Matthaei Devarii liber de Graecae lingue particulis Devarii librum continens

181쪽

144 δε, τοδε ῖ δη ποτε. ἐκεινος pronominis asibus, vel potius pro τινὸς τινι τινὰ, indefinii nominis, vel ἄλλον, αλλο, αλλον, iudes- niti uidem asibus accipiuntur, ut , ἐν δειραν οὐδἐ ἀπέκτειναν, , ὁ ἐλιθοβολησαν, in Evangelio Matthaei

cap. XXI. v. 35. id est, ut latinua interpres transtulit r 3 otium ceciderent, alio occiderunt, alium ver Iapida--runt Attamen protaetici articuli casus, non quasi re aistivi agnum vicem gerentes, a quibus in significatione etiam discrepant, quippe cum illi indestilitas res, ve personan, ut in proximo Matthaei exemplo hi deterinivatas reserant sed per se υτος pronomini significationem habent, ut Homerus per o γα πέσεν αγχι μάλιστα, Aiacem Iamonis refert, de ii antea dixerat, λαντι δὴ μάλιστα

quasi relativi easuum vicem gerentes Protacti casus, aedPer se in Pronominum υτος vel ἐκεινος signiscationem

transeunt.

οδμὴδε, 'Oδε, ηδε -δε voces ex o, , τὸ praepositisismo e artientis, et diaetitia syllaba ta constant, et pro υτος, p. v. υτο, τουτο, demonstrativis proiinminibus aecipiuntur, dinseruntque ab ὁ δἐ ν ει, τὸ M, non solii amentia, sed etiam sensu, ut dictum est, ubi de ει coniunctione agitur.

Ex δ ει oxytono, fit ὁ δέ τις, quod respondeto ἐν o

ιεν τις, quorum alterum unus quidam alterum alius quia dam significat. In quibus nomen ἐς non tam ut παρελκον, et ornatus tantum gratia, ut sentit Budaeus p. II.J, quam ἀοριστολογίαν exprimendam in ponitur MnοΡh.

Donvis. e. n. g. 6. καὶ iis τις υτῶν Agre, ποδουν ευροσει τουτου διδάσκαλον ὁ δέ τις, ως ουδ διδακτὸν τουτου εἰ ζ. Adponitur etiam nomen τὶς, οριστον, pradiciis vomela QM, IM, oti, sub uno accentu, supra primam P ἴδε τις sito, prolatis. Dicimus enim ode τις l. e. his aliqui , ut apud Galenum: υδεὶς τῶν ἐπιτειρικων ἐμφαινεσθαι φησι τψδέ τινι -δετι. Quid quod τοδε τι i. e. hoc aliquid, saepe apud Aristotelem dicitur a κατα μέδεος Ουσω, quae per se aliquid est. . . . . 'O e. δημνου 'Ο -οτε, pro o, τι μου, et ὁτιοῖν, - , articulo rebvio, et μοτε aggregato confiat. Vide Particulam eap. VIII.

182쪽

I o . p. 24 3. Oti nomen relativum, quateniis in eoIIationiblis re οἰος. spondet se τοιος vel τοιουτος, quibus modo praeponitur, modo postponitur, in hoc cominentario octu non haberet, sex quia extra propriam significationem interii usurpari videtiir, idque dupliciter, de ipso etiam nonniilla dicenda

sunt. Noniiunquam enim Praecedente nomine τοιουτος, Pro

Plerumque autem sine praecedente notesne τοιουτος, modo verbiun infinitiim subseqitatur, suam immittare significationem videtur. varo iidaeus in illo valesii ὁ δε

ι ατι docet, o Lς, αντὶ του τοι/ιος, vel δυνατος accipi. Et alibi apud eundem ἐδοκε γαρ εος εἶναι καὶ ρεκτης νὴρ, οἷος τους χθρους κακcυσαι, interpretatur το σος per paratus, romtus, strenuus. Idem illud Demosthenis sadv. Leoch. q. 19. d. nekk. . 086. d. p. 244. Remh J οἷος γῆν ἐπεξιεναι, per verbum cupiebat, et ἐσπου- δα εν explicat. Praeterca pro stoto usurpar; docet nomen ιος apud Pro ἴμοιος. Xenoph. Memorab. lib. II. c. s. q. 3. ῆδιον ἐστι, χα-Dι πιιενο oro σοὶ δνω ν; Gπεχθανο/ιενον ὐφελεισθαι ἰSciendum autem, et οἷος in huiusmodi locutioniblis omnibus, qualitatem significare, si id, quod deest, suppleatur,

hil τε articula inter nomen et verbiu interponitur, occasionem dedisse, varie hanc vocem interpretandi, cum in

illis nomen Io pro δυνατὸς accipi videatur. In quibus tamen, si id, quod in potentia est, in actum rediicatur,opparebit, nomen is a propria significatione non recedere.

cipia semper adhibentii in huiusmodi locutionum resoluistione, quia tu actionibus omnibus, quarum aliqii per Ins-nitivi modi verbum in his locutionibus designatur, requiritur, ut velimus vel possimus, vel iitrumque. vare in

183쪽

ἐγκροτερ sata vera item eiusdem οιος τους χθρους κ&κευσαι, in qua Budaeus o Inς, promtus et paratus Interpretatur; sic resolvenda est: τοιουτος ἐστὶν, οἷος ἐστὶν ὁ βουλniιενος vel δυνόυενος κακωσαι τους ἐχθρους. Demosthenis item illud: Io γ' ἐπεζιέναι, quod Budaeus per verbum cupiebat interpretatur, eodem modo resolvetur rτοιουτος ἐν, Io ἐστὶν ὁ βουλο ιενος ἐπεξιέναι. Quod

etiam Pro Moto accipi apud Xenophontem asserit in illis verbis: χαριζο ιενον λ σοὶ ανδρι, sic resolvetur, χαρε- μενον ἀνδρι τοιουτέ', οἷος sv I. Natura namque relativa inserunt correlativa. Quod etiam si in articulis, a quibus inseruntur Pronomina. Advertendum nutem, obliquis huius adieetivi casibus instilliini adhiberi in Iocutionis resolutione Aristoph. Nubium v. II 09 Io.J

Qiiae locutio sic convertenda sit τὴν δ' τερα αυτου γνάθον στομωσον, οιαν δε aetnimo ἐς τα itia. πραγματα. Si autem pro δυνατr accipere malis accusativum ιαν, itidem supplendus erito nitivii cui cog τε adverbio, o στε δυνατον εἶναι ἐς τα ιει υ πραγ ματα.

υιυν , Io etiam eiitraim, αντὶ οὐ κωλυον aeripi, docet Budaeus in illis Demosthenis in id. g. 46. d. eLk. p. 29. d. Relah.l: νόννιυγι δ' αὐτον μοι apyco τοντνἰς βρεως νο/ιον ουδεν γα ola ἀκουειν αυτου τοὐνομου, i. e. nihil enim vetat, ut Budaeus interpretatur.

θεινοι, τιλλογεν, ni a vetat, quo minus addamus, latine reddidit. Item in illo Aristoph. Avium v. 967.Iὰλ ουδὲ, οῖον ἔστ' ἀκουσαι τῶν ἐπιών. Et in Ilo Iatonis Ουειν Io το, aluo ἐρωταν, si militer accipi sentit nomen οἷον. In Demosthenis etiam proxime italo loco, pro βέλτιον accipi posse nomen οἷος serit, verbaque illa sic transtulit nihil melius, quam ipsa verba Ieris udise. In quibus omnibus, et silmilibus exemplis, nomen Dia quale significat, et praesupponit suum eorrelativum τοιον, ni sit: οὐδἐ ἐστι τοιον ιον. Qua loquendi sorma, nescio an Latini usi sint. Certe, siri temporis Itali sic Ioquuntur non est talis res sicut

184쪽

οι μοι. 147 questo, ὀ ἐν te. Ne vero, quod in eiusmodi loeutionibus alicubi quadrare videtur nomen δέλτων, vel verbum κωλυει, in eo lam, quo nomen is positum est ideire p. 247. hoe pro illis usurpari dicendum est, neque etiam, quia id, quod per oti dicitur, per στε adverbium, vel per nomen διιοιος, vel λοιμος, an alia quaedam voeabula dies posset, ideo pro illis nomen is aeripi direndum est sed

sua idquo propria signifieatio, quoad fieri potest, conge vanda est, alioqui nulla erit vocabulorum proprietas, multisque alienam significationem tribuemus Neo nego, nomen Io pro δυνατὸν noeegsario aeciapiendum esse videri nonnunquam, ut in illo Gorgiae pro Palamed. p. 688. v. 29. d. eis. p. m. d. H. Steph.Jr laetitio, si si reducatur: τ ευρεῖν ου μον ῬιαD-

τυρας, ἀλλα καὶ ψευδομαρτυρας γ ν τοιουτο, ola εἰσιν,

συ εἴωθα ποπιν, apparebit, nomen ιον in sua rema nere si ificatione.

ceterum Ioν, adverbialiter , μετω Πιφάσεως καὶ οἷον pro βαρυτητος A αυφιαοιο profertur, ac si ico diceretur, ut in illo Homeri ola ἀνααας φαρμιχεται, et apud p. 248.

nomine subivnctivo, et op particula, qua et es divisim dieitur apud Aristoph. ἐν εἰργὶν 7 93I-33.J,

Qua etiam voce divisim nostro tempore dolentes inimur Italice, in priore ponentes accentum sui Dronunciationi suffragari videtin verbum nidi ειν et nomen i ζυς, ab hac voco derivata, in quibus ι, duas syllabas facit, ut patet ex metro saepo apud Homerum, Iliad. f. v. 408.J, t

185쪽

rivatio requirit, ut is vllabae literari subseribatur. Porro οιμοι ex partibus constare oppositis, non compositam Assvocem, indicat accentiis actitus, stipra priorem Positiis, qui circumflexus esset, si composita, et una dictio esset, cuius o snalis, pro brevi putaretur, quantum ad accentum uitinet, ut in ικοι, nominativo plurali, ad citius disserentiatuoικοι adverbium, Penncniit r. p. 249. Ceterum quod ad vocis huius constructionem spectat, aetendum est, Vocem Isto per se, sine casus adiunctions stare posse, ut in illo senatorior Sunes episti Prine.J:οιιιοι, τι δ' Itio θνητά τοι πεπονγ ιεν et tune iuxta sui ἐτυμολογίαν, hei mihi, significat. Additii etiam ipsi casus rectus, ut ι3ιοι ταλας et ι3ιοι κακοδαι/ιοον, apud Aristophanem passim ei tunc pro heu, dilutaxat occipitur, ut si ci ταλας, vel o κακοδassico diceres. Cum autem genitivus additur, ἐλλειπτικως dicitur, ut os ιοι πλακουν- τος Arist. Plui. v. II 26.J, ac si dieeret, ἰφιοι πλακουν- τος νεκα, i. e. dolendum est mihi propter placentam

amissam.

Hiquid obstet, nihilominus hoc esses vel tametsi I quid rem adiuvet, nihilominus non esset. Ex quibus ii

fertur, si nihil obstaret, multo magia situriun, ut efficere-ν 40 tur, vel, si nihil iuvaret, multo minus futurum, ut esseeretur. Nonnunquam os ως suppositiim του ἀλλὰ ve καὶ, idem efficit sine καιπερ vel a reo expresso, sed tamen nubintellecto Xenoph. II. ὁποιινmιον. c. . . .J πολ-

δένδρα πειρωνται θεραπευειν των ὁ φιλων και νεμιιένως ἐπιμέλονται. In qua Iocutione subauditur και περ vel και-t, praeponendum μως particulae. Quae eum Praeponuntur, tunc ρέως per se, sine ἀλλα vel καὶ subri, lieitur, vi καίπερ τουτων titio ἐχqντων, δμως ei Dj9jlige by Cooste

186쪽

Animadvertendum autem, in supra diei exemplo nou opus eas argumento a sortiori, sed tantum inserri absurduin, ex quo sequitur, non debere ita fieri.

υπη Iocala adverbium, respoudet τῆ ταντ', et mo ζ hi tum per Deum plerumque significat P ain: - πη αν ὁ λογος υσπερ πνευ/ια νερο, ταυτζ τεον i. m. quo cunque. Sic pud Gregor de aquis calidis erumpentibus:

Gναὐριθγνυνται, i. e. qua natura cedit, et Deum veι transitum praebet. Dicitrer et sine respondenis ταυτη apud Platonem οπηουμ. δοκεῖ αν τις σοι νωδελαντε κcυν αὐτὸν χειρω ποιεῖ/ὁπηουν ubi, itemadmodum ποουν quacunque ex arte signifieat, sic omni per e, quadam ex parte signine ae

nos admonet.

in orbe te rarum. Quae localis significatio, quia interdum ratiocinationis consequentia adhibetur, ut si dicas tibi tura, ego quoque esse possum. Quod perinde valet, ac si diceres si tu hic stare potes, ego quoque stare οβ3um. Dissilias by Cooste

187쪽

Idcirco actum est, ut που ratiotinationum, quas suae quentia vocant, priori parti erviat, non aliter, quam εἰ conditionalis. Quibus respondet τὸ irro in posteriori parti consequentiarum defitinatum ut de ipso supra dictum est, ubi etiam de reo susius disputaViInus.

οποταν. Oποταν etiam, et ὁπηνίκα temporis adverbia, euv-dem usui praestant, in priore consequentiarum parte positu, p. 243. quem που, loci adverbium et . Pro quando, quum et quandoquidem cansali accipiuntur Demosth. in Mid. q. 42.

i. e. τε εἶδον, vel ἐπειδὴ εἶδον. Sic apud Herodotum in Euterpe se. 3.J ώς ἐπι Μυριος βασιλῆος πως' ὁ ποτα ιδ ἐπὶ κτὰ πήχεας, ἐλαχιστον, Ddεεσκεν Αἴγυπτον τὴν νεοθε M. ιφιος, ubi πιυς εχ dictum est pro ἐπειδαν Sic apud Aristoph. in Vespis su 288-290.Jr

188쪽

Oπως. 151 ἐγχυτριεις tegeretur . Tunc uti praeceptis acciperetureto πως, ut saepe alibi aecipitur ἐλλειπτικέως, subalidiendo non solum ρα, σκοπει, φυλάντου, ευλαβου, sed etiam πώει, έιινοσο, et aliis Imperativis, si ad secundat per,

nouam sit sermo nec non cum iisdem in Indicativo formatis, si de se prima pernon sermonem habeat, uitis exempla non desunt. Porro praeceptis ad secundam Persouam per Imperativum modum seri sermonem necesse est, qui inperativus per Infinitivmi et verbiii δεῖ resolvitur, v. e. δεῖ σκοπειν πως Praecipimus autet dupliciter alii iiiiii

faciendum et prosequendum esse, et sit παραγγελιια ffirmatiarum ut pud Aristoph. sequit v. 688.J

aut fugiendi seu vitandum aliqiii praecipi iis, et fit παDύγγελιι negatium, adiuncta sir particilla, ita tutua Indicativiun refertur, ut in proximo dicto Aristophanis exemplo, et apud Platonem I de Repubi καὶ πως sιοὶ ιιν ἐρεις, ac vide, vel cave, ne mihi dixeris. Sic Demosth. πως τοίνυν περ του πολ-ιου ζειν ρεις, Per Iudicativum. Et Aristoph. in Nebulis sv. 256. 5 .l:

κελευεσθε, inco stri περ του δέοντος σοφωτεροι γε- νοιιενοι si σετε diciφθαρέντες. Ex quibiis plene diciis lociitionibus coniicero possumiis, Particulam πως cum verbo subsequente in Infvitiirum reduci posse. Puta illud HS ΟΡb. Irco εἶ to στο3 coσης, sic reducitur: καὶ ιέ- ινύσο εο ιοὶ στοι c0σαι αὐτον Et illud Platoni : πως

3ιῆ λοσετε διαφθαρέντες, sic: εὐλαβεῖσθε ιν λαθεῖν διαφθαρέντες. dein exeniet in defectivis locutionibus, si verbum, quod deest, suppleatur. Sic et reduci poterit

189쪽

152 πως. Ioeutio illa: οὐκ ἔσω πως σιγήσει/αι, . e. οὐκ im ι σιγqν, Vel υκ eo τροπος κακον γω σινισο ιαι, i. e. σι ην δυν σοι αι 'Hac eadem laquendi forma, qua Graeci per πως particulam utuntur, Latinos quoque usos esse per ne particillam, testatur Budaeus p. 503.J, tum defective, qualis est illa Terenti in Adelphis saet. V. so. I. v. 49 sq. d. ip.J ne nimium modo bonae tuae istae nos rationes subvortant, tum etiam plena qualis est in ne utoni saet. IV. c. I.I

aι ide, ut satis modo eontemplata ει .

r, M. Quam Iocutionem eum est sermo de praeterito, graece diei Posse negat. Per raeteritum autem Indicativi dici posse concedit hoc modo: transferens proximum illud ereniti in Heaut. ορα ι δε ιν λεληθας σεαυτον in κανως θεωρήσασα, eum tamen per praeteritum Subiunctivi, si non amica voee, eerte per ubiviactivum et participium graecodici possit: ρα ιιν ου ἱκανως τεθεcooζκυι λὶς Sed tit ad usum particulae πως revertarivir, dicendum, Iocutiones omnes Per πως ix factas, non solum Ormative, remoto ιν dici posse, veritin etiam negatis itidem per ρ- Ium ινὴ sine πευς, in forma dubitandi ut apud Platonem, ciλ υρα ὁ Συκρατες, ιιι πα ζων χεγε. Quod etiuiuoρα πεος ιιὴ dici potuit. De qua loquendi forana fusius dictum est paulo auis, op. XIV. vi de ira particula

vgeretur.

σκοπεῖν.

Quod autem πως ro πεως, διαπορητικῶς et υθυ-ποτακτως accipi sensit udaeus, i. - πευστικως et συν - 4M τποτακτικεῖ mιατι mutuis verbis: πως d ειθ 9 m-,ιστα οποῖος εστι, τὴν φιν, i. e. ut ipse vertit: quomodo putem scire potero potissimum , qualinam si ille faeie

nescio, an recto senserit. Ne ego quem ain, ut imitetur huiusinodi Iocutionem, hortarer, nisi alia invenerit exempla, in quibus talis loquendi forma clarius perspiciatiir aut certe praedici Luciani verba, quomodo dicta sint in loco Droprio, accurate consideraverit. Praeterea quod annotat Budaeus, αν δυνητικὰν ei παραπληρωι ατικυν udVerbio 3πως adiungi Optativoque et ubivnctis convenire, r-guit, ipsum constituere οπευς a notam serinalem cum Dj9jlige by Cooste

190쪽

tamen in exemplis, quae assert, eonstruetionis diversitas soli a particulae tribuenda sit, et idcirco non Amale in gregati m Voces πως ν sed soluta inter se, et ad dia versa relatae existimandae lint. iam in exempla Gregorii, quod adfert pro constructione cum Optasim προς ντουτο ιονον δέον, πco ανυιονον χαρισαιτο τῶ κατενεγκουσιν αὐτὰν ἀξίως αἱ/ιοσι, adverhium πως pro δν τροπον accipitur. In illo vero, quod pro constructions eum Subiunctis assert πηγνυειν δεῖ τὰ τας σχαλίδας υπτιας πως, ἐπαιρο/ιεναι χωσι τὰ συντονον, adve Num πως pro ἔν accipitur, tu utroque autem exemplo τ a verbo triuiutur. Porro Iros αν, Pro πωσουν i. o. Icunque accipi - 48. ἀοριστολογικῶς vel στοχαστ κως dictum est, ubi de αν πω μ' Particula agitur. Idem et πώσποτε dicitur. Demosthen, 'RNWψvν αλλ οπco που Ἀπεαλ7sis ια αρκει ιοι quatiscurique existimationis sim. Dicitur et Onco δι ποτε, interposita in 'ς δ

Iaco μν etiam ut citi latis vingi, ut notam formalem, exemplis probat Budaeus, in ilibus tamen e emplis Particulae acu et reseruiitur ad diversa, neu πως μη formulem coiislitulin uolain Irco stri. Animadvertendum Blitem, itemadmodixin πέος, Subiunctivo tinctum, medium ad fidem degignat sic si iii Infinisvm resolvatii finem ipsum designari, ut diud Aristoph. Nub. v. II07. 08 J

O articulus, ei liis obliqii omnes, in omnibus ori ilium generum usibus, saepe in priore parte argumen Digitia i Cooste