Animadversiones criticae Antonii Octaviani in Launoji Commentarium de matrimonio

161쪽

erat enunciare secundum Evangelicam et Apostolicam doctrinam non licere viris ac mulieribus Post repudium sine adulterii crimine altera quae

rere conjugia 3 Quare haud mirari debebat Ca

vallarius , quod hunc canonem reserens Gratia nus poStremam Partem omittendam duxisset: noverat enim is nihil illam ad rei summam pertinere , et canonis doctrinam sine ea clausula Sarctam tectamque plane servari.

LAPUT X.

Ecclesia a priori aselato irritas semper Babuit nuptias Post coulinentiase votum contra fas. Nanc disciplinam Romani quoque Principes suis leobus consimarunt. Aduersariorum Objecta restitantur. Si vetustiorum aetatum Synodos, et Ecclesiasticos Scriptores csia Latinos, qua Graecos conSu-Iere velimus, inveniemus profecto hos Omnes, uno excepto Augustino , de quo mox , nuPtias a sacris virginibus initas non matrimonia, sed stu-Pra , incesta', atque adulteria appellasse; Propter eaque docuisse eas non anto ad poenitentiam admitti debere, quam a turpi et inhonesto cou-

162쪽

. - . augio se divellerent , quod sane apertissimo est

iudieio , hujusmodi nuptias non Solum Velitas ,

sed etiam irritas a Priscis Ecclesiae Patribus exit stimatas fuisse. Atque cx his primus recensendusa nobis ost Cyprianus Carthaginiensis Antistes , tui medio circitor tertio Usaeculo pro Christiana Fide illustrem martyrii palmam est ConS utuS. Is Epistola ad Pomponiam data de virginibus

quibusdam agens , quae Postquam Christo con inentiam Perpetuam umerant , Iiberius cum viris eadem domo versabantur, isthaec habet :Si autem de eis aliqua corrupta fuerit depre- Ronsa, agat Poenitentiam plenam, quia quas hoc crimen admisit, non mariti, sed Christi A a Itona est; et ideo a timato justo tempora POεωα, Exomologesi factia , ad Ecclesiam re- Mat. Ouod εi Obuinate PerseMerant, nec Ectab inpicem separant, Scians sa cum hac sua impudica obstinatione nunquam a nobis a mitti in Ecclesiam POSSE , ras eae Plum Cet ris ad miniam delictis suis iacoro inci aut 1 . Tum Ui, inquit Ioco: Sio dum Orniari cultius, clam liberius evagari Dirgines Moliaris, θεεct Nir

I. V.

163쪽

gines desinunt, itaruVO dedecore corruptae, xii aes antequam nuptae, non mariti , sed Christi adultomo, quam fuerant Praemiis in gontibus sirgines destinataes , tam moma SV-plicia Pro amissa Dirinitate sensumo I). Itaque ex Cypriano si Sacrae Iirgines amissa virginitato sunt Christi adulterae ,Σcadem de caussa si nubant, injuriam immortali Sponso Christo faciunt, ac proinde earum Conjugia,

utpote adulterina, Prorsus irrita sunt cenSenda.

Porro initio IV. saeculi ex tota Hispania Illiberitamuti Concilium fuit coactum; cujus hic I gitur canon : Virgines quae SQ Deo dicase runt, si pactum perdiderint viminitatis, atquo ei m libidini sorMierint, non telligesntes quia amiserint, Placuit nec in sino eis dandam esse communionem. Quod si semel persuasae, aut in mi corPoris lusu piliatae Omni to ore seimo suae hujusmodi feminas egerint poclui lentiam ' ut abstinoane se a coitu ,ym quoia lapsae potius rideantur, eas in Ans communionem acet ero debere sa). Sane in hoc ca

164쪽

none quamvis nulla nuptiarum mentio sit sacta, admodum tamen verisimile est compreheusas suisse tum virgines, quae se occulto flagitio dedecorari sinerent tum Cas Praecipue , quae , Publice contractis nuptiis , sidem Christo datam saliore non dubitarent: quae quidem ita morti. proximae communioui reddebantur, si toto vi tae tempore Peracta Poenitcutia ab inhonesto complexu se abstinerent. Sed quod obscurius imilliberitano continetur Concilio , cIarissime CX- pressum habetur in alia Hispaniensi Synodo, quae Toleti eodem saeculo exeunte convocata sui anno scilicet 4Οo. Sic enim hujus Synodi Patres decernunt: DQUOtam idest sacram simiuom Peccantsem non recipiendiam in Ecclesiam, nisi poccar sierit, et desinons Genit a tam poenitentiam ascem annis. Postea adjiciunt: Ouas autem maritum ac merit , non admi tatur ad p nitentiam, nisi adhuc sis ento ipso ςiro casto pipere coePerit: aut postquam i so cesserit 1 . Quae verba adeo aperte ad rem noStram faciunt, ut nuIla explicatione indigeant, Paullo Vero ante Toletanam hanc Synodum, Seum T . - Concia. Tiael. I. can. 5. Tom. re Coracia.

165쪽

an. 598. Carthagine generaIe ex omnibus Ascl-cae provinciis habitum est Concilium; ubi plurimi

conditi sunt canones, quorum postremus adulteras Vocat viduas post Votum continentiae nubentes,casque a Fidelium communione arcet, nisi a conjugio separari velint Tales emo Pe Onae,

inquiunt Africani Episcopi, sino Christianorum

tur , Si despolionem , quam Deo promiserunt SPOΠω , non coactas , libidinosa cor Porine solutato, atquct ad secundas nullas transi tum fecorinti Cimo etsi piolentia irruont ab aliquo Pras Ptas fuerint, ac postea delocia tiones carnis atque libidinis pomauerct in con jugis rastori Oel piolento viro consesnserint, damnationi superius com rehensas sonebuntur obnoxias I . Praeterea quod eadcm disciplina, piam in Hispania de sacris virginibus, et Asri- ea obtiuuisse IV. aetate ostendimus, viguerit e

166쪽

dem tempore lix Italia quoque et aliis Occul setis regionibus, tum ex iis liquet , quae mox disserentur, inm praecipue ex Decretali Siri-eii R. Pontificis ad Itimerium Tarraconensem missa ;Gunde discimus inovaesios, Vel monachas , qui liberos o vetitis conjugiis Procreave rant, a turpi vitae Societate segregatos atque in ergastula detrusos, Perpetuae poenitentiae Sub jectos fuisse si :,Praeterea , ait Siricius, mο-nachorum quosdam , atque monachar m, ab, Deto proposito sanctitatis , in tantam P ω- staris demersos e e Iastariam, ut prius clan culo Oelut sub montisteriorum praetextu illicita ac sacrilem ae contagione miscuerint; POειρα-ro in abruptum consciontias domeratisus

perducti des it cilis complisibus tibero Alios ymo aporint, quod et publicae Ises , et E

clesiastica jura condemnant. Has rem in v victis dotestabit quo personas citamOHa6ωTiOrum coetu , Ecclesiarum quo Corasentibus eli minandas εἱ mandamus ; quatenus retrulas in suis ergastulis tantum facinu4 continua la- .

167쪽

mentation ntes puriscatoris posSint Poe- nitudinis ignetidemquerct , ut eis Mes ad mOm . com satiem solius misericordias intuitu per communionis gratiam possit indulgentia sub

Cave autem Putes ea aetate, de qua loqui mur, Severum hujusmodi institutum Latinos tantummodo , non item Graecos esse amplexos Nam Basilius in epistola sua Canonica, quam toto Oriento re Piam fuisse Omnes norunt, S lis aperto Ostendit, Cum Latina Ecclesia in hae: ro Graecam optime convenisse ; siquidem mulierum , quae Deo se devoverant, matrimonia stupra , et adulteria appellat, eorumque nosarias conjunctiones dissociandas omnino decernit. Et sano is de sacra virgine nubente ita si huiι 13 : Virgo aduit ae judicio su icitur. Otiomadmodum litur eum , qui cum aliena est muliere, adulterum nominamus, non prius admittentes ad communionem , quam a Pe cato cessaperit 3 ita Profectos et domos , qui iurginem habes , statuemus. Et alio canone et a. Canonicarum mulierum continentiam Proses siὶ Can. 18.

168쪽

sarum Stupra Pro matrimonio, non rePuten Iur , Sed sarum conjunctis omnino GDelia tur 1 . Tum alibi de monachis, qui continen- tiae votum violaverant H idem Praescribit su). Haec Magnus Basilius ; quibus similia docet c Ioberrimus alter Orientis Doctox Ioannes Chrysostomus. Nam hic loco per nos Superius citato ut probet mulierem , quae Virum suum T Pudiavit , non posse an tu illius mortem alteri nu-Ρtui dari, argumento a simili Petito sic loqui tur 5) : m enim Mirgini , cui perPetuo in sens' atque immortalis Sponsus sit, nubor tnunquam Iicor; ita mulieri nuptae Lunc δε- mum , cum vir obierit. Itaque ex Chrysostomo ut mulier, Vivente conjuge, si alteri nubat, 'adultera aspellatur , nec secundae nuptiae legi timae haberi possunt; ita Prorsus si sacra Vi go, cujus SPonsus, idest Christus, aeternum Vivit, contemto voto in manum viri conveniat, 'et ipsa adultera censenda est, ejusque conj gium ratumo esse nequit. Multoque expressius

169쪽

idem Chrysostomus alio sermone Ostendit monachos , qui continentiam prostentes se Deo ConsecraVerunt, non amplius Posse veras et legitimas nubtias celebrare, ot si uxorem ducant, adulterium, imo facinus adulterio longe gravius admittera , , cum injuria non homini, sed Deo mi 1 3. Sed pracstat disertissimi Viri verba a dire , quo melius ab omnibus ejus mens dign sci queati Legitima res , .inqui t, ecti conjugium s id ego consteor. . . . Sed tibi jam non est intwrum jura connubii sereare. Eum enim qui semel caelosti Sponso. hctus ab eo dipellitur, et uxorem ducit , adtiitUrium admittere certum est , quampia milites δε- ipsum nuptias Ooces s imo tanto id marius adulterio est, quanto pra stantior Dctus δεο-mino. quia ses decisicii dicens e uxorem ducere non νει t Deus. υ quoquo nota rSod adulterium prohibuit; at tu admittere ν lebas, quod absit, ut nimiriam connubio jun mris unquam. Ecquid miraris, si nuptiae pro adulteris neFulantur, quando conismnitia. Deus

i) Semr. seu e me. a. ad Theodorum capsum. T. I.

170쪽

ΙIeie profecto sateri prorsus coguntur adversarii nostri, haud facile ab aliquo inveniri posse Voces loquendique formas magis Perspicuas ac di rectas, quam quibus usus est hoc loco Chrysostomus, si nempe irritas monachorum nuptias osten ero ille velit. Quod si V. saeculi monumenta consuIere

placeat, iam initio sit nobis obviam Innocentii Pontificis epistola ad Victricium Bothomagen sem; in qua is statuit sacrarum Virginum nuptias aeque irritas habendas esso, atque irritum illius seminae conjugium ducitur, quae, Vivente adhuc viro, alteri nupserit; ideoque idem im- Perat, ac supra Vidimus imperasse Basilium , ut scilicet iis non ante poenitentiae peragenda facultas concedatur , quam peccare destiterint. Bem , ait, quae Christo spiritualiter nups rum, ει pelori a Sacerdotes meruerunt, si postea Mel publice nuserint, OeI se clanculo eorruerint , non saε admittendas esse ad poenitentiam , nisi is cui se junxerunt, de . araeotala recesserit. Si enim da omnibus haec ratio custoditur, ut quaecumque, Misenis Mim, ωiro alteri nupserit, habeatur a Dora , nec ei agendae poenitontiae licegma conce tur , nisi unus ex eis iuerit defunctua , quanto et