n habet, quo reseratur. Quas adhibent huic vitio medicinas, et Violentae sunt transp0nendo simulque mutando et incidunt in eam pravitatem, ut et rationi ας et τε υλ ποθους cum choro c0nsundant. Lentus res transigi posse videtur:
Συνόοχον et propter significationem obscuram et ins0lentem et 0b soro i/ in pr0ximo versu SUSpectum est, credoque fuisse utina σηγονθ' aut simile aliquid. I bd. 2 bl una littera mutanda est et sic scribendum:
Semel systema anapaesticum recte describere volui. non PR B-miaci efficiendi causa post primum monometrum sine ulla nota indictove insistens, sed anapaestos per dimetros libere decurrere sinens, donec versu longiore catalecto systema finiatur. Duili su by Cooste
283쪽
Quis est audax ille qui 0riabitur cet. Ibd. 972:
284쪽
Lib. II. quem Dindorsius sequitur, lacunam ante hunc venum esse
statuebat. Sed nihil excidere p0tuit, quo recte id referretur qu0niam nullus unus n0minari potest locus, ubi et Charybdis angustum rupis intervallum habitaverit et Cyclops et Circe esiti Primum igitur lactemus: ῆ Θενον λαυλον ωκιοται πετρας, deinde ex litteris Ουδ emciemus o IL ut sit:
Deest verbo τε κουσα obiectum; itaque fuerunt, qui scriberent ους Tρωας, qu0d debebat Oioυς esse; nam nullam aliam feminam peperisse Hecubae liberes, ineptissimum est. Dind0rfius facile se expedit, v. 477 et 478 deletis etiam contra Apsinis rhetoris testimonium. Quanto lenius erat scribere: ου Tρωας Ουδ 'Eλληνὶς ουδὲ βάρβαρος
Fortasse errandi causa fuit οι c0rreptum. Ibd. 540 in litteris νονια παερ id. unum Subest adiectivum compositum ad δάπεδα aptum; quod sit, non reperio; puto posteriorem partem esse παρειος. Ιbd. 691: Ορων δε τηνδε φευγε, /ιη G ny Ποθω Iubet Hocuba Menelaum vitare conspectum Helenae ;nondum enim eam vidit et dictis demum his versibus eam protrahunt famuli e tentorio, ubi erant eaptivae iv. 871, v. 880 sq. . Itaque scripserat Euripides: 'οράν δὲ τηνδε φευγε, νιη s' ny ποθω.
285쪽
Fragmenta aliques Euripidis emendaveram olim in Philolog. I p. 672 sqq. Ex iis emendati0nibus prima, quae pertinet ad Augae solim Egei putabaturὶ Dagmentum n. 273, a Nanerio Dindoct0que ne c0mmem0ratur quidem,sst tamen et lenissima et certa: Πτηνάς διωκεις, ἁeεκνον, τάς ἐλ είδας. t Ουκ 'ντυ ληπας, τῆς τυροῖς δ' ουχεις τροπος codd. ουκ η τυχη γε.) Αdmonet, qui l0quitur, vanas spes mittendas, neque iniquae fortunae 10c0 habendum quod non ea ipsa, quam alter voluerit, b0nae fortunae formaeretigerit. Qu0d in Bellerophontis stamento 287 pro ἄλγυνεται s'ribi iusseram ἁβρυνετο, commemoratur saltem, nec g0mmendandum pluribus puto. Alterius eiusdem tragoediae fragmenti 288ὶ eadem, quam eg0 feceram, correctio alibi reperta est. In Meleagri fragmento
correctio satis violenta sententiam n0n essicit, quae em-ceretur, si pro κρεiσσον scriberetur κράτιοτον. Necessario dici debet, nullum esse uxore preti08ius χρῆ/ια vel, ut Naucrius Suspicatur, κτη/ α); ea Sententia essicitur mea correcti0ne . . . ως Πονης των - κτηματωνὶ
xί κρεIσσον ἐοτεν ἀνδρὶ, σόpρον λάβη; In aenei fragmento 563) cur de certissima emendati0ne τοῖς εφ'ῆβης παισὶ των Oλωλοτων pr0 τοὶς ἐφηβῆοασι των όχ. dubitetur, nescio, cum praesertim παισί requiri Her- mannus quoque viderit, in ipsis litteris latere non viderit. In Philoetetae stamento 79b) Badhami emendationem meae praesem. In Phaenicis versibus 801 saltsim nihil melius postea inventum est, quam qu0d p0sueram: Moχ- θηρον coτιν ἀνδρι Πρεσβυτy, τέκνα, i ζυγωσις, οστις
286쪽
Lib. II.ουκεε ωρα iος γαμε i. Qu0d in incertae sabulae versibus apud Clementem Suom. III p. b20 servatis st. 900ὶ pro αφρονας restitui αρσενας, certum est. Antequam a tragicis discedo, addam egregiam loci Hschylei emendati0nem ab Io. V. Pingelio, carissimo olim auditore, qui nunc in aliis scientiae generibus elaborat,
Sed c0dices /ινί, γην habent, qu0d a /ιουοο εχ roρα avelli non sinit notissima sabula de Mnemosyne Musarum matre. Neque ἐργάνη, qu0d a St0baeo sumptum est, unquam per se pro substantivo de esse trice dicitur. In cod. Mediceo a prima manu est tantum ἐργ, multo recentior εργάτιν explevit. Rectissime igitur ringelius scribi vult:
Cap. III. Aristophanes. Apollonius Rhodius, Callimachus, The ritus. Ad ceterorum praeter treticos poetarum Graecorum opera emendanda quae asserre possum, uno capite c0mprehendam; neque enim valde multa sunt. Aristophanem cum a. I 858 postremo latum perlegerem, quae annotavi ann0latave a me antea pr0bavi nec
postea ab aliis occupata cognovi sui statim in Acham. 1062 αλία a Blaydesi0 , hic ponam. Aeharn. v. 1209 non imitari Dicaeopolim Lamachum eiulantem, sed ipsum voluptate per entem illum ridere recte etiam a Beroto intellectum video; sed nihil opus est transpositime; tantum verba recte distribuenda, ut Lamachus querens ingeminet: οτυγερος ἐγω, ριογερος ἐγω,
287쪽
Dicisopolis laetans: τί-ου κυνεῆς; τί ι i ου δακνεις; Equit. 1056: καί κε γυνη φέροι αχθος, ἐμεί κεν ανὴρ ἀναθείη.Optativum apud ἐνιεί κεν Cobetus iure non fert; sed υναθεῖν coniunctivo Vere0r, ut Arist0phanes usus sit, nec ipsum cn εί κεν aptum videtur in explenda sententia potentiali; itaque malim: εqεειδη-αναθείη , Vocali ante vocalem correpta. Ibd. v. 1374 ad 138 l. Omnes hi versus isiciario dandi sunt, qui, p0stquam P0pulus edixit st3733, neminem imberbem in foro c0ntionaturum, quaerit primum de certis personis: που δῆτα Κλειοδ νυς ἀγοράσει καὶ Στρατων deinde, quod latum genus his nominibus significet, exponit:
usque ad v. 1380, tum, h0c declarato. Ρ0pulum interr0gat hosne c0ntemnat et traducat:
Populi si esset v. 137b, interrogaret: μειρακια
V. 209 in discipuli persona inanem habet laut0l0giam nec ste τουτ' άληθως regia ponitur. Vesp. 277 et 283. Versus inter se resp0ndentes corruperunt addita interpretamenta, prius, opin0r, antistr0phicum διά); scribendum enim in stropha:
288쪽
et in antistropha: moi vulgo διά et ουτὶ οδυνηθεὶς ελ' Αωρ κε'ae
Toυτ' ὀδυνω/ιαι hoc d0Iore crucior) n0n defensione eget De v. 471 vid. p. 190.)Ιbd. 46b codex Ravennas: η τυραννὶς ως- ἐλα/ιβαν υπιουσά /ιε. Scribendum videtur: ώς λαθρα ιι ἐ-ριβανεν υπιον a. Ibd. 530: ἀτὰρ φανεὶ ποIος τις ων, ἐν ταtTα παρακελευx; ineptissima est condicio: si tu eum haec hortaris hortatus fueris), quae iamdudum hortaris. Postquameliorum Philocleontem ad sortiter orando decertandum ex-h0rtantem Bdelyeleon in ipsa consilii et finis propositi significatione fonως φανήσει interrupit, postulata cista, iubet chorum sententiam abs0lvere: υταρ φανεὶ notός τις ων; Ti ταυτα παρακελευ' ἔ quae est haec tua exhortatio 33 Turbatum aliquid esse, ostendunt e0dices Rav. et Venetus ταυτ' αυτα, ταυτα sti ἀ). Extrito τί additum est ἐν. Tι ταυτα pro gi τουτο aut τίνα ταυτα dixit Aristophanes neque enim τί est eur , mixtis in neutro genere h0rum pr0n0minum numeris. ut Ti ταὐrti coτιν; τί ταυτα λόγω e et similia dicuntur. Ut hic. Herodotus Ι, 88: τί ταυτα πολλὴ σπουδῆ ἐργαζεται:nam ne ibi quidem cur intellegi potest. Imitatus veteres Lucianus dies. deor. XI, l, piscat. 47 τι ταυτα ποιεiς;). Ibd. 570 sqq.: καπειθ' ὀ πατὴρ υπερ αυτων ωσΠερ θεον αντιβολεἰ ste τρε/ιων της ευθυνης α πολυσαι εἰ μ ν χαίρεις αρνος φωνῆ, παιδος φωνὴν ἐλεησαις' εἰ δ αυ χοιριδίοις χαίρω, θυγατρος φωνὴ /ιε Πιθεσθαι. In medio usinu, ubi Philoclem ipsius rei depre-
289쪽
cantis verba imitatur, ineptus est optativus pro imperativo; scribendum ἐλεήοας. Auditur enim: απολυοον ριε.
Neque ono ν ut οἷον in exclamando ponitur neque aptum: quantopere capieturi Scribendum: ue αμ- σεται. De o e cum futuro indieativi in confidenter et paene Superbe denuntiando et praedicendo p0sila Elnasleius
Scribendum videtur, adscita Benueii ultimae vocis. quae Versui non satisfacit, correcti0ne:
ut illi μονον in versu antistrophico resp0ndeat una extrema syllaba vocis πλέων scribaturque κεiσε . Subest obseaena significatio alius virilitatis. Ρae. 415 etsi audax est suspicari aliquid de iis, quae Herodianum iam eodem modo, quo in c0dicibus scribantur scripta habuisse tradunt, non possum tamen tacere, videri mihi Aristophansim una v0ce dativo casu Scrip8isse aut υφα - ριαρτωλίαις, minutos errores et quasi furta significantem, aut υφαριι αεωλίαις, aurigandi furtivis fraudibus. Ibd. 603 sqq. Hic quidem antiquissimum, initio non
) V. 273 quod positurus eram . . . κἀν δέοντι τῆ πολει, εἰ πρίν γε τον μυττωτὸν ἡμῖν ἐντέαι pro h πρὶν), scholiastam scriptum habuisse, intellexit Dindoreus et tamen versum delere maluit quam recte scriptum servare, aptissimum et necessarium sententiae. Diqitigod by Corale
290쪽
scribendi, sed legendi errarem subesse, certum est. Scribitur enim sic de pace amissa: si σοφ 0τατοι γεωDγοὶ, ταμὼ δη ξυνίετε ρη ιατ, ει βουλε σήν' άκουσαι τήν f τὴν Κρηνοι' obro e
λ υτῆς n0n habet, quo referatur, et versus tertius pes spondeo vitiatus est; itaque et alia tentata sunt stinuper scriptum e Seidleri coniectura Et transp0sitio quidem recte lacta est, sed seribendum erat ἀυτης, bellici clamoris initium fecit, aptissime ad belli et tumultus primordia significanda. Litterae uin hucum pro duarum AJllabarum pr0nomine acciperentur, deerat versui syllaba. Accessit deinde transp0sitio. Notabile autem hoc erroris et interpolationis ad eum occultandum superp0sitae exemplum, qu0niam iam Diod0rus Sic. XII 40 αυνῆς ῆρ εν citat, mire non animadver80 versugvitio. Ibd. 797 sqq.:
ἐέομένη κελαδῆ, χορον ὁ ui by Moρσι/ιος κ . r. λ. Abundat φωνῆ prorsus vitiose; itaque Berctius ηδο ιἐνζ pr0-p0suit; sed etiam 3 ἐν offendit non recto loco positum et ipsa partitionis diligentia; nam hirundinis cantu per se c0mmem0rato adhaerescit loc0sa Morsimi et Melanthii mentio. Iam e scholiis novimus liaee verba, ut v. 797, Arist0phanem lepide a Stesichoro transtulisse, apud quem fuisse traditur: ἄταν - ῶρα κελαδῆ χευδά ν. Valde igitur veres, ne hic vetus lateat interpolatio at scribendi .errorem tegendum ex stata, Aristophanemque ipsum scripsisse opin0r: