장음표시 사용
111쪽
rum oborta est: credimus Eusebium cum Lucifero familiariter conquestum esse, quod Apraepropere nimis Paulinum ordinallet, non tamen quod eam clectionem improbaret. quam ipsum et una cum alijs in Synodo recepillet: sed quod Paulini ordinationis causa tantum abesset, ut Ecclesia Antiochena quod in optatis erat) Catholicae communi nis taedere iungeretur, ut maior ob eam causam altercatio fieret post reuerium Mel lium, qui iam vivente Constantio ab Acacianis dc fidei Catholicae tuendae causa exitiliam palliis, 3c minas eiusdem Constanti j expertus esse . qui enim ei aduersabantur, ea ratione sedem illi negabant, quod ipse Meletius olim connivisset cum Acacianis de Eudoxianis Arianorum deterrimis, a quibus dc a Sebaste Armeniae translatus ibisset ina DreM. I..... sedem ut habet Socrates 'Beroeensem. dc inde in Antiochena: cui etsi ex Synodi decre--' ε' to indulgendum esset, ut pristinam sedem reciperet; non in aliam quam in Sebastensem seu Beroeensem restituendus tulisset . nam cum de illi exulanti suffectus EuZoius Antim scitiae fui siet: quid agendum, si ipse EuZoius reuerti ad Ecclesiam Catholicam volvis., s. . i. set 8 Vertebantur haec iurgia inter viriti'ile partis tautores: cum, inquith Sozomenus, Meletius ab exilio Antiochiam redi jt, de seorsum cum sitis extra urbem conuentus V
re aggressus est.JCeterum ob spectatam sub Constantio aduersus eum dc Arianos omnes Melet ij consessionem, Orientalium studia erga iplum videbantur eTe propensioras O cidentalium vero, ipsius l. in primis Romanae Ecclesiae Episcopi erga Paulinum; ut quae saepe dicentur inferius , declarabunt: quod eni in spectatissima huius fides toto illo ab expulsione Eustathij tempore extitisset, quodq. ab eius ut dictam est sedis Legato ordinatus ellet, atque ab Athanai dc alijs in Alexandrina unodo receptus sui siet, rure recipiendus ab omnibus v idebatur.ettur. x ni and vero ad tempus reditas Meletij Antiochiam spectat: Sozomen ς illud in pri- Qvo M L Fix mis assirmat, eo tempore,quo Lucifer Antiochiam petijt, dc Paulinum Epii copum Ordinauit, Melet tum nondum ab exilio fuisse reuersiam Antiochiam. Rurlamq.ς interius de eiusdem reditu agens, tum eum redijsse tradit, cum iam abii luta Synodo Alexan- drina, Eufebius conciliandae in eo populo discordiae causa, Antiochiam perrexisset. C tertian Ioannes Chrysostomus, cui potius assentiendum putamus, quippe qui Meleti j temporibus vixit de ciuis Antiochenus fuit atque eiusdem Ecclesiae presbyter; in ea Cr, i ν erat apultione ς, quam habuit in die natali eiusdem Melctij, anno quinto sut ait post obitum eius ι cum testetur, post reditiun ab exilio non licuis te ipsi amplius triginta diebusui. O. F..ν. agere Antiochiae; sed impellentibus Ualentem Imperatorem haereticis, iterum solum vertere coactum este 3 cui nec ante obitum Valentis reuerti poste concessum suis te, af - .m- - quo, teste Zomenos, expulsus est: neque postea , destincto Valente, amplius putu P v sus fuerit: affirmare necesse est , eum nonnisi Valentis Imperi j exordio Antiochiam remeas te. Ex his quoque intelligis, Theodoretum etiam falli, dum apud Meletium se
h. reeepilse filium illum sacrrdotis Apollinis, cum cuperet fieri Chri itianus, 3 assirmat. Causa autem tantae morae, ut nonnisi post sequentem annum Meletius repetierit Amtiochiam, ilia esse potuit, quod audisset in ea Eccletia creatum cile Paulinum Episc pam,quem sciret plurimi a ciuibus fieri: sed cum percepisset eos, qui suaram partium crant, nequaquam O Paulino commanicare, sed se ipsum expereue, ac pluribus litteris solicitare : cessit tandem, redijiq. Antiochiam: sed cum careret ecclesia , ubi coleret suos quod dictum est foris in suburbia illos ad synaxim colligere opus fuit reui illo spatio temporis, quo illud facere sibi licuit. At de reditu ipsius ilio loco agendum pluribus. ESed iam Luciferum Antiochia recedentem, dc in Italiam redeuntem assectemur . oe lais autem, quae de eo scribit Marcellinus presbyter & ipse schismaticus, lecta L Morur M. ciserianus , plane intelligitur , eum venisse Romam , execratumq. est e commani nem eorum , qui aliquando coniuncti suis lent Arianis; ut, cum Neapoli fuit, facto declarauit, vitans communionem Maximi qui in visimilochi fuerat sal sectus. Sed de retia quisse tradit suae sententiae in Oriente paucos quosda asseclas, de inter alios Heraesidam Episcopum Oxirinchi in AEgupto, in Palaestina Hermionem virginem magni nominis, quae eum Eleutheropoli sub Constantio exulantem foverat: additq. eamdem Hermi nem, eius rei causa,quod reuertentes ad Ecclesiam Arianos aueriaretur, multa ab Ele ιε- - M.t. theropolitano Episcopo, Turbone nomine, passam est e. Sed& de eo Seuerus h ait:Cetera
Luciter tinu Auia uae agens longe diueri, sententiae tuit: nam non tantum eos, qui Arimini
112쪽
A Arimini saerant,condemnauit: sed etiam se ab eorum communione 1eparauit, qui eos sub satisfactione & poenitentia recepissent. JΑt de exitu Luciferi haec Rumnus gressiis ad Sardiniae partes iue quia cita mor- --
te praeuentus,tempus sententiae mutandae non habuit fetenim temere coepta spatio cor- Lucitat ut
rigi selent) siue hoc animo immobiliter sederat, parum firmauerim. Ex ipso interim Luciferianorum sthisma, quod, licet per paucos, adhuc voluitur, sumpsit exordium.Jhaee Rumnus. Addit quoque Theodoretus h , eum post reditum nouam qaamdam eX- , Ib..4 M. cogitasse doctrinam, quam sectati sint, qui ab eo nomen sunt consecuti. At nihil ad do- -ρ ι.ctrinam Catholicam addidisse Luciferum, testatur S. Ambrosius. cum haec de eo habet ς: Luciser enim se a nostra tunc temporis communione diuiserat: et quamquam e S.
pro fide m exulasset, & fidei suae reliquisset heredes: non putauit tamen Sat in frater B Ulteri in fidem este in schismate. Nam etsi fidem erga Deum tenerent, tamen erga Dei . ,ibiisa Ecclesiam non tenerent,cuius patiebantur velut quosdam artus diuidi, & membra lacerari . Etenim cum propter Ecclesiam Christus pallus sit, & Christi corpus Ecclesia sit Inon videtur ab his exhiberi Christo fides, a quibus euacuatur eius passio, corpusque distrahitur .d haec Ambrosius. iSed& S. Hieronymus multum abest,ut Lucifero falsam doctrinam impingat; quin
potius eum aliqua ex parte excusare nititur,cum ita ait 4 : Ventum est ad asperrimum lacum, in quo aduersus voluntatem dc propositum meam cogor de beato Lucii ero, ν. . . ram. i.
secus quicquam, quam & illitas meritum & mea humanitas poscit, existimare . Sed quid faciam 3 Veritas os reserat, & inuitam linguam conseium ad loquendum pectuS inocvti Aa impellit . In tali articulo Ecclesiae, in tanta rabie luporum, segregatis paucis ovibus, no x ι.
C reliquum gregem deseruit: bonus quidem ipse pastor, sed multam praedam hesiijs relinquens. Praetereo illa, quae quidam ex maledicis quasi satis firma defendunt: hoc illum amore gloriae & nominis in posteros transmittendi fecisse, necnon & pro simultate, quam a uersus Eusebium propter Antiochenam dissensionem susteperat. nihil , istorum de tali viro credo. Vnum est, quod etiam in praesenti constanter loquar: verbis eum a vobis dissentire, non rebus: si quidem eos recipiat, qui ab Arianis baptisma consecuti sunt 3 haec Hieronymus.
Equidem tam de Luci sero, quam de Luci serianis ab eo ita dictis , illud aTritur
etiam a S. Augustino , quod baptistiiviri minime iterarint: nam de Agone Christiano sic habet φ: Nec eos audiamus, qui quamuis neminem rebaptiZent, praecidere se ta- . Avisa. d. men ab unitate, & Luci seriani magis dici, quam Catholici maluerunta. In eo enim D quod intelligunt baptismum Christi non esse repetendam, recte faciunt: sentiunt enim Vsacramentum sancti lauacri nusquam esse nisi ex Catholica Ecclesia: sed eam formam secum habere sarmenta praecisa, quam in ipsa viteantequam praecideretur,acceperant.Jet paulo post: Quod cum Luciferiani intelligunt, & non rebapti Eant, non improbamus: sed quod etiam ipsi praecidia radice voluerunt, quis non detestandum esse cognostat p ct ideo maxime, quia hoc eis displicuit in Ecclesia Catholica, quod vere Catholicae sanctitatis est. Nusquam enim tam vigere debent viscera misericordiae, quam in Catholica Ecclesia, ut tamquam vera mater nec peccantibus filijs superbe insaltet, nec correctis dissicile ignotat. Non enim sine causa inter omnes Apostolos huius Ecclesiae Catholicae persenam sustinet Petrus: huic enim Ecclesiae claueS regnis caelorum da- f a , Liae sunt,cum Petro datae sunt. et cit ei dicitur, ad omnes dicitur: AmaS S me ξ pasce oves a Ioan. t r. E meas. Debet ergo Ecclesia Catholica correotis & pietate firmatis filijs libenter ignoseo Matth. i .re: cum ipsi Petro persenam eius gestanti, & cum in mare titubasset, & cum Dominum i 6- δ . carnaliter a passione reuocasset ,& cum aurem serui stadio praecidisset, & cum ipsum 'Dominum ter negasset, & cum in simulationem postea superstitiosam lapsus estet,videamus veniam esse concessam, eumq. Correctum atque firmatum usque ad Dominicae paisionis gloriam peruenisse . Itaque post persecutionem, quae per Arianos Cui MA CIhaereticos facta est: posteaquam pax , quam qaidem Catholica in Domino tener, LucirLMAMi. etiam a Principibus sieculi reddita est: Episeopi, qui perfidiae Arianorum in illa Pe secutione consenserant, multi correcti redire in Catholicam delegerunt, damnantes siue quod crediderant, siue quod credidisse simulaueran . Hos Ecclesia Catholica materno recipit sinu, tamquam Petrum post fletum negationis per galli cantum asmunitum, aut tamquam eumdem post prauam simulationem Pauli voce correctum . Annal. Eccl. Tom. H 3 Hanc
113쪽
a Maiis. 16. Hane illi matris charitatem si Iperbe accipientes, de impie reprehendentes; quia φ Petro Apost galli cantum surgenti non gratulati sunt, cum Lucitem, qui mane oriebatur, cad re meruerunt.J hucntque Augustinus. Ex quibus plane constat, Luciferum & priores iulos ab eo dictos Luciferianos schismatis tantum labe esse pollutos, non noua doctrina notiam haeresim excogitatie, vel veterem sectatos esse: unde & accidisse putamus,ut neque ab Epiphanio horum temporum scriptore, neque a Philincio huic proximo, qui catalogum contexuerunt haereticorum, Luciferiani inter haereticos numerati sint, prout sis M. M.; S. Ausustinus h ad Quodvultdeuin scribens animaduertit. Verum de ijsidem alicubi se of με - legille testatur, dixi 1le,animam ex traduce Fenerari ,eam'. ex carne , & carnis este su stantiam: quod tamen verum ne esset haud satis sibi iiiisse compertum tradit. Ceterum adeo pertinaci animo sententiae de non recipi edis cum dignitate lapsis Epi--, ad-scopis insistebant,ut quod testatur de his S. Hieronymus inter eos Helladius qui- R f dain in Ecclesiam eo contumeliae &blasphemiae prolapsus sit, ut cum videret rot Episcopos lapsi,s in haeresim, vel communionem haereticorum, restitutos,diceret mundum esse diaboli. & ecclesiam in lupanar esse conuersam; in quem idem S. Hieronymus, scrinbens aduersus Luciferianos,ipiculum orationis intorquet. .
Sed cunctis procacior habitus est Hilarius Ecclesiae Romanae diaconus, qui non tantum cum Lucifero schisinate se ob eam causam ab Ecclesia Catholica segregauit, sed αaddidit etiam haeresim , cum diceret nullatenus bapti tau haereticorum iecipiend ii esse: ad quam astruendam sententiam commentarios scripsit. Hunc fuisse iunctum Lucifero collegam in legatione ad Constantiu Imp. a Liberio Romano Pontifice superius dictum est: ipse enim tanc α verbera expertus & vincula od carceres, eadem tandem sententia qua Lucifer, ab eodem Imperatore damnatus atque prolcriptus, in exilium nussus est. Csed infelix gloria nobilis consessionis elatus, spernens eos qui ceciderant non selum unaeum Lucifero schisinate se ab Ecesesia separauit, sed plus quam ille praesumens,haeresimisu ad schisma superaddidit: quem & S. Hieronymus d ob rebapti Rationem, Deucali nem Orbis appellat: qui quidem nec ex schismaticis iplis aliquem habere potuit secta
torem, adeo ut cum homine interierit pariter & secta.
Lucifer vero, qui hoc Iuliani Imperatoris tempore ut idem quoque tradit S. Hier nymus φ) in Sardiniam redi jt, sub Valentiniano, qui post sequentem annum Imperatoriri ' creatus est, ex hac vita decessit, absque pace Ecclesiae, in schismate perseverans: quod L v c τ v s Dε Catholicis magnum intulit luctum ,& timorem incussit. Luxerunt fideles & pijace , ixi. bissimum tanti viri casiun, cum viderent hominem honestissimis magna gloria pro E Hesia Catholica persanctum legationibus, tot consessionibus insigniter: nobilitatum, Di quot apices in Constantium scripserat pro Athanasio & fide Catholica; totque martyria propemodum exantiatum , quot annis exul in diuersa loca suerat deportatus; h minem coryphaeum & antesignanta Catholicorum in tam diuturno & dissicillimo pro ho Arianorum, politum instar Hieremiae i in columna ferream & muru aereum pro domo Dei, Ecclesia Christi: hunc ipsum inquam proh dolori post tot victorias & erecta de perfidia debellata trophaea, sub ipsis triumpho tam infeliciter a dissensionum auctorQdiabolo siperati im,di separatum ab Ecesesia ess ac plane prostratum . Quem tunet Iarebar. i. optimis quibusque timorem casus incessit 3 ut illud Tachariae merito usurparenis et Vlula abies, quia cecidit cedrus.J Quanta vero eius esset aestimatio & laus in Eccletia Dei,vel ab uno H ierony mo disce; qui licet post eius obitum, & pro defensione Catholicae veritati, de ipsis asens, reueritus tamen ante actae vitae merita viri, & percelebre anomen, vim vix sibi satis inferre valuit, ut in eum exerat stylum : sed quem veritas acuit, reuerentia mox obtudit, ut pro inaledictione benedictionem inserat, cum M tum appellet, atque ut licuit, tandem excuset. Vtinam ipse Lucifer, qui zelo mitrabatb i. si Hesiae, & Heliae dictum h audisset: Non in spiritu vehementi Dominus, non in comm tione Dominus, nec in igne Dominus, sed in sibi lo aurae tenuis: nempe in mansuetudiane, benignitate,& misericordia vere inerat Dominus. Sed de Lucilem hactenus: de L ciferianis vero saepe suis locis inferius.
At reliquum est, ut qui Luciferi inque ad eius obitum prosecuti sumus historiam . Eusebij quoque Episcopi Vercellensis, ipsius olim collegae, postea aute aduersarij vestigia consectemur. Quid autem suscepta ad Orientales legatione pro reconciliation lapioru apud eos egeriti nihil praeterea,quam quae ex Gregorio Naaianzem atque alijs
114쪽
6 superius dicta sunt, reperimus memoriae commendatum. bene aute m gessisse negotiam, omnium sententiaest. Sed qaando in Occidentem reuertus sit, num in huius anni 1 ine, an sequenti anno, haud compertum habetur. Quanta vero vir sanctissimus, conlesii nibus adeo clarus, & legatione nuper obita celebris, fuerit ab Italis alacritate susceptus, λεDixv, in quamq. lapsis proficuus fuerit eius reditus, S. Hieronymus narrat. Sed de illo non 'M--- omittendum, affirmare S.Basilium,quod redeuntem in Italiam Eusebium comitatus suit . . iEuagrius senior, parens scilicet Euagrij iunioris, qui postea fuit Episcopus Antiochiae; nam ait : Senior Euagrius filius Pampiani Antiochensis, qui quondam migrauit verius o via.ε. Occasum cum S. Eusebio, redi jt nunc Roma,&cJ S. Hieronymus igitur agens simul de reditu SS. Hilarij atque Eusebij, licet illius ante Constant ij mortem contigerit, huius vero postea, haec aith: Tunc Hilarium de proelio reuertentem Galliaruricles a comple- v xa est. Tunc ad reditum Eusebij lugubres vestes Italia mutauit. Concurrebant Episcopi, qui Ariminensibus dolis irretiti, sine conscientia haeretici serebantur; contestantes corpus Domini,& quicquid in Ecclesia sanctum est, se nihil mali in sua fide suspicatos. Pi
tauimus, aiebant, sensum congruere cum verbis: nec in Ecclesia Dei ubi siniplicitas,ubi pura confessio est, aliud in corde clausuna esse, aliud in labijs proferri timuimus. Dec Pit nos bona de malis existimatio: non sumus arbitrati sacerdotes Christi aduersum Chi istum pugnare. Multaque alia, quae breuitatis studio praetereo, fientes asserebant, parati & subieriptionem pristinam & Omnes Arianorum blasphemias condemnare. Hoc loco interrogo istos nimium religiosos, quid de confessbribus agendum putauerint 3 Depositis, inquient, veteribus Episcopis, nouos ordinassent. Tentatum est. Sed quotusquisque bene libi constitis patitur se deponi λ praesertim ciun omnes populi, cicc si dotes suos diligentes, pene ad lapides & ad interemptioncm deponentium eos conuola uerint Mansissent, aiunt, intra suam communionem . Hoc est dicere: Irra tonabili crudelitate Orbem totum diabolo condonestent. Cur damnallent eos, qui Ariani non erant Cur Ecclesiam scinderent in concordia fidei permanentem Cur denique credentes bene, obstinatione sita facerent Arianos Z Nam cum in Synodo Nic. aena, quae propter Arianam perfidiam congresata est, Episcopos Arianos susceptos sciamus, & Episcopus iam in mundo nullus sit, nisi quos Synodus illa ordinauit: quo modo potuerunt aduers eam facere, propter quam exilium iustinuerunt ZJ haec S. H icronymus, pro dete
sone Hilari j atque Eulebi j de receptis ab eis lapsis Episcopis, aduersus Lucilerianos rem
bene gestam adeo improbanteS. Quid autem de Hilario separatim tradat Seuerus ς, hic describemus. Hilarius namque e S. ν. La.
D primus ad restitutionem lapserum, qui prior redi jt in Occidentem, viam aperuit: dum ' eoactis Concilijs,in ijsdemq. conuenientibus Episcopis Gallicanis; ibi qui olim lapsi perseuerarent in errore impietatis,depositi sede sunt;qui vero poenitentes veram fidem comsessi sunt receperunt pristinam sedem haec enim his verbis Seuerus: Verum ubi permem uix Mi xn sus est orbem pene terrarum malo perfidiae insectum, dubius animi & magna curarum mole aestuans, m plerisque videretur non ineundam cum his communionem, qui Ari- Κtori vitiminensem Synodam recepissent; optimum factit arbitratus, reuocare cunctos as eme
dationem Sc poenitentiam: frequentibus intra Gallias Concilijs, atque omnibus iere Episcopis de errore profitentibus, apud Ariminum Sesta comdemnant, de in statum pristinum Ecclesiarum fidem reformant. Resistebant sanis consilijs Saturninus Arelatensium Episcopus, vir sane pessimas, dc ingenio malo prauoque: verum ctiam praeter haeresis E infamiam multis atque infandis criminibus conuictus, ecclesia eiectus est . Ita partium
vires, amissi, duce, infractae. Paternus etiam a ' Petrocoris aeque vecors, nec detrectans . reuolo, ieri
perfidiam profiteri, sacerdotio pallus, ceteris venia data. Illud apud Omnes constitit, unius Hilari j beneficio Gallias nostras piaculo haeresis liberatas.J haec Seuerus: quae quidem haud potuerunt perfici, vivente Constantio Arianorum patrono : sed post eius obitum, nudatis illis patrocinio Imperatoris, in hunc ipsum annum sunt protensa ac pariter absoluta. Quia autem unus Hilarius,confessoribus ceteris Episcopis vita stinctis, tanta praestiterit; mox idem Seuerus subdit de ijsdem sanctis Episcopis Paulino Treuerensi,& Rodanio Tolosano de quibus satis superius tomo tertio actum est clarissimis Obdefensionem Catholicae fidei confestaribus, eosque in Phrygia tradit non sine corona maturi j exules diem extremum clausisse. . At quid Rumniis commentus sit Hilario contigisse, cum vni ex nis Synodis post Aria
115쪽
minense Conestium intersuit, S. Hieronymus eius figmentum explodens narrat his ver- Α- Ni bis i Non ei sufficit Graecos de antiquos calumniari, de quibus pro vetustate temporum, ι. z. de longinquitate regionum, habet licentiam quicquid voluerit mentiendi: venit ad L tinos, & primum ponit Hilarium confessorem, quod post Ariminensem Synodum libet illius falsatus ab haereticis sit: et ob hanc cautam, cum in Concilio Episcoporum ei ς Θ quaestio moueretur, proferri librum de domo sua iusserit, qui, nesciente se, in scrinijs suis haereticas tenebatur: cumque prolatus fuisset, & ab omnibus haereticus iudicatus,
auctor libri excommunicatus de Concilii conuentione discesserit. J haec Hieronymus ex Rumno de Hilario. Sed tantae subdit idem Hieronymus Rumnus auctoritatis. se
putat,ut cum hoc familiaribus suis narrat sominum, nemo ei contra consesserem ista Gmulanti audeat contradicere. Responde, quaesb: Synodus,in qua excommunicatus est, in qua urbe fuit ' Dic Episcoporum vocabula: proset sententias subscribentium, vel di- Buersitatem, vel consonantiam. Doce,qui eo anno Constites fuerint; qui Imperator hanc Synodum iusserit congregari: Galliae ne tantum Episcopi fuerint, an& Italiae & Hispaniae: vel certe quam ob causam Synodus congregata sit. Nihil horum nominas: sed virum eloquentillimum, & contra Arianos Latini sermonis tubam, ut Origenem defendas,excommunicatum a Synodo criminaris. Sed confestoris calumnia utcumque tot
randa est: transit ad inclytum martyrem Cyprianum,&c. JAt praeter haec quae obiter S.Hieronymus attigit ad refellendam de Hilario impost raraedixerim nimis insitissem atque frigidam videri hanc de excommunicato a Catholicis Hilario anilem recitatam a Russino labellam, ab omni prorsus verisimili ratione procul abhorrentem. Nam esto falsatus fuerit eiusdem Hilarii commentarius , de ita haeretice scriptus coram Patribus editus : potuit ne Hilarius tacuisse, in proditorem non Rreclamasse, proditionem non arguisse, ex alijsque ab ipso editis commentarijs fraudem haereticorum, staam vero innocentiam non demonstrasse 3 sed de quid ipse crederet, licet scripta deessent, nonne vel exilia ipsius pro Catholica fide pluribus annorii spatijs tot rata clamarent ρ vel si his omnibus caruis let, an non liberu esset, vel tunc saltem quid de fide sentiret coram Patribus aperiretverum potius quasi tacti reus,criminis conscius,nuula defensione praeposita, vel excusatione opposita, e Synodo excommunicatus mutus abscesserit Sed facessant prorsus deliramenta Rumni, a S.Hieronymo iure meritoque derisi quibus persimilis fabula, quam recentior auctor recitat de Hilari j in Synodo pariter controuersia cum Leone quodam imaginarie excogitato Romano Pontifice, qui imstar Arij crepuerit medius, & sic obierit. Sed de prouocandus Rustinus est ad ea,quae idem ipse de Hilario,cu liberior esset affe- Dctibus,& rem serio ageret, scriptis testata reliquit, necnon de Eusebio, cum ambo ab extu, lio in Occidentem reuersi sunt: atque primam de Eusebio liis verbisu: Eusebius vero ci krix:ii' κ et cinniens Orientem atque Italiam, medici pariter & sacerdotis sungebatur officio: sing 'stulas quasque Ecclesias . abiurata infidelitate , ad sanitatem rectae fidei reuocabat , . Loiou. Maxime quod Hilarium, quem dudum cum ceteris Episcopis in exilium trusum esse memorauunm, regressum iam,&m Italia positum, haec eadem erga instaurandas E clesias, fidemque Patrum reparandam,reperit molientem. Nisi quod Hilarius vir nat ra lenis de placidus, simulque eruditus, & ad persuadendum commodis limus, rem diligentius & aptius procurabat. Qui etiam libros de fide nobiliter scriptos edidit, quibus α haereticorum versutias, dc nostroru deceptiones, & male credulam simplicitatem ita diligenter exposuit, ut & praesentes dc longe positos, quibus ipse disserere viva voce non Epoterat, persectissima instructione corriperet. Ita duo isti viri, velut magnifica quadam mundi lumina, Illyricum, Italiam, Galliasque suo splendore radiarunt,ut omnes etiam de abditis angulis & abstrusis haereticorum tenebrae iugarentur. J hactenus ipse: at det Hilari, laboribus contra Auxentium Mediolanensem Ecclesiam occupantem exanti tis, suo loco inserius pluribus, itemque de rebus Eusebij. Sed&de Hilario illam praetermittimus calumniam refutare, quam calumniantiam institia ipsa redarguit; qui rerum gestarum prorsas ignari, nominum occasione e C-ι ,--,. rore labuntur, dum putantes eumdem este Hilarium Episcopum Pictaviensem cum e. v kiic Hilario illo diacono, cuius est mentio apud S.Hieronymum in commentario aduersus ToxvM. Luciferianos, impingunt sanctissimo viro pergraves Hilarij illius errores, nempe cum schissitate a bapti sinuin: in meridiana luce adeo turpiter caligantes, cum eum idem
116쪽
A Hieronymus disertis verbis apertisque notis saepe diaconum nominet, & ex rebus gestis accurate describat: ut ex his lector intelligas furentium ii reticorum rabiem,quovis praetextu Linctos viros carpere quaeritantium.
Ceterum scut summa i ndustria vidimus collaborasse sanctos Episcopos confessores, ut quem disperserat Constantij persecutio , Catholicum gregem in sincerae fidei ouile serent: ita & qui contradicentes Acacianis & Eudox ianis Semiariani dicebatur har tici, persecutione non leui a Constantio exagitati, quod ijsdem quibus ille patrocinal,
tur haereticis minime consensissent; eius morte exculto iugo, quo detinebantur oppresis, S ipsi edicto Iuliani ad proprias, ex quibus exularunt, ecclesias restituti, aduersas eosdem Eudox ianos & Acacianos magnopere incitati, conuentus agebant. Quinam at
tem isti fuerint, quidve moliti sint, Sozomenus docet , dum post Hilarii atque Eusebi j 'B reditum ita ait: Dum haec geruntur, Macedonii sectatores, quorum e numero luit Eleu- MxcεDoesta asius, Eustathius,de Sophronius,iam tum palam Macedoniani appellari coepti, & velut 'in separatum coetum tegregati, atque morte Constantij impunitatem nacti , conuocant si si. ' , in unum Seleuciae litie opinionis fautores, & Concilia quaedam habent, in quibus & a dicant Acacianos, & fidem Arimini 1tabilitam rei jciunt, sermulaeque fidei Antiochiae editae & post a Concilio Seleuciae congregato confirmatae sit stragantur . Ac cum criminis loco illis esset obiectium, quod cum Acacianis dissiderent, quippe cum ante cum ijsdem tamquam eiusdem communionis communicassent: per Sophronia Paphlagonem
respondebant: quod, quoniam Episcopi Occidentis Filium Patri consubstantialem asi ruerant, Aetius autem eum substantia Patri dissimilena docuerat ι et illi separatas Patris&Fiiij substantias vocabulo consubstantialis,in unarra confuse colligauerant; hic autem C proprietatem naturae Filij a Patris natura admodum disiuxerat: idcirco ipli pie fecistent, quod Filium Patri substantia similem dixerant:ct mediam hanc viam,quoniam utrique illi ad contraria extrema deflexissent, sibi delegerant ad insistendum. Atque hi quidem
illis,a quibus erant accusati,hoc modo se purgare conabantur.J at improbe quide, peri de ac medium posset inueniri inter asserentes Christum vere Deum,& non Deum . Nam eum nonnisi unus sit Deus, unaque diuina substantiar si assirmandum erat. Christum Deum vere esse; plane Patri consubstantialem dicere necesse suisset. Eadem quae SoZom nus, ex Sabino Socrates h. At haec hactenus, reliqua autem de ipsis inferius suo tempore. h - Rursum vero qui erant Alexandriae Ariani, indigno serentes animo, Athanasium si -- ci uo dem Alexandrinam, ex qua saepe eiectus suerat , recepisse, et iisque reditu redditam E clesiam Catholicam forentissimam it foedus ineant cum Gentilibus, quos & in eumdem NAHVM . D Attianasium concitant, ea arrepta occasione, quod ille nobilissimas quasdam matronas Gentilium superstitioni addictas , ad .Christianam fidem conuersas, magno dedecore
Imperij Iuliani, de Christianae religionis summa gloria bapti Easset: limulque in Athan
sum communicato consilio, ad Italianum aduersus eum litteras dant. quinetiam addit Ramnus , hostes Athanasi, veluti tetros serpentes e cauernis egressos una secum da i . se magos, aruspices, dc augures, qui omnes simul contestarentur, nihil prosperum sue cessurum , nisi Athanasius expelleretur. quibus ille acceptis, de expellendo ab ea urbe Athanasio, cum ad Alexadrinos, tum ad Ecdicium AEgyeti Praesectum rescriptum dedit.
Hoc igitur anno ante Kalendas Decembris,S.Athairaiius,cum Arianorum,tum etiam Gentilium inuidia, a Iuliano exagitatus, Alexandria cogitur proficisci. Cur autem in ic es koia eum adeo commotus fuerit Iulianus,Sozomeniis 4 huiusmodi causas alteri, dum ait: Im- CLD T.
E perator cum accepisset, ipsum conuentus in ecclesia Alexandrina agere, libere populam docere,& multos Gentiles eius sitasti ad Christi fidena traductos; dat mandatum, ut exeat Alexandria: quod si ibi maneret, grauissima ei supplicia irrogata fore. Causain autem ad eum incusandum simulauerat, quod cum ab Imperatoribus, qui ipsiuin antegressisierant, esset exilio condemnatus, potestate a nullo accepta , ipse suopte nutu sedem Episcopalem denuo occupasset. Nam se non fecisse potestatem his, quos Constanti us in exilium miserat, ad ecclesias suas regendas, sed in patriam sitatim reuertendi, dicebat .d haec Sozomenus , & quidem ex litteris eiusdem Iuliani ad Alexandrinos scriptis, quae
AEquum erat, eum qui regijs& Imperatorijs edietis compluribus eiectuS fuerat, Vnum Lirris. x iv saltem edictum regium expectare,ac tum denique domum suam redire; non autem sin 'AM CON- lati audacia atque amentia iretum, legibus tamquam omnino extinctis ac perditis git,ia '
117쪽
Annales LI3ξ 'I PAP. IULIANI IMP.
illudere. Etenim nunc quoque nos Galilaeis a Constantio eiectis, non reditum ad suas Aecesesias , sed in patriam cuique suam concessimus . Audio, Athanasium licininem audacissimum, solita audacia elatum, Episcopatus sedem ut ipsi appellant: iterumvli irpare, id vero non mediocriter Alexandrino populo displicere. Quare eum iub mus urbe excedere eo ipse die, qu2 laumanitatis nos rae litteras acceperit . Quod si in urbe manserit, longe ci maiores grauioresque poenas denunciamus. J h. xc Iulianus ad Alexandrinos . Ad Ecdicium autem Praesectrum AEgypti eodem argumento sic
Iur. vi scripsit, ubi veram causam, cur in eum inlcnsus estet, patelacit-:
Iulianus Ecdicio Praesecto AEgyptiorum . Etsi nihil de ceteris si ribis , attamen de illo deorum hoste Atlaanasio scribere certe debuisti ; praesertim cum praeclara nostra
decreta multo ante audiui sies. Testor magnum Serapin, nisi ante Kalendas Decembris inimicus diram Atthanasius ex ea urbe, vel potius ex uniuetia AEgypto discesi, Brit, centum auri pondo cohortem, quae tibi Paret, mulctatum iri. Scis autem, quam sim lentus ad condemnandum,& quanto lentior, postquam condemnam, ad 1gu scendum . Per nulli molestum est, eius opera deos omnes contemni. Equidem ex
tuis iactis nullum libentius videro, immo audiero, quam Athanasium illum scelestum ex omnibus AEgypti locis pullum esse, qui ausus est in ineo regno semina Cra crum illustres ad baptismuni impellere. Jhactenus ad Ecdicium Iulianus. crnrr A- His omnibus Imperatorijs rescriptis coactus est Magnus Athanasius solum vertere: de cuius Alexandria discessit haec habet Sozomenus . : Cum vero, inquit, propter hoc Imperatoris edictum csset fugam facturus, videretque multitudinem Claristianorum Vt circa se hic mas profundentem : Bono animo, inquit, estote: nebula enim est,&hreui euanescet. Quae cum dixisset, ad iter se parat;& ecclesia amicis, quibuscum Garctiore amoris vinculo colligatus erat, commendata, ex urbe egreditur. J naec Sorina rao M. a. menus de Athanasi j ab urbe discessione. Addit vero Theodoretiis , litteris Iuliani s cretioribus non Alexandria solum expelli iussit m esic Athanalium, verum etiam Occladi; nam inquit: Ubi intellexit Athanasius, quosdam ad se conquirendum misios, se clam inde subduxit, & reperto ad ripam fluminis nauigio , recta in Thebaidem traiecit. Qui autem tullus erat ut cum Occideret, iactus de eius iuga certior, quantum potest, persequitur. At cum quidam ex familiaribus Athanasij anteuertisset, diceretquc ho- , minem eum propere persequi; nonnulli qui comitabantur Athanasium, orabant, ut devia in selitudinem deflecteret. At ipse dat mandatum gubernatori, ut nauigium versus Alexandriam dirigat. Sic igitur illis ei, qui petiequebatur, obuiam factis ς venit homo ille, qui mandatam de interficiendo Athanasium acceperat, sciscitaturque quan - ratum inde abesset Athanalius: Cui Athanasius respondet, eum non longe abeste: Dcque dimittit: ipse autem redit Alexandriam; atque reliquo tempore, quo vixit Iulianuλή ibi delituit. J haec Theodoretus: ante ipsum eadem habent Rumnus in de Socrates . I is , M.,. Quod autem ciuitas Alexandrina reserta esset Christianis Catholicis, ex quibus S natus amplissimus magna ex parte aeque minaret, factum est, ut ijdem indignosc-rentes animo Athanasium ab urbe Alexandrina coactum este discedere, pro cius reditu ad eumdem Itilianum litteras supplices darent: quibus ille acceptis, insense tum incos,tum in Athanalium animo, ita rescripsit: Iulianus Alexandrinis. Si quis eorum, qui vestram incolunt urbem, contemptis orsTOLA I vestris iuribus, a vobis deficeret; quas deceret pratiae vitae suae poenas vos ipsi ab eo utique acciperetis. At si quis nouam religionem at nouam introduceret doctrinam; dcongruum esset, ut nostram etiam operam in eum imploraretis 3 nec segniterita vos haberetis, ut in Attianasium secistis. Vos vero contra. Nam cum huius urbis sundator
fiterit Alexander, & eius custos Rex Serapis, una cum Regina totius aegypti Isides non solum eos, qui bene valent, hoc est qui nobiscum rite sentiunt, non imitamini; sed potius ea urbis pars, quae aegrotat, id est non bene sentit de dus, cognomen dedit ciuitati, stilicet ut Christiani dicamini . Me vero, per deos, pudet, si quis Alexandrinorum se Galilaeum esse profitetur. Hebraei siquidem horum patres AEgyptijs olini se ruierunt: vos vero nunc contra, viri Alexandrini, AEgyptiorum domini vester enim si dator AEgyptiis imperauit ijs qui vestrae patriae aeternae dogmata contempserunt, Volunt viam quoque pro veteribus legibus vestris seruitutem seruire sustinetis: neque in memoriam reuocatas veterem illam selicitatem , cum iidem essent vobis dij, qui α toti AEgyr
118쪽
A to, quot fruebamini bonis . At qui nouam hanc religionem introduxerunt, cuiusham boni causa fuerant,dicite mihi quaelo vos Fund.itor vobis fiuit Alexander Macedo, vir pius; neque per Iouem, secundum hos fuit, neque quales sunt Hebraei, quamquam illi his longe erant meliores : et illis quidem Ptoloniaeus Lagi suit aucto . Alexander vero, si cum Romanis bellum gelli et Quid igitur post sundatorem Alexandrum Ptolomaei cum urbem vestram, ut suam filiam, educassent; non verbis quidem Iesa auxerunt, neque doctrina ininucissimorum Galilaeorum hoc regimen illi summo cum artificio instituerunt, quo nunc iu-liciter gubernatur . Terti; pia quam nos Romani huius urbis potiti sumus imperio, eiectis Ptolomaeis, qui eam, non ut decebat, gubernabam; de ad vos Augustus accessit, v strosque allocutus est ciues, S dixit: Alexandrini, condono urbi vestrae omnia, magni v dei Serapidis veneratione commotus, necnon ipsius populi sic urbis magnitudinis: Tertia praeterea causa est meae erga vos beneuolentiae amicus noster Arius . Erat autem 'δη vArius ciuis quidem vester, Caesaris Augusti familiaris R, & philosophus. Quae itaque
priuatim a caelestibus dijs erga vestram urbem extiteres ut breuiter dicam talia sunt : δ-ς ε . . . . omitto autem breuitatis studio alia multa. Quae vero communiter in dies una cum ali hominibus non paucis quidem, vel cum vno genere, vel una urbe, sed cum uniuersos mul Orbe ab illis dijs sunt vobis concessa, quo modo vos illa nescitis 3 Soli ne vos sple dorem a Sole prosciscentem sensu non percipitis 3 Soli ne aestatem ignoratis & hiemem ab ipsi, fieri, Ad ab ipso singula produci, & vivificari ξ Non agnoscitis Lunam,quae ex ipso& ab ipse est omnium procreatrix , quot bonorii urbi sunt, causa Et horum deorum neminem colere audetis e sed potius Iesum, quem neque vos neque parentes vestri cr C diderunt, Deum Verbum necellario esse opinamini Z Quem vero a saeculo uniuersam genus hamanum & videt & audit ; α qui dum colitur, nos felices reddit, irrignum inquam Solem, vitiam imaginem intelligibilis Patris, & animatam, & intelligentem, da beneia rem parvipenditis Si inihi obedieritis admonenti P vo'. ad veritatem reuocaueritis, dum eum auscultaueritis , Iulianum silura , qui illa Christianorum, videbere religunem, viginti iam secutus fuit annos ι nimc Vero, deorum ope, duodenarius agitur annus, hanc graditur viam: si igitur obedire placitui aerisimagis Laetabimini. Sin autem in insania& catechesi i IAMI prauorum virorum persistere velitis; inuicem saltem conuenite, nec Athanasum opta- obi, 'te: sunt enim alii multi eius discipuli,qui vestras prurientes aures, & quae verborum i digent impiorum,consolari poterunt. Vtinam enim in Athanasio solo impiae eius seli D lae occluderetur impietas, de in illo terminaretur : nunc vero complures ex vobis nomisnobiles sunt, ut nihil eo sit opas : quemcumque enim ex plebe tum pleri tiri quod a lScripturarum doctrinam attinet, non est inferior Athanasio illo, quem exoptaui , . Quis diligentiam ac discursum videntes Athanasij audio enim astutum di praua hominem esse) ut domum illi redire liceat petitis: scitote hac de rauca ab urbe pulsum: inutilis est enim Reipub. & nobis,ut vir qai Populo praesit, ubique se ingerat ; sed minus dicendus vir, sed homuncio humi lis. Qualis iste Magnus, de cuius vita discrimen esse vi detur, reperturbati ordinis initium praebet Quapropter ne quid tale lit inter voes, ab urbe discedere praecepimus olim: nunc vero ab uniuersa AE Pto expellere,integrum lit vestris ciuibus Alexandrinis de hoc sententiam dicere. J Hactenus Iulianus ail Catholicos Alexandrinos,in quos conuersus est furor Gentilium, Arianorum pariter, α Iudaeorum:
E nam subdit Socrates h: Eiusmodi tempestates post crebras Christianorum persecutiones, post aerumnas a. 't Gentilibus illis inflictas, sic in caput Alexandrini Episcopi redundarunt. Porro prinuinciarum Praesides rati ex Imperatoris religione sibi tempus opportunum oblatum , s i A M quo quaestum iacerent ι vltra quam Imperatoris edicta postulabant, Christianos vox re , maiorem pecuniae summam,quam oportebat, exigere; interdum emam corporibus
supplicia infligere coeperunt. Quae cum intellexisset Imperator,neglexit,&Chri .lianis, qui de istis iniurijs expostulaturi ad eum ventilent, ita ex more videlicet) responti :Vestru nest, cum estis animo afflictati, aequo animo tolerare: quippe istud a Deo v stro praeceptum accepistis. J sed hoc commune cum alijs. Ceterum tunc accidisse ei tangurn ,quod S. Ambrosius scribit ad Theodosiam Imperatorem: nimirum sub Iulia- ι Ambrasu M.
no Iudaeos una cum Gentili vincendisse has licam Aleuans inam . --
119쪽
At ex his omnibus maiora fuerunt Athanasio trophaea vi riae comparata, ut post alios Imperatores Iulianum quoque aduersiarium experiretur, eumque Christi virtute prosterneret. Ad haec omnia quidem alludit Gregorius Nazianaenus, dum ait: Sic a igitur Athanasium egregium virum triplici certamine vincere oportebat, ut pleno
.. .. atque periecto laudis praeconio celebraretur J nempe cum primo sub Constantina blamo, deinde sub filio eius Constantio, demum sub Iuliano certas let: quibus pro iijs non solunt postremos ipsi, duos Principes impios superasset, sed & sub illis militantes Eliaclios idolorum cultores, Iudaeos, ct Arianos . Non multum vero temporis intercessit idem addit Gregorius Deus ultus est ignonuniam Athanas ij, tradens hosti bus impium persecutorei v. Sed de his suo loco.
Iam vero enarratis rebus gestis a Iuliano Imperatore in Oriente; a nobis ratio temporis exigit, ut quod in Occidente, at9ue potissimum Romae per eius Prauectos, ipso direrim ' R. pariter connivente, acitura sit, recenseamus. Quod enim ibi magis Christiana religio& numero & 1irmitate aucta videretur ac stabilita ι rursumque Gentilicia superstitio magna ex parte collapsa esset, atque prostrata: liaud mediocri studio ae contentione 'μ' illain deprimere , hanc vero excitare Iulianus conatus est . Pertigerat magnopere
ipsius animuin post alias innumerabiles plane clades a Constantino atque Constantio dijs Romanora illatas, quod nobilem apud eos in Capitolio litam Victoriae aram Gi stanx Augustus ivt filo loco dictum est) iussit auferri; sed sub Magnenti O Uranno restitutam . Constantius iterum inde abstulit : quod & testatur Symmachas pro eadem ara Vicrariae certans , scribens ad Valentinianum. Qui item ni Senatu Gentiles erant,& in populo patrijs dijs addicti, sub Constantino olim ea de causa tumultuati s ijdemq. sub eius successbribus vix in ossicio contenti, &.Imperatoria potestate cohibitis iam Ctasunctis Christianis Augustis, fab Iuliano dijs addicis , coin prellam diu ceruicem
erigere.& in Christianam religionem caput extollere, vindictam de contemptis a que ignominia assectis dijs expetere, in Fideles insurgere, .conceptum retentumctae dia in stomacho odium euomere cocpilla, furoremq. vi cohibitum impetu relaxaste, quis dubitat 3 Ex his enim, quae in alijs ciuitatibus iacta recensuimus; quid Romae, ubi mal ra i adhaessent Ec iam coaluissent semina contentionum atque rixarum, gestum iit, pinterit quisque perfacile intelligere: cum praevertim de Praefectoruni ex Gentilibus escit rum animis in Christianos exacerbatis nemo iure possit dubitare: quos liquet pariter Iulianum clanculum in eoruiridem necem armasse. Quod enim idem Augustus nolleta Christianis palam persecutor haberi, inuideretque illis itidem coronam mar iij;qubQ. etiam illi adeo creuissent numero, ut periculosam dubiamque aleam iacere Duideri posset, si exerto publice gladio in eos publice desaeuiret: more suo dolo in eos agere, alias diuersasque praetexendo causaS, easdemque .remotas excogitando, ipsos per suos aggressus est persequi magistratus . At quoniam non omnium, quae aduersiis Christianos hoc tempore per Iuliani nouos Praeseclas simi actitata, memoria est: ex paucis quae extant utcumque tradita posteris, reliqua obliuione sepulta contemplari licebit. Res quidem lento gradu agi coepta est, cum in eorum bona primum fiscus insurgeret, qui in aula Christianoram Imperat rum militassent, causa illa communi obtenta ne more praedonum in patrimonia i
cupletum grassari viderentur ) quod ex temploram diuitijs expilatis olim fortunas Eauxissent. Quod si adeo haec causa ideesset, ut nec locus videretur e se fictioni atque calumniae; illa in promptu aderat, quam etiam sui vidimus in rescripti, inserere mini me erubescebat: nimirum Christianos ex Euangelij praeseripto nequaquam assivere debere diuitijs, sed eas petentibus. impendere & superaddere; immo & persectionis adipiscendae gratia omnia penitus erogare debere: quod quibus manet regnum in caelo, libenti animo patiantur dispendiu terremae substantiae. Histe plane coloribus rapax fiscus iniecit auidas manus in Gallicani viri Consularis, olim generi Constantini, opulenti sisSALMe ut muna patrimonium. Sed quid accidit memoria dignum 3 Ipse Christus, in cuius pau- peres Gallicani diuitiae erogabantur, tutatus est reditus egenorum pauendis plane Pr digijs: nam quicumque accedebat, ut praedijs vel domibus iis cales affigeret titulo , vel exigeret pentiones; arripiebatur a daemones vel percussus lepra , euestigio recedebat Sed nequam illi spiritus expetentes de Gallicano vindictam, ab obsessis corporibus se ni rume egressi posse laetabanti rident sed ais sacra ageret Gallicanus. Qui ea de re con
120쪽
IMP. A uentus, cum facere renuisset, Italiani rescripto ex Italiae finibus abire iustis. se contulit
Alexandriam : ubi a Rauciano Comite truncatus capite, lyartyrium feliciter conse cutus est. Quo eodem tempore Romae Hilarius Gallicani pernecessarius necnon Don tus Episcopus Aretinus, spectatae vir sanctitudinis , obtruncatione capitis mari3rium consummarunt . Haec autem tum ipsorum Acta , tum etiam tabulae Ecclesiasticie, quibus singulorum natales dies conscripta habentur, anniuersariae memoriae celebra- I tione testantur. Varro Sed post haec Ioannem dc Paulum in aula Constantini Magni inter primos olim educatos, α honoribus auctas, negantes se velle deinceps inter Iuliam familiares adnumerari, Terentianus Praetorianorum Praesectus domi conuentos, dc ad Iouis culti tum inuitatos , renuentes, abscissis eorum capitibuS, secreto sepeliendos curauit 3 r B morem illum de ipsis in vulgus dissipans, eos exilii sententia condemnatos solum ver tisse. Sed daemones martyrum Storia atque virtute magnopere cruciati , scelus perpetratum aperuerunt , dum ex oblesiis corporibus inclamarent, Paulum Ad Ioannem gladio Terentiani esse necatos: Quorum unus, idemq. eiusdem Terentiani filius arrepti lius ad sepulchrum martyrum,quod ipsi daemones inuiti manifestarant,adductus, comtinuo liberatus est. Quo tam mirifico signo ipse Terentianus admonitus, missam fecit 'vLt ET prorsus patriorum deorum cultum ; Christoq. credens, initiari voluit sacro baptismos ipsamq. certamen martyrum, cuim a Dr extiterat,scriptorum monumentis perpetuae memoriae commendauit: quae tamen haud ea esse Prorsus contendimus, quae prae mani-hus hodie habentur, sed ex illis nonnulla accepta, additaque alia, quae veritati haud videntur posse congruere: ut dum res gesta ita ponitur Romae, cum ibi Iulianus Imper C tor a esset; quem constat his persecutionis temporibus , quibus selus regnauit, numquam recessisse ab Oriente. Clara est horum martyrum memoria, publicis consignata monumentis, diei natalis dedicatione solemni k: qua anniuersaria recurrente die, nem- ώων
pe sexto Kalendas Iulij , Iulianus occisus in Perside dedit meritas de emissio sangui
Hoc tempore Pigmentus Romanae Ecclesiae presbyter titilli Pastoris, nihil sub impio Imperatore remittens vigoris animi in detestandis Gentium dijs, ae sub Christianis Imperatoribuς secerat, violenta Gentilium manu praecipitatus in Tiberim, quam diu optauerat,martyrii corona consecutus est nono Kalendas Aprilis, qua die eius memoria in Ecclesiasticis indicibus adscripta integra permanet: Αcta vero martyrii illius nonnihil apparent esse corrupta. D, Ex clero item Romano gladio martyrium consummasse Priscum presbyterum, bc ROMA I sit Priscillianum inserioris orginis clericum, indicant pariter tabulae Ecclesiasticae pridie Nonas Ianuarii: qua etiam die sub eodem Iuliano subi jsse pro fide Christiana certamen Benedictam religiosam seminam, in ijsdem notatum habetur, necnon natalis Dase ct clarissimae seminae uxoris Flauiani Expraesecti, quae post damnationem viri exilium Passa, religionis causa occidi iubetur et quorum filia Bibiana virgo tamdiu plumbatis caesa est , quousque spiritum efflaret: cuius corpus insepultum cum biduo iacuis,
set, tandem apud matrem atque sororem Demetriam a Ioanne presbytero tumul tum est quarto Nonas Decembris iuxta Palatium Licinianumis . I pla vero Demetria eadem ex causa undecimo Kalendas Iuli1 nobile certamen exegerat, dc ex vici ria coronam martyri fuerat consecuta. Pater vero, quem diximus, Flauian eum
E alij Fabianum dicunt, nonnulli Faustum post praesectivam laudabiliter functam ,
proscriptione de inscriptione instar seruilis persenae damnatus ad Aquas Taurinas, apud Centumcellas exilio deportatus, ibi spiritum Deo reddens, inter martyres m ruit adnumerari . Extant horum martyrii Acha, sed deprauata nonnihil: ut tutius sit Pauca ex eorum titulis adscriptis in antiquis Ecclesiasticis tabulis ceria sumere, quam ex incereis plura deducem. Tu consule de his omnibus nostras ad Martyrologium Notas. Nobilitata tunc quoque filii Romana Ecclesia corona Ioannis presbyteri nono Kalendas Iunij, quo die natalis eius anniuersaria celebritate recurrit: hic enim ante simulacrum Solis via Salaria veteri decollatus est, corpusque eius sepultum a Co cordio presbytero ad Concilia martyrum. Sed praestitit Deus in his martyrum Romae exhibitis cereaminibus,ri per Magistratum illum , vicariam praefecturam gerentem, per quem sic saevierat in Christianos, uti. Eccl. Tom. I Gordianum