Niloi Hieroglyphica

321쪽

ἐγκείμενον. Add. quo laudavit Wytterib ad h. l. Porphyr. insita I . . Schmidtius de GCer . V Crim. m. pag. 181. et esset ad Diod. Sic I. o. pag. i. Marshamus in Gn Chron ad Sec. XI pag. 31 . quem cita vit Jablons i in Prenth. v. Lib. III. . . . Inter monuimenta Aegyptiaca Musei Caroliri, Servantur quoque nonnulla ejusmodi Sigilla, quorum unum ligneum, figura majori, a Champollione in DeScrol. M. C. 'memorata pag. o. II. 18. continet CC homineS, Odem modo, atque indicat Plutarchus, in genu desidentCS,-αNibNS PONe femum liacilis sub iis Sunt tres liriecte ei Perissim rem, quibus laretiis numerti in hieroglyphicis indicari solet;

έλην οuod Boesch conjicit,ιων , non necessarium Videtur; nam de Pau recte animadvertit neutrum genus huic loco convenire, praecedente quoque Dae intelligendum autem est coeo vel κτῆνο . Bocharti conjecturam , meroet. l. l. pro hiLσιν , reponenti χηλα , idem de Pata recte rejecisse videtur, ne bis eadem re diceretur primo aquam labiis conturbat oryx, lutum ei immiscens, deinde pedibus

322쪽

αρχα καὶ κατασπειρoi σαν. Add. mPOS. III. uaest. X. pag. 658 seq. Diod. Sic I. 11. pag. 15. Vesset. Proclus in in eum pag. 15. Plinius iat. A l. II. s. - Caeterum in Lot po templi antiqui Edsuensis, edito in Desorol. Λm A. Antiq. Vol. I. tab. s. q. s. rex Ptolemaeus Euer getes de Lun orygem sacrificat. f. Champoli in Prenth. m. ad ab . i. f. et 1. . I. bis dorus quoque in mο- numentis Aegyptiacis ubi exhibetur tamquam ictor prin-Omiorum mαlOrtim, praeter alia animalia, manu quoque

tenet Ormem symbolum Typhonis f. b. . Champoll.

323쪽

Apud Seyssarth. qui ormem et rimem idem esse ani mal statuit Op. cit pag. 152 in Orb Saturni symbolum dicitur, praecipue quoniam et hic planeta Solis et Lunae

ἐπειδὴ παντα ἐσθίων μιαίνει καὶ ἀχοηστο Aelian de l. nim. V. q. narrat ex Aristotele et Amynta, mures vel serrum exedere. In Aegypto autem quomodo totos fere campos populentur et fruges comedant, idem narrat loco, quem supra laudavimus, VI. i. Notissimum est, Tria nos, quum antea murium multitudine exati fuissent, postea

hac calamitate liberatos Apollini Smyntheo templum ae dificasse CC Scholiast ad IN A. s. s. elian cea l. nim XII. 5. Plinius mεἰ l. X. 65. Ita populos Italiae quoque e patria Sede expulisse olim dicuntur,

2 si

324쪽

Cf. Lobeck ad Phryn. 568 ἀχρηστουν usurpavit Scholiast. ad doni A. D. S. 6T. μυ τον καθαρωτατον ἐκλqὰ νο εσθιει' Plinius, quem citavit Merc. Amst f. VIII. I, in D condunturn hieme et Pontici mures, hi duntaxat albi quorum palatum

D in guStu Sagacissimum, auctores quonam modo intellexen rint, mirοr.' Mures praesentire aedium ruinas, memorant Aelian t. nim VI os, XI. s. et V r. mει. I. ii Plinius Amsi f. VIII. 28 cf. quoque Cicerost Alf. XIV. p. s. Κlaproth p. cit. p. I. pag. 16 12. interitam per mi rem ab Aegyptiis significatum fuisse statuit; quoniam voces

nes ab eadem liter , d, incipiant. Secundum Seyssarthip. cit pag. 15o, med mus Martis symbolum est habendum, b deStrticlionem huic planetae proprium.

325쪽

Inter amulet Aegyptiaca, quae in Museo Lugd. Batavo servantur, inVenitur musca Sed incertum quo SenSU. CL de hoc hieroglyphico Maproth op. cit. p. I. p. 5 6. ubi dicit tis,in Aegyptiis vocari u laxuriam Allo Il, utraque voce ab eadem litera A, incipiente. Sed hoc/ωτηe non est laxurta, verum ii Milentici itaque de Coulianos, ipse quoque hoc hieroglyphicum ex doctrina acrologica X-plicandum putans, a Coptic AANAEN, i. e. humili S,

Ferbi , ii Nilentim, indicata suerit. Apud Seyssariti Op. cit pag. 16o, med muεσα, Saturni symbolum Vocatur, ob ivr denticim huic planetae in primis proprium.

ntice dicitur Aiaxm, cientiα, Sive Cognitio GraeHT, D quae duae voces incipiunt. 25

326쪽

2 6 ADNOTATIO u

Apud Seyssurthmp. cit pag. 16 in formic Symbo lum est Martis planetae, brevirilionem, quae deae Nelth, sive Minervaerii laeminino tribuitur.

ἐσί. ἐν χηνο βραχυieqoσ, ἀνδρειοτερο δε καὶ χωρεῖν όμοσε δεινοσ. erodot. III. 2. eum numerat inter animalia, quae

ab Aegyptiis sacra habebantur; css. quoque Plinius uisi. f. X. 22. Apostol. Cent. II. Prov. 2.

άπα λαττεται Add. X. 16.ε δοξε εβαζειν Confirmatur haec lecti nunc quoque Codd. Pari iensibus frustra itaque de auri defendere conabatur συμβαλλειν, quod legitur in Aldina. - Caeterum hoc quoque hieroglyphicum monumentis Aegyptiacis confirmatur Filius enim in iis scribitur per chenαἰφPecem, cui saepissime additur lineo beele. s. Champoli de B ierogl. Vel. v. pag. 11s, Sq. 218, Sq. ubi docet titulum, quem 'mapion, ex belisco Aegyptiaco verterat 'Πλίου ucila, in hieroglyphicis scribi per inserim solis et Chenαα- seeem pag. Io, T s. et si8. ab gen n 25s , Seqq.do , sqq. Vidd. ab noStr. II 53. . et d. h. Apud Seyssarth. p. cit pag. 163. med Chenαl ex Mercurii planetae symbolum habetur.

327쪽

CAPUT LIV.

τικωσ' καὶ πελεκα , πελεκα δοοικωσ, Apud Scriptores Graecos novissimos demum πελεκώνo dicitur. υέ ου κατακαιόμενο τα ἐαυτου τεθα quod habet Al-dUS κατακαιομενα, per nominativum absolutum explicandum CSSet, Pr κατακαιο κενων ων ἐαυTo πτεοων; sed ea lectio nullo codice confirmatur; et praeterea ob pronomen ἐαυτο inprobanda quoque videtur. ποιεpται τον ἀγωνm i. e. γωνέεται. De usu illo, quo Verbiam nothb Sive nothίσθαι cum substantiu periphrasin

Λ γυπτιων δ o Isins Ooθίουσι ρuod habent Cod Paris C. et Ald. πολλοὶ ἐσθίουσι, eundem sensum praebet: Sacerdotes non edunt pelicanum, quoniam pro prole tam sortiter pugnet reliqtii vero egretii vel, si Aldinum lectionem sequamur, Pleb , Osri S , Pro Ni edunt, quoniam non, ut in Chenalopece pietati ejus sed amentiae hoc tribuunt Nam Poια legendum est, quod opponitur prae-

328쪽

cedenti κατα νουν, et Veluti recte observavit de auis, in eo cernitur disserentia inter hanc avem et chenalopecem. De permutatione syllabarum cet si multi adnotarunt:

D ori ille Nise. Obserυ. IX. pag. 1io Bast Comm. αἰ.pag. 66. Colarer ad Xenoph. q. pag. 2. Schaes ad Long pag. 3 s. aliique, quos laudavit Boissonade ad Nicet. Eugen Vol. II pag. 88.

Ex iis, quae apud nonnullos historiae naturalis scriptores, apud Aelianum b. c. III. 23. neque tamen eos antiqui S-simos, de pelicani pietate erga parentes narrantur, PatreSEcclesiastici sabulam de vulture pullos sanguine suo nutriente, Vid. Supra cap. 11. et in adii pag. 1 f. ad hanc avem transferentes, finxerunt pelicanum pullos mortuos sanguine latere suo defluente in vitam revocare atque ita hoc symbolum ad Christi amorem in homines accommodatum, nunc quoque in Ecclesia Romano Catholica servatum est. Epiphan ad PDεiol. cap. 8. 'Eστ γαρ ὴ λεκαν φύλο-

329쪽

κουσιν. CR quoque dieronymus,d PMαesiditim de Coreo PαScholi Vol. V pag. 1 sis, med. ELPαris anni 16s3.3 Isidorus Origintim XII cap. In med et alii quos citavit Bochari meroet. II pag. Boi quod autem etiam hodie

multi credunt, pelicanum pullοs Surientes Sanguine u nutrire, de eo quantum sciam apud vetere Scriptores nulla

menti exstat originem huic pinioni praebere potuit, quod avis ea in sacco, ab inferiori rostri parte dependente, pisciculos aliquamdiu servat et quasi coquit; postea Vero cibo illo pullos nutriens, humore ex rοStro defluente pectus inquinat Caeterum ejus amorem in pullο praedicant quoque hodierni historiae naturalis scriptoreS. Seyssariti Op. cit pag. 161 in F ἰαDαm propter ru N-liα desectam Veneris, ob cimorem et D αrente Mercurii planetae symbolum putat.

eam accipiens de Oiοοniα, et irchorus Prob. Cui cap. V. pag. 1. , is statuunt, Vocem SSe Aegyptiacam, utrum ver auctoritate idonea, dubitant viri docti, b c d ablons ihuεο. I. pag. 116, 11 . - ignorius in vos. αθ. Hembincte pag. s. putat legendum S8 ουπουπαν, qua voce Latina quidem sed Graece scripta indicaretur et Mφα eandem fere sententiam amplexus est Bochari meroet. II. pag. 3.8. attamen Vοcem oυκουφα Aegyptiacam putat, citans texieon Cyliotim, in quo redditur Arabica Voce um- γα significante, et otim errarii, in quo similis Vοx Syriaca item imi vertitur. me auri suspicatur, legen-

330쪽

dum 8S κουκουβαν, quo nomine Graeci recentiores noc- fuci appellaverint Sed quo minus noctuαm intelligamus, prohibent tum , quod apud alios scriptores nihil de hujus animalis pietate erga parente Constat, tum quae infra in sine hujus cap. dicuntur, deorum Sceptrum ornatiam ESSE κουκουφg. Sceptrum autem illud, quo dii in Aegyptiorum monumentis insigniuntur, in superiori parte avis capite est instriactum, quod cum noctua nullam habet similitudinem cf. tab nostr. 11'. i. neque ad Ciconiαm pertinet, quam hoc loco indicari putat ero etiam ob locum Suidae, in Voce ἀντιπελαργεῖν, ubi postquam egerat de ciconiarum pietate , addit: δι ἐν τοὶ σκήπτοοι ἀνωτερω ει ἐν πελαογον

τακται η βία τῆ δικαιοπραγίg. Igitur Suidas quoque, velis quem secutus fuit Ciconiam et CNONPhαm confudit. Eorum Sententia, qui et PuPαm intelligunt, optima videtur, cf.Champoli. cirilis verum ad ab I. 3 certe convenit descriptio, quae exstat apud Plinium mεἰ παι. X. 2s, sine n Mu-Dtat et Fννα , ut tradit Aeschylus poeta , obscoena alias D pastu Vis, Crial BiSensi Pl&αlili, Conlrctheris eram, Subrigensqtie ei longitudinem vilis. U Ovidius Metam II 6 2. Seqq. cui stant in vertice cristae Prominet immodicum pr long cuspide rostrum Nomen Epops volucri, acie armata videtur.

In Libro S. Anonymi Bibtis et eαrtim irrulitas in Modioin quem librum laudavit Du ange in Gloss.