장음표시 사용
641쪽
ἐκινηθ 7, 3uspicione commotus est.
ιιενίωνος τροno ν τινά sic e0dd. , n0n τροπω τινί των κακων εοχε την ἀκρασίαν. Addere conantur αἰτίαν canto τροπον); ea notio latet in altera voce: τροπιν τινά των κακων εσχε, fundamentum et initium. Mollit imaginem additum τινα. Ust. Aristoph. vesp. 30. Sequuntur proxima haec: και Αντιγοναὶ τον Φιλωταν ἀφαμενον αυτῆς εἶχε ιιάλα. Καὶ δὴ ὀ σιδάρεος ἐκεῖνος codices εκ τινος πεπαινο/ιενος Oἐκ ἐκράτει των λογισ/ιῶν ἐν ταie ἡδοναie, ἀλλ' ἀνοιγο/μνος ἐξέφερε πολλά των ἀπορρήτων προς αυτήν. Primum scribendum: ειχε. Μαλακία δηὀ σιδάρεος . . . πεπαινομενος. Sed vix a poeta 80lum o ιδάρεορ transtulit Plutarchus, sed etiam substantivum imaginem continens, idque quod fuerit. ostendit participium ἀνοιγοιιενος. Fuit: Mαλακία ὀ Οιδάρεος ἐχiνος Πεπαινομιενος κ. T. λ. Vas ferreum tabulas et arcana continens significatur voce e soro Attico sumpta.
Ι . 8 p. 340 B oratio sic interpungenda: Πως γἀρ
προτερον, Sublato ἔν ante χρεμετίσας. Ιr0nice ammatur. Deinde notanda lacuna: ἐπὶ θιρας αυτω τὸ διάδημα τῆς 'Aσίας sic codices, non τῆς βαoιλείας) ὴλ θεν, ως Παρt- σατις ' δια Βαγωαν κ. τ. λ. Extremo capite ex ἄρα ' υνο ιορ satis emergit verum nomen 'Aβδαλόνυμος.Ιbd. 11 p. 342 D in Alexandri rebus testis a Ρlutarcho citatus erat non Φυλαρχος, sed Κλείταρχος, c. autom 13 p. 344 si scriptum: ὁτι τυχης μέγαν ἀγωνα καὶ α ρετης θεάetur, non: κατ' άρεetῆς
ἐπιλουσιν εἶναι . . . καὶ καθaιροῶσιν eSt: ne apud eos quidem cui caemuli mae volunt et . . . obtrectant.
642쪽
De gloria Atheniensium c. 2: Iω γαρ ὁντι γλαφυρως
ὀ Παρραοίου Θηοε lρὶ γεγραπιαι καὶ πεno ηται καί τι προσεοικε. In πε Ποδενται καί latet dativus adiectivi aut participit; sortasse fuit: και ποικιλτικω τι ΠρoΠέοικε. Ibd. 3 p. 347 B Plutarchus scripsisse videtur: διάτο ἄκριτως ξυνεχὲς et ne Verbis usus Thuc3didis; repetitum ex superiore versu συνταξεις effecit, ut ex ἀκρίτως una remaneret syllaba ως. Deinde scribendum:
Εὶ oratio pr0pter idem vocabulum bis positum vitiata sic supplenda est: ου γὰρ οἱ λογοι ποιοίσι τὰς Πράξεις, ἀλλἀ διὰ τάς πράξεις καὶ ἀκολ7ς άξιουνταρ.
τάφιον Οικων. Postrema restituit Reiskius, nisi quod επιο Πει πιι α ine0mm0de effinxit; urget monumentum tanquam onus sumptibus adiectum. Ibd. 7 p. 349 E: 'Lονίαν ἀνιστα ιενην ἐπεiδεν η'Eλλάς. Im0: Ουνισταιιένην. Alterum vastatam, incolis eiectis, signifieat Ιbd. 8 primum quod scribitur: οἱ δὲ ρήτορες ἐχουοί
τε παραβαλλο/ιενοι Προς τους στρατηγotς, restituendum est, quod Sententia requirit, ελκουοί τι, pondus aliquod habent. His subiungitur: ων εἰκοτως pro εἰκος ως Alobνης σκωπτων Λη/tοοθενην λεγειν φησὶν κ . T. λ. Ρroxima correxi p. l40. Paulo autem infra, p. 350Ε, αυτος otiosum est, ἐς ναραθωνα ουνάφας /ιυχην non Graecum, τῆ υοτεραἰs quo reseratur, non habet. Recta haec erunt: Μιλ- τιαδης μὲν γάρ, αιρετὰς ει ς Musa θεοῦ να, τῆ υστερα is την ριάλην ουνάχνας κ. τ. λ. Ρ0Stremo eodem cap. p. 351 B
643쪽
adiuvari nonnihil Wyttenbachii emendatio potest sic: 'Aλλα,
stratum de Arethusii servis Plutarchus memoriae errore adversus Arethusium habitam dixit. In proximis c0mparavisse videtur Demosthenis psephisma εγρα νε), qu0d ipse in oratione de corona ς 25-29 glori0se commemorat, cum scedere Argivorum, Mantinensium. Eleorum Alcibiadis artibus persecto Thucyd. V, 43 sqq. . Itaque scriptum fuerat:
Ibd. 10 extr. excidit aliquid huiusmodi: Tῖκτουσι δε
C. 11 exu. pro s0laeco ἀποφε8ξοιο scrib. ἀποφευξῆ. De c. 15 dictum p. 67 n. Ibd. 17 extr. primum scribendum est: αλλ' o lo/ιεν ne δε ἐν οἰν ου/ι ενους spr0 αλλ' Deo/ιένους) παρακα- λεὶν αἰ/rους χρηsθαι τοἱς παρουοι κ. τ. λ. Deinde orationem sic institutam continuans pro verbis sensu cassis ου κω/tον ἐπεισάγουοι coniectura ductus scripseram: ἄχαριν ἐπίκωμον ἐπεισάγουσι. Aliquot mensibus post haec legi conviv. septi sap. c. 2 p. 148 Ar 'o M
644쪽
Lib. V. Gκελετος, ον . . . Προτiθενται καὶ παρακα- λοὐσι με/ινῆσθαι ταχα τοιο λους ἐσο/μνους, καίπερίιχαρις καὶ αωρος ἐπίκωμος - κων, δμως κ. τ. λ. Ibd. 22: ύξίωμα τὴν δοξη θεοτητος ἐπιγρα να/ιενων. Ser. : ἀξιω/ιατι δοξην θεοτητος ἐπιγρ., qui dignit tiopinionem diuini ratis addiderunt. Ibd. 29 p. 362 D: Πλάτων τον Αιδην ως αἰδους υἱον τοὶς παρ αZτω γενομενοις καὶ προσηνῆ θεονώνο/ιάσθαι φησί. Scrib.: ως αρδεσιμον τοῖς παραυτω γενos ενοις, etsi Videtur Plutarchus aliorum nominis originationem cum Plat0nis confudisse. Ibd. 36 p. 365 C: ὁ προστιθῶμενος τευ /ιυθω λογος
. . . ἐνταυθα δε παραχωρεi, διδάσκων, οτι κ. g. i.
Scr. : ἐνταυθα δὴ πιριχωρεῖ, huc in hoc, exit. Ibd. 38 p. 366 C: αινιττονται τό παντελες τῆς γης ἄγονον και ἀκαρπον υπο στερροτητος. Significatur
sterilis terrae pars, quae respondeat notioni Nephthyis supra p0sitae; videtur fuisse: τὀ επ' ἀνατολα ἐς τῆς γῆς ἄγονον. C. 39 p. 366 Ε, ubi editur: βοέν γάρ 'δειδορεικονα καὶ γῆν νομiζουσιν, necessaria c0rrecti0, γης, Wyttenbachio in mentem venerat, sed spreta est. Ibd. 40: Et M ταυτα λέγεται μὴ παρ' αυetoiς εἰκο- τως Ουν ἐκεiνον ἄν τις ἀπορρί νειε τον λογον κ . S. λ. Videtur subesse: παρὰ τὰ εἰκος, Ουν ἐκεiνον κ. v. i. Ibd. 4l p. 367 D: τὀν δε ἡλιον α κράτω πυρὶ κε κληρωκοτα θάλπειν τε καὶ καταυαίνειν et ά φυομενα. Litteris recte divisis et leniter correctis efficitur: ακράτω
Ibd. 42 extr. p. 368 B scribendum: καὶ τουνομα πολλῶ φράζειν, Ουχ ῆκιστα δε κράτος ενεργουν καὶ ἀγαθοποιον, λεγουσι. Vulgo: φράζει, ουχ ῆκιστα . . . ἀγαθοποιον, ο λεγουσι. Ibd. 52 p. 372 C oratio sic interpungenda: καὶ κα λεiται 'Οοίριδος η. περιδρομη bovis circum templum circumlatio) , του ηλίου τὀ υδωρ χειμωνος τῆς
645쪽
ήλioυ το φωρ. Nam imbres aestate .Egyptum irrigantes δωρ ηλίου appellari non possunt. Paulo post D: τὀν δὲ
οἱονται) corruptum est, ut alibi, omissa littera προσ- τρεπεσθαι verbum, in quo supplicandi et adorandi significatio est. Restituendum idem adv. C0l0t. c. 17, 3 noos - τρεπ εσθε καὶ καθυμινε irεὶ et προ οτ ροπαῖς pro προτροπα te de Ser. num. Vind. c. 17 Sub. sin. De sortun. c. 4 in Sophoclis fragmento versus verum defendit. Errabatur ante Reishium in vita Dionis c. 29; alio modo in vita Cleom. c. 39.
ἀνεπλήρωσε pro ἀνεπήρωσε retinendo specimen habeas timidae et incerto iudicio trepidantis Wytunbachii eriticae quem Duebnerus sequitur. Ibd. b6 p. 373 F excidisse videtur θαυ/ιάσαι πιυν
Ibd. 58 extr. non intellexerunt editores Plutarchisententiam. Quod Isis desiderare Osiridem dicitur non ideo separata ab eo et prope contraria ἐπεναντία) cogitanda est. Nam et vir iustus simul et amat iustitiam et
646쪽
Lib. V. sam habet et uxor casta et habet virum et nost. bendum est: c Ioπερ ανδρα νο/tιμον καὶ δίκαδε καιοσυνης καὶ γυναικα DP νοτην, εχουσαν cIυνονοαν, ο/tως Ποθεὶν λεγομιεν, ουτως αει γοῦ τὴν θεον διανοεὶοθαι χρὴὶ ἐκείνου, καίπερ παροχοαν vulg0: και περὶ ἐκεiνον παρουοαν
lugere non solum ποθεisH; c0niungenda haec pro superioris capitis fine. Ibd. 65 p. 377 B scribendum est: τὰ π
eorum opinionem, qui fabulas de diis naturae vidi significare putabant. Paulo p0st eὶ ἐορτάζει κράτης, pro ἐορτάζειν scribendum est. Ibd. 76 77 W.ὶ p. 382 B: ἄλλως τε
ἀπορροην καὶ /ιοιραν ἐκ του φρονουντος.
ἄλλων τε. Schleiermacherus ἄλλοθεν εσπακε Ibd. 80 s 81 W. scribendum est: Toν δ' εἰ καὶ πάνυ δοκεi, τετράγωνος ἀπο τετραγώόγάλλεο θαι pro ἀγαγεσθαιὶ προσηκοντως, ρητεον εό ς γε τουτο συνεργεῖν. Gloriatur nu gulari praestantia. De Ei Delphico c. I scribendum: Ορα-i ἄρα δη, probante etiam Mit. , ὁσον. . . τὰ De Ita
647쪽
καὶ T. γ. μ. π., ut 8e et denarium numerum alte alim
iotat se adileiens. b 5 - 10, b - Ib et sic porro, ut quinque addendo alternis quinarium habeas numerum b, I b, 25, alternis denarium l0, 20. 30.3 Deinde pro φυλατ
Sic Duebnerus, codicum, opinor, scripturam Significans, ex qua efficitur: ὀν et αρ ἀποβιωσεις καὶ παλιγγενεσίας. Sed ut φθοραι recte ἀποσιωσεις intelleguntur, si e άφανιοριο non Sane παλιγγενεnicie significare videntur. Fuitne: ἀναφανιοι Ους 3 etsi alibi id n0men n0n reperitur. Ιbd. 13 p. 390 D: καὶ 3ιηκους ιιεν ΠρουφisTαται στιγιιὴ κατά ιιοναδα ταττο/ι ἐνη, ριῆκος δ' ἀπλατὲς ηγραριιι η καλεiται καὶ /ιηκός ἐστιν. Inepte ante haec καὶ /ιῆκος ἐστιν iam p0nitur νιῆκος. Scripserat Plutarchus: κατά /ιονάδα ταττο/tiνη, πολλα κις δὲ ταττ O si ενηγρα/13ιὴ καλεῖ αι καὶ /ι. ἐ. Omissis pervagato errore tribus verbis irrepsit in eorum locum annotatio adscripta, hoc esse ἀπλατὲς μῆκος, cui contraria adiungatur si ἐπὶ
648쪽
De Ρythiae Oraculis c. 2 de hospite statuas in templo Delphico contemplante): ἐθαυ/ιαζε δε τοὶ χαλκου et ὀ
λογοις χρωμενον. Imo: ἐπεοι και ἐλεγοις distichis . Vitium alii senserant, non c0rreXerant. Ibd. 1l p. 399: και τά περι της νήσου παλιν, ἡ νάνηκεν η Προ Θήρας καὶ Θηρα siας θάλασο α καὶ περιτον Φιλiuno υ καὶ 'Pω3ιαίων πολεμον. Sequitur Oraculum de insula; una enim res significatur temp0re notata: θάλασσα κατὰ τον Φιλίππου κ. 'P. πολε/ιον. )IM. 16 p. 401 F: 'Onoυντιοι Ουναγαγοντες OGον ἄργυριον υδρίαν ἀνεπε ιηναν ἐνθάδε τω θεω. Scrib.: ὁσιον ἀργυριον, profanum nec sacrilegio contaminatum. Lacuna praeter eas, quas alii in hoo libro notarunt, n0tanda est etiam c. I9 init. p0st των δ' ἐνταιθα. Ibd. 24 p. 406 D: ot δ άπήλαυνεν ἐνθενδε τι/ιωριενην /ιουσαν του τρίποδος. Im0: οξτι μω διενη ν, honore tripodis privatam. in In oraculo ad Agesilaum pertinenti, quod proxime praecedit quodque etiam in Lysandri vita et in Agesilai ponitur, vera est scriptura apud Pausaniam servata: μη σέθεν ἀρτίποδος βασιula. In Plutarchi scriptura deest obiectum verbi βλάψη nee recte dieitur σέθεν ἀρτιποδος omisso ουσης. Diqitigod by Corale
649쪽
637Ιbd. 26 p. 407 Ε scribendum videtur: 'm δ' usu
Ibd. 29 p. 408 F: προρ δε πίστιν ἐπιοταλης καὶ υπευθυνος. Sententia p0stulat άνε πιοταλης, qu0dvocabulum e Themistio annotatur. Paulo post p. 409 Α
650쪽
ως τηοιν ὁ Πίνδαρος. Serib : καὶ nouost. Negationem addidit, qui ευοργητον putabat diei sacilem ad irascendum,
Ibd. 24 p. 423 Ε, ubi in quaestione, unus pluresne sint mundi, agitur, quatenus mundus ποιος sit dicique possit, sic sere scribendum est: ουδὶν γάρ ἐν ἀριθμεντων ἔντων ἐστὶν, ου 1 η sic Wytt. pro ουδὲ /ιην) λογος
γενης 8) καὶ 3ιονοειδὴς γεγονὼς et οιουτος. Relinquitur aliqua repugnantia, quod initio omnia, quae sint, κοινον λογον habere sub n0ti0nem generis cadere) dicuntur, deinde mundus excluditur, orta, ut videtur, ex e0, qu0dscriptor ipse non decreverit, utrum ἐν ἀριθμω των οντων mundum poneret an ita singulas mundi res signis aret. Ibd. 26: Et δὲ καὶ βιάοαιτο τις αναον λόγω βία κινο ut ενον ἄπειρον τολ/ιῆsαι. Scribendum videtur: El δὲ καὶ βιάσαιτο τις αυτου λογου βία repugnarete ima rationeὶ κενου ριέσον ἀπείρου τε νοῆσαι. Et κενου μέσον iam Xylander; νοῆσαι Muenbachio in mentem venit. Paulo post pro αλλ' ἔμως ἄπορον ἐστιν scribendum: άλλ ο/ιοίως ἄπορον ἐστιν.