Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

361쪽

Lib. III.

Ibd. 2, 10. Arcades et Achaei non Lacedaemoniorum causam suscipiebant, sed Ch sophum quoque Lacedaem0nium ducem recusabant, quod nullas copias haberet proprias. Itaque Scribendum: ιυς αἰσχρον εἴη αρχειν 'Aθηναῖον vulgo ἄρχειν ἐονα 'Aθ. Πελon οννησιων ῆ καὶ Λακεδαι/ιονιον /ιηδεμίαν δυνα/ιιν Παρελό/ιενον εἰς τήνοτρατιάν vulgo Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμονiων,

) Cap. 8, 13 necessario e eod. B scribendum de ιμων et ob partieipia Metissime adiuncta et quod signiscatur nostra opera Mirus tamen eodieum reliquorum error. Diuiti Cooste

362쪽

Lib. III ιηδε 4iαν κ. τ. i. . μα, quod Sententiam turbat neque enim de numero agitur, sed de civitatum comparatione , natum est litterarum geminati0ne. Ibd. b, 2 opinor fuisse: cθυεeto ἐξοδια hoc est ἐπ' εοοδω. ut oωιήρια, alia . Ιbd. g 4: 'Eπει δ' οἱ λοχαγοὶ και οἱ στρατιῶται

Serebant. Sed Neonem, quo duce remanere iussi erant. Mendum arguit etiam hic c0ncursus: ἐπεὶ άπελπιον . . ., κατέλιπον. Fuit ἀπέκναιον αυτους aut simile verbum

Obtundendi et precibus fatigandi significati0nem habens. Lib. VII, 3, 2 l. Codices, qui meli0res esSe solent et editiones post Schneiderum habent: ἐπειτα δὲ τρίποδες

confirmat Athenaeus bis haec citans ΙΙ p. 49 B. IV p. 15I A

et praeterquam quod nemo illum numerum de suo illaturus erat) aperte ipse Xenophon; nam aut suam cuique mensam illatam eum narrass0 apparet squ0d tamen non satis exprimitur illo πασιν) aut omnibus convivis certum min0rem)menSarum numerum; verum autem hoc p0sterius esse, ostendunt, quae sequuntur: μάλιστα δ' αἱ τράπεζαι κατάτους ξενους άεὶ ἐτίθεντο. Sed tamen alterorum c0dicum et Avienaei scriptura manifesto vitiosa est in illo ουτοι δῖ.

Scripserat Xenophon primum: πάσ/ν . . . OGOν ε ἐκ Ge.

His intoriecta erat c0nvivarum numeri indicatio: . . . δ' ηοαν); quis numerus sub ουτοι lateat, nescio.

Ibd. st 47: ἀλλἀ γὰρ ερη/ιοι οἱ Iura εἰς Ouovetat fi οιαλλος ἄλλη διωκων. Non equites deserti erant, Sed rex ipse, a quibus illi discesserant: ἀλλά γάρ ἐρη/ιω οἱ in-

363쪽

Lib. III.

postulabant: εἰ- . . . fra σθον προοετελει τῶν ἀσφα-

λεια idativo ad praepositionem adiuncto . De erroris genero dictum p. 67 et ad Thucyd. II, 83. I. In fyr0Media quoque haud pauca menda non solum suspicione attingere, sed certis etiam indiciis arguors possis ad quae tollenda nihil est satis firmi adiumenti in codicum scriptura interdum mire perturbata et interpolata

velut I, 4, 22 V, 2, 33, cuius loci pravitatem Schneidorusroeto notavit). Ab huiusmodi mendo, qu0d latuit, coamguendo incipiam, post tantum ea per8ecuturus, quibus aliquid opis inerre possim. Nam Lib. I. 4, 18 scribitur vitiose: 'Ο δὲ Κυρος . . . ἐκ

arma se aliquand0 sumpturum satis norat et putaverat Cyrus neque enim verba significant, nondum id fore putasse; et debebat esse οἰηθείς), et Oυχως ἐπεθυμει adeo cupiebati ostendit ante aliquid significatum esse, quod studio se armandi omiserit. Suspicor scriptum fuisse

Ου προθε DI/ιενος. non ante contemplans; nam spectaculo

fruendi studium altera cupiditas excludebat. Ibd. b, 3: καὶ προς Πανλαγονας καὶ Ἀνδους καὶ προς Καρας καὶ Κίλικας. Alienissimi hine Indi. Videtur Xenophon Βιθυνους nominasse; nam etiam ΣΓναι nimis rem0ti videntur, longe tamen Indis aptiores. Ibd. 6, b. Neque ἀφυλακτουντας qu0d 80lum respondere 80li ἐπιιιελορ ένους debetin genetivum recte habetot nimis infiniis dicitur illud παρέχοντας τοιο-ους ἐαυτους oiλυς δεi et prave pondus incumbit in παρεχοντας. Scribendum: καὶ ἐπιμελο/ιενους ἀσφαλεστερον διάγειν Ri '

364쪽

tur ibi recte άρξαμενους, itemque apud Dem08thenem IX. 22 non: ὀρω συγκεχωρηκοτας ἄπαντας α νθρωπους, ἀφ' υ/ιών άρξύμενος, sed ἄρξα/ιενους. Nam cum aliquid de pluribus ita dicimus Graeco, ut aliquem n0n ex eo numero excipiamus sed c0mprehendamus et primo l0c0 ponamus indo ab aliqu0 , non de nobis iudicantibus ἀρξά/ιενοι dicitur ot debebat tum esse ἄρχ'/ιενοι - , sed de illis, in quibus aliquis numeratur. Exemplorum copiam dabit Matthiseus gr. Gr. g bbi sp. I 298 ed. III) quosque ille citat. aliique Stalib. ad Ρlat. Τheret. p. 17I B, ad symp0s. p. 173 D). Itaque hic qu0que scribendum: ους. . .

νους. Idem mendum ex Isocratis orat. de pace 104 sustulit codex Urbinas, ἄρξαιιόνους praebenS.Ibd. g s et codices b0ni et sententia scribi iubent: ὁτι δὲ πολλῶν /ιὸν σοὶ δεηοει, grολλὼ δε καὶ αλλα νυνάνάγκο δαπαναν ἐκεiνον, ου γιγνω κεις ἰΙbd. II tollendum est alterum εχοντα, errore eg

Cap. 6, 1 quod correxeram. praecepit Elolgius: ωοῦ Ουδω ανλυσαντα. Non agitur de animadvertendis ostentis, sed confidebant, quod nemo ea irrita saeturus esset Diuiliam by CO le

365쪽

Lib. III.

i φη Ο κυρος, ει εχοιμι ως et αλιοτα οπλα πασι Περσαις et Oiς προσρουσιν, oiάπερ κ. v. λ. Cum non intellegeretur audiri ex interrogati0ne ἐνορω αJιεινον αν γιγνο ιενον), additum est ἐποιουμην inter ὁπλα et πασι, quod debebat esse επορου/G7ν ἄν, et tamen plaVum e8t: εἰ εχορ/M, ἐποι- ουιιην αν, et ridiculum, Cyrum, Si haberet arma, sae-turum; neque enim aliter hic ελοι/ia accipi potest. Simile additamentum notabo III, I, 24.)Do II, 2, 11 vid. p. lib. I bd. g 2b verbo ops ιουν

adiungendum esse accuSatiVum, aut ται ' κοινωνίας, Societates, aut gotist κοινωνους aut ArtaSSe, quoniam cod.

G in ultima syllaba correctus est, κοινωνας, video iam Hertieinium intellexisse. Ibd. 3, 3: ε, ἐαυtoiς ἐκαστοι εχωσεν pr0 e0, qu0d est: ἐν ε αυτoie τὰς ἐλπίδας εχωσιν, aut pro e0, quod est: οὐτως gὴν γνω/ιην ἐχωGιν, dici nequit. Puto scribendum: ει ἐαυτοις εκαστοι ἐλπί ζωο ιν , εἰ- ως ουδένεσοιιενον Mox fg 4 sic interpungenda oratio est: καὶ ὀ

ιιεταθεiν δε οει .. Quoniam significantur, qui ita cedant, ut in planitie tamen maneant, n0n ea excedant nam de iis mox dicitur είς τὰ δρη φευγειν , Scribendum: υΠΟ-χωρῆ του πεδιου ποι που Π, δῆλον ἔτι κ. v. λ. Lib. III, 1, 24. Tria genera timoris eundem esseetum habere dicuntur, ut cibum somnumque capere h0mines nequeant, in ipsis autem tribus mal0rum generibus hic effectus desinere, ut iam edant dormiantque. Haec sententia sic rectissime exprimitur: ὁτι Οἱ ριεν φοβου/ιενοι, /ιν φυγωοι πατρίδα, καὶ οι ιιελλοντες /tάχεσθαι δεδιότες, ιιὴ ἡττηθῶσι, καὶ οἱ δουλείαν καὶ δεσ3 ον φοβου/ιενοι,

366쪽

Lib. m. oinoa μὰν ουτε σίτου ουθ' υnνου δυνανet αι λαγχανειν

καὶ καθευδειν. C0riupit haec aliquis interpositis post /ιηηττηθωσι, de effectu scilicet tim0ris, duobus verbis άθυμωρ διαγουσιν cum manifesta laut0logia et ita ut de exsilium clademvo timentibus omnino n0n dicatur, quod dici debet praetereaque his de quarto tim0ris genere: καὶ οἱ πλεοντες, ιη ναυαγ σωσι, qu0d a Xen0ph0nte n0n significatum esssapparet. Memorabile h0c est exemplum additamenti propter membrorum cohaerentiam satis facilem non intellectam. Ibd. 3, 21 scribendum e codd. A et G ut in hod

πεπαιδευι ενοι, καὶ παρορῶντες εἰς ἀλλ γλους . . . παρεκαλουν ἀλληλους ἐπεοθαι. Codd. duo optimi A G)φαιδροί τε. Scrib. geminatis duabus litteris: οι onoτιιιοι φαιδροὶ οἴ τε πεπαιδευ/ι ἐνοι: et illi, qui praeter ipsos ὀ/ιοτίμους disciplina adhibita in numerum recepti erant. Ibd. g 62 scr. : και δια πάντων δὴ ωσπερ παρεγγυη ουτως ἐχώρει pr0: AsΠερ Παρηγγυce. Neque enim pr0prie παρηγγυα Cyrus, Sed comparatio haec est. Ibd. g 66: προς τὰς εἰσολυς του ἐθυιιατος ἐτρύ- Ποντο καὶ άno των κεφαλων των ἐνδον. Ineptum καὶ nec ullae erant κεφαλαὶ αἱ ἐνδον. Degiderari verbum senserunt librarii, qui ἐνευγον DJ aut i φυγον G mg. addiderunt. Scr. : και tin ὀ των κεφαλων ἐnήδεον κατεπη νγ . Ibd. g69: nasa γγυννοεν ἐΠι ποδ' ἀναγειν βελων καὶ πείθεσθαι. Nihil erat, cur iuberet obedire, quasi imperium recusassent. Scribendum certissime: καὶ ο πλαθέσθαι sund eine Stelliing Zu nelimen . Lib. IV, 2, 13 ser. : IF δ' ς ουκ ἄρ' t pro ου γαρ

367쪽

Lib. m.

Ibd. 3, 14 scribendum puto: ὁ γε- ιάDστ' ἄν

Lib. V, 2, 5: βους, αἶγας, οἶς,ους, καὶ ia τι βρωeto ν. Debebat saltem dici G αλλο βρωτον. Sed codices A G a prima manu αρρητον. Latet: καὶ εἱ' τι ἀγρευτον. ρεt ιι α et Θρευτικος pro θήρευεια, θ ρευτικός θηρευω enim in pr0sa oratione stequentatur) Xen0phon etiam alibi dixit. Ibd. 3, 9 : και Πρωτον /ιiν ουτω ποίει οπως ἄν sico: G αν pro ἄν Dind.ὶ αυτορ λ v, εἰdvτε' ἐπειδάν δὲ συγγενν αυτω κ. g. λ. PerVerSum plurale Verbum εἰλοῦτε, . quoniam solus G0boas expl0rare animum alterius iubetur perversum δε λεγη neque enim de Verbis agebatur), perversissimum Goboam iuberi scire, quid alter dicat, deinde cum eo Gll0qui υνιειαν δὲ Ουγγενν αυτ υ). Accedunt zi. in eodicibus manifestissima interpolati0nis vestigia. Xen0phon scripserat: ἔπως ἄν αυτοὶ et τε: cura primum, ut ''soli sitis; deinde, cum hoc tibi contigerit, cet. Reliqua daccesserunt ab iis, qui αυτοί quid esset, n0n intellegebant.

Ibd. g 12: οτι εni στρατευμια ci περλονται καικλ-ιακας. Mira coniunctio exercitus et scalarum, et aderat exercitus. Apertius mendum si I 6 propter pluralem numerum: ὁΠως ἄγοιεν etia στρατε23ιατα καὶ et ἐς κλ - ιακας κο/ιἰ μν. SuSpicor sκαφευ/ιατα utroque loe0 seriptum fuisse, ladi0ndi instrumenta. Lib. VI, 2, 4l: nρος sera Πάντες at /βύλλετε. ViXquisquam sic ουμ Τυλλειν dixit; 0pin0r fuisse: ου ναλίζεσθε.

368쪽

Lib. III.

vitiose abundat, ostendunt, opin0r, scribendum esse: in ειδή

Ibd. b, 9 scribendum: δια/ιετρησα ιενους δὲ χρὴ εἰς τάχ' ora zo μιέρος ε κάστους ορυττειν τάφρον pro εκά του. Neque enim de singulorum parte, sed depopul0rum agitur; et solet diei absoluto τὰ μερος de sua cuiusque parte. Ibd. g 25. Codices meliores: ουδεν ἄν ει η θαυ- ρεαστον, εἰ καὶ ἄκλειστοι αἱ πυλαι αἱ του βασιλείου εἰεν ως ἐν κω/ius δοκεi γάρ v sunus κωμοδοκεἶ γάρ

ως ἐν κωμιω' ευωχεῖται γὰρ η πολις. Certe, qui γάρ tollunt aut ειναι addunt, n0n probandi. Ibd. g 56. Codices meliores: νυν δὲ ἐπεὶ Ουν τροπω /ιόνω εχεις salii on ουτω τροπον 3ιονον εχειο, αλλα καὶ ἄλλους ἄνακτάσθαι δυνασαι Ους καιρος εἴη, η Br καὶ οἰκίας οε τυχεῖν ἄξιον. Non agitur de aliis conciliandis, sed de iis, qu0s placuerit, et moribus et aliis rebus conciliandis. Scrib.: νυν δ' ἐπεὶ ου τροπω sιονω, δν ἐχειρ, ἀλλἀ καὶ α λλοις άνακτῆσθαι δυνασαι Ους καιρος, εἴη ἄ ν ηδη . . . ἄξιον. Lib. VIII, 3, 8: Ην ιιου κατηγορήοζς, ο2ι αιρε ίνοοι εδωκα, εἰς αυθις ὀταν διακονω, ἐτερω μοι χρησει διακονω. Pro ἐτερω, quod insolenter pro ἐτεροioe dicitur

369쪽

Lib. III.

κόνι', bis Scripta syllaba νωρ Ιbd. φ 2b. Mirifice in enumerati0ne, quis e qu0que populo in certamine equestri vigerit, in ceteris nomen ponitur, de Syris sic scribitur: Συρων δε ὁ προσet cietων. Sed codices D sit M. eum Apostolio sproverb. XX, l8ὶ

consentientes, Moων δὲ τῶν παντων In δατας. Sed ne hoc quidem verum, sed: Συρων των ἀποσταντ νὸν Γαδατας. Hinc natum et προστατῶν et etων πάντων.

Nec erant apud Cyrum ex Syris nisi ea pars, quae cum Gadata ad eum desecerat. In commentariis de Socrate, quae memorabilia appellari S0lent, perpauca et parva emendavi, quae n0n alii praeceperint. 3

Lib. II l, I tollendum δε p0st γνους praecedente

) Difficile est interdum legem eam tenere. quam mihi dixi. ne veteres et notas scripturas disputando attingerem, velut cum edihio I. 3, 7 videam nune ab omnibus ἀποσzομενον T. . . . απτεσθαι et ad hoc defendendum ex aliis Xenophontis locis proferri ὁ εμδς ἔρως τo . . . ἐμὲ πιστον γενέσθαι et τὰ μῆ . . . σφαλλεσθαι ἐπιμέλεσθαι et cum his confundi, quod toto genere diversum est: οὐκ ἀπεσχόμην το μη o υκ ελθειν. Sed vincendus est animus et ad ea ablegandi lectores, quae supra de numerandis et ponderandis exemplis in probabilitate aestimanda dixi, tum ad ea, quae in libello antea commemorato

Bemertangen gur eriechi schen Worisugun lehrein p. 47 sqq. de hoc syntaxis loco exposui, de το μῆ Ουκ p. 50 sqq. et exempla ponens) p. 60 sqq. Diuitiros by Corale

370쪽

Lib. III. ἐκων θεραπευσεις. Tollenda arbitror /ιητε αρχεσθαι, ut duo inter s0 eadem forma componantur, qu0rum alterum id ipsum continet ad hunc locum apte elatum, quod aliquis memor pervagatae coniunctionis αρχειν καε αρχεοθαι addendum putavit. Ibd. 5, 4 et 5. Apparet in et ἀ τοιαυτα πάντα o κοπω non cohaerere orati0nem cum superi0ribus. Restitu tur sententiarum nexus una addita littera: πολ γάρ τοι, πολλάκις άκουων spm άκοvωὶ του μιλν, υτι . .

οκon tu, κ. τ. a. Sed restat mendum aliud; neque enim τί τοιαυτα πάντα pectinere ad ea, quae sequuntur post σκοπω, p08Sunt, qu0niam una sequitur et verbis quidemὶ brevis quaestio. Excidit καὶ post εἶναι scribendumque: ον αετο φίλον εἶναι, καὶ τύ τοιαυτα πάντα, οκοπῶ, ιινοῦ κ. τ. λ. Multa eiuSdem generis, cuius exempla posuit, audiens S0crates ad quaerendum excitabatur. Ibd. 6, 25: εἰ δε τις εν gιόλει τι/ιάσθαι βουλο- ριενος, . . , διά ει ὁ τοιουτος ἄλλω τοιουτω oυκ ti νδυναιτο συναρ/ιοσαι; Graecum non est: εἰ δετις ἐν πολει pro eo, quod est εἰ δε τίς εστιν ἐν πολει. Nec tamen ad-dsndum ἐοτί, sed scribendum: EIη δε τις ἐν πολει . . . πειραται ' διά τί . . . oυναρ/ιοσαι : Sit aliquis; singamus aliquem eSSe. Ibd. 9, 5 de uno ex iis, qui Critonem calumniabantur, idetquendi ceteros causa arrepta et in ius vocato agi ea, quae sequuntur, ostendunt. Scribendum igitur: καὶ ευθυς

si s κε ι πολλῶ μεν ἀδική/ιατα, πολλο ὐς δ' εχθρους. Vulgo deest τ' et scribitur ἀνευρίσκει. φ 4 Vereor, ut Archedemus facillimum dixerit esse a syc0phantis accipere, nec hoc optime congruit cum φιλόχρηστος. Fuitne: καὶ

Sed non confido. Lib. III, 5. 3 tollendum τε p0st προτρεπονται,