Niloi Hieroglyphica

281쪽

Uaproth p. cit. p. I. pag. i. 15. adnotat, eg sum ab incolis clarat, ignem et rere iam a dicta, Or- is autem figuram additam fuisse, quoniam hoc Coptice ei T vocatum, incipiat a liter adspirata, quae interdum

cum X permulari soleat. CAPUT XXIII. 'Oνοκέφαλον Pierius vertendum putat,Sintatim vul, Merc. intelligit quodsim nimαli gentis mi, cisinino ovile nomen Si de aure hominem Sinino vile, voce ficta ad exemplum Voci κυνοκέφαλοσ, aliarumque Similium. - ominem qui res exterorum non cognoScit, neque discendi cupiditate itinera suscepit, cum asino com

parabant Aegyptii, quoniam huic animali praecipue stupiditatem tribuerent et indocilitatem; propterea quoque Typhon asinum consecrasse dicuntur ' . Plutarch de S. et os cap. o. pag. 3 1. C. Λιο καὶ των ἐν νέρων ζωων πονέ κουσιν αυτω TSphoni To μαθέστατον, νον. Add, cap. do med pag. 362 F, cap. 31 sine. p. 362 C. D. Aeliis de f. nim X. 28 ubi indicat asinum Aegyptiis animal fuisse odiosum, addit Pythagoreos docuisse:

Cf. quoque Plutarch in libro de nim Nαlion Olentibi scap. io, sine pag. s2. D. Ab eo animali proverbium:

Oνο τὰ ωτα κινων , quod Secundum Suidam, usurpatur de iis, qui simulant Se jum reIn ante CognoViSSE, quam aliquis ipsis narraturus Sit morat rapias. II. i. s. ass.

Scriptores autem narrare putaret Sello Fabellam. Urdo.

(' Ex interpretatione Graecorum, sed utrum ex morramentis Aegyptiacis res illa jam confirmata sit, nondum patuit.

282쪽

De Coulianos p. cit pag. 26, 2 T. hoc caput refert ad hieroglyphica acrologica verba taetroδημήσαντα reddit una

Voce a Se ad exemplum aliorum Vocabulorum Legyptiacorum compOSitu, TEPUIEU Uriori T, ' Eratia Peregrini S, CPra Etarao servi tactri, TEPTE DUO NON Peregrinαri, unde participium LI GPradorario PT, NON PeregrinαluSi priores hujus voci partes, altera ab A altera Eia ab incipiunt. Eadem porro ratione cοmponitur optorum ATE Ut, i. e. homo in Perile S, qualis secundum dorapollinem haheretur, Ni extrα φαιrtam Peregrinα,S NON OSSel 'Oνοκεφαλον denique, cujus imagine talis homo indicatus fuerit, nominatum fuisse putat de Coulianos voce composita ab A bE, C Pu , et Em qu αεinus dialecto Sahidica indicatur , cujusque compositionis parte eodem modo a titeris A et, incipiunt.

θυλακ ήριον ρuamquam dia ejusmodi capita ab liora- polline descripta vid. ab nostr. n. i. α. s. h. , laemi Deum flavo, alterum Viri, rubro colore pictum, UuSἰο-ciendi significatione saepissime in monumentis hegyptiacis

occurrunt, hoc loco tamen Scriptor in primis cogitasse videtur de muletis e collo, aliisve copori partibus SuSpensi Senam talia praecipue Vocantur epυλακτήρια. Plutarch de S.CCOS. cap. 65, med pag. II. B. 1 Iσιν αἰσθομένην OTι κύει, περιαψασθαι φυλακτήοιον, ε κτὶ δ ιηνό ίσταμένου θαωφί - jusmodi autem mutet valere docet dorapollo ad arcenda m δαιιιονια, i. e. mαlo genios, calamitatum

monumeniis Aegyptiacis, incola, ius aegionis, viri rubro Colore, mulieres vero aes infantes quoque, lavo molοre pingi solent.

283쪽

essectores. Apud scriptores Graeco Voce e indicantur genii, sive boni ἀγα οδαίμονεσ), si Ve αα κακoδαίμονεσ), et ipsa forturi quoque, Stye CCtinc, iVE, ETS Sit, eodem modo atque δαίμων; quo Ortem universe indicari docuit alchen ad jφοl. Vs 18os. Apud scriptores N. T. δαιμονια sere Semper Sunt genti cili. - quod autem capita illa, viri initis, Deminae forαS Specillre, atque ita *υλ τηριου Vim habere dici tur, originem fortasse praebuit, vulgatae illi Arabum et Maurorum Superstitioni,

qua fascinationem per oculoS, Et adspectus vim malam in primis sibi timendam esse credunt; ad quam ascinationem avertendam manum apertam aedibus Vel monumentis insculpunt, vel tamquam amuletum e coli dependentem gerunt; eqΠorum quoque Vorum femoribus imprimunt; quin et manum Nam apertam ei, CUJUS adspectu Vim malam hangere cupiunt, bVertere Solent CT Cl. Reuvens in Periori Orehcteol ad Cibo miraberi pag. 5, eq. et tim-

ἐπειδη καὶ χωοὶ γραμματων Sine literis et chrercto Heribitis victa, quibus tamen magnam inesse Vim veteres statuerunt, et adhuc quοque multu genteS, Orientales praecipue, credunt; multum quoque iis tribuerunt Cnostici, ut patet ex eorum monumenti8. Inter papyros, quae cum Collectione monumentorum Aegyptiacorum Anastasianorum, servantur in Muse Lugd. Bata To, duae Sunt, quibus continentur descriptione diversorum amuletoriam , et modorum

quibus ea sint componenda . s. de iis l. Reuvens in F α elr nitim. p. I. in primis pag. 8. et in Additam. pag. iis , Seqq.

284쪽

Κlaproth. p. I. pag. 8 de ovilibus initis et forcis eoiαntibus hic agi putat, quoniam cpυλακτ ριο Coptice LAXOA talMS CAA, ovido forα Ver eadem lingua , Agonesseratur; quod ad vocem Axo, negavit Champoli in VNSurα, quam laudavimus, ita Vocari tamet telum sed eam significationem iterum defendere conatus est Lia proth. Ep. I. pag. 1s, o.

refert γεωδει, ita ut sit si limus, si ferrestre illi d DBi desit , φεα γαn deest simul ad quam explicationem probandam citat Aelian de l. nim. II. 56. narrantem, quum aliquando iter faceret Neapoli Dicaearchiam,

nam, quum ipso illo aquae desectu limus non amplius humidus sit, atque ita quoque ipse deficiat, recte dicuntur ranae deficere, ubi aqua discedit. Plinius 'ist j l.

IX. i. Ranae, pariunt minima Carne nigras, quaSν σνrisOS Vocant, oculi tantum et cauda insignes mox D pedes figurantur, cauda findente se in posteriores. Mi Drumque semestri vita resolvuntur in limum nullo cernen-nte, et TurSNS HrritS qtii renαSCuritur, quae fuere na-nturae perinde occulta ratione, cum omnibus annis id eveniat. De rana iterum agitur infra II cap. Ioi.

285쪽

οραν. Idem narrat Plinius mεf. l. XI. cap. I. med.Add. Callimachi A mn in lancim s. 6. et Suidas in Voce. - uod autem ad significationem leporis in hieroglyphicis, eam monumenta Aegyptiaca confirmarunt, in quibus lutis, vertendi vel verticinia significatione saepissinino occiarrit. Vid. tab nostr. 2. . et 2 6. Ratio autem, quam addit Borapollo, ex historiae naturalis scriptoribus potius, quam ex Aegyptiorum doctrina, petita videtur. - Caeterum Plutarch. l. o. et dirum per i orem ab

Aegyptiis significatum fuisse dicit: si 'olrα δε δοκε δια

in Deformi M. C. . pag. 6. B. 2.2. Orem memoratvmbolam Osiricis. Maproth. p. cit. p. I. pag. . et II pag. 12 Dd.

286쪽

βλέπεσθαι, ταυρηδον ραν, SimileSque Pauni locum corrigenti sese opposuit D 'OrVille in Crit Pranno pag. 55s.υπαὶ a prosae orationis Scriptοre Surpatum sui SSe negans praeterea in ea correctione Andere quoque videtur articulus ante *θαλμον; neque tamen fortasse sine ratione de Pannvocem *αιμο hic non recte legi opinatur, quum in seqq.

indicatus fuerit; itaque sorte legendum: γλωσσαν ζωγραφουσι καὶ π αυτην φθαλμον, ut: γλωσσαν ζωγραφOυσι καὶ ποκατω φθαλμον. Ita Supra, cap. 22. θυμιατηριOν - καὶ ἐπανω καρδιαν , et infra, hoc PS cap. γλωσσαν καὶ χειρα ποκατω γραφουσι. Lectionem eam Si Sequamur , recte

quoque explicari posse videtur quod in sqq. prima partes linguae, Secundas Vero culis tribui dicit Vorapollo. Sed fortasse hic iterum habemus explicationem hieroglyphici alicujus non recte intellecti, Uti mystici, qui dicitur, quemque in tab. οStr. n. 3. depingendum curavimus; γλωσσα tune erit pars it . . indicata, ab oculo illo dependens Co gitandum sorte etiam de deo Thoth, sermonum et eloquentiae domino, oculum illum Osiriditasserente vel de ejusdem oculi oblatione deo oli Thoth a cynocephalo acta; qualis oblatio occurrit in Champoli Pαnth. tu tab. o. G.

s' Vox γλωσσα ea ratione, rariori significatione usurpata fuerit, sed et supra ad cap. l. eadem usum fuisse Philippum ad indicandam sistu- Iam lateralem vasis aquarii diximus in duos. ad eum locum.

287쪽

habet o ε. In seqq. pro Hπερ, de auri legendum conjicit πεο - νομαζονται, unde licter Sermo Ptiae eg-fiOS OCαnstir quam correctionem si quis cum Iroruillio Crit Vrann. l. c. inprobandam putet, legere poterit omo quod ita usurpare solet Philippus. ingti et mnus, secundum Seyssarth. Op. cit pug 182,

med et 183. med Mercurio Sunt Sacrae, eumque planetum significant in monumenti astronomiciS.CAPUT XXVIII.

Tριετου - χρονου Idem quoque tempus esse, Go quis dimidiam partem magnitudinis suae adtigerit, docet Basil. Magn. mmii io. rectem quem citavit IIoesch ad h. l. Aristoteles vero e Gen. nim. I. 18. sub sinem, Vol. II. pag. 5s T. E. idem quinto anno fieri dicit. Caeterum Plinius in isl f. dissert a Borapolline cap. enim l. libri XI. Primus' inquit sermo anniculo est. ET bU παραποδι εσθαι, eodem modo de lingua usurpavit Clem Alex. αecm. II. s. pag. 1 2 Polleri. καὶ 1 γλωσσα τῆ τροφῆ πιε of ιενηθῆ κατα φυσιν ἐνεργεία παραπsδισθεισα,

hoc ratione acrologica explicandum putat dicens numerum cIoXCV, hic tantum poni pro fribus rinia tres autem lingua Aegyptiaca moi in dici, et irrim Potarii, Priori Voce a 3, altera a principiente Silentium Vero postea quidem XAiaco, sed primis temporibus AP D SODUiSSe, enmque Vocem componi ex X relinqNCTU, CESSαTH, et Ptia SP quae itidem a literis 3 et i incipiunt.

288쪽

238 ADNOTATIO s

si iii δἐ χακροθεν - αερO φων=ὴν Intelligendum de fulgure, si modo hoc hieroglyphicum pertinuit ad Aegyptios Fortasse Philippus hic iterum scriptorem suum minus recte vertit; nam lingua Aegyptiae stilatir et onilim,

Caden Voce, IAPAnal, indicantur. maei taxoα παρ' ἰγυπτιοι ουαιε Bochari Amerset. I. pag. 66. Vocem oυαιε ex Arabum lingua explicare voluit; at rustra, ut probat Iablonski OPuεο. I. pag. is i. ubi docet vocem esse Aegyptiacam omni , eamque accipi prο λακροθεν - Uod autem articulus hic neutro genere ponitur, quum qui exSpeeta erit j, praecedente nomine heminini generis, dissicultatem non movebit, quia Graeci sic solent per enallagen CnSum Saepe non accommodare Verbo,

sed significato. f. Greg. de Diαleoli S. 3s ThierschGrαmm. Amm. . . i. i. d. De Couliano Op. cit pag. 15. 16 caput hoc per parο- nomasiam explicat: οcet Coptice Ocem , Pisom, QSἰαnficim distrare, longinqtitim esse eadem lingua ove dici; has ver duas Voce Conjiancta hi momo Ei, non multum disserre a b APAnAi, quo significatur onitru fulgur posterius quidem Scribi litera n , sed hanc SaepiSSime cumo commutari in aliis quoque vocabulis opticis, b c in ovis tam pro quo et notatara in usu fuisse statuit.

τροφαὶ, ut bSerVaVit de PauW, non recte ab interpretibus redduntur rim e Cαlio significant Primum ictam, Primum, menitim Berod. II. 2 sine scribit egyptios qui loca palustria habitarent, antiquitus solitos suisse vesci

289쪽

Ddunt quoque crudum decoctumque, succum tantum de vorantes. s. quoque a Saubonus minimctis ad Athen.

pag. T. 6 5. In subri Gemellarum , Musei Lugd. Batavi n. 1, 2, dri' inter edulia, in expensa resertur quoque papyrus. - steterUm monumenta hanc papyri, significationem nondum confirmarunt. Fortasse scriptor hic minus accurate explicat hieroglyphicum subri volumeni, quod in tab nostr. n. i. depingendum CuruVimus, quodque pluribus vocibus hieroglyphicis tamquam signum determinativum addi solet. Cf. Rosellini Amntim. v. et ubiαρ. Parte II. Tom. I. pag. 32. De Coulianos p. cit pag. 2T , caput hoc per acrolο-giam explicandum statuit; DScicutam enim optice dici OA Pubrum AP l, Primum Si Ve Nimtium moPH,

med. Intellectus saporum est caeteris in prima lin-Dgna homini et in palato. Aristot. l. o. pag. o. B. το δ α σθμητικον χυμ ου γλωττα γ δ α; σθησι ἐν τω ακοω, ἐὰν δε ἐπὶ πλατε ἐπιτεθῆ, ηττον - aeterum hoc et e

290쪽

quens lieroglyphicum de su potius addidiSSe quam ex Aegyptiorum doctrina petiisse videtur Scriptor.

VII. 1, in Vol. II pag. 62. . tempus illud describit in

Dicti Tri et o γυναῖκα συνουσία , quodammodo defendi posse videtur loco Diod. Sic qui II. 23. pag. id T , eεSel. dieit: χρα το γαρ ταὶ ἐπ ἀμφοτερα συνουσίαι ἀναιδήν' et Clem Alex Alrοm. III. T. Vol. I. pag. 3T. Ollericυνουσιὰ e προ TO μὴ παοόν. - Dubitari posse videtur, utrum in hoc cap. et in seq. sive dorapollo male compilaverit, sive Philippus imperite addiderit; quin et sere conjecerim alterum horum estinanter excerpentem, quae apud Plinium leguntur,isl A f. V. s. de Nili incremento , minus recte intellexisse: justum incrementum est cubitο- Drum sedecim, in duodecim cubitis saniem sentit in D tredecim etiamnum esurit quatuordecim cubitu hilaritantem adferunt; quindecim securitatem Sedecim eliciαS. 'Iam si statuamus Philippum, Sive ex scriptore Graeco, quem fortasse secutus quoque fuerat Plinius, sive ex ipso Plinii libro, apud se adnotasse postrema illa: Sedecim delictas, vel Graece δεκαεξ γ δονην, causam VidebimuS, Uam ob rem poStea sua quoque reliquo peri addens, per ipsum numeriam CisCim, γ ν ήδον=i indicatam fuisse conjecerit; in quem errorem quum semel incidisset, facile ulterius progreSSUS, Oilum igitur, per tandem numerum, sed bis Scriptum, in Sacra Scriptura I pressum suisse concluserit. Monumenta autein Aegyptiaca neutrum horum hieroglyphieo

rum confirmarunt.