Hadriani Iunii Hornani ... Animaduersorum libri sex, omnigenae lectionis thesaurus, in quibus infiniti penè autorum loci corriguntur & declarantur, nunc primùm & nati, & in lucem aediti. Eiusdem De coma commentarium ..

171쪽

Dispescenda sunt igitur vocum spacia coniunctione copulante, apud Ciceronem, qua occasione Plinio uetus teistio manebit integra. aut pro, Orbongad aedem,legendum erit ex Cicerone, S aedes larium, id quod nemo, nisi impudentissimus is sit' praeuaricator maximus, ten ta

bit. Quia uero de febris fano facta mentio est,et illud ex minutio Felice in Octauio cis enim autor est octaui libri Arnobio ascripti, quod Mo-rillonus admonuit m uen is extra omnem aleam

ingenii potitus addendu est, Pavorem inquiti Hostilius atq; Pallore coluit, mox a nescio quo Febris dedicata. quae verba repetuntur dc apud Cyprianum libro de idolorum vanitate. Quin& illud appendicis vice adiiciendum est, quod Quartanae Saturni filiae ab Octauio Horatiano medico peruetere dicuntur,ob morbi videlicet

cum tarditatem tum malitiam insigne, ut equi dem existimo. in quarum curatione Democri tus censuit pollutione esse opus, ut sunt caedes, culpa menstrua, sanguinis potus, sacrarum a uium vel vetitorum animaliu carnes cibo data . De Aquila in Romano exercitu portari solita, paradoxon. Cap. II.

Mirit ualde mihi, atqueadeo paradoxon

visum est quod apud Dionem Cocceiude Aquila scriptum repperi, quam non militare signum, sed lanulum quoddam fuisse prodit,aureum aquilae simulacrum effigiatum habens hastae praepilais suffixum, quod ita a milite ferebatur,quem cum Caesare aquiliferum di

cere

172쪽

Lt 82IL TE R. Trus'. o sine licebit. Autoris Verba sunt ex quadragetamo historiarum libro, ι γαραε τυ ὀνυμασμεν μι

mni exercitu per delectum coscripto apud Romanos collocatur Aquila id erat fani exigui nome n quo aurea iacebat aquila) quae non mouetur ex hybernis, nisi totus prodeat exercitus. fanum illud paruae sussixum hastae aquilifer portat, euius inferior cuspis acuminata erat, ut humi depangi posset.Appianus belloru ciuiliu lib. a. Aquilis potissimam dignitatem inter milita via signa attribuit,quum ait Cssarem stitisse sua manu signiferum aquilam serentem,quae praecipuum in bellis signum erat. Caesar lib. belli ciuilis 3.spectatae uirtutis aquiliferii tantisper aquialam defendisse pugnando scribit,dum deficien tibus iam viribus equitibus suis accedentibus aquilam multos per annos defensam moribun diis tradidit. Certet idem Caesar a signis militaribus aquilas discriminat,ubi inquit de pugna caPompeio comissa: Signa militaria ex prs lio ad

Caesarem sunt relata centum octoginta, dc aquilae nouem. Plinius refert C. Marium secundo cosulatu suo proprie dicauisse Romanis legioni bus aquilam, abdicatis reliquis signis, quae quatuor erant,lupus nimirum, minotaurus, equus,

oc aper. A quo tempore obseruatu scri bit idem,

173쪽

xi A NI HAD VER IOR VH raro legionis castra hybernase,ubi non esset quilai um par leu iugum : quae res in omen sc 1 lassis rap acst, Vt aquilae signum non velleretur aut loco tolleretur, nisi in aciem descenderct v. niuersae legiones, id quod ait Dion. Quae dicantur dextrae aut siristrae mundi partes. Cap. III.

IN siderum cursu orientem nominari dextra

coeli partem, Occiduam vero plagam, laeuam sinistram ue, ex Higyni obseruarione annotandum est.Vnde & Plinius lib. 2. cap. 8. Naturalis iustoriae, errantia sidera laeuum cursum muri di vertigini contrarium scribit, illo semper in dexteram praecipiti: cui consentit dc Ptolemaeus.

Eodem spectat & Orphei vetustissimi poetae dictum, solem dextrum auroram producere, laeuum noctein,dicctis: hoc est, in oriente die pro ferre, in occasu nocte. Quid, quod apud Grscos otia, id est,iaeua dici τα ἀντιχα siue occidua annotat diligetissimus Eustathius Quin de ex Aristotelis sententia Clialcidius Timaei Platonici interpres, Orientem dextram mundi parte statuir. Attestatur item Plutarch. b.Σ. de philosophoruplacitis, in liaec verba Pythagoras, Plato, Aristoteles, dextram mundi plagam orientalem esse diXerurar, Unde motus initium existar: occiduam uero laeuam. Ar Empedocles dextram statuit ab ea parte qua solstitium aestiuum est:sinistra,qua brumale. Similiter Sc Cleomedes dcc. Cleom

des graecus autor, cuius opus nuper in lucem Oxiit, septentrione pro dextra ponit. Similiter He

trusu

174쪽

L I A g R Tvstra V s. tis trusci aruspices dextram nominabat septentrioni subieetia si ii stram meridiei exposita,quomo/do 8c poetae accipiunt. Contra apud T. Liuium in Numa, augur regiones ab oriete ad occasum determinas, dextras ad meridic partes, i suas ad septentrionem esse dixit. Sed hanc distinctione ridet Arnobius libro aduersus gentes quarto, scribit pro ratione situs corporis, variare mu- di partes, vel laeuas, Vel dextras: nam quicquid reres est, Sex omni parte rotuditate solida convexum, definiri aliqua finis aut initii portione non potest. Itaq; cum dicimus, inquit, liscregio dextera est,illa laeua, non ad mundi habitu dici

mus, qui sui simillimus totus est, sed ad positio

nem nostram,situms reuocamus. De similitudine mundi cum ovo,& cum lite- raω mega. Cap. IIII.

Non dubiu est quin plerim scriptores Om

nes globosam seu iphaerica figura mu do

attribuerint, ut 8c Aristoteles,& cu Stoi

coru schola Homerus quasi princeps sensisse videtur, qui terra απωνα, id est, infinita dixit, pro pter orbicularc figura circularc ue, initio pari ter & sine carento,uti Heraclides,Eustathius, dc Iohanes gramaticus Aristotelis enodator exponunt. Et Numa Pompilius terra pilae forma esse credes,quod a Sex.Pornpeio annotat,aede Vestrrotunda consecras e perhibet, quia intelligeret Vesta eande esse cum terra vitae hominu altri ce. Attame inuenio de qui hoc est ovali figura mundum esse piaedicat uni, id quod apudii a

175쪽

Plutarchum de placitis philosophorum secundo,iisdem p verbis in libello Galeno falso attributo legitur:qua in opinione fuit &Sanchuniathon Berytius,antiquissimus rerum Phoeniciae scriptor, a Philone Byblio translatus in graeca linguam,qui omnem hanc rerum faciem δμωλῶ σ ματ id est oui instar effigiatam fuisse pro didit scripto,ut ex eo refert Philon Byblius. . dem est ratio cur initiati org is Liberi patris,

Mum in sacris suis coluerint venerabundi,Vt nimirum e terete forma, ac pene spliatrali, und quam clausa,& intra se uitam includente, mundi simulaclirum cognosceretur, Vt a Macrobio Saturnaliorum septimo,cap. et S.proditu est. aut potius translatum et Plutarchi symposiacis, ubi in haee uerba disserit: ιθ μ ia απο Hor τῶs Uu τ

non abs re in Bacchi org is ouum sacratum est. veluti simulachrum mundi e quo cuncta nata sunt,cuiusq; complexu uniuersa tenctur. Quin α Varro in Logistorico, qui inscribitur Tub ro de origine humana,mundum Ouo comparauir,cuius haec verba adducit Probus grammaticus:CMum est testa,item Vitellum ut terra, in ter illa duo humor quasi in sinum sic lege noniicinus elusus aeri,in quo calor. quanqua is au tornon de mundi forma Ouali id extulisse,sed habita quatuor elemetorum ratione, mundum ouo assimilasse milii videtur:ati ita accipere il

lud uidetur dc Proclus in Timaeum, ut Orphica

176쪽

OBER TER IV s. eti ovum sit idem, quod Platonis ens, το πλάτων ossim. Nertraύμωίν. Fuerunt dc qui rerrarum o hem in formam literae graeca: ω effigiarunt, Vt extremum lineamentum quod a literam ambir. oceanum referat designeti, quem μνρα

id est mundi baltheum, quidam appellariit, Probi testimonio. Quo respexisse uidetur Cyriialus,ibi:

Non possum non appendicis vice adiicere ex Varrone mundi definitionem operosam quide illam,sed raro lecta qui in Cynicis Satyra, quae inscribitur Dolium siue Seria, sic scribit: Mundus, inquit, domus est maxima homuli, quam quin y altitonae flammeae zonae cingur, per qualimbus pictus bis sex signis stellimicantibus aiatus in obliquo aethere Lunae bigas acceptat, Mappellatur a caelatura caelum, graece ab Ornatu σμγ, latine: a puritie mundus. Virgilij versus ex Eratosthene translati: eius

item locus expensus accuratius. Cap.ROVoni de zonis praecedente capite menistionem fecimus, locus poscere Videtur, ut Virgilianos de zonarum descriptione versus, autori suo vindicemus. Is est Eratosth nes Cyrenaeus,qui versibus Heroicis libru conscripsi r,cui Μercurio titulum indidit.Sed audiamus primum Virgilium in Agriculturae primo

ita canentem:

QVins tenent carium Uiur quarum una tam co

177쪽

Quam circum extremae dextra laeua. 9 trahuntur Caerulea glacie concrem, ais imbribus atris. lHas intermedium s duae mortalibus aegyris munere concesse diuum. Nunc pene eosdem,sed Eratosthenicos, ex He--.

raclide Pontico subiiciamus libro de allegor is

Homericis,qui ita sonant: .

Quos obirer adstricta numeris oratione reddo. re non pigebit. Circum hune funduntur zonae quincuplicis orbes'. Claucum ex his superant cyanum nigredine bini, i GTorrida zona una est fabulosi s tota, rubentem Quam rui flammis feriunt Hyperionis acres Continuis recto Cr subiectam tramite torrent. At geminae coelo diductae utrius reclivi, bribus uis madent, glaciali aut stigore torpent. Sed enim uero poetam nostrum mutuatum esse suam descriptionem ex aut ore quem dixi,mecusentit Probus Gramaticus id quod deprehendi lectione postea quanqua versus ipsos non proeserrulaec enim eius sunt verba in locu Virg. prs dictu . Hanc ramo, inquit,Vniuersam disputatio nem certu est Virgiliu transtulisse ab Eratosthenes

178쪽

L 1grii Tr Rrivs. 1 sne,cuius liber est hexametris versibus scriptus, qui Hermes inscribit. Porro zonarii quas elegati carmine descripsit Claudianus lib. de rapta Proserpinae primo,& Transformationia princi pio Ouidius naturam fabulose expressit in Achillis clypeo Homerus, plicarum nomine eas nominans duas e plumbo albo fingens, australem innuendo S septentrionalem zonas, frigidas perpetuisq; nivibus obstas totidem ς-neas,aestiuam significando & hybernam, mediς inter candorem dc rutilum colorem temperieir quintam eamq; mediam,auream,hoc est, ignea. Hom eri versus est istς:

est, aequino balis: proximae duae s πι-οῦ, id est, solstitiales, a nobis habitata altera, Antichtho

nes alteram incolunt, ita di ii, αὐria ἐναιαε ινλs Lνα Ουιῶντο, teste Probo: extremae duae inhabitabiles borealis quidem ob assiduos nimios prigores: antaretica uero, quae& ν τὸν siue australis,

propter immodicas imbrium humiditates, quibus austrina plaga est obnoxia, unde 3c nomen habet. Istud est quod Virgilius illo versu, Cctria lea glacie cocretae&c.innuere 6c sentire voluit: ut verba illa, imbribus atris, ad austrinam plagam: at illa,c Trulea glacie ad borealem reserenda sint & applicanda ut respondeant Eratosthenisis,υνμαλὶαι propter gelu,& νAaτιμ - . om, propter imbres. l . ..

179쪽

EBrivm prster notam significationem, pro

pleno &ad saturitatem us p reserto accipi. Larinis auribus notum est. Similiter

quod inebriari proprie sonat pro Haia dc compleri efferunt Graeci: quomodo in Dioscuris Theocritus de Amyco Bebrycum roge loquens, illud extulit: id est, nsti titossertus N ebrius plagis. Apud nostros Plautus Comicus ebriam coenam dixit pro opipara & adiiciali copiosaq;. Quid, quod Nonius Marcellus ebrios dici posse qualibet re

expletos,confirmat autoritate Varronis, qui in Eumenidibus dixit, scholasticas aures scholica dape ebrias Quin sc vestis ostro ebria legitur. quae purpurae florem ebiberit: quae simili metaphora,saturata murice a Martiali dicitur. Deinde, quia ebrietas mentem alienat,& ut Enni Do Vtar uerbo expectorat,ob immodicum porum, etiam pro dementato S mentis haud compote, accipitur ebrium: qua in significatione cimitur apud Horatium Odarum lib. t. de Cleo

Patra Aegypti regina,quam dicit fuisse fortuna

dulci ebriam,hoc est dementatam nimium secundis rebus elatam,ad exemplum Anacreon ris Teii, qui amantem sine modo, & amoris a stro uelut extra se positum, mδυοκτα dixit,

id est,amore ebrium, quod apud Philostratum in Apollonio lectum est .mam significatione brii agnoscas etia in Petronii Arbitri illo uersu,

Vilia

180쪽

Vilis adulator picto iacet ebrius ostio. Quo innuit parasitos & adulatores ad amplis simas fortunas Principum stoliditate euectos.

priorum vitae sordium non amplius memores, Mi i quos prς se despicere, rerum successu elatos. De scolij siue obliqui carminis ratione,quaedam lectu Sc obseruatu dignissima. Cap. VII.

DL carminis conuiualis, quod graeci Sc

lion, nos obliquum dicere possumus,origine,magna est apud autores pugna:in uno solo consensus est omnium, quod aseu rent conuiuale esse carmen, & inter pocula concini solitum: cuius etymon tradit Orus grammaticus inde derivatu, quod a temulentis qui bus sensuum organa turbata sunt, & oblique se quodam modo habent, cantari solear. Suidas aliqm a contrario sensu ita dictum annotanti quod simplex ac facile sit, minimem ambagio sum aut obscurum,quippe quum fuerit paucis versibus contexta cantilenae quam rationem ut falsam reqcit Aristophanis interpres. Aliter Hesychius, pro erudito 3c neutiquam vulgari, quodq; non a quibusvis, sed a doctis tantum caneretur,exponit: quod attingit & Plutarchus in symposiacis. Dicaearchus in comentario de re Musica, triplex odarum genus enumerati.Vnum quod omnes pariter uni co concentu,alterum quod viritim singuli per ordinem canebant, & tertium hoc quod a peri tissimo dc ingeniosissimo quoq3, Vt res in Ordine cadebat,succinebatur, Vnde dc nomen. Aria