장음표시 사용
301쪽
habuerit et inde ei dedita manserit, ut scribendum sit
θαιιιι στηθεων ἐάγη κεαρ, ὀπnοτε λυπονῆ ποδος η ἀνεμοιο παραθρεξαντα δοάσσαι. Neque in δοιάζω neque in δοάσσατοὶ quod praeterea media sorma excludit) ea est significatio, quae sola hic apta est, animadvertendi. Aptissimum esset νοησαι, sed aberrandi causa in n0to verbo non appareret; ea apparet in κοάσαι, quod infinito modo positum κοῶοαι) Hesychius alo θεσθαι interpretatur, cognatum cum κoεῆν vel p0tius idem.
oυν Ois ε διακρι όει φιλοτητος ἄλλο, πάρος θάνατον γε /tεs ορ/ ἐνον ἀ/t νικαλυφαι. Mira locutio, nihil aliquos ab amore separaturum esse hoc enim verba signiscant - , cum significatur, nihil eorum am0rem distracturum et dissoluturum esse. Scribendum est: Ουδ' ἄμμ ι διακρινέει φιλοτηοας ἄλλο κ . T. a. h e, nihil nobis nostros) am0res divellet. Plurali numero poeta usus est etiam ut utriusque amorem mutuum significaret.
IV, l74 sqq. scribendum videtur: Ossη δὲ ρινος βοος ἡ νιος f ἐλάφοιο
302쪽
languobant valde imbecilli et extenuatis viribus. IV. 1046. Adeo inusitatum προσβάλλο/ιαρ, Sivo pro προβάλλο/ιαι defensi0nis causa oppon0ὶ accipitur sive pronso στρ mo/ιαι qu0d ad νηους et πυργον non aptum est ni suspicer scriptum suisse: οιοθι δε νι ρό νυ βάλλο/ιαι ν ι εας απι Ους. IV, 1204 pro ἐπήλυθον malim de timore et ira alius hominis) aliquem movente υπήλυθον. IV, 1242 scribendum: και γάρ τ' ἀναχάζεται ηπειροιο η θαι ἀ δη τόθι spm τολ) χεὐμα καὶ ἄχν επερευγε-
Non haec aqua, sed ibi. IV, 1274:Mη ιοσυνην δε τις αλλος φαίνοιεν ' πάρα γάρ οἱ ἐπ οἰηκεσοι θαασσειν ιαι /ιενω κοιιιδῆς. Scribendum φαίνοι εην, sublata barbara Arma, meliore oratione; neque enim usitate dicitur nudum φαίνειν
ξον δ' Dρὰν πεδον, ω ενι Λαδων εἰσέτι που χθιζὸν παγχρυοεα ρυετο χωρφ- Ατλαντος. Nimis vulgaro si infinitum ἐν χωρφ Ατλαντος, praesertim post ἱερόν πεδον, ubi locus iam significatus est. Fuit: χορτιμ ἐν Ατλαντος.
303쪽
Tω δ' tis' εννι ρινῆστο κοαδίη βαλὸν ἐκ τ' ονορι νεν Γοον δy. Cor non memoriam Subiicit alii nec ἐξονοιιαίνει. Ρ00ta posuerat de ipso Euphemo: γάν αρ ε ut 3 νῆοτιν κραδίη βάλεν ἐκ τ ἀνομεν r/εν Alo OP δ . Tων Merkelius. fallimachum cum legerem, incidi denuo in quaedam olim ab aliis iam pr0p0sita; n0vae et pr0priae emendati0nis perexiguus proventus fuit in uno hymno in Delum. V. 114 sqq. ubi Lat0na Peneum amnem celeriter fugientem alloquitur, sic scribitur: η ρα τοι ωδ αἰεὶ ταχινοι Ποδες; ἡ αα ἐμεῖο ιιουνον ἐλαφρίζουσι, πεποίησαι δὲ πλεσθαι ση/ιερον ἐξαπίνης Mire et universi digitur fluvius πεποιῆσθαι Nίτε octo pro πεφυκέναι et magis mire h0c transfertur ad impetum subito captum. Sine dubio Callimachus scripserat:/tOυνον ἐλαφρίζουσιν, ἐπτοιησαι δὲ πετεσθαι σημερον ἐξαπίνης; Ibd. 154:αῖ δ' ου /Ων ἐπερχο/ιενην ἐδέχοντο ου λιπαρον νηεaσιν Ἐχινάδες ορμον εχουσαι,ουδ ῆτις Κερκυρα φιλοξεινωτάνη ἄλλων. Statio et portus quomodo ad opportunitatem commoditatemque significandam λιπαρος νηεσοιν dici p088it, non
intellego; tota enim illius adiectivi vis hine aliena est;
304쪽
contra recte dici posse videtur λιαρος νήεθσι mitis et gratus , ut ουρος, ανε ιος λιαρος est et αυρη et vΠνος. Ibd. 180 sqq. de Gall0rum in Delphos impetu :
Verbi, qu0d est ἀπαυγάζοιντο, neque subiectum ullum est neque optativi ratio reddi potest. In codicibus eminent nominativorum vestigia sφάλαγγες et ἐχθο ιεναι); ea tenenda sunt scribendumque aut hac forma aut proxime ad eam: καὶ Ουκ ἐπι ι Ουνον ἀκουῆ, ἀλλ' ηδη παρα νηόν ἀπαυγάζοντι φάλαγγες δυο ιενεων, δε παρά et ριποδεσσιν ἐι εiονάογανα καὶ ζωοτῆρες ά να ι δε ε ς ἔχθο/ιεναί τε
ut ἀπαυγάζω sit prospicere, quo significatu Supra V. 125 Callimachus medium posuit prospicienti adsunt et apparent). Sin splendoris significatio in verbo activo tenenda putatur. Scribendum ἀπαυγάζουσι. Sed durum tum ἀκουῆ. Ibd. 24b, 246: ουν εστιν Onως άno θ uia ρήξω
Quod δεοι vitiose dicitur, etiam verbi modo, qu0niam εδει esse debebat, c0nieceram et olso αδε οἱ , idque video alios olim scripsisse γ.
305쪽
Theueritum, id est Theocriti poemata et sarraginem iis adiunctam, etsi non indiligenter legi, tamen non tantumismporis tribui poematis originis diversitate, rerum genere, oratione et dialecto, etiam ob eius inconstantiam, dissicilibus, ut multum ad menda in codicibus haerentia tollenda
conserre p0ssim. Quae tamen certa aut probabilia oecurrerunt, expromam, uno qu0dam minutae emendati0nis genere ad finem reserVato.
Recte mea sententia iudicant, qui negant βαινε ιν ροον simpliciter diei posse, ut Styx aut Acheron intellegatur; ne ipsum quidem βαίνειν θοον, nulla addita certi fluminis nota, recte dici put0. Accedit, ut per se recto et usitato de moriento dicatur solum evanuit, discessit), ut in Euripidis suppl. II 63: ti, τέκνον- est. ibd. 1139, 11 40 βεβῶοιν, Androm. 1028 βεβακεὶ. Itaque post λβα interpungendum suspic0r scribendumque: ρόου ἐκλυοε δίνα
ut universe Daphnis moriens quasi undae vortice haustus significetur j. VI, 30 Polyphemus de cane :ηαι γάρ o κ' ἐρωναυτῆς, ἐκνυ leto ποτ' ἰοχ α ρυγχος ἐχουo α.
V. 152 eam sententiam, quae requiritur . emei interrogando οὐ μνὶ σκιρτασεῖτε, μη ὁ τραγος υμμιν ίναοτῆ; non abstinebitis lascivis saltibus p) apparet ex iis, quae supra ad Euripid. Eleetr. 383 p 239 n. dixi. Gravissimo errore V, 109 pro μηλωβάσγησθε nuper scriptum est μη λωβασεῖσθε, addita interrogationis nota, quasi μη λωβασεῖσθε idem sit atque oυ μηλωβασεῖσθM comparaturque ou ποιήσετMi quasi hic adsit Οὐ et quasi iubeantur locustae vitibus nocere, non vetentur Dis tiros by Corale
306쪽
Baec non possunt intellegi nisi de eo, quod fieri solitum sit alio tempore, cum Polyphemus aliam amaret, cuius nomen latet in απιας. Nam ad Galatheam hoc reserrinullo modo sic potest, ut tolerabilis sententia efficiatur. Id nomen videtur fuisse Myue. Sed de Auga a Cyclops amata nihil usquam repperi. VII, 70 do homine pocula usque ad saecem exsiccante):α-αiσιν κυλίκεσσι κιὰ ἐς τρυγα εἰλος ερείδων.Haec nihil aliud signiscare p0ssunt nisi: simul cum ipsis poculis labrum speci illidens, quod ineptum est. Seribendum: αυαις ἐν κυλίκεοοι και ες τρυγα χεἐλος ἐρείδων, h. e. , in siccis exsiccatis iamin poculis etiam Deci labrum illidens.
Tαι δ' si ερ, υμ ιες ὀκνεὶθ' ἀπαλάς κορέσασθαι ποέας' οπιι καμεισθ', οκκα πάλιν ἄδε φυνγται. Mira assertur ad oves, ut libere se herba impleant, exhortandas ratio, eas non fatigatum iri, quando denuo herba crescat. Et pravo producitur ultima in ἔκκα. Scribendum: noia ς' o ne κα/ιεἶσθ', O κα πάλιν ἄδε φυνῖται. . Non defatigabimini lab0rando, ut haec denuo crescat' Subridicule pastor oves opere rustico liberas esse significat.
Haec verba Graeci sermonis lege hoc significant: habeo autem quantum curam hiemis quam faun edon tutus nucum, cum placenta adsit, hoc est, plane nihil. Mirificos enarrandi c0natus refellere omitto laudoquo hactenus eos, qui nihil omnin0 dicendum putarunt tanquam in loco aperto. Scribendum:
307쪽
quantum edentulus, cum placenta adest, nuces et earum frangendarum molestiam. cum excidisset ως post τος, male additum est η.
Urinare se Cyclops et natare discere paratum est, si qua copia magistri data sit. XIII, 61 sqq.: 'Me δ' onoet' ἡογενειος ἀποπροθι λIς ἐσακουσας
' Ηρακλεης et οιολος ἐν ἀτρίπτοισιν ἀκάνθαις παiδα ποθῶν δεδονητο, πολυν δ' ἐπελύι βανε χωρον. Primum versum non opus est coargui manifesto orationis vitio υλῆς-τίς-ωμοφάγος λId, cui stustra excusatio quaeritur; nam et antiquissimi codicis testimonio et scholiorum silentio damnatur; regis igitur eum Zieglerus uncis notavit. Sed eo omisso desideratur comparationis nota, neque eius prius membrum sic absolute poni ullo modo potest, sequente τοιουτος. Quae Zieglerus comparat, plane diversa sunti Scribendum: Νεβρου φθεγξαριἐνας δ' ως ἐν Ουρεσιν ωιιοφάγος λie ἐξ ευνας isnευοεν ἐτοιμοτάταν ἐπὶ δαιτα,
XV, 7 sacillima correctio haec videtur esse: ά δ' ὀαρ ἄτρυτος ' τυ δ' ἐκαστίρω g ιιιν ἄποικεὶς pro ἐκαστέρω ἐμ ἀποικεid. Ibd. 127 ante omnia tenendum est sin quo nuper complures aberrarunt), primum absolvi descriptionem lecti, in quo propositus Adonis sit, tum interiici breviter v. 126,127, quid Milesius aut Samius homo eo viso exclamaturus sit, deinde pergi in descriptione sic, ut iam sepetu alim
308쪽
Adonidi Veneris adiiciatur mentio Iectiquo ei strati. Scribendum autem videtur sic: A Miλητος ἐρεὶ τἀν Σαμίαν καταβοσκων ' τρωται κλίνα τα 'Aδωνιδι τω καλω απιτα spm αλλα). Hunc lectum apparet pulchro Adonidi stratum esse; adeo est ipse magnificus, ). Ibd. 145 scribendum videtur: Ilaci ξιν/όα, τί σοφωτερον; ὰ θήλεια
Nihil valde affirmo; sed ἐνδιαν verbum quoniam alibi semper intransitive dicitur setiam Theocr. XXII, 44 , videndum puto, scriptum no hic olim fuerit ἐνδιέτασσον. XVIII, 26 sqq.:
ωδε καὶ ὼ χρυoια 'Eλενα διεφαίνετ ἐν ἄμIν. Ν0n dicam, quantas difficultates creaverit adiecta in hac Aur0rae verno tempore orientis et Helenae gomparatione Ποἐνια νυξ, cui neque res neque orationis constructio ullum relinquit locum; dicam breviter, omnia praeter illas duas V0ces ante c0niunctionem comparationis indicem α τε interpositas recte habere, in iis autem nihil subesse nisi epitheton ad Auroram pertinens, compositum ex O mνξ α νυξ) et splendorem ornamento stontis significans. Αptissimum per so est χρν πάιιπυξ, sed priore parte alitterarum vestigiis discedit, etsi ea possunt, cum Semel
ὶ v. 98 nihil verius Reishii coniectura περυσιν). Neque Σπερχες ὁ ἰαλεμος apte ad Graeeum morem carmina appellandi licitur, neque Sperchis ad ἰαχιμον aptus neque Alexandriae cantabantur earmina de civibus Spartiatis. Diqili Corale
309쪽
posterior vocis pars corrupta esset, interpolando mutataeSSe; noet ναμ net ξ fingere vix audeo. Πυρράμπυξρὶ θ
πάντ' ἐακει et ηνοις ' a γαρ πενία οφας ἐτηρει. Postremas voces alterius versus recte Ahrensius emendavit spro σφιν ἐτα ρ ). Eo magis eminet vitium initii; neque enim omnia set quam graviter hoc Παντα geminaturi piscatoribus supervacanea videbantur, sed claustra omnia et custodia, ubi nihil erat, quod quis furaretur:
Nota ex Aristophans Euripidem ridente πηκτά δω-
Ibd. 39. Pervelim mihi explicari, quid sit, piscatorem vespere in casa condormiscere in laboribus marinis ἐν ε ιναλίοισι noνοισιν . Interea putabo eum marinis laboribus interdiu perlanctum vespere obd0rmiscere:
Haec nullis commatis enci potest ut non significent, ο/ιν ιατα ορθά pulsari pedibus. Cum annotassem scri-
Enarrationem eorum, quae recte scripta sunt, non attingo; sed tamen in XVII, 40 ita aberratur, ut continera me nequeam. Putant enim poetam hoc dicere, Ptolemaeum regem posse, quoties lectum coniugalem conscendat, domus euram filiis committere, quod quam sit ridiculum et scadum, cogitari de filio regni vicem sustinenti, dum pater lecto et uxori operam det, quis non videt 3 Hoc poeta dicit, qui ex tali coniugio castae et amantis uxoris liberos suscipiat, tuto iis domum totam et vivum et morientem) committera posse, utpote veris et genuinia. Duili su by Cooste
310쪽
bendum ορθα sublata manu , vidi ita esse in editione Commetiniana. ΙΙΙ, 4I, 42 amator rogat puerum, ut sibi saltem suspendio mortuo osculum impertiat; deinde addit: μή με οροβαθης' ου δυνα/ιαι ζῆν, εiγε διαλλάξεις ιιε φιλάσας. Pro ζην, εὶ γε, quod sententiam probabilem non habet, in codicibus scribitur εἰνοε aut similiter. Essicitur: Oυ δυνα/tαι μισε ἐν ο ε' διαλλαξεις με φιλάσας. Hoc aptum ad /ιή 3ιε φοβαθῆς. Priorem syllabam verbis ιοεὶν hausit praecedens syllaba /ιαι.
XXV, II b, II 6 sds Augias gregum multitudinei:
Non recte uni cuivis) contrarii ponuntur decem alii, quoniam ea significatio resertur ad certum et definitum aliquid et ad separandum pertinet; ne si decem quidem una e0niungantur, omnium tantum pocoris numerum fore poeta dicit: ἀνδρος λυῖδ' ἐνος τοσσχην ἐμεν, ου Mκ' ἀολλων. VI, 27 8qq.:
Ουκ άλθω, ιι ηδ' αλλος άπεχθ0ιεναι Λιονυσωφροντἰγι, ιιηδ' εἰ χαλεπωτερα τωνδ' ε/tόγησεν,ειη δ' ἐνναετης xj καὶ δεκάτω ἐπιβαίνοι, αυτος δ' ευαγεoιsia καὶ ευαγέεσσιν ἄλιμι. Omnes fere intellexerunt, in duobus primis versibus praeter alia vitia hoc esse praecipuum, quod poeta impie et prorsus contra id, quod v. 30 dicitur, nec se curare affirmat nec ali0s curare iubet iram Bacchi sάπεχθ0ιεναι Λιονυσιο). Haec sententiae pravitas facile tolli et rectum emei videtur hac c0rrectione: Ουκ άλθοι μηδ' ἄλλος, άπεχθο/ιενοι Λιονυσαν, φροντιγι, ιι δ' εἰ χαλεπώτερα τωνδ' εμόγησαν. Non movetur poeta neque alios moveri vult vel gra-