장음표시 사용
371쪽
COLLATIO CARTHAGIN. CVM DONAT. 3ss
Marcellinus, quod 3c ipse Imperator Honorius decreuerat, statuit, monuitque utriusque partis Episcopos, Non amplius quὶm septenos hinc & inde , qui communi omnium suffragio nominarentur, mutuae inter se disceptationis habituros esse colloquium : totidem praeterea qui consilio, si opus esia, adhiberentur : & quaternos alios, qui gestis custodiendis & conscribendis praeessent: in uniuersum triginta sex. Id fiebat eo fine, ut quiete & tranquilic omnia, ac sine turbis & strepitu peragerentur, ob quod etiam omnem populi conuentum arcuerat τeaque lege , ut reliqui utriusque partis Episcopi signatis ad se litteris promitterent, ratum habituros, quidquid a septenis fuisset acti latum. Locum etiam futurae Collationi Thermas Gargilianas destinauit: quod Franc. Balduinus ait, videri fuisse nobile aliquod Carthagine auditorium. geILCognit. Exstat l. a. Veterum Epigramm. quae Pithaeus collegit, Epigramma de Thermis Gargili anis,1 Thrasimundo Rege renouatis, uti primae postremaeque versuum lit
Instante nunc igitur Collatione, aiebat pro concione Augustinus: et Ad Collationis locum nullus vestrum irruat, fratres mei. Prorsus si fieri potest, etiam per illum locum transitum deuitate, ne sorte aliquis contentionis & litis aditus inueniatur, vel occasio praebeatur,& inueniant ipsam occasionem, qui quaerunt occasionem. Maxime quoniam qui parum Deum timent, aut admonitionem nostram parui pendunt, vel quia praesentia diligunt,debent saltem terrenae potestatis seueritatem venerari. Edictum viri illustris publice propolitum legistis:quod quidem non propter vos propositum est, qui Deum timetis & commonitionem Episcoporum vestrorum non contemnitis; sed nequis ista non curet, ne quis illa contemnat. Ierni. 36. inιπ nautis. Ita nimirum Catholici Eeiscopi Cognitori obtemperabant, qui moneri plebes iusserat per singulas Ecclesas, ut die disputationis ac loco
omnis se multitudo contineret.
Ceterum cum partis Donati Episcopi exigerent proponi sibi ab aduersariis, qua de caussa fu i sient congregati; Cognitor distulit: ut ex ordine prius omnia recitarentur, quae ante diem Collationis acta suerant. Et recitata est uotoria Donatistarum, in qua dixerunt, Non λbi placere, ut hi soli ex Epistopis conuenirent ad Collationis locum, ros ad ipsam causiam peragendam reliqui delegissent:sed petiuerunt
Omaes potius qui venerant adesse debere, Ut eorum numerus appareret Disiligod by Corale
372쪽
reret: dicentes, quod eos aduersari i paucos esse mentiti sint. Coll. I. ωρ. . Verum absque confusione fieri i ud haud Doterat. Nam cum patatientia disiputandi, quae soli amica silentio eli, omnem cateruatim agminis strepitum perhorrescat; nihil interest utrum eam congestio populorum, an Episcoporum turba praepediat: dixerat Marcellinus in Edicto suo. Iest. Col. I. eap. I . Sed uti Donatistae admirabiles erant pragmatici, magisque versit pelles & versuti calumniatores, quam ulli unquam fuerint in suo foro, caulsidici: qui videbantur eo dumtaxat fine Carthaginem venisse, ut redirent i ita quoque erant gladiatores magis sanguinarii, quam ulli Νl in castris educati milites, Qui manu potiusquam verbo pugnare voluissent. Et vero ni Marcellinus aliquis cum sua apparitione adnis set, periculum erat ne Collationem eiscerent, qualis post mortem
Augustini fuit Ephesina illa Synodus, quae appellata est.
Certe non dubitassent Augustinum tractare, ut in ea Synodo Flauianum tractarunt Nestoriani. Credo propter has caussas,Honorium voluisse ut Marcellinus eum armata apparitione adesset huic Collationi: alioquin fane υoluisset Augustinus tale praesidium abesse. Nam cum Donat litas prouocat alio tempore: Cessabit, inquit, 1 nostris partibus timor temporalium p testatum: cesset etiam a vestris partibus terror congregatorum Cir- umcellionum. Epist. χos. Prouocansque iam antea Crispinum Donatistam : Mapalienses, inquit, ambos nos audiant, ita ut scribantur quae dicemus: & a nobis scripta, eis Punice interpretentur: , remoto timore Dominationis, eligant quod voluerint. Dis. I7s.
Catholicorum admiranda moderatio.
RE citata,vt diximus, Donatistarum Notoria, recitatae sunt litis rae Catholicorum quas Cognitori rescripserant sicuti Edicto commonuerat: quibus insinuant consentire se ad omnia, quae illo Edicto fuerant ordinata. In eisdem litteris etiam se obstrinxerunt &polliciti sunt, quod si in parte Donati veritas eis demonstraretur Ec Elesiae;
373쪽
COLLATIO CARTHAGIN. CVM DONAT 36i
clesiae ; non se illic Episcopalem honorem quaesituros, sed consilium
eorum secuturos pro salute Christiana: si autem in sua communione potius veritas ostenderetur Ecclesiae ; bonores Episcopales eis non se negaturos: & hoc a se fieri bono pacis, ut intelligerent hi quibus hoc praestaretur, quod in eis Catholici non Christianam consecrationem, sed humanum detestarentur errorem. Quod si plebes,duos in una Ecclesia Episcopos ferre non possent; virisque de medio recedentibus, singuli constituerentur Episcopi, ab eis Episcopis ordinandi qui in suis plebibus singuli inuenirentur. COLI .caph Exstant hae litterae in
Actis Collationis c. ι o. o l. de Gess.cam Emer. Porro non modo obtulerunt Catholici Donatistis conditionem,
quam iam dixi; sed etiam liberaliter addiderunt alteram, quam Augustinus ibidem reseri, unaque memorabile aliquid contigisse, quando de ea proponenda Catholici inter se deliberabant. Cum ante ipsam Collationem, inqui t, inter nos aliqui fratres de hac re colloquer mur, Quia pro pace Christi Episcopi debent esse, aut debent non esse; quod vobis fatendum est: circumspicientes omnes fratres coepiscopos nostros, non facile nobis occurrebant, qui hoc vellent suscipere,& de hac humilitate Domino sacrificare. Dicebamus, ut fieri solet,Ille potest, ille non potest: ille consentit hoc, ille non tolerat: loquentes magis pro suspicionibus nostris, qui corda illorum minime videre po
Quando autem ventum est, ut hoc palam fieret in Concilio uniuersorum tam frequenti, pene trecentorum Episcoporum ; sic pla--uit omnibus, sic exarserunt omnes, ut parati essent Episcopatum pro Christi unitate deponere,& non perdere, sed Deo tutius commenda----re. Duo ibi vix inuenti sunt, qui ous displiceret. Vnus annosus senex, . qui hoc etiam dicere liberius ausus est: alter, voluntatem suam tacito
vultu significauit. Sed posteaquIm illum liberius hoc dicentem Obruit omnium fraterna correptio; illo mutante sententiam, vultum etiam ille mutauit. l. de gest. c m Emer.
Ex quo patet, quim non Donatistarum res Catholici concupiuerint, quamque vere post Augustinus dixerit: Veniant ad Ecclesiam Christi veram , hoc est matrem Catholicam: sint in illa Clerici, sint Episcopi utiliter,qui contra illam fuerunt hostiliter. Epist. so.Tametis si hoc non fieret quoniam reuera quod fatendum est, fieri non debe--et 3 nisi pacis ipsius compensatione simaretur. ead. Epist. Vetus enim
374쪽
LIB III. CAP. XII. Ecclcsar disciplina fuit, ut cui ex Clero inhaeresin, schisma, vel id
Molatriam lapsi essent; resipificentes, ad poenitentiam quidem admitte--enturis Clcri tamen ordinatione & sacerdotali honore prohiberentur, etiam quem prius habuissent. Cuius rei tessis quoque Augustinus
est, ι. de νη.bapt.ca 2. Ucrumtamen, ut iam ex eo diximus, contrarium pacis nomine sanabatur.
Neque vero nouum hoc fuit exemplum. Nam Arrianis, qui iami aliquot annis Ecclesiae gubernationem in Oriente occupauerant ,&de ea possessione, si sanari nollent, decedere abs Theodosio iubebant tur; non dissimilis conditio fuit oblata. Sed & eodem tempore Me- latius Episcopus Antiochenus, pacis retinendae caussa, Paullino qui separatos alioquin habebat suos coetus obtulit, ut conciliatio fieret, societatem sui Episcopatus: ea lege, ut altero mortuo, alter qui superstes esset, in solidum Episcopus maneret. . Denique testatur Augustinus, cum Melchiades Romanus Episco- I pus ex sententia suorum Collegarum damnaret Donatum; Donatistis qui resipiscere vellent, ita pepercisse, ut sanitatis recuperandae,inquit Augustinus, optionem liberam eis fecerit: paratus communicatorias -litteras mittere etiam iis, quos a Maiori no ordinatos esse constaret: i ita ut quibuscumque locis duo essent Episcopi, quos dii sensio gemi- nasset;eum confirmari vellet, qui fuisset ordinatus prior: alteri autem eorum plebs alia regenda prouideretur. De hac Melchiadis sententia loquens Augustinus, exclamat: Quam innoccnsi quam integrat
quam prouida de pacifica l O virum optimum i 6 filium Christiana pacis, & patrem Christianae plebis i Epist. i 62. quod suo loco supr1
s. IX. Alia modestia Catholicorum indicia. Totius cout uersiis capita breuiter ab iisdem proposita.
ACceptis iam Donatistarum & Catholicorum litteris, Μarcellinus, quidquid utraque pars scripserat, in publicam populi notitiam transmisit, uti se facturum spoponderat. acta, Cogn. .cap. 17. eo fortasse
375쪽
COLLATIO CARTHAGIN. CVM DONAT. 363
rtasse consito, ut gnarus omnium populus, obstinatos in schismate . Donatistas lato facilius desereret,quo sciret manifestius, quam aequas aduersariis, s bi iniquas, Catholici, conditiones pacis obtuli sient. Ad haec consenserunt Catholici per litteras, ut squod Donatistae suti uerant uniuersi qui vencrant praesentes essent,eo loco ubi erat fu--tura Collatio: cum tamen illic ex Catholicis Episcopis illi soli ades-ssent, quos Edicto suo Cognitor definierat: ut si aliquis tumultus existeret quod Catholici valde metuebant) nopillis imputaretur qui paucissimi adessent, sed eis potius qui multitudinem suam praesent tem esse voluissent. Iisdem litteris Cathesici puneta totius suturae controuersiae bre-luiter complexi sunt: puta, Ecclesiam Christi per uniuersum terrarum orbem esse diffusam, non compactam in unum aliquem mundi angu- tum , aut gentem: Caecilianum a traditionis crimine innocentemt fuisse, aut saltem de eo minime conuictum et Iussiones Imperatorias, quas pro se contra Donatistas Catholici nonnumquam impetraucrint, adeo non esse damnandas, ut ipsi quoque Donatistae hostes suos Maximianistas publicis aliquando iudiciis sint insectati. Collation.
' Hinc enim saepenumero solebant facere Catholicis inuidiam,quod
in materia religionis Imperatoriam auctoritatem implorarent: posti Primianum repetentes; Idι portant multorum Imperatorum Sacras, nos solat portamus Euaraeda. l.ps Collat. cap. 3r. Sacrum quippe sicut & diuinum, eo tempore dicebatur, ait Franc. Balduinus, quidquid erat Principis. Hinc sacrae Principum Epistolae, Leges, Mandata, Rescripta. Et vice satra iudicare dicebatur, qui vice Principis iudicabat, sicut Marcellinus in hac Collatione. Itaque dici etiam poterat, Sacer Cognitor: &μιrarum Cognitionum ιudex, ut eius temporis leges loquuntur.
Donatista tergiversari incipiunt.
CVm ergo quod ante Cognitor edixerat inquisisset, virdm sicut a Catholicis, ita etiam a parte Donati elacti iam essent, qui sun
376쪽
ceptam caussam peragerent; coeperunt Donatistae non obscure teli uersari. Accusabant in primis Catholicos propter praeteritas litteras, quod iam esset ab eis acta causa, an tenuam ellit confligentium statuta persona. Instabant deinde, ut prius ageretur De tempore, De mandato, De persona, De caussa: tunc ad negotii merita veniretur. Nam quod tempus attinebat, iam id esse praeterlapsum: & cetera de genere hoc calumniose & declinatorie , quae neque in foro iure agerentur : hoc unum nimirum agere incipientes, Vt agant nihil. Collat. I. cap. 8.
Respondit Cognitor, eiusmodi cauillos non Episcopalis, sed rensis potius obiectionis esse. Si quidem de tempore, licet esset suggerente Ossicio quartodecimo Kalendas Iunias completum ; partem nihilominus utramque in Kalendas ipses consensisse: irno etsi pars tuae libet adhuc usque non occurrisset; duos alios menses superes e potui ct , quos Imperator adiunxerat trinis Edictis fuisse scr-
Cum viderent Donatistae, hanc sibi declinationem esse peremiam, intulerunt: Nihil ergo secum agi publico iure debere, sed tantum di- uinis Scripturis. Qua de caussa cum quaesisset Cognitor, quid utrique parti de hac re placereti Responderunt Catholici, Iam mandato suo, ubi electis disputatoribus agendi modus iniunctus est, istud declarari. ibi posse melius apparere, quod non forensibus tergiversationibus, sed magis diuinis testimoniis ageretur: instantes, tametsi reclamantibus aduersariis, ut legeretur; quod denique factum est. Collat. i.cap. 8.
Sed hic rursus habebant Donatistae quod arroderent: neque prius quieuerunt, quam coram adesse Catholicos omnes Episcopos, qui mandato subicripserant, impetrarunt: quia non existimabant Carthaginem tot Catholicos conuenisse , quot fuerant subscriptiones
ostenta. Coll. I. p. I a. q. XI. Diqitigod by COOste
377쪽
COLLATIO CARTHAGIN. CVM DONAT. 36s
s. XI. Catholicorum s Donatistamm 'scoporum in
Collatione numerus. Inter Catholicos disputat AugusIinus.
RLcensitis eapropter & recognitis pra sentibus Catholicis, qui subscripserant; Cognitor obtulit petens, Ut considentes potius lagerent, quam stantes. Donatistae recusauerunt: gratias tamen agenites, quod talibus senibus obtulisset consessum. ibidis. I 3. Iusto sane Dei iudicior quod essent honore sibi oblato indigni. De quo paullo post plura. Inde mandato Donatistarum prolato & recitato quo iubebantur hi, quos elegerant, agere Velut aduersus traditores, & persecutores suos) recitata sunt nomina eorum: ut constaret non solum petentibus Catholicis, utrum apud Carthaginem praesentcs subscripsissent; v rumetiam ad ipsorum Donatistarum instantiam, ut appareret quanto
Fuit ergo omnium ex parte Donati numerus, ducenti septuaginta nouem, annumeratis etiam illis pro 'uibus absentibus alii subscripse- Si. Erant, computato &vno defuncto, de quo videnda est Epistola as a. o in Catholicorum vero apud Carthaginem praesentium,ducenti octogin- a sex. Etenim in i plo loco Collationis, ex his Catholicis qui man- dato subscripserant, & qui praesentes gestis mandauerant, hi soli de--Γ suerunt qui illic apud Carthaginem incommoda valetudine tenebantur. Ex his autem quorum nomina Donatistarum subscriptio con- . tinebat, non solum illi deerant, quos apud Carthaginem aegrotare ερ 'Dresponderant; sed etiam illi pro quibus absentibus, id est apud Caria, . --,' thaginem non constitutis, alii subscripserant. ν-ι Quoniam itaque se Donatistae de numerositate iactabant: excepto - ο eo quod Catholicos plures venisse Carthaginem constitit; dictum est e . M Catholicis, alios Episcopos centum viginti non venisse Carthaginem, quod quidam eorum senectute, quidam infirmitate, quidam di- M TZZ 3 uerus
378쪽
uersis necessitatibus essent impediti. Quod cum audissent Donatistae; responderunt, etiam suos multo plures non venisse:& multas apud se D cathedras viduatas Episcopis: cum tamen in Notoria sua quam Cognitori dederant, apertissimc clixissent, usqueadeo se omnes venis se Carthaginem , ut nec grauissimos senes aetas, nec labor potuerit deterrere : eosque solos non venisse, quos aduorsa valetudo in suis sedibus, vel in itinere tenuisset, &c. Sane propter cathedras, quas Epis copis vacuas apud se esse dixerunt; responsum est etiam a Catholicis, exaginta esse, quibus successores Episcopi nondum fuerant ordinati.
Quod si libet inquirere,quo tandem euaserit numeros eorum,quem habuerint a sedecim circiter annis in Concilio Bagaiens: in quo pri*i ter Maximianistas, qui prope centum antea Cebarsusii conuenerant,l numerati sunt trecenti nonaginta quatuor Episcopi Donatistae d.
i prehendere licebit quantum iam inde, auctore praesertim Augustino, Ecclesiae Catholicae unitas profecerit. Quod demum spectat ad eos, qui utrimque pro disputatione sunt electi: a parte Catholicorum nominantur in Actis Collationis a Pa--pin Massono editis: Aurelius Carthaginensis, Alipius Tagastensis, Augustinus Hipponen fis , Vincentius Colusitanus, Fortunatus Conia stantiniensis cuius,sub nomine Cirtensis, meminit Augustinus l.de ν n.
. A parte vero Donatistarum: Primianus Carthaginensis, Petilianus Constantiniensis, Emeritus Caesariensis, Protasus N. Montanus Zal mensis, Gaudentius Thamugadensis, & Αdeodatus N. Episcopi. Ita tamen, ut sicut hinc veluti Princeps fuit Petilianus; ita Ausustinus il- linc: ut & antea hi scriptis aduersariis conflictati inter se fuerant, deerat in suo quisque ordine praestantissimus. Ceteris loco digressis, &remanentibus solummodo necessariis, in perendinum diem Collatio dilata est, virorumque consensu: quoniam praesens tum dies videbatur emensus. citat. ι. cap. IS. III. Diuitigod by Coosl
379쪽
COLLATIO CARTHAGIN. CVM DONAT. μν
Acta secunda diei: π Donatistarum in sedendo scrupulus.
RE uersis tertio Nonas Iuni j, & ingressis Collationis locum, puta
Secretarium Thermarum Gargilianarum;obtulit consessum iterum Cognitor : deprecans ut fieret. Et mox Catholici consederunt tDonatistae autem recusauerunt. In qua recusatione inter cetera id uoque dixerunt,quod scriptum sibi esset cum talibus non sedere. Ad quod Catholici, ne morae fierent, tunc non responderunt : sed opportuniore loco, in tertii diei collatione. Coll. a. p. I.
Nam tam regessissent illud psalmi Σ3. Non fidi in Cantilis impiorum; corporaliter eum locum interpretantes: a Catholicis responsum est; Non ergo cum eis vel intrare in locum Concili j debuisse, quando quidem in eodem psalmo sequatur: Et cum iniqua gerentibus non introiis. Coll. 3. q. s. o ι post Coll. c. s. Quamobrem Donatistas, nimium prosectis morosos, super hoc facto laxans Augustinus,inquit: Medicus bonus gros non solum praesentes sanabat, sed & futuros etiam praeuidebat. Futuri erant homines qui dicerent: Ego peccata dimitto, ego iustifico, ego sanctifico, ego sano quemcumque baptieto. Ex isto numero & isti lunt, qui dicunt, Noli me tangere. Vsqueadeo ex ipso numero sunt, ut nuper in Collatione nostra, quod etiam in gestis ipsi loqui poterimus, cum eis
a Cognitore esset consessus oblatus ut sederent nobiscum;responde dum putarent: Scriptum est nobis cum talibus non sedere. Scilicet ne per contactum subselliorum, ad eos velut nostra contagio perueniret. Vide si non est : Noli me tangere, quia mundus sum. Alio autem die, ubi opportunius erat, commemorauimus eos huius miserrimae vanitatis, cum ageretur de Ecclesia , quia mali in e1 non contaminant bonos: respondimus eis, quia ideo nobiscum sedere noluerunt,& dixerunt, se Scriptura Dei fuisse commonitos, quia videlicet scriptum est: Non sedi in Concilio νanitatis, diximus, si laeo nobiscum
380쪽
368 LIB. III. CAP. XII. biscum sedere noluistis, quia scriptum est,Non sedi in Concilio vanitatis, quare nobiscum ingressi ostis, cum consequenter scriptum sit: Et
Et quamquam hac Donatistarum hypocrisi stimulatus,eb ciuilita tis sedemiserit Cognitor, ut diceret, Stando se cogniturum; Cossa. c. r. adeoque obstinatio eorum non Catholicos solum, sed ipsum etiam . iudicem, considere stantibus Episcopis detrectantem, stando fatigarint: mirum tamen est, tam suisse inepte morosos, ut stare quam sede re maluerint: cum illud reorum, hoc iudicum sit. Nam cum reus se sedere iubebatur, absolutus esse intelligebatur: neque alia ab luendi formula usi erant eorum maiores in primo illo suo Cirtensi Conci- io, quod superiori Libro exhibuimus. Fuit profecto incredibilis quidam fastus horum hypocritarum. Nam sicuti, Optato referente, indigne olim tulerant, quod Fratres a Catholicis appellarentur; ita quoque vocari in Collatione renuerunt Vbi ostendistis,inquit Augustinus, nos esse quibus Dominus praecepit
υαεε. per Prophetam: Dicite,Fratres nostri es' iis,qui νοβ oderunt, O qui is, d restantur : vos vero in numero eorum esse, qui istos, quibus hoc D minus dicit,oderunt & detestantur. I. 2.coni. Gaud. cap. . Cum autem Catholici existimarent , ipsam controuersiae arcem nunc petendam ; in varias & multiplices tergiversationes Donatistae abierunt. Ac primum petiuerunt, ut sibi ederetur Mandatum Catholicorum : quo conliderato, possent in diem constitutum instructi adesse : eo quδd Exceptores cum conscriptione Gestorum
Et quamquam Catholici, de subscribendis prosecutionibus suis,
iam annuissent ; Donatistae se multum moueri dixerunt, quod hoc consuetudo non haberet. Denique caussantes multa, iterumque reuo-
mentes aliquid de tempore praeterlapso, unde iam fuerat primo die transitum; cum in eo haererent, ut progredi nollent nisi editis sibi gestis; sex dierum dilationem impetrarunt. Collat. 2. c. a. O s. g. XIII.