장음표시 사용
371쪽
deindo st 4 scrib.: οτε Βοιωτοὶ νειονοι ἐγίγνοντο pro ἐγένοντο), quoties soli erant. )Lib. IV, 4, I 6 recte Misrius sensit in his: et oleα-oie ἡδωνται substantivum excidisse; nam et i δωνται inepto de p0etis additur γst αἱρωνται et ουν ινα novam rem sigmficat. Videtur suisse: τοIς αυτοις σιτίοις
Ibd. 6, 9 et sententia et codicum vestigia postulant: Του καλον ἐχοις αν πως αλλως εἰπεiν; ῆ εστιν, οὐνost αγις καλον η σῶμα sκευος ἡ αλλ' οτιουν, ooισθα Προς πάντα καλον ὁν; Primum universo interrogat, eodemne modo de pulchro se res habeat. deinde explicatius, silas quicquam ex iis, quae pulchra nominentur, pulchrum ad omnia. Inciderat in verum Emestius, sed non firmiter tenuit. Ex minoribus Xenophontis libellis ad inconomicum et Hier0nem, quos ante multos annos legi, nihil reperio novi annotatum, ad tonvivium unum in cap. 6, 7, ubi cum S rates, μετεωρων φροντιστης a Syracusano appellatus, id ad deorum curam rettulisset, subiicit Syracusanus:
ου ιι α Ai , ου τουτων σε λεγουοιν ἐΠιμελεῆσθαι, άλλα των ανωφελεοτατων, quae ridicula est correctio; neque enim, cum ριετεωρων φροντιοτην Socratem invidiose appellabant, inutilium ei curam obiiciebant nec hoc de0rum curae c0ntrarium ponitur. Et alio spectasse Syracusani verba ostendunt, quae respondet Socrates, sic qu0que deorum curam significari: Aνωθεν ιιέν γε υοντες
III, 6. 12 scribendum, quod in eodice aliquo annotatum est, σκήπτομαι sexcusatione utor . Nondum se Iudi Glauco sentit. Nec σκωπτομαι, sed σκωπτεις dixisset. III, 9, 5 rectissimo Retisius vidit pro requiri so piat, nisi ipse Xenophon dormitavit. Diuiti by Cooste
372쪽
ωφελουοιν, ἄνωθεν δὲ φως παρενυσιν. Itaque τα ἄνω Syracusanus n0minarat, idque tam apertum est, ut ultrasdom ridicule Socratem ἀνωφελ ής ab ἄνω et w pελε ἐν ducere putent. Scripsit Xenoph0n: αλλα ἄνω εν νεφέλαις τ' οντων, aperte, ut in iis, quae sequuntur de
φυλλης ἁλιιασιν, Arist0phanis etiam sabulam significans. Paulo plura tentavi et effeci postea in libellis de officio magistri equitum et de re equestri, tum in iis, qui sub Xen0phontis nomine de rep. Lacedaemoni0rum et Atheniensium et de veetigalibus seruntur; nam de venatione libellum tantum percurri sustinanter. Codicibus in his libellis sit recentibus et corruptissimis utimur.
utebantur nec raro e0rum collectio in re militari commemoratur. i Thucyd. III, III : ἐπὶ φρυγανων ξυλλογὴν ἐξελθοντες, id. VII, 4: ἐπὶ τρυγανισμον ἐζελθεὶν.)Ibd. g b de motu, quo quis per clivum deseendat,n0n καταίρειν idevertere), Sed a re' οχθων καταρρε ἐν Xenophontem dixisse puto. comparoque, quae in leticis ponuntur. Aristaph. Αch. 26, P0lyb. VIII, 16, 6. De re equ. 3, 7 est απ' Οχθων καθαλλεsθαι. Ibd. 7, 10, ut recte superi0ribus adiungi poSsit προ
373쪽
Scr. : δυσβατα Ποιου/ιενον synt. Gr. g 7 b not. 2 . Ibd. g 14 nihil est και αυτων ε - φευγειν. Scr. : Fάναντων, ex angustis ut dissicilibus rebus et locis. Ibd. 9. 1 pro ποιεis τό n αραε υγχάνον ἀει Scrib.: ἐννοεὶν δὲ T. N. u. Ibd. I 2 et 3 scrib., retractis verbis, quae sedem mutarunt: ευς αν ταυτα συν θεOiς Περαίνηται. Φννει δ' ἐγω καὶ τὰ πὰν ἱππικον dud' ἄν πολυ θάττον εκπληρωθῆναι κ. z. λ. Indicium err0ris facit pronomen ταλα simul transpositum, qu0d altero loco orationem prorsus turbat.
Ibd. b: Ridiculum est de iis, qui militiam subterfugiunt, σφοδρα άπέχεσθαι sit ἱππευειν, quasi abstinentia
l 9 recte in margine Castalionis scribitur ανευ ἐπιμελείας. Initium erroris ex α Semel seripto επιτήδειανευ . Duili od by Corale
374쪽
longior distracta. Ibd. 10, 2: ωστε τεταράχθαι καὶ κινδυνευειν. Nihil hic est κινδυνευειν. Scrib.: καὶ ἰδίειν. De rep. Lacedaem. 2, 6 scrib.: καὶ εἰς ιιῆκος ἄν τὴν ραδινα τῶ σώριατα ποιουσαν τροφὴν /ιαλλον συλλαμβάνειν σῆr σατο et την διαπλατυνουσαν τω σίτω. Quin0n attenderat, cohaerere εἰς ριῆκος συλλαμβάνειν, addidit αυξάνεσθαι inter αν et τήν. Ibd. b, 8 scrib.: ἐπέταξε τον ἀεὶ πρεσβυτατον ἐν τά γυμνασίω ἐκάστ' ἐπι/ιελεIσθαι ωστε spm ως) μήποτε αυτ o ελαττον pro αυetoi ἐλάττους) των σιτίων γίγνεσθαι. Lycurgus maximos natu in unaquaque exercitatione curare iussit, ne exercitatio minor quam pro cibum mpia
Ibd. 10, 4: ος ἐπειδη κατεριαθεν, ἔτι ὁπου οἱ βουλό/ιενοι ἐπιμελεῖσθαι της ἀρετῆς, ουχ ἱκανοί εἰσι τάς πατρίδας αυξειν, ἐκεIνος ἐν τῆ Σπάρτη et νάγκασε δημιοπια πάντας πάσας ἀσκεiν τάς ἀρετάς. Sic codices. Initium emendationis vidit Haasius, qui ἐπιιιέλονται scripsit, a librario ad βουλο/ιενοι infinitivum acc0mmodatum putanS. Sed deest aliquid ad sententiam videturque Uluntarium virtutis studium vituperari. Post βουλο/ιενοι excidit μονοι, ut sit: ὁπου οἱ βουλό/ιενοι ι ονοι της ἀρεπῆς ἐπιμιε-
Ibd. II, 7 videndum, ne scriptor posuerit: Tο ριέντοι,
Ibd. 12, 2 et 3 scribendum videtur: τους γε μή νπολεμίους ἱππεῖς φυλάττουσιν ἀπὀ χωρίων ων ἄν ἐκ
375쪽
δενο ιιοεν κ. τ. λ. Verba τῆς φαλαγγος addita ab interpolatare sunt, qui non intellexerat superioribus illis προς τῶ οπλα εἰσω βλεπουοας respondere iam τους δε πολεμίους et ἄπο των χωρίων ων κ . τ. λ. N0ctu ex castris exire aliquis poterat, non τῆς φάλαγγος, quae nulla est nisi acie instructa, nste ad noctu exeuntes pertinet Προφυλάττεσθαι. De rep. Atheniensinm I, 5 scripsitne libelli auctor: i νι νοIς codd. ἐνίοιο των ανθρωπων p Nam ἐνι ἐνιοις aptum non est, sed aut universe τοῖς ἀνθ somοις aut του- τοις τοὶς ἀνθρωποις dicendum erat. Hurali numero eius nominis usus est Aristophanes. Ibd. 2, 1. Cetera alii emendarunt, reliquerunt τῶνδε Προιμιάχων . .. κράτιστοί ειοι, quod inepte Athenienses sociorum tributum serentium numero includit. Scribendum
bum latet. Ibd. g 17 forma orationis huiusmodi suit: ἀποτου codd. υν' ὁτου) ἀδικεiν αδοξία νομίζεταί
376쪽
Lib. III. et ιον πολιτευσον Ται, ου ραδιον sita ut, i. e., ea c0ndicione,
ut pro fundamento sit, democratiam manere, dissicile est idoneam rationem invenire reip. emendandae). postusκουνetως utrum t0llendum an in i δη mutandum sit, nescio. Ibd. tili lacunae forma sic notari debet: - του ριὸν , O τε . . . J ἐντος ὀλίγOri χρονου ὀ d'ῆ/ιος ἐδουλευ-ιόν ὀ ἐν vulgo ὀ /Ωνὶ uomnoi ς' et Ουἐο ὁ ε κ. T. λ. De vectigalibus 2, I Scr. : εἰ δή- Προς αυτο-
reditu. Ibd. 4, 40: καὶ ὐιά eto ἐν λι/ιένι και et άς ἄγορας αυξάνεοθαι cur sine articulo 3 Cur καί etiam, pCur in portu ac n0n etiam in urbe augentur αι ἀγοραί Scrib.: διὰ τὰ τ α ἐλλι /t εν ια και τάς αγορὰς αυς. Ibd. 5, 1: πολυ γάρ αν καὶ αυτη αἱρεθεὶσα ἡ ἀρχὴ
377쪽
Platonem legi adoleseens perstudioso et iam tum in logum maxime libris, in quibus magna coniecturae materia noc multum ab aliis essectum erat. haud ita pauca emendavi. Redii ad eum legendum, sod celeriter et ut in dubiae scripturae l0eis non diu insisterem, a. 1d43 pr0ximoque; deinde, cum p0st a. l852 Platoni ea quaedam interdum philologiae studiosis ad se exercendos proponerem, plerosque dialog0s severiore et intentiore cura anto paucos annos pertractavi. Omisi hac lectione Parmenidem, Cratylum, Timaeum, legum libros inde a quinto, qui non satis ad relegendum invitabant, tum parvos quosdam et incertissimae notae svel notius certissimaeὶ dial0gos. Platonis eodices longe supra ceteros antiquitabe et integritate eminent duo, in sua quisque parte 0rati0nis oconstituendae dux, Ox0niensis Claryianusin seculi noni et C Parisiensis, quem Behkerus A litt0ra notavit, seculi decimi ineuntis, de quorum utriusquo auctoritate recte ad rei sum- mam C. F. Hermannus scripsit praef. vol. I p. IV, vol. IV i p. III. Sed hi c0dices, quibus comites genere et auctori- t.
late proximi adiunguntur Vatieani Dei in Vensiti II et Eet alii quidam, ut Bygantinae infimi temporis interpolationis 'expertes saepissime, ubi vulgares aberrant, partim verum Vipsum praebent scuius rei exempla iam supra posui p. I e Theaeteto p. 175 C, p. 27 e lib. VII de rep. p. bl 9 B), partim mendum simplex et vero propinquum iut VII de
rep. p. 529 C, quem l0cum p. li emendavi), ita ostendunt in Platonis libris iam aliquanto ante seculum nonum menda permulta perspicuae 0riginis pervagata per omnes codices fuisse velut, ut omittam communem Oxoniensis et ceterorum lacunam in Theaeti p. 156 D, illud in VIII de rep. p. b68 D άποδομένων pro ἀπολοιιένων, quod p. 17 sustuli. aut in Menone p. 81 Ε ἀλλ' άπλῶς pro αλλα niae aut in
378쪽
Philebo p. 48 Α noto te pro Nοθοις), quaedam etiam ad grammaticos propagata ut illud in Phileb. p. 30 D, νουστης , alia iam deflexa longius et interp0lando qu0que obscurata
illud quidem, quod supra p. 78 attigi, in Euthyd. p. 293 D,
valde , nec raro ab h0minibus ad sententiam aut orationis formam et artificium parum attentis vocabula explicandi causa addita, interdum prorsus c0ntra sententiam cuius generis exempla ex uno Phaed0ne, qui cod. 0x0niensi continetur, posui p. 83, e libris de rep., qu0s Parisiensis habet, duo p. 62, duo alia p. 84, quibus adiicio εἱ- in libro I p. 337 Ε, qu0d rectissime Bremius et Astius additum
iudicarunt, cum non intellegeretur ἀπειρη/ιενον imper80-naliter pro ductus genetivis p0situm esse. Alia et huius et ceter0rum generum inii a colligam). Ex his mendis quae ab aliis n0n animadversa aut n0n recte tractata videor mihi certa aut saltem probabili c0niectura correxisse, iam exponam, ordinem dial0gorum eum tenens, quem Hermannus Secutus est. ) Notare, quibus opem ferre nequeam, parum habet utilitatis, volui statim in Euthyphrone p. 4 Α on η ποτ'εχει) excidit verbi infinitivus eam rem significans, quae qualis sit aut qu0m0do recte fiat, S0crates negat vulgo intellegi, Euthyphr0nem acerbe irridens, qui, cum patrem aeguset, id se intellegere selliget ostendat; nam neque exsuperi0ribus audiri p0test verbi εχει subiectum neque, qu0d Sequitur, ὀρθιῆς ut το gΠραξαι, quo referatur, habet. Fieri etiam potest, ut in l0cum v0eis extrusae sive est ευοεβεὶν sive alia fuit; suecesserit huc ex proximo versu retractum ὀρθως. Sed ad ea e0nvertamur, in quibus efficere aliquid
videamur p0SSe. 3 Adhibui in omnibus dialogis Behherum. Stailhanmium ilia uno
et altero non novissimam editionem). Hermannum, in quibusdam alios. In Stalibaumio utinam diligentiam et consuetudinis Platonicae cognitionem iudicii subtilitas aequasset. Hermannus vellem rectos duces paulo interdum liberiore iudicio secutus esset.
379쪽
iudicaverit, prorsus, ut saepe dixi, improbabili via rem expediens. Una littera semol scripta, quae bis debuerat. deinde ceterae male divisae omnem hanc dissicultatem creaverunt. Nam interrogatione terminata in ἀποδέχοιιαι, Socrates, hoc accusationis sonte suspici0ne reperta, ἐπιπυ adiungit quasi admirans: 'Iδια δίγ φησει τίς t ἐξα/ιαρτάνειν : Singularia sane si turin nec communia aut vulgaria aliquis mihi sin iudicio) crimina obiiciet. Ibd. p. 11 E et audax est Miξαι tollere neque Satis
l. ' ) P. 5 B revocandum quantocius: ως τοὐς πρεσβυτερους διαφθει ροντι, . . . ἐμε μὲν δ ιδασκοντι, ἐκεινον δε ν ουθ ετο υντ έ τε καὶ κολαζοντι, pro quo iii codide nostrorum principe διδάσκοντα . . . νουθετουντα καὶ κολάζοντα effectum est eo
Rccommodandi ad proxima errore, de quo dixi p. 52 sqq. Recentiores codices coniectura emendati verum habent. Frustra in talibus sanae rationi repugnatur. Hoc unum mihi exempli causa pro multis dictum esto.
380쪽
Lib. III. sententia requiratur, et ab aliis et ab Hermanno intellectum est; sed in eius correctione κασε ελεγκτός) et καν proum USt et ἐλεγκτoe . . . γενοιτο pro Excidit ante 3 os, Scribendumque: iνα ιι η μοι καὶ ανελεγκτος 3 . r. Sed reSidet scrupulus in καί, quod aptum
Ibd. p. 41 A, B n0n recte sententiae distinguuntur; primum enim haec legitime absolvitur: ἐπεὶ ε/ιοιγε καὶ αυτι- αλαν/ιαοτὴ αν ει η ὴ λατριβη αυτοθι, οποτε ἐν
adiungitur haee confrmatio: ως ἐγω ουιαι, Ουκ αν άηδὲς vel potius eum aliquot c0dd. nec tamen Oxon.) άηδη esὴ διατρεβη) ε ibi. Tum sermulae καὶ δὴ το μιεγιοτον quae app0sitione adiuncta praeponitur) usus pervertitur sententia post εστι δ' ου terminata, ut sic intellegi haec debeant: καὶ δη et ὀ 3ι γιστον εστι) τους ἐκεi ἐξετάγονTu . . . διάγειν. Sublato δέ p0st ἐπὶ ποσω, quod propter ipsam hanc interpunctionem additum est, sic continuanda oratio est: καὶ δή1 τὀ ιιεγιστον, τους ἐκεῖ ἐξετάγ