장음표시 사용
331쪽
3 ἐν φιλοτεκνοι αυTων ο δε ποοσθου γειναμενου ευσεβεὶ . De pupis earumque nidorum construendorum et vivendi
ratione Toristot uisi ianim. I. i, sine pag. 1s5. C, IX. 11. pag. i22. C, cap. sis pag. 58. L. St. . elian. l. nim. I. 35 III. 26, VI. 6, et praecipue XVI. s. ubi agit de pupa Indica ejusque pietate in parentes. Infra libro II cap. 2, 3 aliae quoque hujus avis significationes explicantur. νεοσσιὰν αυτοὶ ποιήσασ Si Paunii conjectura, oυκου βα legentis vera esset, tunc certo pro ποιήσασ UbStitUEndum laret oιησασα. Nunc vero Statui poteSi aut Vocem , quam hic habemus peregrinam, masculini generi ESSE, ut
ei alteram illam, quae apud scriptorem nonymum legi
Tιλλε αυτων τα πτερὰ τοoφα τε χορηγε Ubi parentes SeneScentes, plumasque mutantes, se ipsi non amplius curare PοSSunt, atque aegrotant, pulli plumas iis evellunt, CοSque lavent et nutriunt, donec novis plumis enatis, illorum Cura non amplius egent. Eadem est pietas meropum et ciconiarum quoque Aelian de t. nimαl. . o.
ubi de aure pro αα τῶ φυσαι, legendUm putat: re Tisρευσαι α κύπτερα, Simet ira defiuctris Fenncte minus recte, nam in e disserre meropem a ciconia dicit Aelian. quod haec parentes demum Senescentes curat meros VETO non exspectat, donec parentes senuerint, sed simul ac penna majore acceperit, atque adoleVerit, eo jam curare
incipit Paunii correctioni obstare quoque videtur illud αμα, quod prο υαrico minus recte usurpetur, atque hoc loco opponitur quodammod praecedenti θώσαντασ At-
332쪽
que ob eandem quoque causam non pus Videtur altera ejusdem correctione loci Aristot Amst nim. IX. 13.
senuerint nutriri a pullis suis, sed simul atque hi illud facere
possint tunc autem patrem et matrem in tu manere, i. e. non amplius ad cibum quaerendum evolare. - Caeterum
in nummis Antinoi hujus inruadrianum suum pietas indicatur vuPα, Secundum eguinum Sel 'timism. p. 152. Cf. quoque Ec hel Docti . Num Vel T. I. p. 31. Seyssurin p. cit pag. 158, med Uticet Arem Mercurii symbolum dicit, biamorem ergα φαrenteε, qui in primis huic planetae adscribitur.
tam venit, ut recte explicat de Pau in adii cui tamen non assentiendum videtur ni vo vel mi relato corrigenti;
333쪽
Animal itaque odiosissimum Typhoni consecrasse Aegyptii dicuntur. s. Plutarch de S. VOS. cap. o. p. 3Ti C. Tmν μεν ήι ερων ζωων ἀπονε λουσιν αυτ, ii Typhonil
334쪽
v. Lib. V. cap. . . i. on ero ea significatione in inscriptionibus hieroglyphicis inVeniatur hippopotamus, nondum patuit; sed Orε mesor, quae Secundum Champollionem in esci mi, M. O. . pag. 5. A. Is- 85. dicebatur 6αni Typhonis, in tabulis astronomicis indicatur figura hi popotami et eadem quoque Si forma dearum Oph, matris Typhonis , ut et Thooeri, ejus concubinae. s. Champoli. p. cit pag. 26. A. o. -osis et fio. 3-phoni autem et ejus asseclis recte tribui potuit et o αδικον καὶ το ἀχαριστον. isopotamus quoque, Vel Solus Vel conjunctus cum crocodilo cuStοS St Inferorum, veluti Cerberus apud CraECOS..c δ το κατωτατον μερο όνυχα δυ os retrorior oti Verba: D δἐ το κατωτατον μερο idem Significant, quod Supra κατωβλέποντασ; nam quod proponit de PalaW, κακωτερον , Tecte
itaque ad , κατωτατον μερο intellexisse videtur των θείων σκή πτρων, Ut Si in sine cap. praeced. Fieri potest ut quaedam hic desint, quibus hoc Bieroglyphicum cum priori conjungatur, atque ita divinorum illorum Sceptrorum descriptio quodammodo conveniat cum ea, quam ex Suida ad praeo. cap. citaVimus, cuique similem ante oculos habuisse videtur Plutarchus Lib. de olei f. nim. l. i. Attamen pars inferior Sceptrorum, quibus Aegyptiorum Dii insigniuntur, ippopotami ungues referre non Videtiar. s. ab DοStr. '. o. Llaproth Dp. cit. p. I. pag. i. putat hi ' οἰαmi rationem hic non esse habendam, Noniam EJUS Ungue CX- irinSeeu conspici nequeant; itaque de tingic tantummodo
335쪽
esse cogitandum, hanc autem Coptice hora Vocari, voce
ab eadem liter incipiente, ac inii Ao i Q, qua injuεltim indicari ait. Seys th p. cit pag. 1.8, in hi' οἰαmtim Saturni symbolum lacit; et quod orapollo dicit eum sortiorem lactum occidere patrem, interpretatur de Typhone i. e. hi
Solis adversario. CAPUT AEVII.
LIεριωτεραν quod hic de columbis scribitiorapollo, a
reliquis historiae naturalis Scriptoribus, Aristotele, Aeliano, Plinio aliisve non confirmatur contra de hujus avis caStitate ipse agitiorapollo infra II. 32. Fortasse, ut bServavit de Pauni ad certum tantum genus columbarm pertinent ea impudicitiae indicia Aelianus certe castos tantum vocat palumbes, turtures ' et columbas albas Artemido rus vero Oneia Oor. II. Eo med. φαlambes significare putat raντω πορνικὰσ, sed Olumbet me dieres honestαs et mαlres miliαS. Est tamen locus Plutarchi, de Solert. nim Cap. o. pag. 62. . qui, prouti nunc legitur, Ηο- rapollinis sententiam de columbarum intemperantia quodammodo confirmare videtur: καὶ περιστεραὶ Sc. παραβαλλο ιιένω, περδίκων ο μεν γὰρ φανίζουσι τα ω καὶ δια
locum eum comparantes cum alio, Aristotelis ist. nim
336쪽
IX. cap. I. pag. 18. et cap. . pag. 1s, eq. quem Plutarchus ob oculos habuisse videtur agitur enim ibi quoque de animalium quorumdam Columbarum praecipue, hirundinum, et perdicum solertia , non dubitamus, quin apud Plutarchum columbis tribuantur, quae proprie de perdicibus dicenda suissent de columbis s. Aristoteles I. I. cap. I. pag. si18. C. de perdicibus idem cap. 8 pag. 26. .-Putaverim totum hoc caput T. a Philippo, vel alio quodam, cui praecedens caput Vertenti aut legenti, columbarum quοque more in mentem Venerint, reliquis de suo esse additum certe quae in secunda cap. parte dicuntur
de ejus animalis puritate, ab hoc loco prorsus aliena videntur. Caeterum cum explicatione illa, qua per Osimhαm significatus fuerit Om ingrαινε, quodammodo conveniunt ea, quae apud Scriptorem Arabem, Alimed-ben-λbuheta, citatum a XJaproth. Op. l. p. I. pug oo leguntur, qui perreolamθαm in itistitiam significatam fuisse ait. παντοίἐμ υ oυ - νοσωδω διατιθεμενον, του ἐσθίοντασJIn nonnullis distinguitur post oυ ἐσθίοντασ, ac Si erip
iri, Mi is esctinitiae illud διατιθεντο , varia sertasse olim lecti fuit, ad quem explicandam, Verba Toυ ἐσθίον- τα postea glossator aliquis adjecisse videtur; quae, quum prout locus nunc legitur, tiosa videantur, uncis includenda putaVimUS. οτι υ χολην έχει τουτο το ζωον Neque haec confirmantur ab historiae naturalis scriptoribus Aristoteles certe, ubi agit de animalibus, quae selle carent, inter ea columblimnοn numerat, uisl. nim. II. S. pag. 22s E, IV. .
337쪽
tis cirpolarii dictam, indicasse hominem in Stam, quoniam VOX Cri Lirio MC, i. e. 6NS,S, iolanitis , ab eadem litera, in incipiat.Seyssarii, p. cit pag. 15 . in ex iis quae in hoc cap. narrantur de Colamb ingrαια αἰqtie in Stabim bene de se meritos, Scit hoc animal Saturni symbolum esse, cui planetae idem tribuendum censet Lunam praeterea et e nerem Planetas quoque per Ommθα αἰθαm significatos
LIόδα ἀνθρωπου ἐν δατι περιπατουντασJ Valde dubito utrum tale quid in hierοglyphicis inveniatur sortasse intelligendum de duorum signorum ierοglyphicοrum compositione a scriptore minus recte explicata: Pedes timetiri in
inscriptionibus Aegyptiacis saepissime scribuntur, vidd. Champoli in term Vet. m. Tab Alphab. n. 25. et
Vs. 12. Inscret fioni Aοεellctricte, quam citavimus in tab. nostr. m. 32. . et plerumque determinant verba morum
vel quietem significantia. Cf. Rosellini Amntim verum ef b. Parte II. Tom. I. pag. . , seqq. De Ita, Mn- ἰα, αρνα hyeroglyphico, adnotavimus supra ad cap. I. pag. 23. De Gοulianos Op. cit pag. T. per paronomasiam hieroglyphicum hoc explicandum putat hominem ἀκέφαλον, Coptice reddit et Noo , quae vox in Lexici non inVenitur, sed cum analogia linguae Copticae convenire ei videtur; oἀδύνατον γενεσθαι Vertit AI ALUU.
Se3Drth. p. cit pag. 1 T in et 183, sine Vocem ἀδύναio vertens DrsisSimtim, mi, per ede statuit indicari Martem planetam, quoniam velut hic, sic et pedes perforte Sint in veri .
338쪽
posito, quoniam hoc loco de rege orbi imperante sermo esse non po8Sit, de quo infra cap. 61. demum agitur. Sed quod ad posteriorem illam mutationem, qua prior nititur, praeterquam quod nullius Codicis auctoritate confirmatur, dubitandum videtur, utrum c. κοσμco ita Surpetur prοκατα κοσμον, rueSertim quando articulus additur; quod autem cap. 61. iterum de eodem argumento agi dicit, nullam di incultatem adfert, quandoquidem et saepius hoc fit apud orapollinem, et vox a P quae in initio cap. i. legitur, indicare videtur de re actum iri, quae ante jam fuerat memorata; quapropter, si lecti τον βασιλε του
roglyphic τον κοσμον indicari apud Aegyptios scriptor
docuit supra cap. 2. CL adn. pug 123 Seqq.το δε νομα του φεω παρ' Λ γυπτιοι ἐστὶ, εισί.JBochari. ierog. I. pag. io66. et II pag. 6i vocem hanc derivandam censet ab IIebraeorum . Tu literam in Imutata Scaliger de Emenc. TemP. III pag. si legendum putat N ισὶ eoque nomine significari apud Coptos τα ἐπαγομενασ. Salmasius Pisto rum I. p. LX ad Golium pag. 133. lectionem vulgatam contra caligerum defendit, dicens, eo nomine vocari et Perilem, OT Cαti m
339쪽
Prehendentem ex Ei, qua Cαr sim indicari putat, et Uri l. e. C Cre. ablonS i, qui has duas virorum doctorum Sententia memoraxit, vocem Ei talem significationem habere negat sed scribendum conjicit Esl, vel Coptice Eecet, quod significet obtemeritum victriS,(a Ee Pleratim , Plenilli is et Cri vHTHi, eoque Domine ab Aegyptiis dictum fuisse,nnum mi quinque ἐπαγομεναι essent Milete. CC ejus PNSC. I. pag. 33 Seqq. et 16o, IV pag. 2. in adnot. Alia ratione Seyssarth in Op. quod saepius citaVimus, pag. 6i med nomen Coptice scribendum ait H-icit, i. e. disici Isicis. Maproth op cit. p. I. p. 22, 23. hoc caput mira ratione
ad doctrinam suam acrologicam accommodare conatu est; quomodo enim ex VerbiS: ου ην υρὰν ἐνθω στοματι ποι-
ουσι emciat, Se erilem illam Cir sim latirαre, Sed non et omni Petriere tistim, non infelligo deinde nomen er- sensis his Aegyptiacum putat leti et fortasse quoniam κακιστο ejus interpretandi rationi non aveat, alias duas voces Substituit, nota, et Hotar, quarum haec ditim illa furorem significat), quoniam et haec sint ista larcin-
Sessarili p. cit. p. 16. med ex sua nominis nεισὶ interpretatione, vid supra) ngtiem refert ad Isidem si e C
ἐττερω δε βασιλε φυλακα δ= λουντεσ De auri pro gQακα corrigendum putat φιλο- λον, atque in seqq. piύλαξ ἐστὶ του παντο κόσμου, VertendUm ESSE CNSlOS SVOmnis ordinis boni, quoniam post βασιλε inepte sequatur epύλακα ζωγραφουσιν, et illud τερω indicare videatur, eandem vel similem personam alio modo describi. Sed quamquam Jα-σιλε φυλακα praecedit, recte tamen additur alterum illud,
340쪽
quo indicatur, non amplius Nomen regis in Serpentis spira inscribi, sed loco ejus ibi pingi custodem, atque hac ratione, et quoniam serpens ille igitαnlis habitu effligitur, hoc hieroglyphicum dissert a priori quod autem praeceditisερωσ, pertinet hoc ad Jασαεα, qui nunc non amplius tκρατιστο , Sed ut Pi λαξ est indicandus. Caeterum , quod me monuit Cl. ReuVens, Ser Perilem Uitantem intelligere
possumUS TαCum media corpori parte erectum, quulem in tab nostr depinximu n 6. quemque regum quoque Campitibus imponi diximus in adnot. ad cap. s. pag. 11s; φυλακα putem Cαnem uretim, cui animali in hieroglyphicis oustodiendi significationem saepe tribuendum esse docuit Champoli CL adnot. nostra ad cap. io pag. 25s. καὶ ἐκαστοτε ' τον βασιλέα ἐπεγρήγορών ε ναι. De Pauri recte ut videsur, hic aliquid deesse putat, Supplens dis, Cui conjecturae lacuna, quae adest in Cod Paris. B. favere videtur. De Coulianos p. cit pag. 1T 18 regem Ctistodem ita per paronomasiam significatum fuisse statuit regem enim Coptice Ompo, CNSlocem, PrαDPOSilum et Pi r et bα- silisctim eadem lingua vi', dici praeterea Philippum
reddentem: ἀντὶ δ του ονοματο του βασιλέω φυ λακα ζωγραφoυσιν, male Terti SSe, quoniam pictα loco nominis regis scribi non potuerit , sed loco regi ipSius; ei erilem autem Aegyptiacebo a dici, et Cristodire dialecto Sahidi
O γαρ βασίλειο oiκο παρ αυτου ' ἐν τω κοσμ*. Codd.et Edd. hic lacunam indicant in Mero editione, quae in Bibliotheca Lugd. Batava servatur, ab aliquo adscriptum est nihil deest attamen quomodo locus, veluti nunc SeSehabet, recte explicetur, non video Mercerus supplendum putat κυβερναται , Vel παρrta ut intelligatur ab eo non e-