장음표시 사용
531쪽
s, o L IB. IV. CAP. I. sed genere locutionis hoc dixi se credibilius apparet. Multa autem,
ut idem ait, in Scripturis sanctis obscura cognito locutionis genere dilucescunt. Propter quod , cognoscenda sunt eadem gen ra locutionum , ubi sententiae patent et ut etiam ubi latent, cognitio ipsa succurrat , casque intentioni legentis aperiat. l. 2. Retract. cap. sq. Quibus profecto libris ostendit, quanta ei fuerit Graecae linguae scientia : cuius se tamen perparum assecutum fuisse, locis aliis ingenue fatetur, quae alibi 'designauimus.
Libri stuastionum, de septem Libris
ΡRodierunt & libri Quaestionum, de Libris eisdem diuinis septem: quos ideo appellare sic voluit, quia ea quae ibi disputantur, magis quaerenda proposuit, quam quaesita dissoluit. Quamuis multo plura in eis videantur ita pertractata, ut possint etiam soluta& exposita non immerito iudicari. Regnorum quoque Libros, eo dem modo tum considerare coeperaL : sed non multum progressus, in alia quae magis urgebant, animum intendit. libro a. Re
Quanti sint faciendi hi libri, non alterius quam Cassiodori, uti integerrimi, ita maxime oculati Iudicis, verbis aperiam : Quaesti ,,nes, ait, quae in voluminibus sacris, ardua dissicultate poterant ape- ,,riri; libris septem, necessaria nimis & syllogistica probatione cie - clarauit: enitus Magister optimus & veracis ingenij ,ut quod ad salu- tem animarum conisat esse concessum ; nequaquam inducussum mor- Misera negligentia linqueretur. G Scriptit etiam de modis Locutionum , septem alios mirabiles,, Libros: ubi & schemata saecularium Litterarum , & multas alias ,, locutiones diuinae Scripturae proprias, id est, quas communis usus is non haberet, expressit: considerans ne compositionum nouitate re- ,, perta, legentis animus nonnullis offensionibus angeretur: simulque
532쪽
vi illud ostenderet Magister egregius, generales locutiones, hoc est schemata Grammaticorum atque Rhetorum, exinde fuisse progressa: μ& aliquid tamen illis peculiariter esse derelictum, quod adhuc nemo os
Doctorum saecularium praeualuit imitari. Cassiis. l. de druin.uct.c. I. MPrimum omnium satis constat, perpetuo studio non esse compositos hosce libros r Sed cum , inquit, Scripturas sanctas, quae appellantur Canonicae, legendo, &cum aliis Codicibus secundum Septuaginta interpretationem conferendo percurreremus; placuit eas quaestiones quae in montem venirent siue breuiter commemorando, vel etiam pertractando tantummodo proponerentur, siue etiam qualitercumque tamquam a sestinantibus seluerentur) stylo alligare, ne de memoria fugerent. Initis lib. I. uua tion. Quo factum est ut studiosius nonnulla, quae memoratis libris com prelaenia fuerant,& veluti in transit uel lasa; melioribus occurrentibus retractarentur. Nam quantum in illo scripti genere emendando momenti habere soleat, temporum studiique lapsus; facile de se quisque iudicare potest, qui Opcram in eo non legniter collocare proposuit.
Scholam Theologicam in Episiopeio habuit.
Cobiges autem ex hac Augustini legendi studendique ratione
quam & alias secutum costat ex iis quae pridem diximus)Scholam Theologicam in domo Episcopali, siue Clericorum Monasterio tenui sic : in qua ad erudiendos fideles, regendamque Ecclesam ministros idoneos sermaret. Hinc tametsi agnoscere facile possint, quam sanae fidei, Spei & Charitatis Sacerdos in Ecclesia Catholica ipse fuerit, qui eundem de diuinis scribentem legunt; arbitratur nihilominus Possidius, plus ex eo proficere potuisIe, qui eum & loquentem in Ecclesia praesentes audire & videre potuerunt, de eius praesertim conuersationem inter homines non ignorauerunt. Erat non solum eruditus scriba in regno caelorum, de thesauro suo proserens noua δι vetera: & unus negotiatorum qui inuentam pretiosam margaritam, venditis quae habebat, comparauit; verumet-Vuu iam Diuiligoo by Cooste
533쪽
321 LIB. IV. CAP. I. iam ex iis ad quos scriptum est , Sic loquimini, & sic facite. Et de quibus Saluator dicit: Qui fecerit & docuerit sic homines, hic ma
gnus vocabitur in regno Caelorum. Pus cap. I.
Nimirum haud fuit de nihilo, quod tanto ante Possidium dixerat de Augustino Aliptus: Exspei lationem, socii, Vestram , qua me adis respondendum prouocatis, certiore spe mecum ad discendum con uertite et habemus ducem qui nos in ipsa veritatis arcana , Deo iam. . a monstrante, perducat. r. s. coni. Acad cap. 2 o. & Licentius: An Te voce vocem , clari quem Rector obmpi Fontibuι infantum Iraefecit, ct abdita iusιι Vbertate amnii longe ructare fluenta 'Ferto Magser opem , ac tu ne des re νires Invalidas, mecum s sacraι subuertere glebas Incipe: te in enim, nisi me mortalia fallunt, Labitur, in semάmque trabit. Tibi noster Apollo Corda replet, patremque suum , patremque Deorum Conciliat, legemή bonam , pacemfi cruentam
Monstrat, ct abducto relamine singula pandit. Distq9. Ob haec namque Paullinus postpa scripto ad Licentium, qui per id
tempus Romae agebat cum patre Romaniano, Poemate Elegiaco, eum hortabatur , ut aulae militiaeque fastu contemto ad caelestis vitae exercitationem se conserret; reducens ante oculos praeceptoris Augustini & Cognati Alipij, tum recenter ad Episcopatum assumtorum, exempla, dum ait: Frater aspius est , augustinuis Magist , . Sanguinis hic consors, hic lator ingenij. Tanto fratre vales, o praceptore , iacenti, Et sibilia pennis talibus astra sequi l uidquid agas s nam te nec sterat mundus amicum)Non daberis terra debita Chriso anima. Tu thalamos licet, O celsios mediteru honores Nunc ; OIim Domino risItuere tuo. Crιdo νnum vincent Iustι duo peccatorem, Et tua fraterna rota preces abigent. Eeto redi, qua voce parens, qua Ianguine frater, ambo Sacerdotes re remeare ιabent. Epist. 36Diuili od by oste
534쪽
AVG. COMMUNIS OMNIUM MAGISTER, &ς. fra
conmucres ΙΑm & ipse Augustinus, quos natalibus indoleque sua dignὸ euis
piebat instructos edoctosque esse,desiderauit sibi praesentes. Inter hos & IvLIANus fuit, Memorii filius, ut patet cx verbis Augustini quae supra adduximus Lib. iii. Cap. xx IV. q. v. Qui si in Augustini disciplinam datus fui sici; aliis eum artibus liberalibus imbuis . 1ct, atque imbutus fuit: iis videlicet,quibus a se imbutum fuisse Possiadium testatur Epistola Is I. Neque enim ut ibidem inquit illae innumerabiles & impiae fabulae, quibus vanorum plena sunt carmina Poe tarum, ullo modo nostraeconibnant libertati: non Oratorum inflata & expolita mendacia: non denique ipsorum Philosophorum garrulae argutiae, qui vel Deum prorsus non cognouerunt, vel csim cognouissent Deum , non sicut Deum glorificauerunt, aut gratias egerunt; sed evanuerunt in cogitationibus suis, & obscuratum est insipiens cor eorum : & dicentes se
esse sepientcs, stulti facti sunt. Et immutauerunt gloriam incorrupti Dei, in similitii dinem imaginis corruptibilis hominis, &volucrum atque quadrupedum & serpentium : vel qui istis simulachris non dediti, aut non nimis dediti ; coluerunt tamen , seruierunt creaturae potius, quam creatori. Absit omnino ut istorum vanitates & insaniae mendaces, ventosae nugae, ac superbus error, recte liberales litterae nominentur, hominum scilicet infelicium, qui Dei gratiam per Iesum Christum Dominum nostrum , qua sola liberamur de corpore mortis huius, non co-- gnouerunt, nec in eis ipsis quae vera sunt lenserunt, Sc. Epist. I I. Quae si Memorius quemadmodum ab Augustino dicebantur excelsisset, atque in suo Iuliano executioni mandasset; uno haeretico Tuliano minor fortasse fuisset omnium turba. Non inim propter aliud, desiderasse Augustinum pr*sentiam Iuliani, quam ut bonum eius ingenium ab amoenitate saecularium litterarum, ad sacras adduceret, prope cuidens est. V u u a CoNDiuitigoo by Cooste
535쪽
CONfENTI vhi deinde praeclaro virum ingenio, quoniam opusculis eius delectabatur, non procul positum optauit: quo posset quaedam a se edita Augustinus tradere legenda : N ea quae forte minus intellexisset Consentius, non difficulter praesens in torrogare : sicque ex mutuo coloquio emendare, quod ipse Consentius antea scripsisset Dist. 222. Erat & ΑvDAx, omnigena eruditione conspicuus, qui litterarum cum Augustino commercium ideo affectabat, ut ex eis haurire, . inquit,posset sapientiae uniuersae thesaurum. Epict.i39. Sed cui respondens Augustinus, litterarium colloquium excusauit per Ecclesiasti cas curas suas, quibus occupatissimus detinebatur: hortaturque ad ea euolucnda quae iam ediderat: aut sane, cum ab omni munere liber Audax esset; ad se utique veniret: sumturus in praesentia quod poposcerat , tamdiu atque ei visium fuisset. Epist. iqo. Ex his fuerunt & Monachi ADRvM ET IN I r inter quos Crese nius, Felix, & alius Felix hallucinabantur, neque recte de Gratia sentiebant, ut mox dicemus: turbato quoque ob id, nonnulla dissentione Monasterio. Ad se venientes Augustinus tenuit aliquanto diutius, ut instructiores redirent ad suos, aduersus nouos haereticos Pelagia nos: imo legit & exposuit, quidquid hactenus fuerat ad repellenda Pelagianae haercseos venena editum ab Ecclesia Catholica. Epis. 66.
g. VILVincentium Victorem Hiprastentem optate eiusferrores Petro Presbytero detegit.
VINCENTI vs VICTOR hoc circiter anno, in Mauritania Caesariensi inuenerat apud Hispanum quemdam Presbyterum Petrum , nonnullum Augustini opusculum , ubi quodam loco hoc cst vel libro a. de Peccatorum meritis,cap. vltimo: vcl Epistola I 37.vel 28. aut certὸ libro 3. de lib. Arbitrio cap. ai.ὶ de Origine Animae hominum singulorum , virum ex illa una primi hominis, ac deinde ex parentibus propagentur; an, sicuti illi uni, sine ulla propagatione . sin-
536쪽
AVG. COMMUNIS OMNIUM MAGISTER, &c. uers
singulae singulis dentur ; senescire Augustinus confitebatur : scire tamen , Animam non esse corpus , sed spiritum. Cum illico Vincentius contra haec omnia ad eundem Petrum duos libros scripsit. Quos ubi Augustino de Caesaria Renatus Monachus misisset, iis perlectis res. pondens Augustinus quatuor Libros reddidit: Vnum ad Renatum Monachum, alterum ad Presbyterum Petrum, S duos ad eundem Vinccntium Victorem. In quibus cum multa necessaria diserantur; . tum de Origine Animarum quae singulis hominibus dantur, cunctationcm suam defendit, multosq; errores & prauitates Vincenti j ostendit: l. 2. Retract. c. 16. atque ad extremum, emendationis ipsius cupidus
quod huic nostro proposito congruit: , Vtinam , inquit, tua scripta tecum legere possem: & colloquendo potius ques m scribendo, quae lintemendanda, monstrarem. Facilius hoc negotium perageretur, nostra inter nos sermocinatione , quam litteris: quae si scribenda esset; multis voluminibus indigeret. l. de Orig. Anim.c. q. Ceterum tanta prudentia tantaque lenitate hunc Vincentium tractauit; quem lectis libris viderat hominem, in sermone quidem non sollim usque ad sumcientiam , veru metiam usque ad redundantiam profluentem : sed in rebus, de quibus loqui voluit, nondum sicut oportebat instructum; t a de O)g. Anima c. i.) ut rescripta ab eo correctionis accc perit. ta. Retract. c. 6. Quamobrom sicuti ab errore Vincentium ad sanam mentem reduxit ; ita Petrum Hispanum Presbyterum de quo consuli Chronicon Dextri potest, Anno q2q.) ad quem libros suos Vincentius miserat, instruendopcrstrinxit: quod libris iisdem recitatis adeo laetitia exsiliisset, ut caput Vincenti l , iuuenis Sc laici, Presbyter osculatus, didicisse se quod ignorabat . gratias egerit. Nam licet humilitatem Petri non improbet, imo etiam laudet,quod honorauerit Doctorem situm; nec hominem, sed ipsam, quae per illum loqui dignata est,ueritalcm etc si tamen demonstrare potuerit, quid per illum veritatis acceperit.)Vellem, tamen inquit, rescriptis tuis, quid te docuerit, me doceres. Absit enim ut erubescam a Presbytero discere, si a ut o tu non erubueris praedicanda di imitanda humilitate, vera didicille. I.2. dι Orig.
Ergo & Pctro, sicuti antea Renato, varios crassosque Vincenti j errores aperuit: eo denique collimans, ut neque Petrus permittat se induci in errantis errores; neque assentatione indecente adulantis, δί
537쪽
sa 6 LIB. IV. CAP. I. deceptoria lenitudine blandientis, ipsos errantis errores siue foueat siue tucatur. ibid. cap. i7. Eiuscemodi enim erant hi errores, ut si pertinaciter singuli defenderentur; tot haereses facere possent, quot errores
numerabantur. l. 3. de Orig. An. c. I s.
Atqui in eo pol illimum Victor putauerat Augustinum reptaehcndendum , quod firmiter crederet animam incorporcam este, quam ipse asterebat corpoream e docens cam flatum csse Dei, qui intra hominis corpus veluti vaginam inclusus, ibidcin gelasceret, cssiceretque aliud corpus, quod est Anima : cumque sine spiritu anima esse non possit; intra inania sua spiritum ipsa contineret, sicut eam corpus continet. Ita enim fi ri, ut quemadmodum corpus per interiora concaua sua recipit aliud corpus, quod est anima; sic & anima credatur habere interiora inania, qua corpus tertium , reccpzrit spiritum : atquc ita totus homo constet ex tribus, exteriore, intcriore, intimo. I. .de Orig. η n. c. I a. ct 14.
Praeclarum aedcpol commentum , quo nos i nstar alii j aut cepae, ex corporibus veluti testtillis, aut caliculis, ineptissimo artificio fabricabat: ut nihil dicamus de Augustini dissertatione, qua halitum illum si hic satum Dei, tenui lenique spiritu in auras difflavit. l. 3.ri Orig.
maritu, aliis ab Augusti no pi Ventes
SEd neque Hi LARi us , magnus Pelagia r haereseos antagonistes, obliuioni tradiderat, quantum profeci iici in schola & disciplina Augustini , dum ait scribens ad cundem : Sufficiat mihi poena mea, , , quod a praesentiae tuae deliciis exulatus, ubi salubribus tuis uberibus, nutriebar, non solum absentia tua crucior; veru metiam pervicacia, quorumdam qui non tantum manifesta respuunt, verum etiam non intellccta reprchendunt. Earivi l. Dubitari in hoc Hilario solet, fuerit ne Antistes an laicus ' Laicum fuisse existimat Petauius. lib. 7. Ration .cap. is. Episcopum Arelatensem, Grauius Diu irco by GOoste
538쪽
AVG. COMMUNIS OMNIUM MAGISTER , &ς. 7
Grauius in Annotat. ad Tom. vi i. August. Sed & de Prospero Hilaris Collina assirmant nonnulli, Episcopum numquam fuisse. Mi-raus Auctary cap. 99. Inter alios qui docentem Augustinum audierunt , censeri possunt, PROFvTu Rus , ad quem exstit Epistola i 9. quemque Calamiensem Episcopum ut opinor ) vocat auctor vitae S. Paullini. PAvLLus deinde Cataquentis Episcopus, de quo inscii cap.3.3. . praeterea BONI F Λ C r v s qui Paullo successit, cuiusque meminit Epist. 3 9. V R B AN v s L piscopus Siccensis,cuius mentio fit Tomo Io. Fragm. I. ANT NI vs Fussalensis, de quo post : ERADI vs : QV9 DoLT DEVsν
. g. IX. Aganichri hoc tempore Carthagine detecti.
SVpra diximus. Vrso Tribuno satagente,in Manichaeos inquisitum Carthagine fuisse : qui nequicquam prohibiti, secreto sua conuenticula agebant. Detecti ex eis nonnulli,quos Electos Electasque nuncupare solent, atque in Ecclesiam introducti; ibidem ab Episcopisν Augustino praesente, omnium prope mysteriorum eius sectae gnaro, ad tabulas auditi sunt & confessionem earum tum blasphemiarum, tum sordium ediderunt, quas ipse recitat libro de haeres har. 8. Id hoc Anno contigisse Baronius tradit: ut adeo illis quae nuper commemorauimus praeter hac temporis notationem: & Commonitorium sub nomine Augustini ad uniuersam Ecclesiam destinatum, Qua cautela Manichaei si conuersi fuerint, suscipi debeant: quod exstat ad finem Tomi Io. post undecim Homilias nouas) nihil addendum cxistimemus. Nam quod Theodosium attinet, qui a Manicharismo ad Catholicam conuersus Manichaeos nonnullos prodiderat, iuxta quod facere debebat i s de quo Quodvultdeum Diaconum Carshagmensem Augustinus interrogat, quemadmodum tum ipse, tum alii qui ab eo proditi erant, atquc ut putabat correcti, in fide Catholica perseverent;) aliquot post haec annis contigisse certum est. Epist. 1.ad Quo
539쪽
UTi vero Carthagine Manichaei, ita Romae eodem anno exagit tus est Celestius: qui cum in Urbem clanculum irrepsissetu Gratorio edicto ad Praescctum Vrbi Volusianum, cuius supra meminiamus,destinato,cedere extemplo iusius est. Baron.Quo respexit indubio Prosper dum ait: Sanctae memoriae Bonifacius, piissimorum Imperator sm Catholica deuotione gaudebat: & contra inimicos gratiae Dei no solum Apostolicis, sed etiam regiis utebatur edictis. l.cont. Coll.
s. XI. Contra Donatistas Dulcitim agit.
ΙNterea mkitius in Africa Imperialium iussionum contra Don listas executor, munus suum impigre obibat. Declarabat intestabilis, o natum potestatem alicatus f haereditatem J ineundi habere: sed perpetua inus os infamia a Dei, us honentis, is conuentu publico segregandos. Loca deinde In quibus dira superstitio eo usque seruata erat, Catholicae Ecclesiae sociabat: & spoliatos facultatibus Episcopos, corumque ministros, in singulas quasq; insulas atque prouincias exulatum dirigebat, θι. iuxta edictum Imperatoris Honorij antea datum, quod exstati. 1 in . de baret. Cod. Theodos Ad Basilicas quod spectat,quibus usi ad superstitiones suas Donatistae fuerant; Carthagine quandam doserere coacti sunt: quae quoniam Catholicorum prius fuerat ad quos postliminio redivit REsTI TvTAE deinceps cognomen accepit: ut testatur Euodius, D de miracul. S. Si phani cap. 7. in qua habitus ab Augustino sermo i o a. de Diuersi & alii: Carthaginenses autem, Cathedrae suae munia Episcopi obibant. Victor mirans l. i. Verum hoc tempore id contigisse haud assirmo: quand quidem in Concilio Carthag. II. quod hi lce vetustius ell, non tantum appelle ur Restituta; sed duplici nomine, PERPETUA RESTITUTA. Quod vero ad ablatas facultates attinet ; si melioribus usi consiliis relipis Diuit ed by Corale
540쪽
AVG. COMMUNIS OMNIUM MAGISTER, &c. si p
resipiscerent , restitui solitas suisse constat Augustino teste , dum ait: Verum de his pecuniariis laboribus . facilior caussa est. Ecce quotidie si quis ad nos transitum facit , cum etiam illi , quorum
erant , ad pacem Catholicam transeunt, reddimus pecuniam, vestem , fructus, vasa , rura , tecta vestrorum : l. I. coni. Gaud. cap. 3 8.
Ad omne enim hominum genus e Donatistis, Edictum loquebatur ut alibi indicauimus. Legum porro seueritate, quamplurimi ad Ecclcsae Unitatem siue accelserunt, siue redierunt: Epist. 6 I. interque hos Gabinus, cuius hi specialis mentio t. I. coni. Gaud. c. in . ) aliis in pervicacia se a remanentibus, dc frequentantibus veterum ludum irruendi in spontaneam mortem, spe utique nominis Martyrum. De iisdem enim agens Augustinus, paulld ante Bonifacio Comiti scribebat: Qui ne . sciunt consuetudinem illorum , putant eos modo se ipsos occidere, quando ab eorum insanissima dominatione per occasionem Legum istarum, quae pro unitate lunt constitutae, tanti populi liberantur: qui autem sciunt, & ante ipsas leges quid facere loleant; non eorum mirantur mortes, sed recordantur mores, dcc. Epist. So. Nam cum in illos mitiora constituisset imperator propter mansuetudinem Christianam, & exilium illis voluisset inserre, non mortem ; ipsi homines docti, considerantes quid deberetur merito, Zequid minus sit in supplicio; non de iudicio imperatoris , sed de suo
Gaudent iis Donatista scribit ad .
CV m malorum eiusccinodi vox atque fax estet Gaudentius, Tha mugadensis in Numidia Donatistarum Episcopus, unus illorum septem, quos in Collatione auctorqs suae desensionis elegerant; dedit ad eum litteras Dulcitius, agens, ut oportebat cum furcntibus, mansuetu : atque exhortans eum ad Vnitatem Catholicam, & dissuadens