장음표시 사용
351쪽
Anabapti semim a se amouere conatarPetilianus: cui restondet Augustinus.
OVamobrem& Petilianum etiam, amoliendi huiusce sacrilegii
studium vehementer antea torsit,ut patet, cum ait: Bis Bapti a nobω ob civ ηι , quι sub nomine Bapismi an M siuas reo lauacro polluerunt. Demonstrare volens, inquit Augustinus, Catholicos baptilmum non habcre: & ideo se non repetere, quod iam erat; sed dare, quod non
erat. I. I. coni. Petιl. c. I. ι. 2. c. 2. t. 3. c. q. Nunc Vero, quoniam
opinor impietatem hanc nupero Edicto Honorius Imperator compescuerat , duxit eam maculam plane diluendam , libro edito: De Unico Baptismo. Hunc, non nisi verborum strepitu inflatum , & calumnioss criminibus asperatum, cum amicus Augustini Constantinus, a nescio quo Donatista Presbytero acceptum indicante quod Petilianus Episcopus eorum Constantiniensis eum scripsisset dum simul ruri essent, protulisset; vehementer ut ei responderet, rogauit. Factum est : Librumque suum in quo respondit, eumdem titulum habere voluit, hoc est , De Unico Baptismo. t. a. Retract. c. 34. I. iam. bapι. c. I. Cuius haec summa est nequicquam aestuante, atque per varias Scripturas obluctante Petiliano quod, cum Christi sit unica hominis in Baptismo consecratio, nulla debeat iteratione violari.
Nisi sorte inquit alio loco Augustinus quemquam prudentium permovebit, quod de Baptismo solent dicere ; Tunc esse verum Baptismum Christi,cum ab homine iusto datus. Cum & hinc teneat Orbis terrarum , cui dentissimam & Euangelicam veritatem ubi Ioan--nes ait: Qui me misit iaptitare in aqua , ipse mihi dixit , 'per quem ν dem Spiritum dependentem quasi columbam, ct manentem siver eum, ipse .e' quι bapti Ut in Spiritu sancto. Vnde secura Ecclesia spem non ponit in homine, sed spem suam ponit in Christo : qui sic accepit formam serui, ut non amitteret formam Dei, de quo dictum est, Ue est qui bapti is . Proinde homo quilibet minister Baptismi eius.
352쪽
qualemcumque sarcinam portet, non iste, sed super quem columba descendit, ipse est qui baptietat. Illos autem l Donatistas in vana sentientes , tanta absurditas sequi- tur, ut, qud ab ea fugiant, non inueniant. Cum enim fateantur, ra- tum & verum esse Baptismum, quando baptizat apud eos aliquis criminosus, cuius crimina latent; dicimus eis, Quis tunc bapti Eati Nec habent quod respondeant, nisi, Deus. Neque enim possunt dicere, quod homo adulter quemquam sanctificet. Quibus respondemus: ' Si ergo cum bapti Zat homo iustus manifestus, ipse sanctificat: cum autem baptietat homo iniquus occultus, tunc non ipse, sed Deus sanini ctificat; optare debent qui baptigantur, ab occultis malis hominibus potius baptizari, quam a manifestis bonis. Multe, enim eos melius Deus, quam quilibet homo iustus sanctificat. . - Quod si absurdum est, ut quisque baptizandus optet ab occultos adultero potius bapti Eari, quam a manifesto casto; restat utique ut quilibet ministrorum hominum accesserit, ideo ratus sit Baptisinus, s quia super quem descendit columba, Ipse est qui baptizat. Epist. I 67.
i Videri etiam poteti t. a. cost. Parm. cap. iI. I. g. coni. Petil. ov. s. o. O
. Liber Augustini de Schismate Maximianistarum.
T Ibrum quoque contra Donatistas se scripsiste teliatur, non bres ita, uissimum sicut antea . sed grandem , multoque diligentius e in quo apparet . quemadmodum corum aduersus Ecclesiam Catholicam impium ac superbissimum errorem , sola funditus Maximianistarum caussa subuertat: quod Schisina factum est ex ipsa parte Donati, ι. a.
RetracI. cap. 3 -- Atqui hoc opus prolixum, ut ait; sicut & alterum eiusdem arguin menti, quod breuiuimum nuncupat, meminitque l. 2. Retracι. cap. 29. Non exuat hactenus. Ex caussa interim Maximianillarum qu mroseri l. de Gess. cum Emer. O Enarr. in V. 36. cons. 2. acriter in DO- natistas, Diuiti sed by COOste
353쪽
Do NATIST E. ITERUM REPRESSI. 3 i
natistas passim inuehitur e puta I. de mit. Ecel. c. xo. I. I. cstnt. Cres n. c. I a. q. coni. eumdem toto. Epist. 162. 163.2o7. 263. 233. Coliar. dis 3. cap. II. erc.
s. V. Morte Stiliconis, ad libertatem Donatista
STilicone interea sublato qui Romani Imperii proditor, id Eucherio filio suo, tantum Christianis iniusto quantum Paganorum ritibus dedito,assi rere conabatur, opera Alarici Gothorum regis,qui Vrbem paullo post occupauit; aliorumque Barbarorum , qui per id tempus transito Rheno, Gallias devastarunt ad Oceanum dc Pirenaeos usque iactabant falso rumore Donatistae, atque etiam Pagani, Loges contra se latas, nequaquam ex voluntate Honorii Imperatoris extitisse: sed arte dumtaxat Stiliconis fabricatas, cuius perinde morte pariter exspirassent. Ob hanc caussam non distulit Augustinus ad Olympium litteras dare, virum egregie Christianum, & Augustini in primis cultorem et quem, quia proditionem Stiliconis praecipue dotexerat, Imperator Magistrum ossiciorum recenter crearat. Cum igitur non potuisset, ut ait, perturbata grauiter Ecclesia, cum prosectis collegis suis ac pene fugientibus ad Comitatum, ullum communicare consilium ;oblatam tamen occasionem nactus, & salutare & admonere Olympium voluit, ut opus suum diligentissima instantia acceleret: quo nouerint inimici Ecclesiae, Leges illas quae de Idolis confringendis, de haereticis corrigendis, vivo Stilicone in Africam missae sunt, ex voluntate Imperatoris piissimi & fidelissimi constitutas: quo nesciente vel nolente factum, hue dolose iactabant, siue libenter putabant DO- natistae,atque hinc animos imperitorum turbulentissimos reddebant, N. Catholicis periculose ac vehementer infestos. Dist. Ia9. Iam enim Donatistarum furor hucusque iterum erat progressus, ut sub eo quem dixi praetextu, Seuerus & Macarius occisi sint r Euo dius, T asius,& Victor Episcopi, caesi: nouaque idcirco ad Hon V v 3 rium Diuitiaco by Corale
354쪽
rium deerela legatio, obeuntibus Restituto 3e Florentio Episcopis. Verum quod monuerat Augustinus, non suisse insuper habitum ab
Olympio; satis constat, quando Honorius Imperator extemplo re scripsit: Quaecumque aduersus Donatistas, aliosque haereticos atque Gentiles statuta cuςnt; id ex sua sententia factum, firmum ratumque in omnibus esse velle. l. 43. de heret. Od. Theod. Plura eiusmodi Basso& Philippo Cossi. data, exstant eodem Codice, aliis libris & titulis. - Sed quoniam inter eas leges, Caluolaritur, veluti haereticorum, facta mentio est quorumctiam meminit Augustinus, Epist. I 63. co- gitaui nonnumquam virum per eos non fuerint designati Rogatis is, Donatistarum frustum, de maiore, ut supra diximus, frusto praecisum: non ob aliam sortasse caussam, quὲm quod meliores se ceteris,uistiore ue cxistimarent. Huius opinionis radicem reserebam ad Augustinum, qui de Rogatistis agens , inquit, Vos estis qui non ex
totius orbis communione , sed ex obseruatione praeceptorum Omnium diuinorum atque omnium Sacramentorum, tenetis Catholicam fidem : in quibus eam solis inuenturus est, cum venerit Filius hominis, quando non inueniet fidem in terra: quia nec terra estis, nec
in torra, sed CAELEsTEs in CAELO habitatis &c. Epist. 8. Etenim& hos Caelicolas rebapti Eata, patet ex citata ante Epistola I63. Sed penes alios esto huius rei iudicium.
s. VI. Pelagius interea Roma sibilas.
AGebat per id tempus Romae Pelagius, cumque Celestio suo
Babyloniam fundabat, quam totis postea viribus & armis Augustinus aggressus , funditus euertit. Erroris ipsius rudimenta planxerat ante plusculos annos Chrysostomus his verbis : De Pelagio Monacho, magno dolore affectus sum. Cogita igitur quot quanti Dque coronis digni sint, qui forti animo in acie steterunt; cum viros tam pie ac sancte, tantaque cum tolerantia viventes, abripi, atque in fraudem impelli videamus; Epist. q. ad Olympiad. At vero nunc magnis passibus procurrebat in deterius. Ablque hoc erroria alioquin
355쪽
DON AT ISTAE ITERUM REPRESSI. 3 3
fatebatur Augustinus, absentis, & Romae constituti Pelagii nomen, cum magna eius laude se cognouisse. l. de G si. Pelag. c. 22. Verumtamen didicisse postea potuit, non virtutes, sed earum imagines fuisse, quibus tum virus haereticum tegebatur. Quo facit quod de Pelagio refert Hieronymus, quidquid scilicet aduersarium sententiae Catholicae Pelagius docuerat, negare postea solitum. Sed & aliam eiusdem versutiam detegit, cum ait: Sola haec ει haeresis est, quae publice erubescit loqui, quod secreto dicere non me- ιε-tuit. Magistrorum silentia profert rabies discipulorum : quod audiei runt in cubiculis, in tectis praedicant r ut si placuerit auditoribus ει quod dixerint, reseratur ad gloriam Magistrorum : sin displicuerit; culpa sit discipuli, non rugistri. Dist. ad Ctesiph. Quapropter sub alieno nomine veluti argumentationes, aliorumque obiectiones, Iraua sua dogmata, in libris a se editis Pelagius per id tempus occu-uit: quibus dissoluendis peculiarem librum, puta Tertium de Deciscatorum meritis &remissione, Augustinus postea opposuit fraudis tum istius ignarus) quando annorum aliquot deinde lapsu eadem Pelagius pertinacissima animositate defendit. I. a. Retract. c. 33. Non igitur immerito Pelagianos, sicuti nouos sui temporis haere licos, ita disputatores callidos, & arte magis subtili quam nimirum ceteri faciant haeretici, noxia scribentes: & ubicumque poterant, publice & per domos loquentes contra quos per annos totidem Αugustinus laborauit, librorum multa condens edensque volumina, &in Ecclesia populis frequentissime disputans perstringit Possidius.
Romae autem Pelagius in contentionibus & disputationibus diutissime versatus, occasionem undique captare non destitit haeresis propagandae N propugnandae. Scripsit ibidem , sed paullo ante hunc annum, ad sanctum virum Paullinum Episcopum Nolanum Epistolam, quam Augustinus testatur se legisse, & sermento Pelagiani erroris, ut & cetera eius posteriora opera, esse corruptam. I. vi pecc. Orig. c. ar. 9 ι. de Grat. Cbsisti c. 3s. Eodem loco dum Episcopus quidam, inter sermocinandum cum Pelagio, citaret Augustini verba, e libris Consessionum : Da quod iubes, is iube quod νώ ; ipse ea ferre non potuit, & contradicens aliquanto vehementius, pene cum eo, qui ea commemorauerat, litigauit. I. de dono perseu. c. 2O. Sed perperam atque peruerse. Nam cum iubet Deus, dicens no-Diuili do by Corale
356쪽
3 ε . LIB. III. CAP. XI. bis; Conuerimini ad ma ct ego conuerto ad νοs: nosque illi dicimus,
Coauerte vos Deus sanitatum uestrarum , &, Deus virtutum converte nos et
quid aliud dicimus. quam. Da quod iubes3 Cum iubet dicendo, I rriligite ergo qui insipuntes estu in popuIs: & nos illi dicimus; Da mihi intellectam νι discam mandata tuar quid aliud dicimus,quam,Da uod i bes φ Cum iubet dicendo : Post concupiscentias tuas non eaι et nosque dicimus, Scimus, quia nemo potest esse continens, nisi Deus δει : quid aliud dicimus, quam Da quod iubes t Cum iubet dicendo, Facite iustitiam rnosque dicimus, Doce me iustificationes iuvit quid aliud dicimus, quam Da quod iubes it. 1. de peta. mer. o rem f. c. s. Edidit Pelagius & alia quaedam. siue hac circiter tempestate, siue post eam: de quibus Augustinus lib. Grat. Christι cap. 3.
Cupiditatis etiam fusticionem a se
Anno DINIA Nus, vir clarissimus re copiosus, metu inhiantis Romaiasso'. at nis opibus Marici, agris praediisque primum diuenditis, via cum Melania Leniore,& Melania iuniore coniuge, atque socru Albina hoc anno in Africam aduenit. Hos, simul atque appulerant, litteris A gustinus peramanter salutauit i quibus etiam excusat, quod propter ingruentem duram hyemerti, & statum Hipponensis Ecclesiae tit bantem, ad eos inuisendos erant autem Tagastae apud Aliptum
accurrere minime potuisset. Epist. 227.
Cum vcro Hipponem steinde ipsi aduenissent ad inuisendum Augustinum;
357쪽
AUGUSTIN. DIVITIARUM CONTEMTOR. 34s
gustinum;occasione munificentiae Piniani in Ecclesiam Tagastensem, populus Hipponensis postulabat tantumnon violenter Ecclesiae suae presbyterum Pinianum ordinari, contra fidem quam ei Augustinus promissione firmauerat,se illum inuitum non ordinaturum. Quo etiam facit Epistola ia . ad Alipium t qui iuxta cum Albina uerat nonnihil sinistre de Augustino suspicatus , quasi illo conscio. -Hipponenses, non clericatus ut aiebat Albina in sed pecuniae caussa, . --hominem diuitem & largitorem apud se tenere voluissent. Cui suspicioni utpote hominum de hominibus, licet falsa , non tamen incredibilia suspicantium sicuti irascendum non tutauit, ita eam sibi duxit necessario diluendam. adeo ut, unde saepe alias in similibus solatium petere solitus erat, conscientiae bonae testimonium hic ei non suffecerit. Nec nobis, inquit, sussiciat nostra conscientia, quia non talis caussa est ubi debeat sola sussicere. Si enim servi Dei non reprobi simus,si aliquid viget in nobis illius igniculi quo charitas non quaerit quae sua sunt; Prouidere utique debemus bona, non solum coram Deo, sed etiam coram hominibus. Eadem Dist. Ia
Hinc& alia Epistola satis prolixa se apud Albinam purgat, eiusque suspicionibus temere conceptis non solum sese quem tantum ex obliquo tangebant sed etiam populum suum Hipponensem liberare satagit. Vbi sic inter alia a Sicut enim plebs Tagastensis, de his quae conbuluistis Ecclesiae Tagastensi, non habet nisi gaudium boni operis vestri: sic & Hipponensis, & cuiustibet alterius loci, ubi de Mamm na iniquitatis Domini praecepta fecistis, vel estis ubicumque facturi.
Non ergo populus, ut de tanto viro Ecclesiae consideret suae arde , tissime flagitans, suum pecuniarium quaesiuit commodum a vobis r sed vestrum pecuniae contemtum dilexit in vobis. Epist. 22 s. Quod postremum probabile reddere conatur exemplo suo, quem,cum ciuis esset Tagastensis, Hipponenses tamen ob eandem caussam apud se re tinendum,atque Episcopo quamuis reluctantem praesentandum puta runt: Nam si in me, inquit, dilexerunt, quod audierant paucis agel--dulis paternis contemtis, ad Dei liberam seruitutem me fuisse conuersum; quanto flagrantius in nostro Piniano amare potuerunt, tantam mundi cupiditatem, tantas opes, tantam spem tanta conuersione superatam atque calcatam' &c. UM.
358쪽
SAne si volumus sateri quod res est, plurimumque ad excellentiam
Augustini facit; numquam habuit animum vir iste, opum abun- dantiaeque cupidum: neque eo quidem fine, ut Ecclesiam cui praee- rat, ditaret. Id evadit manifestum inde , quod cum aliquando ipse Alipiusque consultassent, quota pars bonorum adducenda foret ab iis, qui ad religionem se conuerterent; Alipius dimidiam saltem ad ducendam existimarit: Augustinus vero hac in parte benignior, om--nino nullam: ne videretur scilicet Ecclesiastica cura, nihil aliud quam pecuniaria fuisse. Epist. 2I9. Quapropter Leporium, hominem generis nobilitate opibusque eonspicuum ut non immerito fortasse Piniano possit comparari l non prius in domum suam Clerumque recepit; quam erogatis ominnibus bonis, inopem prorsus redditum viderit. Quod ut expeditissime fieret, audi quid egerit Augustinus. Ego, inquit. illi iniunxi: ego iussi: ut nimirum Monasterium, unaque Xenodochium erigeret. Obis temperauit mihi libentissime, &,sicut videtis, operatus est. Quom o etiam meo iussu, Basilicam ad octo Martyres fabricauit de his quae Per vos Deus donauit. Coepit enim de pecunia, quae data erat Eccle-liae propter Xenodochium: & cum coepisset aedificare Mi sunt religiosi desiderantes opera sua in caelo scribi, adiuuerunt prout quisque voluit, & fabricauit. serm. O. de diuersHunc Leporium esse alium ab eo, qui fuerat aliquando conuersus
ab haeres Pelagiana, Gallus origine, ut inm dicemus, alij assirmant,
359쪽
Isthuc Acit etiam, qudd , cum Ianuarius Presbyter , & inter D
mesticos Clericos vitam communem professus, iam morti propinquus facto per nefas testamento , filiam filiumque , illam cum laude, istum cum elogio , id est cum vituperatione exheredasEt, instituta Ecclesia herede;plane recusauerit Augustinus hereditatem adire: tametsi nonnulli eius in hac re constantiam damnarent. Dicebant enim: Ecce quare nemo donat Ecclesia Hipponensi aliquid: ecce quare non eam faciunt, qui moriuntur heredem: Quia Disicopus Augustinus de bonitate sua claudando enim mordent ;Iabiu mutient, dentem figunt) donat totum, non 'sivit. Sed respondet: Plane suscipio, profiteor me suscipere oblationes, oblationes sanctas. Si quis autem irascitur filio suo, & moriens cx--heredat eum; si viveret, non eum placarem l non ei filium suum reisl conciliare deberem ' Quomodo ergo cum filio suo volo ut habeat s pacem, cuius appeto hereditatem' Sed plane, si faciat, quod saepe ho latus sum. Unum filium habet i putet Christum alterum. Duos ha- ' Mi l putet Christum tertium. Decem habet i Christum undecimum faciat, & susciPio. Quia ergo feci hoc; in quibusdam rebus iam volunt bonitatem
meam, vel commendationem famae meae in aliud vertere, ut alio modo me reprehendant, quia oblationes deuotorum hominum nolo
suscipere. Considerent quam multa susceperim. Quid onus est ea numerare t Ecce unum dico. Fili j Iuniani hereditatem suscepi .Quare' Quia sine filiis defunctus est. Bonifaci j hereditatem suscipere nolui, non misericordia, sed timore, &c. In summa, Nemo ibi me laudet, inquit, sed nemo etiam vituperet. Plane quando donaui filio quod iratus pater abstulit, bene feci. Laudent qui volunt, paris cant qui laudare nolunt. Quid plura fratres mei l Quicumque vult exheredato filio, heredem facere Ecclesiam ; quaerat alterum quis scipiat, non Augustinum: imb Deo propitio, neminem inueniat.
360쪽
thaginensis quomodo impleuit eos omnes qui sciunt laudibus Dei' Quidam enim cum filios non haberet, neque speraret ; res suas om- res, retento sibi usu fructu, donauit Ecclesiae. Nati sunt illi fili j, &ὼ eddidit Episcopus nec opinanti, quae ille douauerat. In potestatet habebat Episcopus nota reddere: sed iure seri, non iure poli. strin. v.
Nam cum de Ecclesia siue dotanda fue ditanda hic ageretur. non tuenda; maiorem existimauit Aurelius Liberorum , quam Ec- clesiae fauorem esse. Neque enim existimo, rescriptum Constantini de Constantis ad Orphi tum , quo susic piis libcris reuocari Dona --tioneS aiunt, ad eas extendi, quae factae sunt Ecclesiis.
Neque donationum auariu a prebens .
Eodem accedit quod totidem verbis Possidius narrat, postquam
confuse praeteritam historiam attigissetica iidam ex honoratis Hipponensium, apud Carthaginem vivens, Ecclesiae Hipponens possessionem donare voluit: de consectas tabulas, sibi usui ructu retento, vitro misit Augustino. Cuius ille oblationem libenter accepit: congratulans ei, quod aetornae suae memor esset salutis. Verum post aliquot annos, nobis cum eodem Augustino consti tutis, ecce ille donator litterasser filium suum mittens, rogauit ut illae donationum tabulae filio suo redderentur : pauperibus Vero ero-landos direxit solidos centum. Quo ille sanctus cogntro, ingemuit nominem vel finxisse donationem; vel eum de bono opere poenituis se: & quanta potuit Deo suggerente cordi eius , condolente animo- ex eadem refragatione dixiv , in illius scilicet increpationcm di correctionem.
Et tabulas quas ille sponte miserat, nec desideratas, nec exactas, confestim redcidit: pecuniamque illam respuit: atque rescriptis eumdem sicut oportuit & arguit, & corripuit: admonens ut de suasmulatione vel iniquitate, cum poenitentiae humilitate Deci satisfa-- ceret, Diuili do by Corale