Matthaei Devarii liber de Graecae lingue particulis Devarii librum continens

131쪽

quisnam es hic, qui Iuget numquid Carcia metaedaemonum quispiam locutus es 3 Quam quidem interrogandi significationem ciun Budaeiis quoquo tribuat ν που partimilae exeinpia tamen, quael ad hoc indicandiu asser optius aliter, qualia ut ipse interpretatur, sonare videntur, ut mox declarabitur. Ea siliit exesibro X. latonis de Be-piibl. p. 467. d. eLk. p. 595. d. II. Steph. Di Mityi ν

ces virum ne significare. Porro assicinativam quomio significationein vocia movagnoscit Budaeus Comm. m. ling. p. 488.J, qui ν που pro nimirum, utique et profecto accipi doeet, asserens aliud exemi,tum ex Demosthene κατα 'Αριστοκρατους. q. s. d. eLk. p. 646. d. Reigh. εἰ περὶ των δροφον ον τευ ἔδο κεκριιιενων, τοσαυτο γίγνεται σπου-dῆ, quo περ γε του ικὶ τε εαλωκοτος ιήτε κατεγνco ιιένου - - πάνδεινον ρ Ιειν etc. i. e. ut ipso interpretatur Iove lique gravissimum est, de homine, nec damnat ne convicto, huiuscemodi legem ferre. Post quae, quasi ex alio principio docet, no et x novγε, mullo muris significare, ad hancqii significationem a

cedere proxime citatum exeInplum.

Docet praeterea, particulam x που igniscar -Dominus; et τω που subiungi, asserens exempla ex It tarcho et Athenaeo. Quasi vero in exemplis, quae supra adduxerat, ad probandam particulae Imo tulerrogativam et aIfirmativam significationem, non ad eundem luanc sensum reducatur. Nam in eo, quod ex X. latonis uoco supra allato do repubI. asseri, o ηπου non interrogative, sed affirmative, in aens Doni , pro mullo in aeci- P. 162. pilae. Semper enim particula haec, cum pro intitio minus, aut inutio magis accipitur, altamatius, non interrogative Diqiligo b c Orale

132쪽

usumatur. Nam cum interrogatio ex dubitation proumniat, non potest adean in ossirmationem converti. Nolanis

dum antem, quando Pro multo magis accipitur, directe et simpliciter iurmalivam vim obtinere multo minus auiein, non nisi ironice significare posse. Ut in proposito Platonis loco Lib. X. de Republ. tibi inducitur Socrates, interrogans eum, quocum disputat, quidnam sit imitatio se enim non satis percipere, quidnam ait. Ad quae ille: ηπο αρ , ε ἔχει γω ξυννοζσco. i. e. nempe ergo, inquit, ego percipiam. Ex quibus verbis colligit, si muti id

minus percipere posse. Est enim integrum argumentum ea tu, O Socrates, non percipis, vel cum tu non percietas, iam minus ego percipiam, quidnam ait mitti M.

on igitur interrogative, sed affirmative accipitur 7που lini ficula, in ironico tamen ensu, ni multo minus significet. Nam directo et simpliciter pro inviso magis nemper u Dpitur, ut in illi, Oxemplo Demosth fl. I. ει περιο υν ανδροφονων των ξδν κεκριμενων τοσαυτη γίγνεται σπου

si oriri de homicidvis iam damnatis tantum studiam a hibilum fuit, causae dicendae potestas illis data ait:

inique gravissimum esset, de homine nondum convicto, huiusmodi egem terre. consequentis huius sensus est: muli annius Odhibendum studium, in qui nondum c-- victus ess, dicendi rausam: petret potestorem. Per titis apparet, aritentam inii pro muti moris accipi in Ioeo illo Isocratis de pae 6 24. d. eis. p. 164. d.

γεγονασιν, ηπου βουλοθεντες ηιιεις πολλους ἄν τοπους τοιουτον δυνηθείωιεν κατασχεῖν. i. e. si enim Hen. rus et Callistratus, hic privarus, illa earia, Mines co dere miserunt muti moris nos huiusmodi is obtinere

possemus cum iit ire in consequentiis, quaa voeant, ν που particula adhibetur, semper secundum minativam aut ab

enisicationem accipituri sua si a minori ad maius sant, ηπου directo et uro multo in is significat conira, si

maior ad minus sani consequentiae, tunc ηπου r. multo minus accipitur ironice tamen semper, ut supra diactum est Assirinativa enim Iocutione evadunt, si ironico proserantur, negativae. Et hinc fit, ut 'mo particulae, Propter modum pronuntiandi, negativum sensum tribuam is, et pro multo minus accipiamus, ut dictum est contra Diqiligo b Cooste

133쪽

megativae oculiones, ironte prolatae, as firmativo aeripiun- vr. Et inde quoque fit, ut irro particula, eum negatio ipsi subiicitur, affirmativum Mnsum retineat, et simul cum megatione pro multo magis neeipiatur, ut in exemplo Antia

reeta significatione Pro muti magis accipereiur si autem negationem oci adesse, non mendose adscribi fateamur, cogemur utique totum eonsequetis pracdici exempI ironico Pronuntiare, hoc modo Enimvero non magnis suppliciis ecissent eum, qui re ipsa civitatem hostibus prod p. 64. isset. Praeterea cum in nitiecedente consequentiarum H mmque praecedat εἰ conditionalis, vel που adverbium Ioel, pro πηνίκα temporis adverbio acceptum, ut apud Latinos quando hinc fit, ut interdum, cum uti modi signa desint, antecedensque consequentiae sui'primatur, volsu alia sorina loquendi implicite contineatur, Iateat vis a gumentationis νηπου, quae particula in sua pura signiscatione affirmativa remanere videatur. Ut in Ioeo Platonia

X. de Repubi ubi Socrates p. 467. d. e . p. 595. extr. d. II. Steph.J ιιθιησιν λco ποις αν io εἰπεῖν. - - ἐστίν ου ει γαρ τοι αDτος τάν μνotiri ad quae is, qui eum eo disputat ἰπου αρ, εφη, γω. -- inet ne enim in extremis ius verbis huiusmodi consequentiat Si tu, o Socrates, non istelliis, quidnam ait imitaris, multo minus ex Atini m. Sic etiam in exemplo, quod

affert Budaeus ex lutaretio, in politicia praeceptis eumniat eoden in alia sorma loquendi sine conditionali proser tur, supprimitur argumentationis modus. Ubi eum auctor

de quibusdam gendis homini politie disseruisset, diu nit οὐ τοίνυν υει τουτων ἐπι ιελητέον ἐστὶ παρέογως, ηπo των περι o βίον καὶ et v 9ος 3ιελητέον. Quorum verborum sensus est si haec stipradicta videlicet, non negligenter curanda sunt, certe multo minua negligenda sunt, quue ad vitam pertiment. In quibusdam etiam Iocutionibus imo particula, ne dum ignificare videtur, quod tamen in multo minus redi ritur, ut recte sensit Hudaeus Ut apud Athenaeum Libro

X. lib. XI. e. I5. p. 505. extri L casauh. ἀδυνατον δὴ καὶ Φαιδρον κατὰ Σωκρατn ειναι, ηπου γε καιν 163. - ηιενον υτου γεγονέναι, i. e. fieri non potest, in Phaedrus aetate Socratis natus verit, nedum, ama eiu fueriti Quae sententia in argumenti formam

134쪽

που. 07 redueitur hoc modor a Phaedrum ne aetate quidem Socratis natum esse dici potest, muli minus ipsius amasium fuisse dicendum est. Negat enim toto, negantur singulae partes. In epistola etiam Iuliani ad Iamblielium sep. XLI. P. 20. γηπου pro nedum accipitur, ut idem

sensit udaeus Exemplum est hoῆν ιε, α υας τέλ

πανσοφον retiovis κινουντι προς το ισο ελγειν, i. e. nedum moventi concentum doctissimum. Cuius argumentivis si explicetur, Imo multo magis signiscare apparebit. Est enim sensus: Si verba facere coram tali xiro disiacile est, cuius e solas adspectus reverentiam assert; multo magis phile erit, aes eidem Opponere laquenti.

Ubio που etiam multo minus significabit, si convertatur antecedens ex assirinativo in negativum, hoc modo si coram tali vir verba facere non laesi est, antillo minus illi aes opponere acile erit. Ea enim est natura argi mentationum huiusmodi, ut, si prior pars affirmetur, assi metur etiam posterior. Atque ita retro Particula, in hisce argumentationibus recepta, modo multo magis, modo multo minus significabit, non solum ivxia realem argiunentandi rationem, in qua, si id, quod minus videtur inesse, Ponatur, id etiam ponitur, quod magis videtur et contra, si id, quod magis videtur inesse, negetur, id quoque negatur, quod minus videtur , sed etiam iuxta conversionem Iocutio P. 166. num ex assirmativis in negativas, et contra sensus Particulae ἰπο mutatur, ut proxime ostensum est in Iuliani supradicto exemplo. Accipitur etiam pro simplici assertione vox ηπου, et tunc Particula που, aut αοριστολογικὴ erit, aut παραπλη-ecosιατικζ. Ut παραπλορωΠατεκ', vel certe τοπικῆMOριστοκογικως accipitur in carminibus illis Iuliana in iti II. Steph. lib. epigrammat. I. p. II 8.I:

Et sic, erit assertivum. Quodsi interrogativum sit, γ που

vox nunquid significabit, et που partieula παραπληρωμ τικὴ erit. Ne obstat, quod omnia, quae sequuntur, asse

135쪽

ete. Usu enim venit, ut ex interrogatione in narrationem transeatur, et contra Adverbium ταχα, στοχαστικὸν etiam adversatur aensui assertivo. Nec enim iam vi asserere et dubitara possumus, hoc modo Enimvero ortasse αδ alia quopiam terra ortum iliae arundines Movere. 167. O . ηπου. mrou, tameis sub Prioris particulae actent aento profertur, non tamen ut unica vox παροξυτονος dicenda est nam duae sunt voces, quarum posterior, gro videlicet ἐγκλιτικῖν, cum secentia areat, Praecedentis gravem, in neutum convertit. In qua voce ora , modo distanc ivvm est, modo selectivum Itidem που modo στοχαστικέος accipitiir, modo βεβαιωτικως, vel serie παραπληροηιατι- κως Plato in haedro p. 8 ed. Bekk. p. 235. d. H.

Stephd δῆλον ἐ, τι τινων ἀκήκοα, Iπου Σαπφους τῆς καλῆς CAνακρέοντος του σοφου καὶ συγγραφέων

Σινων. In quo exemplo, quamvis loco ν τοι disiunctive ponatur, tamen που nou βεβαιωτικως, aut παραπλζρω- ιατικευς ut τοι in ν τοι sed τ'αστικco inco iudicio accipitur. Cum autem reo selective accipitur, tunc grcυ particula vacare videtur, quemadmodum τε in γ περ ut

apud Platonem in IV. de Legibus ὁ δὴ Τεὸς si πάντων χρημάτων φιέαρον αν ετ ιιαυστα, καὶ πολυοιαυλον retro τις A φασιν, ανθ ρωπων. i. e. ac mutis maria, quam quisquam hominum.

η γάρ , γαρ interrogatis accipitur, et ex ' et a Pariis eulis, quamin utraque interrogationibus servit, eonstituitur. Collocatur autem vox M a in extrema non solum tuterr gationis parte, sed etiam propositionis et illationis; naanon potest per se sumi, sed indiget adversarii consensu, ad extorquendum ipsius advenarii assensum, vel certe re p. sis sponsionem aliquam, ut apud Lucianum ἐνδέχεται ιένιοι καὶ κατα τψην τινα ἀληθευσαι ae nonne promo alibi D τὶ φνης dixit Iuter minus autem dupliciter particula nnius adminiculo. Etenim an alteram partem contradictionis deterininato extorquere utimur ab adversario; ut Plato Gorg. p. 47. d. Bekh. p. 468. d. II. Steph. ουκουν ξ τις αποκτει- τινα ουτος δ' του ποιεῖ a

eundem ibidem Soeratea, quaesitis rebus quibusdam sub

136쪽

γοι et v. Nam ' γαρ ut dictuna est, interrogandi vox est. In hoc vero aggregato non interrogandi, sed assev . andi signiti est. Accipitur uiui ' γαλα, pro alioqui, quain significationem hule voei tribuit a particula quae per se quoque hoc idem praestat, ut suo Ioco dictum est. Et sic particula assirina tantum, a vero verbo, in singulis clausulis posito, tribuitur. Ut in illo primo Iliad. lv. 232.Jη γαρ ἄν Ἀτρείδην νυν ματα λωβqσαιο. In distributione vocum αν sequitur verbin λωβήσαιο αν, et δε pro nempe et utique aecipitur. Sic apud Chrysostomum de provid. 2.J η γαλαν ποπτευσαντες ε φυγον. p. 69. Ubi etiam particula a verbo φυγον applieatur, estque ζγαρ φυγον αν, Pro φυγον γαρ , i. e. alioqui fugissent. In quo exemplo partieilla a actum tollit verbi εφυγον, et ad potentiam reducit, ut si ius dictum est supra cap. 3 ubi de a Particula agitur.

ῆθι χαλεπὰν te. Ubi per ηδη adverbium includuntur oεες, καὶ οι λέγοι cum vero λίγοι esse desierint, et πολλοὶ esse coeperint, excluduntii ab eo, ut Possint vi

tute praestare.

137쪽

γε ni ἐσαν et καλὸν, ἐρωτrma. Unde iureiurando a Ponitur Demosth. de Latia legat. 6. 292. d. meis. P. 435. d. Relah. κατα παίδων ωρινυες α ιιον απολυ λέναι Φίλιππον B βουλεσθαι me eadem ratione nonsionibus etiam eonvenit. Demosin se Timore. 6. 39. d. Beri. r. Ia. d. Reish. ἐγγυητας καταστῆσαι του

aliivet, dici poterat: ἐγγυζτας καταστησα του

138쪽

de patet, Ornamenti laeum obtinere hane vocem, eum sponsioni aut uestiuando adhibetur secus est in simpliciabiis minatioitibus, in quibus necessario adhibetur. Nam

ceretur,

ἡμιεῖς, ἔτι A ἐν--οῆ P. 2.qitalitate Rudem affirmasiva esset propositis, careret autem non solum ornamentu, sed etiam assectu et illincitate, ut simplex narratio videretur.

'ν os, duae particula sunt, videlicet , disiuncti a ra .

coniunctio, et o negandi adverbium v. e. εδει Moλογεῖν ταυτα Mi vi ubi negatio repetit verbum praecedens νον- teret hae concedere, es non concedere . suae disii clio interrogative etiam prosertur, ut aepe apud Platonem r

non Suntque huiusmodi interrogationes Problematicae. Unde laetiun est, ut j v formulis nota videatur, Pro nonne, Vel an non accipi, ut saepe apud Platonem V αν ου δοκε σοί; nonne tibi videtur ad iiam interrogationem Iter respondet, μοιγε Advertendum amen ii hae etiam loquendi serma iunctivam esse, si ad pleniorem loqliendi Armam oratio reducatur. Est enim plenus sermo δοκεῖ σοὶ ταυτα γη υ δοκεῖ σοί. Et sic ri, iuxta aut naturam problemalleam, interrogationem ossiciet. τὶ τομ

139쪽

ctar τε δὴ μυθους καὶ μηδεα πασιν φαινον, . iro μὲν Μενέλαος ἐπιτρο αδην αγορευε.

Quibus respondet ὁ ἀλλα Ioeo δέ durara δὴ et reliqua.

ἄλλα σε η καματος

et Vese etiam per se idem, quod μέν Disseri tantum, quod μἐν semper alicui voci postponitur, ξυι omnes ambitus praeeedit.,iro , pro Interdum adverbium est διασαφητικὸν vel ἐπεξηγη-Mγο- τικὸν ut Βουν. Aristot. V. Ethic. Tom. V. p. 283.Jτολο ἡ παρανοφύα, ητοι η ἄνισοτης, περιέχει πασαν ἀδικέαν. In qua Uuification accipitur frequentissime apud

expositores.

p. m. ' ν .nu. Vtia, causalis coniunctio, designat eausam finalem, quae semper futurum respitat, alvo rei nondum acta

causam assignemus, sive rei Praeteritae causam narremus,

qua adductus aliquis aliquid fecit. Et sic plerumque eum Subiunetis modi oriatis qui suturi vim habent, in partices cohaerebit, ut ποιννσον, vel ἐποίησα oti, νατοδε γέννγται, vel etiam γενοιτο si δυνητικως Ioqui vo- Iumus, i. e. ut possis hoc evadere. Si Aristopb in Avib. . 34od ἐπὶ τί γαρ ι ἐκεῖ ληγες πεισθ. - ακολουθοίης ἐμοί. Qui modus narrationibus rei praeteritae convenit, ut, ἐποίησε τοδε ιν φοβοθείη ἐγω. Ita, cum negative ea sam assigmamus, iungimus negativam μὴ Parii lae να, ut ινα μὴ γενηται, vel ινα μὴ γενοιτο, id quod a Latiis

ni quoque scriptoribus servari videmus, ut eum causam sua em asserunt negative, particulis ut ne, simul iunctis,

eleganter utantur.

140쪽

In quo sensu genitivis nominum iungitur, ut P. Sophocl. in Aiace tu. 386.J:οεχ ορῆς. D I κακους quae constructio omnibus Iocalibus adverbiis conventi, uir.

ἐνταυγα τῆς ὁδου et ἐκεῖ του στ&δίου te. Aeeipitur item pro πως, modi, seu qualitatis ad pro πως. verbio, apud Aristophanem LNub. v. 232.Jr

ανι του, πέος eo modo, quo ego te iurare iussero. Designo praeterea causam incientem, et accipitur pro διαδεί. pro δια τὸ ut tu Epigrammai lin Anibol. II. Stephani lib. I. p. 22.Jrta lis ναρπάεν ρισυ δα πρὶν Ἀγαμέμνων p. 76. et hi δ' Ἐχένην ὁ Παρις πιε ὁ ἔγω γενομην.

γο, secundum quod significat, quod ex arce proo- καί ο, καθ' ponitione, et O articulo constat quemadmodum ex δια et ' 'rectore, et eodem articulo fit δι et παρο. Quae voces omnes, si articulus ad nullum nomen reseratur, Pro Causalibus adverbiis adhibentur. Nam et καθ ε παρ idem quod δι significant, et composite sub uno accentu Prose

rviatur.

Porro καθ limita istim est, o ad nomen μερος resertur, ut dictum est, ubi de Mimitativo agitur, et sigui-seat qua fenus et in quantum. Dicitur et καθ' ὁτι quod propie τἰ, οριστον, δι--stationem intemninatam designat, et es particulam habet