Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

321쪽

Lib. m.

videtur: καὶ σκευασα /tενου διπλην διαφραγματι καλυβην. Et memini h0e ante multos ann0s auditori meo quem mors praematura rapuit, in mentem venire. Ιbd. 140: άπιοχυριούριενοι σαφὲς ἄν καταστη-aαιτε αυτοIς an ὀ του ιGOet υμ iν με ἀλλον Προσφερεσθαι. Codices boni καταοτήσετε, neque apta h. l. potentialis oratio neque pr0rsus rectum σαφὲς καθίGT 'sti zινι ποιεiν τι ut sit perspicue ostendo, debere eum facere. Scribendum videtur σαφὲς ἐγκαga G2ησ ετ ε αυτοῖς,

certum iis consilium in gnetis. Lib. ΙΙ, II, 4: ἐπὶ ἀδυνα et ον α/ιυνεσθαι Ουτωπολιν ἐρχοι εθα. Interp0situm ολω neque curuάμνατον coniungi p0situs sinit neque id unquam significat, quod intellegi volunt. L0ci, qu0s Clasgenius comparat, dissimiles sunt. 3 Tollendum est adverbium repetitum e versu altero superiore, ubi item infinitivi passivi terminationi εοθαι)subiicitur; eo aberravit oculus librarii. )Ibd. 26: τριάκοντα ναυς ἐξέπερι ναν περὶ τὴν Λοκρῖδα καὶ 9 βοίας ἄ/ια φυλακήν. Ineptum περὶ Aoκsita καὶ φυλακὴν, ineptius ἔπε/Gγαν ναυς φυλακήν. Scrib. κατ' Ευβοίας δε α νυλακήν, ut sad 0ram Locridis stationem tenentes) simul Euboeam custodirent. Ιbd. 37, 2 sin Periclis oratione lanebri): Ἐλευθέρως

δὲ τά τε προς τὰ κοινον πολιτευο/ιεν καὶ ἐς τὴν προς άλλήλους των καθ' ημέραν ἐπιτηδευ/ιάτων υποχνίαν, ου δι οργ ῆς τον πέλας, εἰ καθ' ηδονην τι δρα, εχοντες

in Exempli et confimationis causa annoto, in hoc solo libro II praeter alia haec me emendasse, ignorantem, ab aliis emendationem esse praereptam: c. 10 exu. παρθνει, OmiSSO

322쪽

Lib. III. κ. z. λ 'orsus ei morum et animorum habitui, quem Pericles laudat, contraria -ο νία ἐς αλλήλους, nec recta dicitur υποφία τῶν καθ' et 3ιεραν επGηδευ/ιατων. Thucydides scripsisse videtur in ovi ν: in eo m0do, quo mores et studia mutuo inter nos adspicimus. Ibd. 44, 2 in eadem orati0ne): λεπο, 3Mν ουν okyα πείθειν ον, ων καὶ Πολλακις ε ξετε υπομιν 73ιατα ἐν α λλων εὐυbaις, αiς ποτε καὶ αυ Τοὶ γάλλεο θε . . .

καρτερειν δὲ χρὴ και ἄλλων παiδων ἐλπίδι κ. g. λ. Enarrant, dissicile esse persuadere πείθειν) Verum esse iudicium proxime ante propositum de εi υχία. Verum nequo hoc tam breviter dici poterat saltem et o υτο πείθειν dicendum erat , neque huic sententiae apte adiunguntur illa o ν καὶ πολλάκις, cetera, quae requirunt aliquid, quod ad oblivionem et dol0ris lenitatem pertineat. Prorsus mihi persuadeo, Thucydidem Scripsisse: λαλεπον ριὸν Ουν

moveri dolore . Scio id verbum apud recentiores demum inveniri; sed n0n pauca Thucydides posuit, quae ante Dionysium Halicarnassensem aut Di0nem Cassium iterum posita non reperiantur. Apte iam etiam huic respondet illud καρτερε iν δὲ Ιbd. 49 initio interpungenda sic oratio est: To μὲν γάρ ἐτος, ως oli/ιολογεiτο ἐκ Πάντων, /ιάλιοτα δη ἐκεiνο

Ibd. 52, 3 suspicor scribendum: ἐς ἀναισχυντους τεχνας ἐτράπονTO. Ibd. 60, 4 scribendum videtur: Ουκ ἄν διιεώς pro os οἰωρὶ τι οἰκεiως φράζοι. Alterum enim significat hominem prudentem disertumque, sed male erga civitatem animatum, n0n perinde, sed tamen aliqua ex parte patriam

iuvare. Ibd. 62, 4 scribendum opinor: φερειν αυτω isti et by Gorale

323쪽

Lib. III.

defenditur neque analogia; dativum sine ἐπί) Xenophon bis habet, idemque βαρέως φερειν τῆ ἀτι/ιία, S0ph0cles

autem Phil0et. 10llὶ ἀλγεινως φερειν τινί, ne inseri0ris aetatis scriptores appellem, similiterque oτεργειν τινί pro τί dicitur. Lib. I, 77, 2 του ἐνδεους ad οτερισκοι ενοι pertinet; τὰ δεες est ibi, qu0d deest ad spem explendam; h0o qui non accipit, eo privari videtur. Ibd. 65, I scribendum videtur: καλὼ κτο 3ιατα καzύ

frustra Κruegerus defendere conatur; sed nihilo melior res fit, decem, ut alii faciunt, aliove numero substituto; sic enim hoc dicitur τρία ι ἐν aut δέκα ριέν , ut necessari0 aliud temporis spatium contrarium in alia re exspectetur; omninoque haec tota partitio, quae sit particula μἐν, prava est; nam quod ei respondere volunt Λυρ υ τε υοτερον, ut alia omittam τρία /ιὸν ἔτη - Κυρν τε υοτερον), Si Cyrus separaretur et tanquam in altera parte poneretur, suum de eo poneretur verbum; nunc sic illi ἀντε ἐχον adiungitur Κυρω et ε, ut divelli nequeat. Et quod tandem fuit illud inter Cyrum Atheniensesque bellum, qu0d per se alteri illi tanquam novum et tempore separatum Superaddi a Thucydide puluerit 3 Ipsa Thucydidis verba υστερον

Προσγενομόνι', ος παρεIχε χρηματαὶ cum historia conspirantia non novum bellum, sed accessionem aliquam non ita magnam significant. Itaque manifestum est, cor-

324쪽

Lib. m.

rupta graviter et interpolata esse illa τρία μὲν nec ulla numeri mutatione sanari posse, nisi simul tollatur Verum ipsa temporis significatio necessaria n0n est; mntinetur enim illis και ου προτερον ἐνέδοσαν R. T.

Numerus ternarius pertinet ad tern0s pro unis hostes, pri0res, Sicilienses, socios desciscentes. Quid lateat in ι ἐν Κνη, cert0 dicere nequeo; venit tamen in mentem Thucydidem scripsisse: o/tως ἐς τρία - μεριστοὶ γ) ἀν-

Ibd. 70, 3: ἐνο/Hζον ἄν κραet Οαι τῆς πολεως η ἐβουλοντο. Non agitur de modo potiendi urbe; scribendum: εἰ ἐβουλοντο. Voluntatem defuisse p0pulus insimulabat. Ibd. 75, 4: οἰστε τοὐς ἐργαζομένους καὶ τάπυρφοροις οιοτοὶς βάλλεσθαι ἐν άsφαλεία τε εἶναι. Non regie haec tanquam duo diversa particulis--τε distinguuntur. Opus laetentibus n0n soli πυρφοροι οἰστοί

sagittae ad opus facientes pertinent. superadditur effectus ad utrosque pertinens. Ιbd. 83, I: περὶ τας tiυτάς ημέρας τῆς ἐν Στρατωι άχης. Certissima lege et Dequentissimo usu scribendum: περι τάς αυτάς et ιιέρας τῆ ἐν Στράτω μαχx. IV, 10Iextr.: ἀπέθανεν vino τάς αυτάς σξιε ρας τοὶς ἐπὶ Ληλίω. IV, 129, 2: υno γάρ τον αυτὰν χρονον τοις ἐν τῆ Λυγκω. Genus err0ris notavi p. 67. Apud ipsum Thucydidem IV 46 l recte Dobreus set Eruegerus, 'Aτάνη pro τῆς 'Loτωνσης, nec minus ΙΙΙ, 82, b Poppo ωφελία pr0 ωφελίας,

Sie. XIV, 20, ut nune scribitur τὰ της Κιλικίας συνορίζοντα), Cyrum narrat, antequam ad fines Ciliciae perveniret παρεγε -

325쪽

Lib. III.

νηθη προς τους ορους Κιλ κίας , partem Ciliciae Lydiae et Phrygiae conterminam transisse. Sed scripserat τα et syΚιλικία συνορίζοντα. Quae ad Thucydidis locum comparantur, qu0d προτερος, υGrερος, υσ2ερα iος cum genetivo dicuntur τη πρoet ερη νυκτι των Παναθ' ἱνα ων, νοτεραια τῆς ριαχης. ut pridie et postridie , aut quod in intervallo temporis n0tando dieitur apud antiqu0s perraro μετ' o λιγον τουτων Xenoph. in aut πε/mτω ἐτει τουτ ora/ Herod.), apud recentiores inde a P0lybio frequenter πολλας est ερας του τολμιηι ατος post sextum cladis annum, Suet0Π.ὶ aut προ πολλων 3 ερων T. T. et similia, ad ὀ αἱ tost nihil prorsus pertinent. Ibd. 89, 4: 'Aντιπαλοι /ιεν γαρ οἱ πλείους, ῶο περ ooro ι, τῆ δυνα/ιει et ὀ πλέον n/ουνοι η γνο διν ἐΠερ- χονΤαι. PerVerge αντίπαλοι appositi0ne adiungitur ad οἱ Πλείους corrumpiturque sententia, si tantum multitudine superi0res Significantur ae non etiam pares, qu0niam contrarii sunt non oι-υnολεοτερων, Sed οἱ ἐκ πολλω υποδεε ἔτερων. Thucydides scripserat: 'Aντίπαλοι /ιὲν γαρ η Πλε ους. Ibd. 93, 2: ἐπεὶ ουτ απο του προφανους τολ/ιῆσαιαν καF ε Ουχναν, ουν ει διενοουντο, Ουκ αν προ- αιοθεσθαι. Vitii aliquid esse Poppo sensit. Omittoo υτε - ουν εi. Gravius est enim, qu0d prorsus praVecontraria p0nuntur uno του προφανους et εἰ διενοουντο, quasi apertus impetus ανευ διανοίας fiat, et qu0d prorsus absurde de aperto impetu qui repens et tumultu0Sus e88e. debet) additur καθ' Hoυbαν, qu0d ad contrariam rei aggrediendae Drmam, consideratam et latere c0nantem, aptum est. Ipso etiam loco καθ' ο συχναν arguitur non ad pri0ra pertinere. Scripserat Thucydides: ἐπει ουτ α NO TOυ Προφανους τολ/Cῆσαι αν, καθ' ἡσυχίαν δ' εἱ διενο-

Ibd. 97, 3: Φορος τε ἐκ πάσης της βαρβαρου καὶ των 'Eλληνίδων πολεων, οσων sic codices meliores, nonosoU πρooῆξαν επὶ Σευθου. Et auristi Drma offendit

326쪽

Lib. III.

et adristus ipse pro impersecto. Scribendum videtur νι ρ ο o ε ιαν, quot solvissent, si Seuthae tempore ratio haberetur. Classenius προορεσαν, transitu ad pluralem, ut φοροι audiatur. vix tolerabili.

παρον των) ἐς τον βίον quae in vitam incidunt et incur

/ιελλῆσαι, n0n qu0d inusitatum sit, nec tantum ob additum τι, etsi h0c per se serri nequit nam τί ad actionem aliquam pertinet , sed qu0d tota sententia perversa est. Nam cum orator ab altera parte sibi obiici fingat, debuisse

ut Athenienses, arbitrium habuissent, illud aequum fuisse ut illis eunctantibus etiam ipsi cunctarentur), id, quod significari putatur verb0-, non in sententia condicionem continente p0ni debebat, sed in consecutione et άno Ionει εδει et μῶς). Atque hoc Heilmannus vidit, sed frustra ab ἀντι/ιελλῆσαι cum vitioso τί) apodosin ordiri conatus est, non recte illo ἐδει ab initio remora: neque enim ἀντι/ιελλῆσαι ullo m0do coniungi potest eum ἐπ' ἐκείνοις εἶναι, etiamsi qu0d post Kruegerum Classenius fecit) in ἐπ' ἐκείνους ἰέναι mutatur. Nam additum ἐκ του ονιοίου ostendit hic demum id significari, quod Lesbii sacere debuerint. Itaque sic Scribendum est: ει γαρ δυνα

327쪽

Lib. III.

et animi aberrantis partes fuerunt, . Ora etiam pro stat ναι scripti culpa in utrumque conferri p0test, sed ius corrupto/Ωiναι interpolando additum est. Atque huius ad menda occultanda aut ex sententia male intellecta oris interpolationis exempla et in mutando et in addendo p0sita in omnibus Thucydidis codicibus et alibi n0n ita raro reperiuntur

Ιbd. 42, 4: ἐλαχιστα γαρ αν πεισθείησαν Qua Petύνειν. Praecedit: πλεIστ αν os θoiro v πολις. Requiri igitur πεισθείη D0breus sensit. Una vocali mutata scribendum: οῦν Πεισθείη συνα/ αρτάνειν, quo verbo Thucydides c. 43, 4 utitur. Ibd. 43, 4: νῶ ν δε προρ οργὴν ἐντινα τυχ τε ε τιν

) Cap. 44 miror non recipi ἐλεεiν pro stis a Fitlbogenio inventum, nec minus c. 39, 5 Graece dictum putari ουδὲν διαφερων

τιμωμαι pro διαφεροντας.

328쪽

Lib. III. οτε σφαλεντες τήν του πείσαντος ιιίαν γνωμην ζημιιουτε.

Ad προς ὀργήν, quod n0tissimum est iracundo significare, perverse additur ἐντινα τυχητε idebebat praeterea εχoνεες). Dividendae aliter litterae: νυν δε πρός όργην,

sciendi significatur participio addito artieulo. Scribendum:

επιφεροντες, ο τι τον δῆ/ιον καταλυουοιν. Ρoterat etiam in cap. 56 extr. nihil certins Heli manni correctione et explicatione. Bolinquitur submolesta et inanis discriminis species in ξυμφερον et coφελιμον, ut non raro in orationibus Thucydideis. Insuperstitionis enim philologicae parte ponere soleo, quod plerique

has orationes tantopere admirantur. Ego egregium et prudentissimum rerum gestarum narratorem etiam in orationibus multa acute et cum subtili animorum et consiliorum humanorum intellegentia excogitasse et posuisse confiteor, sed ea, specie quadam novitatis et ex insolentia admirationis captum moleste et obscure elocutum et non raro inanibus salsisque acuminibus involvisse dico, interdum notiones pervertentem et permutantem, maximeque in partiendo membra quasi de industria non servantem tenentemque. Nam quod cogitatorum subtilitati exprimendae non suffecisse orationis copias putant, erant quaedam novis signanda nominibus, sed velim admiratores considerent, quid ipsi sapientiae detractis involucris relinquant. Admodum tamen antiqua est haec admiratio non satis cauta.') cap. 58, 3 paulo propius ad litteras aecedit ἐδεσμα σι quam quod Blomsieldus proposuit, ιστιάμασι.

329쪽

Lib. III.

participium poni ως τον δῆμον καταλυουσιν. Vitium vidit Dukerus. Ibd. 82, 8: Πάντων δ' αυτων αιτιον astῆ ψ διὰ πλεονεξίαν καὶ φιλοτι/ιδειν. Neque ἀρχή pro ἐπιθυιι α του αρχειν cum Seh0lia8ta accipi recte potest, neque αρχηδὼ πλεονεξίαν dominatus pr0pter aviditatem) recis dicitur. Thucydides scripserat: πάντων δε αυτων aρχὴ ἡ διὰ πλεονεξίαν καὶ φιλοτι/ειαν : omnium h0rum initium id fuit, quod pr0pter aviditatem et honoris cupiditatem nascebatur initium ex aviditate fuit). Ad enarrandum ἄρχηadditum est αδειον.Ιbd. 84 in loco iam ab antiquis damnato): oi τε

hoc respondeat superiori καὶ Onoo α. Nam duo genera iniuriarum et seelerum significantur, inferiorum ulciscendi et lucri cupiditate incensorum adversus superi0res lano ναὶ et superiorum ira inflammat0rum adversus inferiores su τε).Ρaulo post 2 scribendum: ἐν ω μὴ βλάπτουσιν ἐορον εἶχε τό φθονεὶν: in qu0 adversus eos, qui nihil nocebant, valebat invidia. Dativus βλάπτουσιν praecipitur qu0dam-

Classenius mirati sunt ἄλλους illos et a Siciliensibus et ab Atheniensibus separari; sed nihilo aptius, quod substituunt, ἄλλα. Tollendum insciis additum καὶ ante αυεοί:

330쪽

Lib III. bellum gesserunt et alii. Sicilienses ipsi inter se, et Ath nienses sociique eorum. Separantur intestina incolarum bella et externum Atheniensium.

Conantur enarrare, ut Eruegerus, Laeedaem0H0s passuros esse se eo allici. Sod neque Demosthenes ipse Lacedaemonios ad locum infirmissime munitum allicere V0lebat, neque qui err0re aliquo allicitur. προθυ/tε'αι. Scribendum: ἐν I ιβησεοθαι ut τους ηγει ro gilo θυ/ιήσεοθαι. Satis erat et reetius ἐπι 'αίνειν προθυ/ιησεσθαι. Sed n0t

est hie p0st voluntatis consiliique et cognata verba futuri infinitivi apud Thucydidem usus Κmeger. ad I, 27, 2, synt. Gr. g lil a not. 33.

ρεὴ ξυντρ aho σιν. Genetivus n0n expeditur; nam partitiva notio hoc loco prorsus inepta est. Puto Thucydidem scrip-Sisse τῶν νε υν ξυντρ νιν, ex rari0re substantivo ortum esse ξυντρ il/ωσιν et additum ι ορ. Non minus prave partitivus genetivus appellatur c. 64 init. , ubi Hermocrates