장음표시 사용
511쪽
Di I. I 9. quod contigisse apparet, aliquot annis ante quinquagesimuaetatis i plius: quandoquidem ea Epistola de Megalis,lenis siue Primatis Numidiae, morte, Profuturum certiorem recidat: quem oportebat ante annum quadringentesimum secundum obiisse, quo Numidarum Episcoporum Synodo Mileuit Xantippus praesedit,per id tempus senex siue Primas, ii credimus Barcinio. Exstat ad eumdem Xantippum, in caussa Abundaniij Presbyteri scripta Augustini Epistola et quam existimari potest eodem adhuc morbo languens dedissi . Dist. Sunt vero Rhagades, ut Medici docent exigua quaedam, sed oblonga circa anum ulcera, ex acri hu- mole, i & Ialso, quae calore suo, tametsi citra inflammationem sphincteris rimas aperiunt ac findunt. Pigram l. s. c. ra: 'Eodem, vel alio morbi genere laboranti, medicamentum Darius Comestrant misit: υιst. 26 s. febris vero, qua grauiter laborauerat meminit Epist. s 6. in fine: denique aut languoris alicuius ex morbo' aut infirmitatis nouae ex annorum accessione, Epistola at . & aὰ i 'sed mente atque animo continenter sanu,. '' ''
s. IV. Pelagiani Augustinum traducunt. Ea occasione scribit De Nuptiis S concupissentia
non Ecclesiae tantum , verumetiam Impei . , - - sum praexor inrum quaerimonias,& futiles cauit Ios nihilum restaret; accepit Augustinus, eos nescio quid scripsisse de se , aleno Comiti viro illustri r quod scilicet afferendo peccatum Originali, nuptias damnaret. Id inde conficiebant, quod diceret eos qui de tali commixtione nascuntur, trahere Originale peccatum, de quo Apostolus ait Per unum hominem peccatum intrauitammundum , O
=- ρmnes in quo omnes pec-verunt. adeoque eos, de qualibuscumque parentibus nascantu n tinegaret acihuc esse sub Diabolo. nisi renareantur in Christo: & per eius gratiam, de potestate eruti tenebrarum, in regnum illius, q i
512쪽
ex eadem sexus utriusque commixtione nasci noluit, transserantur. I. 2. RGract. c. 3 3. O l. 1. de nupt. O concupi c. c. r.
Et quamuis litteras eiusmodi ad se conscriptas,robustissima fide Valerius Comes irrisisset; attamen quia bonum est ut nouerint Antistitos defendere quod credunt: iuxta Apostolum Petrum, qui paratos eos esse praecipit ad satisfactionem , omni poscenti rationem de fide & spe ὶ praebertim cum idem Valerius sicuti obseruantissimus erat pudicitiae coniugalis , ita profanis haereticorum nouitatibus, quibus alii resistunt disputando, ipse potestate curando & instando, efficaciter resisteret; compulsus est Augustinus , aliquo volumine cum Valerio habere sermonem e quo ostenderet carnalis concupi -' scentiae malum, propter quod homo, qui per illam nascitur , trahit originale peccatu,discernendum .ine a bonitate nuptiarum.Haud ali quin solitus, ut de se ipse testatur,cuiqua illustri viro, & tanta quanta crat ipse Valerius sublimitate conspicuo presertim non otiosa diagnitate iam fruenti, sed adhuc actibus publicis eisdemque militaribus occupato aliquid suorum opusculorum legendum haud a se potenti, non tam diligenter, quam impudenter impingere. 1. I. de pt. θ Concust. c. ri ct a. Scripsit igitur ad Valerium Comitem, librum in primis unum, euius est titulus; De Nuptiis & Concupiscentia. bonitatem quippe defendit nuptiarum , ne putaretur earum esse vitium concupiscentia carnis, & lex in membris, repugnans legi mentis: quo malo libidinis, inquit, benὶ utitur ad filios procreandos pudicitia coniugalis.
Qua deinde occasone secundus Liber accesserit, post dicemus. Sed hic primus, scriptus apparet hoc anno puta CCCC. XVIII. quod hunc librum anno sequente Iulianus, inter Pelagianos longe acerrimus , adorsus sit refutare et testeturque Augustinus a se conlcriptum, post Pelagi j Celestiique damnationem. I. I. ad Bonis. c. s.
Ex quibus perinde colligi potest, hunc ipsam annum , scuti Αugustino grauis laborum fuit, ita fructuum quoque seracem extitisseradeoque nihil non egisse sanctissimum vicum, ut pacem Ecclesiae cum
513쪽
s. V. Iulianus Augustinum oppugnat.
Anno Dorro Iulianus iste, cuius iam mentionem iniecimus, iuuenis erat i9. . L acris ingenii: in diuinis Scripturis doctus; Graca de Latina lingua Scholasticus, priusquam impietatem Pelagii in se aperiret. Gennad. I. de Script. λιι c. 63. August. t. coni. Iul. c. 6. Patre Memore siue Memorio Episcopo natus, qui cum Augustino non paruam inierat amicitiam colloquio litterarum,ac filium Iulianum ei carissimum
fecerat. l. I. coni. Iut, c. q.
Nam cum Memorius pro Iuli ano suo , per id tempus Diacono, poposcisset ab Augustino librum sextum de Rithmo siue Musica; Memorio rescri bens Augustinus, Iuliani mentionem facit his verbis: Quem quidem non audco dicere, plus amo quam te; quia nec Veraciter dico : sed tamen audeo dicere, plus des dero quam te. Mirum videri potest, quemadmodu quem pariter amo,amplius desidcrcm :sed hoc mihi facit spes amplior videndi eum. puto enim quod si ad nos, te iubente vel mittente, venerit; & hoc faciet quod adolescentem decet, maxime quia nondum curis maioribus detinetur ; S teipsum mihi expeditius apportabit. Dist. 13 r. Fuit primum legitimo matrimonio copiumstus cum Ιa virgine, accinente Epithalamium elegantissimum Paullino Episcopo Nolano, quod in huius operibus legitur Poemate i . Hominum deinde Ecclesiasticorum ordini adscriptus et t. s. coni. Iul. c. I. & Episcopus,t. q. c. II.
Capuanus, ut vult Gennadius; EcIanensis , ut Prosper in Chronico ad annum 3. nisi quis alterutrum existimet de patria loqui. Hic Iulianus, librum Augustini nactus De Nuptiis & Concupi scentia; voluit ei specietenus saltem videri respondisse: cum tamen libris suis quatuor totidem enim reposuit ne quartam quidem partem unici Augustini libri tetigillet: eosque saltus in praetereundis ipsius disputationibus fecisset, quasi omnino desperasset utriusque operis quemquam posse esse Letiorem, qui istud deprehenderet. Illa ipsa deinde pauca, in quibus vix crat sui dixi quarta pars volumi nis Augustini, quae veluti infirmiora existimans Iulianus, quatuor
514쪽
suorum grandiorum voluminum strepitu, quasi quadrigarum impetu prosternere S. conculcare cogitauerat ; consideratione multo plurium ccterorum quae attingere timuerat, adhuc i nconcussa perm nebant. l. I. coni. Iul. cap. I.
s. VI. Tumor oe arrogantia Iuliani.
TAnta nihilominus arrogantia hanc Hlaestram ingressus est, ut diceret, maioris sibi esse apud Deum gloriar, destitutam veritatem tueri. Ipsis nimiru Polagio & Cclestio, omnium sectatorum suorum ductoribus, sese anteponens: quasi & illi iam cessissent, & solus remanserit Iulianus qui destitutam tueatur, quam putat, veritatem.
Id confirmare videtur, ubi monomachiam fingens & sibi vindicans cum Augustino, imitatus Virgilium, ait: oblato placuιt componi faedere bellum, ut pugnas omnium contentio nostra dirimeret. Atqui modestissime respondit Augustinus: Absit ut mihi apud Catholicos arrogem, quod tibi apud Pelagianos arrogare non pudet. Vnus sum Emultis, qui profanas vestras nouitatos, ut possumus, refutamus, sicut unicuique nostrum Duus partitus est mensuram fidei. Antequam essem natus huic mundo, & antequam essem renatus Deo, multa Catholica lumina vestras futuras tenebras redarguendo praeuenerunt,
Adhaec Iulianus, non in hisce tantummodo quatuor voluminibus, sed Se aliis octo,quae libro secundo de Nuptiis & Concupiscentia odi posuit, tot conuiciorum plaustris Augustinum Oneravit ; ut contra prima quatuor scripturus A ugustinus, non immerito ordiatur his verbis: Contumelias tuas, & verba maledica , Iuliane, quae ardens ir cundia, libris quatuor anhelasti ; si me contemnere dixero, mentiar.
Porro autem Christianum populum prope uniuersum, quod eum cerneret paribus studiis & animis Pelagii dogmata execrari, ut sc riam Iulianus contemsit: dum esse asserit de plebeia faece sellulari rum opificum, qui in suam inuidiam essent concitati: Milites: Sc lasticos
515쪽
lasticos at ditoriales : nautas : tabernarios: cetarios e coquos: lanios: - , α. - adolescentes ex Monachis dissolutos: de qualiumcumque Clerico.
Iam de Lorymum ipsum, Apostolicae Sed is Episcopum qui licet
w Z ' ' a praedecessore suo Innocentio non recesserit; egit tamen primitus cum Celestio lenius, quoniam se dixerat, si quid displiceret in sensita Azbus suis, paratum corrigi, & Innocentis litteris praebere assensum ausus est praeuaricationis accusare. I. 6. contra Iul. c. 2. γ Eo nimirum collimabat Iuliani intentio , ut, cum diceret omnia 'ς V , quae contra Pelagium Celestiumque gesta crant, per subreptionem gesta esse ab eis qui priuicaussam odisse coeperant, quam nosse; ad
c. incudem reuocarentur uniuersa et nouumque, atque Oecumenicum χλ. subirent Episcorum examen. t. 2. coni. Iul. c. I. l. s. c. . Li. Oper. erf, v c. i. i. . Fan f c. D. Familiaris sarrcticis omnibus cupido, qua. i. a e solent ab aliis semper ad alios iudices prouocare. ac tandem ad gen I sc rate Concilium t neque tamen illius stare sententia.
5 Hoste quatuor libros Iulianus Turbantio, suae sectae per id tempus Episcopo. dedicauit: l. 3 cent. Iul. c. II. quem sic tamen ab e dem errore postea liberatum testatur Augustinus; ut eum proponat Iuliano imitandum. l. I. V. ι . c. 2.
P Raeter haec scripsit duas Epistolas Iulianus, maledicentia rursus& calumniis non solum in Augustinum , sed orthodoxos omnes Romanamque Ecclesiam, ad exuberantiam plenarur sicuti videri est Libris quatuor ad Bonifacium, quibus ad obiecta Iuliani respondet Augustinus. Harum alteram, Romam misit ipse Iulianus, ut per illam, quos posset, suos aut inueniret aut faceret: alteram decem dc octo velut Episcopi partici Pes Pelagiani erroris, non ad quossibet, sed ad loci Episeopum, Rufum vocabulo, sua calliditate tentandum di ad suas partes, si posses fieri, traducendum, ausi sunt Thessalonicam scribere. l. r. ad Bonis c. I.
Cum vero initio illius Epistolae sateatur Iulianus, se quatuor iam libellis,
516쪽
DONATIS TE ET PELAGIANI ITERUM. sos libellis, uni Augustini sputa De Nuptiis & Concupiscentia respondisse ; I. a. de nupt. oe concup. c. a. ct ι. I, ad Eonis. c. s. consecta rium est, ut eodem ferme tempore, Si quatuor suos libros & binas has litteras ediderit, primo circiter anno Bonifacis Papae, id est Chri
Dcstinauerat quidem antea duas ad Zoχymum Epistolas, super quaestionibus quae tum agitabantur : sed istae sunt ab his diuersae. t. t. op. imp. c. 39. Edidit & alia nonnulla, ut Commentarium in Cantica Canticorum,cui libellum de Amore praemisit: itemque de Bono Constantiae r e quibus aliqua citat & refutat Beda , itidem in Cantica , cathedram pestilentiae Pelagianae, in liberi arbitri j viribus di laudibus, redolentia. Verum haec nihil ad Augustinum.
Eodem hoc anno Rauennam, ad Imperatorem Honorium , Ali pius prosectus est: eo forte fine, ut contra Pelagianos in Africa summam auctoritatem imploraret. Erant ibidem Episcopi nonnulli, qui siue animi mollitie, siue affectu in Pelagi j haereses, cas vel tacendo asic rere , vel non oppugnando fouere videbantur: insuper habitis Conciliorum Africanorum, & Innocent ij ac Zozymi decretis. Apparet eapropter Alipii legatione effectum, ut Monaxio &Plinta Coss v. Idus Iunias, Rauennae, Imperatores Honorius MTheodosius rescriptum darent ad Aurelium Episcopum Carthaginensem: quo, ut aiunt, post expulsos nuper ab urbe Roma Pelagium& Celestium , recenti sanctione decernunt, ut si quis cos in quacumque Provinciarum parte latitare non nesciens, aut propellere aut prodere distulisset ; praescriptae poenae velut particeps sub
Praecipue tamen, ad Episcoporum quorumdam pertinaciam corri3endam, qui prauas Pelagianorussi displitationes tacito consensu alterunt, vel publica oppugnatione non destruunt, moneri omnes iubent, hanc definitionum esIe praefixam : ut quicumque damnationis s s supra
517쪽
supra memoratorum subscribere impia obstinatione neglexerint. Episcopatus amissione mulctati , interdicta in perpetuum, expulsi ciuitatibus, communione priuentur. Atque hanc porro constitutionem , Kalendis Augusti Aurelius eodem hoc anno promulgauit. Alipius Rauenna, ubi Comitem Valerium conuenerat, Romam adductus: & paruulo licet tempore , magno tamen affectu Bonifacio Papae conuiuens a quo exceptus benignissime ac lincerissime fuerat) mutua cum eo miscuit dictante dilectione colloquia. Inter quae cum haud perfunctorie mentio Augustini facta esset, Bonifacius demum Iuliani, quas supra diximus , litteras Alipio tradidit, Augusti no ad refutandum perserendas, quod eius nomen in illis calumniose
atque euidenter esici expressum. s. l. ad Bonis c. I.
Librum secundum de Nuptiis re Concupiscentia Augustinus scribit.
Nondum Alipius Roma discesserat, cum ecce Valerius chartulam illi Rauenna misit, praemotatam hoc titulo et Capitula de Libro augustini quem scripsit: contra qua de Libris pauca decerpsi Libro x. denupt. O concupisc. c.2. Vbi Libri Augustini sunt ii, quos De Nuptii sic Concupiscentia scripserat: ij verb. ex quibus ille qui hoc scriptum ad Valerium direxit pauca decerpserat, Libri sunt quatuor Iuliani, de quibus iam egimus. Volucrat nimirum hic decerptor, unica demta littera fieri deceptor : & obnubilatis, si posset, Augustini rationibus, Valerium in partes Pelagianas pellicere. Sed Valerius non armis quὶm fide Catholica sortior, decerptorem deceptoremque astu meliore elusit chartulamque Alipio Romam misit,per eum porro Augustino transmittenda:quam deinde Alipitis, ex legatione redux in Africam, unὶ cum litteris Valerii, quibus Augustino gratias agebat super libro ad se scripto,porrexit . eod.Lc. I.92. Augustinus vero hanc chartulam intuens,conserensque cum litteris Iuliani quas Bonifacius Papa miserat, in quarum unis Iulianus
518쪽
DONATISTAE ET PELAGIANI ITERUM. so
fatebatur se quatuor iam libellis, Augustini libro respondisse; id demum non vana coniectura assecutus est, ex iis libellis ista esse decerpta : ideoque melius fortasse facturum se, si uniuerso operi Iuliani , quod quatuor voluminibus explicuit, redarguendo & refellendo laboraret e nisi latius existimasset haud differre responsionem, sicuti neque transmissionem scriptorum Valerius distulerat. eod. t. c. a. Alterum itaque Librum De Nuptiis & Concupiscentia Augustinus adiunxit: quo a Iuliani calumniis , citatis ad fidem decerptoris, vindicanda suscepit quae primo volumine dixerat. Quam vero exinde occasionem Iulianus arripuerit,totam suam bilem foede euomendi in Augustinum ; infra suo loco dicemus commodius.
Epipola Augustini ad Hel chium.
EIsdem quos diximus Cossi Monaxio nimirum & Plinia, multae
Palaestinae ciuitatos, villaeque, terrae motu collapsae sunt. Ipse Dominus noster Iesus Christus super montem Oliveti, Hierosolymae vicinum, in nube apparuit. Quamobrem multae utriusque sexus vicinarum gentium nationes, tam visu quam auditu perterritae , in Christum credentes, sacro baptismatis fonte ablutae sunt: inque omnium bapti Eatorum tunicis Crux Christi Saluatoris, diuinitatis nutu extemplo pressa, refulsit: ut testatur Marcellinus in Chronico, &adstipulatur Idalius. Hoc ostento, sermones omnium ad diem Iudicii conuersi sunt: eo magis, quod cogitantibus facile occurreret quod Lucas prodidit de Christo ascendente in caelum , 8c a nube se blato ex oculis spectantium, in monte Oliveti : Quemadmodum νι istu eam euntem in Mium,
Inter hos Hesychius Episcopus occasionem consulendi, Vt apparet, Augustini accepit, super ultima mundi die: quae, cum praeceiasissent ut ait tot signa, iam videretur instarc. υιI1. 78. Augustinus prolixa admodum Epistola, scripta eodem hoc anno, ut inde colligitur, quod a Natiuitate Domini computari tum dicat Annos serme quadringentos viginti: a Resurrectione autem vel
519쪽
Ascensione, plus minus trecentos nonaginta quamquam etiam agat de nouistimae dici tempore; nihilominus curiolum nimis harum rerum exploratorem redarguit: contra ostendens ex signis,diem illum
liaud posse instare, quandoquidem longe absit, ut praedicatum sit in
uniuerso orbe Euangelium regni: quod futurum ante consummationem faeculi, Dominus ipse praedixit. Sunt enim apud nos, inquit, in Africa innumerabiles gentes , in quibus nondum esse praedicatum Euangelium, ex iis qui dicuntur inde captiui & Romanorum seruitiis iam miscentur, quotidie nobis addiscere in promtu est. Pauci tamen anni sunt, ex quo quidam e rum rarissimi atque paucissimi, qui pacati Romanis finibus adhaerent, ita ut non habeant reges suos, sed super eos Praesecti a Romano constituantur imperio; & illi, & ipsi eorum praefecti, Christiani esse coeperunt. Interiores autem, qui sub nulla sunt potestate Romana, prorsus nec religione Christiana in suorum aliquibus detinentur: neque ullo modo recte dici potest, istos ad promissionem Dei non pertinere, &c. Epist. So. Vt pertineant autem non eis sussicere) quod Pelagiani docebant, Legis naturae cordibus omnium inscriptae obseruantiam, absque fide in Christum; clarissime docet, ubi ait: Sed dico, Numquid non audierunt i In omnem terram exivit bonus eorum, O in fines orbis terra verba
earum. Sed antequam hoc inciperet fieri, antequam denique usque ad fines totius orbis terrae praedicatio ipsa perueniat, quoniam non desunt adhuc ultimae gentes, licet ut perhibetur paucissimae, quibus hoc nondum fuerit praedicatum quid faciet humana natura, vel quid secit, quae vel ante non audierat hoc futurum, vel adhuc non comperit factum ; nisi credendo in Deum qui fecit caelum & terram, a quo & se factam naturaliter sentit, & recte vivendo eius impleat voluntatem , nulla fide Passionis Christi & resurrectionis imbuta 'Quod si fieri potuit aut potest; hoc & ego dico,quod de Lege dixit Apostolus: Ergo Christus gratis mortuus est. Si enim hoc ille dixit de
Lege naturae, quam accepit gens una Iudaeorum ; quanto iustius dicitur de lege naturae,quam accepit uniuersum genus humanum; Si per naturam iustitia, ergo Christus gratis mortuus est ' Si autem non gratis Christus mortuus est; ergo omnis humana natura iustificari Scredimi ab ira Dei iustissima, hoc est vindicta, nullo modo potest,nisi per fidem di sacramentum sanguinis Christi.t. I. de Nar.Ograt. c. a.
520쪽
s. X LLiber Augustini De Cura pro mortuis.
DE cura pro mortuis gerenda scripsit, cum fuisset interrogatus per litteras, Utrum prosit cuique post mortem, quod corpus eius apud Sancti alicuius memoriam sepeliatur ἐ l. a. Retract. cap. 6 . Fuerat is interrogator Paullinus Episcopus Nolanus,occasione ne-gii Florae filii: quem defunctum Mater vidua , materno pioci uepsse-ctu, desiderauerat in beatissimi Felicis Conietaris bastica lepeliri.
l. de cur. ger. pro mori. c. I.
Quod autem cadauerum sepulturam attinet; ea repetit quae scripserat contra Paganos, i. r. de Ciuit. Dei c. I a. qui de cadaueribus Christianorum, in excidio Vrbis Romanae per Alaricum insepultis, veluti non eis subuenisset Christust, Christianis insultabant. 1stud nimirum piam fidem non nimium resormidare, quando praedictum tenet, nihilum obesse bestias etiam resurrecturis corporibus,quorum capillus capitis non peribit. I. de cur. promorr. c. a. Locum vero, qui sep Iiendo cadaueri deligi tur; respondet, per se quidem defuncto minimc prodesse, sed solatium aliquod facere viventibus : nisi ad hoc , ut, dum recolunt ubi sint posita eorum quos diligunt corpora, sanctis illos tamquam patronis, susceptos apud Dominum adiuuandos
orando commendent. eod. l. c. q.
Cum ergo fidelis mater, filii fidelis defuncti corpus desiderauit in Basilicam Martyris poni; si quidem credidit eius animam meritis Martyris adiuuari; hoc quod ita credidit, supplicatio quaedam fuit,& haec profuit,si quid profuit. Et quod ad idem sepulchrum recurrit animo, & filium precibus magis magisque commendat; adiuuat defuncti spiritum : non mortui corporis locus; sed ex loci memoria