장음표시 사용
221쪽
M x. II: iolo. U S. asyri Nec mirum , si pro sacris habuerunt hujusmodi, Nuptialia foedera , quibus in supc peragendis , ritus, omnes, caeremon e ad sacra spectantes adhibeban- tur Prinio , tibiae Cic. ad Herenn L . Aonis istae te utiptiales tibiae ejus matr/monit commonebant λ Nim hic omnis sanctimonia nuptiarum uno igno tι- tartim antemgitur. Et tibias Draecipue in sacris uis surpari solitas , alibi pro occatione argumenti satisse firmavi. Adhaec , Auspicia, divinationes variae. se uolt genero socer , nultis orcus , nussis Αἰγο- , ribus , une iis omnibus omnium, Cic. in orat pro, Cluent.
Ultro ibit nuptum, non manebit Auspices Plaut in Casiis.
- Ritu decies centena dabuntur Antiquo , veniet cum signatoribus, Uflex. Iuvenet Sat. . Rursus libationes sacrifici. O'- δἐ εορται τι
runt legibus designanda , sponso ct sponsas
is rem accepisse. Iamblichin Mi P h. 8. Utrum, que praeratorum ante rituum , tum auspicandi tum
is Dbanae , simul conjungit acitus , id Messalinae nu- , ptiis cum Silio L i c. s. Og que Eam audse Amis bicum verbi, nupsi se , fueris casse apud Deos is Postremo , ad ipsas Aras, tanquam inspectantiis bus iis , agebatur res isthaec Nuptiarum. δεδε
222쪽
Inde ubi sacrisicas eum conjuge venit ad Arasci onides , unaque adeunt pariterque precari Incipiunt , ignem Pollux unaamquejugalem Praecuti Val. Flacc. fgon L ., Di vero ad hunc modum Nuptiarum prasides deis, in quos igitur ab osticio suo, cui speciatim assigna, bantur , γαυλίους vocabant erant uno, ve- nus , teste Plutarcho in m. o Atque illam, M Junonem exinde Iuga vel Iugiam communiteris dicebant. -- ντι γὰρ Ηρης Tυργίων καλέουσι .Pr Iunone Eutem Lugiam eam vocant. Nonn Sion . I. I.
g. 6. Quod si ex faedere Dei sim fuerit prima uxor
socia fortunae, idque ob testificationem Dei, qua ille s me Stipulatorem conditionum interponit: facile constat perfidiam vir , stipulationem ivinam violantis, haud leve esse crimen , violationem foederis Dei implicantem , cui stipulanti quoque adstipulatum fuerat. Quomodo igitur vinde aedifragii Deus, non tantum pactum humanum , sed, suum profanantes , impunitos dimitteret 8 Num ille tales a idem altare accedere, manus suas secrilegas admovere sacrificiis , ita ferre poterit, ut non averrat faciem suam ρ praesertim quando istorum perfidia se conjuge juxta cum illis perfidis
admitare accedentes , suspicia ad eum emittunt, es chrymis fere altare operiunt.
223쪽
Vers. s. Et an non unu seci , cum illi fuere
fet spiritus , quid unum ita P ames
rebat semen Dei Et caveretis in spiritumst , ut erga uxorem juventutis tuum non persid agat. .
s. i. Probat porro perfidiam committi contra uxorem primam per sol gumiama quae est plurium uxorum ad primam superstitem adductio is ad copulam carna- lem admissio. In hac probatione provocat ad testificationem divinati, collatam cum primo creationis excmplo. g. r. Scio equidem Iudaeos plurimos una cum qui busdam Christianis , eos sequentibus , hunc versum
longe aliter exponere. Antiquissimi magistri hic inter populum, prophetam dialogum fingunti ac polygamis hanc tribuunt objectionem. Nonne unus Abraham pater noster fecit ital quando Hagarem ancillam supcrstite Sacra duxit uxorem ' Cui solvendo reposuisse Prophetam volunt erat excelZentia spiritus 2 seu excellentior mens, alia plane sententia quam vobis , aliusque scopus Alii tamen hoc δε- tum adhuc ad oppolitionem esse referendum hoc sensu volunt, is fuit in eo exceEentia spiritus dicas, fuit Ee Propheti juris Dei non ignarus. Instantia objicientium putatur in dictis , ω quid unus ilis p quae sius menses quis scopust quid aliud sentit quam nos cui responderi putant, quaerebat semen Dei ut hoc non ex voluptate, sed e desiderio seminis promissi, consentiente uxore , profectum fuerit. Ita Polygamos considerant, ut sese exemplo Abraham defendentes,
224쪽
,o MALACHIAS bis L. II: o-ic. .responsum sub distinctione resetantesci quod Abraham id in gratiam piae prolis secerit, quando orbus liberis, Iamen promissionem habens, incessit Illi vero id faciant ecvagae libidinis dictamine, & cum uxo rum oppressione : ac proin equum esse , ut spiritum suum , atque in eo scopum suum , excutiant. Verum huic sententiae subscribere non possumus. I. Quia ista Interprctulo inferret polygamiam ex mero desiderio seminis Dei est licitam , 5 de ea ex scopo tantum esse itatuendum. Cum contra quaerere semen
Ῥὰi prohibeat omnem Polygamiam, ut post ostendemus: a Nec invia ille aliquis definit personam cur si ea foret
mens , non nominarunt Abrahamum , aut dixerunt
Pater noster 8 3. cc unus est, qui id fecit, sed plures fuerunt, uri Iacobis' David, qui polygamiae poterant esse solidiora exempla, atque etiam fuerunt Prophetae. . Neque ulla in textu nota est ficti istius di logismiis colloquiici ad cujus indicationem Propheta praemittere solet, dicitis, aut simile quid , quod ei admodum est familiare. 3 3. Qui provocationem hic institui ad creationem Dei volunt, gregie monent Deum hic eme concipiem dum factorem seu creatorem quia ei tribuitur, quod rifupererat copiaspiritus quasi dicat, si misupererat spiritus , ad creandum plures homines , rem ita fecit. Nec tamen illi consentiunt in versi e Vulg. legit,
nonne unus fecit Z atque per unum intelligit unum Deum creatorent , iunintelligitque maremis foeminam, quos ad propagationem humani generis arcto comjunxit matrimonii cedere Hanc ellipsin facile suppleri putandum est ex praecedentibus , quasi dicat, nonne id nnus fecit. Verum cum durior visa sit aliis haec ellipsis, Wrem minus plene exprimat ista versio, nos potius
225쪽
Max. II ro-r6. ILLUSTRATVS ro eum aliis viris doctissimis nomen Inmexponimus in
accusativo casu is adverbium negandi interrogative
reddimus , ut re scribatur pro edim, quod in hac lingua usitatum est ' Legimus ergo puri IN NP
ct nonne unuia fecit Scilicet Deus , auctor huinani generis , aut Iehovam, qui inter te mconjugem tuamisi altis es 8 quod ex versu antecedentes, quocum
hic cohaeret, facile mente repetimus ncque cpetitio
videtur necessaria a quia proxime subjungitur character Deitatis sub ipso verbo continetur, quod Apologista ex Gen. i a G transscrt, ubi dixisse legitur Deus a. Non ergo mirum est verbum hic poni absque sublecto , quod ipsum subje tum
includiti cum actio talis sit , ut nemini praeterqua no Deo adscribi possit. Qiij autem sibi velit, quod hic dicatur Deus, Pin conjugium instituere vellet, unum fecisse r inquirendum poreb. An imam foeminam ' sed tunc vox steminini generis I UN videbatur substituenda. Q repolsus est, ut dicamus vocci esse translatam ex Gen. a M. In caro mari ut vox notet unum unctum. Sicut Gen. II 6 populus unus ,
non divisus. Sensus ergo erit , duos Adamum4 Evam fecisse unum unctum , seu in unam carnem. Imo quid ni respicit ad creationem unius hominis , ex quo demum sumpsit foeminam , ut carnem de carne ejus, os de ossibus ejus , qua ratio dicitur , propter quam duo illi cx uno legem acceperint, ut duo dient in unam carnem nec aliud quaererent, quam ad exemplum primordiale sese componere , posteri. Illorum unitatem respicit Moses meno 27. ct creavit Deus hominem vide unitatem . . . marem seminam creaυit eos: Vide unum multiplicatum, imo fere dixerim divisum in C c a unum
226쪽
unum marem is unam foeminam. Sic utrum scissed:citur Deus id est unum hominem, virum unum cum una uxore , quasi sub eo comprehensa.
g. Addit, cum illi supcresse spiritu, Nota aueopulam hic commode exercere signiscanionem temporalem Aut exceptionis , ut Vertere liceat per quam- Cis. Addo, quod a saepe veniat loco atque tunc vertcnda erunt verba , cui copia erat spiritur Cuqsensu dato , in hac periphrasi erit descriptio subjecti, Dei scilicet, creatoris. Exempla istius phrasis vide Gen I: Ecel. Ia ari. Conis Nol-dium in notis ad Concord No. io 8. estros dum causs exuberantiao siritus. Quidam per spiritum animam humanam intelligunt, ac Deo attribui carum abundantiam volunt , ut inde derivetur eum,
ob earum copiam quam possidebat, eandem pharibus, si mi uisset, impartiri, illisque pariter ac Adamo sec rat insufflare potuisse. Quod cum noluerit , id argumento esse, Deum in primo conjugio voluisse exemplum con)ugiorum posteris imitandum praebere, o eludunt Verum id minus placet, partim quia sic includeretur Deum in principio plures jam creatas habuic se animas , post corporibus jungendas , qui error Judaicus eae partim , quia rnin est vox singularis , quae non quadrat cum significatione plurali. Ego potius per hunc Ipiritum intelligo spiritum Dei, qui etiam in opore creationis notatur ut creator , rapiritus potentiae audit. U. II: a. Hic spiritus exerritus caelorum u. 33:6. hominum Iob 33: creatori, notatur, ut non exhaustus viribus , aut deficiens potentia , quasi non potuisset plures condere homines aut foeminas. Quod eum in finem monet, ut teneamus ex singulari
Dei consilio , non ex rei impossibilitate profluxisse,
227쪽
M x. II io M. I L 'U G S. 16 in quod unam condiderit uni viro ungendam , quoniam Deo adhuc supererat spiritus , quo plures creare , si volivsser, potuisset qui non erat viribus exhaustus. Re cte igitur cx hac hypothesi insertur eo ipse agendi modo indicare voluisse , ut in creatione optimi solum legitimi matrimonii exemplum dederit, ad cujus normam
omnes posteri tenerentur matrimonia sua componere.
g. s. Allegato prima creationis exemplo , inquirit in consilium Dei cur Deus scilicet in exemplo primi conjugii eum in modum voluerit progredi , ut apud Mosen fecisse legitur : quae inquisitio commode nota
6. Ad hanc quaestionem respohsum reponit, consilium Dei in isto procedendi modo aperiens v b. I. Sicuti propagatio prolis finis est conjugii, a Deo ad multiplicationem humani gcneris ordinatari cujus studium leganter in quaerendo femine collocatur. Ita semen Dei quaerere est matrimonium ejusque usum talibus legibus circumscriberes, quae ad semen Dei procrcandum plane conducunt, quod Deum fecisse 'ege sua cx creationis exemplo modo profluente intendisse hic monemur dum dicitur qua rens femen Dei unum fecisse hominem marem ricem unam. Tenendum igitur stylo sacro semen etiam vocari prolem humanam , ita semen mulieris, Gen. I f. deth aliud semen Gen. q. as Ast semen Dei huic superaddere dignitatem divinam , ut per eam phrasin intelligere debeannas sobolem Deo sacram,is ad ejus gloriam aptam rectam nempe, seu cum imagine Dei procreandam , qualis non nisi ab homine recto exspectanda erat: quis nim daret purum hominem ex impuro, Iob. : . In statu integritatis homo rectus cum pro
228쪽
pagatione specie posteros sui similcs , id est , filios recenos , Iaco ad gloriam consecratos qualus hic semin Dei audiunt st procreasset vique primaevae benedicti nis accepisset. Verum, ut tali quid fieret, in usu matrimonii ipso a rectitudine deflectere non debebat aut sese legitimo congressi commaculare debebat id ipsum quaerere , quod Deus quaerebat seu finem instituti Dei facere ne suum. Ergo non decebat evinquaerere voluptatem carnalem , seu agere ex cupiditate ιle ex ratione quae postulat ut solo fine sancto agat, quicquid agit atque in quaestione seminis posteritatem cupiat, atque videre amet, quae sit ad gloriam Dei. semen scilicet sandium, ef 6 i 3. Hoc enim importat ima mei ad ejus similιιudonem, ut voluntas humana in fine quaerendo sit conformis voluntati divinae , dem intendens is eandem viam ad communem finem eligens , quam a Deo praescriptam intelligit: haec simimaginem Dei cum amissione rectitudinis contaminare, ac se impuram radicem impurae progenis constituere, ad propagationem seminis Dci ineptam. Nota etiam , cum semen Dei dicatur proles recti sjam constares, cur Deus dicatur tesseratas marem inter foeminam, quasi stipulatorem agere inter eos, ut utraque pars se ad officium adstringant: nam in m trimonio ludio acquirendae prolis, maxima Dei habenda erat rasis , qui primos nomines foecundos fecerat, ut mediante generis humani multiplicatione multos haberet nominis sui cultores, mi multis glorificaretur. Quare prolem suam non Deo consecrare, est j ra Dei involare veri Dei non habere rationem : mo , quod Deo pepererant ab eo alienares, Mech. 16:ao. H. quare ratio testificationis erat, utramque pa litudo i
229쪽
tem obligare , ut ante omnia Dei gloriam in prolificatuone quaerant, in Min ventris spectent non solum ut haerediato Iehovae ct mercedem ejus , Phal. ia r3. sed etiam ut chara pignora, illorum curae commissa, in Deo tanquam apta gloriae nominis sui instrumenta, Dliquando rcddenda.
g. 7. Hunc finem operis qui sanctus est , usibremetubio gloriam Dei in propagatione sani faesobolis qua Vens cum homo salva re titudine sua negligere non posset, nec sine eo etiam iiivenire semen Dei di decebat hominem rectum porro media adhibere, ad eum finem conducentia is eam ob rationem a Deo instituta seu indicara Inter illa est lex de uno viro, indis tabis nexu iungendo eum una faemina uxore quae ex hoc loco concipitur Verum , solum is solidum indicasse medium , ad procreandum, educandum semen Dei prae4,rimis faciens rideo , ut si quis in matrimonio contrahendo colendo, hanc logem non observet, etiam semen Dei quaerere non possis Semen Dei non oriretur nisi ex eas conjugio: nullumque castum censetur, praeter illud , in quo duo tantum , asin foemina cohabitant, & carnem unam consciunt. Omne semen, extra hanc legem natum ourium est , ex incontinentia illegitima voluptate natum , ac cum genes naturam accipiens , ad irregulares motus pronam. Hinc sequitur , spurium non sanctum aut Dei gloriae celebranda aptum ess semen , non tantum quod extra conjugium, sed etiam quod in polygamia ἐκ των μει τακτων γυναικι ν
nascitur e cum non polunt esse filii legiqini. qui ex il- legitimo thoro gignuntur. Observemus itaque in jure divino ol gamiam inter alias causis propterea illicitam esseo quia finem procreationis humani generis , qui est semen Des quaerere, haud sanum tectum resinquit. Si quis
230쪽
mar uxori plures superaddat, non vero id locum habere , ii coto animo multiplicasionem feminis Dei qui arris teneat negare scripturam hoc medio debitam rationern feminis De haberi posset quod haud dissicile est d monstraturi quoniam aed calio merorum, in omni pi tate exercendorum , perpetuam pQstulat patris Matris curam , eamque coniunctam , non divisam , in quan- tum possibile est , ut vir uxori in omni casu hic praestostri nec non, ut auctoritas matris in praecipiendo, debitusque anatri honor nulla re levetur , sed viri exem
Petr. 7. alia vero negari non potest in polygamia distractionem fieri amoris unicae debiti, cooperationis in opere precum simultanearum, nec non cura erga liberos praestandae. Ac distractionem amoris conjug lis secum trahere imminutionem aestimationis dehon ris , quibus auctoritas matern inter filios solum corroboratur, ac sine quibus pia vilescunt. Sane ratio com
jugii non est simpliciter seminis multiplicatio , scd siem . nis Dei promotio, ejusquc pia educatioci adeo ut fugienda sint, quae huicisci minimum objiciunt obstaculum , vel etiam objicere possent ι non enim satis c vet, qui non ab eo, quod jure metuendum est, abstu
g. 8. x talibus fundamentis derivat osti um, quod ita proponitu ea retis inspiritu ves ut contra Morem juventinis tuae non per de agat. Respondet adhuc ad quaestionem, quid illa creatio unius in maremo faminam ad camem unam velit Z ut hic detur altera causas quare vocula ut suppleri potest, ct ut caveretis.