장음표시 사용
101쪽
ιένους quae loeutio interrogativo est roserenda. Nam et interrogative fieri transitiones, nihil prohibet vita causa fuit, cur udaeus interrogationibus x particillam inserendam censuerit, eum tamen otiNstinum transitioni serviat, cui accidit interrogatio. Aeeipitur etiam saepe παραπλο- ρωματικως. p. 10. Iungitur huic particulae etiain adverbiiun ποτε , ορι- που στολογικὸν ἐγκλινο ιενον, et sit δήποτε. Quod nunquam Per se consistere potest, sed seinper subiicitur articulo Mi- cui relativo, vel nomini, ut adverbio itide relativis ut,
militer in reliquis casibus et uineris iunium generum.
Postponitur et interrogativis tam pronominibus, quam ad
στοχαστικου, utriusque natiiram resert Adhibetur enii
in assertionibus, in quibus στοχασιιὸς quodammodo subest, ut apud Demosth. de fatia ex. . II 3. d. e . p. 3 5. ed. Reisk.I μεμνησθε γαρ δήπου meministis enim utique, vel nimirum. Quae tamen asseveratio in zomm ιν convertitur. Idem enim est, ae si diceres meministis enim, ut opinor. Sic ὁ πουθεν, pud Galenum, τι γαρ εσται νοσο αἰτιον ουσἐν δήπου, i. e. nihil credo. p. 11 I. Interdiu apertius apparet ὁ στοχασιιὸς, ut in illis ΡIutarchi de hocione se. 8 p. 45. d. raucosJ ἐμειδ εωρα πάντας ἀποδεχο/ιενους τὸν λογον, ἐπιστρασεῖς προς τους φίλους, ειπεν οὐ δήπου κακον τι λεγων ἐμαυτὸν λελζθα. i. e. enimvero haud crede malam quom piam verbum imprudenti mihi exoidisse. Idem in clam rone se. 26 p. 873.J o δήπου καὶ Boriario δειπνι σαι
- ἐμοὶ βουλεται haud opinor Vatinium quoque repud
102쪽
me coenare velle. Quae loeutiones interrogatis ellam proferri et intelligi interdum ossunt. Sicut etiam apud Λristoph. In nauis v. 22. 526 27.J:
Ei in Acharnens. V. 22.Jὁδὶ δ τίς ποτ σrίν ου δήπου reocrων; Sic in Iuto legi puto su 549.Ioυκουν δήπου γῆς πτωχείας πενίαν τα ιεν εἶναι αδεχνήν; non ODκo . et est sensus nonne igitur πενίαν πτωχειας aororem esse dicimus Et in Avibus is 270.li Tυελπ. ni Ar ορνις Ῥα. τίς πο ἔστω o δῆπου ταως; Nam et negationi iuncta particula που, eundem sensum prae so fert, et iam ἐρωτηματικέος, mam στοχαστικως accipi potest, ut apud eundem in Banis v. 22. 23.J:Aιον. ἐπίσχες υτος ου τι που σπουδὴν ποιεῖς, υτιν σε παῖυν Πρακλέα, ἐσκευασα,
tibi etiam στοχαστικῶς intelligi potest non equidem te P 113. sisi agere puto. Quod tamen κατα βαρυτητος καὶ ω τλιarito Proserri debet, ut Italice, o credo gia te.
Aῆθεν quasi vero, adverbium, quo utimur, eum v risimilem sive fictam causam designaro volumus. Cuina Ioco vocabulo προφασιν usus est Homerus D. N. 30I.I
Quod etiam Ἀργείους δῆθεν φίλους πιειν ποιεῖ, diei
103쪽
δ tu. Λῆra particula, confirmandi vim habet. Aristoph. in Equit. v. 25. 26.J
Ubi iureiurando vox δῆτα additur, ad cumulum assi alionis quippe quae modo συγκαταφaTικνὴ Vim habeat, evinassi atioue confrinat modo συναπογατικλῆν, quando negativis hoc praestat, ut v δῆτα Sicut etiam nωτω - τεκνον, ut in τι δοτα et ἀπαγορευτικῆν, nec non ἀπευκτικι , ut noth δῆτα. Porro Bildaeus Comment ling. r. p. 483. vacare interdum particulam hanc niat, asserens exempla tum ex Demosthene καὶ δῆτα avi a io πως ν λογι v. tum ex Mnesio καὶ δῆτα διαλέξοιι α προς σέ. et Xenophonte: πολυν ὁ λογον ἐχοντων τινων περι- ο ν κουον, καὶ δοτα ἰροιικὶν docetque sient negatio saepe abundat, sic etiam affirmationem redundare. Quod ut concedamus do δῆτα vero dici, non tamen de assirmativis in universum concedendum est; militoque minus de proprie dictis assi malivis. Sunt enim proprio offirmativae, qui biis in responsionibus utimur, veluti aὶ κοΠιδῆ, καὶ φιάλα, πάνυ γε,
πάνυ ιενουν, et nonnullae aliae quae ab assertivis disserunt, quod assertivae affirmationem adiuvant, non autem efficiunt. Qua vero notae iurandi sunt, et adiuvant et efficiunt. 1 - oreo sicut astrinativa nunquam abundare, Seu Vacarenaserere possumus, ita ut nidium suu sensu aut Ioeulioni praestent sic et i et in supra dietis exemplis, non penitus vacare comperiemus. Nam in illis Demosthenis καὶ δῆτα θαυuiacto, vox δῆτα, equidem, vel et quidem verti potest, et locutioni qualitatein itandam consert, quaan θαυ- ρα co Verbum per se Praestare non potest. In Synesii
etiam exemplo vox διῆτα, profecto significat, vel pro haccipitur, ac si dixisset, καὶ δὴ διαλέξο/ιαι προς σε,
a. e. tamque recum colloquar. Sic pii Xenophontem e κρὶ δῆτα γρου ην, iamque inter Urebam, i. e. - errogare coepti mam pro x aeripi particulam bane, ipse quoque Diqjlia πιν Corale
104쪽
Λεα aecusativo inneta, cavsam significat, ut apud Aristoph. in luto v. 43.J: τί λέγεις δι tuus θυουσιν evrio; Sic δια σε, δι ἐκεινον, uia Σωκρατον. Quae locutiones sic dicuntur, ut το ἐφιδν ιέρος τι σὰν ιιερος, τὸ κεὐ p. IIo. νον ιερος i. e. quantum in me, vel in te, vel in illa est. Demosib. de corona g. 49. d. eLk. p. 242. d. Reisk. ἐπεὶ δια γε φιας αὐτους πάλαι αν ἀπολωλειτε. quantum in vobis viis quod etiam per vos dici potest. Nam et Iatine Iocutio haec ad verbum dicitur, ut recte -- notavit Budaeus i. c. p. 23. Sic Ovidius dixit Ipse quidem per me sospes tutusque fuisses et Plautus Icvrc. vet. IV. Ac. III. v. 22.J a sum aegrota, si is per me quiadem, aetatem quod ὁ ἐμέ γε, graece diceretur. Dicitur hoc idem et per adverbium ἔνεκα, genitivo iunctum Aristoph. LAcbarn. v. 386 sq.J
Idemque per χαριν, apud Herodotum ευγενείας χαριν πολυ των εὐπατριδων ἀπελελετο, quq ad generis nobilitatem altinet.
105쪽
Plutarct in Galba c. I6. p. 1057. c. d. Francos. totu- πω ι ἐν καὶ ιολις, πεισε σου τους TnaTιωτας αὐτοκnacon et o Γάλβαν νειπειν. i. e. Lo quidem et aegre fandem tamen militibus persuasi , ti Galbam P. II. Pronuntiarent Imperatorem. Unde patet, non compositam vocem δουν, sed δ' oυν vas voces sibi appositas esse, quam δε coniunctio, praecedentem μἐν respicit id vocem Pro γουν κουδ ουν. Porro δ' u etiam pro γουν, ut in probationibus accipitur. Aristoph. in Avibus v. Io25 27.J: τί βουλι δῆτα τὸν μισθὸν λαβων,
ibi per haec verba ἐκκλγησιάσαι δ' υν probat, o velle
tum Ἐὰν διστακτικὸς συνδεσμος vocatur a Grammatieis, esique conditionalis , eo ab εἰ disserens, quod hic, cum Posterum tempus respiciat, sublimetivo iungitur, ut oe χω- λψ παροικήσης, ποσκάζειν factnta. At particula εἰ ponitur indisserenter, sine respectu temporis. Nam omnibussere temporis partibus iungitur, ut de ipso dicetur. Dicitur interdum ἐὰν eum verbo ἐξ ναλογου ex supra dictis re tendo, ut apud Demosthen. κατα Μειδίου. q. 222. d. sekk. p. 585. d. Reia. θαρρει νηὶ is, cpζσειέ τις αν οὐ γὰρ τι υδεν μισθx3σy. ἐαν δέ, τυτε ργιεῖσθε, νυν φέντες; Ubi a si principium est responsionis ad praecedentem obiectionem quae cum negativa sit, affrinativam responsionem requirit, quemadmodum si affir-y- 17. mativa esset, α δἐ ιν subsequeretur, ut, si diceres alicui, πειθομένου σοὶ πάντα ταγαθὰ γεν σεται ille
106쪽
Ubi j ν Subiunctivo iungitur pro ἐαν.
N particula onditionalis, in laetitionibus ex uni o εὶ.denti et consequenti constantibus, Voces nines antecedentis praecedit, tametsi antecedens aliquando praepostero ordine consequens subsequatur, ut apud Demosthen. de coxona
6 79. d. eLL. P. 25 I. d. Relah. Oτι των δικνγ dτωνα ἐ/ι-ινητο τεον αυτου, εἴ τι περὶ ἐμου γέγραφε. In huiusmodi itaque conditionibus omnibus temporibus Indicativi modi iungitur, puta, eum Praesenti, ut ει συν-. νεφεῖ, εἰκδ υσαι cum Paralatico, ut εἰ p η ὁ - θρωπος ουδεποτ α ηλγε cum Praeterit μυecto, ut in exemplo proximo Demosthenis: τι τευ ἀδικyrs ατ υνα δει-ινητο των aυτου, ει τι περι 3ιου γέγραφε ubi ἐγεγραφει puto scribendum esse et sic esset Plusquamperfecti exemplum. Cum oristo vero, ut, εἰ φιοίχευσεν, ἐπὶ κολασίαν. εἰ δε ἐπάταξεν, ἐπὶ οργην, c. γίνεται ἡ ἐπαναφορά. Aristot. V. Eibicor. Tom. . . 283. Praeteriti Persecti exempla cum εἰ nou desunt apud
auctores puta, si in exemplo Demosthenis antecedens emet de re inceria et consequens pro certo oneretur, iunc di
modi est, nisi quis σφαλειν scribendum esse contendat. Non semper autem conditionalis os εἰ articula, eo εὶ Into, po- modo, quo in argumentis Uypotheticis adhibetur ita, ut o galivmu. alia conditione sequatur aliquid. Nonnunquam ni in na rationibus recipitur post verbum ἐρωτω, et sua Vnon ma, et tunc Praesenti iungitur Aristoph. in Vespis v. 503.1:.ηρει, ε rri 'onsi καθωrasim τυραννίδα. Quae obliqua nauali noununquae recta sit, mutata Prima Dissiligo b Cooste
107쪽
vel etiam tertia pereona in secundam vi et Apostol. cap. I. v. . o μἐν υ συνελθοντες ἐπληρευτων αὐτὸν λέγοντες Κυριε, ει - τω χρονέω τουτω ἀποκαθισόανεις
τὴν βασιλείαν το γνακὶ λ Et inde fit, ut εἰ interrogativum esse videatur, propter Armam locutionis. p. Is tangitur etiam optatis modi vocibus, eum de resutura inducitur quispiam voluntatem vel sententiam alicuius
explorans. ξρετο, εἰ ἐπιχειρείη τέ πράχαατι, utrum
rem esse aggressurus, Vel aggredi vellet. Geminari etiam seu iterari particulam εἰ annotavit Budaeus apud Xenophontem in Oeconomico se II 6. 5.Jr
λαβειν, ου αν si φου οι. Cuius exemplum secutum ess Ciceronem secundo de Oratore docet Budaeus. Quao tamen repetitio in dicto Xenophontis Ioco iure suspectarnendi haberi possit, eiu in tam brevi periodo fiat, quae alioquin in longiore admittenda esset. Apud Aristophanem in Vespis v. 352. Particula εἰ prorsus vacare videtur, cum dicit: πανrα πωρακται, κου ἔσειν οπῆς ους εὶ σέρφιν διαδυναι.
σεν ἐπὶ ταυταις Αἰσχίνης τὴν Ελλάδα, εἰ παρα τοῖς
συιιιιάχοις π τυυν πρέσβεων βρεύονται. Cuius partis culae usus in huiusmodi sensu rebus dubiis proprius est, quas alneis credimus, pro certis affirmare non ossumus,
ut tu illo exemplo καὶ τους Ἀρκάδας υυιν ἀπήγγειλεν ως χαιρον, εἰ προσέχει τοι πραγυασι ηδη, καὶ ἐγεἱρεται ν τέων Ἀγοναιων πολις cum vero res ortae sub conditione proseruntur, tunc actus ad potentiam reducitur. εῖ, usio m. Pro linam etiam accipi vocem εἰ annotavit Budaeus. In quo sensu ab εἴθε adverbio, per apocopen derivari vi-Di9jlia πιν Corale
108쪽
ω nune a nobis ille aureus arbore ramus ostendat nemore in tanto,
ο ιον, i. e. quod si movis, intensivum sensum habet, ut immo vero Exempla asser Budaeus ex Iuliano ep. VIII.
δοκίμους εν λογιο πραξε ει τους πρακτικωτα νςνπερβαλών. te utein coniunctionis καταβιἴασι ὸς, secundo loco ad tertium, qui sit in locutione ει βουλειδε, alibi etiam saepe solet seri qualis est in Proximo Gregorii exemplo τους πρακτικους di, pro τους δἐ πρακτικους. Quod autem dicit Budaeus, . εἰ ὁ βουλει, vel εἰ βουλε ει, eodem sere modo ἐλλειπτικως dici, quo ει ὁ αγε, non video, quo pacto conveniat. Naua in ιδ αγε subauditur verbum βουλει, vel ut Budaeus mavult, 3ιε πισrευρς Oelitio, ut Iliad. . v. 302.J
i. e. εἰ ὁ βουλε αγε δὴ πειρασθλητι. et infra in eodem
109쪽
κοπὴν sormatum, in εἰ εὐφελον, pro εἴθε φελον apud Platonem Libro . de Ropubl. l. .lΕ δἐ ιζ. t in m δἐ i , ex eonditionali, ei ιν , negativa stans, respondet μἐν cum repetitione verbi subiecti τ εἰ f ἐν et sic iuxta sui ἐτυμολογίαν, quod si non,
i. e. sin minus, significat. Et in hac significatione saepsin deducilonibus, quas vocant, ad impossibile, vel inconvenie , affirmativas propositione eonfirmat, καταχρομι- κως autem negativas etiam robat, in eadem dediictione,
του αυτου κατογορειν. ba ει σε ιζ Pro ει ε, vel ιγα usurpatiir, eum repetitione verbi praecedentis, ut sit sensus: εἰ γαρ ἐνθέχεται, i. e. quod si quis attingere Frmet, sequetur te et tune ει ει ιν , non ad verba, sed ad sensiti resertur. Ut in proximo loco Aristotelis p. 23. non ad verba ἐνδέχεται ληθευειν reserendiram est, sed adsensum auctoris quod nisi ita se habet, ut ego dico, aeqvelis etc. Sic pud Demosthen περι τῆς παDαπρεσβείας g. 287. d. Ak. p. 433. d. Reia. ὁοιεν τοὐνυν περ ιιῶν γράφας ιν ἄγειν ἐν se πολοιο προς τὸν ίλιππον ὁπλα εἰ ὁ ιιν , ανατρο 73ιιουσθαι, ete. εἰ δἐ ιν , pro εἰ Dusurpatur. Apud Gregorium proprio φ, εἰοιἐν respondet κατ ευνοιμίου. εἰ- ἐν Io τε πόσας ὁδευτέον τα ὁδους, εἰ ει ιν , τι πλείστας. Sic Cicero sep ad mite lib. XIII. p. I.I Si horios υι- spexeris , et de epistola si certiorem me feceris, dederis mihi quod ad te scribam: sin minus, ressam tamen taliquia. Respondet ita tuo vox ε δἐ μὴ voei εἰ i ἐν in contradictoriis partitioniblis. In simplicibus autem partitionibus, in quibus non contradictoria, sed diversa opponuntiir, tis
ει ι ἐν non ει δἐ ιν , sed εἰ ci respondet, ut, εἰοιεν
110쪽
suppletidum est, ex praecedentibus repetitum, ni sit, ει δ' an Unicοι, quod si pergat iniuriam iacere. Quando- qtie loco εἰ δ' ea, a d subsequitur negativas P
N καὶ etsi serinalis nota, quae et καὶ εἰ dicitur, tistici. e. etsi, quamvis, quamquam ex εἰ simplici conditionos conditio positiva, in qua voce καὶ coniunctio, suam deponit significationem, et formali notae cedit. Nonnunquam εἰ καὶ materialiser accipitur, et turi καὶ suam exercet sigilificationem, ut apud chrusOIoram de sorinatione Dativi pluralis . Declinationis: εἰ ὁ οὐ σωσωνον εχει, προτου , καὶ το , προσλαβουσα, εἰ και γ ευθεῖ τουτεχει, ἐν διφθογγ 0 ποιεῖ τὸ ν δοτικλον etco πληθυντικευν. i. e. quod si nomen ante L inalem dativi singularis nuDIam habet consonantem, tunc pluralis numeri datism p. 25. se i finalem syllabum amplius iteram , assumit modo haec quoque nominatis insit. Quo in Ioco εἰ καὶ cluae voces lint sibi oppositae, nee et si, sed si et vesa etiam, vel quod si signiscant. In qua appositione τοκαὶ superaddeiidi vim habet. Significat etiam si modo, addita αρα, particula conte i καὶ α γα. et ursi, et idem quod αν αρα significat exilis, προς αστρολογους. lib. V. p. 340. επεὶ Ουν τινἐ καὶ ιε, ζuέραν γεννωνται, re υδἐν των προειρζιιένεον quam τον ἐστι παρασηΠειουσθαι Πονας ἐδει καὶ ρα τμς του γλα κινήσεις, otc., ubi εἰ καὶ αρα detrahit concessioni factae, solis videlicet fantum motus denotari posse ra modo signifieatio aliqua ex steliis haberi potest. do observationes stellariim in genituris Ioquens. Idem alibi Ilib. VII. adv. Logicos I. p. 448.J ἐξ αναγκλὶς ν κολου- θοσε το ιν πασαν φαντασίαν ληθείας εὶναι κριτή
ambitus clausula tribuitur, poniturquo in antecedente conditionalium ratiocinationum, nec non simplicium po8itionum,
ut in Iogio illo, quod Aloxandro tribuitur εἰ ur Αλέξανδρος χωλὸν, ιογένης ν Iurri'. i. e. nisi Alexander
Sem. Plerumque autem, quia Praeposiere esseritntur inembra huiusmodi locutionum sit, ut ineli ruin, quod usura uulecedit, secundua locum abeat. Demosth lde coronuDissiligo b Cooste