Excursor castigatus seu collegia canonicorum cathedralium vindicata adversus cavillationes anonymi aucthore Vincentio Pesce cathedralis ecclesiae Aversanae canonico theologo

131쪽

de resόyteris Paullum locutum vere liuic sensu Chrysostomus adstipulatur . Quid hoMUnitis urbis multi erant Episcopi Nequa quam , sed Presbyteros ira appellavit . rvnc enim adhuc communicabant nominibus. Quid disertius ex Chrysostomo , quam Presbyteros Episcopos tunc appellatos Quod ultimum X accipias , inquit , Episcopos Icilicet om

caros nomine Presbyrerorum . an aurem

converso , id non liquet. Qui, bone , id non liquet, quando id disertissime assirmat Chrysostomus tuus Quid is mihi faciet homuncioni, quandoquidem ipsi Chrysostomo abrogat fidena Nunc porro luxatum Hieronymum componit Noster. Nimirum , cum ex ipso Hieronymo constare dixisset , Episcopum resbyterorum fustrariis ledium gradum sublimiorem, accius primum obtinere quod &ego illi assentior), non debemus in deteriorem Partem accipere eumdem dicentem:

scopi noverint , se a is consuetudine , quam Dominicae di ostionis eritare Presbyteris esse majores , o in commune debere EccDiam retere . Arreetis auribus disse illimam cone illationem arripiamus a Magistro nro . Dixerat Doctor , Eccleseam fui aas initio rubernatam communi Presόyterorum eo lio , deinde ad unum Episcopum delaram sollieirtidinem , hac demum in re magis conis fuerudine , quam di positionis Domini ob

ritate si copo majores Presbyteris

132쪽

Ergo non iure divino quod primum est

sed consuetudine , aut saltem eclesiastica

lege Episcopi supra Presbyteros urisdictio

constat , quod nescio utrum tibi concessuri sint Theologi . Secundo consuetudo illa quae ad unum sollicitudinem piscopum dea tulit, eam antea toti attribuerat Presbyte- xio quin tamen ulla oboriretur Episcopalis potestatis imminutio quam rem tam saepe ac tantopere in me criminaris . Lec nimirum , Pergit , quoniam Aposoli ab initio etiam Seniores in partem follicitudinis S cIesiae admittebant meminerit Lector, quantam de hoc , quod nunc confitetur , lupe rius conciverit turbam cum tamen ipsa pleniorem haberent auctoritatem . Sed nonne se piscopi ex te pro sua in Presbyteros indulgentia, humanitate, benignitate illos in partem sollicitudinis se admisere, Madmittunt adhuc , qui pleniori sthac indigeant

Apostolica auetoritate Posea vero crescente Fidelium multitudine fatis duxerunt dichi mara removenda, cereris unum praeficereri id Probe , ut plura is fatuere , ac praeciperet,

Presbyteris inco viris . Atqui , si quando Episcopi consilii indiguere, ad maxime fuit crescente multitudine , negotiorum toleoppress . Deinde si plura , inconsultis resbyteris , iis permisium est saluere , ergo non omnia . In his porro erant Presbyterio obnoxii. Tertio ante schisma, nihil omnino Episcopo sine Presbyteroruna consilio moliri sat erat . Hec irinia ex latutis prina

133쪽

rio et piis recta consecutiones rosciscuntur viqnterim vides, quid neges. Illam quippe , pergit perpetuo Noster, in

gubernanda Ecclesia' constitorum communis. nem , quam Beeronymus ait initio feroatam, e quam nunc quoque in rebus arduis fua et Pr.e libus omnibus . Ingens nefas , Hiero

xyme , id sit ades Episcopis , quod ad schismata removenda Ecclesia prudenter invexit Sed qui suasionem appellat Noster, quam Hieronimus tantum non Legem appellat in

commune debere Ecclesiam reo ere , cum ς

ante , post Schisma res eodem modo se habuit ' E plieis s. Doctor his erbis Imirantes Moyse . . . In quae verba sic ego.

Hoc argumentum ab exemplo petitum, pr cedere non a pari, sed ut junt a maJoria minus. Si Moyses , cui datum est , ut solus praeesset consortium o Seniorum adsciv;t, quanto magis piscopis Presbyte-xoturn in administranda Ecclesia societatem non esse respuendam uae a me prolata a Distris, ne Moysi mihi exemplum incommorit. is enim , Moyses solas praeerat . t ego tibi concinens , in Presbyterio pi copus unus praeest, reponu Moyses oluntarie Seniores et Pit rhy ram novus in Scripturis' Ea consul Num. i. Ceteroqui , licet v lii nigri e Moyses Seniores in ministerium ης ζςpςrit, Episcopi perte pon ita . Nonne tu ipse paullo alite Hieronymo suppetias ter 'n , Insuetudin magis , quam dispuli-H uris divinae veritate ud ullum uiam M

134쪽

nvmus, cum meae vom exilitas sens conseperta fit. Putem eapite laborare, ut quavis

mat, quomodo eum oporteat se gerere e

. presbyterum tuis in vere iri mut

xera deputare, eui quenique viderit aptum Presbytero vero deferre ut parenti. Quis

hie non videat Filim Farente discrimentri ergo illos o mi perare rus Min

ibnne e sequitur i.sbyterum , ut pare tem praecipere oportere , non absolute quiadem, sed sub Episcopo, qui parentibus re- byteri is ipse parens est praecipuus Non se priaequitur , quod Nostrum commovit, Eceles procurationem Presbyteris etiam eis abjudiςandam , quando domestica

135쪽

re curam , a sollicitudinem parentibus a Ddieat nemo Sed cur mihi molestiam farcessit quando ultio eo tetur ipse abyteros ei vo col orare Iuberet 8 Nesis illis hidem in eapitis jura iiivadere , sed manus officium nemo eas sanus negabit In Aug hstino orro. --b te et me erepraedica Noster. Et ece tibi eximiae lilii

admirationis caussa . Nam multu, inquit superius erit, orentem Eccles. glarium ex ἡ-ώmorionem , non olitaria Dibo si manu tractandum , sed Fresbyterii junctis rigus exerendum; nunc vero totis Presbyteris illum permittit. Anne ego demum permitto , an Augustinus , crim verba dedi a quo hie exscribere non pigebit Ninfacile de erasi cleri rum ovi ove as ρ

Fr posto, cui orsa ess, eximitur. Αmine in auinciosum accipi Augustinum .as finiat. Dicat ergo quo sensu accipiendus sit Expectandum jubet , donec sustus infra de lio redibit sermo . Ego intere Augu-

siti testimonio his usus nili dissonum ab eo,

quod superius posueram , edocui Apostolico aevo ab Episcopis una cum lae,byte Ii anathenia pronunciari solit una ex epist ad Corinth satis vici . t uniae potuit isthaec b

stii lina se iis temporibus paullo inserit

ut Praeposito cuicumque potestas seret . utc. us anathenia intorqueret Sed . ex verbis

A. cuuialis adducor , ut generalis gulae

136쪽

υδ exeeptionem quamdam hie deprehendam ait enim potesas esu quod De quat 9 aperte ostendis non omnituis pruini ue ei Positi eam tum p testatem concessum esse Quam ille De utam maluerit appellare. Per me licebit

Sed mirabilis revera Noster esti in vili gustino da. eum locum alterum pili.

a. anterpretatur, I sc habet: hi num .i

cta es merito peccarorum meorum , tircundas αι us gubern-culoruin ιhi radereor, qui remum renere non noveram . Qui conquerenten ,

quod Presbyterat auctus esset , qui certe secundus locus est gubernaculorum apse primo non renuis; sed . tuum. erit , Aur Wisum Episcopatio coa Morem a Episcopo Valerio cooptarum o sie Tenedam apprimeri oblitus non erant quid tum porro Erat adhuc Sacerdos, Episcopus inuiuii erat Guberna, i

naculorum tradisus est . Quando niti eum I resister eonsecratus est is eurrit .mo ad tempus, quo vivente adhuc Valeri contra Niranios Canones, Episcopali .seeratione luctua est. Dat verba ipsius epist ioci. Aposto si copo meo te, ne Valerio, mi Uva orsnatus fran

ribilis excurso a Presbyterat ad Episcopa

137쪽

eerdotium in inius ordines . Episcopulum, a Presbytera:um , semper is Leonstabis immotum , primo Ordini pri in gubernacula 4eeuna secunda esse concre lita Augustinus de sese firmat , secunda sibi esse commissa. De Presbyterat ergo angustissimo sensu ac . . cipiendos est. Quam miserum porro tertium Illius effugium Horis summa es , inquit, Presisteros ex vi ordinia sui arros esse, qui se Meviarum cum rendor Sed Augustismis non sibi ephtadiarin traditam diei ad regenda gubernacula , sed ipsa sibi secundi Ioci tradita ubernacula. Me nempe tune temporis uisciplina ferebat , ut ordo esset a vi maeulis indivisus. Auctorem ii est. Veteris, movi est menti impune Noster poterat praeterire . i. mirum, cum ea mente hic productus esset, ut doceret pilavos in alio nomine -- eundi ordinis Meerdotes solere appetiare quam Commosbyteros Confaceruores suoa, ut inde regiminis Ecclesiastici inter eos ex -s ret eoi iunio Blitam Eeclesiae Pastor 1msImpiam , Iacia rem benignita r/- -- εὐιihuius erat, vae millies iam hactenus a

divi

138쪽

divimus , milliesque in seDentibus audituri

Superes hic ultimo loco exeutiendus Auctor op ista de septem Gradibus' cclesiae . D pliei ex eapite Noster eum alio avertere e

natur. Primo , quod mussice re roram tran ingere videtvr bed oculis opus erat Anony-

rro, ut nullum in vel bis illius latere mysterium dignosteret. Secundo, quod Presbyterorum iunia foti xhortatione , ac rarae catione , oe quos Iesistis senescunt , vult Auctorem concluderes. Qua ii re de more mentitur putabat sane neniinem integrum textum perlecturum , ut liceret ipsi difici illa ad botestatem ordinis referre . Sed ibi: Presbyter dicuntur , qui praesunt Ecclesia erim a cum Episcopo Onortes miniseriorum. initio, ut erimus , gotiora nouae celesse manssori uni Presbyteri. Haec porro Mgis eum uris die ione , quam cum Urdine cohaerent. Itane sibi, ut ad rem suam deri vel mutilos exhibere licebit Ser*tores Cur vero incerti nominis Auctores in testimoni resim dele elu non respuerim . satis collii- latisne rationem probari, ut opus non fue

rit Anonymo tumultuarium obus ausiariniexinri e uinum onsoriptione ibbitans

139쪽

5 1 4Ei, Noster praestare soleret, eiusque

'xcurrendi ingenium subsideret aliquantisper, confiderem, fore ut in agnis Leone,

Gregoria recensendis a me staret Fateturnii tirum se ad horum Darentias eneνasian

Eum certum eo alia omnia discerire , in minimum ovi aduers in iturum resimonii δε Movisset. Sed ego non mi-mmum quid, sed magnum aliquid in utroque illi ostendam. Ergo Fideles hortatur Leo, ut lationis Manicheos I, isteris deaua- Marant Sacerdotali auctorita Hione multaαδεν Sacerdotalis, linquit ille, auctorita es a Poarifce ibis . Quae si vera sunt, non Presbyteris hi nebulones, sed Pontifici sirent deuuntiandi , s ab hoe demum anathemate essent compescendi. Quid hi Presbyteri faciunt Quae eorum artes, nisi delatorum tantum Sed vide , amabo quid hic agerent resbyteria subdit statim; quae res, ni coacta Modo re ora ui, cum Eoi sevis, e presbyteri pedita in ct ulne iras m ex temporum ali rum disci Plana, qua a toto Presbyterio hae poenae i

140쪽

sIirebantur. am de delegata potenate quod

addis, ea complusculis post annis in e eleias obtinus . Ex Decretalibus apparet tot post saecula ordinariam adhuc Praepositis hane haesisse Multatem . ς hoc de argumentophiribus infra Subsistit hic aliquantulum Noster, ut scrupulis oecurrat meis peritissimus aeque acia mantissimus Medicus. Sed quoniam mediise in isthaec illi plus quam mihi, profutura est, hie ego etiam subsisto, immo ut ei maisgis morem geram, medicinae syngrapham hie exscribo. Ergo ille: Abbares, C Ordiis num Generatis ferint in incumentiis Conciliis. O ius rari pracro aliva non fecus ac Di scopi gaudent. Ae rorum id Pontis clis oncessionibus acceptum illi referunt, quod vi eo fatentur Theolori . Injecta manu hie ego

eum remoror. Si sic res se habeat eur coe- tum terrae permiscuit, cur clamoribus Onania

complevit, cur lanam ullam buccis reis pantibus toties ingeminavita eum totidem verbis idem ego in p. meo asseruissem nisi quod ego , Ecclesia largiente , id demum factum assirmavi ille Pontificias memorat

concessiones non verbis quidem, ea facti expressas Nonne totum ad concitandam in vidiam , ac calumniandum comparatum est φ Pergies deinde cum enim iupra implices Presbyteros non eminean illi sacrae ordinarionis claractere cumque vita plebium illi in Poncredita tira . . . via, alia via , Ut munifica largitione Pontificis, in eos der H 3 va'.