장음표시 사용
631쪽
h caic r isti uim a conditionem omnis illa Gentilium turba consentit facilemo arboris suae habuere iacturam, si inimicum sacrorum suorum casu illius obruissent It inie cum V nam in partem pinus illa esset acclivis, ut non esset dubium quam ζ Corruere , JOl o vinctias pro arbitrio rusticorum, qlio arborem emei iam nemo dubitabat. s.cidere igitur ipsi suam pinum cum ingenti gaudio laeti-
. coeperunt. aderat eminuS turba mirantium, iamq. Paulatim nutare pluus, ct rui- Inam suam casura nuntiari. Pallebant eminus monachi, & periculo iam propici conterrui, spem Omnem fidemq perdiderant, colam Martini mortem expectantes. At 'peconfisius in Domino, intrePidus opperiens, cum iam fragorem sui pinus conceden edi-dsset, iam cadetris iam super se ruenti, eleuata obuiam manu, signum salutis o ponit Tum vero turbinis modo l. retroa tam putares diuersiam in partem ruit, adeo ut ruiti
Gentiles itupere miraculo, monachi inere prae gaudio, Christi uomen in commune ab omnibus praedicarii latis'. constitit, eo die sitatem illi veniae regioni. Nam nemo fere ex ille inultitudine Gentilium fuit, qui non imps sitione manus de iderata, in Dominum Iesum, mileto impietatis errore, crediderit. Et vere ante Martinum paucia roduin, immo pene nulli millis regionibus Cluilli nomen receperant: quod ineo virtutibus illius , exemploq conualuit, ut iam ibi nullus locus sit, qui non aut eccle: i sstequemillimis, aut in alti ijssit repletus. Nam ubi fiana destruxerat, statim ibi aut ecclesias aut monasteria construebat. J subdit Seuerus hac etiam eo te argumento: in cui: Lepr' um, nomen est, cum idem Martinus templum opulenti li- nium superstitione religionis voluiisset euertere: restitit ei multitudo Gentilium, adeo ut non absque iniuria sit repulsas. Itaque secessit in proxima loca, ibique per triduum cinere,aeiunans semp'r atque orans, precabatur a Domano, ut quia euertere humana manu non potuisset, virtus illud diutiva dirueret. Tum subito ei duo Angeli hastati atque scutat instar militiae caelestis, ne obtulerunt, licentes, missos se a Domino,ut rusticam multitudinem fugarent, praesidiumq. Martino scirent; tei tuiti dirueretur obsisteret: rediret ergo R Opus coeptum deuotus im-P iret ς cym, impc tantibus. Gentilium turbis & quaesicentibus, dum
aedem adtulldametitur' dirueret, aras Omnes atque simulacra rede- g t in pti luerem. ino viso rustici, cum se intelli serent diuino nutu ob Pupei, hos atque perterritos, ne Episcol O repugnarent, omnes fere in Iesum Dominum crediderunt,cia
G in rusticoruna meum irruit multitudo. Cumq. unus audacior ceteris strictaeum gladio peteret: reiecto pallio, nudam cervicem percussiori praebuit. Nec cuia tus ferire Gentilis: sed cum dexteram altius extulisset, resilinus ruit, con- nimio me tu veniam precabatur. Nec dissimile huic fitit illud. Cum eum idola destruentem, cultro quidam serire voluisset, in ipso ictu uerrum ei de manibus ex- a 4 ' ς0 mP- uix ri 'nqvςautem contradicentibus sibi rusticis,ne fina eorum delirueret : ita praedicatione saneta Gnsilium animos mitigabat, ut luce eis veritatis ostensa , ipsi sua templa subuerterent. J hactenus Seuerus de Martino templa deorum
erat inq mi si ii pii declaratum Dei nutu templa deorum esse prostrata,h: isil C ς uin non sic quidem haec sub huius anni periodo lati dimus.ut Omnia unius anni termino facta esse contendamus, sed quod ita anno T
--- 4I IUIac a lic contenciamus, sed Quod hoc anno coe-
632쪽
ola Carthagine eversa esse. Ca vero v bique terrarum Christiani inbis a Climitianis id, Alorum templa prosternerentur; nulli bi tamen maiori studio quam Minae, Hierony- Hier ρνεπm a tententia, id iactam sui: te constat.
V ATENT IN. Is . THEODOSII ia. IMPR
Ona esimo supra trecentesimum Christi anno Valentinianus Augustus quartum I aeteresias est Consulatum,collegam nactus Neoterium. Antequam autem ad n ius anni Theodosij Imperatoris res gelias enarrandas 1 lum admoueamus, vetu in '- , numentum eiusdem anni Consulibus consignatum hic reddamus;quo valde admireris, reperiri his temporibus Theodosii .cum Romae adhuc ipse moraretur dicatam ii idem sume ara ad sacrificia, in qua sculpti superne arietes quinque, singuli scilicet in lingaeis angulis,atque unus in fronte, ijdemq. omnes mactati iacent,& in dext ro latere aries a Tt sub pinu, a qua tim panu & fillulae comparue & crotala dependent, a sinistro vero latere sub altera Diu duc e fistula:&faces transuetis, omnia ad ulum sacrificii con. 'par ta. inscriptio vero sic selial cx in DDD N N. FL. VALENTINIANO. ET: GRAI ANO IMPP. SUISCEIONIUS. IUFIVS. VOLUSIANVS. V. C. ET. ILLUSTRIS. ET VICARIO. ASIAE. ET . CEIONI. RVFI. VOLUSIANI. V. C. ET ILLvSTRIS. EX. PRAEFECTO. PRAL LOR O ἡ δ' i e CTO URBIS. ET . CECINE. LOLLIANE. CLARISSIME. ET UILLUSTRIS FE IINE. DEAE. ISIDIS . SACERDOTIS. FILIUS TERAlO VIGINTI. ANNIS. LX. PERCEPTIS TAUROBOLIIS VI. ARAM. CONSTITUIT. ET. CONSECRAVIT. X. KAL. IVND. N. VALENTINIANO. AUG. ET. NEOTER. O. COSSPotuit ne fieri,ut post tot leges a Theodosio aduersus facta Gentilium editas, ipsis etiam adhuc Romae agente, & ut ita dicam ob oculos eius, noua constitueretur ac dedicaretur ara,cum nec unam Victoriae restitui, Gentilium laborante Senatu & adnitente Sy mma-clio ipse concellisset, immo&eam ob causam anno superiore ut vidimus eumdem Symmachum mulctalset exitio 3 Quamobrem in eam sententiam volentes magas imas, ut ea omnia a Voluliano secreto in proprijs aedibus ficta suer: nt ad priuatorum sacrorum vium. Porro de Voluitano deorum cultui addictissimo illud modo sciendum, Ulaborasse plurimum S. Augustinum iam Episcopum, ut eum ad fidem capellendam it duceret , id exposcente eras matre ad Christum iam ante . conueria ; ipsum tamen resistentelia atque obnitentem usque ad ultimam senectutem Ethniculam permaniisse: in tandem morbo detentus, agente apud eum Melania iuniore eius nepte, baptaratus, dena Christianus ultimum clausit diem: sed de his tuo loco dicendum quinto Annaliu tomo. Hoc ipso anno Theodosius Imperator, qui anno iuperiora recedens ab Urbe mente Se ptembris ut vidimus Mediolanum te contulerat, ibidem degens , ob cladem 1 helbsalonicentium perpetratam a S. Ambrosio repellitur ab ecclesia, ac nonnisi publice acta poenitentia, in eam admittitur De re tanta narrationem aggrelliaris, cur hoc potissimum anno a nobis ponatur, ratio in primis reddenda est. Sed ante omnia consutanda illorum sententia, qui dixerunt, ea contagille post secundum Theodosi j in Italiam aduentum, Epostu. debellatum Eugenium: cuius ientantiae auctor est SoZomenus ς, quem vix unum ves duos reperies ex recentioribus sequentes, cum innumeri ferme sint qui ea Gmn: a aa tempus post debellatum Maximum reterant, secuti Rumnum', Paulinum , atque Theodoretum . Inconstans pariter allertio reperitur, cum d hessalonicentium caeciein tunc euenisse dicant, cum de dii serenda executionis sententia triginta diebus Theod sus leaena tulit e nam nullo penitus pacto cohaeret tempus eiusmodi latae legis cum poribus debellati ab eodem Theodosio Maximi. Etenim data illa lex ponitur S V
ron: sub Conlulatu Antoni j & Syagri j , anno Domini trecentei mo octogelimo secundo. adhuc saperstite Gratiano , a quo lata habetur, cum nondum ilicodosius in Occidentem rediit let; quod poleseptenniam a tem re lata legi, euerui, de qua min
633쪽
A Cum igitur ad tempora primi in Italiam Theodosij aduentiis eiusmodi Thessalonicensis clades referenda sit, constet q. ipsum Theodosiu mora duxisse in Occidente ad sequentem usque annunzquoto potissimum anno eius in Italia commorationis id acciderit, pervestigandiim est. Non quidem primo eaenit anno, quo Maximum debellatum mense Aug. isti diximus : nam cum post necem Maximi contigerit Ambrosio agere
apud Theodosium pro Episcopo qui incenderat synaingam dc alijs, nullam prorius
eius rei habuit mentionem, quae necessario inserenda suisset, id exigente argumenti ratione, si ante accidisset. Sed & cum octo menses intercessiisse Theodoretus dicat a tempore excommunicationis usque ad reconciliationem, quae tempore Natalis Domini contigit: non patiuntur angustiae temporis, ut primo anno haec facta ei te dicantur ;nec item anno sequenti, quo vidimus Theodosium non in luctu ut serunt h) & p.., B tentia egisse Mediolani, sed scimus prosectu este mense Iunii Romam, deq. extincto tyranno una cum Valentiniano triumphasse. Quamobrem reliquum est, ut assirmare Ii
cesse sit, hoc ipQ anno, vel ssequenti ea de clade Thessalonicensi ac poenitentia Theod sij contigisse.Sed cu non detur locus vel tempus, ut dici postit ea obuenisse anno seque ii, siquide mense Nouembris eius anni recedens ex Italia reuersus eli Constantinopolim, ut demonstrabitur ἔ ex necessaria proposita inductione, rmandia est,ea omnia praesemti anno conti giste quo Theodosium consedisse Mediolant,ex datis ibi rescriptis apparet. His igitur de tempore declaratis de spinetis dissicultatum emergens oratio ad rei gestae narrationem prosiliens, alia adhuc parumper praepeditur dubitatione, quod dixerint alij, cladem Thessalonicensem,cum Theodosius ibi esset , faciam es le . sed perspi, cui hi redaTuuntur erroris s cum antequa fieret, constet Ambrosium Mediolani apud C eumdem Theodosium intercessisse, ut Thessalonicensibus noxam i celeris perpetrati r mitteret: quod quidem tum eiusdem Ambrosi j, tum aliorum testificatione, subsequens oratio demonstrabit. Ingrediamur iam pede libero historiam ipsam ex diuersis at liquis historicis concinnatam,atsue in primis ex soZomeno , cum ab exordio auspicatur his verbis facinus a Thessalonicensibus perpetratum : Erat , inquit , peccati insimulatio huiusnodi: Botherichae tum temporis apud Illyricos militum I 'raiecti auriga, pincernam domini. impudice intuitus , de stupro intei pellarat; caq. de causa comprehensus, in vinculis erat . Instante autem solemni equeliri certamine, POP Ius Thessalonicensis illum,ueluti ad eam concertationem necessarium, dimitti post: labat. Quod quoniam non impetrabat, in grauem seditionem efferbint, ac tandemetia Bothericham ipsum interfecit . Qua re nunciata, Imperator praeter modum eXca D duit 3 dc certum corum numerum qui adsuerant laterfici pracepit . ex suo ciuitas multis inuistis caedibus impleta fuit. J haec Sozomenus de facinore Thcsso centium de
in eos a Theodosio decreta vindicta. Sed non quidem ab eo tune ibi praesente, nec statim, verum ut paulinus & alii testantur cum iam ante sanctus Ambrosius apud Theodosium pro illis egisset, atque etiam indulgentiam impetrassiet: nam ait 4 : Promiserat enim Ambrosio Imperator, se veniam dat urum ciuibus supradictae ciuitatis:sed agentibus Comitibus occulte cum imperatore,ignorante sacerdote,vsque in horam tertiam gladio ciuitas est donata, atque Plurimi interempti innocentes. J At non uno Ambrosio interpellante, sed alijs quoque Episcopis id agentibus veniam Theodosium Thessalonicensibus impertitum esse, S.Augustinus assirmat , sed tumultu quorumdam qui ei coli. aerebant,vindicare compulsum: E veru puto Ambroivi per litteras rem gessisse; siquidem ex eius ad eumdem Theodosiulitteris postea datis constat, post tantam caedem patratam, redeunti Mediolanum Imperatori ipsum Ambrosum communionem Ecclesiasticam denegasbe. Sed unde, quae io, tanta fiducia Comitibus Theodolij, ut a pollicitatione veniar aud rent Principem reuocaret&quibus ab illis valuit Theodotius argumentis inflecti, ut quod promissici Episcopis, non praestaret 3 Audi, quaenam a magistratibus tunc videantur iustitiae specie potui se ingeri Theodosio: Pro arbitrio nimii u & ratione temporis debere Principem abhibere misericordiam di indulgentiam, atque rigorem temporare iustitiae; ab his vero tunc abstinen in cum reru experientia constaret, ex ea subditos reddi contumeliosos,protervos,atque ad delinquendii faciliores; adeo ut nisi mox t ueritas legit inuigilaret,& gladius potestatis occurreret, nulla amplius sutura eis et securitas magistratibus. Periclitata l. mox silute Imperatoris,si impune liceret populo leges
634쪽
pedibus proculcare, & conferto agmine appetere magistratus. Rursum vero his addere, Ahanc omnelia audacia illis non aliunde suppeditari, quam ex nimia Principis indulgea tia : nam si lege actu eisset ut par tale videbatur aduersus Antiochenos scelus immanis sinu perpetrantes, cum ipsius atque Augi iit e desanctae statuas deiecere, ac tantaignominia pertraxere haud Thessalollicensium animi in necem Praefecti nil litu adeo imma. niter exarsit sent,sed cohibiti fuissent timore vindictae,& inflexibilis ad veniam leueritas Principis continuisset eosdem quantumlibet esseratos in ilicio . Quia item in Antii
chenos vita non esset,animatos etiam improbos Arianos, tot legibus exagitatos summa ex indulgentia Principis armatos fiducia,non ei te veritos in tanta ciuitate tam immane
scelus, neglectis magistratibus & ip1b Arcadio Augusto filio Theodosij, vi publica perpetrare, cum Constantinopoli quod dictum est insilientes in domum Epistopi, eam
sed quod Arianis etia immeritis suerit indulgetia impertita,Catholicis quoque gra sandi in synagogam Iudaeorum & in aedes Valentinianora audacia subminiistrata futile videri poterat: Et ad postremu quod sicut illis, ita Sc istis e ditillimo promptuario ci
mentiae Principis fuerit hausta venia, poenaeq. remillio abundanti misericorda ero ata ;his exemplis, veluti ad delinquendit illecebris,Thessalonicenses ex leui Einacam tam dira animo concepisse, tamq. crudelia opere perpet rasse: Quibus si ex lententia Epit Porum ignosceretur,ia de salute Ina perii aes hi ellet, cum ia audacibus quibasque impune quod uis aggredi scelus di aciemare flagitiu liceret: adeo ut nalla pene reinedia taret ad
yroistrata Imperatoriam potestatem ac matellatem erigenda, comprimendam'. excrescentem audacia, quam si in Thelsalonicenses acerbius vind:caretur 3 ut non tantu coa
pensaret admi ilum facinus vindictae seueritas, sed sit perfluenς& excedens Lippliciati . cmore sui reuocaret contempta hactenus iura, exulemq. custodia legum parta populora tranquillitatem atque nrodestia postliminio restitueret. Docere namque hoc ipsum ita mul natur acu arte;cu ut bene consulatun uniuerso corpori,quod i omentis & olei lenit te curari non potuit, rabidum membra terro secetur,sectum q. igne adultu coniselideturi Haec plane sunt, quae putamus a Comitibus tunc suille Imperatori suggesta: quibus ille adeo persuasus, oblitus quod pollicitus erat Episcopis, de vindicando in populum Thessalonicensem ani mo efferato rescripsit,cum sic iplea natura compositus ei set morma a Ira vi'. biis quod ait Ambrotius ut in aequilibrio positus facile vel impelleretur ad venia, vel ' etia commoueretur in ira,atque adeo ut seipsuin alaea rea are vix pollet. Ilia autem a nobis eo sunt inculcata consilio v t ex his I heodosi pietas magis elucescat: qui cu haec omnia pro sui excusitione haberet quae aduersutia redarguente Dei sacerdote obtende- Πret,quibus iusta vel apparenteni 1 illem deiensionem parare talus tamen omnibus spretis atque contemptis, Dei sacerdoti magis, quam sibi ipii sententa aeq. tamiliarium detulit, atque paruit. Magni quidem haec sunt ponderis, si aequo rectae aestimationis libramen-b I I. '. m pensentur: ut non declinauerit os eius ad verba malitiae ut David hait inimo nee praetensae tu litiae, ad excusandas excusationes in peccatis : sed absque controuersia a se inique admissam existi m. ret,quod sententia Dei sacerdotis ita elle, decretum fuisset. Qualis namque ipie Theodotius natura compositus esset, & quam facilis ad igno: -ι 'H. dum, S. Ambrotius declarat his verbis : Beneficium se putabat accepit se Augutiae in Theodosius, cum rogaretur ignostare: et tunc propior erat veniae, cum falliet commotio maior iracundiae. Praerogatiua ignoscendi erat, indignatum suille , α optabatur in eo quod in alijs timebatur, ut irasceretur. Hoc erat remedium reorum: quonia Scum haberet super omnes potestatem, quali parens expostulare malebat, quam quali Iudex punire. Saepe trementes vidimus quos obiurgabat, & conuicios sceleris cit desporassent, luros crimine. Vincere enim volebat,non plectere, aequitati, Iudex, non m . nae arbiter, qui numquam venia confitenti negaret.J haec de moribus Theodosii S. Ambrosius it quos cum probe nollent qui illi inhaerentes a consilijs erant, magna diligentia cauerunt, ne quae ab Imperatore , ipsis persit adentibus, statuta erant, S. Ambrotio innotescerent: ea enim aduersus Thessalonicenses non ipse Theodotius silus animo furore concitato decreuit sed res mature est acta in Consiliorio, ad quod non tanta ne Ambri sius accederet vera & curata est ne ipse sciret quae statuta et lent, quod immeretur, ne Proil lis rogando venia, reni i inpedit urus esset. haec quidem omnia in litteris postea ab A m-
otio ad Theodo iam scriptis exprella habentur, quas paulo poli recitabi us. At
635쪽
A quid post haec, cum decretum ab ipsis in Consistorio fuit executioni mandatum
Accidit quidem, ut sicut incensa flamma nesciat certis limitibus contineri, sed latius progrediatur, cana venti vela ementioris fiatu percellitur: ita vindicta in Thessaloni censes delinquentes ab Imperatore statuta, aeque insontes cum sint ibus, quasi turbo vi lentus obuoluerit. ait enim inussinus : Ad Circenses inuitari populum, eiq. ex ina pr- M.
ui se circumfundi milites, atque obtruncari passim, ut quisque occurrisset,gladio iubet, sic vindi bini dari non crimini,sed furori. J haec ipse. Verum nequaquam unius Circi limitibus valuit ira surentiu militu cohiberi sed foras progressi,omnes quos reperissent, veluti hostes gladiis confodere: Nam ciuitas inquit SoZomenus h) multis iniustis caedi- ι M. Lbus adimpleta fuit. Siquide & peregrini,qui modo vel adnauigauerant,vel de via aduenerant, ex improuiso apprehendebantur: fiebant q. miserabiles clades, in quibus & haecv quoque. Mercator pro flijs sivis duobus captis, se ipsum offerens, orabat, ut filijs seruatis ipse interficeretur; di in eius laeti mercedem auri quicquid habebat, militibus polliscebatur. Illi calamitatem hominis miserati, pro uno ex tilijs , quocumque vellet, sep Plicatione admittunt: duos vero dimittere, tutum sibi non esse dicunt, ob id quod numerus deficeret. Pater itaque utrumque lamen abundus ac plorans intuitus, neuIrius electionem facere sustinuit; sed in continua haesitatione, donec interficerentur ambo, suspensus mansit, aquali utriusque amore victus. Quinetiam frugi quemdam seruum accepi, pro domino suo qui ad lanienam raptabatur, alacriter tunc oppetijile mortem.Jhaec Sozomeniis. Porro septem millia hominum caesa suisse, Theodot eius asirm at a. m. . i. ad triumq. horarum spatium tauille gladium, Paulinus ait in ta e Tam immanis Thessalonicensum caedis perpetratae nuncium mox in Occidentem se Lata s. 'si perlatum est, auditumq. Mediolani non ab Ambrosio Qtum, sed& ab Episcopis qui
Synodi causa conuenerant; qui & infandu facinus deplorarunt, auctoremq. ipsum Imperatorem vehementer dete: tati sunt. Ambrosius vero ipse, qui inter eos locum princi- , pena obtinebat,vindex acerrimus insurrexit, atque armis quibus licuit, nempe spiritua- Q V D A Dlibus,aggredi ipsum Imperatorem instituit: ae primum omnium veluti quibus da mis V Ieta: usilibus, longe adhuc potitum, litteris appeti jt, quibus significauit, ipsium ob patratas , im in
Thessalonicensium caedes indignum se Ecclesiastica communione penitus reddidist e,atque ab ipsi ingressu ecclesiae separatu;sed unam illi viam salutis esse relictam, ut poenitentiam agendo promereretur ab Ecclesia indulgentiam. At describamus hic eius epistolam , eo tempore ad ipsum Theodosium scriptam φ:
Augustissimo Imperatori Theodosio Ambrosus.
D Et veteris amicitia: dulcis mihi recordatio est; & beneficiorum, quae crebris meis imtercessionibus summa gratia in alios contulisti, gratiae memini. Vnde colligi potest, ruod non ingrato aliquo affectu aduentum tua semper mihi antehac exoptat illimuin eclinare potuerim. Sed qua causa hoc fecerim,breuiter expediam . Soli mihi in tuo C mitatu ius naturae ereptum videbam, ut audiendi & loquendi priuaret munere. Motus enim irequenter es, quod ad me peruenissent aliqua, quae in Consistorio tuo statuta tarent . Ego ergo expers communis usus sum : cum dicat Dominus Iesusi, nihil esses LM. s. cultum, quod non manifestetur 3 verecundia igitur qua potui, satisfeci Imperiali a bitrio ; & prospexi ne aut ipse causam commotionis habeas, cum id egerim, ne quid ad me de Imperialibus deferatur statutis: aut ego cum fuero praesens, aut non audiam per metum omnium ,& quasi conniventis famam subibo; aut ita audiam, ut miles aures pa-z teant, vox antercludatur, ut audita non multu eloqui: nee eos qui in suspicionern proditionis venerint, Iaedam in periculo. Quid igitur facerem 3 Non audirem 3 sed aures non possem cera veterum fabularum claudere. Proderem 3 sed quod in tuis iussis timerem, in meis verbis debere cauere, ne quid cruentum committeretur. Tacerem3 sed quod miserrimum ret omnium,alligoretur conscientia, vox eriperetur. Et ubi illud: Sed si sacerdos gnon dixerit errantisis' rete . 3. qui errauerit, in sua culpa morietur, α sacerdos reus erit poenae, quia non admonuit
errantem ξ Accipe illud,Imperator Auguste. Quod habeas fidei studium, non possum negare: quod Dei timorem , non dis Eteor. Sed habes naturae impetu, quem si quis lenire velit, cito vertes ad misericordiam : siquis stimulet, in maius exui citas, ut cureum care vix possis. Vtinam si nemo mitigat,nullus accendat. Libenter cum committo tibi:
ipse te reuocas,dc pietatis studio vincis impetu naturae. Hunc ero impetum malui cogi Annal. E l. Tom. F si a lationibus
636쪽
malui ossicio meo aliquid deeste, quam humilitati, & requiri in me ab alijs sacerdotis
auctaritatem, quam a te desiderari in me amantisti me honorificentiam,vi represso impetu, integra esset consili j eligendi facultas. Praetendi aegritudinem corporis re vera grauem, & niti a viris mitioribus, vix leuandam: vel emori tamen' maluissem, quam asuentum tuum biduo aut triduo non expellarem . sed quid sacerem non erat. Factum est in urbe Thessalonicensium quod nulla memoria habet, quod reuocare non potui ne fieret, immo quod ante atrocissimum fore dixi, cum totien, rogarem: et Accuo, Foria quod ipse sero reuocando, graue factum putasti, hoc factum extenuare non poteram. η, ιην --. Qitando primum auditum est,cu propter aduentu Gallorii Epi: coporu Synodus conu nera nemo nCn ingemuit,nullus mediocriter accepit,non erat facti tui absolutio in Ambrosj communione. In me etia amplius commissi eaaggeratur inuidia, si nemo diceret a Dei nostri reconciliatione sere necessaria.An pudet te,Imperator, hoc iacere, quod Rex
Propheta aia r Christi secundum carnem prosapiae iecit David 3 Illi dictum est , quia diues qui haberet plurimos greges, unam pauperis ovem propter aduentum hospitis eripuit S. occidit: et cognito quod in hoc ipse argueretur,quia ipse iecissct, ait: Peccaui Domino. Noli ergo impatienter ferre, Imperator, si dicatur tibi: Tu fecisti istud quod David Regi dictum est a Propheta. Si enim hoc sedulo audieris,& dixeris: Peccaui D
mi no. si dixeris regale illud propheticum h: Venite adoremus,& procidamus ante eum,& ploremus ante Dominum nostrum qui fecit nos: Dicetur & tibi: Quoniam poenitet te,dimittit tibi Dominus peccatum tuum,& non morieris. Iterum cum plebem num ς ' rari iussisset David percussus est corde,& dixit ad Dominii : Peccaui vehementer,quod secerim hoc verbum : et nunc, Domine,auser iniquitatem servi tui, quod deliqui veli, cinenter. Et missus est iterum ad eum Nathan Propheta,qui ei trium optionem conditi in
' num offerret, ut quam vellet, eligeret, famem tribus amus in terra, aut iribus mensibus sugere a facie inimicorum suorum, aut triduo mortem in terra. Et respondit David: Angustiae sunt iria li ec vehementer: verumtamen incida in manus Domini, quoniam multae misericordiae eius nimis: et in manus hominis non incidam. Culpa autem erat,m
niam voluit scire numera totius plebis quae secum erat: quod scire Deo soli debuit rete uare. Et cum,inquit, mors fieret in plebe: ipso primo die,ad horam prandij cum vidisset David percutientem Angelum in plebem, ait David: Ego peccaui, S. ego pastor ma' lignit feci, d: hic grex quid fecit 3 Fiat manus tua in me de in domum patris mei. Itaque poenituit Dominum,dc iustit Angelo ut parceret plebi, sacrificia autem offerret David. Erant autem tunc sacrificia pro delictis: liaec nunc sunt sacrificia poenitentia. Itaque ea Dhumilitate acceptior Deo factus est. Non enim mirandum, peccare hominemised illud reprehensibile, si non se cognoscat errasse,non humiliet Deo. Iob sanctiis, α ipse potens ins culo ait 4 : Peccatum meu non
abscondi, sed cori plebe omni annunclaui. Ipsi immani Regi Saul dixit Ionathas filius
suus: Noli peccare in scrutina tuum David: et,ut quid peccas in sanguinem innocentem, occidere Dauid sine causa: Quia etsi Rex erat, peccabat tamen,si occideret innocentem. Denique etiam Dauid cum ia regno potiretur,& audisset Abner innocentem occisum a Ioab dace militiae suae, aic: Innocens sunt ego & regnum meum amodo de usque in aeternum a sanguine Abner flij Ner . et ieiunavit in dolore. H. xcideo scripsi, non ut te confundamsed ut Regum exempla prouocent, ut tollas hoc peccatum de regno tuo . Tolle aut cir,humiliando Deo animam tuam. Homo es,& Etibi venit tentatio: vince eam. Peccatum non tollitur nisi lacrymis & poenitentia. Nec
Angelus potest,nec Archangelus: Dominus ipse,qui selus potest dicere S: Ego vobiscum iii m. ii peccauerimus, nisi poenitentiam deserentibus non relaxat.Suadeo,rogo tortor, admoneo: quia dolori est mihi,ut tu, qui pietatis inauditae exemplum eras,qui apicem clementiae tenebas, qui singulos nocentes non patiebaris periclitari, tot perii iste non . leas innocentes. Etsi iii procliis felicissime egeris, etsi in alijs quoque laudabilis stamen apex tuorum operum pietas sena per sitit . Id tibi inuidit diabolus, quod habebas praestantistimum. Vince eum, dum habes adhuc unde postis vincere. Noli peccato tuo aliud peccatum addere,vtvsurpes quod usurpasse multis ossicit. Ego certe in omnibus alijs licet debitor pietati tuae, cui ingratus esse non possiun , quam pietatem multis Imperatoribus praeierebam, uni adaequabam ego, inquam,
637쪽
A causam in te contumaciae nullam habeo, sed habeo timoris: offerre non audeo sacrificium, si volueris assistere. An quod in unius innocentis sanguine non licet, in multorii licet 3 Non puto. Postremo scribo mea manu quod solus legas. Ita me Dominus ab vulo orr omnibus tribulationibus liberet: quia non ab homine, neque per hominem, sed aperto 'η δ*-- mihi inter dietum aduerti. Cum enim essem solicitus,ipsa nocte qua proscisci parabam, venisse quidem visis es ad ecclesiam e sed mihi sacrificium offerre non licuit. Alia praetereo ut potui cauere: sed pertuli amore tuo, ut arbitror. Dominus faciat, ut Omnia cum tranquillitate cedant. Multi arie Deus noster admonet, signis caelestibus , Prophetarum praeceptis. vitionibus etiam peccatorem vult nos intelligere, quo rogemus eum,3t perturbationes auferat, pacem vobis imperantibus seruet, fides Ecclesiae de tranquillitas perseueret, cui prodest Christianos ecpios esse Imperatores. Certe vis probari B Deo Omnis rei tempus, ut scriptum est: Tempus , inquit, faciendi Domine: eth tem- a P at Ira. pus beneplaciti Deus. I unc olieres, cum sacrificandi acceperis facultatem, quando lim M os, ilia tua accepta sit Deo. Nonne me delectaret, habere gratiam Imperatoris, ut secundum voluntatem tuam agerem, si causa pateretur 3 Et simplex oratio sacrificium est: haee veniam refert, illa ossentionem: quia haec habet humillitatem illa contemptum. Dei enim vox est,quod ma- Iit ut fiat mandatum eius, quam deferatur sacrificium. Clamat istud Deus, ad populuMoyses annunciat, ad populos Paulus praedicat. Id facito quod intelligis in tempore plus placere. Misericordiam , inquit malo quam sacrificium. Quare non illi magis sint e Ost. K. Christiani qui peccatu condemnant suum, quam qui defendere putant 3 iustusa enim s. oin exordio 1ermonis accusator est sui. Qui se accusat cum peccauerit, iustus est; non it. C le qui se laudauerit . . Pr . ig. Vtinam, Imperator, etiam ante mihi potius credidissem, quam consuetudini tuae. Dii puto quod cito ignoscis, cito reuocas ut saepe fecisti) de tu praeuentus es, de ego non declinaui quod cauere non debueram. Sed gratias Domino,qui vult seruulos suos castigare ne perdat.Istud mihi commune est cum prophetis,& tibi erit commune cu sanctis. An ego Gratiani patrem non oculis meis praefera3 Debent venia sancta alia pignora tua: dulce mihi nomen antetuli, quibus amorem communiter detuli. Amo, diligo,orationibus prosequor. Si credis sequere: si inqtui credis, agnosce quod dico. Si non credis,ignosce quod facio, in quo Deu prasero. Beatissimus do forentistinus cia sanctis pignoribus si ristraquillitate perpetua imperator Augusted hactenus Ambrosius ad Theodosiu. His acceptis litteris Theodosius,magnopere perculsus est animo vi qui ia satis expe D tus esset sacerdotis Dei infractum rebur, solidamq. pro sacrarum custodia legum con- uirinos, stantia; iamq. ad millae crudelitatis conscientiae stimulis saucius, atque scriptis Ambros ij roeriiret: rra
acriter verberatus,piaculi sentire coepit enormitatem,quam ante iratus nCn intellexerat: occuluerant enim eam iustorum velamenta pra textuit. Quot igitur insontes animo recolebat esse necatos, tot confodiebatur immensi doloris iaculiss audireq. videbatur,v ces sanguinis innocentium a Deo magno clamore postulare vindictam. His igitur lamcinatus indesinentibus sagris, redire Mediolanii compellitur, conuenireq. eum, quem antea male consultus suerat auersatus Anabrosum, ab eo l. remedium salutis exposc te. Sed quid tunc egit Dei sacerdos 3 Copiam, inquit Paulinus , Imperatori ingredien- . pati Q. A radi ecclesiam denegatiit: nec prius dignum iudicauit coetu Ecclesia vel sacramentorum mi sit communione, quam publicam ageret poenitentiam. Cui Imperator contra asserebat,
E Dauid adulterium simul&homicidium perpetrasse. Sed res amnium illico est: Qui s
cutus es errantem, sequere corrigentem. Quod ubi audiuit clementissimus imperator, ita suscepit animo, ut publicam poenitentiam non abhorreret. cuius correctionis prolectus secundam illi parauit victoriam J post illam videlicet nuper recensitam de indulgentia concessa illis qui Iudaeorum incenderant synagogam. Sed Paulinus compendio quidem: nam plura praetermisit a Theodoreto narrata, quem audire dignum putamus s est enimi :Hac miseranda & lugubri ealamitate eognita, Ambrosus ille, de quo supra dixi-
mus , Imperatori Mediolanum aduentanti de iii saerum templum ingredi eupienti, Au 'ο i sextra sacra vestibula obuiam procedit, vetatq. in templum intrare ,& his sere verbis notio eum allatur: Est verisimile, o Imperator, te ignorare caedis a te perpetratae magnitudi VM
nem , neque post sedatam iracundiam ratione admissum 1aeinu, pervidere . Nam lm- μὴ ' - 'Annal.Aes. m. . . Ffs a peratorius
638쪽
peratorius sertaue principatus peccatum agnoscere non sinit , sed potestas offundit ra- Ationi caliginem. Verum quae sit natura noltra, de quam uagilis ac fluxa, conridera dum est : et in aestum Pulverem, ex quo orti sumus,de in quem recasuri, acies mentis i tendenda: neque ipse splendore purpurae deceptus, corporis illa operti imbecillitatem ignorare debes. Quinetia illis imperas qui de eiusdem sunt naturae participes atque adeo conserui: Unus enim Dominus omnium & Rex, huicis uniuersitatis fabricator Deus. Quibus igitur oculis intuebere templum illius, qui est omnium Dominus 3 quibus pradibus lanctam illud Qtuan calcabis 3 Qui, quaesis, manus iniusta caede dc sanguine resper fas extendere audes, dc eisdem cacrosanctii in corpus Domini accipere Θ Aut quo modo venerandum eius sanguinem ori admouebis, qui iurore irae iubente, tantum sanguinis. iam inique effudisti Recede igitur,& ne conare nouo scelere icelus ante editum augere; sed capesse vinculum, quo viligeris, Dominus omnium celitus sententiam dat : Aquod quidem vinculum vim habet dc morbum animi depellendi, & te ad lanitatem - restituendi. Huic orationi obsecutus Imperator nam diuinis educatus eloquijs, accurate noratnnLoxτnto tum quae essent ossicia sacerdotam, tum quae Resum propria) cum gemitu dc lacry-DO, xi v - mis Palati ii reuertitur. Atque longo temporis spatio dilapio cocto enim menses iam ' μ' praeterierant ) Saluatoris Natalitia luere celebrata.J ex his colliges, mei ase Aprilis haec Mediolani peracta. Sed persit: Imperator autem considet in Palatio, lamentis te dedens , & magnam vim protundens lacrymarum. Quod cum animaduertisset Rustinus , qui tum Magi ster Aulae suit, magnaq. apud Imperatorem auctoritate, utpote t miliaritate ei coniunctior, ad illum accedit, rogat causam fletus. Tum Imperator lugens acerbius ,& maiorem in modum flens: Tu, inquit, Rumne ludis: nam 'vantis Gipse in malis verser, non sentis. Eso vero gemo, de meam ipsius deploro calamitatem, dum mente eomplector, quam lacilis aditus ad sacrum templum seruis ic mendicis pateat, liberq. illis ad Dominum suum deprecandum detur introitus: mihi autem non modo ad illum locum, verum etiam ad canum ipsum accessias praeclusas sit. Nam v nit mihi in mentem sententiae a Domino prolatae, quae palam dicit' es Quemcumque ii
gaueritis super terram, erit ligatus di in caelis.
Cui Restinus: Curram, inquit, si placet, ad Episcopum : ei supplicabo, persuade-b . ut tua soluat vincula. At non est, inquit Imperator, tibi niorem gesturus. Nomenim adeo iustam aequamq. Ambrosii esse sententiam, ut non metu potestati S Impera
toriae sit legem diuina violaturus.J haec ideirco Theodosius, quod stiret Ecclesiae legem esse, ut nonnisi prope Paschale tepus publice poenitentes ab Episcopo reconciliarenturiDDeo,dc restituerentur Ecclesiae: nisi velis potius ipsum allusisse ad Ecclesiasti eam illam, HI. cyr. legem , qua hcauetur ne voluntarius homi ei da nili in fine vitae communicet . Verum
subdit Theodoretus cum instaret Russinus, pollicereturq. se Ambrosio persuasurum: Imperator iubet propere abire : ipseq. falsa spe inductiis, & Ruilini confisus promitiis .. Paulo post sequitur. Vt primum autem Rullinum sanetus vidit Ambrosius: Videris
F. mihi, inquit, Ruscine, cana ina pudentiam imitari: natariametii tuo suasu tam crudelis ' ficta eii caedes, tu tamen ita perfricuisti os, ut nec pudeat, nec pigeat tanta rabie con tra imaginem Dei insanivisse. Vbi vero Ruilinus obnixe eum orauerat, dixeratq. Immperatorem breui co venturum: S. Ambrosius diuino zelo accensiis: Ego, inquit, Rusesne, praedico, me illum ab ingressu sacri vestibuli prohibiturum : Quod si Imperium
mutauerit in tyrannidem, caedem lubens quidem excipiam. Quibus auditis Rumnus EImperatori per internuncium significat, hortaturq. ut naaiarat in Palatio. J Quia autem hic a S. Ambrosio Rustino exprobratum sit, suasu ipsius tam diram illatam esse
Thessalonicensibus cladem ferit ut mireris,cum scies postea, quantam, Deo VicistentQ,
perius sit ipse vinduitam, de quam infelici exitu vitam clauserit. Haec cum Imperator subdit Theodoretus in medio sero accepisset: Eo, inquit, illuc
nihilominus, quo iustas debitasq. contumelias subeant. Vbi vero ad sacros templi pa--axosivm rietes aduenit, non ingreditur in temptu ille quidem . sed ad Episcopum, qui in aedicula salutatoria sedebat, accedens, obsecrat ut vincula sibi sbluat. At Ambrosius eius aduentum dixit esse tyrannicum, eumq. ipsum contra Deum insanire, de illius leges Printerere. Tum Imperator: Non obstinato animo, inquit, leges sancitas impugno, quς
sacra vestibula per neias introire cupio: sed oro, v t mihi siluas vincula, dc propon vita
639쪽
A ante oculos clementiam illius qui est Dominus omnium; & ne mihi occludas ianuam, quam ille omnibus,quos peccatorum suorum poeniteat, paleisit. Cui Ambrosius: Qualia, inquit, poenitentiam post tam graue stelus admissum ostendis 3 quae medicamentai ad vulnera tam dissicilia curatu sananda adhibuisti Tuum est, inquit Imperator, medicamenta ostendere, q. temperare ,& vulnera quae aegrius curantur,cbligare : meum autem,quae sunt adhibita, accipere.
Tu in S. Ambrosius: Quoniam, inquit, iracundiae permisisti iudicium,Sc non rectae rationi, sed animo irato obsecutus, sententiam pronunciasti: conseribe legem, qua deinceps sententiae per iracundiam pronunciatae irritae sint & nullius momenti : cognitionesq. causarum de caede & publicatione bonorum ad triginta dies scriptis proditae maneant, uti recta ratione de illis iudicium des: atque diebus illis coii sectis, qui decreta B illa scripserint, mandata tua tibi ostendant: ac tum quidem compressa iracundia,rari ne sola causam expendens, inquires in decreta; & ita perspicies,iniqua ne sint,an aequa. Quod si iniqua deprehenderis, certum est ea decreta scriptis mandata te dilaceraturum; sin aequa confirmaturum; sim. mani sesto intellecturum, numero esertim interiectoruin nihil deau ritate decretorum recte iancitorum omnino detractum esse . Illud consilium Imperator, quoniam prudentis limum este censebat, libenter amplexatus, iubet extemplo legem constribi, suaq. subseriptione confirmat J meminerunt etiam huius e tunc scriptae legis Rullinus & Sozomenus h. Extat quidem lex ipsa, dein continens: sed quod ante annos octo data habeatur, & non Mediolani, sed Veronae, vivente adhuc Gratiano Imperatore, nec Natalis Domini tempore verum mense Septembris, rem perplexam admodum reddit. Lex igitur cum in Codice Theodosiano, tum etiam Iusti-C nianeo ita descripta legitur :Imppp. Gratianus, Valentin. &Theodosius AA A. Flauiano PP. Illyrici & Italiae. Si vindicari in aliquos seuerius contra nostra consuetudinem pro caus, intuitu iust crimus: nolumus statim eos aut subire poenam, aut excipere sententiam : sed per dies tri inta super statu eorum Ers & sertuna si spensa sit. Reos sane accipiat, vinciaiq. custO-ia, & excubiis selertibus vigilanter obseruet. Dat. XV. Kal. Septembris, Veronae, A n-tonio& Syagrio Coss. J quo quidem tempore Theodosius annum agens quartum in Imperio morabatur Constantinopolii nec memoria ulla penitus est,umquam nisi aduersus Maximum pugnaturum ventile in Italiain Quamobrem eum de causa Gnciendae I gis eadem sit sententia antiquorum historicorum,ae Ruffini praesertim qui tunc tena-poris ea stribebat; illud cogimur opinari, ut non incuria id factum existimemus tot D enim simul errores in adeo breuem seriptionem irrepsisse,haud facile adducimur ut credamus sed studio perpetratu ab aliquo,qui indigne ferret,eassio loco S tempore atque titulo posita legi,quibus Theodosj immane facinus decantaretur Ceterum quod ad locum spectat, cu ea lex data habeatur Veronae XV.Kal. Septembris: constat Tneodosium hoc ipsis anno & mense constitisse Veronae : nam aliud ibidem hoc item anno reperitur datum restriptu in eodem mense post dies quinque,nempe X. Kalend. Septembris : adeo quod etsi annus non consentit, certe quidem & locus & mensis & causa aptari poste vi dentur legi superius recitatae.
At in hoc rursus illud quidem in primis considerari potest, videri diu hanc lege absque
promulgationis titulo in chartis publice editis circumlatam: liquidem Sidonius Apollinaris quod inuenerit eam absque titulo,tribuit ipsam Tiberiano Senatustonsultui, quo E ut auctor est Suetonius decem tantum dierum spatium ante executionem sententiae concessum est; cum tamen prorogatio triginta dierum nonnisi lege Theodosij modo recitata concessis habeatur. Constat igitur ignorasse auctorem legis Sidonici, qui longe diuerse ea adseribit Principi:quam sic reperta absque titulo atque Consulibus, pro arbitrio sortasse Anianus scriptor Codicis Theodosiani sub eodem titulo S: Consulibus collocauit; cuius fidem secutus Trebonianus eodem modo deseripsit in Codice Iustinianeo. an autem factum id errore suerit,uel praetextu obtegendi criminis Theodosij, alij pro arbitrio iudicent; ac si qua habent ad nodi huius perplexitatem seluenda veriorem asserti nem proserant,& acquiescemus. Hactenus de lege per Theodosium lata quam abrogata suisse per Nicephorii Botonitate suo loco dicemus. extitit illa sane proficua & Theodosii naturae optime comparata, utpote qui seleret interda dura praecipere, sed ut ait Aurelius Victor modica dilatione molliretur. At prolequamur reliqua a Theodoreto descripta.
640쪽
τuz pQ i . Qua re , inquit, consecta, nempe ogesimota, S. Ambrosius eius vincula soluit. Itaque Aj- - ε Imperator hdelii limus in sanctum templum ingressus, non istans Dominum precatus k est. neque genibus flexis, sed pronus humi abiectus, versum illum David recitauit : si Adliaesit pauimento anima mea: vivifica me secundum verbum tuum. Atque capillum manibus lacerans, frontem ferire , lacrymarum guttis solum rigare, reniamq. supplex petere coepit. Vbi autem tempus postulauit, ut dona cacr. v mensae olferret,sargit atque non minorem lac mariam vim quam antea effundens, in sanctuariam ingre ius est. Cum vero dona, viis,lebat, Obtulisset, intus prope cancellos mansit. At rursum magnus ille Ambrosius non conticuit quidem , sed locorum disserentiam eum docuit. Ac Primum sciscitatur, ecqua re egeret ZEt cum respondisset imperator, se ex pectare diuinorum mysteriorum perceptionem. Significauit illi per primarium diaconum qui ei ministrabat, ad loca interiora solis facerdotibus aditu patere,eademq. alijs omnibus in- 2 accessa esse, nec debere tangi. Iul et igitur ut exeat,& cum reliquis laicis consillat: Nam Purpura, inquit, Imperatores, non sacerdotes et licit. Quam admonitionem itidem excepit lubens Imperator fidelissimus: respondit q. se non animi confidentia inductum mantiste intra cancellos, sed hanc consuetudinem Constant inopoli didicive: Quare habeo , inquit, etiam pro hac medicina gratiam. Tantis Zc tam eximijs virtutis ornamentis enituit tum Episcopus, tum Imperator. 2A PANTH. Vtrumque enim admiror: alterum propter ingenuam loquendi libertatem, alterum xe Titiobo. Propter facilem Obedientiam : et illum propter diuini deli ardorem, hunc autem pro-ειν . pter sinceram fidem. Imperator vero pietatis praecepta, quae ab illustri illo Epii podidicerat, etiam cum reuertisset Constantinopolim, obseruauit. Nam cum diuino quindam festo ad templum denuo veniret I, st.itim ut dona si crae mensae obtalerat, exiuit. CAtque cum Nectarius, qui id temporis illius Eccletiae Antistes fuit, rogaret, cur non maneret intus ξ gemens inquit: AEgre tandem didici, quid inter Imperatorem intersit, αEPiscopam: aegre tandem reperi veritatis magistrum: nam solum Ambrosum noui Episcopum, dignum eo nomine. Tantum commodi reprehensio, a viro virtute pr stanti adhibita, secum apportare solet.J hactenus Theodoretus de Theodosj poenite
, an in ci- tia , cuius magno praeconio S. Augustinus memmit,cum haec aith:
Quid autem fuit eius religiosa humilitate mirabilius, quando in Thessalonicensium grauissimum scelus, cui iam Episcopis intercedentibus promiserat indulgentiam, ii multu quorumdam qui ei cohaerebant,vindicare compulsus est; & Ecclesiastica coerci, tus disciplina, sic egit poenitentiam , ut Imperatoriam celsitudinem pro illo populus Orans magis fleret videndo prostratam,quam peccando timeret iratam 3 J haec Augusti- D. Ambos . 1. nus. Sed quid de his ipse Ambrosus Dilexi, inquit,viru,qui magis arguentem quam k- adulantem probaret. Strauit omne quo utebatur insigne regium : dei leuit in ecclesia publice peccatum suum, quod ei aliorum fraude obreps rat: gcmitu & lacry mis orauit veniam . Quod priuati erubescunt, non erubuit Imperator Publice agere poenitentiam :neque ullus postea dies fuit, quo non illum doleret errorem. J haec ipse.
Viguit, vigebitq. semper eiusmodi Theodosij exemptu in Ecclesia Dei;&quod tunc
HoeD6M essulsit, effulgebit iugiter tamquam insigne quoddam ac praeclarissima ornamentum, tibi . 7 VV ac veluti nobile troph.eum erectuin, ex illustri victoria conlecuta, vincente seipsum Imperatore: vigebit , inquam , gloriosas triumphus exculptus aeternis tabulis, longe Prinstantioribus illis , quibus tum barbarorum tum tyrannorum declarabatur extinctio, a que felix Imperi j propagatio; ut tamquam in viva columna amplissimis perpetui sq. iam Eris expresia visuri sint polleri Imperatores ac principes, nihil elucere venustius, coriis c re splendidius, atque micare ardetius inter omnes regiae coronae virtutu gemmaS, quam ipsam illibate seruatam & in omnibus integerrime custoditam religionem, cuius causa
exhibita humilitas sublimis fit exaltatio, α delata obedientia quovis summo praestet Imperio: usque adeo, ut eius gratia ae ipsae tenebrae peccatorum, quibus offundi obsci rari q. solet fulgor ille regiae maiestatis, conuertantur ut vidimus de Theodosio in cla
ritudinem semperq. manentem gloriam.
1 - At quam iuste S. Augustinus acriter inuehatur in viros longe inferioris ordinis ab Im-Ψκs koixi peratoria dignitate & alijs Praefecturis, qui de peccatis publicis publicam negligerent tau agerea ecclesia exemplo Theodolij poenitentiam, ipsum audi, cum ait 4: Resistit mi-
. ai. i. hi filius pestilentiae, dc erubescit genu figere sub benedictione Dei 3 Quod nota erubuit