장음표시 사용
351쪽
δοξαν δὲ υι ιν ταυτα pro δοξαντα. Λοξαντος τουτου legitur hic I, 1, 36 δοξάντων τουτων V, 2, 24. ΙM. 3, 2 eiiciendae formae Doricae, quas sine ullo codicum indicio inepte in breve c0lloquium narrationi interpositum Veschenarius invexit, deinde ipsum c0lloquium concisis brevissime Spartano more membris sic proxime ad codices scribendum videtur: Elποντος δὲ του Λευ'υ- χίλυ' ὀ νο/εος, ω , Ουκ άδελφόν αλλ' υiον σαοιλεως βασιλευειν κελευει. Ei δὲ viος ων si γτυγχάνοι 'O άν ἀδελφὰς δικαίως βαoιλευοι. 'Mιε ἀνδέοι βασιλευειν. Πως, ἐμου γε ὁντος; Ου κ. τ. λ. Ibd. 3, 7 primum exciderunt quaedam, cum scriptum essot ad hanc formam: Παλεν ουν ἐρωτωντωμ' 'On κα δὲ πόθεν εφασαν λή νεοθαις Γαυτος τουτο ἐρίσθαι, τον δὲ εἰπειν, ὁτι κ. z. λ. Deinde ex iis, quae in codicibus post Ουντεταγμένοι ἡ/-ν αυτοί adduntur, in editionibus autem omittuntur, i asάν γε, emcitur ἐφ' ὁσον δεῖ, ut sic scribatur: α αοὶ ἐν 'OGOν δεῖ Oπλα κεκτη/tεθα.
Ιbd. 4, 5 verba εἰ βουλοιο vitiosissime abundant post initio positum ει τοίνυν θέλεις, addita ab aliquo ad significandum, quo reserretur, quod sequitur: ἀλλἀ βουλοί- i/ιην ἄν. Verum id ad ipsum εἰ θέλεις refertur. Ρaulo :post plura exciderunt ante νγ 3Diν quam Dindoctus, qui lacunam vidit, putavit. Nam illa ἐμάς ιιηδὲν τῆς ci ς ἀρχῆe iam κηοειν necessario Agesilai orationis pars est. rΙbd. b, 2b pr0 κατηγορου/tένου δ' tiυtoti scribendum
de participii impersonaliter positi accusativo synt Gr.
Lib. IV, 2, 6: ἐν Xερρον oo , ὀπυος ευ εἰδεί,οῦσαν, ὁτι τους στρατευο3ι νους Mi ευκρινεῖν. Nihilo magis hoc in Chersoneso quam in Asia scire poterant, et ubique scire possunt, qui eligunt, bene delectum faciendum esse; inusitatum ευκρινεiν. Scrib.: δτι τους o τραεευσο ειε νους ιονους Mi ἐγκρίνειν. In Europam ii soli transituri
352쪽
Lib. III. erant, qui expediti0nis participes suturi. MOPone excidit post litteras /ιενους. Ibd. 3, 3: ὀ δ' 'Aγησίλαος διαλλάξας Mura δονι&νε ἐς Θενταλίαν αφίκε ro. Nihil est χωραι rινct διαλ- i. ii trειν. Ρlat. 80ph. p. 223 D διαλλαττόμενον dicitur. qu0demendo vendendoque permutatur. 3 Scrib.: διαχας, celeriter transcursa Macedonia I bd. 3, 23 sublato priore οἱ δέ, quod additum est non intellecta partitionis ratione, Scribendum est: καὶ
Ibd. 4, 17 Lacedaemonii et peltastas contemnebant et su0s 80gios, qui peltastis terga dederant: καὶ γαρ οἱ Μαν
ὶ Ibd. 8, 5 satis certum est, restituendum esse e codicibus, eiecta Sehneideri et Dindorsi interpolatione: οτι καὶ ἐν τῆ 'Aσία . . . καὶ Γῆμνος, ου μεγάλη πολις, καὶ Αἰγαιεῖς lincolae pro urbe καὶ ἄλλα χωρiα Ουνανται οἰκεἐν Ουκ υπήκοοι oντες βασιλεως.
Sed quid lateat in γε, quod eodices Ente χωρία addunt, nescio. Diuili od by Cooste
353쪽
Ibd. In s codicum vestigiis efficitur: ἱκανός
π o ρε in θαι, prandium et caenam coniungere. semel cibum, non bis capiens. Ibd. 2, 28 neque ἐπανάγειν et ὀ κερας quicquam ad hunc locum aptum significat neque κατά κερας. Namqu0niam omnes naves aeque longe a terra abire debebant non κατά κερας, sed κατά /ιετ οπον enavigandum erat certoque loco omnes naves circumagendae. Puto Xenophontem dedisse: ἐπανηγαγεν αντικρυς οπο τῆς Ibd. 32. Barbarum ευρετο ὁπως 3 7Τε . . . άνε
354쪽
Lib. III. nerunt, sed omnia adversa, id est: παντα ἐναντία ἐγίγνετο.
Ibd. g 14 in his: οἱ νεεν ita ποι latere videtur altera vox aeque rara et ignota atque sυι φορε te, Drtasse ipsum
Ibd. g 23 non Graecum ἐκγ γνεσθαι του ἀπογίγνεσθαι sine του ζῆν) et ridiculum, qui mori cogantur, cum desperatione pugnaturos. Respondet ri αναγκα - ζοιντο superiori ἐπώ ἐν άν κν ἐγένεσθε. Deleto
igitur additamento scribendum: καὶ Λακεδαι/ιονίους ἄν, εἰ ἀναγκαζοιντο, του-άΠονοηθεντας διαμάχεοθαι, eum vitae desperati0ne. no νοεiσθαι eum genetivo c0nstruitur ut ἀπογιγνωσκω apud Lysiam; est enim μη ἀντεχεο γαι μηδὲ φείδεaθαι. Ibd. g 24: ει δὲ ἐμιλαθεσθαι, ἔφη, βουλεσθε το
ad oblivionem damni, sed ad reparati0nem spectant; nec ferri ἐπιλαθεσθαι το πάθος saec. in potest. Scrib.: ἐζιά
Lib. VII, I, 28: Λεγοντων δὲ 'Aθηναίων /ιἐν, ως χρεών εἰη αυτους auxiliares a Dionysio missos, ε te Θετταλίαν τάναντία Θηβαίοις, Λακεδαιμονίων δὲ, ὼς εἰς τὴν Λακωνικήν, τaυτα ἐν τοὶς Ουιιμάχοις ἐνίκηsεν. Desideratur infinitivus, quem Dindoinus ex levissimae fidei codice Veneto post αυtους supplevit liναι. Nemo tamen Graece dixit ἰεναι et ἀναντία τινί cum articulo); sed in hoc ipso τάναντία inest, quod quaeritur: εχ Θετταλiαν
355쪽
τοτε ονεστασαν,) αλλ' ουν ἐπεὶ ὁ ξεναγος τους προδια- βεβωτας λασιον απολιπών αυτους ωχετο, ουδ' εἴς ἀπε-sTρας ησαν κ. τ. L Apparet, post parenthesin, de cuius terminatione neque per se neque propter g 11 ulla dubitatio est. ante αλλ' ουδ' desiderari aliquid; id huiusmodi fuit: Ουχ ὁ πως ἀπεο τηοαν, άλλ' oυδ' ἐπει κ. z. λ. etsi verbum aliud fuit sάπia Mnον, άπήεσαν, cet.). Ibd. β 8 seribendum est: των δ' ἐνδοθεν οἱ 3 ἐν επὶ του τείχους sic Leunclavius pro ἐπὶ eo τεῆχος , οἱ δε καὶ ἔσωθεν pro ἔξωθενὶ ἐτι άνα βαίνοντες τους ist ἱ vulgo: ἀναβαίνοντας ἐςt 3 ταις κλίμαξιν οντας ἐπαιον, οἱ δι cet.: eorum, qui intus ad murum defendendum accurrerant, alii iam in muro stantes, alii etiamtunc ex interiore parte adscendentes eos, qui ab exteriore parte) ad scalas quibus evaserant) erant, feriebant, cet. His, qui ἐπὶ ταῖς κλ0 αξιν erant squod apparet n0n longe separari ab ἐπὶ των κλι/ιάκων , contrarii sunt οἱ ύναβε σηκοτες in proximo Versu. γIbd. g I7 scriptum fuisse opinor: χαλεπως 3ών 21so νΠορίζοντες, χαλε7ιως δὲ etους κο/ιίζοντας spro nost- ζονταςὶ διαπραττο/ιενοι, γλίσχρως δ' ἐγγυητάς καθισrαντες τῶν ἀξοντων υποζυγίων. Dim ulter, qui portarent iumenta portantia regerent et comitarenturi, inveniebant.
γ Ibd. g 16 προξενον appellativum esse et ordo verborum ostendit alioquin dixisset Πρόξενον τὸν Πελλ.ὶ et res. Laudatur enim memoria hospitii in bello servata. Captivos omnino ανευ λυτρων dimittere Graecis in mentem non veniebat. ne laudare quidem
356쪽
batur de intercipiendis Arcadibus, sed de efficiendo, ut desisterent ab Eleis vexandis. Scribendum videtur: nυro1ς αν ρεάλιοτα εχποκαριεῖν et ους ' fatigatum iri . Ibd. b. 2 oratio sic interpungenda: Tῖ γαρ δὴ Πολε- ριε ἐν ἡ/ιας βουλονται; pro η) i να Hellenica excipient syri expeditionis libri, in quibus neque multa et pleraque parva addere potui ceterorum curis, qui e0s nuper multi tractarunt, nonnulli quidem paulo severius et curi0sius omnia exigentes. C0dicum discrimen paulo certius est, ita tamen ut meliores praeter multa communia menda et quaedam pr0pria sui V, 7, 22, VII, 6, 4l etiam interpolationem suam habeant V, 7, 26 ann0tatlanem e margine, scriplaris aliqu0t verbis omissis). et ut in eo, qui praeter ceteros eminet, Parisiensi Cὶ vestigia veri rasura et secunda manus saepe subtraxerit aut obscurarit ut 1 l . 2 ubi tenui indicio Dindorsius egregie usus est).
κλέαρχος κρίνας άδικεiν τόν του πινμινος ἐν βαλεν. Ex ipsis verbis τον του Μήν. apparet, unum Menonis militem cum uno Clearchi litigasse. Itaque sci4bendum: etων τέ του Mίνωνος . .. καὶ etων τον Κλεάρχοt .
Nec nimis h0c ambiguum; nam contra c0nsuetudinem in prima mentione Menonis et Cistarchi in hac narratione articulus additur, recte idem additus in narratione de iis persequenda ὀ Κλεαρχος . Ordinis huius τῶν τι : στρα - ει υτωνὶ, quem Herodotus frequentat, exemplum ex ipsa anabasi II, 5, 32ὶ et alterum Is0cratis p03ui synt. Gr.
357쪽
tantillae rei causa Cyrum milites consistere iussisse. 80d ipsum paulisper substitisse: ἐπι set ις )
lantur. Sed cur iuniores hoc labore liberi erant 8 Et so-quitur: προσελα/tβανον καὶ ni πρεσβετεροι. Itaque significari debent οἱ νε-ερω aut νεωτατοι VII, 4, i λὶ hoc est, qui n0ndum triginta annos nati erant aut saltem non plus. Hi sunt οἱ εἰς τριάκοντα ετη VII, 3, 463. o με εχρι τριάκοντα μυῶν VI, 4, 25 . Hic quoque igitur aut ne εὲς τρ. ετη γε r. aut P0tius οὶ τριακονrα ἐτη ρ - γεγ. scriptum fuit.
Cap. 9. 27 nullam rationem habet haec varietas: οπου σπανιος πάνυ ειη, αντος δ' ἐδυνατο Meteeodex C δὲ δυναιτο.
358쪽
Iab. III. ribus edd. revocandum βουλο ιιεθα. 'ono σοι αν βουλέυνται, μιαχουμαι, de condicione aut rei definitionsi praecedente dicitur; ταμευομαι, οποσοις βουλομιαι aut
ἄν βουλοι t ην, in deliberando.
ad ipsum Clearchum reserri plurale illud προσ-οις. Codd. meliores ἐν vote αλλοις π f., recte, opin0r: inter ceteros vultus, in quibus timor apparebat. Lib. III, 1. 26: ἔτι φλυαροι ν, Osτις λέγοι ἄλλως raως συντηριας ἄν τυχεiν η βασιλέα πείσας, εἰ δυναιτο. Nemo de sua solius Salute loquebatur, sed de exercitus Scr. : ἡ βασιλεα πεὶ σαι εἰ δυνα ιν Eo. Ibd. 2, 34 simpliciter recipienda erat scriptura codicis V primae manus, e qua interpesando ceterae natae sunt: ακουοαTE, ων προσδοκεὶ μοι : audite, quae praeterea mihi
videntur placent . Attractio est nominativi pronominis relativi neutri generis, quam interdum quod in neutro genere n0minativus et accusativus idem est accidere dixi synt. Gr. si 103 n. 2. Add. Ρlat. de rep. V p. 465 D: ων τουτοις υπαρχει, Dem0Sth. XXIV, 82: των οσίων. ὀπό-οων διπλασιάζεται. Apud Plat. de legg. I p. 644 A scri
singulari numero idem accidit apud Platonem Phaedon. p. 69Α: ὁμοιον ἐοτε ω νυν δ' ἐλεγετο, apud Hemd. V, 92, 16. In Platonis Proti g. p. 3Is C attractionem patitur accusativus ille quidem, sed pro subiecto positus: περὶ ων
ειναι, quem locum recte Κr08chelius enarravit, secus SauppiuS. Ibd. 4, 16: καὶ ουκίει ἐniνοντο οἱ βάρβαροι ' μακροτερον γάρ or τε Poδιοι Sic codices; edd. 0m. τε) των Περοῶν ἐσφενδόνεον και et ἀν πλείοτων τοξοτων. Vitium Subesse praeter τέ ostendit res; nam Rhodii funditores recte sua arte Persas adversarios superasse dicuntur, inepte
359쪽
cum s uariis et quidem plerisque comparantur; contra prave omittuntur Graecorum sagittarii cum Rhodiis coniuncti. Aededit ecdicis C indicium, in quo πλειστων Secunda demum manus addidit. Scribendum ad hanc formam:
ravit oeulus ad ἐτοξευον, quasi id iam scripsisset. Iam recte alia d0 sagittariis subiunguntur.
o ποτε δε διασχοιεν αἱ πλευραὶ του πλαι sίου, et ὀ μεσον ἄν ἐξεπίμπλασαν κ. τ. A. Primum Scribendum ουτοι δ' ἐπιπορευο μενοι, in quo cardo rei vertitur: nam ἐπορευοντο omnes; deinde respondent inter se οποτε /ιεν
Ουγκυπτοι et οποτε δε διασχοιεν, inter quae nihil apti loci habet τοτε δέ. Recte igitur codices meli0res: et oiἰς M. Si convergebant cornna, remanebant cohortes illae subsidiariae, partem etiam su0rum extra latera cornuum convergentium mittebant illessen einen Theil der Mann-schan aussectatb der Flanken des Causis an seinor Seito marSchiren). 33 Lib. IV, b, 8: n αρατρέχειν τινί nihil est; nec minus ineptum, si absolute accipitur, praetercurrere. Valde vere0r, ne quis hoc addiderit, succurrere accipi volens. Dativus pendet a διδόντας. ' Ibd. g 18. Inepta et per se causae significatio in λευγια οντες, et Satis ex narratione patet, n0n omnes valuisse. Scripserat Xenophon: ενθα δὴ οἱ ἀπιnθοφυλακες g 48 e codicibus seribendum: μόλὲς ἐπομενος, ipse propter
gravia arma vix subse luens. Milites vix sequentes Xenophon rustra iussisset παριῶναι. γ Cap. 2, 13 καὶ ante παλὸν notaveram. Video iam a Kruegero notatum.
360쪽
Lib. m. οι τε υγιαίνοντες ε ξαναστάντες ε αμιον εἰς τους Πολει ἰους, οῖ τε spm δεὶ καρινοντες ἀνακραγονΤες . . . Tu ςα- δας προς τά δορατα ἐκρουσαν.
Ibd. g 28 ex hac meliorum codicum scriptura:
est Xenophontem interdum posuisse, ut in h0c opere ἀπερυκω p0stea Polybius , άρ γω, αλέξασθαι setiam Herod0tus), ηλίβατος postea Polybius, Strabo), θαρι ινυ,
Ιbd. g 35. Ridicule equus παλαίτερος datur, non ut mactetur, sed ut educatur sάναθρεχναντι) et mactetur. Dedit eum Xenophon τω κωριάρχ π αναοTρε ναντι κατα- θυσαι cum domum redisset). Ibd. V, 1, 4: Φιλος /ιοί soτιν, ω ἄν 3 ερ, 'Aναξ - βιος, ναυαρχων δε καὶ et υγχάνει. Neque adiectio haec
est κα ), Sed res ipsa, neque καί ad τυγχάνει, sed ad ναυαρχῶν adiungendum erat. Fuitne: ναυαρχῶν δ' of χεκάρ τυγχάνει γ Utitur illo adverbio Thucydides ter. Ιbd. 4, 34: εν τε γάρ ὀχλω ἔντες ἐποίουν, απεθάν ἄνθρ-oι εν ερηριία gιοιηοειαν. Η0mines quidem illi quoque erant. Ex ἄπερ ἄν οἱ λοιποi octum ἄν ερανθρωΛοι. Sic enim c0dices. non ἄπερ ἄν άν θ. Ibd. 6, 2 : καὶ ξίουν Ελληνας οντας Ελλη ut
τουτω πρῶτον καλῶς δεχεσθαι, τῶν ευνους τε ερνα tκ. T. λ. Nihil ex iis, quae ad dativum explicandum asserunt. susticit. Videtur scribendum ξενουσθαι pro