Niloi Hieroglyphica

371쪽

υκτωκoοαξ θανατον ποClu saepissime in inscriptionibus hieroglyphicis pingitur, sed tunc potestatem habet literae, mοrtem Ver per eam avem indicari in monumentis Aegyptiacis non credo ; quae significatio posterioribus demum temporibus, et ab homine Romanorun religione imbuto ei tribui potuisse videtur Romani enim noctuam censebant inter aves inauspicatas es. Aelian de A l. nim X. T. ejusque opinionis etiam nunc apud nonnullos homines verumtigia supersunt. s. l. Reimens in Are. αί egronnium p. II pag. i , Seqq.

Aug. additam , et a Pierio in alio quoque codice inventum es ejus servi. Lib. XX. cap. s. confirmarunt Codd. Pariss A, B De auri legendum USpicatur: των χλωριωνων, οb locum praecipue Plinii e ctias A l. X. Ti.dicentis: D dissident lores et aquilae, corylas et chlorio, noctu invicem ova exqdirentes; ' ubi corvum intelligit nocturnum. Sed mutatione non pias Videtur, quum Aristot. de uisi. nim. . cap. i. pag. ii . . . narret, Oc- tuam et cornicem inter se dissidere , hanc enim illius ova interdiu, illam ver noctu cornicis comedere, Vi Sia tum

non adeo valentis est . et Aeli in is A l. Inim. III. , V. 8. Antigon Caryst. cap. 62. Phile Carm. XXX. vs. 8. et Plinius eodem illo cap. g.

372쪽

Κlaproth. p. cit. p. I. pag. . per acrologiam explicat, quoniam OC, Coptice o PRAN, OT Vero Domdicatur, vocibus ab eadem littera, O, incipientibus. De Coulianos p. cit pag. s. pronomaSiam Utat

cin lecti , ἐπερχεσθαι. Secundum e3ffarth. Op. cit pag. 16o, sub sin NOC,αMartis planetae Symbolum est, ad hunc enim mortem inopinatam reserri ait.

qui hucusque collati sunt, mutilum HSSe videtur, Merc. ertit: αqνUNS,morem, Ut ferαm quαm m ignisσαἰ. 'ρθαἰ tantummodo LαqueuS,moresnet igni/σαἰ. Phasian. locum magis explicaSSe, quam vertiSSe videtur: ciquetis Ficitis morem igni/σαἰ, in r/ qticte miseltili ,αlio istis tibi sec is et idinis V qtie cimetriles irretiliquOGmmo' relinentur. Secundum Paunii conjecturam quatuor hieroglyphicorum explicati hoc capite continetur: quei morem, UNαlioriis mortCm ct C ETCm , t Ueso sitam significantis; sed correctioni illi multa adversari videntur: particula enim is indicat, ea quae Se UuntUr,arcte cum prioribus CSSe jungenda, et tamquam appositionis loco addi propterea quoque accuSativus θηρα in omnibus Codd. Servatur. Caeterum ex Cod Paris A. ubi significationes hieroglyphicorum in titulo cap. enUmerantur, patet de tribus tantum esSe Sermonem de more, de,Creatque de illo atque haec quoque prohibere videntur, quo

373쪽

Pierio, qui ierogl. XXI. cap. i. ita in antiquisiora pollinis MSS. se legisse testatur in sine denique, diluvium

recte Corregisse mν ἰών, probatur Codd. PariSS. A. et B. quorum hic o Dioν, ille ab o habet. - aeterum hieroglIphicorum, quae in hoc capite Iplicantur, duorum Saltem interpretatio monumentis confirmari videtur etenim siqtieu fortasse reserendus est ad SCiras, quas deamathor, sive Venus Aegyptiorum in manibus tenet, es Champoli. in cinit. v. ad ab I T. θηοαν addere Potuit Seriptor , quum in Coptorum lingua eadem TOT OPAC. αquCum simul et enctiionem significet et rem per citram indicatum suiSSe , monUmenta , Dod Seiam, nondum confirmarunt; tim denique Saepe pingitur in hieroglyphicis loco lenα-l miS, IUB SUpra l. cap. d. adnot. pag. 2 6 Flium significare vidimus. f. quoque Champo . de merui. Vel de . illi, gen. '. 2ST. qui et ipse ad marginem No- rapollinis libri, Paunii conjecturam probaVit, addens, aeris notis litim pingi et o ei lineo 'CClα. Maproth p. cit. p. I. pag. o. et quCO mori Significationem tributam esse ait ob herologiam, quoniam o torum cras iretissus . tam im , et tum mor I Ed-dem liter em incipillnt. De Coulianos. p. cit pag. is, s legendum UlZIS:

s x isitatissimur, ii, inscriptionibus sepulcralibus S est Compendii iri vocis Surreroe.

374쪽

tem inlexicis Diae et Niramiae ilαm Significent, ex ana-lοgia mortem quoque Hom et tiarao P dictam fuisse conjicit; quibus vocibus ab eadem litera, , incipientibus, acrologiam constitui putat. Eadem ratione tam Etae,cterem designasse putat, quoniam hic Aegyptiis, dialecto Salaidica, et Hom dicatur, voce item a T incipiente. Seyssarth in p. cit pag. 181. qtieum alium morti ferum, ad Saturnum et Martem, alium moris, ad Venerem vel unam planetas refert. CAPUT XXVII.

-γοι καὶ φύλλα Pierius merui XLVII. cap. I. intelligit deεormi folin, quoniam antiquitus in foliis aut quarumdam arborum corticibus scriptum fuerit atque sic φυλλα accipi possint de vννο, per quem reliqNαm Originem indicari IIorapoli docuerat supra I. cap. o. XJaproth p. cit. p. I. pag. 21. ALIO PV inquit D Coptice significat temporis curαtionem vox ea incipit a

Sed videtur error ortus ex sequentium literarum similitudine , totaque Vox mittendan praesertim quum nullo alio codice confirmetur, neque a Trebati inventa suisse videatur. Aλιμ αξ - πολ ορκίαν In picturis bellorum a regibus Aegypti, contra aliο populos gestorum, saepissime exhibentur quoque urbium aliorumve locorum munitorum oppugnatio nes, militesque Cetti in muros adscendentes. Verum in incriptionibus hieroglyphicis, quod sciam , σα non in venitur. - Pro διὰ , de Pata recte conjicere videtur: καὶτ άνω καλor quoniam alioquin ratio sit inepta.

375쪽

De Couliano Op. cit pag. 31, 32. 6Sidioriem per 'α- indicatam statuit ex doctrina acrologica, quoniam Coptorum Voce T OTEP, Vel TOTEP, να ε εοα e Signisi CantES, TANTI Circumtare, CircumCingere, Tocua dia lecto Sahidica claudere, 6Sirnere, itaque ObSi re, et TA reo ObSidio, CONCINSis, omnes ab eadem litera, , incipiant. Seyssarth p. cit pag. 18 . εοα in Martis symbolum vocat, quoniam ad hunc planetam Obεidi pertineat.

Γραμνατα πτα εν δυσὶ δακτυλοισJ Ita Mero jam legendum conjecit pro eo, quod est in Ald. LIραγματα, eamque lectionem Codicibus plurimis, Vaticano, ut docet Pierius merui XLVII. cap. 25 , et Parisiensibus A. B.

Confirmatam, in suo quoque codice invenisse videtur Trebatius, Vertens Se Plem elemens in Nobus digitis con- fenfα. De Pau pr δακτυαsic legens δακτυλίοισ, intelli git septem literas annulis inclusas ita adornatis, ut alter per alterum ductus fuerit in modum sphaerae, infinitum

indicantis. Sed majori etiam veri similitudine Vir Cl.

ReuVens, pr D δυσὶ δακτυ ιζ corrigendum mihi indicavit: εντο δακτυλίου. Videtur enim Scriptor ante oculos habuisse annulum quemdam Gnosticum. Ita in pala annuli, cujus conficiendi ratio describitur in papyro Musei Lugd-Bat. q. 5. quemque eitaVimus in adii nostra ad cap. i. . hujus libri, pag. 312 inscribendum quoque dicitur nomen:άβρασαξ, καὶ πισθε τῆ γλυφῆ του λίθου το αντο βοασαξ, κ. τ λ. unde aliquis conjecerit literis illis A lem, intelligi ipsam vocem άβρασαξ, Vel δραβαζ, nisi ex iis quae apud Ηοrapollinem sequuntur, de OUαlibris potius hic cogitan

dum SSe videretur. Nam hae quoque Septem Umero: A. E. II. I. O. T. et L. magna parte egerunt in Cnο8-

376쪽

326 ADNOTATIO s

it curum doctrina, illorum praecipue, qui Marcum sequebantur, quique S tem Oeta per eas Significabant, vel regiones in quibus Septem planetne moVerentur. Propterea quoque vocales hae saepissime in eorum monumentis exhi

schelii Demetrius Phalereus, quem laudavit Pierius merui. I. c. in Commentariis rεοὶ ἐρμηνείασ, scribit Aegyptios solitos suisse, septem vocalium modulata enuntiatione Deos laudare. α τειρον Minus recte interpretes vertisse videntur in-6 verium, rticem significat enim, ut recte vidit de Paun, hoc loco inmensum, in initum, quae significati optime congruit cum numeri septenarii sanctitate. μοίραν (uoniam septem Vocalibus, septem regiones Planetarum significabant Cnostici, veluti supra diximus a planetis antem praecipue hominum sata pendere veteres putabant. f. adnot. nostra ad I cap. 13. pag. 1s2 Seqq. Secundum Seissarth. p. cit pag. 18s. n. S lem O-οαles singulae singulis planetis tribuebantur, A. Mercurio

et Lunae E. Veneri re Soli I. Marti O Iovi et T.

377쪽

cit esse mendosos, manuscriptorum autem minus corriaptos

hahere: Γραμμὴ ρθη μία ψια γρα/ιs f ἐπακεκληι ἐνη j xj δεκα γραμμὰ ἐπιπέδου σχ ααίνουσι. Lines tiri TCCl , tiri Ctim iter Si erire sibi ci'Cil linest et ' εἰ ἐρ- Uem lineαε φ ηαε ignis cini lineas autem has ita ducendas arbitratur j, ita ut linea obliqua indicaverit alteram illain, cui imponitur, decies Sse Sumendam. De PauW, secundum suam loci correctionem, vertit Onαline reos rem iter in laxet, et 'Cem lineαο, αm-Festres i. e. in lari degentes, Cαnvestri hctbilcinlesi nοἰαrit eamque rationem probari quoque ait Verbo σημαίνουσι, quod abbri line r(οl pendere nequeat. Sed obstare videtur capitis titulus, in quo dessem lineαrtim nullam mentionem factam videmus. Fοrtasse in capitis inscriptione legendum est T ση ιαίνει γραμμὴ ἐπικεκαμμένη, Ut potius nuκεκαιμεν ἐτεραισ. atque in pS capite: Γραμμαὶοοθα disco, αμα γραμμὴ ἐπικεκ λιμένωi, id enim tale in di-Versa lectione ἐπικεκλ)ημένη , quam Pierii Code habebat, ut recte animadvertit de PauW δέκα γραμμὰ ἐπιπέδου

denαrtam Sigii orant. Vuod convenit cum iis, quae designis numerorum Aegyptiorum hieroglyphici jam sunt cog

378쪽

m. ii Comm. I. ab C. quam tabulam Grαmm. v. praemisit Tatiam. Sin ea mutatio nimia videatur, itidem reiecta conjunctione j legendum erit σημαίνει, pro Gηκαίνουσι; atque tunc descriptio convenit in figuram ieraticam atque demoticam timeri cenαrii, ab noStr. D'. o. C. CL ΚοSegarten I. l. ab. II. et I. Neque tamen dissiteor

ναrium indicent, vix admittere; quapropter recipienda sortasse erit Cl. Letronnii conjectura: xj δέκα, xj γοαμμὰ ἐπιπεδου σὶ μαίνουσι. ut essem, ut lineαs lancis ignis- ραι vel potius, quod me monet Cl. BeuVenS ῆ δεκα, ij ἀοιθμοii ἐπιψέδουσ, et Viscem, ut timerOS P UOS, quod si equi velimus, prior capituli pars eadem ratione, quam Supra indicavimus, monumentis Aegyptiacis confirmatur; poSterior pars a Philippo fortasse, aliove addita , explicari quodammodo posse videtur, ex Graecoriam numerOS scribendi ratione, secundum quam numertim quem quin quies multiplicatum volebant, literae I si quae ab ipS Numeri cenetrii hieroglyphico non di ferti inscribere Solebant tales autem numeri recte dicuntur ἐπίπεδοι, qui ita a Theon Smyrn de larithm. cap. 18. pag. s. E Gelder describuntur: οσοι υ πο δυο μοιο - πολλαπλασια-

i' Ea conjectura recepi Iomar in Doseros Aest Antiq. Tom. IX Pag. 6. ieroglyphicum numeri donorii fab nostr. q. o. h. ita cxplicat, ut γραμμὴ ill μία sit erus tinum figurae , ef γραμμη

ἐπιγκ .itastμεν designet Cretes uertim simul cum lino fronsferso, utque ii duae illae lineae t. et t. conjunctae se iliciant I.

379쪽

numertim denαrium, sive decem lineαS, quum linecietiniloles indicent , Coptice iuri dictum ad eandem acrologiam refert. οrr linecte reclcte unitis, Simul Otim line in lex significantis decem lineαε, similem explicationem atque Iomar proponit, addens guram signi ieratici timertim cenetrium exprimentis, eandem ESSe atquela ieraticum, signumque hieroglyphicum, quo idem nume

τola sycoti Veteres historiae naturalis scriptores tradunt hirundines, ubi satis uti non habeant ad nidum construendum, aqua e ConSpergenteS, atque tum in pulvere se Volventes, ita lutum conficere. Cae Aristot. Tiff. nim.

IX. T. pag. 18. B. Plutarch de Sol. nim cap. 1 o. pag. 66. D. L. Aelianus, A f. nim. III. i. Phile Carna. XIX. S. io id Antig Caryst. cap. 3. Clycas rincti pag. i. . Plinius Uiεἰ f. X. d. quorum

nonnullos citavit oesch in adnot. - Caeterum quamvis abhinc explicationum rationes addantur, tamen, Si poSteriora capita excipias, omnia ex scriptoribus historiae naturalis compilata esse videntur, veluti in Prolegg. diximus. Seyssarth. p. cit pag. 15s, sub sin hirundinem vocat Saturni symbolum, quoniam hereditαlem et hescturos, ad hunc planetam referre soleant astrologi.

Περιστεοὰν μελαιναν quae hic de columba narrantur, prorsus adversantur capiti T. libri I. itaque valde dubito an ab eodem scriptore prosecta sint. - Caeterum de harum avium castitate es Aristot mει nim. IX. T. pag. 18.

380쪽

C. L. Aelian l. nim. III. i. palumbes in primis

θήλεια δε τον θῆλυν. Eandem quoque legem, colvmθαε αμαs pertinere ait, sed colorem nigrum adsumtum esse ab

Aegyptiis conjicit de Patin, ut tristitiam indicarent. Caequoque Phile carm. XX. Apostol. Cent. IX. prov. 2. Clem Alex. Strom. II. 23. pag. 5od, sin Polleri Plinius msi l. X. i.

εω ο χηρ,hii De Pau recte corrigere videtur: ἐξ υχηρεihii Vulgatam enim leotionem vitiosam esse, lacile patet ex praecedentibUS: Γυναὶκα χηραν επιμείνασαν χρι θανατου θέλοντε σ)ημῆναι; quod nisi ita sese haberet, lectio co non adeo inprobanda videretur, utque putavit de Paun; significare t autem, non veluti hic vertit: ναmiliti l α

et Plinius: nisi coelebs aut vidua nidum non relinquit. 'Apud Seyssariti Op. cit pag. 15T, med Comm6 NigrαSaturni symbolum dicitur, quoniam huic tribuantur tinerα, Orbilαε, luctuS; pag. eadem, post in metilierem i-αmevi CSSiam Columb nigrα, explicat de ovilunio in signo Capricorni, occiso Osiride Si marito.

라틴어 텍스트