장음표시 사용
181쪽
iam tum intellavisse Constantinus, ad cuius maxime tribunal materia pertineret: quam perinde ad Melchiadem, Romanae Ecclesiae ea rem pestate Pontificem, per litteras transmisit: iubens vi partes inter ipse cognoscat & iudicet, litemque componat. Dist. 266. Ne nihil autem Schismaticis concessilia videretur; tres illius artatis celeberrimos euocate Gallia viros, Maternum Agrippinensem, Rheticium Augustodunensem, & Marinum Arelatensem Episco- pos, ut Melchiadi hac in caussa cognituro & iudicaturo adsideant.
Haec dum aguntur, nouae ab Anulino Proconsule litteric superueniunt , quibus significat dissidia magis indies gliscere : adeoque opus esse forma legitimi iudicij, qua praesentes sint & actor Sereus, omni quidem mora postposita: sicut & necessitas Ecclesiae
exigebat. Litteras itaque Constantinus ad Antilinum in Africa scribit, vi Caecilianum & accusatores eius, Romam transire iubeat, adscitis utrimque, quos utraque pars oportunos sibi putauerit denis Episcopis, aliisque ad caussam necessariis et addens, ut stato die, coram eius Vrbis Episcopo, controuersia quae inter ipsos est, x audiatur &finiatur. Eos Anulinus conuentos cum datos Iudices recusare Donatistae nulli auderent quod iusserat, Imperatori, facturos respondit. Guiat. 3. c. I x. Sed praeter Caeciliani te Donati Casensis, nomina cet
rorum ignorantur. Constantini ypistola ad Melchiadem sic habet.
Con tinus augustus Melchiadi Episcopo Romano , Salutem.
QuoNIAM eiusmodi litterae complares , ab Anulino clarissimo, , Africae Proconsule ad me missae sunt, in quibus constat Caecilianum ,, Episcopum ciuitatis Carthaginensium a quibusdam collegis suis in ,, Africa ordinatis Episcopis, multis de rebus in crimen vocari:& illud ,, mihi permolestum videtur, ut in his prouinciis, quas diuina proui- dentia vltrd ac sua sponte sub meum subiunxerit Imperium, & in is illis locis in quibus crebra hominum frequentia versatur, non modo,, multitudo ad deteriora deflectat & distranatur dissidiis, sed Episcopi ,, etiam discordiam inter se ipsi exerceant; Visum est mihi,ut idem Caecilianus, Diuili do by Corale
182쪽
c AvssΑ DONATI ET CAECILIANI. ac
cilianus, cum decem Episcopis, qui illum reum sacere videantur, & is decem aliis quos ipse suae litis diiudicationi necessarios existimauerit, Romam nauigio traiiciat: ut ibi coram vobis, & Rheticio etiam, & Materno & Marino collegis vestris, quos ea de causa Romam ma- turare iusserim, possit audiri, sicut sanctissima Dei lex, ut nostis, postulat. Atque ut de omnibus hisce plenissimam, accuratissimamque notitiam possitis habere; exemplaria litterarum ad me ab Anulino missarum, litteris meis subscripta, aduersusItaedictos collegas misi: uas cum vestra Grauitas perlegerit, exqui lite ponderabit quo mo o, quave ratione lis illa, quam supra diximus, diligentissime rectis- simcque di rimatur, & ex iuris praescripto tandem aliquando absol- uatur : quandoquidem illud vestrum studium minime latet, me tan- tam reuerentiam sanctae & Catholicae Ecclisiae tribuere; vi vclim Meos nullum generare schisma, nullam discordiam ullo in loco omni- uo relinquere. Summa magni Dei Maiestas, vos, honorat issimi viri,
multos annos conseruet. Euseb. ι. IO. c. s.
g. VII. Aiades Caciluinum a Noluit.
' r Elchiades acceptis Imperatoris litteris, alios praeterea Episc I I pos ex uniuersa Italia, quindecim numero, futuros asessores adsciscit. Erant hi Merocles Mediolanensis, Florianus Carsenensis,Zoticus Quintinensis, Stemnius Ariminensis, Felix Florentinus,Gaudentius Pisanus , Constantius Faventinus , Proterius Capuanus, Theophilus Beneuentanus, Sauinus Terracinensis, Secundus Praenestinus, Felix a Tribus tabernis, Maximus Ostiensis, Euandrus ab Ursino,Donatianus a Foro Claudii. optat. I. I. Iam & Gallicani Epistop praestituto die aderant: Caecilianus item, S donatus Casense, ambo numero suorum stipati. Itaque Constantino LII. Licinioque Coss. sexto Nonas Oct bris, qui dies in seriam scitiam incideba Concilium agitari coeptum, in domo Faustie in Laterano. Vbi consiὸente Melchiade, ceteri sque. octodecim, caussa Donati & Caeciliani in medium missa est. Opi. s. D
183쪽
Et ante omnia in personas accusatorum , de more inquisium, s rentne habiles ad id, di legitimae. Hic enim constitit, diacono adhuc Caeciliano, Donatum, qui nunc schismatis Carthaginensis auctor est, aliud ibidem schisma fecisse : rebaptizasse praetcrea nonnullos: &lapsis quibusdam, sacrae ordinationis manus iterato imposuisse: Donato ne haec quidem negare auso, tametsi poenam grauissimam mererentur, vetarentque in alium dicere. ' Verumtamen ne tam caussae diffidentia actorem reiicere, quam
siue i ure, siue lege, Cecilianus videretum iubet proferre quς parauerat. Conserit crimina non pauca : atque illud inurimis fere septuaginta Episcoporum Carthagine Concilium, cuius lententia damnatus, MEpiscopatu suo deiectus sit Caecilianus. Respondetis, inficiando crimina et absentem inauditumque se ab aemulis atque coniuratis com demnatum: quod ut ne sibi fraudi nocumentoque sit; omnia i
De criminibus igitur Donatus docere iussus, deficit. Adstabant in Concilio decem Episcopi, quos Imperatore praecipiente Donatus adduxerat, tamquam futuros adiutores suos: qui interrogati, quid sentirent; ingenue fatebantur, nihil sie certum exploratumque nosse, quod ossicere Caeciliano queat: optat. I. I. Aug. Coll. 3. c. I 2. Mai rini partem, multa confuse criminari, quae nec determinatam personam, nec liquidum testimonium habeant. Testes interim Ouales cumque ex Africa venisse;verum opera Donati, a iudicio esse subtractos. Dis. I 62. Quare producere eos iussus, primo iacturum se recepit: cumque moras necteret, iussus iterum iterumque, non testes solummodo, i eddi semetipsum, veritus damnationem, subducere Concilio coepit. Epist. cit. O Coi. s. c. I a. Ita ipso facto docuit, Casis Nigris Antistitem se esse: quando neque visus postea in Concilio est, neque ausus accedere.
' Cum ergo restare nihil praeterea videretur, quam ut pro Caeciliano ferretur sententia: Donatus nonnullos subornat, qui denuntiationis libellum, contra Caecilianum esserant. Eam ob rem noua de integro coepta cognitio agi tari: cumque multa quidem essent obiecta, nihil probatum ; caussam Melchiades terminandam duxit, collectisque assinorum opinionibus , omnium consensu sententiam
pronuntiauit. ' . O : ' . . s.
184쪽
CAusIA DONATI ET CAECILIANI. 1εγ
I. Et primo, criminatione omni Caecilianus absoluitur: atque integro statu, in Ecclesiastica communione rctinendus firmanciusque decernitur. Optat. LI AM. Epist. 162. II. Concilium septuaginta Episcoporum Carthagine ab inimicis ipsius nuper habitum, reicinditur & aboletur. Coll. ι. cap. ἔγ. III. Donatus 1 Casis nigris in Numidia Episcopus,tum quia schi L. matis totius auctor, tum quia sacrilega temeritate Baptismi ordiniscue Sacramenta repetere ausus esset, damnatur, & Episcopatu suo delicitur. Opt. I. i. AN. Coll. . c. I. Dist. I 62. IV. Ceteris ei uidem accusationis N dissensonis consortibus, si resipiscere vellent,proposta venia: quin & integer itatus permissus iis, qui a Maiorino in schismate ordinati essent: ea lege, ut quibuscumque in locis duo reperirentur Episcopi , quos dissensio geminasset; is confirmaretur, qui prior esset ordinatus: alteri autem eorum, plebs ' alia regenda prouideretur. Dιst. I 62. SententiaIrosecto qua nulla aequior, innocentior, integrior, magisque prouida & pacifica cogitari fingi ueposset. Quare lubet hic cum Augustino in Melchiadis laudem exclamare: O virum optimum l6 filium Christianae pacis, & patrem Christianae plebi si Conserte nunc istam paucitatem cum illa multitudine Episcoporum et neque numerum numero, sed pondus ponderi comparate: hinc modestiam inde temeritatemi hinc vigilantiam , inde caecitatem. Hic nec mansuetudo integritatem corrupit, nec integritas mansuetudini repugnauit : ibi autem & furore timor tegebatur, & timore furor incitabatur. Epist. I 62.
s. VIII. Non acquievise Schisema iri.
Vamquam post tam pacificum moderamen Episcopalis iudicii,
omnis contentionis pertinacia debuisset extingui; Epist. 68. non potuit tamen improbitas ratione placari. Quare Schismatici non iam Caecilianum modo, sed & Romanos iudices accusare & criminari coeperunt. Quomodo enim potest malus litigator laudare Iudices,
185쪽
quibus iudicatibus victus est ' Dist. I 66.
Et coram Imperatore quidem quemadmodum eis detrahere e nati sint, mox audiemus: in vulgus autem non sunt veriti spargere, corruptos ὶ Caeciliano fuisse. ι.3. coni. oesicon. c. 6 I. Melchiadem porro , corum posteri plurimis calumniis prostiderunt, traditionis diuinorum Codicum & Thurificationis crimine aspergere ausi : ι. raon ι. Parm. cap. s. ideoque iudicem in ea caussa legitimum non sitisse. Quod in Collatione Carthaginensi cum obiecissent; probare iussi, mini potuerunt: inanissimas licet vanissimasque nebulas, ex quibus nescio gestis, in pariete depingerent. Collar. 3. c. I 8. I post Coliat.c. a. O 13. Nam si verum id crimen norant,cur sibi prpiudicarunt ut apud ta- Iem Iudice caussam agere inciperent ἰ Cur non potius ante cognitionem, hanc aduersus eum exceptionem opposueret Aut cur non saltem postea quam caussa ceciderant, victi, iratique obiiciendum hoc ei apud Imperatorem putarunt lNeque enim unum insimulasse Μelchiadem contenti, alios praete ea complures eiusdem ordinis Pontifices , simili Traditionis ac Thurificationis labe macularunt, quos omnes generaliter incredibialibus, ut inquit Augustinus,calumniis sunt insectati: I.de νη. bapt. cap. 16. O ta. coni. Petil. c. 91. tamque insensum infestumclue aduersus Α-postolicam Sedem animum induerunt, ut eam, pestilentiae Cathedram, eodem Augustino teste, appellare non dubitarint. I. a. ut . Pse
Ita admissiim semel odium, animi lucernam extinguit. Verum ruta haec postea acciderunt; Romano Concilio terminato, Melchia-
es de exitu eiusdem, missa adImperatorem relatione, eum certi rem omnium secit.
s. IX. Melchiadis iudicium accusent.
ΑΛΛ, M Donatistae minime cessandum rati , ad Constantinum profio ciscuntur. Graviter ibi de Iudicibus queri, totamq; caussae actio-i nem elevare, & reprehendere. In primis Episcoporum, qui cognitioni prae-
186쪽
ni praefuerant, minorem suisse numerum, quam negotii totius grauitas postulabat. Praecipitasse deinde iudicium, re non satis cognita atque perspecta. Nonnullos etiam inter eos fuisse,qui,quod sentirent, libere eloqui non sint ausi. Denique non omnia se dicere permissos: atque inter cetera, quod Felix Apiungit anus Episcopus, manifestus Traditor esset: quo cum Caecilianus foret ordinatus, nullo modo Episcopum esse posse. Orare igitur se, ut alios, pluresque iudices statuat, qui cognitam denuo controuersiam terminent. Epist. I 6 a. OI66. - o. Bapta. I 6. Disi.Constant. ad Cres Dracus
Constantinus, quamquam de Episcoporum integritate iudicioque minime dubitaret, a dei que noua cognitione nihil opus enset: attamen cum Donatistae nullum interpellandi finen in erent, Felicis traditionem inuidiosissime exagitantes; ut seditiosorum hominum quomodolibet ingenia placaret, cessit tandem eorum improoitati, facere pollicitus quod postulassent. Verumtamen primum omnium ad AElianum Asricae Procons lem scribit, hancque et Felicis caussam, remotis omnibus nec ussitatibus aliis, publice examinandam committit. Alianus diligentissima seuerissimaque cognitione habita, talicem Episcopum iunocentem, atque ab omni obiectis Traditionis crimine alienum d cprehcndit: tum vero Ingentis,scribae illic publici, pessimam fraudem: qui a D natistis, ut simile vero est, emtus,ad Alfij Caeciliani, Magistratus Adiiungensis, epistolam pluribus additis, eam corruperat. Quamobrem veritatis exprimendae caussa, quaestioni subicctus ingentius, Vngulis coeperat vexari r tortusque fui siet; ni properὸ Ziquentium ciuitatis Decurionem se proclamans, in carcerem esset receptus , donec consultus Imperator super eo respondisset. Epist. 62. Exstat Proconsularis sententiae, qua purgatus atque absolutus est
Felix, qua dam apud Optatum pars, sed plenior apud Augustinum, his verbis et Ex professione Caeciliani erat is Magistratus ciuitatis sY ι Aptu
187쪽
r i LIB. II. C AP, II. - Αμ gitanae qui Acta salsa esse dicit, & epistolae plurima addita:
manifestum est, qua voluntate haec gesserit Ingentius et & ideo rectis , pietur in carcerem : est enim arctiori interrogationi necessarius. Felicem autem religiosum Episcopum, liberum esse ab exustione instru-- mentorum Dei ficorum, manifestum est , cum nemo in eum aliquidis probare potuerit, quod rcligiosas Scripturas tradiderit vel exusserit. - Omnium enim interrogatio subscripta, manifesta est, nullas Scriptu-- ras Deificas vel inuetuas,vel corruptas,vel incensas fuisse. Hoc Actisia continetur. quod Felix Episcopus religiosus, illis temporibus nee praesens fuerit, neque conscientiam commodauerit,neque tale aliquid fieri iusserit.l.3.conr.Cresc.c.7o. Contineturque Actis purgationis Caeciliani & Felicis, quae integra in lucem produxit Pithaeus, cum Opt to editis. Gesta haec sunt Volusiano& Aniano Cossi decimo quinto Kalendas Martis, proximo post Romanum iudicium anno. I. post. Collat. ωm s
Causa Ingeniij decurionis , falsarij.
IMperator , post acceptam de Felicis innocentia AEliani Proconsulis relationem , ad Probianum succetarem ipsius mox scribit, iubetque ad se Ingentium transmittit ut Donatistarum improbitas, 1 quibus indies lacessebatur, illo praesente ac coram posito, comprimi coercerique posset. Exstat huiusce rescripti exemplar, non uno loco apud Augustinum, estque tale:
Imperatores Cesares, Flauius Constantisius Maximus, ου' κα- lirius Licinianus Licinius , ad P obianum Proconsilem Apricae
AELIANus praedecetar tuus,merito, dum vir persectissimus Verus Vicarius Praefectorum tunc per Africam nostram, incommoda vale' tudine uteretur,eiusdem partibus iunctus,inter cetera etiam id neg
188쪽
tium vel inuidiam quae de Caeclliano Episcopo & Ecclesia Catholicst ovidetur esse commota, ad examen suum atque iussionem,credidit esse i reuocandam. Etenim cum Superium Saturianum , & Caecilianum, Magistratum Apiungitanorum, & Saturninum Excuratorem, & Callidium iuniorem eiusdensciuitatis Curatorem , atque Solonem 4 μ seruum publixum suprascriptae ciuitatis , praesentes osse secisset , au- dientiam praebuit competentem : adeo ut cum Caeciliano fuisset'ob. ει iectum, quod a Felice eidem Episcopatus videretur esse delatus, cui cum diuinarum Scripturarum proditio atque exustio videretur obiecta; innocentem de eo Felicem fuisse constiterit. Denique cum Ma-
ximus Ingentium decurionem Liquensium ciuitatis, Epistolam Cae- ciliani ex duumviris falcasse contenderet; eundem ipsum Ingentium suspensum , actis quae suberant pervidimus, & ideo minime tortum, quod se decurionem Liquensium ciuitatis esse asseuerauerit: unde voluimus cundem ipsum Ingentium,sub idonea prosecutione ad Co- mitatum meum Constantini Augusti mittas, ut illis qui inpraesentia- rum agunt, atque diuturnis diobus interpellare non desinunt,audien- tibus, & coram assistentibus apparere di intimari possit, Dum cos Caeciliano Episcopo inuidiam comparare, atque aduersus eum vio- lenter insurgere voluisse. Ita enim fiet ut omissis, sicuti oportet,eius- modi contentionibus, populus sine dissensione aliqua , religioni pro- priae cum debita veneratione deseruiat. l. 3.
s. XII. Schisematicorum pervicacia.
ΗΑc tam euidenti' ordinatoris Caeciliani purgatione, cum ora Donatistis penitus clauderentur ; a solitis calumniis expetiere praesidium, dicentes Iudicem gratia fuisse corruptum e ubi nihilominus constabat Felicem fuisse absentem. Quapropter idipsum in Collatione Carthaginensi repetendum existimarunt: primum addentes, suppositas fuisse personas i ac deinde Felicem absentem non recte. fuisse absolutum. non cogitantes alia de caussa Felicem potuisse absentem esse: imo magis ad declarandam Felicis innocen-
189쪽
iam profuisse, quod absens fuerit absolutus, quia gratiae suspicio, si .
praesens esset, potius oriretur. Collat. . cap. 26.
Sed aliam interim, eamque duplicem, contra iudicium hoc, sibi aliquando in priuata collatione obiectam reprchensionem , meminit Augustinust quod nimirum haud debuerit Episcopus Proconsulari, sed Episcopali iudicio purgari. Quasi vero Proconsul AElianus hanc ἀsibi cognitionem arripuerit, ac non potius ab Imperatore impositam sit executus. Quamquam & Donatistae ipsi, cauta huius Imperat rem iudicem poposcerint, imo ad eum, uti post audiemus, ab Episcopis prouocauerint. Altera criminatio erat di nimis seueram ae terribilem in materia Ecclesiastica quaestionem habitam fuisset eo quod Ingentius in ev leo suspensus, prope iuerit ungulis vexatus. Sed numquid absenti Felici id imputari debuit, aut praesens etiam contradicere potui ne tanta diligentia vel severitate quaereretur,cum eius causiam inueniendam Cognitor agitaret ' Quid enim aliud Milet, nolle sic quaeri, quam de crimine confiterit Dist. 16 a. Ad extremum sumnae erat impudentiae, quod, eum haec Acta obliuione sepulta Donatistae existimarent, auu sint aliquando conaminisci , Felicem in hoc Proconsillari iudicio, a Vincentio nescio quo, de Traditione fuisse conuictum t quod Cresconius Augustino obieeit. ι Iamr.C Ucon.c.69. Contrarium enim patet ex Actis,quae etiamnum legi, ante diximus.
Synodus Aretit ensis in causa Caeciliani a Constantino in icitur.
HIs ita gestis in Africa, Imperator ad proximas Kalendas Augusti, cum alias Ecclesiasticas ab caussas,tum vero ad Caeciliam de Donatistarum discutiendam controucrsiam, Arelate conuentum in
dicit, euocatis quamplurimis Italiae, Hispaniae,Galliaeque Episcopis: I.I. conr.Parm. p. s. inter eos dc Chresto Syracusano in Sicilia, hisce litteris σι - μ
190쪽
constantinus Augustus Oresto Syracusano Epycoo
IAM DvDv Μ cum nonnulli improbo & peruerso animo, sancta religione, & caelesti Euangelii doctrina ac potentia, & Catholica Ecclesiae opinione desciscere coeperint; cupiens equidem eiusmodi lites ac controuersas inter vos ortas ditatuere, ita scripsi, ut missis Gallia quibusdam Episcopis, quin etiam ex Africa aliis aduersarum μpartium accersitis, qui inter se maxima cum pertinacia di animorum contentione digladiantur, Episcopo Romano etiam coram , hoc dissensonis quidquid videatur, possit illis praesentibus accurata diiu- dicatione in rectam viam deduci. Verum quoniam sicut usu venit quidam tum salutis suae, tum veri cultus, qui sanctissimas Christi religioni debetur, penitus obliti, adhuc priuatas inimicitias exercere,& graues simultates gerere non desinunn, dum nolunt aut Concilii iudi- cio iam facto acquiescere, dumque definite assirmant, paucos admo- dum fuisse qui tuas ipsorum sententias palam in Concilio prosere- 'bant: iique ipsi cum non omnia quae ante quaeri debuerant, accurate quaesita essent, ad iudicium dangum propere & valde celeriter festi- nabant, atque ex his omnibus ea fieri contigit, ut tum illi ipsi quos
fraternum & concordem animorum consensum inter ipsos retinere 'oportuerat, turpi, imo nefaria & impia dissensiona distordent; tum aliis hominibus, qui mentes a sanctissima religione alienas habent, anis iam ludibrii & irrisionis praestent. Idcirco mihi sedulo prouidendum' erat, ut illud, quod poli iudicium antea pronuntiatum, sua sponte componi & tranquillari debuerat, etiam iam tandem multis praesen- tibus Episcopis, exitum & finem consequatur. Proinde quoniam plurimos Episcopos, ex locis diuersis S: prope infinitis, in urbem Arelatensium ad Kalencias Augusti conuenire mandauimus; Tibi etiam per litteras significandum putauimus , ut accepta rheda publica a Clarissimo viro Latroniano Siciliae condu- ε etore, duobus item aliis Episcopis ex sede secunda, quos tu ipse tibi maximὶ deligendos iudicaueris, tibi in societatem adscitis: quin e iam tribus famulis, qui vobis inter vias ministrent assumptis, ad eum idiem in loco praescripto, aliis occurras: quo per tuam Grauitatem, & consentientem sententiam reliquorum qui eo commeant, hoc dissi- dium quod hactenus improbe ob turpes & scelestas concertationes'