장음표시 사용
291쪽
Maproth. p. cit. p. I. pag. s. Dαmor' inquit DCοp-Dtice A sive Dei, incipit a litera, quae quoque prima DESVVOciS ETCoom, at sedecim. U Champollioni in Censur quam laudavimus objicienti omnes numeros inde ab is usque ad is ab eadem litera ta incipere, respondit XJaproth in p. II pag. 26, 21. ex omnibus ii niameris ab Aegyptiis, sedecim electum, ob rationem ab tiora- polline memoratam ( j.
LIλη-ilραν Causs vertendum putat multitudinem, quoniam tunc manifesta ratio sit, quare phoenici ejusmodi significati tribuatur solem enim, quem Ioλυν Vocari ex POS-terioribus hujus capitis verbis ait, quum per eam Vem indicaverint Aegyptii, recte quoque eidem animal τῆ 'λημμυρα Sive του πληθεo Significationem ineSse posse; Caus- sino assentitur de PauW. Sed aciendum videtur cum iis qui intirictionem interpretantur: nam quod solem Ioλυν
vocari dicit Causs nititur loco S S. mutilo, ut infra docebitur ' i atque praeterea ubi phoenix in Aegyptiorum
monumentis repraesentatur, saepiSSi me ei apponitur ταε
σναrtam, quo fortasse inuri li Nili indicata suit. CLIdele in Enchir Chron. mlh et Zechri Tol. I. p. 186.
' Addendum est, apud Persas decimum sextum uniusEUJUsque mensis diem vili fuisse dictum, qua voce in primis mor ea lingua significatur Caera de flammer Mithriαρα. Cae et Paris. 833 pag. 5. et Idele in Enehir. Chronol. II pag. I 6 sqq. 'it Neque Caussini opinionem defendit ratio quae additur : υ μηδέν ἐστι πλεῖον κατα τOν κόσ/ιοφ quoniam hae sapiunt indolem Graecam , et fortasse ab interprete sunt addita, eodem modo atque supra cap. IT,
292쪽
supra cap. 3. memoruVerat phoenicem arborem, anni symbolum. - phoenice utque de fabulis ad eam avem pertinentibus egerunt,erod. II. 3. Aelian f. nim. VI. 58. Artemid Onebocr. IV. sis, med Philostr. Viset Pollonii III. s. Ovid. Melcim. XV. s. sio2. Tacitus 'nol. VI 28. Plinius Amst l. . . Seneca Ep. g2. Pompon. Mela. III. s. et quos ad h. c. laudavit IIoesch. Nonnus Dionys XL. 3s5. M. Clycas tincti I p. 6 C. Greg. Nagiang. tarm. ctrctenet rad Virg. V. 526. Epiphanius il Phνείοl. cap. 11. n roli cap. 85. Lucianus in Big. cap. i. Add Georg. Pisides s. 1os 2. Teteiges Chil. . . s. 38T. Apostolius Cent XX prov. i. et carmen de Phoenice, quod Lactanti vulgo tribuitur. Phoenicem in monumentis Aegyptiis repraesentatam edide
citavit Idele Op. cit pag. 185. nota. i. πάντων γαρ ἐπιβαίνει καὶ παντα ἐξερευνα oc Ita cum Paunio legimus ex Cod. Moreti reliquis habentibus παντα ἐζερευνα. Aelian de si senim XVI. med.
Notum est solem a poetis et in primis ab domero vocari Tπερίσνα; propterea quoque in Od. n. 26.
quem versum citavit Diod. Sic I. i. pag. si meSSel.&φαυτω πολυ ' ονομασθήσεται Faciendum fortasse cum doeschelio, pro oλυ legenti πολυοφθαλ ιοσ; quam correctionem probavit quoque ablons i in cinth. m. II. cap. s. S. 11. Nomen Osiridis quem multi solem esse opinabantur, cf. b. c. Plut de S. et S. cap. 52. p. 3 3. B, sqq. nonnullos interpretatos fuisse noλυοφθαλ-
293쪽
tio docent Plutarch. l. c. cap. 1 o. pag. 35o. Diod. Sic I si pag. io meεSel. Eusebius Prα . Euctim. I. cap. s. ae Iablons LPαnth. v. II cap. 1. S. 16 sqq.Opusc. I. pag. 18T , et adn. Te ateri ad eum locum. quod autem idem Plutarch. l. c. et iterum cap. o. p. 3 1. D.
dicit: τον γαρ βα5ιλεα καὶ κυγιον Oσιριν οφθαλμω κα ὶGκή Πη ' γραφουσιν, partem Saltem, monumentis confirmatum est, in quibus Osiris scribitur Ootii et ArONO. - τω vertimus rαeleret, ideo qua Significatione saepe ascriptoribus, . . usurpatur. Cf. Schleusn in exsto. Futurum o μασθήσεται Mercerus defendi posse statuebat,
dicens illud, prout sit in lingua debraica pr praesenti esse
positum, eodem mod atque in seq. cap. sine risδοθ ήσεται.
Afferri quoque possit, si versionem hic habeamus libri Aegyptiaci, in hoc futurum usurpatum fuisse pro praesenti vel praeterito, Cujusmodi temporum mutationem interdum fieri in Coptica lingua docet Tatlam Orcinam. ing. v. p. 131. Sed mirum tunc sit, Philippum in hoc tantum et in Seq. cap. non ero alibi, ejusmodi hebraismo vel Copticae linguae idiotismo suisse Sum. Secundum laproth p. cit. p. I. pag. o. phoenix apud Aegyptios indicabat erusicilem, ciniistitim, Au --imns, et Sili intinctionem, quoniam optοrum ANAC
294쪽
ciriliquus, velet S et iam Pi Vel AYTHC, quibus nomini bus Silas vocetur, ab eadem liter incipiant, atque vox AAAori , qua PhoeNicem ab Aegyptiis vocatum fuisse statuit; cf. quoque p. II pag. 35-d . ubi refutare conatur Cham- pollionem , in Cenεur quam laudaVimus, vocibus ARAOHet YTH originem Graecam tribuentem.
Apud Seyssarii, pag. 161 med. hoenix Solis atque Iovis
planetarum Imbolum Vocatur. CAPBT XXXV. Λια πεντ οσίων ἐτῶν παθαγίνεται De Pati numerum annorum corruptum dicit, eum nimIs exiguum putanS,
quum Lib. II cap. s. cornici quadringenti anni tribuantur, et basiliscus hujus libri, cap. i. ex correctione, quum ad eum locum proposuit, dicatur pertinere ad serpentium genUS μονον ου ἀθανατον; itaque non dubitat quin ipse DIIorapoli vel septem annorum millia, Vel annos saltem D mille quadringentos sexaginta et unum phoenici pro vitae D spatio adsignaverit. ' Sed Codd. consentientibus locus mutandus non videtur quum etiamsi concedamus hoc caput uti et praecedens ab eodem atque reliqua, scriptore ESSE profecta, quod tamen ob styli disserentiam minime pro certo haberi potest tamen recte phoenicem omnium animalium diutissime vivere , Ηοrapollo dicere potuit, vel quingentis tantum annis ejus vitam circumscribens ita enim centum annis Superat aetatem cornicis et cum basilisco comparari non poteSt, cui immortalitatem ab Aegyptiis tribui dictum est supra cap. s. Praeterea ipsi veteres dissentiunt de aetate phoenici tribuenda Chaeremon AegJptius, apud Zeigem , oo annos illi adscribit: Nonnus iooo; Plinius 66o, vel, ut nonnulli legunt, filo. Cum liora- polline faciunt ierod Aelian. Glycas, alii. f. in pri-
295쪽
mis Idele in Enehir Chronol. mlhem et Techn Vol. I. pag. 183 sqq. ubi agit quoque de periodo ab ea ave nominata.
και ἀποδοί σ, ἐὰν φθαση ἐντο τὴ Abi moti, ο ρευον in aliis legitur: ἐντο τη Λἰγυπτιασ, quod nou Secuti Sumus, quoniam tunc addi solet ni a Philippo, cf. b. c.
In eo autem Berodoti, aliorumque narratio dissert ab ea, quam tradit IIorapollo, quod hic dicit avem, ubi mortis tempus appropinquare sentiat, in Aegyptum prοficisci, ut ibi moriatur illi vero phoenicem pullum, ubi pater mortuus Sit, hunc ovo ex myrrha consecto impositum Beliopolin
transportare, ibique sepelire. λεγεται γα μαλλον των αλλων ἀνθρώπων ἐλίω χαιρειν υ Λἰγυπτιων De Pau pr ἀνθρωπco legendum putat Oρνεων, atque Sic CaUSam reddi, quare post mortem in primis phoenicem honorandum censeant Aegyptii, quum ardentius quam reliquae axes Solem colat. Sed obstant quae sequuntur apud dora pollinem: διο καὶ τον,ειλον αυτοὶ
πλημμυρεὶν, . . L quae contra confirmare videntur Uoe- schelii conjecturam: λεγονται - Λἰγυπτιοι, quam lectionem habuisse quoque Phasianinum Verisimile St, Vertentem Sole cimque rvr reliqNOS OrfαDS OmNUS
mrelii gανdere inciduntur. Idem sensus, sed minori mutatione efficitur, si, quod monuit me Vir Cl. Reuvens,
legamus: λέγεται γαρ μαλλον των ἀνθρώπων ἐλίω χαιρειν η Λἰγυπτίων; quam correctionem nisi demur postiora- pollinis libros impressos cognovissem , in textiam recipere non dubitassem. Neque tunc opus sit majori illa mutatione, quam ad correctionem suam verisimilem reddendam adhibuit de PauW De solis calore, Nili exundationem pri- movente dictum est supra cap. 21.
296쪽
pag. 212, sine, et quos in adnot. praeo laudavimus vel N. l. e. X. s. rationem addit, quare Mercuri in primis hanc avem caram esse Statuerint Aegyptii: reti oικε το ὶδo τῆ
i Hirra. v. V. cap. . . . Champoli in ciniis. v. ad ab. o. e. in DesCrmi M. C. . pag. 5. B. 18. - 18 . in opere de merui. Vel. v. Explic tab. n. o 168. h. quibus locis quoque docetur, in sacra 8Sriptura deum Thoth, i. e. Mercurium , significari per ibi
297쪽
πυρOD, T τῆ καρδία σχῆμα πεμαξατos et Scholia MSS. ad Platon Phαe . pag. 356. C. εχει γὰρ Sc ibis T καρδιοειδἐ σχη χα, . . . quem locum citavit Wyttenb ad Plutarch de S. VOS. pag. 381. C. Ibidum quoque mu-miae, quales innumerae sere in Aegypto inveniuntur, Sem per Orci figuram referunt; eandem etiam formam habent B cui illa Symbolicα cs tab nostr os . , ibidis quoque imaginem saepissime in parte exteriori osserentia. quod autem Thoth dicitur diraση καρδία καὶ λογισμου δεσποτησ, tenendum est Aegyptiorum lingua et cor, et 'cli sentim intellectum indicari voce et T. f. ipse Borap. supra cap. I. et Champoli de ierogl. Vel. v. pag. 336; atque eam fortasse causam suisse, quam ob rem ibis, cordissimul et coeli incte symbolum, de Thoth in primis consecrata fuerit, statuit Champoli in Pαnth. v. ad tabudo , - quod antem a nonnullis, vb. c. ab Aeliano de l. nim. II. 8, et a Clem Alex. l. l. ibis tincte sacra suisse dicitur, id propterea lactum est, quod credebant Aegyptii, deum Thoth, postquam homines omnibus artibus instruxisset, eosque deorum cultum docuisset, in Lunam, migrasse unde saepissime Thoth Ibiocephalus in monumentis Aegyptiacis occurrit, manibus orbem Lunae tenens, Eut in capite ornatus Lunae figura crescentis, ipsum orbem Lunarem complectentis Cae Champod. l. l. alter inutat Crit Onoslio II pag. 3o, i. - Caeterum quod
post nomen foeminini generis insertur pronomen neuu genere, DUD καθ αυτο fortasse ex nullage erit explicun-
298쪽
dum, atque intelligendum, ορνεον, aut simile quid, veluti Supra ad cap. s. pag. 38. Vidimus vel statuendum ea hic adverbialiter sumi. Alia res est, ubi substantivo, rem aliquam per Se Spectatam indicanti, pronomen neutro ge
Oυρανον δρόσον βαλλοντα ζωγραφουσι In Aegypto, ubi
Iublons i in Prenth. m. Lib. III. cap. o. S. 12. Champoli in Gnth. m. tab. 15. λ edidit symbolum dei Thoth Trismegisti, quale in plurimis aedibus sacris e
gyptiοrum conspicitur constat autem illud symbolum globo, rubro colore picto alisque instruct deorsum VerSis, Vu-riisque coloribus distinctis Uraei duo, supremae potestatis insignia, pendent ab utraque parte a globo eo, in capiti bus ornati symbolis imperii regionis superioris et inferioris; denique ab inferiori globi parte descendunt ref φαντOrtim friαngularum eries, qui singuli se invicem tangunt his triangulis Vir Doci putat aut tamen indicari, aut O Temo per quem Secundum Bora poli 'Cirta atque Cieri si significata fuit, quae omnis ad deum Thotharismegis
299쪽
Secundum Liaproth op. cit. p. I. pag. 22. 'Cirint, intelligerit , cienti Coptice hi EBET ECHIAT, Oetam uid Hovi, et timeClαre, eadem lingua MOA , vel MOTAl, dicuntur; quorum verborum omnium prima litera St , eamque veram hujus hieroglyphici significationis esse explicationem Champoli inmensurα, quam laudaVimVS objicit in voce latcbia ovis syllabam priorem idi, ESSE articUlum pluralem, itaque quum remaneat bH ovi , in Singulari dici, ejus vocis primam literam esse , Sententiam suam
iterum defendit inproth p. II pag. 38, 2.
λ&σθαι De aure recte observavit oυτοι pertinere tantum ad μελαν, σχμίνιον, non Ver ad κοσκινον. FortaSSE ordo Verborum quodammodo est conturbatus, atque ita restituendUS: κοσκινον, καὶ μελαν, καὶ σχφίνιον ζωγοαφουσιν.
300쪽
significatur plerumque tamen praemittuntur alia duo, vid. tab noStr. 6. c. quibus 8αcri notio inest ').
ερμηνευθ ἐν πλήρη τροφή J JablonS i husc. I. pag. 2 g. confirmat doctrinαm Aegyptiis Cncla Vocatam fuisse quam vero dorapollo addit explicationem hujus vocis, quasi significet lenum nutrimentum, si omnino vera sit, ad occultas Aegyptiοrum scientias pertinere putat. Adnotat autem Te ater ad eum locum, Trilierum in Obsero initio. Pag. 65. opinatum esse Vocem l3c respondere debrae oriam et , qua Scifurticis significatur. εστ δε παο αυτοὶ ιερογραμματευσι καὶ βίβλo 1ερα,
καλουμενη ἀμβρῆσJ Ita hunc locum recte distinguit de Paure, reliquis post βίβλo comma ponentibus, atque ea ratione vocem Graecam prave cum Aegyptiaca jungentibus: nam άμβρή nomen esse Aegyptiacum jam indicaverat Merc. ad h. l. ab Iablonski tamen in Glleel meum v. non explicatur; at agit de eo Te ater in istic,αrio, quod collectioni ei addidit, ubi monet se nomen illud alibi non legisse, neque illud exstare in exit La Cro1ii. Apud flesychium 'AUρι es explicatur, θεραπευ ιν ἐν τOὶ φερola, quod tamen de Paun putat huc trahi non posse. Clem. Alex. Strom. VI cap. o. pag. 58. Polleri, inter Aegyp
περι οργάνων, καὶ φαρμακων, καὶ περι οφθαλμων, καὶ τοτελευταλν περι ων γυναικίων.(' Nisi in seqq. rationem addidisset eripior, quare Oσοφον reliquis signis adderent Aegyptii, ex ipsa hujus hieroglyphici sigura, qualis in monumentis apparet, conjici posset, pro κοσκιro legendum esse ελxor, aut simile quid.