장음표시 사용
301쪽
existimatis dissidet, ad extremam imbecillitatem Ecclesias deduxit: propter quae a Avobis potissimum desideramus, ut qui Apostolicam fidem profitemur,sclitisinatibus quae nouerint, dissolutis, deinceps auctoritati Ecclesiae subi jciantur, ut sacrum christi
corpus fiant, omnibus membris ad integritatem redactis. At non solum aliorium bona laudibus extollamus, quod nunc facimus; sed & nostras quoque ipsorum Ecclesias i spiciamus , veterem integrae doctrinae gloriam adeptas. Absque dubitatione enim summa laude disiavin iudico, quod vobis a Domino concessuria est, ut sucatum a Pr bato puroq. discernatis, Patrum autem fidem sine ulla praeuaricatione praedicetis, quam de nos suscepimus, cognouimus q. ex Apostolicis characteribus formatam , coniuncti quoque ipii & omnibus quae Synodi scriptura regulariter de legitime sunt instituta.J nuctasque Meletij&collegarum epistola, cui subscripserunt reliqui Orthodoxi
in Basu. via. Orientales Episcopi: nam de ipsis haec Meletium ipse Basilius ante monuerat his B ' verbis: Itaque, si videtur epistola ad Orientales necetiariu quid complecti, postquam eam fide dignam scripseris, ad nos transmitte ; ut curemus ab omnibus consentientibus subscribi: et charta quam ess ,rmaris, locum habeat subscriptionibus accommodatum, 0Πα ς'R' quam coniungere possimus ei, quae a fratre sympresbytero ' circumsertu dicitia. , re. Praeter has littera crat ijsdem annexus libatus petitionum, quo explicabatur quid et imios, M vellent ijdem Orientales praestari ab Occidentalibus: quo a Meletio mi ita, atque a B Gης νδ silio perspecto; quid amplius illi esset addendum, sic Basilius admonet eadem epist Ia : Ego siquidem quoniam causae summam in commentario inueni J sic enim ii hellum nominat, quod & alij Breue dixere, Indiculum vero alij: et paulo post : Illud vero mihi argumentum velut intactum adhuc esIe, locuml dare scribendi visum est s admonere illos, ne sine discrimine quoruna uis communionem ex Orien- Cte venientium accipiant; sed una semel elecha parte, reliquos ex consentientium testi monio admittant, & non cuiuis sub praetextu orthodoxae doctrinae fidei tormula scribenti astipulentur. Nam isto pacto deprehendentur cum aduersarijs facientes, qui e dem saepenumero verba praetexunt quidem, inter se vero pugnant, ut qui plurimum diuisi aissidentes'. fidere. Ne igitur amplius haereses eorum qui inter se mutuo dissident, per ipsorum scripta, quae praetexere & obiicere selent, incautos seducant: admonendi sunt, ut arcanaS accedentium communiones & scriptis iuxta formam Ecclesiasticam conlprehensas faciant. JHaec Baiisus scribens, caueri cupit ab ipso Romano Pontifice damnum illud, quod a1rin nuo sub Liberio illatum est Ecclesiae Orientali, cum recepist et Eustathium Sebastenum απιπιο νηψ collegas, eosdemq. omnes haereticos, sed dolole prolestas Nicaenam fidem: nam illi in Dorientem reuersi, quasi auctoritate Rom. Pontificis roborati, haeresim, quam soliebant, liberius praedicarunt. Optat igitur S. Basilius non communicandum facile omnibus ex Oriente Romam accedentibus, etiam si viderentur profiteri Catholicam fidem, nisi s cum litteras afferrent partis illius, quam Pontifex ipse probarit: nec eosdem recipi debere, nec item dimitti sine arcanis litteris, nempe Formatis. Porro eodem petitionum ii bello contenta esse ea quoque capita, quorum meminit litteris ad Allianasium scriptis,
Scripsit & tune suas priuatim Basilius litteras, quas perserendas tradidit eide saepius nominato Dorotheo: sed sicut praestabat ceteris in scribendo Basilius,ita eisdem litteris eloquentius atque neruosius calamitosus Orientalis Ecclesiae status ab ipsb describitur: quas, ut exaetissima tantae legationis cognitio habeatur, & quo loco repositae essent Ehoc tempore res Orientalis Ecclesiae plenius intelligatur, hic intexere operaepretium existimamus. sunt vero huiusmodih: . Dominus noster Iesiis Christus, quoniam omnem Ecclesiam Dei suum ipsius eorpus
xiiii ii Lxcia nominari sustinuit, & unumquemque nostrum alterius esse membra declarauit, dedit Ti. ετ vi quoque nobis,ut erga omnes iuxta membroru consensum amice simus assecti. Quapro-
αοεstuli. pter etiam si habitationibus sumus alter ab altero quam longissime dissiti ac dirempti, ratione tamen coniunctionis huius, propinqui sumus inuicem. Quonia igitur pedibus caput dicere non potest, Non estis mihi neces lari j: plane neque vos amicitiam nobis renunciare sustinebitis: sed tantum vos ad commiserationem movebunt amictiones no-- strae, quibus propter peccata nostra traditi sumus, quantum nobis congratulationis as
seri, quod in pace quam vobis largitus est Domi aus, celebres estis. Hac itaque ratione
302쪽
ec nunc & alias dilectionem vestram voce lugubri opplorauimus, ut nostrae miseriae condoleatis ac succurratis . Verum plane prohibiti estis, ne ad iuuandum iam excitaremini: propterea quod Vltio diuina, qua castigandi eramus, nondum esset impletaia . Nam hoc potissimum est, quod requirimus, ut ipsi quoque Imperatori per vestram pietatem innotescat Orbis noliri perturbatio consulioq. Hoc si tactu difficile suerit, ut vel aliqui vestrunt ad visendam oc consolandum amictos veniant, qui ipsis oculis aspiciant calamitatem Orientis, quae auditu percipi nequit; propterea quod nullo vobis sermone res nostras dilucide exprimere possumus. Persecutio nos appreliendit, iratres colendis limi, persecutionum omnium grauissi ,holid. i, ma. Abiguntur enim pastores, ut greges dispergantur: et quod omnium est durissima, Axi NoxvMneque qui affliguntur Per martyrii certitudinem illatas passiones tolerant, neque plebs 4ςς ucA. martyrum loco athletas haber ac veneratur, propterea quod Christianorum nomine tecti sunt persecutores. Vnum iam crimen est, quod vehementer punitur, si paternas quis traditiones diligenter obseruet. Ob hanc causam paternis sedibus abiguntur pi , di ad sblitudines migrare coguntur. Nulla est apud Iudices iniquos cani capitis reuerentia: non ia vlla conspicitur religiosae pietatis exercitatio: nulla conuersationis initur ratio, quae ad Euangeli j normana ab adolescentia ad senectam usque legitime perficiatur. Sed cum nemo sceleratus sine certis indicijs condemnetur: Episeopi sola intercedente calumnia damnantur ,&nulla euidenti probatione asteriis ac corroboratis cri minationibus, supplicijs traduntur. Nonnulli ne nouerunt quidem accusatores si aOS,n que tribunalia viderunt, neque delati sunt primum ι sed nocte intempesta abrepti, in exilium fugati sunt, selitudinis calamitatibus ad mortem usque traditi.
Quae vero ista concomitentur, neminem latent, etiam si nos sileamus: exilia Presibyterorum, e cilia diaconorum, totiusq. cleri depopulationes e necesse enim est, vel
adorare imaginem, vel siduae flagitiosorum flammae tradi. Gemitus plebis, lacrymae continuae, & per singulas domos, & publice omnibus quae patiuntur inter se compi xantibus.Nemo enim corde est adeo usque lapideo,ut patre priuatus placide ierat se Or- x varixis ν phanum. Sonitus lamentantia in ciuitate, sonitus in agris, in vijs, in s blitudinibus: vox una omnium miseranda ac tristia loquentium. Sublatum est gaudium dc Letitia spiri- si ε. tualis: in luctu mutatae simi sestiuitates nostrae. Domus precationum clause sunt: altaria cultu spirituali vacant inulli amplius Christianorum coetus: nulla amplius diatorii praesidentia: ces Iarunt doctrinae salutares: cessarunt panegyres ac festiui conuentus publicique: hymnodiae nocturnae non habentur: neq. superest beata illa exultatio,qua Domino credentiu animae in synaxi ac communione spirituali si charismata exhilarantur. Nobis autem dicere licet, quod in hoc tempore sit neque Princeps, neque propheta, neque Praeses, neque oblatio, neque incensum, neque locus ubi coram Domino possitoilerri sacrificium, ac misericordia acquiri. Haec scientibus scribuntur; propterea quod nulla Orbis pars est, quae calamitates nostras ignoret. Quare non putabitis, quod alta vobis docendi vel admonendae diligentiae vestrae gratia loquamur : nouimus enim quod nostri numquam sitis obliti, non minus quam mater filiora uteri liii. Sed quemadmodum qui dolore aliquo occup. . ., per gemitus solent releuare maerorem , ita sic nos facimus : Vt maestitiae grauitatem nonnihil rei jciamus, multiformes nostras calamitates vestrae dilectioni narramus, si quo pacto ad precandum pro nobis aliquanto
seruentius permoti, impetretis a Domino, ut nobi S placatus concilietur.
Quod si hae tribulationes nos silos prei sistent: visum nobis utique fuisset,& silet tio has obtegere, & de amictionibus pro Christo illatis gloriari: quonia praesentis temporis amictiones non sunt pares ad gloriam quae sutura est, ut reveletur in nobis. N uncautem metuimus,ne quandoque malum hoc acceptis viribus, instar flammae per accen- , sam& ardentem materiam serpentis , seseq. effundentis, si quae vicina sunt corripue- cvLvM.
rit & absumpserit, corripiat & remotiora. Hoc enim haereseo, malum cuncta depascititur ι ac periculum est, ne vastatis nostris Ecclesijs, & ad sanam incolatus vestri partem sirpat. Nos enim forsan primi quidem propter exuperans peccatum nostrum crudis istis hostium Christi dentibus, ut ablumamur, sunius obiecti. Fortassis autem quod Vero propius est) quoniam a nostris locis exortum Euangelium regni in totu Orbena egressum est; hac ratione communis animarum nostrarum hostis delectionis quoque seminaria,quae in eisdem nostris locis initium coeperunt, in uniuersum Orbena transmi Annal. EccLTOm. . Aa a tere
303쪽
tere contendit: nam quibus illuxit cognitionis Christi lumen, super eosdem de impietatis tenebras inducere cogitat.
Afflictiones itaque nostras, vestras reputate, tamquam germani Domini discipuli DiGNA CAV A Non impugnamur propter Pecunias , non propter gloriae splendorem , non Pr Δί ptet aliquid aliud rerum temporalium : sed propter communem thesaurum , pr pter hereditatem paternam, propter sanam fidem in certaminis procinctu consistimus arrecti . Lugete nobis una , O fratres amantes. Occulsa namque apud nos sani pi rum ora, reserata vero est quaelibet audax blasphemaq. lingua eorum qui aduersus Deum loquuntur iniustitiam . columnae & stabilimentum veritatis dissipantur . Nos, qui tenuitatis gratia despicimur, fiducia loquendi destituti sumus. Ipsi quaeso,& pro isto populo decertatote, & non vestra tantum spectate; quoniam ad portus appuli- stis tranquillos per gratiam Dei, quae vos a turbine malorum spirituum protegit: sed B& Ecclei ijs illis, quae per tempestatem iactantur, manus porrigite , ne quando Omni prorsus destitutae auxilio, fidei naufragium patiantur. In mi icite nostri gratia. Nam Unigenitus blasphematur,& nemo est qui contradicat: Spiritus sanctus denonestatur ;& qui reprehendere posset, fugatur. Error multorum deorum obtinuit: magnus apud illos Deus est paruus: Filius non naturae nomensed honoris appellatio reputatur: Spirituslanctus nec ad sanctae Trinitatis complementum pertinere,nec diuinae beataeq. n turae consers, sed ex creaturarum numero temere & utcumque Patri & Filio adiectus es Ie docetur. Quis dabit capiti meo aquam, δc palpebris meis sentem lacrymarum 3 et deplorabo complures dies populum peruertis istis doctrinis ad perditionem adactio. In transuersum rapiuntur simpliciorum aures, ac deinceps in consuetudinem trans iracvrARA l. eunt haereticae impietatis. In istius nodi sernionibus doctrinae plus tu, ni impiae edi, Gu .c cantur Ecclesiae infantes. Nam quid aliud etiam facient 8 Baptismata sunt apud haereticos: illi deducunt peregre quouis progredientes, inuisunt infirmos, solantur maestos, adiuuant laborantes & pressoS, omnis generis opem afferunt, mysteriorum comm nionem administrant. Quod omnia per illos dispensantur & perficiuntur, quasi retinaculum quoddam est plebi, quo ad illorum concordiam astringuntur: ita ut breui temporis discursu, etiam si restituatur aliqua libertas, nulla tamen spes reliqua futura sit ad veritatis iterum agnitionem reducendi eos, qui diuturnae dilectionis vinculo Ea reticis obstricti sunt. Quapropter complures ex nobis oportebat ad grauitatem vestram accurrere , &vnumqueinque rerum siuarum expositorem fieri. Iam vero & hoc ipsum documentum vobis sit amictionis eius,in qua vitam vivimus plane miserabilem; quod ne ad vos Dquidem detur viam capessere & proficisci. Nam si quis Ecclesiam suam vel breuiissimo momento deseruerit, plebem confestim insidiatoribus expolitam relinquet V Do OTHEvs rum per aratiam Dei unum misimus pro multis, pientillimum hunc & dilectum irari cito,' trem nostrum Dorotheum ' lympresbyterum; qui& quaecumque litteris nostris non ai. syi lciem satis exprimuntur, sua ipsi poterit narratione adimplere 3 quia dc cuncta diligenter
ημ' ' pervestigauit, de Zelo rectae fidei ducitur . Quem ubi pacifice susceperitis, propere ad nos bona nobis studi j vestri, quo ad iuuandam fraternitatem praediti estis , nuncia r serentem remittite. J hactenus ad Occidentales Basilius. At haec Dorothei legatio fuit priuatim a Basilio misi a. Praeter autem Sabinum directum a Meletio, & Dorotheum Legatum a Basilio, his ei hui' ,ita iunctum tuis te quoque Pre byterum nomine Probum Sacteiimu, eiusdem Basili j epist Esar ε M. Ide indicant . Porro omnes hae litterae etsi ad Occidentales vel Occidentis diuersas pro- ,-- uincias habeantur inscriptae: tamen ad ipsum in primis communem Pontificem datas esse, quae recitata sunt superius ex litteris S. Baslij ad Athanalium, plenissimam fidem faciunt. Desiderantur autem litterae Athanasij ad ipsum Romanu Pontificem, quarum superius mentio facta est. Quid vero actum sit hac legatione; illud tantu potuimus imuenire: Occidentales scilicet, redditis ad Orientales litteris, eos consi latos esse, bonaq. spe pariter roborasse: quod quide in primis ex eiusdem Basilij litteris ad eosdem postea. datis significatur,cum alth : Tantum cuique vestrum Dominus Deus noster, in quem e speraui inus,largiatur gratiae,ut proposita spe potiamini, quanto ipsi gaudio pectora n stra replestis tu per litteras,quas per desideratissimos sympresbyteros nostros scripsistis, tu ex eo quod calamitatibus notetris, tamquam viscera commiserationis induti, condi letis,
304쪽
O. VALENTINIANI o. v ΑLENTIS IMPP. S.
A letis,quemadmodum nobis praedicti stat res indicarunt. Nam etsi vulnera nostra eodem modo perseuerant: nonnihil tamen inde releuamur, quod paratos habemus medicos, qui velocem ac maturam positant, si detur opportunitas, doloribus nostris asterre in celam. J haec ibi. Et ad Antiochenos : Sollicitudinem illam, quam pro Ecclesi Dei geritis , ex parte recreabit desideratissimus ac religiosissimus frater & conlenior noster Sa- etesimus ' qui vobis Occidentis erga nos charitatem & aikctum exponet ; de rursus ex parte animos vestros excitabit, & adhuc amplius prouocabit, dum vobis per te i pium luculenter declarabit, quantum studij ae diligentiae res praesentes expostant. Etenim aliorum quilibet veluti dimidiato de sententijs virorum Occidentalium & statu reram narrauit: ipse vero quoniam suificiens ad hoc iuit, ut& voluntatem virorum cogia steret , de de statu rerum exacte inquireret, narrabit vobis Omnia, de bonum vestrum B studium ad cuncta veluti manu ducet: quo materiam conuenientem ad hoc habeatiS,
ut propolitum vestrum perficiatis, quod indesinenter pro Ecclesijs Dei solliciti os n&tis. J hucusque Basilius. scripserunt pariter Romanus Ponti sex Damasus dc alij Epistopi ad Athanasium
quas acceptas ipse litteras, ad Basiliu, quo eum conseiaretur,in Cappadociam misit. Id quidem ex alijs post haec ei usdem Baslij ad Occidentales iteratis litteris accirimus, quibus dicitur hi Bonus ille Deus, qui afflictionibus semper solatium adiungit,dedit etiamnunc nobis inter varios dolores modicam quamdam consolationem ex litteris, quas a vobis acceptas carissimus Pater noster Athanasius Episeopus nobis tradidit, sanae imdei testimonium, & inoiseniae unanimitatis & conspirationis demonstrationem res rentes : et ut pastores ostenderet Patrum iniistere vestigijs , S: populum Domini cum
C seientia pastentes. Haec omnia me tantum exhilararunt, ut maerorem nostrum Omnino discusserint,&risum quemdam exiguum animis nostris infuderint a tetrico hoc rerum statu, in quo nunc agimus. Auxit autem nobis Glatium Dominus per apprime religiosum filium coadiutorem nostrum Sabinum; & relatione eoru quae apud vos honeste aguntur, animos nostros pauit. J haec de his quae spectant ad praesentis anni a Basilio de alijs Orientalibus Orthodoxis Epistopis ad Damasum Papam & ceteros O cidentales Antistites legationem: de alijs aute postea ab eodem Basilio datis ad eosdem occidentales litteris agemus annis sequentibus, quibus scriptae titille videntur. Iam vero quae reliqua sunt Magni Athanaiij erga Magnum Basilium otiicia, ut hic ante obitum ipsius Athanaiij recenseamus, ratio a nobis postulat: quaeiane in medium aikrremus, prout ea cum ex ipsius Basilij, tum etiam Athanaiij seriptis licuit expista-Dri. Scribens enim ipse Athanasius ad Ioannem & Antiochum presbyteros, haec de Basilio in fine habet : Valde autem admiror audaciam eorum, qui non reformidant Obi irare diledio nostro de vere Dei famulo Episcopo Basilio; cum ex huiusmodi oblatratione deprehendi dc conuinci possint, quod ne Patrum quidem Ansessionem aut ament, aut amplectantur.J idemque riuitum ad Palladium presbyterum 4: Quod
de monachis Caesariensibus significasti , hoc ipsum quoque didici e dilecto nostro Di eo , quod grauentur dc resistant dilecto nostro Episcopo Basilio . Tibi certe, quod mihi rem indicasti, gratias ago : illis vero quae decuit seripsi , ut veluti filij
obsequantur patri; nec ijs, quae ille probat, contradicantis. Nam si susipectus ei tin negotio veritatis, recte pugnarent. sin autem confidunt, ut nos confidimus , eum esse gloriam Ecclesiae , dum ita decertat pro veritate , dc docet eos qui indi E gent doctorina: non fas est cum tali homine pugnas conserere , sed amandus est potius ob pium animum . Nam ex ijs quae cognoui ex dilecto nostro Dianeo, nulla de causa eum grauatim feruntis . Ipse enim ut plane mihi persuadeo infirmus efficitur apud infirmos , ut infirmos lucretuo . Dilecti autem fratres nostri respicientes ad seopum eius, quo ad veritatem tendit, glorificent Dominum, quod i lem Episcopum Cappadociae dederit, qualem singulae prouinciae sibi optant. Tu autem dilecte, velis ijs indicare, ut credant me haec seripsi si : id enim vors erga patrem beneuolentes reddet,d: pacem in Ecclesjs conseruabit. J hactenus Athanasius de Basilio ad Palladi uiro . Quae autem hae suerint turbae de malae suspiciones aduersias Basilium a suis Caesariensibus monachis atque aliae ab alijs excitatae, dicemus suo
Talem vero tantamq. fidem de Basilio Athanasius concepit, ut eidem iniunxerit visi- Annal. Eces. TOm. A a s tationem
305쪽
tationem Episcoporum extra prouinciam Cappadociae positorum, nempe Macedoniae A& Achaiar: cui & i si mandatis dedit, ut lapsos omnes reciperet cu fidei Nicaenae consei -- pi' sione . Testatur id quident ipse lueasili ad Neocaesarienses scribens, cum ait': Hac in re non nostro ipsorum erga tales usi sumus iudicio ; sed magis decreta Patrum nostr rum, quibus ilii de tal: bus iam olim quid iaciendum sit, nempe is recipiendis Asu, sta- tuerunt, sectati sumus. Ego enim cum accepissem beatissimi Patris Athanas j Alexandrini Episcopi litteras, quas etiamnum in manibus habeo, dc requirentibus te n-das obiicio; quibus ille manifeste edixit, quod si quisquam ex Arianorum haereti ad nos transire voluerit, admittendum este, nec quicquam in illo assii mendo haesitari debere,ii Nicaeni Concilij fidem confiteatur & dogmatis huius consortes : ille cu mihi Omnes tum Macedoniae, tum Achaiae Episcopos allegas let: neces lario arbitratus sum, ut tanto viro propter fide dignam auctoritatem eorum qui id decreuerunt nimirum in BConcilio Alexandrino in obsequerer: 1imul q. praemium pacis studiosis destinatum adi pisci cupiens, eos qui fidem istam confitebantur,communicantium parti adscripti. J haec Bassius. Sed unde ipsi Sc a quibus de re adeo bene gesta negotium iacessitum est, vel quanam occasione 3 Rem gestam hic referemus
, his , ἡ, Cum sanctus Basilius minorem Armeniam visitaret, ut gregibus pastoribus destiti
sit τ Hug tis daret Episcopos, aliaque ad pietatem spectantia sedulus obiret oificia, nempe lon; η xcc psos in haeresim p nitentes Catholicae conciliaret Mesesiae: accidit, ut cum in Nicopolitano in Armenia conuentu Eustat lituin Episcopum Sebas fenum fidem Catholicam profitentem ac subscribentem in communionem acceperit, ab illius loci Episcopo pri naum , deinde ab alijs in suspicionem collationis cum Eustathio adduceretur. Re igitur undique diffamata, atque pro monstro habita, opus habuit Basilius scribere apolo- Cgiam, quam ad Terentium Comitem misit, quem ex Ammiano diximus his temporibus ad cohibendos Perias in Armenia cum exercitu in iugi procinctu stetisse. Ex quibus quidem litteris cum historia ipsa exactissime describatur , aliunde petere, vel alijs enarrare verbiS , otiosum putamus. Ait ergo Basilius paulo poli exordium eius epist Terentium scriptae V : Alienatus a nobis cit Episcopus ille , qui nobis cooperationis est gratia datus . Haud enim noui quid reuerendissimo fratri nostro Theodoto acciderit: qui cum ti bis initio pollicitus esset, quod in cunctis adiutor elle vellet, & a Gerasibus nos Nici polim deduxisset: ubi nos in ciuitate vidit, ita est abominatus, & sic tibi a peccatis
nostris metuit, ut nos nec ad matutinas, nec ad vespertinas preces assumere iustinu rit. Qua in re quod ad nos quide attinet, iuste de vitae nostrae conuenienter egit: verum Dhaud utiliter communi Ecclesiarum constitutioni consuluit. Huius autem nobis i sana assignauit, quod venerandissi inum Episcopum Eustathium in communionem receperimus . Eii autem quod nos iecimus, huiusmodi. Cum ad Synodum, quae a fratre Theodoto celebrabatur vocati, ill . prosecti eis emi akoia muS, ut vocat Oni propter charitatem obtemperaremus: ne ignaui illi e & otiosi vi T H i v M C - deremur, studiose curauimus , ut colloquium cum praedicto fratre Eustathio miscer
mus: proposuimusq. illi, quae in cauta fidei a Theodoto illi obijciebantur : ac simul
ab eo petiuimus, ut manifestum nobis faceret, rectam ne fidem tequeretur, quo consortes elle polliemus: si vero alienatus esset, ut perspicue sciret nos quoque a se toreat alienatos. Igitur cum maliis inter nos ea de re contulissemiis,totumq. diem illum causam hanc inquirendo consumpsistemus ; appetente vespera, alius ab alio auellimur, Enulla dum certa colloquii nostri conclusione posita. Sequenti die rursus mane confidentes, ijidem de rebus disserere coepimus. Cum autem & Poemenus frater, Sebasteriae Ecclesiae presbyter accessisset,& aduersaria ii bis doctrina vehementer urgeret: paulatim nos re ea diluimus. qtiae nobis obi jcere vi debatur : et illos ad consensionem eorum, quae a nobis quaerebantur, induximus: sicut per gratiam Domi ni, ne in minimo quidem a nobis inuicem dissidere deprehenderemur. Igitur circa nonam horam ad precandum sit reximus , ac Domino gratias egimus, qui dedisset nobis idem & sentire & loqui. Propterea oportebat me scriptam quamdam ab eo viro consessionem accipere, quo&aduersarijs illius manifestaretur consensus , α reliquis suisicienter viri huius propositum monstraretur. Verum volebam ipse, multa diligentia cum iratribus, qui circa Tlieodotum sunt, conuersans, scriptuiri
306쪽
Ecclesiastici. DAMA, I PAR 183
v ALENTIS IMPP. s. A seriptum fidei ab illis accipere, & dico Eustathio proponere , ut utractue ilia fierent
ipse videlicet rectam fidem confiteretur, & illide veritate hac persuasi nullam retin rent contradictionis occasionem, si ab ipsis proposita suillent accepta At Theodotus, priusquam cognouisset quam ob causam conuellassemus ,& qui ibnam eo colloquio ei secti sonius, dedignatus est nos amplius vocare ad Synodum. it. - ,e' vico que e medio itinere reuersi sumus miles, quod labores nostros pro pacandis Ecclesijs rQL sesceptos, inessicaces reddidi isset. I 'Ostea cum in Armeniam necessario proficiscendum tanto ei esset, sciremq. viri huius mores & ingenium, ae sub fide digno teste &Milorum red- N V V
dere rationem & illi satisfacere vellem: veni Gerasa in agrum Deo dilectissit ni Episco- pi Meletii, ubi & ipse dictus Theodotus comparebat: atque ibi, quoniam ab ipso su ramas propter Euitat hij coniunctionem accusati, quid eo congressit et iecis lemus, cx-B positi, quod videlicet deprehenderim eum nobiscum sentire per omnia. Cum autem ille assirmaret, eum poli discessiim nostrum consensum hune abnegasse, & suis discipulis affirmaste, quod haudquaquam nobis in causi fidei consentisset: respondi ad
ista tu autem celeberrime virorum considera, an non iustissime & irrefiagabiliter responderim) Ego, inquam, hoc mihi perluadeo, coniectura ex reliqua viri huius constantia sumpta, haud ita leuiter virum illum in contrarium mutari, ut iam confiteatur , iam quae dixerit, neget: qui etiam in vulgaribus rebus mendacium, perinde acrem horrendam,auersatur: tantum abest, ut in rebus tanti momenti, & sic apud quos
uis celebratis, veritati ullo pacto aduersari velit. J haee quidem de Eustathio cum dicat Basilius, haud ita probe tunc hominem nouisse visus est, ac postea perspectram habuit:
eius enim deinceps cu mores describit ut suo loco dicemus nihil in agis ei de atque in-C constantia inhaesiit ciconstanter exprobrat Sed addidit haec tune Baiiuus ad Terentium: Esto tamen vera sint quae a vobis sparguntur: oportet illi scriptum proponere, quod cunctam rectae fidei apodixina conti neat. Quod si eum dato rescripto consentientem reperero, manebo in illius communione. Si vero recusantem deprehendero, desciam ab illius consortio. Cum ista probaret Meletius Episcopus, Pi Antiochia pulpis illic exul agebat, & irater Diodorus synapresbyter jam & ille aderat) consentiens es et, venerandii limus stater Theodotus hortabatur nos, ut Nicopolim descenderemus,& Ecclesiam Or P-vs ipsius i nuiseremus, ac Satalos usque comitem ipsum itineris reciperemus, sic ut nos G rasis relinqueret. Vbi vero Nicopolim venimus, oblitus eorum quae a nobis audierat,& εννιτ quae nobis pactus fuerat ; contumelijs illis ac probris, quorum paulo ante mentionem ieci, nos iterum a secit, & a se dimisit. D Quo modo igitur, venerandissimum caput, fieri potui siet, ut aliquid eorum quae iniungebantur,essicerem, & Episcopos Armeniae darem, cum ad hunc modulia allectus erga me sit is, qui curarum debcbat esse consors & particeps 8 apud quem ego me viros
aptos de commodos inuenturum sperabam, quod sint in ipsius paroreia ta religioli cirrudentes, ac simul linguae huius periti, & qui reliqua gentis huius idiomata ita int:
uorum nomina cognita volens tacebo, ne quid impedimenti nascatur quo minus alio saltem tempore Armeniae prosim.J subdit mox de alijs ad ea vilitationem spectantibus. Quod autem ad Eustathiu in communionem receptu pertinet: ext.it apud eumdem
S. Basiliu fidei libelli exemplum quem ipse tunc Eustathio iubscribendum obtulit; cuius est exordium : Tam illi qui alia hactenus fidei confestione prieoccupati ad Ortho- sdoxorum iam unitatem transire volunt, quam qui nunc primum ad veritatis doctri- νRo rus susE nam de instructionem assumi desiderant, eam fidem docendi sunt, quae in Synodo Nicaeae olim collecta a beatis Patribus conscripta est,&αJ subi jcitur ibi non ipsum tantum τHOLI M. Nicaenum symbolum , sed specialis damnatio Marcelli ha resis atque Sabelli , aperiunturq. abditissimae Arianorum latebrae, ne quid subtersi ij esse pollet dolose impietati: necnon blasphemiae condemnantur in Spiritumsanctum . in cuius libelli fine adia- cet ipsius Eustathi j tune his verbis concepta subscriptio: Eustathius Episcopus tibi Basilio. Legi, agnoui, & probaui haec praescripta. Subscripsi autem cum lus qui mihi aderant fratribus, Phortone, & Corepiscopo Seuero , atque alijs nonnullis cleri s. J haec ibi: ex quibus videas haud imprudenter a Basilio Eustathium fit iste receptum l. At quid post haec accidit 3 Cum Eustathius atque socii viderent Basilium a Theodoto I si M.,
incommunionem minime recipi, seq. cuna suis aeque repelli: qu spes ustratus ellet, LAt v
nec ex ea a se subscripta fidei prosessione, qua aucupatus fuerat gloria consecutus es let; 'sMicio.
307쪽
CHRISTI O. DAMASI PAP VALENTINIANI
terga impudenter vertit,&in Basilium verbis iactare conuicia,& scriptis quoque in Aeum dis lentinare calumnias aggressus est, quasi de fide haud recte sentiret; hanc suae ipsius rationis causam sepe eraetexens , ne leuitatis argui posset, curauitque eius modi a se scriptas aduersus Basilium litteras circumferri. Testatur id quidem ipse Bastalius ad eumdem Eustathium data epistola, qua suam parat defensionem; ubi haeca Fasii. vim adfinem ipsius : Putarunt suaves isti homines impedimento sibi ad acquirendum P tentatum nostram sere communionem . Et quoniam quadam fidei substriptione Praeoccupati sunt, quam nos illis protulimus non quod ipsi de illorum sententia ha ibraremus fateor enim sed quod suspicionibus quibus apud complures fratres nobis
cum concordes laborabant, mederi cuperemus: ne quid ipsis ex ea confessione impedimenti ad hoc,ut ab ijs qui nunc dominantur susciperentur, videretur Occurrere, communionem nobis denegarunt, & pro separationis huius causa litterarum istarum prae- B textum commenti sunt. Evidentissimum vero eorum quae dico, indicium est, quod cum a nobis descerent, accusationei'. quas volebant contra nos fingerent, litteras circumquaque ad Omnes, anicquam ad nos miserunt. Septem namque dies Pritas quam in nostras manus veniret, visa est illorum epistola: et qui illam ab alijs receperant, ad alios quoque illam milluri erant. Nam ita instituerant, ut unus alteri illam
traderet, quo protinus in uniuersiam regionem distribueretur. J haec ipse de vulgatis ab Eustathio de si in contra se litteris. Quod igitur Basilius tardius sceleratorum hominum fraudes dolosq. sensisset, nec Theodoto Episcopo Nicopolitano ista monenti aequieuillet: facti sero poenitens,huius
a M. .ria. modi ad eumdem Theodotum litteras dedit h: Recte nos & competenter reprehendis, venerandis lime &re vera desideratissime CRA ILii Em- stater, propterea quod ab eo tempore, quo a reuerentia tua propositiones illas de fide, lihorioi is Eustathium serentes discessiimus, nihil tibi nec modicum nec magnum de causam κε sus cet. illius significauimus. Ego vero id non ob eam causam feci, quodsiisque deque iaciam,
iiiiiii quasi contemptibilia, qua in nos ille commisit: sed quod fama illorum apud quo iis Passim peruagata est ι & nemo sit qui opus habeat, ut a nobis , quodnam iit viri huius
Propositum, discat. Nam hoc & ipse curauit, velut metuens, ne paucos habeat sentet tiae sua testes ac conseios : ideoque Si ad quos uis confines epistolas suas aduersus nos scriptas emisit. Itaque a communione nostra se ipse auulsit: quandoquidem nec in locum determinatum conuenire nobiscum sustinuit, nec discipulos suos quod tunc
Pollicitus fuerat) adduxit. Sed nos etiam in frequentissimis Synodis perstrinxit una cum Theophilo Cilice, nuda &manifesta blasphemia, quasi aliena a doctrina sua ani- Dmis plebis insinuet dogmata. Suffciebant quidem & ista ad distatuendam omnem n . stram coniunctionem. Postquam vero de in Ciliciam venit, ibit cum Gelaso quodam degens, fidena illi exposuit, quae a GlO Ario, vel germano aliquo eius discipulo con seribi debuitlet : tum adhuc amplius ad separationem de disiunctionem obfirmati sumus, cogitantes fieri non posse, ut vel pellem suam umquana mutet AEthiops, vel maculas suas pardus ue vel qui peruersis est dogmatibus innutritus, malum haeret eos abste
Et tamen ultra haec de illud temeritatis ausus est. Scripsit contra nos, immo conscri- αν τAruir psit sermones prolixos, omnis generis conuiciis & sucophanti js refertos: quibus lia
Σα , t tenus nillil respondimus, propterea quod ab Apostolo docemur ne nos ipsi ulcisc
Das DEτε- mur, sed locum irae demus. Et sinites ubi de profunditate hypocriteos cogitamus, Equa se nobis toto tempore blandiustule insinuauit, stupore quodam prae consternati ne corripimur. Naetiamsi nihil illorii esse tamen quod iam recens ausus est , cui non horrorem & omnimodam viri huius abominationem incuteret 3 qui, sicuti audio in do verus est ramor de non figmentum delationis gratia compositum J etiam manum quibusdam denuo imponere praesumpsit; quod nemo umquam ex haereticis feciste via detur. Itaque quo modo fieri potest, ut talia placide seramus, de viri huius delicta curabilia esse putemus 3 Quare videte ne fallis iermonibus seducamini, neve praeteritibus virorum istorum Omnia ad malum facillime excipientium fidem accomm detis . Ista quo modo in nullo dii erimine ponemus 3 Scias itaque, desideratissime ac venerandissime, haud conscium me esse, quod umquam tantum doloris animo meo, conceperim, quantum nanc ex eo patior, quod Eccletiasticas leges confundi percipio. Verum
308쪽
A Verum id unice precare, ut largiatur nobis Dominus, nihil ex affectibus irae moliri, sed retinere dilectionem, quae nihil agit perperam, nec inflatur. Etenim vide, quomodo qui illa carent, si a pra humanae mediocritatis mensuram elati, turpi rer Sc indecenter vivant, ea facere praesumentes , quorum nulla praeteritum tempus habet exempla. J hactenus ad Theodotum Basilius, quem ei minime auscultasse poenituit. Vix credi potest, quantum haec ad aliquod spatium temporis Basilii famae attulerint detrimenti: quod & ex eo probe possumus intelligere: Nam si qui plus satis perspe- ςALvMNIARctum habuere Basilium, nempe monachi ipsius alumni, scandalum haud leue passi νsunt; atque adeo, ut opus tuerit quod nuper dictum est) Athanatium ad eosdem alia G. Moνεμ η-que alios pro Baiiiij integritate litteras dare, vi eos retineret cum Basilio communi ne coniunctos : quid putas ceteris euenisse , quibus Basilius fama tantum cognitus
B esset 3 Quid vero de eo existimasse censes qui fluctuarent 3 Quid denique ipsos a tostes Basilij liis adiecisse credendum,quod infensorum animorum sit leuia reddere grauia, &parua maxima 3 Sed illud plane in Basilio admirandum apparuit, absolutismino Christiano philosopho dignum, cuius est dare locum irae, nee proprias ulcisci iniurias: Cum se quod fatetur in recitatis litteris ad Theodotum aduersius Eustathium mirum
in modam animo exacerbatum sentiret; ne suam defensionem ira percitus institueret probe noscens, quod ira viri iustitiam Dei non operatur) triennio se continuit, styluin l. incitatum repressit, ne in Eust.athium praeceps excurreret. Id quidem ipse Basilius ea de re ad suos monachos scribens testatur his verbis : a Ba . . M. Tertius iam annus hic est, ex quo a calumniatoribus notatas accusationis flagella susti' 6ki nere coepi i hoc uno contentus, quod Dominum habeo secretorum cognitorem, ac a1MLii νA. C calumniae istius testem. Quoniam vero multos iam silentium nostrum eo rapuisse I kης video, ut ex illo intentatas calumnias confirmarint; nos l. non lenitatis ac pMientiae gratia, sed quod ad expromendam veritatem os aperire neutiquam ausim , e . sit re me arbitrentur: ob eam vobis causam scribere conatus sum,&c. 3led& ad ipsum
nebulonem Eustat latium tandem scribens h sic exorditur: Tempus esse tacendi , & ώ- ριι tempus loquendi, ferino est Ecclesiastes. Et nunc igitur quoniam abunde satis silen- I ii, iij hactenus praecessit, opportunum deinceps erit, ut ad paleiactionem eorum quae ' qignoramur, os nostrum aperiamus. J et paulo post : Nobis igitur iam in tertium vς x xsici usque silent ij annum imitabilis visa est Prophetae gloriatio illa, qua dicit ψ: Factus sum quasi homo non audiens, & non habens in ore suo redargutiones. Quocirca in prosun- si Tui Milo pectoris nostri dolorem,quem incussit calumnia, inclusium tenuim us,&c. J d IuaL 3 7. D At id toleranda plane videri potuillet, si Orientales tantum oras eiusmodi de Basilio conflata calumnia pervasisset: sed fama volans,terras oberrans, trans mare quoque penetrans, oras Occidentales etiam velocior vento pertigit. Vnde euenit, ut studium illud Id Damasi Romani Pontificis erga Basilium, quod litteris demonstrarat, & ossicium quod a si LivM R pollicitus iuerat , nonnihil refriguerit; adeo ut tape ipsum, clamantem licet, num me L xν exaudierit, accedentibus alijs insuper aduersus eumdem Basilium sparsis haud leuioris momenti rumoribus, de quibus singulis modo opportuna occasione dicendum. Atque in primis illud in medium adducendum, eumdem Basilium ab Arianis a cusatum, quod litteras dederit ad Apollinarem: hoc namque anno, nempe sequenti a grauissima illa, quam passus est, aegritudine,id accidisse, idem Basilius ad Patrophilum scribens affirmat ': adeo ut eodem ferme tempore ipse in crimen adductius sit de com- . . iis E municatione inita cum Eustathio,& de scriptis litteris ad Apollinarem : cuius rei causa sa. complures se a Baiiiij communione subtraxerunt. Agit de lais ipse in dicta epistola ad Patrophilum, hisce icilicet verbis: Haud vero multum temporis intercessit, confestim in Cilliciam lepatio, atque inde reditus, moxq. litterae adsunt , communionem nobis : hi Ph. denegantes. Abruptionis autem huius ac secessiis causam assignarunt,quod Apollinari coMMusio scripserimus, & quod sympresbyterum nostrum Diodorum habeamus consortem. Ego vero Apollinarem quidem numquam putaui inimicum esse ; inimo sunt quaedam, quorum gratia virum veneror etiam : at me homini non ita coniunxi , ut ipsi: i velim in me recipere crimina, cum & ipse quadam habeam, quae in illo reprehcndo Propter nonnullos illius codices, quos legi. De Spiritusancto vero non noui me vel et v o Monopeiij ite ab ipsis vel ultro missum accepisse librum. Audio tamen ipsum, omnium eorum . qui libros conscribunt, esse verbosissimum . Legi autem paucos illius commentarios:
309쪽
non enim mihi quae hui asino ii sunt, scrutari vacat. Et alioqui eo sium ingenio ut haud A facile neoterica admitta N: quemadmodum & corporis inet imbecillitas haud patitur, ut vel diurnis seripturis cum diligentia, α ut dignum est , immorer . Quid ergo mea interest, si quisquam aliquid conscripsit, quod cuipiam displicet 3 Quamquam, si ita
seri oportet, ut alius pro alio rationem reddat: qui me propter Apollinarem culpat, rationem nobis reddat pro Ario praeceptore suo, & pro disicipulo suo Aetio. Nos vero neque praeceptoris neque discipuli loco umquam fuimus isti viro, cuius in nos vitia contorquent & reuoluunt. J haec de Apollinare, ad quem scripserat Basilius, quod nondum damnatus esset. sed de consuetudine cum Diodoro haec subdit: Porro Diodorum, tamquam beati Siluani alumnum, primum susicepimus, nunc vero diligimus & c Plectimur propter se rinonis quem habet gratiam,per quam multi eorum qui virum audiunt, meliores redduntur. J haec de his Basilius. BQuod autem ad Apollinarem spectat: antequam Romae in Concilio damnaretur a Damasio, nequaquam ut haereticus vitabatur: nam de eodem S. Hieronymus sic ad Pammachium : Apollinarium Laodicenum audiui Antiochiae frequenter & colui: et cumine in sanctis scripturis erudiret, numquam illius contentiosum super sensu dogma suscepi, . J eum enim in diuinis litteris sirum tuisse magistrum, ingenue profit tur. Imino &, quod his ampli existimari debet, ipse Damasus Vitalem primarium Apollinaris discipulum, ab eius'. sectae hominibus factum postea Episcopum Anti clienum, dolose profitentem Romae Cattholicam fidem, recepit, eidemq. litteras communicatorias tradidit; sed postquam rem siluit, perspectamq. habuit illius haeresim, ipsum cum suis omnibuS Romae damnauit, ut Gregorius NaZianzenus testatur, cum de sua cum Vitale vel Apollinare consuetudine se excusat: nimirum quod eo tempore Cillos receperit, quo & a Datnaso Uitalis admissus fuerat ; reiecerit autem, cum ab e dem Romano Pontifice pariter damnatus fiuit: haec ipse pluribus ad Cledonium h, sed de his fusius agendum in serius. Modo pro his orianibus Iustiniani Imperatoris sente tia satisfaciat ita dicentis : Invenimus quod multi intactorum Patrum quosdam haere licos collaudauerunt,sicut & S. Damasus Ic Attianasius & Baslius Apollinare, & S. Leo Eutychen: et non propter hoc haeretici facti sunt; sed cognita eorum impietate, anath mate condemnarunt. J haec Iustinianus. Rursum vero ad cumulum id genus aerumnarum Basilij illud accessit quod Athan sus An ranus Episcopus spectatae fidei vir & integritatis, in ipsum vehementer con motus est; adeo ut etiam illi grauiter fuerit comminatus, quod audistet quaedam ab eo esse constripta fidei Catholicae aduersantia. Quod cum resciuisset Basilius, & quin lanam illa essent scripta ignoraret; cupiens de his reddi certior , ad ipsum litteras dedit, in quibus haec in inter alia , : Nunc vero cuiusliam auribus non obstrepit e rum qui negotiorum quorumdam gratia quandoque ad vos accedunt, quasi noxia quaedam scripserimus, aut scribentibus alijs subscripserimus 3 Nam iito te verbo usum esse serunt qui tua ad verbum referunt. Me sane, quae mentem meam multi S ac varijs cogitationibus distrahunt, nihil magis quam stupidum relinquunt. Itaque di t te quid suspicari coepi, ne Qtiis haereticorum quisquam nomen meum commentati nibus suis stubdole adscripserit, atque ita rectitudinem tuam contristarit,& ad illam v cem, nempe comminationu, emittendam induxerit. J et in fine: Liberabis autem nos ab hoe stupore, si quibus de causis ad illam aduersiis nos iniuriam permotus sis, aperte significare volueris.J α alijs rursum ad eum datis litterisv de calumnijs quibus undique Eexagitatur, illud Athanasio ingerit, ne adeo facile absique alterius partis desensione in quemquam sententiam ierat , ista perbelle suggerens: Cum, inquit, omnino auditiuerimus: si nihil aliud, vel illud Alexandri saltem dicemus: Alteram auriculam dei to, siue calumniam perpesso, sinceram & integram conseruamus. J haec ipse . Certe quidem magna erant haec cruciamenta Basilio. Nam male audire apud haereticos, gloriae loco ducendum erat: sed apud praeclaros fidei Catholicae desens bres eiusmodi dictitari atque credi, his praesertim tenaporibus, cum huius emodi disseminatae calumniae in graue totius Catholicae Ecclesiae praeiudicium verterentur, intolerandum plane αquouis supplicio grauius videri poterat.
Qualis enim quantusve fuerit Athanasius iste Episcopus Ecclesiae Ancyranae post Basilium illum haereticum Lepe damnatum, cum a Sozomeno i inter praeclaros iidei Catholi
310쪽
describantur,accipe. Basilius enim ubi audisset eum vita sunctum, ad Ancyranam Ecclesiam de eius obitu consolatorias scribens litteras, haec inter alia de ipso habet δ: Mom v a tuus est, qui columna erat & stabilimentum Ecclesiae : immo magis ad beatam vi ruis sutam sublatus, a nobis abscessit. Haud parum autem periculi est, ne subtracto hoc sui, AN Nidamento, simul cum illo multi decidant: et quae in nonnullis sunt putrida ac marcida, manifesta fiant. Clausum estos, quod hactenus & competenti fiducia & seriar nibus gratiae ad iraternitatis aedificationem scaturivit. Ablata sitiit consilia mentis, quaere vera diuinitus a labantur . O quoties animum meum saccusabo enim meipsum nonnihil contra nunc virum indignationis stibiit, quod totus hoc desiderio tenebatur , ut dissolueretur & esset cum Chri isto, nec hoc pluris iaciebat, ut diutiuS propter B nos in carne maneret lJ haec & alia plura Basilius,dum aegre ferret, nulla admissa animi consi latione, tantum virum abreptum: ex quibus plane eiusdem Baiiiij mentis cand rem animumque Christianum inspicias, e quo Omnis confestim iniuste ab eo passae chlumniae excussus est puluis,& irrogatae comminationis livor extersus, cum eumdem de veritate redditum certiorem ac persu sum coluerit postea, ampliusq. dilexerit. At an hic finis calumniarum undique in Basilium congestarum 3 minime gentium: immo his acerbiores ipsim excruciarunt: siquidem illae magis urgent vexationes, quae a propinquioribus irrogantur: quae & eo redduntur acerbiores, quo diuturnius in aduersantium animis insidentes, duritiem quamdam , lapidum instar contrahunt, ut , frangi quavis arte minime valeant. Ex quo enim ut diximus) Basilius cum Gregorio agebat in Pontica solitudine, haereticorum quorumdam calumnijs iactum est, ut C suorum Neocaesariensium, penes quos educatus fuerat, ex quibus & paternum genu ducebat, graue expertus sit odium: quod cum nullo litterarum internuncio potuerit B Asi Lim Adelinire, iam factus Episcopus acerbius recruduisse sensit, utpote qui vitaretur ab illis ut haereticus & consi,nio pollutus haereticoruniis . Cuius rei causa egregiam illam 1 exEricus ad eos epistolam h scribere, qua se illis Catholicae elle fidei integerrimum proleum rem argumentis plurimis demonstraret, coactus est: ac primum illo: Sunt, inquit, ν,.
ijdem nobis &. vobis doctores mysteriorum Dei, & spirituales patres,qui vestram ab initio fundauerunt Ecclesiam : Gregorium dico priscum illum , cognomento Na maturgum, & quotquot post ipsum Episcopalem apud vos sedem susceperunt: qui Ordine succedaneo, instar astrorum exorti, iisdem ingressi sunt vestigijs, ita ut haud i cile sit volentibus conuersationis ipsorum indicia deserere.J et post multa haec subd it: D Fidei vero nostrae quae potuit euidentior est e probatio, quam quod a nutrice beata semina,quae ex vestro gremio progressa est Macrinam dico illustrein illam educati s mus , a qua & beatissimi Gregorii verba, quae memoriae beneficio ad illius usque aet tem seruata ipsa retinuit, edocti sumus, quibas illa nos adhuc insantes tamquam Pietatis dogmatibus finxit atque formauit 3 J quam quidem fidem semper seruaue impolututam ostendit, cum addit: Neque, inquit, mentem nostram umquam execranda Arianorum blasphemia polluimus . sed si nonnullos aliquando Arii discipulos ad communionem assumpsimus; ita I illos admisimus, ut morbum situm quam intime celantes, pietatis verba loquerentur, vsiqva G vel certe doctrinae nostrae nihil obluctarentur. J seque in his addit secutumcanones iam τηψ ctorum Patrum, necnon iussionem Magni Athanasij Episcopi Alexandrini. Denique E ex communione Episcoporum totius Ecclesiae se esse orthodoxii docet, hisce ad postr
mum positis verbis . Fuerat, inquit, iustius res nostras aestimare non ex uno aut altero
eorum qui ad veritatem haud recto pede ingrediuntur, sed ex multitudine totius Orbis Episcoporum, qui gratia Christi coniuncti sunt nobis . Requirantur vero Pisidae, Licaones, Isauri, Phryges, dc qui utriusque sunt Armeniae,quotquot vicini nobis sunt, Macedones,Achaei,Gaui, Illyrici, Hispani, tota simul Italia Siculi, Afri, & qui in AEgypto adhuc sani sunt, & quae reliqua portio est Syriae: qui quidem litteras ad nos mi
tunt, nempe communicator dc vicissim a nobis recipiunt: ex quibus cum quae illinc ad nos feruntur, tum quae vice versa istinc ad ipsos mittuntur, cognoscere ditestis, quod unanimes omnes eodemque sensu praediti iamus. Itaque si quisquam communionem
nostram fugit, ne prudentiam vestram lateat ab uniuersa illum Ecclesia sese diuulsisse. Attendite igitur, iratres, cum quibus communicetis: postquam a nobis excludimini,