장음표시 사용
141쪽
104 καν σον, cii. tur, vel videbitur, vel visum fuerit. Cuius vocis utilina
in proximo exemplo naturam articuli prae se fert, et ad nomen ιε no refertur. Sic etiam in illo, καθ' H ooωo ἐγκοιληνε ἐγεκοιλονεI, qua parte Ovum exinanivis. v. n. Plerumque antem loco adverbii qualitatis usurpatur,
Ora τε quantum ob homine pνaestari potest. In quuetiam ore nomen σον ad cine tiέno refertur. Sic κα ἴσον προς λῆν πολιν coea ea parte, qua urbem aspiciebat. Sitnpliciter autem Itinitativini sensui habet, ei eatenus quatenus, et in quantum signineat.
De particula καὶ et compositis, et ιι α.
καί Eia copulativa coniunctio, nomen eonnectit nomini, et verbum verbo, et alias partes eodem modo et tu medio p. 178. eomin, quae e ipsam Opulantiu , Iocata, unica simplexque adhibetur, nec aliam sibi similem requirit, ut Σωκρα- της καὶ Γλατων περιπατεῖ, vel περιπατουσι. Sic in verbis Σωκρατη περιπατει καὶ διαλέγεται et in Participiis: ποιῶν καὶ λεγων Quod si in principio unius praecesserit, in alterius quoque principio repetatur necesse est, ut, si καὶ περιπατῶ dixeris, καὶ διαλεγεται, vel aliud --iusmodi subdas necesso est. Et si geminari particulam καὶ in eadem clausula confinit. Nam quod geminari apud Atticos particulam hanc dicit Budaeus, ut apud IutarchvrusCaes. c. 60 p. 35. extr. d. Francos.J καί τοι καὶ λογον τινα διεσπειραν. et apud Isocratem in Busiride 3. I. d.
Bekh. p. 25. d. Η. Steph.J καὶ μἐν δὴ καὶ τ/ῆς περιτὴν φρονησιν πιυελείας, et in καὶ ινὴν καὶ nescio, ausupradictis et huiusmodi exempli conveniat certe nee v care secundo loco posita καὶ particula diei potest non plus, quam in vocibus praecedentibus, nee saue dein uicium Di9jlia πιν Corale
142쪽
praestare. suam superaddenssi vim habere parumIam καὶ
in huiusmodi, dicendum est Nam et superaddendi facultatem habet, et pro e tam saepe ponitur, ut apud Isocratem in Panegyr. 6. I 54. d. eLk. P. 3. d. II. Steph. οὐ
Petitionem superiorum cum negatione. Ergo superior Iso eratis Iocutio ad integritatem reducenda est hoc modo: p. 17s.
Θεριιστοκλέα ὁ ο ιιονον υ συνέλαβον ἐπὶ θανάτq3, ἀλλὰ καὶ ιεγίστων δωρεω ν ξίωσαν. Iia, emo apud Platonem dictum est, χρηστοι ἐγὼ γαρ καὶ Πναιξὶ, iconvertatur, planius fiet ho modo πρηστοι ιεν γαρ, θδτι νδρασιν, ἀλλα καὶ γυναιξέ Additur etiam Mee
Particula nominibus, ex parte praedicas, seu conse en rispositis; quod interdum fallere sectorem potest, cum ea no-rnina, quibus praeponitur, ex parte subiecti recipi videantur. Eadem ambiguitas verbis accidit, propter καὶ particidae appositionem, ut Aristot. lib. I. de antina. Tom. V. v. 46I. R δ' εἰ φυσει κινειται, καν βι κινηθείη7. καν εἰ - καὶ φυσει i. e. Lam a natura movetur, et ui quoque movebituri suo a vi, etiam natura. Exemplum in nominibus est illii Aristot do raneis Hist. anim. Iib. IX. om. III p. 272.J εἰσὶ di καὶ των αρα-χνiciu οἱ γλαφυρ υτατοι καὶ λαγαDωτατοι, καὶ τεχνικω- τεροι. raneorum autem si qua laxantissim sunt, eteorpore strigosissimo, etiam Ἀγιisicio praestantissimi. Ubi si verbum substantivum adesset, ambiguitatem utiqus tolleret puta, si καὶ γλαφυρωτατοι εἰσὶ dictum fuisseti
Quare Hierum exemplum eorum, quae ex Quinctiliano assertnudaeus I. I. p. 484.J, ad ostendendum, Latinos hunc , 180. quoque graeci sermonis formam initatos esse, non plane convenit, cum in illo verbum auhstantiviim praedicato adhaereat. Exemplum est Quint hist orat. lib. X. c. 2.J:ae non qui maxime imitandus est, et setia1 Polus GAtandus est AIterum magis accedit ad graecam somninpropositat libid. lib. V. e. o.J Si portoria Whodiis
locare honestum est, Hiermacreonti conducere in quo repetendae sunt voces honestum est. Quam repetitionem apud Latinos quoque parite ita deberi, patet per aliud exempli in, quod idem Hildaeus asser tibid. lib. I. c. a.J corrumpi mores in cholis putant nam e corrumpistur interdum sed domi quoque ubi repetendum est verbum coriumpuntur. Diqilia πιν Corale
143쪽
Ubi καὶ συκινον, pro καν συκινον. i. e. quamvis debilem et imbecillum, et fragilam, sicut scianeae lignum. Ponitii etiam ὁ καὶ in posteriori parte των παραβο- λων, ἐλλιπως του, υτ ος, ut dicetur, ubi de adverbio
ουτως ogetur et simpliciter in posteriori parte proportionum qualitatis vel quantitatis nee non in collationibus similivia et dissimilium, refert novien, seu adverbiiun prioris partis praedictarunt collationum Aristot in IV. Metaplius.
Οἰτιον παρξει ubi ὁ καὶ reser adverbium σπως, et pro σπίυς vel pro υς, vel certe λλειπτικως του, ως Ponitin , ut sit ἰσαχῶς ώς καὶ τὸ ιτιον. καὶ aequo Ita καὶ significat aeque as, et perinde ut, quem adinodiim apud Latinos atque particula Pausan in Atticis et ει τον βαλων τις ψηφιδι, κατα ταυτα υτος τε Iχ σε καὶ κιναρα κρουσθεισα αντὶ του, ως κιθαρα. et perinde , tit cithara putiata resonat Gregor. Naziaa T. πασης τυχών παρ αὐτο δεξιεύσεως, σα καὶ παίδων ὁ τιιιιωτατος omnem ab eo benevesentiam conae tunii. M. Perinde ac si liberorum carissimus fuisset. Aristot.
Polit. lib. II. om. V. p. 458. εἰκός τε του πρωτους γλληνας εἰτε γηγενεις ἰσαν, ει εὐφθορας τινὸς ἐσώ- μησαν, ὁμοίους, ναι καὶ τους προντας καὶ τους apo τους. perinde tit stultos fuisse. Theophr. Ουτ δε ιιοιον τηυφει καὶ τὰ βουκερας. mile est adspectu feno graeco.
In cuiusmodi locutionibus, si voces ad mammaticum ordianem redigantur, in suam nativam obtinebit significationem;
ut, si illud Aristotelis sic dicatur εἰκὸς τους πρωτους Ελληνας καὶ τους ανο'τους- ιοιον εἶναι Pariter illud Theophrasti si ordinanduin est τουτο δε καὶ Ουκερας
Sic in dissimilitudino ὁ καὶ α' των διαφορικωνονοιιάτων καὶ ἐπιθρηιιατων adhibetur Aristot. Polii. lib. I. om. V. p. 430. εστι γαρ τερα ἡ χρωιατιστικὴ,
144쪽
καὶ ὁ πλο0τος ὁ κατα 'Dσιν alia est quaestuaris, 1-que a turales rivisiae. sva locutio si est reducenda: χPy7ιιατιστικη και ο πλουτος, ὁ κατα φυσιν, εἰσὶν ἔτερα ν γουν διάφορα Si alibi apud eundem: υ τὴεIναι τεοον καὶ των κατηγοριων. svo sic reducitiar, o τδ εῖναι καὶ τὸ τευ κατηγγοριων ἐστὶν τερον. Quod comi nodius diceretur: οὐ τὸ εἶναι τερον ἐστι του των κατηγγοριων. inde fit, ut ὁ καὶ in dissimilium eo Iatione pro h i. e. quam accipi videatur. Sic Ciceronem II de καὶ pro oratore c. 62. ac particula usum esse docet iiduens: Ingeniosi enim est vim verbi in aliud , a ceteri acciapiant posse dicere. ibi ac copulativa pro quam seIectiva p. M.
Interpretatur enim, quid intelligat per haec verba κακευς επραττον, quae uiuit oliud sibi volunt, quum πενος γῆν.
Λαὶ - ῆν, καὶ μέν τοι, καὶ ἐν δν etc.
ceterii voces, in quibus καὶ geminari et superenea καὶ M, ne esse videtur, revera autem superaddendi acilitatem habet, π λ-- - ,
sunt καὶ ἰν et καὶ ιέν τοι et καὶ ιιἐν quibus nim 'λμὸ postia και particula, καὶ ιἐν δὴ καὶ et καὶ ιέν τοι καὶ,
et καὶ θ καὶ voces, non ut sormales notas, sed seiunctim appositas essicit. Exemplum του, καὶ ιέν τοι ai, est apud Galenum . de cavs pulsulim. καὶ 3 έν οι καὶ
Ubi praedictis vocibus in principio comprehensionis iransitive usus est in quibus καὶ superaddit iis, quae ab auctore supra dicta suerant, ea, quae in proxima comprehensione de artium inventione subiecit.
Λαὶ th, et non, vel non autem, dilae sunt voces, quae in constructione ad diversa reseruntur. Quare in sor- Diqilia πιν Corale
145쪽
malium numero, ut unica vox, non uni reeipiendae, ut
taque cum sim Iovis sacerdos ubi καὶ ταυτα auget conditioneni, ac si dixisset etsi mimime convenire ravis sacerdotem fame perire, tamen etc. In eadem sv I 5-I .l:
idque cum ipso prorsus ne grue quidem respondeat quβηi dixisset quanquam tam conveniret sequi Oecum non romndentem, quam si responderes tamen te. Idem in Pace tu. 475- 7.I
Mque eum bifariam mererent cibos quasi diceret iametsi magis conveniret ipsos ελκειν, et minus καταγελα των ταλαιπιθρουιών θν, quid ita quod ιασθοφορουσι διχό- γιν. Apud Ciceronem, et alios lassicos scriptores latinos Foepe reperitvr articula composita idque, eadem signi me lione, qua apud graecos καὶ ταυια, ut in I. de me. se. I. g. I. apud M. vlvum quanquam te, Marcebiti, annum iam audientem Cratippum idque Athenis etc. lud καίπερ Interdum quoque ro a περ h. e. quanquam, et fame si usurpatur haec particula, ut apud S uasit initio Homiliae nonae iniexaemeron o δε γαρ Ἐλισσῶον ις φαυλον εστιατορ παρ Ουκτο οἱ τοτε, καὶ ταυτα λαχάνοις γριοι εστι υντα τους φίλους. Nam ne Eliasaeum quidem, ut malum convivatorem repudiarunt, qui eo tempore fuerunt, tametsi Ieribus agrestibus amis
K α ι τοι. aut O τοι, atqui, etsi sormalis nota, ex καὶ ei τοὶ constans, ut καίπερ ex καὶ et στἐρ hoe ab illa differt, p, μή quod καίπερ participio semper iungitur, haec tam verbo,
146쪽
Cum participio etiam invenitur in principi periodi ut apud expositorem Gregorii, καί τοι ει γλυκεῖαν ουσαν την γευσιν, ο/ιως πικραν ἀνηιασεν. Notandum autem vocem hanc modo περιοδικως adbi καί τοι s heri, quando δυως adversaliva subsequitur, et sit sermo IVe'te v bimembris instar hypothetici, ut in illo exempIo, καί τοι δάκνω γ ιιαυτον, ἀλr 3ιως γελω modo ἀποστατικως, seu ἐπιλογικιος, ut in altero, καί τοι σφοδρα πεισἐπαρκοι Et sic sermo reducitur ad formam categoricitu apud eundem in luto v. 585. 86.J:
Argumentatur enim nequaquam esse divisem eum, qui in adeo celebri Iud oleastri orona donat Athiletas. Sic apud Aristot II Politie stom. V. p. 439. φανερον τοὐνυν ἐκ τουτων εἶς υτε πέφυκε ιέα ουτως εἶναι γ ν πολινι ἄσπερ λέγουσι τινες, καὶ το λεχ ἐν eo sto στον αγαθὸν ἐν ταῖς πολεσιν, τι τας πολεις ναιρεῖ, καί τοι το γε εκάστου αγαθὸν σώζει ἔκαστον In qui-hns καί τοι continet sententiain, ex qua Propositio argumentationis deducitur το γῆς πολεco ἀγαθὸν σώω τροπολιν. Deinde subiicienda est assumtior το λίαν νουν τῆν πολιν οὐ σώζει, αλ αναιρει. Unde sequitur, τι eo λίαν εγουν τὴν πολιν Ου παθον. Quod ibi intendit
Differt praeterea a καίπερ, quod illud adversatisum καί τοι, sesua nodo est, hoe etiam illati 1 seu coliectivum qua qη m. rum significationum modo alterutram, modo utramque PraB se fert Porro vis adversativa nonnunquam manifesta est, ni in proximo Aristoph. exemplo. Plerumque vero, quia ad remotiora resertur non adeo perspicuo apparet, ut apud Xenophoni lib. II. nos νημ. se. IV. . . cum Socrates invectus esse in eos, qui amicos contemnunt, sub
147쪽
καί τοι. i. e. a qui vinam possession comparatus probus amictis non multo melior reppareat Quibus intendit Socrates damnare, quod hontines illi faciunt, et simul rationeu reddere, quare minime sacere debeant. Nam propter vim ad- vereativam destruit praecedens quippiam eiusque oppositum ponit, una ui probatione destructionis, ut in proxime dicto Xenophontis loco. Ubi cum ἐπιφωνλ71ιατικευς Proposuerit, male nonnisllos homines parvi facere amicos, subiungit, quod dictum est: καί τοι πρὸς ποιον κτῆia ete quibus inseri minime convenire, amicos paria iacere quo reseblitur id, quod proposuerat, ac stinui assertur ratio, quam- p. 388. Obrem amici magni faciendi sin . Si nempe interrogatio
προς ποιον Tritici etc. in nunciationem convertatur hoc
inodo φίλος ἁ τοι γαθὴς προς παν λλο κτλ ιαπαραβαλλο/ιενος, κρείττευ φανείς. Apud Aristophanem etiam vox καί τοι collectiva est, onetasionisque illativa in luto v. 527. 53I.J ubi, cum ν πενέα exposuisset
incommoda hominum vitae assutura, si omnes divites sint, dixissetque ἔτι in οὐχ εξεις ου ἐν κλίν καταδαρθειν etc. subiicit,
ae si diceret: τι οὐ πλέον, vel στε et πλέον, i. e. iurare nihil iuvat Asem esse, si bonis illis vita areatin tui modi sina posita καί τοι partieula, ἐπιλογικως et
αποστατικευς adhibetur, ut dictiun est. καί τοι Ponitur etiam post Iongas narrationes interdum, ad νψ 'ng simnliciter exponendam aliquam sententiam, - -ι - ciam et census iam de supradictis faciendum ut multis tu locis apud Isocratem in Panegyr. 6. 27. d. eis. p. 7. d. II. Steph. quorum et ille est, in quo eum inultis in Lacedaemonios invectus esset, subiungit καί τοι, πευς υκ τοπον, ους προεσriora των Ἐλλ γνων, ναι ἐν ανδρα regem Persariim intelligit , τοσουτων ανθρω- πων καθιστανα δεσποτην, ας δε εγίστας τευ πολεωνιιζδ αυτας αυτ υν αν εἶναι κυριας. Et subinde eum quaedam alia contra eosdem attulisset, moxque suasisset,
quid ipsis agendum esset ad Graecorum animos sibi conciliandos, e priora maledicta delenda, inseri 6. 32..ed Be . . T. extr. d. II. Steph.J καί τοι χρῆ τους 2υσει, καὶ ω δια τυχην ιέγα φρονουντας, τοιουτοις εργοις ἐπιχειρειν, etc. In quibus omnibus Iocis et similibus, o, καί τοι adversalivam aliqua ex parte vim retinet. p. 39. Quandoque etiam ἐπιλογικως positum, Praeter Vim
148쪽
advenativam, argumentand quoque .num si , ut saepe in rοι, si- apud eundeui Isocratem, in eaden oratione, ubi, cum degR mAtheniensium nobilitate et antiquitate disseruisset, ut pro 'Rm haret imperium graecorum illis convenire, subiicit f. 25.
ed. Behh. p. 45. d. II. Steph.J καί τοι χρῆ υλοχέος μέγα φρονουντας καὶ περι n 'γεμονίας δικαέως Φι-φισβη ουντας τοιαυτην τὴν ρχῆν του γένους ποντας
φαινε 'at. In quibus implicite continetur conclusio ann xa maiori propositioni, in supradictis verbis contentae r
Graecorum videlice imperium ad eos pertinere, qui tatem originem da erint. cui propositioni addenda est assumtio, sive minor ex stipradictis Athenienses videlicet huiusmodi originem habuisse. Ex quibus insertur, ad Athenienses pertinere Graecorum mperium. Et instar sq. I. ed. eLh. 4. 47. d. H. Steph. antiquam nobilitatem Atheniensium probans: καί τοι περιτίνων χρῆιιάλιστα πιστευειν Mi eo cis 3 τε γεος ἀναιρει και πολλαῖς των MDiνων si δοκε etc. Ex nibus conmcitur maior, seu propositio argumenti hoc modo quae de rum responsis ossimnantur, e graecorum decreto sanci a sunt, his maxima inde habenda est. Deinde subiungenda est assiuntio ex silperioribus olligenda: quae ego dico de Atheniensium nobilitate, politat oraculo et graecorum decrem ancisa sunt Quod quidem assumtum non exprimitur, sed ea tantum, ex quibus id probatur, recensentur. Unde sequitur, his, quae de Atheniensium nobilitate iacta sunt, maximum idem habendam esse. Si Hurimis aliis in locis, quae langum esset recensere.
Aecinitur etiam ut ιτα et πειτα ἐπιλογικωe cum in rc , in- quadain indignatione. Isoerat in eadem oratione 6 138 utg RR a M. Bekh. i. 69. ed. . Steph.J ubi, cum Persarum P. reo omnia ex sententia succedere dicat, Propter Graec rum discordias e incuriam nonnullaque exponat, quae eamdem ob causam eo accesserant, subiicit: aiso τι-
potest tamen hoc adversatis etiam accipi, ac si dixisset:
Ex udae nihil aliud do hac particula habemus, nim καί το . t-atqvi et verum et sed significare, et per a particulam in ζ' η' iterdum eandem expressam esse a M. Tullio, iuri pro μ' - Ρ' quanquam eripi adversativa quae quidem vox non it ad- Diqiligo b Cooste
149쪽
vemaiIva, sed ut gurata, aliquando accipi videtur apud Virgilium Aeneid. lib. I. v. I5.J, cum dicat:
quanquam o a solitae quiequam istutia inesset.
Ei apud Ciceronem in Dialogo de Senectute c. I9 6 69.Jr quanquam O di boni. Quod Gaza transtulit καί τοι ἶΘεοὶ πανάγαθοι Praeterea pro et quidem hanc vocem Budaeus nonnunquam latino dici testatur, ut apud Cicer nem Philipp. II. e. 3.J et quidem cuius temperantiae fui de M. Antoni dicentem, maledicto abstimere καιτοι ποίας ἐγκρατείας te. ναί τοι, Item coli livam esse particulam, ut τοίνυν et Toι- P ' β' γnρουν i. e. proinde, vel itaque Quibus omnibus sim, ficatis exempla auctoriun applicat quae quidem significata omnia, ad ea, quae supra sunt a nobis exposita, facile
p. m. Interdiu etiam facitae et stibiareingendae obiactί- καίτοι, satisfacit, ut apud Aristoph. in Iulo II T-II80.It indo obiectioni itur ἱερευς dicens;
serviens. - ἔ οὐδεὶς Boi. ad quae ρ. τίνος υνεκα pium ρευς respondet:
In quibus vox καί τοι adversaliva, ut καὶ ιν ν oeeurrit, ad id, quod obiicere posset aliquis, homines videlicet, non sοἰere sacri is Ferre. Ad quod sacerdos atqui, inquit, Cum essent pauperes, hoc agebant.
i. e. atqui propter probos ab hominibus honoratur. Stealibi in eadem sabula sv I 5. 06. vetula quaedam iud Citur querens, se destitutam ab a Duente eo , - d p. 92. Ne iactu eis desereret consuetudinem. Verba vetitiae
150쪽
καὶ uni προτου γ' o iuέρα - - ἐπὶ in θυραν βαδιζεν αἰεὶ τὴν fluxim pro ii καί τοι ποδ του L diei poterat. Nam καὶ ιην non ad ea, ita dixit Proxime is, qui cum ea loquitur, pertinet, sed otius ontinuatur tu his, quae ipsa supra v. I I. . dixerat:
i. e. praefere dixit haec et haec. Atqui antehae quo- idie ad fores adventabat meas. Ubi eum ad remotiora reseratiar nae particula fit, ut vis adversativa supprimatur. Sic alibi, nisi suppleatur aliquid in sensti seri non potest, ut adversativam vim retineat. Ut apud eundem in eadem sabula v. 26-29.I, inducitur itidam ad Sucophantam
dicens: κατώβου ταχέως θοωατιο
atqui accedat ad me vestrum aliquis. In nibus subintelligendum est ad sensus integritatem quamvis adeo audactem mihi imperetis, ut vestem deponam et calaeamenta accedere tamen ad me, et manus ni iniicere nemo vestrum audebis. Sic pates infra v. 95I. 52.J, eum Symphanta dixisset,
Λ quae altere καὶ ξ ἐπειδὴ τὴν πανοπλίαν τὴν Dὴν ἔχων βαδίζεις, εἰς et βαλανειον oco. i. e. Data haec, quae dicis, tamen ad balneum te, Iociter confer. Quorum verborum sensus est quanquam adeo nobis minaris, nihil tamen proficies quare ad balneuin te conser. Et infra, in eadem sabula v. I9799.J, inducitur a γραυς dicens: ἐγω δὲ et ποιω; ad quae carior