장음표시 사용
291쪽
omnipotentem seum Peniam aliorum mereri delictis- Quamobrem quanta pos
sum juvluariane deposca , νt fi defia da res est. ιπηεxivi defendatur ,.ab ιη ποιentibis malim separetur. De damnis facilis potess haberi taxatis , ranium supiuia d*νecamar. Exstat Epistola inter Augustini, numero ro I. Resipondit Augustinus inter alia,quibus optime Nectarium instruxera i , his verbis: Nobis cordi est neque Christianam omittere masuetudinem, neque perniciosum ceteris imitationis exemplum , in illa civi tate relinquere. Quomodo id agamus aderit Deus, si eis non ita grauiter indignetur. Alioquin & mansuetudo quam seruare cupimus, di disciplina,qua uti moderate nitimur, impediri potest, si Deo aliud in occulto placet, siue iudicanti hoc tantum malum, stagello acriore plectendum: sue etiam vehementius irascenti, si hon correctis, nec ad se conuersis,ad tempus esse voluerit impunitum. Dist.2o2. In summa, quia in ciuitate illa non erat innocentes a nocentibus, sed minus nocentes a nocentioribus discernere: erant eni'a scelerati omnes, quibus etsi non facientibus neque immittentibus, tamen νο- lentibus, suerant ista commisia: censebat Augustinus aliqya disci elina
coercendos, ne maneret impunitum furoris tam immanis exemplum.
In quo,Non pr*terita,inquit,vindicado, iram nostram pascere stud mus,sed misericorditer in futurum considendo satagimus. εἄdem Dist. quam sic denique,vltimis Nectarii verbis resp5denuconcludit:Dam-- in quae illata fiunt, vel toIerantur a Christianis, vel rςkrciuntur per Christianos. Animarum vero lucra, quibus acquiriodis cum periculo etiam santuinis inhiamus, & in loco illo quaestuosius prouenire, c Hii, locis illo exemplo non impediri, desideramus. .
Psidim Calamenses Epist. ad Im' proficiscitur.
Nectarius iterumscribit Augustino.
ΡOssidius ergo Cala mensis Episcopus Catholicus, exponudae indignitatis rei gratia, implorandiq; contra Paganorum furorem siue
292쪽
auxili j,sitie vindictae,ad Imperatorem Honorium Rauennam nauigat. Quod ubi Neetamus accepit, veritus exaetium iri mandato Honorii iustissimas ab reis pcimas;ad Augu Itinum altera vice litteras dedit, quibus & iam memoratis Augustini respondet, & Cala mensium suorum negotium agit,ita exorsus: Sumptu litteru Emmteratu tua, quibm 3dolorum cultam ct templarum carimonia destruxisti, audire mihi νιμ sum Philosophi vacem, &c. His itidem Augullinus respondit: homulamque Gentilem terrestris patriae amore deuinctum, & Qecutientium I milosophorum auctoritate subnixum partim corripien , partim insti ueὀs:nunc blandis,nunc aculeatis sententiis percreuit. Di t. 2 3 . t
Paganorum in Colonia Sussectana insania, ab
SVffectani deinde in Prouincia Byracena , sollennia quoque insanientes, postposito legum S iudiciorum timore, sexaginta Christianos oeciderat. myUrol. Rom. io . Aut Totidem numcro casos rcfert Augustinus Epistola a67. atque 'immanitatis famosissimum kejus de inopinatam crudelitatem appellat, increpatque: effusi deinde sanguinis caussam exquirit his verbis.,, Si Herculem vestrum dixeritis,inquit,porro,reddemus, Adsut meis talia,saxa n6 dusunt,accedunt marmoru genera,suppeditat artificumis copia. ceterum Deus vel sicum diligentia sculpitur,tornatur, & or- ,, natur. Addimui & rubrica quae pingit ruborem,quo possint vota v stra sacra sonare. Nam si vestrum Herculem dixeritis; collatis singuIIs nummis, ab artifice vestro vobis emimus Deum: reddite igitur acii A mas, quas manus vel tra contorsit. Et sicuti nobis vester Hercules redhibetur ; sic etiam a vobis tanto M animae reddant . m cauo increpandigenere,ut scilicet restituto sibi Hercul trucidatos a se hommes vitae Suflectani re mententi ovim possibilaei stud non esset, satis arguit paganorum temerariam immani tatem:qua unius idoli facile reparabile damnum, tot hominum caedibus compensam v
293쪽
Verum ut sciamus, non hic tantummod3, sed alibi etiam, Hercu- Iem in cultu fuisse; adeundus est Sermo sextus inter nouissimos Quadraginta,qui Parisiis prodierunt: ubi suggestum a Christianis Proconsuli Carthagine fuit,ut Herculi illudere liceret.
An licitum, Paganis idola tollere '
FAs non esse Christianis, pro libitu, sua Paganis idola tollere, clari docuit Augustinus, Priusquam haec fortassis agerentur, dum ait: Hoc dicimus Charitati vestrae, ne faciatis ista: quando in potestate vestra non est ut faciatis. Illud prauorum hominum est, furiosorum Circumcellionum i & ubi potestatem non habent saeuire, bc velle mori properant sine caussa. Audistis quae vobis legimus, omnes, qui nuper in Mapalibus ad---fuistis et Cum data vobis fuerit terra in potestatem. Prius ait, in potestatem: de Desit. 7. Tic dixit,quae facienda sunt. Aria eorum, inquit, straetis lacos eorum com- θ ra. minuetis, o omnes titulos eorum confringetis. Cum acceperitispotestatem, hoc facite. Vbi nobis non est data potestas, non facimus: ubi data est, non praetermittimus. Multi Pagani habent istas abominationes in fundis suis et numquid accedimus & conseingimus t Prius enim agi semus, ut idola in eorum cordibus confringamus. Quando Christiani& ipsi facti fuerint ; aut inuitant nos ad tam bonum opus,aut praeueniunt nos: Modo orandum est pro illis, non irascendum illis. serm. 6.
Iam, cum templa, idola, Iuci & si quid eiusmodi, data potestatoc quod nunc equidem euenerat euertuntur, quamuis manifestum est cum id agimus non ea nos honorare, sed potius detestari; ideo tamen in usus nostros priuatos dumtaxat & proprios non debemus inde ali quid usurpare: ut appareat, nos pietate ista destruere, non auaritia. Cum vero in usus communes, non proprios ac priuatos, vel inh norem Dei veri conuertuntur; hoc de illis fit, quod de ipsis hominibus , cum ex sacrilegis & impiis in veram religionem mutantur. Epist. IIε
294쪽
Augininus studet Madaurenses a Paganimo
ΗAc circiter tempestate ciues Madaurenses quos fratres suos &parentes appellat, sed Paganismo adhuc immersos cum Augustino negotia sua curanda imposuissent, quae quidem Florentinum concernebant ; luculentis admodum rationibus ab Idololatria ad Christi fidem suscipiendam i quod iam Orbis i terrarum maximis incrementis secerat conatus est adducere. Videtis certe inquit inter alia simulachrorum templa partim sine reparatione collapsa, partim diruta, partim clausa, partim in usus alios commutata. Ιplaque simulachra vel confringi, vel incendi, vel includi, vel destrui: atque ipsas huius saeculi poteitates , quae aliquas do pro simulachris populum Christianum persequebantur , victas ocdomitas, non a repugnantibus,sed a morientibus Christianis:& comtra eadem simulachra, pro quibus Christianos occidebant, impetu suos, legesque vertisse : & Imper ij nobilissimi eminentissimum culmen, ad sepulchrum Piscatoris Petri submitse diademate supplicare. Haec omnia Scripturae diuinae, quae in omnium manus iam veneruatν ante longil a tempora, futura esse testatae sunt, dcc. Dist. 2. Occasionem hisce, aliisque sermonibus Madaurenses alloquendi dederat, quod in litterarii m suarum limine Madaurenses scripuisint Patri Augustino in Domino salutem: & denique subiecissenti optamsi i Domine in Deo o Chrisso eius, per multos annos semper in Gero tuo Psor Ex quibus arbitrabatur,quandoquidem a toto Madaurensium ordi' ne siue Magistratu Epistola venisset ς aut ad ipsum Dominum S dipsam aeternam salutem iam csse conuersos,aut per ipsius minita rium desiderare conuerti. . Nam si non ita est, inquit,quaeso vos , quid laesi, quid offendi , neuolentiam vostram, ut me titulo Epistolae vestrae irridendum pQ vius, quam honorandum esse Putaretis rad. Dist. Sed erit mox ix tam de Paganis dicendi occasio.
295쪽
AvGUSTINI STUDIUM ERGA DONATIST. 28sCAPUT III. AUGUSTINI ET EPISCOPORUM
AER l CANOR UM ERGA DONATISTAS STUDIUM . .
Nondum Petilianus, duobus libris confutatus, responderat, cum Anno Augustinus fratribus, ad suae dispensationis curam pertinenti- O bus, Epiliolam direxit: in qua quia de Unitate Ecclesiae,quam sibi Donatistae vindicabant, disieruit, eodem titulo nuncupauit. Istud colligitur eiusdem Epistolae initio, ubi Petilianum ad rei pondendum prouocat, his verbis: Defendat verba epistolae suae, & si potest ostendat responsionibus meis non ea suille refutata atque conuicta. Aut si hoc non vult; faciat & huic epistolae meae, quod ego illi ipsius, cui iam respondi. Illam quippe scripsit ad suos, sicut ego hanc ad vos: cui si velit, etiam ipse rei pondeat. l. de Unit. EGι. cap. I. Quia autem cum Donatistis quaestio Catholicis erat non de Capite, sed de Corpore, id est, non de ipso Saluatore Iesu Christo, sed de eius Ecclesa; Idipsum caput, inquit, de quo consentimus , ostendat nobis corpus suum, de quo dissentimus: ut per eius verba iam dissentire desinamus. Ille est autem Unigenitus filius, & Verbum Dei. Et ideo nec Prophetae sancti vera loqui potuissent, nisi ab ipsa V ritate, quod est Verbum Dei, manifestaretur eis quod dicerent, & i iis beretur ut dicerent. Proinde prioribus temporibus, per Prophetas sonuit Verbum Dei , deinde per seipsum, cum Verbum Caro factum est, & habitauit in nobis: deinde per Apostolos, quos misit ad pra dicandum, ut esset salus usque ad fines terrae. In his igitur omnibus, quaerenda est Ecclesia. l. de UmiaticI. c. . Quamobrem docet in hac Epistola, veram Christi Ecclesiam, C, Nn a' tholicam
296쪽
tholicam esse deberet quo vocabulo eam maiores nominarunt, ut ex ipso nomine ostenderent, quia per totum est: secundum totum enim ιθολον Graece dicitur. eod. l. c. a. Docet, inquam, primum ex Legeribi d. c. 6. ex Prophetis : c. 7. ex Psalmis: c.8.ex Euangelio, c. Io. ex Actis Apostolorum i s. Tr. denique refellit argumenta, imo delix menta Donatillarum, quibus paucitatem suam commendare, de superbe stabilire conabantur, dicentes r Orbem terrarum apostatasse, solamque remansisse Donati communionem. eod. i. c. II. O sieqq. Idem argumentum alibi pro re nata pertractat,ι. 2. coni. Retu. c. 38. La. coni. ud. c. a. O sieqq. Epist. 48.3 o. Ist. ιγ r. &c. Etenim in omni, ait,
loco, dixit Paullus bonum odorem esse omnes fideles; & contradicitur: , dicitur, Africa sola bene olet,lotus mudus putet. Enarr. in Vati
Epistola Augustini ad Generosum.
P Raeterpropter hoc tempus contigisse videtur, ut Cirtensis siue Constantiniensis Eccletiae Presbyter quidam litteras ad Gen rosum daret: quibus ut ad Donatistas eum alliceret, seribebat, gelum sibi iussisse, ordinem Christianitatis ciuitatis istius insimare. Respondit suo, aliorumque nomine Augustinus, ad quem Presbyteri Donatistae litteras Generosus transmiserati Quod licet scribenti Presbytero Angelus adstitisset quem sibi ille propter Generosum adstitisse, quantum erat arbitrari, astuta vanitate confinxerat) 8c haec ipsa dixisset, quae Presbyter mandato illius , Generoso se insinuare dixerat; oportuisse illum Apostolicae sententiae memorem fieri , qua
ait: Licet nos, aut angelus de calo, νοbis Euangelizauerit, prater id quod Euangelieauimus vobis, AnaIbema sit.
Nam cum Euangelizatum sit per vocem ipsius Domini Iesu Christi, quod omnibus gentibus annuntiabitur Euangelium eius , & tunc erit finis: has promissiones tenenti si Angelus de caelo diceret, Diamitte Christianitatem orbis terrae, di tene partes Donati, cuius ordo tibi exponitur in Epistola Episcopi tuae ciuitatis; Anathema ined berct: quia te a toto praecidere, bc in partem contrudere conaretur ,
297쪽
& alienare promissis Dei. Si enim ordo successionis considerandus est, certi sis ab ipso Petro numeratur: uti ipse ibi enumerat Augusti nus, usque ad Anastasium qui tum praesidebat, in quo nullus Donatista Episcopus inuenitur. Dist. I63.
F. III. Honorus contra Donatistas Edictum
OVia vero Catholicorum Imperatorum, pro Vnitate Ecclesiae, curam & Zelum taxans Petilianus, satis in eos impudenter inuectus fuerat, dum ait: Quid autem vobis es cum Regibus seculi, quas
gnita Honorius , referente fortassis Episcopo Calamense Possidio, paulld ante ut diximus, ad Comitatum profecto ; huius Anni mense Februario praecipite, ad retundendam Donatistarum perfidiam, ita edixit: Rescriptum, quod Donati illa a Iuliano, tunc Principe, impetrasse V dicuntur ; proposito programmate celeberrimis in locis volumus an- leserri, &gesta, quibus est eiusmodi allegatio inserta, subnectit quo Omnibus innotescat, & Catholicae confidentiae stabilita constantia, di Donatistarum desperatio fucata perfidiae. Dat. V. Kalend. Martis, Rauennae,Stilicone & Aureliano Cossι. 37. de haret. Cod. Theod. Ita demum in Donatistarum dedecus, populique ludibrium abiit, quod ab uno Apostata pro se impetrauerant.
s. IV.Carthaginensi Concilium ad tostendum Donat starum schisma: cuius magna pars Augustinus.
ANno sequente, cum Episcoporum Prouinciae Carthaginensis Anno desiderio Λnastasius Papa satisfaceret, utique mittendo quod sol. N n 3 postula-
298쪽
286 LIB. ΙΙΙ. CAP. II. postulauerant, supplemento Clericorum; tum in primis hortatus est
atque mandauit,ut extinguendo schismati,& Vnitati sarciendae cum Donatistis, gnauiter incumberent. Quam vero Patres, ac praesertim Aurelius Carthaginensis Episc pus, non insuper habuerint Anastasii voluntatem, vel inde liquid cipatet; quod ad Idus Septembris eiu siem anni, generale totius Africa Concilium Carthagine indixerit: quod tum perinde habitum est, Vincentio & Flauito v v. CL. Cossi in Secretario Basilicae Restitutae: serioque deliberatum, quo potissimum pacto res tanta tamque difficilis ageretur. Verum quidem erat, sectos inter se Donatistas , ncque una tantum ab inuicem secessione diuisos,nihil stabile aut diuturnum
polliceri: attamen magna eorum, maiorque numero obstinatio, nullam aut exiguam spem praebebat. Praesertim, cum persecutionum
importunitate superati Maximinianistae, in pristinum unde exierant gremium, magna ex parte se dedissent. Synodo Augustinus intererat. Qui tametsi omnem hactenus di ligentiam & facundiam , reducendis iis hominibus impendisset; ae
saepenumero monstrasset, Codicum sacrorum traditione cuius o casione Ecclesiue unitatem Donatistae ruperant longe maius esse sa-
crilegium schismatis; dum ait: Si traditio Codicum scelerata est, quam Deus in Rege qui Hieremiae librum incendit, morte publica
vindicauit; quanto sceleratius est sacrilegium Schismatis, cuius auctores, quibus Maximianistas comparastis, aperta terra vivos absorbuit lust. 1 r. Et alibi frequenterj tantae nihilominus operae pretium haud retulerat. Eo interim tum auctore, visum est congrcgatis Patribus rem sola enitate tentandam : verbo esse agendum, disputatione pugnandum,
ratione vincendum. Atque in hunc finem censuerunt, petenda a Prae
sectis& Iudicibus ubique Acta publica cardinalium Donatistarum contra Maximianistas : e quibus conuincerentur eadem patrasse, quae in Catholicis damnabant, ut antea ostendimus. Supplicandum de inde Anastasio, ut, quoniam ad conuersionem plurimum momenti sontinuata dignitas, resque temporales habent; exemplo Melchiadis
permitteret,ut qui redire ad Ecclesiam persuasi vellent, nulla honoris imminutione recipi possent:quod tum erat illicitum,atque in Ecclesia vetitum,ut videre est Epig. 3o. Consulendus Cyprianus Epis. 63. O 72.
299쪽
Decretum Concili, de Legatu mittendis ad Donatistas.
ATque his impetratis decreuerunt Patres Legatos ad Donatistas mitti oportere: ostensuros, quam nihil habeant, quo Schismasaiam fundent: imo quod habuerant hactenus, in Maximianistis ci re perdidi sie et receptos a se quos ante damnauerant, nullo rerum aut honoris, aut etiam collati susceptique Baptismi detrimento. Atque haec. non dici tantum , sed euidenter demonstrari : neque oculis caecutientium offundi, sed probari Actis publicis, quorum partes ipsi faciant. Itaque non Catholicos, sed eos ipsos,controuersiam,quae ib- piri ratione non poterat, terminasse et animum dumtaxat aduertere velint, idque facere pro pace Christi, quod fecerunt pro pace
i Nam si Maximianistarum communione , non se pollui Donatis arbitrati sunt; frustra obiici, Caeciliani,sive veris siue fictis criminiabus orbem terrarum esse pollutum, &c.
s. VI. Urorum Patrum petitioni si ragatur Anastasius Papa.
Eterum Patres Africanos, apud Anastasium Papam, desidemi sui compotes essectos; quandoquidem ipsius Anastasii litterae perierint, constare ex Augustino potest, ubi ait: Et de Episcopis quidem vel Clericis recipiendis, alia quaestio est. Quamuis enim cum apud vos ordinantur, non super eos inuocetur nomen Donati, sed Dei; tamen ita suscipiuntur, ut videtur paci & Vnitati Ecclesiae conuenire. Neque Diuitiaco by Gorale
300쪽
188 - LIB. III. CAP. II. Neque enim Episcopi propter nos sumus; sed propter eos quibus verbum & Sacramentum Dominicum ministramus: ac pcr hoc, ut e rum sine scandalo gubernandorum sese necessitas tulerit, ita vel esse vel non esse debemus, quod non propter nos, sed propter alios sumus.
2. coni. Crescon. c. I Et paullo post: Proinde vestri Episcopi, seu, quilibet Clerici, quantum ad ipsa Ecclesiastica ossicia pertinet, sc ia atholicam suscepti sunt unitatem , quemadmodum expedire vide- I batur iis, quorum saluti per eorum consulebatur ossicium, vel exer-l cendum vel omittendum. eod. l. c. I 2.
Vti enim ante vidimus Maximianistarum plures Episcopos a suis plebibus contra persecutores suos fuisse defensos; ita interdum alie integrae plebes relicto schismate, ad Ecclesiam erant rediturae: sed non nisi recepto aut retento Episcopo suo. Quo perinde casu Cano num rigorem seruare voluisse, summae fuerat & imprudentiae & id humanitatis. Laxatam enim seueritatem fatis compensabat Ecclesiae utilitas, & pacis unitatisque prosectus. Quapropter inter eos, qui, cum apud Donatistas Episcopali mu- nere functi essent, in eodem apud Catholicos conuersi permansi Aunt, & probata vita ad honorabilis senilis aetatis meritum perue Jerunt; reperiuntur Candidus Villaregiensis, & Donatus Macozu' diensis: quod cum aliquando Cresconius, tamquam magnum δli i quid obiecisset, retulit hoc ab Augustino responsum e Sacramenta Si inuocatio nominis Dei, quae fit apud vos, non est nobis inimica:cum & in eis qui extra Ecclesiam sunt, non sit omnino nisi Ecclesiae. I. i.
Igitur, cum quidquid Patres Carthaginensis Concilii, siue M'
tuissent siue petiissent; id ratum habuisse vel concessisse Anastasiussi, aer Legatos constitit: conueniendos Donatistas esse decretum est, Uxdicturi mox sumus. Neque enim superstite Anastasio id factum, si Ecclesiam moderante Innocentio, qui Petri Cathedram asceadi . xv. Kalend. I ij, Anno CCCC. II.