장음표시 사용
381쪽
2 Di λις Ιου εοτερησθαι Scribi v0luerunt. alii, ut nuper Hermannus, articulum omitti potuisse apud infinitivum apiaepositi0ne pendentem defendunt exemplis paucissimis stincertis Τ); nam adverbium esse certissime ostendit membrorum particulis /ιέν - δέ distineti0. nisi quis Graecum putat: πρός /ιὰν 'Hρodotω ii ι δὲ και Θουκυδ ohe
. t. di xui noλλoie δόξω . Infinitivus ex ipso illo in χωρίς
usitatu dicitur et καί, in comparando frequentissimum. in hae tamen orationis forma insolenter p0nitur . nec agitur de similitudine huius et alterius orationis. sed de oratione Sui simili et eandem nunc veritatis notam praebente. Itaque Scribendum videtur: ὁμοιος εii αι καὶ Προτερον similis atque antea).', Ibd. p. 51 D eserta orationis lex scribi iubet: o Dd. ς
382쪽
Lib. m. εχθων, siναι x. τ. λ. Codd. et edd. εἰ /ιη αρεσκοι/ιεν
Phaedon. p. 67 E scribendum: H γὰρ διαβψληνται
ριουοι τὴν εχειν, et ουτου δὴ spro n) γιγνο/μνου εἰνοβο iντο καὶ ἀγανακτο iεν, ου Πολλὴ ἄν ἀλογία εχ, εἰ/ιῆ . . Non c0ntinuatur ordo condicionum, sed posito coii cessoque fundamento transitur ad id, quod tum igitur . si certa res acciderit, mirum videatur Nurde es nichigan Z ungere init se in , Wenn Sie, Kenn nun dies esse intrii te, sicli surchisten p). Ibd. p. 74 D e codicum scriptura, quae huiusmodi est:
o, δινή an deest aliquid illi qualitati, quae exprimitur verbis
roto Drον ειναι οἰον et ὀ inoa , an nihil γὶ Ad exprimendam eam rati0nem, qua res ceterae aequalitatis participes sunt.
I'. 52 D ex Oxon. restituendum αο λογηκένω πουτευσεσθαι pro που τευε σθω, et ad eandem formam scribendum p. 50 CAμολογητο ἐμμενεῖν et p. 51Ε cum Butimanno ωμολογῆσας πείσεσθαι et p 52C ωμολογεις πολιτευσεσθαι. Sed Ri hanc causam peragere velim excutereque, quae contra dicuntur velnt a Stailbstumio ad .p. 52 C , incidam in similem disputationem ei. quam lib. I e. 4 persecutus sum. Itaque tantum dicam breviter. eerto fine discerni buo λογω ποιεῖν sconfiteor me facere et ou. ποιήσειν sprom illo me facturum nec hune finem sereperturbari, nisi ubi suturum a praei endi aut solo accentu ἐμμενεινὶ aut littera a freto ρευε σθω, πορευσεσθαo distet. perraro
in πειθεσθαι, πείσεσθαt, similibus. sere nusquam in ποιεῖν. rnerit Fιν, ακούειν, ἀκουσμσθαι, similibus Alius generis est ξυντιθFueet ποινιν. pacis eor sacer .
383쪽
ipsum τοιουτον non mutatur casu, ut cum dicimus et i, δοκουντι εIναι τι aut et similia. Vulgo, addito contra codices 3 η et ιυ ιι η τοιολον), et sententia et oratio corrumpitur. Qu0d Hermannus scripsit ἐνω τι ἐκείνου TO st η ου zοιουτον ει ναι, prorSuS aberravit ab usu particularum το /tη ου ἐκείνου T. flt. Ου).
ἐοτιν. N0n omnia, quae in sensibus Sunt, sed tantum omnia, quae in sensibus imperfecte et participando, aequalia sunt et iudicantur, ad veram et absolutam aequalitatem nituntur. Scribendum necesSario: πάντα τα εν ruta' Ωι- σθήGεσιν ισα ἐκείνου τε ορεγεται. Facile id voeabulum excidit post εoεν. Ibd. p. 78D: Aυτὴ η ουοία, λογον δίδο/ιεν του εἶναι ερωτωντες και ἀποκρινο/ ενοι. Puto Platonem posuisse: λόγον δίδομεν et ὀ ειναι, quam ita definimus ut esse dicamus. Ibd. p. 82 D: oiς τι ριελει τῆς αυrcῆν φυλας. αλλα ιις σώ/ιατα πλαττονχες pos/. Recte improbatur σω ιαταπλαττειν de iis, qui c0rporibus obnoxii vivunt, cum praesertim optimi codices, Ox et Ven. LI, o G/ιtira habeant eumque numerum flagitot praecedens Quoniam λατρευοντες nimis discedit, credo Ρlat0nem eadem sermaa et oti πελατου nomine finxi SSE-n εκα et ευον Tες.' Ρ. 83 B e eodd. restituendum est: απ' αυrων ων ων πις οἰηθείη i ab ipsis illis, a quibus quis eum malo affici putet . Non agitur de magnitudinis opinione . sed in qua re posita sit vera mali perpessio. Alia plura huiusmodi velut p. 82ix εκάστρὶ pro εκασταὶ recte Wolitrabius revocavit s1866), nonnulla etiam iure contra eodiees emendata defendit. ni p. 81 A, ubi μεταχειριζομhi ην accommodatione depravatum erat.
384쪽
dicendum erat de voluptatibus et doloribus animum constringentibus. Sublato dii ustiis dolia ι scribendum:
ut animus i Iise se iis constringere dicatur. Vid. p. 83. s De p. 84 D vid. p. 174 n.)
relativam pronomine fi significatam. Ortum id est prava
εχε sinia de 0ppugnand0 aggrediendoque dici potest neque post εχυ/ιενο pr0Xime ante cum eodem genetivo prorsus contrari0 significatu positum. Scribendum: ενοι το εφε iro, tereti. Paul0 p0st videndum, ne seribi debeat cis α δ'
pravum est mi εο Non , nec tamen 10lli id aequalitas mombrorum studi0se et lusu quae sita sinit. Scripsit Plato Ψι ε λ εω ν: alterius magnitudini exiguitatem suam superandam subministrans, alteri magnitudinem exiguitatem Superantemt,raebens. Apte de minoris ad maius rati no et rarios ponitur. I bd. li. lud Ε admodum vere0r, ne p08t ὀθίο ασθαι exeiderit δε i si se imi i λεγoi . oo suo O cra δε i), n0n Mi P quod in codicibus aliqu0t additur. . Num neque λεγω apud Diuit tred by Go tale
385쪽
Dδωρ subiectum sui grammatici l0quimur est, ρεπιιατα obiectum; neque enim in his: καὶ πληρoi αυτα alio reserri αυτα nisi ad ρεπι ατα potest; scsr. mox τα ἐνθάδε πλε,οοῖ αυδ ις . Itaque activum verbum requiritur, idemque flagitat etiam quod additur: i ἔσπερ ορ ἐπαντλουντες, qΠΟ-niam hi cum ρευ/ιαοιν sponte influentibus comparari nequeunt Et adest verbum set litteris simillimum et mutationi, quod minus tritum erat, obnoxium, significatione
Rustra sibi Socrates αλλως) dixisse videri poterat, qua ex animi sententia dixerat, nec tamen dixisse tantum racis afινθον/tενος amic0s et se ipsum; nec Critoni soli aut maxime dixerat αυιω λίγειν . Sublato ιιοι scribendum: Tia DTα δοκευ αυτ si αλλως λέγειν κ. τ. λ. Crito me limedicis causa Criton. p. 46 D) disisse credit, tantum ut
vero scriptum esset, significaret: docilem, quomodo alteri dissiciis sest docilem esse) miro loquendi genere pro e0, qu0d usitate diceretur ως /tζεινα αλλον. Stailbaumius prave enarrat.) Scribendum: ευ/ιαθῆ οντα, ζιν αλλω χαλεNον, h. e. . qui facile ea discat, quae alteri
i Wolitrabit Theaeteti editione uti non potui. Diuiliam by Corale
386쪽
difficiis sit discers. Legitime enim ευμαθής τινος et δυομαθῆς τινος dicitur. Ibd. p. l49 D in codicum corrupta scriptura καὶ ε ἀννίον ἀν αξηὶ videtur latere: καὶ ἐάν ἄμεινον Syllaba α ι p0st αν intercidit.
θ-τορ. Nihil est ἐν ἐνιαυτ ὴ, quoniam certum temp0ris spatium ad rem n0n pertinet et, si pertineret, scribendum esset: ἐν ἐνιαυτω Mε pro υοτερον δὲ) ἐλαττω. Scribendum:
ουδ. a/ ὁ νο/ια ὁ ει ἀν ιοτῆ. Neque genetivi του, ἐ/ιουὶ ullam habent rationem neque primae pera0nae pr0n0men; nemo enim res appellabat 0 ε aut ἐ/ιας. Scribendum, effecta ex V ου V0ce nece8Saria: ουτε του et ' εἶναι δευτετόδε. Nocuit o si syllaba tam saepe repetita. Ιbd. p. 162 E: in τιυ εἰκor ι) εἰ ἐθελοι Θεόλυρος ἡ ιλλος τις των γεωδεετρων χρωδιενος γεω/tετρεὶν, ἄξιος Ουδ' ενος /ιόνου ἄν εἴη. Mirum in vilissimo ac nullo pretio significando εν oνον. Sine dubio scribendum: ουδ' ενος 3ενου, ne unius capilli quidem non flocci otsi alibi ρινουν sic positum nunc non reperio. Ibd. p. 164Α: ini γε stiνrοι, εἰ ocoso ι/tεν TOν προοδελογον. Scribendum esse σωσοριεν neque aliter unquam dici in signifieationae eius, cuius consequendi causa aliquid neeessarium sit, dixi in libollo observationum de syntaxi Duilirco by Cooste
387쪽
/ιελλει. 3ιελHos ενὶ errores Sustulerunt Heind0rfius ad Parmen. p. l64 C, Stalib. ad politic. p. 268 D. Apud Plutarchum qu0que de aud. poet. c. 6 p. 22 et, an seni sit ger. resp. c. I p. 783 male editur εἰ /ιελλοι/ιεν, εἴ γε δ=i 3 et, /ιώ.λοιι εν pro 3 ελλοριεν freete in lib. non posse suaviter cet. c. 16, 2 et 2b, 3, de St0ic. repugn. 9, ά . Etiam Luciano Hermol. 49 reddendum εί /ιΩλορ εν pro 3 ελλοι/ιεν. Paucis versibus p0st simpliciter ex Ox0n. et duobus aliis bonis tenendum erat ορῶν.)
επεχων κ . z. λ. Nihil est ἐν λογοις ἐροι ενος. Si serma impetus significaretur, oeniungendum saltem participium esset cum ἐρισαλωε et ερ-ῶν dicendum. Scribendum: πελ rci ozικος αν ρ διιοθοφορος εν λογοις νενος ), sortis et strenuus in disputando.
mνδαρον. Et καὶ ουδεν displicet neque enim memini
J In transcnrsu duobus e vicino exemplis significabo, cur in Her- manno libertatem rectae auctoritatum aestimationis sociam me interdum desiderare supra dixerim. Nam p. 167 B sine ulla dubitatione contra Oxon. restituendum est πονηρα η vrρο εξει δοξάζοντα συγγενῆ αυτης χρηστd εποιησε δοξάσαι ετερα τοιαυτα
non enim de diversis animis, sed do diversis eiusdem animi in uno homine uεσιν agitur et p. 169c diu' αγε. Etiam p. 168 Εrecipienda erat Schleiermaeheri coniectura αυτos τον λογον. Diqitigod by Cooste
388쪽
Lib. III. diei τινα / ηδενὶ et superadditum Sic per soύτι3 ustio α. sNam quod anto Behkerum coniungebatur ieci Oiρδιν εἴτι μιο α Οα, sententiae repugnat. Opin0r scribendum
βδάλλον ria. Haec intellegerem, Si p0St ἐγκω/υα ο3 ενον additum ακουων legeretur; nunc neque cohaeret oratio nequo anaeoluthi ulla est excusatio. Scriptum misso opin0r εγκωμιαζον των idque, cum, pronomine satietior 30misSo, minus appareret structurae ratio, mutatum.
Pariam aptum videtur, tanquam de ro gravi et intolerabili. ἀνεκτον, scribendumquo potius άνετε os', non desistendum nec remittendum, quin consideremus. Sophist. p. 254 B:
Ροlit. p. 29l C. Ibd. p. 182 B: άλλ' Dάμενοσερων Προς ἄλλη Ουγγιγνost ενων τάς cito' inεις και τὼ αἰσθητά άπωτίκτοντατά stiν noια ἄττα γίγνεσθαι, τὼ δὲ aloθανομενα. Non video, qui serri possit activum ἀποτικτον rα, c0gorquec NOTελθεντα scribere, etsi is acristus tantum inferioris aetatis testes habet. Ibd. p. l82 D prave Theod0ri et Socratis partes separantur. Neque enim Theodori est amplificare, quae Socrates dixerit, et argumentum addere. Itaque Theodori haec tantum sunt: καὶ τ te ιιηχανὴ, ὼ Σωκρατεe; deinde 80grates suam continuat orationem. Ibd. p. I 84 D, Ε: n et ινι ημων αυrῶν Tis αυτῶ δια
389쪽
Νecessario tollendum καὶ positum initio apodosis in apertissima et simplicissima orati0ne. Proxime ante scribendum videtur: Του δε τοι ἐνεκα ταυτά σοι vulgo αυτα σοι διακριβου/ιαι: hac diligentia utor γ). Tum
θόa/υ και et prior ατο misά. Particula καί n0n reperitur nisi in perpaucis et recentibus codicibus, atque in storiam quoque pluribus a secunda manu. Scribendum est: μιι
Ibd. p. 20I C: Oinκ αν, εἰ γε τcraho ν ην δοςα τεύχηθὴς καὶ δ κtiar ρια καὶ επι set 'Mζ, ορθα ΠΩΤ res δικαor e Gκρος ἐδοξαζεν ανε ii ἐπιστῆ e. Qu0niam substantivi nominativo s&κunt otti nihil omnino est loci, eam Vogem prorsus tollunt; verum eam nem0 tam fatuus additurus erat, nec ex nota marginali 0rta esse potest. Scribendum δικαn τηρία. Finxit hoc adiectivum Ρlato
δὶ Ρ. 190 C sἐαeνον δὲ καὶ σοὶ κ. e. 1. ne quid frustra tenlatur, verba rectius enarranda sunt, quam a Stalibaumio fit; hoe enim Socrates dicit. nomen alterius relinquendum esse in singulis rebus et de iis intellegendum. quae inter se diversa sint: nam verbo quidem diversum et diversum idem esse; abstraetam diversi notionem appellationemque unam eSM. Diuili so by Corale
390쪽
ut φυλακτηριος de lem. VIII, p. 842 D, lepideque sententiam veram et iudici convenientem dixit. Ibd. p. 204 A verum esse nequit vorbum activum in hac orationis larma: εχλω . . . 1εία ἰδία γ γ νομένη η ουλλαβη. Scribendum videtur: ἐχε' εστω δη
sciam, adiectivum τί Hop. quod absolutae et plenae significationis est. cum genetivo pretii c0niunxit et imo ς τινος pretio aliquo dignus, aestimandus). Tollendum vocabulum additum, cum non intellegeretur αξιοι ad utrumque genetivum pertinere. Ιω. p. 22l E: Λίχα που νυν διείλο/ιεν et ην αγραν
στικου θηρευτου), το δε πεζου τεμνοντες. Sed lanasse scribendum est: νευστικον /εέρος, et o δὲ Περον et ερι- νοντες. Et est πεζον in cod. Oxon. et B.
ὶ Ρ. 201 C servanda erat codicum scriptura. Primum Socrates quaerit: οὐκουν ἐW' εκάστης λεξεως παντα τα , ἐκαμε M, Nonne in unaquaque dictione squiequid ex his diximus sivo bis trina sive ter bina sive cetera omnia diximus. quae coniunctim sex sunt sex, ut ita dicam, singulatim, 3 Deinde: Πάλιν δεούδεν λεγομεν τὰ πάντα λεγοντες , Nihilne sic dicimus, ut haec omnia ilias omnes numeri senarii formasi significemus i coniunctim ει una voce)p Ρ. 20T D reela Stephanus non tulit oτὲ μὲν . . . τότε δε, quod et barbarum hoc est et quod in hoc membroneeessario eadem sorma. qua in proximo, varietas temporis significari debet. Error ortus ex eoncursu syllabae ro geminatae αὐτοτοτε i.