장음표시 사용
341쪽
adiunctum ad My'ντες, qu0d cum αννηγοντο coniungendum necessario fuerat. Lib. VII, l3, 3: οἱ ι εν ἐπ αυτοριολίας Προφta Πειαπερχονται. Scribendum videtur: ἐπ' re r/ιαλω et tignoo φασει. Transfugiebant ad hostes specie captivorum, captos se fingentes. Diodorus et Plutarchus alti αλωσίαν scribunt.
noιον. Ad evellend08 vallos non se his, ad eam rem ineptis, sed ea, quam ob hanc ipsam causam Thucydides superioribus verbis descripsit, nave usi sunt Athenienses. cum stines vallis iniectos alligassent ad navis partem ei rei
Πολε/ιον Π0n naves, Sed civitates pacem sucientes. Con0nnuntiavit, naves sibi oppositas, non, qu0d speraverat, Stations decedere; id est κατειλυειν et ην φρουραν, την φυλακήν aut simpliciter κυταλυειν sportu repetit03. Manifestissimum igitur tenemus additamentum hominis in hoc verbi usu aberrantis. CD. ad III, l2, 2. Ibd. 36, b: Τὴ τε ποοτερον ἀ/ιαθία τῶ ν κυβερνητῶν δοκουση εἶναι, τό όντίπρωρον ξυγκρουσαι, sic λιστ' Diuitired by Cooste
342쪽
αν αυτοὶ χρήσασθαι. Vitiosus infinitivi aceusativus stipsum ἀντίπρωρον pro adverbio positum. Codices ξυγκρουσει. Scribendum Videtur: . . . ψιαθέα . . . δοκουση εDore ἐς το ἀντίΠρωρον ξυγκρουσει μαλιστ' ἀναυτοὶ χρήσασθαι. Ibd. 40, 3: υno οφῶν αυτῶν διαμελλονzας κοπω ἁλίσκεσθαι. Videtur scribendum: κοπω ἀναλίσκεσθαι, consumi et conteri. Vid. lexx. Ιbd. 42 b: καὶ ξυντομωτάτην ηγεiτο διαnολέμησιν. Eodem m0do c. 86. 1: ἀσφαλεστάτην εἶναι νο/είσανgες τηρησιν. Articulum recte annotant apud superlativum
praedicati ne ferri quidem posse; sed pronomen demonstrativum subiecti l0co ponendum fuisse videtur, genere ad substantivum accomm0dato synt. Gr. g 11 n0t. I): καὶ
ξυντο/ιωτάτην ταυgην ' γεῖτο διαπολε αρρσιν, άa νγαλεοτάτην ταυτην εἶναι νομίσαντες τηρησιν. Et sic
Thucydidem scripsisse arbitror; errer quam facilis fuerit post litteras τατην, apparet. Ιbd. 43, 2: καὶ τους λιθολογους καὶ τεκτονας παντας λαβων καὶ αλλην Παραοκευην τοξευμάτων et εκαὶ Oσα εδει, ἐν κρατυνοι, τε bζοντας ἐχειν. Recte Kruegerus τοξευμάτων in muniendi apparatu mentionem miratur; ad defendenda opera omni exercitu et omni tel0rum genere usuri erant). Videtur Thucydides /ιoχλευ/ιάτων p0Suisse, machinas significans ad pondera movenda et sursum t0llenda; elai /ιοχλευω, μοχλευτης, ιοχλευοις apud Scriplares reperitur, 3ιοχλευμα n0n reperitur. Ibd. 47, 2: ἐώς ἐτι τό πελαγος oioν τε Περαρουσθαρκαὶ του στρατευ/tα2ος τα ἐς γουν ἐΠελθουσαις ναυοὶ κρατεiν. Neque στράτευ/ια snam partitivum genetivum esse volunt) pro classe simpliciter ponitur, et vel sic inutiliter id nomen primo loco cum p0ndere poneretur, nec κρατεὶν h. l. ullo modo abs0lute diei potest. Et cur saltsm γουν) navibus postremum advectis superior esse Demosthenes vult, non omnino superior 3 Itaque mendum
343쪽
esse in στρατευματος recte statuitur; sed quo id, quod sub illo lateat, spectet, ipsa illa particula γουν ostendere videtur. Scribendum enim puto: καὶ του θεραπευμ- τος ταῖς γουν ἐπελθουσαις ναυσὶ κρατεῖν , ut
dativus ad substantivum pertineat synt. Gr. g 34 not. 2): dum ad reficiendas saltem p0stremum advectas naves necessariis freficiendi instrumento) potiri liceat. Cap. 48 extr. aut χρη/ιασιν oiς aut cum P0pp0ne χρημασιν ω de genere scribendum est. Cap. 50, 1 cum in oedicibus bonis sit: τοῖς
Συρακοσιοις στασις φίλια ἐξεπεπτωκε , Bauerus rectissimo scripsit: η τοic Συρακοσίοις στάοις φιλία ἐοε- πεπτωκει. Decepit interp0lalarem paulo rarior in adiectivis in participiis n0n rarus ordo; vid. synt. Gr. si s a n. 1 et quae in imo margine adduntur . CD. Xen. Αges. 1, 10: τάς ἐν τῆ 'μία πόλεις 'Eλληνίδας, Hellen. III, 2, 9: καταDmοντας περὶ ἐκεῖνα πολεις φιλίας εν εἰρήνη, Arist0ph. Ach. I 2I0: τῆς ἐν /ιάχν συι βολῆς βαρείας, et ea, ubi pr0 adiectivo praepositio est, velut Thucyd. VIII, 47: τηνίαυτου κάθοδον ἐς τὴν πατρίδα, et Ι, Ι 8: μετὰ την τυράννων κατάλυοιν ἐκ τῆς 'πιλάδες. Eiectam esse laetionem, quae SFracusanis faveret, ad rem pertinebat; quo abisset. nihil ad rem.
νομοι et historiae testimonio redarguitur et manifesto ceteris, quae Thucydides dicit, repugnat; nam p0st tripertitam illam divisionem soι ιιὰν υπ,ήκοοι, οἱ δ' ἀπο ζυμ μαχ=ας, εἰσὶ δὲ καὶ οῖ /Maθοφόροι , in prim0 genere των μὲν υΠηκοων καὶ φόρου et ποτελωνὶ apertissime cum reliquis ex Euboea, insulis, Ionia extremo l0c0 Chios ponit Mιλ, οιοι καὶ Σύ/ειοι καὶ Moι . Tantum hoc in Chiis excipit, qu0d, ut paulo post de Methymnaeis dieit
344쪽
surdum ολ γων, pro quo ferri contrarium posset πολλῶν. Sed tolli sine temeritate nequit. Videtur fuisse: ουκ ανευαλογων ἐπιθεια ο/ιων και οἰ/tωγῆς, quales dol0ro dementes fundunt. 83
Ibd. 22, 1: οἱ Aiοι . . . ουδεν απολείποντες προθυμίας, α νευ τε Πελοποννησι υν πληθει Παροντες ἀποστησαι τας Πολεις και βουλο3 ενοι αδ α εἰς πλεί- ὶ Cap. 5s;. 4 conieceram ξυλλόγου, ignarus idem Heilmanno placuisse; 3 nihil ultra id movendum, quod Kruegerus vidit,
αὐτοὶ αὐ ιμένοι scribendum esse, nisi ut rectius verba interpungantur; nam cohaerent haec: καὶ Ουδ' αυτοι αυ μονοι, ἀλλακαὶ ιιετα των ξυμβοηθζGαντων σφίGιν . . . προκόχναντες, interpositis illis: ν γεμονες τε γενομενοι μετα Κορινθίων καὶ Λακεδαιuo νίων καὶ την στ ετεραν πολιν ἐμπαρασχοντες προκινδυ- νεὼ σαί τε καὶ του ναυτικου ριέγα μέρος. ΕΑ ἐμπαρασχοντες ad μέγα αερος sumitur tantum παρασχοντες. FIUStra προκοπτειν ναυτικου μίγα μέρος nituntur ut enarrent.
3 cap. 63, 3 nou abiiciendum puto, quod codices meliores tenent: διοκαίως αν αυτηὶν νυν μὴ καταπροδίδοιτε, de μὴ in sententia potentiali posito veritus neglegere similitudinem eorum, quae ad Euripidis Iph. Αnt. 373 commemoravi. Singularis est ratio eorum locorum, in quibus in interrogatione potentiali negationem significante alia est praeterea negatio tVI, 18, 1: τί αν λεγοντες . . . μὴ βοηθοῖμεW, Xen. mem. IlI, 1, 10, Plat. Oraul. 429 D: πως ἰοῦν si i τουν λέγοQ, Eurip. Iphig. Aul. 977j; sed tamen eodem pertinent. In Thucydidis loco hoc saltem recte Popposensit, δικαίως ab imperativo alienum esse; qui iubetur δικαιως μὴ προδι6όναι, simul iubetur ἀδίκως προδιδόναι. Duiligod by Corale
345쪽
Participium παροντες et ad sententiam et ad constructionem ineptum est, πλγηθει ad sententiam: nam multitudo quidem adscitis Peloponnesiis mai0r futura erat. Scribendum:
Susceperunt Chii, alteram ανευ Πελ. sine armis, alteram ipsi cum Peloponnesiis c0niuncti armis.
nisi c0gatur. 8p0nte pericula subire . Adeo sententia perspicua et necessaria, adeo lacilis correctio, ut nihil addendum sit. nisi cavendi erroris causa ου mi ut te 2)οὐ /ιονον recte p0ui in 0ratione pendente ab ἔφη. Ιbd. 29, 2 primum necessario retinendum παρά πέντε ναυς πλώον ali0quin enim plane n0n indigatur quanto plus Tissaphernes dederit); deinde seribendum est:
νῖνος. Triginta talenta stipendium menstruum erat sexaginta navium, si bini oboli in diem darentur: eum igitur hoc in quinquaginta quinque naves daretur, nautae παρά πέντε ναυς plus Rccipiebant sum suns Sehisse m0hH. id est, tanto plus, quantum adiiciebat quinque navium stipendium in reliquas quinquaginta quinque distributum. Cum excidisset τριάκοντα p08t πεντηκοντα, id mendum in Vaticano relictum est, in ceteris occultatum, addit0 infeliciter τρία. Ibd. 45, 4 e codicum vestigiis ύναίσχυντοι εδεν
346쪽
Lib. III. πλουσιωτατοι oντερὶ emcitur ciναι Οχυν ToIει , εἰ, πλου- οιωτατοι οντες. De optatiV0 mira Duegerus narrat.
Ibd. 46, 4 scribendum videtur: άπο δε ἐκείνων, ἐν/ιη ποτε αυτους ἐξελωσι sc0dd. et edd. αυτους 3 ιζ ἐοελῶσι), ιι η ἐλευθερωσαι, h0c est: a barbaris autem eos non liberare, nisi sorte etiam ips0s barbaros, Persas) sustulerint. Umeri posse Alcibiades significat, ns Lacedaem0nii non solum Graecos Asiaticos a Persis liberent, sed sertasse etiam ipsos
Persas evertant. Ibd. 47, 2: ωοτε μ - σθῆναι περὶ αυτου ἐς τους βελτίστους των ανθ ρωπων, ἔτι ἐπ' oλιγαρχία βουλεται
Neque βελτιστοι neque βέλτιστοι των ἀνθρώπιον usquam appellantur optimates, qui satis significati sunt δυνατωτά- των appellati0ne, neque περὶ αυτου, o Te βουλεται bene dicitur. Scribendum: νιερὶ αυτου ως βελτί
praedicabant, quod ἐπ' oλιγαρχία redire vellet. 'Eς τους ortum ex e0, qu0d praecedit, ἐς τους δυναzωτάτους. Ibd. 56, b sublata prava geminatione seti) et retracta vocali, quae post ἀλλ' saepe excidit, scribendum arbitror:
ἐνταυθα δὴ οὐκέτι αλλ' xi ci πορα νο/ιίσαντες οἱ ναiοι καὶ υno του 'Aλκιβιάδου ἐξηπατησθαι, δι οργῆς ἀπελθοντες κ. z. λ., nihil iam nisi rem sine exitu putantes seque doceptos, cet. Ιbd. 86, 4: ἐκεiνος δὲ του τ' ἐπίπλου επαυσε καὶ τους ἰδία οργιγ/ιένους λοιδορων άπέτρεπεν. Cur ἐλοι- αρει nihil facientes p et a quare avertebat 3 Ser. : λοιδορ ιων ἀπέτρεπεν.
Ibd. 87, 4 adhibitis emendationibus ReisHi ἐπιφανείς pro ἐπιφανές) et D0brei διαπολει νῆσαι ἄν scribendum est:
347쪽
tantum δοκεI, non σαφεστατον εἶναι.
Ibd. 89, 3, eiecto επεριπον, quod oratiisem et sententiam turbat quodque tres codices omittunt nec scholiastes habuit, e vestigiis codicum γυτωι, ουτω, non ου τό) et scholiorum ελεγον, ὁτι Ουκ ἀπαλλακτικως εχουσι τῆς ολιγαρχiας, ubi significari ἄπαλλαξείειν pro pravo laturoti παλλαξειν Αbresthius intellextu scribendum est: φοβου-
ρεενοι δε, ως i φασαν, eto τ' ἐν Σαμω στράτευμα καὶ τον--ουδῆ πάνυ τους τε ἐς τήν Λακεδαί/ιονα πρεσβευομιενους, ιι η τι ἄνευ τῶν πλειονιον κακον δρασωσι την πολιν, Ουπω ἀπαλλαξείειν ήξίουν του αγαν ες ολίγους ελθεῖν, αλλα τους πεντα - κιοχιλιους ἐργω και 3νῆ ονοματι χ ρηναι ἀποδεικνυναικαὶ τὴν πολιτείαν ἰσαιτέραν καθισταναι. Excidisse
verbum manifestum est, nec ullum aptius est quam Φρξίουν facileque id post litteras αξειειν omitti poterat. Sententia aperta est. Theramenes 80ciique eius n0ndum aperte abrogationem oligarchiae prae se ferebant, sed expleri promissam oligarchiae formam postulabant. Cap. ΙΙ.
Thucydidem aetate proximus subsequitur Xen0phon, cuius historia Graeca quoniam Thucydidi argumento ipso adiungitur, ab ea incipiam. Ut autem omnium Xenophontis operum c0dices sere satis recentes sunt et in orationis et sententiarum Drma laede currenti tamen mendis non ita raro interpolatione tectis depravati, valde antiqui et integritate auctaritateque praestantes nulli, etsi in aliis operibus unus et alter minus mend0rum et in mendis plura vestigia veri habet, sic huius operis etiam aliquanto inferiores quam reliquorum esse videntur, lacunis quoque subinde
348쪽
Et sententia et Drma verbi εδερ απελογηθη - φυγοι ineptissima sunt illa και /ιονος ἀπελογηθη. Itaque tolli alii άπελογήθη ώς volunt, alii qu0d sane necessarium est) etiam 3ιονος. Sed nemini haec sine ulla, quae fingip0SSit, causa ad orati0nem perturbandam addere in mentem venit. Manifestum est latere aliquid cum κρύet ιστος coniunctum. Scripserat Xen0phon: καὶ /ιονος ἄπλο, θνης,κcιὶ εἰς Ου δικαίως. Simplex et apertum in Aleibiade ingenium laudant mores diss0lut0s et superbiam excusantes), a ceterorum artibus tortu0sis ποικιλία diversum. 'Hθος ipsum ἄπλουν est; do homine Xenophon novo et comp0sito
vocabulo usus est. CD. κακοήθης, cet.
δ) Usus Sum, cum haec edenda describerem, Dindoriit editionibus Oxoniensibus Hellente. 18533 et Sauppii. Hellenicorum codices omnes communes habent lacunas III, 4, 5 et 12 et V, 4, 9 et 10 duplicem , annotationem e margine in orationem receptam VI. 4, 3. Quam pusilli et manifesti errores in omnibus haereant, exemplo esse potest bis in libro primo s5, l6 et T. 1 seriptum δ' ἐν οἴκω pro οικοι I, 6, 8, III. 2, 6 et 4, 27, V, 3, 24 et 4, 2, in quibus locis non praecedit δέ). Dindorsius una et altera interpolatione codieis V deceptus est. Diuiti su by Cooste
349쪽
Neque υπερβαλλεο θαι τά δίκαια potest signifiearo postulationem differre, neque Alcibiadis postulati0 tum, cum dilata dicitur 3 iusta visa est, neque Alcibiadis ulla postulatio dilata est, sed reiecta postulatio de causa statim dicenda iudiciumque primum contra eius voluntatem dilatum, deinde is ad id revocatus. Scribendum: υπερβειλλο-
de iis, qui subito, cum in terra pranderent. navibus conscensis ad persequendum se pararunt, nihil est. Scribendum Videtur: ἐνειρο/ιενοι, remos rudenteSque aptantes. Ἀνοίγειν, quod non recte in lexicis exponitur, usu nautico hoc loco dicitur de iis, qui ex sinu et statione interiore navem aliquam promuntorium flectentem in aperto mari conspicere incipiunt: das Sehis' frei haben. Ibd. g 33: ἐντευθεν φυγη των Πελονιοννηοίευνεγένετο ἐοῦ πιον, πλείστων δὲ καὶ εἰς Φωκαιαν. Mire altero loco in exceptione καί) ponuntur οἱ πλεitieto t. Scrib.: ἐγ νετο ἐς Aioν νιλείστη, τινων δὲ καὶ ε ις
et cum sententiae perturbations illa ἄλλ' ο υκ cis νεαρά τόννον ον adhaerent superioribus, manifestissimeque vitiosa sunto υκ ui pro talibus: αλλει νεαρύ et o ν νο/ιον . Illi per interrogationem ammati0ni, quae terminatur in verbis: ίν κατὰ τον νο/ιον κρίνητε; licebit vobis legitima iudicii fσrma cet. subiicitur ex altera parte, quid peri-
350쪽
euli habitura sit violatio legis: αλλ' οὐκ at non licebit),
lare dicit, si in vita hominis aberratum sit. g 29 ego
κράτος ὀ Θίβρων ἐλά/ιβανε. Quid infirmitas ad rem pertinet 3 Contrarium hoc est iis, quae ς 6 scripta sunt
de civitatibus sp0nte Thibronem accipientibus. Scrib.: acrύ ν et ιτ ε νου ς ας καὶ κατά κράτος ελ. Ibd. 2. I9 serendum non videtur: δοξαντα δὲ ταυτα καὶ
Nam ab imper80nali αξαν progressi Graeci dicebant etiam αλλο τι δοξαν Thucyd. V, 65 est. κυρωθὲν δ' Ουδεν, ΙV I 2b , deinde αξαν ταυτα Xon. anab. IV, 1, 13, Plat. Protag. p. 3l4 C). ὶ Atque etiam h. l. δοξαν δε ταυτα καὶ Περανθεν SeripSerim, alterum obsequens τα τα ιιὸν set θατευιιαταὶ facilius natum putans, et apud And0c. I, 81
in Qui ei latur Aristidis locus I p. 312, reperire non potui. Duili od by Corale