장음표시 사용
101쪽
a tio.3. Agens Socrates de elusinodi Alexandrino Concilio, aduersus Eunomium, Mace- A ' donium, de alios Seiniarianos negant diuinitatem Spiritustancli, necnon tunc recens emergentem haeresim , quae postea dicta est Apollinaris, persectam Christi incarnationem diminuentem, nempe animam ab homine detrahentem; noua Patres tr
dit sanxisse decreta . nam ait: Spirit sancti diuinitatem stabilire, eumque in Trinit te conliibstantiali comprehendere: ct Filium hominem iactum, non tamen solum nem , sed etiam animam tan G, affirmare, sicut antiquis viris Ecclesiasticis vis linitat, .J Consens onem ca de re cunctorum Patrum, qui praecellerunt, si uste, pluribus citatis testibus docet. et post haec de controuersia in Synodo agit de substantia & su, sistentia; undeque ea emetierit, ita declarat: Porro autem Episcopi, qui in Concilio Alexandrino aderant, hanc de Dia, & ὐ- Da ny Q τω , substantia de subsistentia, seu persena, controuersiam excusserunt. Nam Osius B,om, Q α Episcopus Cordubae ciuitatis Hispaniae, cuius antea fecimus mentionem, ab Imperat Q. re ad tumultum ab Ario concitatum sedandum missus,duni Sabellii Asri dogma explodere cogitauit de aserim, id est, essentia, d tari, id est, substantia, seu peribita, discept uit: unde materia alteri contentioni suppeditata est. Verum id temporis in concilio Nicaeno de controuersia illa ne verbum quidem factum est. At postquam cccpere de ea nonnulli digladiari, ob eam causam in hoc Conciliota οὐsa, id est, essentia, α
id est, substantia, seu persbna, ista deciderunt.J haec Socrates. At quo modo occasione Nicaenae fidei eiusmodi iam olim oborta sit controuersia, S. Basiliusv docet, cum sic ait rNonnulli ex illis, qui impietatem Sabelli j Libyci 1eetantur, hypostasim& vliam idem esse arbitrati, illinc argumenta ad tuendam blasphemiam suam trahunt, quod in in ea fide nempe Nicaena, quam paulo pos recura ita scriptum est: Si quis vero ex alia esse, Ctia, vel hypostasi id est,subsistentia,Filium Dei esse dixerit, hunc anathemate reiψit C tholica & Apostolica Ecclesia. Non enim idem esse dixerui Patres illi ellentiam, & hypostasim, hoc est substantiam: si enim voces istae unam eamdemq. significationem haberent , quid alterutram ponere opus si et e Sed liquet, ideo positas, quod alij quidem
Filium este ex Patris essentia negabant: alij vero & ipsi non esse ex Patris estentia Filium dicebant; adijciebat autem, ex alia quoque esse subsistentia quadam. Atque ita Hraque opinionem,tamquam alienam a semia Ecclesiastico, a sanctis Patribus reiectam esse.An qui ubi mentem suam simpliciter declararunt, ex Patris essentia Fili si esse dixerunt; nee
adiecerunt, et ex illius hypostasi. Itaque illud quidem ad reprobandum malu len1um positum est: hoc vero declarationem habet salutaris dogmatis . Jhaec Baiilius. At non mireris, sanctissimos Patres in definienda Filij Dei una cum Patre substantia, usta esse Upro substantia,verbo illo, hypostasis: nam cum tam cita quam hypostasis, lignificarent
ambae hae voces, substantiam; tamen penes Graecos inuatius usurpari solitam livpostasim, quam vitam, pro substantia, maiores tradunt. Vnde Marius Victorinus in labello de homousio recipiendo, sic ait:Graeci ουσαν, vel liniamin dicunt, nos uno nomine La tine substantiam dicimus: et εὐσsαν Graeci pauci de raro, --- omnes : Scriptura
diuina Graece in ασιν tam dixit, & Latine substantiam.J hax ipse. Ceterum quod ad hypostasis vocem spectat: inter Catholicos, non autem haereticos. ηυν-.vin. quod testatur S. Hieronymus si ribens ad Damasum) de eius proprietate, cum in re
idem sentirent, non leuis oborta est controuersia: cum tamen sic contendentes inter se Iris .: contrariae part , altera alteram haeresis insimularet; impingens haec illi Arianismuni, e ruoLicos. huic vero illa Sabellianismu: cum alioqui re vera ambae Catholicae essent, idemq. sem Etirent. Quas quidem adeo deformes altercationes S. Sunodus,auctore Athan.21 io, con
.... r. inest consopire atque penitus tollere . de quo sic Gregorius Naaianzenus 4: Quod vero in ipso Athanasio mihi maxime mirari subit,quodq. non citra damnum silentio praeter iri potest, liac praesertim tempestate, qua multae contentiones, dillidiaq. gignuntur, hoc superioribus adijciain. nam his quoque, qui nunc vivunt, documento este queat haec actio, si ipsum nobis imitandum proponamus. J et paulo post: Cum estentia una, di tres hypostases a nobis pie dicerentur, quod alterum diuinitatis naturam. alterum persenarum trium proprietates declaret ι ac simili quidem modo apud Romanos inteutigerentur; ceterum oblinguae illius angustiam, verborumque inopiam, hypostatim ab essentia distinguere non possent; camque ob causam in illius locum, Perianarum
induxissent nomen, ne irrisii Asnantia adimimor' vuterere mi r J et interius r
102쪽
A Quid postea Cum parua quaedam , ut in contentione fieri ibi et, molestia cat, Aruεηε irasi semper accederet, eo tandem res adducta est , ut periculum esset, ne orbis terrarum . MVI:L. nes una cum syllabis a se inuicem distrataeremur & abrumperenturimae eum beatus ille τηψLic vir,& vere homo Dei, magnusque animarum oeconomus, oculis auribusque perciperet stam stultam & absurdam orthodoxae fidei sectionem dissimuladam ac negligendam sibi non putauit; verum medicinam morbo quamprimu infert. Quonam autem modo id iacit Vtraque parte leniter dc humaniter accersit verborumq sententia diligenter & a curate perpenta, posteaquam concordeS comperit, neque quo ad doctrinam quicqua inter se dissidentes, ita negotium transegit, ut nominum viam ipsis concedens, rebus e
constringeret. J haec Gregorius, plane alludens ad hanc de qua agimus Synodum, ubi diremptae discordiae,& de nominum proprietate fuit inter partes digne iusteque trano B achim, prout ex epistola Synodali tunc scripta demonstratur, quam sumus in1
rius reddituri. ciAt licet inuentae sint ambae partes in unam eamdemque conti enim sententiatii, relictumque tum Latinorum tum etiam Graecorum arbitrio, suo quosque idioinatevti, Q P Ruse
nec curandum esse de syllabis ut dictum est) dummodo nulla esset in te ipsa discrepan- ζαe i Ieria: tamen nequaquam videtur placuille posteris Latinis vox, hi postasis , usurpari loco LATire . perlonae, quae videretur lignificare substantiam. Unde S. Augiistinus h. ee ait: Ellem a Liam dico, εὐσια Graece dicitur, quam ulitatius substantiam vocamus . Dicunt quidem & illi l postasim: sed nescio quid volunt intereste inter usiatia, & hypostasim: ita ut plerique nostri, qui haec Graeco tractant eloquio, dicere consueuerunt, μIeis Ma - , ἡ εἰς πο-M ,quod est Latine,unam es Ientiam,tres substantias. Sed quia nostra loquendi comc suetudo iam obtinuit,ut hoc intelligatur, cum dicimus essentiam, quod intelligitur cum dicimus substantiammon audemus dicem unam essentia, tres substantias; sed una essem tiam, vel substantiam,tres autem personas: quemadmodum multi Latini illa tractantes α digni auctoritate di xerunt, cum modum alium aptiorem non inuenirent, quo enunciarent verbis,quod sine verbis intens gebant.J haec Augustinus: qui tamen nequaquam eam ob causam illos damnandos putat h, quod scilicet disserentiam constituerent inter essentiam di substantiam, quam discriminationem Latini penitus ignorarent. Quadimam autem haec estet disserentia a Graecis allata inter substantiam & estentiam,
S. Midius ad Terentium cribens,rem exacte declarat paucis his, quibus ait: Quam habet rationem id quod commune est ad id quod proprisi, hanc habet essentia ad hyposta- Dir P E R ε N- sim, hoe estΩbstantiam, siue sublistentiam. a sed pluribus de his agit in epistola seu po- 'D tius commentario sic enim ipse appellit) eo argumento conscripto ad ipsius fratrem ετ suasuriuGregorium Nyssenum, ubi pii tribus docet, sicut species ab indiuiduo, α commune a y μ' proprio disserre substantiam a subsistentia: adeo ut hac sententia ijdena pie dicerent resperionas in Trinitate, esse proprias substantias,vel subsistentias. Sed & apud Theodoretum 4 rogat Eranis es: Est ne, inquit, aliqua disserentia inter substantiam & hy postasim Orahodox. Si externa quidem spectetur sapientia , nulla est. Nam & substantia,seu essentia, idem significat; & id quod subsistit , eit hypostasis. Sed si Patrum doctrina attendatur; quam habet disserentiam commune & proprium. Vel genus & species ac individuum, eamdem habet substantia & hypostasis. J haec Theod
retus, qui eadem pluribus explicat, ad quem rei jcimus lectorem uberiora quaerentem. At licet haec ita a Graecis recte proprieque dici viderentur: horrebant tamen Latinorum E aures ut vidimus in eum tres in diuinis audirent diei substantias . Vel si&ipsi dicerent: tunc ad euitandum Ariani sinum, non tres personas, tres esse substantias; sed sui idem Basilius ubi supra testatur) tunc more Graecorum dicerent ac voce Graeca, usiam unam, di hypostases uere, siue subsistentior nec e contrario ponerent unam substantiam, absque trium addito nomine persenarum, ne eadem cum Sabellio sentire viderentur, quod Graeci acciperenis ut dictum est vocem hypostasis, nempe subsistentia, pro substantia. Ceterum quantumlibet liciae tecte definita essent in Synodo Alexandrina,de qua agimus; rursus tamen eadem controuersia temporibus S. Hieronymi refricata est, qui huitas quoque Concilij decreti meminit, cum ait η: Nunc igitur proh dolor post Nicaenam iidem, Nim ' - , post Alexandrinum iuncto pariter Occidente decretum, trium hypostaseon ab Ariano 'rum praestae Ee Campensibus nouellum a me homine Romano nomen exigitur,&c. J Αt
103쪽
'Actum praeterea est in eadem Synodo Alexandrina, ut professio illa fidei ab Arianis A titulo Concilij Sardicensis proinalgata, esse spuria, publica testificatione demonstr
retur 3 atque pariter declararetur, in eodem Sardicemi Concilio nihil fuisse additum ad Nicaenam consessionem. De quibus omnibus scripta est epistola Synodalis, quae apud se Athanasium reperitur esse descripta his verbis ad Antiochenos a cum iam, ut dictum est, Paulini ordinatio secta esset; . Carissimis & optatissimis sacrorum comministris Eusebio . Lucifero, Aiterio, T MO D ALI nlatio,& Ααatolio, Athanasius, ceterique Episcopi, qui Alexandriae ex Italia, Ar eoueu V.ε- bia, AEgypto, dc Libya hic adsunt, Eusebius, Asterius, Gaius, Agathus, Ammonius. A sp u. I. Agathoeseinon, Dracontius, Adelphius, Hermeon, Marcius, Andreas, Paphnutius, Marcus, Zoilus, Mynias, Georgius, Lucius, Macarius, reliqui deincees in Christo salutem plurimam. J Quod autem adhin modi inscriptionem spectat: sicut de in ipsius Beontextu epistolae,necnon in subscriptione, menda illa irrepsiis noscuntur, cum mindo ad Eusebium& Asteri uiri & alios Episeopos eadem epistola scripta dicatur, modo autem ab ipsis potius una cum Athanalio data ad alios Antistites appareat: haec non
siter restituenda putamus , quam ut ex sententia antiquorum fere omnium hili
xicorum assirmemus, Eusebium Episcopum Vercellensem huic Synodo praesentem suisse; eamdemq. epistolam, sicut ab Athanasio atque alius collegis , ita etiam ab e .. . dem Eusebio suisse conscriptam. Reddemus nos earn, uti apud Athanasium legitur . in haec verbxo: Persuasum habemus, vos, cum sitis ministri Dei, ac Domini dispensatores, idoneos aptosque esse ad Ecclesiue negotia temperandata . Ceterum quia ad nos allatum est, plurimos superiori tempore per contentionem disgregatos a vobis, pacem iam opta- Q. re 3 plurimos item a vecordi Arianorum secta deficientes, vobiscum communionem affectare mecessarium visum est, ea quae a nobis , nostrisque dilectis scripta essent Et
sebio de Asterio,vestrae bonitati insinuare,qui Sc ipsi estis dilecti, de vere nobis desider rissimi sacrorum comministri: nimirum laetos quidem nos esse de hac fama; sed tamen magnopere cupere, ut eos qui adhuc in schismate haerent segregati a vobis , quiq. cum Arianis coetus faciunt, resilire curetis ab istiusmodi insania, ut omnes omnibus in locis praedicent unum Dominum, unam fidem, Quid enim est tam pulchrum, prout o P . ia x. Psalmographus h inquit, aut quid ita delectabile, quam habitare fiatres in unum 8 Nanx Σῆμb- 3, ita quoque fieri arbitror, ut Deus nobiscum habitet, cuius haec verba sunt V: Habitabo in eis, deversabor inter eos,& illic habitabo, quoniam elegi eam . ita quoque quin dammodo fit, ubi una fides de religio praedicatur. v Vellemus equidem nos AEgyptii una cum dilectis fratribus nostris Eusebio & Ast
rio multis de causis istuc veni A, dc in primis eius rei gratia, ut vestros affectas complecteremur , frueremurq. in commanione isti usimodi pace de concordia . Verum quia, , ut in alia epistoli indicauimus, dc ex comministris nostris intelligere potestis, detinemur magnopere Ecclesiasticis necesiitatibus, idque non sine dolore nostro: ideo voluimus comministros nostros in rebus sacris Asterium & Eusebiam invicem nostri istuc. Pergere, ac vos inuisere. Gratias igitur ago eorum pietati; quod cum ipsis liceret properare ad suas dioeceses, istam tamen proseetionem ad vos omnibus rebus suis anteposuerunt, idque in usum urgentis Ecclesiastici negotij . Cum igitur istud inter nos decretum esset, memetipsum non parum consolatus sum, quasi illis istic praesentibus,ego quoque una illic praesens interessem . Eomnes igitur,qui vobiscum pacifice agere volunt, in primis autem illos, qui in vel , Vibiis ris Ecclesiae commanione fuerunt, deinde qui ab Arianis redierunt, allicite ad vos, muTisvs AP que ut patres assumite, dc ut magistri dc tutores recipite, coaptantra vos interim dii - dio nostro Paulino, eiusque s ijs : nihilq. amplius ab illis exigatis, quam Ut excae tur Arianorum haeresim, confiteanturq. sanctorum Patrum in Nicaea fidem. Exeae'-tur item eos, qui dicunt Spiritumsanctam esse creaturam, de diuisum ex substantia Christi. Id enim vere est resilire a scelerata factione Arianorum, si non diuidas iam diam Trinitatem, nec dicas aliquid eius esse creatum . Nam qui simulanter sella i 'etitant de consenione Nicaenae fiaei, atque interim audent blasphemias dicere contra
Spiritumlanetum, nihil aliud praestant, quam quod Arianam haerein verbis inficie te , animo sensuque retineant. Anathemate quoque inuratur Sabeliu&Pauli Samosat
104쪽
ni impietas, Valentini item di Basilidis insania. & Manichaeorum liditas. quod si fisi
omnis apud omnes suspicio delebitur, & Qta Catholicae Ecclesiae fides pura apparebit.
. Quod autem hanc fidem tenemus nos, & qui perpetuo nobiscum communionem Harparunt nec vos, vel alium quemquam latere arbitramur. Ceterum quia cum vintentibus volupe est coniiij,& quidem libenter cum omnibus, ita vero in primis ijs qui inveteri eccleua conuentus agebant f et quia potissimum Dominum glorificamus,cum de omnibus, tum praecipue de hoc eximio proposito: visum est nobis,vos cohortari, ut sub Ructro ri' istis conditionibus tueatur concordia; ita ut nihil ulterius,quam dictum est vel illi, qui 'e Moui ex veteri ecclesia iunt, a vobis flagitent; vel illi,qui cum Paulino si int,aliud praeterquam 'D GV ς
quod inter Nicaeni Concilij decreta reperitur, adiiciant et tabellas, quas nonnulli ia- ''etant, quali ex Sardicenti Synodo de fide conscriptas, ne legi quidem semel aut proserrilinatis. Nihil enim tale Concilium definiuit. Qiiamuis enim certi homines nonnulla, quasi quae deessent, Ni emo Concilio adscribere vellent, idq. acriter contenderent: sata eta tamen Synodus, quae Sardicae conuenit, indigne id tulit, decretoque sanciuit, ne quid ulterius de fide scriberetur;& sese contentos esse Nicama fide,declarauertat,ut cui nihil deesset,& in qua integra Se solida fides conti neretur: neque edendam esse aliam prinsessioneiii fidei; ne illa, quae Nicaeae scripta est, suos numeros non habere videretur; neve
illis,quibus libido est semper noua statuere: occasio huiusmodi suppeditaretur, ut iterum atque iterum de fide definiant. Quapropter si quis h. re aut aliud quidpiam cauillabitur, compescite illum ,&ad studium pacis inducite: nihil enim est quod in his agnoscet eposivmus, nisi solam contentionem. Illis enim , qui nonnullos incusebant, ut trium hypostaseon assirmatores, cum huius modi voces in Scriptura non reperirentur, ac proinde suspecti videri possent s auctoresiuimus, ne amplius in Nicae nam confessionem inquirerent. Sed tamen de istis ob periti- MAE CAi H caciam rixandi qiuestio est habita : interrogatique sitiit, num pro Arianorum sententia alienas, peregrinassue,ac diuersae a se inuicem substantiae persi,nas esse velint, & unamquamque hypostatim per se ac seorsim diuisam este,pro ratione ceterarum creaturarum, eorumque qui ex hominibus nascuntur existiment 3 An sic intelligant diuersas res, quale est aurum, argentum, aes An, ut alij haeretici, subistis vocibus tria principia , ct tres maximos deos constituant 3 Ceterum illi affirmabant, se ita nec dixisse, nec sensisse. Pe cunctantibus autem nobis, qua ratione igitur ista diceret, aut cur omnino istius inodi vincabulis uterentur Responsum dederunt, sese in Trinitatem credere, non quae nomine
tenus Trinitas, sed quae vere Trinitas esset, & subsisteret: et Patrem, ut qui vere effet dc D subsisteret: et Filium, ut existentem & subsistentem: et Spiritumsanctu ut subsistentem &- existentem agnoscere: Non tamen se dixisse tres deos, aut tria principia:immo ne toler
turos quidem, si quis tale quidpiam aut dicat, aut sentiat: Sed se stare, este sanctam Trinitatem , ut tamen una iit Deitas,& unum principium : et Filium te agnoscere est ec sentialem suo Patri, ut dixerunt Patres : et Spiritumsanctum non creaturam, neque alienum, sed proprium& indisgregatum abessentia Patris ci Fili j. Approbata igitur istiusmodi & interpretatione & excusatione, vicissim quoque & eos examinavimus, qui ab istis in culpam aeuocabantur, quasi dicerent esse unam hypost sim: sciscitantes ab illis, num pro Sabelliano dogmate ea mente loquerentur, ut sit blatos vellent in Trinitate Filium & Spiritumianctium,quasi Filius essentia careat, aut Spiari tuscinctus non subsisteret 8 Qui & ipsi quoque afficinarunt, neque ita se dicere, neque , t vj E se ita sensisse umquam, sed λος-is eos intelligere idem esse cum εὐοπα: unam autem H et siM Ne ideo sese hypostasim intelligere,partim quia Filius ex essetia Patris sit, partim quia in tri- μη; hit 'bus sit identitas natum: unam enim sese Deitatem,&vnam naturam credere; neque
aliam Patris, aliam Filij, aliam Spiritus dii esse naturam. Quinimmo & illi, qui eo crimine postulati erant, quod tres hypostases inducerent, cum istis in eamdem sententiam couenerunt: vicissimq. illi, qui unam hypostasim asseuerarent, istorum interpretationi acquieverunt: et ambae factiones pariter Arium execratae si int, ut Christi hostem; Sabelliumq. dc Paulum Samosatensem , ut impios; Valentinum item de Basilidem,ut alienos a veritate ι Idanici una quoque, ut malorum machinatorem . Omnes tamque Dei gratia post huiust nodi verborum interpretationem optimam de exactillimam , quae Nitaeae Patres instituissent, fidei esse approbarunt; eiusdemque fidei verba sciscere, ae ante omnia in usum esse deducenda, constituerunt. .
105쪽
Quinimmo de negotio dispensationeq. carnis nostri Saluatoris, cum super ea quoque Are nonnulli cum alijs contentionem mouerent: et hos & i lios examinationi subiecimus;& quod isti profitebantur, hoc & illi quoque suffragio assensuq. prosecuti sunt: nempe
non ea ratione,qua ad Prophetas factum ea verbum Domini iactam esse Verbum de ad-
ς' η y ' η Λ hi sub finem taculorum , sed ipsum Verbum carnem esse iactum ια
cum esset in forma Dei, formam serui assiimpsisse; & ex Maria squantum ad carnem a tinet hominem esse genitum, hominum gratia: eoque modo Qlide & integre hum
num genas liberatam a peccatis in ipso,& viviscatum a morte, introduci in regnum ciniorum. Et hoc quoque itidem confitebantur, quod non corpuS inanimatum, aut cogit tionis aut mentis expers Saluator habuerit. Nec enim possibile erat, ut Domino prointer nos homine facto, corpus eius sine mente existeret: non enim corpori dumtaxat, sed α animae quoque nostrae eer ipsum Verbum salus est conciliata. Idemq. cum vere esset Bfilius Dei, filius hominis tactus est : et cum esset unigenitus Dei filius, tactus est primogenitus in multis fratribus . Quapropter non alius erat ante Abraham, alius post Abraham, neque alius dum LaZarum excitaret, neque alius cum interrogaret de eo ubi situs esset: sed idem ille ipse erat: corporaliter quidem ut homo expuens: diuinitus vero ut Dei filius Malos aperiens eius, qui a natiuitate caecus fuerat: et carne quidem patiens s ut Petrus h dix it) diuinitus tamen monumenta aperiens,& mortuos excitans. Ex quibus. omnia quae in Evangelio sunt, intelligentes, affirmauerunt se idem sentire de incarnatione & humana natura a Dei Verbo assumeta. Cum igitur istiusmodi illorum fuerit consessio; adhortamur vos, ne eos qui ita confitentur , talemque interpretationem suae conses ni accommodant, temere damnare, aut rei jcere velitis ; sed potius admissa illorum excusatione, recipiendos putetis . Eos e Ccontra,qui talem consessionem non edunt,neque tali interpretatione in litis verbis utum axis Ita tur, arcere vos vellemus ,&auersari ut suspectae mentis homines. Ceterum cum istos τ ι o. tolerandos non censebitis, consuletis illis qui recte interpretantur, & recte sentiunt, ne ulterior vlla inter vos adhibeatur disquisitio neve verborum pugnis studeatis ad nullam
prorsus utilitatem: sed sensita cogitationesque pietatis exhibete . Nam qui ita assecti non sunt, sed tantummodo super istiusmodi voculis contentiose rixantur,& aliud quidpiam, praeterquam quod Nicςae seriptum est, requirunt ; hi prosecto nihil aliud agunt, quam quod proximis sitis turbidam subuersionem propinant, ut inimici ,& dis ordiarum schisinatumque aemulatores. Sed vos, o boni & fideles serui de dispensatores Domini, eos qui standala & perefrina inserunt, competate & arcete, dc prae omnibus anteponite istiusmodi pacem, quae sanae fidei est. Forsitan Dominus misertus nostri coaptabit quae Dsunt hiulca & diuisa, atque unum ouile reformabit, quo unum habeatn ducem D minum nostrum Iesum Christum. Haec quidem nos, tum quia nefas est quicquam ultra Nicaenum Concilium requirere, aut contentiosas sententias recipere, tum vel ob pacem solum ,& ne qui recte sentiunt, pro reiectis habeantur, ad istum modum censuimus ; & eorum consessionem qualis su rit , nos qui relicti sumus Alexandriae, paucis indicauimus ι idq. in commune una cum reliquis comministris sacrorum Asterio & Eusebio: nam reliqui ex nostris quisque ad suas prouincias abierunt. Vos rursus in commune, ubi soletis conuentus agere, ista i hebitis peruulgari, coque omnes euocate. AEquum est enim, ut in eo loco primum epinstola recitetur, ibidemque omnes qui pacem amant, inter se concilientur: ac deinde ubi conciliati fuerint, ubicumque populis videbitur, praesente quoque vestra humanitate, T naxis celebretur, & Dominus pablice ab omnibus glorificetur. Salutant vos fratres illi,qui mecum hic agunt. Bene valete,& nostri memoriam in Domino facite.J hactenus
epistola Synodalis ad Antiochenos primum, inde ad alias Orientis Ecclesias perserenda: cui inhaeret substrinio aliquot Episeoporum, atque in primis ipsius Athanasi, his verbis: Ego Athanasius, ceterique Epistopi in hoc conuentu praesentes, epistolae subseripsi--βς mus: idemq. ab alijs factum est, qui huc Legati venerant: inter quos a Lucilem Sardiniae: ... '' in insulae Episcopo diaconi duo Herennius &Agapetus, a Paulino vero MaXim &Ca limerus, qui&ipsi diaconi sunt . Aderant& aliquot monachi Episcopi Apollinaris in hoc ipsum misi. Episeoporum nomina, ad quos epistola seripta e unt hi:Eusebius Vercellarum ciuitatis alliae, Lucifer Sardiniae insulae, Asterius Petrae Arabiae, Cymatius
Palati Coesosyriae, Anatolius Euboiae, Ceterum qui epistolam scripserunt, sunt illi: Papa Athanasius
106쪽
A Athanai ius de qui cu illo Alexandriae fuerunt: ipse quoque Eusebius inter eos est, Asterius item; reliqui, Gaius ex Parathonio proximo Libyae Phragonis, de partis alterius Elearchiae A gupti, Ammonius, Pa emuneus, de ex reliqua Elearchia AEgypti, Ag -thodaemon Schediae de Menelaiti Episcopus, Dracontius paruae Hermopolis, Adelphius.Nupheos,quae est Lychnorum,Hermion Taneos, Marcus Tygrorum proxime ad Libyam, I heodorus Athrybeos, Andreas A seniolae, Paphninius Saos, Marcus Phil ram , Milus Androminae Antiphron . His etiam Eusebius Latine subscripsit, quo- - ης' 'rum haec interpretatio , ex Graeco iterum Latine redditit: Ego Eusebius Episcopus, se- svascxirri cundum exactam vestram utriusque partis contessionem, qua in eamdem sententiam
inuicem conuenistis, quantum attinet ad hypostas , fateor me quoque idem statuere: neque in id solum calculum meum addo , sed etiam in incarnationem Saluatoris nostrio consentio, eum videlicet, cum filias Dei esset, homi nem esse factum,& excepto pecca- .m, omnia quae veteris erant nostrae humanitatis assumpsisse: idq. prout habet epist lae argumentum, meis suifragijs confirmo. Deinde quia fama apud exteros increbuit . de tabella Sardicem Conci lij ; ne ea ultra Nicaenam fidem decreta esse putetur, meo sus- fragio denuncio , quo nihil laxamenti aut noxae Nieenae fidei inde oboriatur; neque eam ea de causa proserendam censeo. Valere vos omnes in Christo exopto. Ego Asterius 4uperioribus scriptiS adstipulor, & vos in Chrillo bene valere precor.
Postea quoque R ipsi subscripserunt absentes, scilicet : Ego Paulinus missitus Amriochia bis erui) ita sentio , quemadmodum accepi a Patribus, Filium ege, de subibstere perfectum subsistereque Spiritumsan irim , eumque perfectum esse. Quapropter m -m approbo superiorem interpretationem de tribus hypothasibus, & una hypothasi siue e
C sentia: et eos qui ita censent, veros habeo ; cum pium sit sentire & confiteri, Trinit tem in una Deitate consistere. Et de incarnatione Verbi Patris propter nos facta, ita d cerno , quemadmodum scriptum est secandum Ioannem, Verbum carnem esse factum: non autem secundum impistimos homines, mutationem sui Verbum passum esse: sed nostri gratia hominem elle iactum , dc ex Maria Virgine Spiritusancto genitum: et nequaquam inanimatum,aut absque sensu, aut sine mente corpus Saluatorem nostrum habui fle: quippe cum impossibila sit, Dominum propter nos hominem factum, corpus habere sine mente. Idemque anathemate prosequor eos, qui confessio: em fidei Nicaenae vilipendunt, dc qui negant Filium ex substantia Patris, & coessentialem Patri existere. Execror item eos qui dicunt, Spiritum findium propter Filium, creaturam es- . se factum. Praeterea Sabellii, Photini, omnemque haeresim anathematizo, incedens
D seeundum Nicaenam fidem, de secundum omnia stuperius scripta. Valere vos opto ego Cartherius. J haetenus subscriptiones. Quod autem in damnatione haeresis Apollinaris, nulla de eodem Apollinari ea
sententia condemnato mentio habeatur : alterum de duobus contigisse oportuit; vel
eam haeresim vulgatam nondum sui sie nomine Apollinaris, sed incerto auctore Pr . diisse; vel ipsum Apollinarem iam ante Srnodum visum esse eamdem abdicasse sentem tiam per monachos, qui Synodo interfuisse dicuntur. Nullam plane factam esse in hae nodo Apollinaris mentionem, ex eo quoque potest intelligi, quod S. Basilius, etiam Valentis Imp. tempore, iure se putasse dicat, cum Apollinare communicare potuisse, quem nescisset creaste; ut suo loco inserius dicturi sumus. At quod de rebus haud parui momenti aestum videretur in Synodo; de his omnibu , E ut par erat, S. Athanasius reddidit certiorem Liberium Romanum Pontificem quarum quidem litterarum illud tantum fragmentum siuperest, quod spectat ad incarnationis omm ν
mysterium, & perseetam Filij Deitatem ι cetera autem quae in Synodo gesta sunt, desi- ν' ενς η derantur . Cuius quidem scripti cum ille sit titulus: Athanaiij rescriptum ad Libea som' petrium Episcopam Romanum J plane declaratur,ipsum Liberium Alexandrinae cogenda: si xi*
nodi fuisse auctorem , deque ea re ad Athanasium dedisse litteras, atque eius aucto itate illuc conuenisse Eusebium Episcopum Vercellensem & Luci serum Calaritanum L ratos : cuius pariter itastu tanta ijdem sibi sumpserint; nempe ut Lucifer, ceteris explosis , crearet Paulinum Episcopum Antiochenum non enim id negotium erat virius ciuitatis Sardiniae insulae Episcopi, sed Praesulis summa potestate fungentis utque Eusebius functuq sit legatione ad restituendas collapsas totius orientis Ecclesias : nequa-- quain enim haec ipsos iura accepisse a Concilio illa Alexandrino, quis diccre iure poterit :
107쪽
terit: nam quid iuris ijsdem Occidentis Epistopis in res Eeclesiae Antiochenae, α in εSyriam , Atiam , & Cappadociam, aliasq. regiones, ad quas Eusebius tantae restit tor cladis Legatus prosectus est 3 Extat id ipsius Liberi j Papae epistolae ad Atta anatium fragmentum ; quo idem Pontifex Rom. praemissa fidei suae Catholicae coniellione , eam dem ab ipso Athanasio exigit. Id enim a Liberio exposui videbatur ob suspecta redditam olim fidem ipsius ex inita ut dictiim est cum Arianis communione. Quam & ipse exigit
ab Athanasio post tot annorum latebras: ab eo namque tempore usque ad Constanti mortem nulla potuit inter eos este ex litterarum consuetudine communicatio, nisi sub Iuliano, cum ipse Liberius ad eumdem Athanasium eam seripsit epistolam, cuius eius modi tantum apud eum fiagmentum repetitur, quod sic se habet : Est igitur nostra confessio, optatistime Athanasi: Verbum Dei Filium, secundum n TRAGMΣ - turam ex Deo eodemque Patre suo genitum esse, non creatum, semper in imperio col- vlegam Deo & Patri, & indesinenter regnum obtinere in infinita tacula. Amen. Seiritum quoque sanctum vere ex Deo naturaliter Deu, indivisibile a Deo secundu diuinas scripti ras: ut sit vere Pater,vere Filius, oc vere Spirit sanctus: neque transferri debere unumquodque nomena suo significato, cui assignatum est, quo vera sit Trinitas sub una Deitate, sub una potestate, & una substantia. Non enim dispertitur Filius aut Spiritussa ctus a Patris substantia, quae implet caelum & terram. Est igitur , ut dixi, Trinitas una substantia, non diuisa, sed per essentiam una, Deitate una, potentia una, & regno una,
una quoque gloria, una item imagine, vn denique sie:ritu: spiritus enim non diuiditur. Anathema igitur dices Sabelli j & Arij dogm ita, & supra annotatas haereses ad aeternam poenam secundum Saluatoris vocem. Huic igitur consessioni, stater Athanas, quae vera lides in Catholica & Apostolica Ecclesia censetur, si mecum sentis coram iudice CDeo & Christo, quaeso subscribas: quo certiores reddamur, num eiusdem nobiseum suis stagij sis, eademque statuas de vera fide : ut & ego securior efficiar, tuaque mandata ii delinenter obeam. Id tibi quoque cognitum velim, carissime: filios veritatis confiteri impatibilem et se Deitatem: et de aduentu Verbi & Dei in carne ita sentire: Verbum sei licet genitum ex Patre Deo, hominem periectum absque peccato allumpsisse ex Maria Virgine secundum Euangelia in Christo Iesu. Amen. J hactenus quod extat sagmemtum ex epitiola Liberi j ad Athanasium. Porro multa in ea desiderari, nemo non assi mauerit: nam nulla in his mentio fit de personis & hypostasibus in Trinitate, quarum occasione inter Latinos & Graecos concitatas esse controuersias, dictuna est. Sed α alia plura deelge videntur, quae spectabant ad Synodum celebrandam, & restituendum si tum Ecclesiae Orientalis. DEius autem , quam dixi mus,redditae epistolae Athanasij ad Liberium, carentis salutatione atque exordio, eiusmodi tantum superest tragmentum, quo summa Catholicae G dei habetur expressa in haec verba: Vinis Deus immortalis, inuisibilis, impalpabilis, eo quod Deus sit spiritus, idem--que loco incomprehensibilis: neque uspiam eii re io ubi non exillat . Huius Verbum 'taro, immortalis Sapientia est, incorruptibilis, inuisibilis, idemq. Filius primogenitus, ope-iu Lo Linia rum socius, princitio carens, impalsabilis, cui nullum aetatis aut initium aut finis: per quem omnia ficta sunt,&sine quo factum est nihil. Hic est qui finxit hominem : hie
eis qui ratione sabricandae Arcae ostendit: hic est qui pollicitationes Abrahae secit: hie est qui destendit,ut popula caluaret; qui Moysi legem dedit: hic est Deus Abrahae, Isaacide
Iacob, qui in Prophetis locutus est: hic est qui composuit nouum & vetus Testamentum: Qui in ultimis diebus carnem ex Virgine mortalem assumpsit, cum ipse interim immortalis esset, eamdemq. imbecillem ipse minime imbecillis, obnoxiam morti ipse nulli obnoxius, visibilem ipse inaisibilis. Illa, in quam, caro suspensa est in Cruce, nouipse in illa omnes humanas passiones ut homo sitffinuit,nis ipse. I pse est enim Dei virtus, hoc est Deus, qui infernum expugnauit, & imperium diaboli demolitus est: qui Deus
in descentento, Deus in aseensendo, corpus suam a morte excitatum Patri repraesemtauit, ac vindicauit a morte, sub catus imperio tenebatur. In Filio Patrem intelligimus, cum unus cum eo sit Deitate, potentia, essentia, substantia, gloria Dei appellatione.
Et in Patre Filium quoque cognoscimus. Hic est, qui ubi assumpserat carnem, IesuS v catus est, quatenus homo fuit: hoc est aliivnpsit hominem in seipse, in quo omnis plenitudo Diuinitatis habitat corporaliter. Hunc existimamus non segregatum a Patre aut
108쪽
Λ sancto Spiritu: neque tamen ita, ut dicamus Patrem descendisse, Si in homine suisse.
Ita unus Deus Pater omnipotens a nobis creditur . Ideoque fides nostra est in unum Deum Patrem Omnipotentem, & eius Filium Dominum nostrum, & in Spiritum ametum: eos'. in unitate una, Potentia una, substantia una, essentia una, gloria una, d minatione una, regno uno, imagine Trinitatis una, consubstantiales elle credimus -: Per quem facta sunt omnia , . Ita quoque in carnis restirrectionem credimus: hoc est, corpus nostrum secundam sacras scripturas ex corruptibili mortaliq. in incorruptibilitatem & immortalitatem a Deo mutandum esse. Amen.J hactenus quod extat epistolae Athanaiij ad Liberium Papam iragmentum . Scripsisse quidem Athanasium, atque collegas Episcopos , qui interluerunt Concilio Alexandrino, ad eumdem Liberium de cunctis rebus gestis in Synodo, idem ipse Athanasius disertis plane verbis testatur ea B epistola, quam postea scripsit ad Ruistinianum: qua pariter declarat, quaecunique in eadem nodo acta sunt, fuisse confirmata ab ipsa Romana Ecclesia: qua item epist .cONF ΜΑ- Ia decretum de recipiendis lapsis inhaeresim, plenius explicatur: et ne de fide eius di oui uobites , scias eam suille perlectam atque recognitam probat q. in Nicamo Conci-: Q rixi E. Iio secundo; ex quo quidem loco quod desideretur hactenus inter eiuslem Athanasi, opera in hie eam describendam putatiunus: sic enim se habet et g editio in occumenica a C L Ni
. Monachi dixerunt: Si iusterit sancta Synodus, asseratur ad Russinianum beati Patris nostri Athanasij epistola, & legatur. Sancta Synodus dixit: Satisfiat petitioni religios
rum monachorum. Stephan praeiatus monachus serens in manibus librum, legere
coepit: Sancti Athanasij ad Ruilinianum. Domino dilecto & desideratistimo commi-C nistro Russiniano Athanasius in Domino salutem. et post alia: Quandoquidem st, ErisToLA Mdiose & Ecclesiastice hoc enim tuae pietati iterum conuenit de his qui necessario red - ἴsiint, nec per improbam fidem sunt corrupti, inquisiuisti, eaq. de re ad Synodos S: Nuri. alios scribere voluisti, ut animi sententiam de his explicarent: velim mi domine desid ratissime,sic habeas. In primis cum a vi cellarum ellet, nodus l. praesentium & eorum qui longinquas regiones incolebant Episcoporuni haberetur, nec modo comministris
qui per Graeciam passim habitant, veru etiam in Gallijs de Hispania 3 intellisit per hos
Athanasitas Eusebiu Vercellensem, & Luciferi Calaritani Episcopi Legatos . sed subditi Communi decreto placuit, ut hic, & ubique gentium qincumque lapii sutilent proprio arbitrio, & antesignani fuissent impietatis a si resipiscerent, ignoscendum quidem
illis, verum non restituendos in cleri numerum. Qui vero non auctores, sed necessitate
D & violentia compulsi itassent sui sum est illis quidem ignoscendum ,& in cleri locum
restituendos: maxime cum probabilem deiensionem re excusationem dederint. Atque hoc quoque oeconomice & rationabiliter iactum videtur. Nam ipsi quidem animo ita- . tituerant, non velle ad impietatem dclabi. Verum quoniam impiissimi quidam eorum causa statum Ecclesiae ad seditionem trahebant; duxerunt longe satius elle, vi compuluses se concurrere, & onus gestare, quam populum perdere. Haec cum asserrent, visi sitant nobis non absurda resipondisse aquando dein cauonem facti exemplo h Aaron iratiis . Moseos se defenderent, qui in eremo populi transgressionibus acquieuit, desentionem habens, ne popalus in AEgyptum reuersus, idolorum cultui iterum se mancipare . Videbat enim, si in eremi vastitate substitisset. suturum, ut paulatim ab impietate regrederetur : in aegypto autem nullam esse ad pietatem regressus viam. Hac de causa ci E ro per ea tempora ignotum est. Qies vero in errorem sedueti erant, & violentia huc compulsi data quoque ijs communio est. Quemadmodum haec & Romam scriptassent,
Romanorumq. Ecclesiam omnia comprobasse constat. Haec quoque tu e pietati co
fidenter scribo,&significo, quo tua pietas, ea quae decreta fiunt hoc modo, amplecta tur. J hucusque lectum ex ea in Synodo, in qua haec ad declarationem eiusdem decreti subiecta leguntur: Sabas di qui cum eo aderant monachi dixerunt: Non haec solummodo S. Athanasii
Vox est, verum etiam Synodorum : propterea quod inquit idem Pater, ipsos quoque pες ετ MRomanos totamq. Graeciam idem comprobauille . Definit autem eos, qai ex hae ii ad bi, L , ii . pristinam mentem redeunt,suscis iendos ad poenitentiam: verum sacerdotij dignitatem LLvCiDA M.
minime illis restituendam. Tharasius beatis limus Patriarcha dixit: Non de quouis haereti ad mentem redeunte recipiendo beatus Pater haec statuit, sed decorum princi- Annal Ecel. Tom. . H Pibus
109쪽
pibus & antesignanis , quiq. in sua haeresi veluti deliciantur de se oblectant, verbisq. Rartificiosis veritatem ipsam fucare student, haud aliter ac Orthodoxi calix libertate si,
lent , ipsi autem sententiam Scripturae peruerse explicant. Vcrum Iterum recitetur ea
dem epistola ad Rusfinianuiti. Epistola eiusdem Patris. Lecto autem loco, in quo Motus Pater lapsis veniam dat impietatis: sed qui praecipui haereticorum fuerunt, negat restituendos ita ordinem sacerdotaleim: Qui vero antesignani non tuissent, sed vi MneceIlitate ad impietatem coacti ; igatacendum q ude.ia illis, &. in escri locum rostituendos , quot iustam excusationem afferreat . Venerabiles monachi dixerant: En quemadmodum in principio diximus, sic est: siquidem beatus Pater eos, qai ex haeresi reuertuntur, in sacerdotij dignitatem nois recipit. Tharasius sanctis sinus P triarcha dixit: Videmini mihi mentem Patris non intelligera : quandoqaidem eos qui non fuerunt auctores haereseos, vi autem compulli livit, recipit ad primaam ὐ- dgnitatem: solummodo vero praecipuos, atque adeo parent , siue auctores haeresum a dignitate sacerdotali recipienda excludit: recte prole to testeq. id pronun iam, M. Iliaee ex Synodo secunda Nicaena ad periectam clucidationem huiuscemodi decreti ex scripsi ita voluimus, necnon ad altequendum germanum tensum verborum S. Hieronymi, quae superius citata sunt.
QIod autem in eadem Synodo auctoritate ut dictum est, Romani Pontificis deer tae sunt legationes ad restituendas collapias a fide Catholica Eceselias, earumque ntini
a R. . m. a. stros : erroris in primis arguendas est Ruffinus φ, dum ait procurationem Orientis iniunctam fuisse Ailerio, Eulebio vero Occidentis. Nam constat, eumdem Eusebeum eiuPLEGAU rei caula suscepisse in Orient in peregrinationem, Antiochiamq. ut dicemus proiectu else, indeq. etiam in Cappadociam peruenis te. quod quidem sententia illa S. Gegorij CNarianaeni superius recitata redditur manifestum,cum i pie agens de turbis illis,luliani tempore in Cappadocia electionis Eusebij Epitcopi Caesarientis Occasiolae excitatis, haec G πον. πι- addith: Postremo, inquit, aderant Episcopi quidam ex Occidente, qui Orthod. x omnes ad suas partes pertrahebant.J quae quidem nonnui de Eusebio Ep: .copo Vercellensi de alijs qui cum eo erant, possimi intelligi. nam Asterius ut saepe diximus) in Ar a soreas . Mbia erat Episcopas. Affirmat id ipsum Socrates, dum ait φ: Eusebius partes Orientis, 't '' peragrans, infirmos fide , instar praestantis medici, ad integram valetudinem restitui dottrina Ecclesiastica instruxit, erudiuitque.J Adit autem post haec omnia Socrates: Eodem tempore Athanatas orationem apologeticam, quam in suae ipsius fuge d sensionem iam pridem coniecerat, coram illis qui aderant, perlegit.J ea quidem rati ne, quod liuore tabescentes Ariani adhuc carperent ipsium velut ignauum quod non Dpos bulet ex Domini sententia animam pro ovibus , sed perinde ac mercenari , eu ἁ u.m eas m 1 tigio Dium vertisset. Recitat idem Socrates 4 ex ea nonnalia: sed nos lectorem reh-cimus in ipsum integrum, qui adhuc extat , commentarium . M de Alexandrina nodo hactenus. Quae porro Synodum mox subsecuta sint , Socrates ' ita recenset: Eusebius vero Vercellarum Episcopus, statim post Concilium Alaxandria decedens , Antiochiam contendi . Ac cum Paulinum a Lucifero Episcopum designatum, populamque in duas factiones partitum offenderet nam Meletii natores leparatim conuentus iecero vehementer propterea animo conturbatus fuit, quod electioni Paulini mina me ab omnibus ei let astensum. Nam intra suam ipsias cogitationem tactum illud damnauit ille quidem ; sed prae reuerentia erga Lucii eram rem tacitam habuit: et ut pri- Tmum promiserat, se Episcoporum Concilio conuocato , illis rebus Note prolpectu ram, inde recessit: postea vero quamquam admodum laborabat, ut partes dissentientes ad concordiam adduceret s tamen nullo modo illud poterat eruer . Nam Mel litas ab exilio reuerius, ubi eos qui cum illo consentiebant, conuentus seorsum ager
reperiebat, se illis ipse praefecit. Quin omnibus fere ecclesijs, quae ibi erant, Eutoius
Arianae sectae patronus praestat : Paulinas autem unara tantum obtinuit ecclesiam paruarum, quae erant intra urbem; ex qua quidem ipsum E Oius, propter reuerentiam quam versiis illum habuit, non eiecerat. Meletius autem extra portas ciuitatis
Id temporis ad hunc modum Antiochia discedit Eusebius . Lucifer vero ubi a ceperat suam electionem ab Eusebio improbari , contumeliae loco duxit, i qum.
110쪽
A admodum mimo passius est. Proinde recusauit cum Eusebio communicare; studioque contentionis inductus, Concilij decreta reiecit. Illa quidem tristibus Zc amictis Ecclesiae temporibus obuenientia multos ad deficiendum ab Ecclesia impulere : unde noua covMV9:osecta , quae Luci seriana dicebatur, nata est. Ceterum Lucifer sitam iracundiam propte ea laturare non poterat, quia suis i Psius responsis, quibus per diaconum mistis pol i ici, si iatus fuerat se decretis Concilij contentum 1 Ore, omnino tenebatur adi trietiis. Quapropter fidei dc lententiae Ecclesiae allentiens, in Sardiniam ad propriam sedem se recepit. Quorum autem animi non minus quam illius erant exulcerati, hi adhuc etiam ab Ecclesia segresati manent.J huc lique de schismate Luciferi Socrates. Porro Antiochenam Ecclesiam ichismate diuit mi Octogintaquinque annos ita perdura1le, ni mira usque ad Alexandrum Episcopum,Theodoretus assirmat . Quod quidem non sic intelligendum H τιμαμ ε B est, ut ab hoc tempore, quo creatus est Paulinus,de schisina conflatum inter Catholicos,
usque ad Alexandrum annorum octogintaquinque curricula intercesserint: nam creatio
Alediandri mntigit ut tuo loco patebit) anno Domini quadringentesimo Oetauo : sed oportuit Theodoretum intellex ille ab eo tempore, quo eiecto Eustathio, do subrogato in locum eius Euphronio Episcopo Ariano,scilla est in duas partes Ecclesia Antiochenas de cuius diuitionis origine tuo loco supcrius actum est. Eadem quoque Soae tenus p de ι i. Lucistri de Eusebi j dii sensione. .va , Ceterum asserta causa schismatis de dissensionis illius primae inter Eusebium & Luciferum, quae a Socrate, SoZOIneno, de alijs eos secutis assertur, nullatenus probari potest: siquidem nullo pacto potuit accidisse , ut Paulini electionem Eusebius improbarit , M u vir.
quam tum ipse, tum etiam Athanasius, ac denique uniueria Synodas Alexandri, C na antea recepistent, dum Legatos ab eo ad Synodum millos suscepere, & eius dem Paulini chimgrapho ipsam subscribi Synodum voluerunt. Non potuit igittar damnasse Eusebius, quod ante probasset, & Athanalius cum alijs in Sunodo confirma ibi . Qua quidem ratione de Rustinus videtur hallucinatus , qui id ipsum assirmat cam an e lib. a. Interim Luciser iniuriam dolens, quod Episeopum a se ordinatum apud Antiochiam non recepisset Eusebius , nec ipse recipere cogitat Alexandrini decreta Concilij: sed constringebatur Legati sui vinculo, qui in Concilio ipsius au toritate subieripierati, .
Abijcere namque cum non poterat, qui auctoritatem eius tenebat : si vero recepis set, Omne suum frustrandam videbat inceptum. Diu ergo delioc multumque deliberans, cum ex utraque parte concluderetur: elegit, ut Legato suo excepto, erga ceteros sententiam disparem, sed sibi placitam custodiret. J haec ipse, quae ex nuper di, D ctis facile refelluntu G. Certe quidem nisi Paulini electio ab Alexandrino Concilio probata sitisset, nequaquam eam postea Romanus Ponti sex ratam habuisset . uis enim existimare potest, gestas res a Luci sero schismatico firmas potuisse consistere , nisi eas Synodus de Romanus Ponti sex recepistent 3 Ceterum Luciseri cum Eusebio simultas de altercatio non aliunde sumpsisse exordium videri potest , nisi quod ipse austerioris spiritus cum esset, indigno animo ferret ex Synodi decreto ianuam patere Episcopis omnibus lapsis , qui perinde ac nillil deliquissent, in suas sedes cum e
dem Epistopatus honore redirent : ideoque tu eumdem Eusebium, quem aduenientem Antiochiam, iturum in Cappadociam, primum est nactus, veluti in eius decreti a erarem inuectus est; cm. magis in eum exacerbatus , quod ex suscepto munere L -gationis id ipsum passim praestaret, ut Episcopos, qai cum Arianis coinmunicassent, E ad suas ipsorum Ecclesias , impertita illis communicatione Catholica , reuocar tu .
Sed dicet aliquis: Quo modo praetermisse Meletio, Synodus probauit ordinationem Paulini Nam liqui aliquando filissent haeretici, dc ad E etiam reuerit ellent, reciapiendos quoque ad Episcopatum eiacm Sy das statuit: utique Meletio debebatur λε lesia Antiochena ex ipsius decreto Synodi: atque eam ob causam Paulinus reiiciei das videbatur,tamquam sedis alteri debitae occupator. Ad haec dicimus, vitiosam ab intia
tio fuisse Meleti j sedem, utpote quod tunc ipse Arianus ab Arianis eatri fuerit cons cuius : sin. ab illo tempore cathedra vacasse videri Poterat, ad quam suffragio populi Meletio minime recepto, iure ordinatus Paulinus tuisse censendus erat. Non ergo cur Meletim non receptus emet, Eusebius conquestus est, cuius nullam scisse ordinationem lciebat, utpote quod ab Acacianis dc Eudoxianis creatus suillet
EPu pus Antiochiae: verum si qme di issensio ea de caula inter Eusebium ci Luci te M -