장음표시 사용
71쪽
gustini proposito & doctrina, manu iniecta auoniam & idem in
populo securus & ignarus quid futurum esset, adstauat; Posius.c. . t ap- prehensus; Ierm. s. de disιrs Episcopo ordinandus oblatus esti omnibus id uno consensu & desiderio fieri perficique petentibus, magno-
hue studio & clamore flagitantibus: ubertim eo flente. Possid. cap q. Existimabat enim merito peccatorum suorum vim sibi factam esse, ut secundus locus gubernaculorum ei traderetur, qui remum tenere non nouerat,&c. Atque hinc erant illae lachrymae,quas ab eo fundi in ciuitate, ordinationis suae tempore, nonnulli fratres animaduerterunt: & nescientes caussas doloris ipsius, quibus potuerunt sermonibus, qui omnino ad vulnus ipsius non pertinerent; tamen bono animo consolati sunt. Epist. i 8.
Id contigisse videtur initio Quadragesimae r eo quod ad munus suum rite obeundum, paruum sibi tempus vel usque ad Pascha concedi, humillime per suas patrumque preces a Valerio cupiat. ead. Epi Sunt qui scribant Ceret Paschalis praeconium, quo siue in toto, siue in parte, adhuc utitur Ecclesia Romana, ab Augustino per id tempus non compositum dumtaxat, sed decantatum publice in Ecclesia suisse. Gressuλ2. de Benedict. o malidia. t. 3 i. in A
QVia disponebat ibi esse in Monasterio cum fratribus, cum non
venisset nisi cum indumentis, quibus illo tempore vestiebatur; - cognito instituto Sc voluntate eius, senex Valerius dedit illi hortum, in quo Monasterium aedificauit. 1mn. 49. de diuers Spem quippe omnem saeculi reliquerat: & quod esse potuit,esse noluit: ibid. nihilque habebat propriu, ex quo de transmarinis ad sua remeasset. Postid. cCoepit & hic boni propositi fratres colligere, compares suos, nihil habentes, sicut ipse nihil nabebat:& imitantes eum, ut quemadmodum tenuem paupertatulam suam vendidit, & pauperibus erogauit; sic facerent & illi,qui cum eo esse voluissent,ut de communi viverent. Comune autem eis esset magnum & uberrimum praedium,ipse Deus. sem. 4 9.ia linos. . Factus
72쪽
Factus ergo Presbyter , Monasterium intra Ecclesiam instituit,& cum Dei teruis vivere coepit, secundum modum & regulam subsanctis Apostolis constitutam: maxime, ut nemo quidquam pr . prium in illa societate haberet, sed essent eis omnia communia.
HVic scholae nomen dedisss oportet circa hoc tempus Possidium,
qui se cum Augustino ferme quadraginta annis Dei dono, abs que amara ulla distensione, familiari ter ac dulciter vixisse testatur, cap. 3 i. sic ut memorati anni complectantur uniuersim propositum ipsius, id est relisionis statum, tam in vita laicorum, quam in officio Episcoporum,superstite Augustino exactum. Prolog. ad pit. August. LOetenim vivente, Ecclesiae Calamensis Episcopus fuit, quam tum et- ne Piam occupabat Crispinus e Donatistis: quorum in Catholicos gras se. santium insidias & saeuitiam vix euasit, plagis licci & contumelijs assectus. ι. 3. coni. Cyeson. c. 46. quam rem latius dicturi infra sumus Libro Tertio. Eum Augustinus collegam appellat, ista rit. & Coepiscopum :EA L 3. dicitque per suum minis crium, non litteris illis, quas varia. rum scru i libidinum liberales vocant; sed Dominico pane nutritum, quantus ei potuit per suas angustias dispensari. Dist. r 3I. Coetus hic fratrum Augustino conuiuentium , ubi paullatim coalescere coepisset; neque Possidius tantum aliique, sed di cum eo Ali pius Euociusque vitam in commune agerent: Aurelius nuper Carthaginensis creatus Episcopus, Presbyterum Augustinum per litteras Ialutauit, dignitatem,ut apparet, buscepti ordinis gratulatus. Et respondens Augustinus, hortatus in primis est, ut prauos neque facile tolerandos mores, qui in Ecclesiam Africanam irrepserant,exterminaret: tantam se de eo spem conceptile, ut dicat: Scias Domine beatissime, & plenissima charitate venerabilis, non desperare nos, imo sperare vehementer, quod Dominus & Deus noster, per auctoritatem
73쪽
personae quam geris, quam non carni, sed spiritui tuo impositam esse confidimus, multas carnales foeditates & aegritudines, quas Africa- na Ecelefia in multis patitur,in paucis gemit, conciliorum grauitate,& tua possit sanare. Dist. 6A.
s. IV. Continuat Scripturarum studium.
QVamquam fateatur impresse ali cubi, serius ac voluisset, animum applicuisse ad Sacras litteras; Epist.2 attamen quia nulli dubium est gemino pondere nos impelli ad discendum, auctoritatis atque rationis; iam inde a conuersione certum ei suit, nusquam prorsus a Christi auctoritate diste sere : non enim reperiebat valentiorem. Quod autem subtilissima ratione persequendum est ita enim iam tum affectus erat, ut, quid sit verum, non credendo solum, sed etiam intelligendo apprehendere, impatienter desideraret apud Platonicos se interim quod sacris Christianis non repugnet, reperturum
esse confidit. I. 3. cent. Acad. c. 2D.
Itaque Scripturarum studio totus incubuit: quarum tantam esse testatus est profunditatem , ut in eis quotidie proficeret, si eas solas ab ineunte pueritia, usque ad decrepitam senectutem maximo otio . summo tauto, meliore ingenio conaretur addiscere. Non quod ad ea quae necessaria sunt saluti, tanta in eis perueniatur dissicultate: sed cum quisque ibi fidem tenuerit, sine qua pic recteque non vivitur;
tam multa, tamque multiplicibus mysteriorum umbraculis opaca, intelligenda proficientibus restant: tantaque non solusnin verbis, qui .
bus ista dicta sunt,uem metiam in rebus quae intelligendae sunt, latet altitudo Sapientiae; ut annosissimis, acutissimis, flagrantissimis cupiditate discendi hoc contingat, quod eadem Scriptura quodam loco habet: Cum consummauerit homo, tunc incidit. Epist. 3. Quidquid praeterea homo extra didicerit, si noxium est, ibi dam- . natur: si utile est, ibi inuenitur. Et cum ibi 'ii'ue inuenerit omnia, quae uti liter alibi didicit; multo abundantius ibi inueniet ea, quae nusquam omnino alibi, sed in illarum tantummodo Scripturarum
74쪽
mirabili altitudine, & mirabili humilitate discuntur. I. a. de doct. Christ. cap. Α . Iam Philosophi qui vocantur, si qua sorte vera,& fidei nostrae ae- commoda dixerunt, maxime Platonicri non solum formidanda non esse, sed ab eis etiam tamquam iniustis possessoribus,in usum nostrum
vindicanda pronuntiauit. eod. l. c. O.
Saecularium scientiarum in Augustino
Porro qui a profanas litteras, ab ineunte aetate didicerat, vi I. as . nihilum in eis ignorauit. Artium benedicendi, Mathematicae, Arithmeticae, Musicae, Physicae, Astrologiae, Dialecticae peritissimus
fuit, ut ex superioribus constat: nec non rei metricae ubi ait : Non aliquo carminis genere Psalmum a secNeopositum, ut caussa Donatistarum ad ipsius humillimi vulgi, & omnino imperitorum atque idiotarum notitiam perueniret: ne metrica illum necessitas ad aliqua verba, quae vulgo minus sunt usitata, Compelleret. I. I. Rrf. c. 2Ο. Exstant eadem eius opinor incude procusi, numeri innumeri, ad imitationem Trochaici carminis tetrametri Catalectici, de Gloria Paradisi : I. Medit. c. 26. probi vero propriique ad Christum. eod. lib. cap. 18. quos quia pauculi sunt subiungo: Spes mea, Christi Deus, hominum tu dultu amator, Lux , via, vita, salus, decor θ decus omne tuorum, Omnia pro quorum voluisti ferre salute;
Cernito νιηι a. Crucem, vulnus,morrem atqae Sepulcrum. Post tres inde dies de icta morte resurgens, Discipulis risus, natantia corda reformans , Luce quater dena calorum summa peti h :Viuis in aternum nunc, o per secula regnans.
ut scias non immerito interrogatum ab eo fuisse Audacem, cur contra pro dicam lege, hexametrum versum,hepta metru secisset. Dist. o. Citat Citenon mi Varronem , Sallustium, Senecam , Plinium, H a Virgi- Dissiligoo by Gorale
75쪽
Virgilium, Lucretium, Terentium, Persium, Iuvenalem, Lucanum, Claudianum, Ennium., Horatium, Cornelium Celsum, Soranum, eosque omnes saeptiis, atque alios.
Meminit Homeri, Heliodi, Epicuri, Platonis, Porphyrii, Apulei, Apollonii Thyanaei et Aristotelis, Carneadis, Zenonis Arestesilae. Chrysippi, Antiochi Ascalonitae, Metrodori: Terentiani Mauri, Cornuti, Asperi, Donati, & aliorum satis frequenter. Liberalium disciplinarum , historiae tum sacrae tum profanae,
morum rituumque populorum omnium . fabularum denique scientissimum fuisse, leuantur Libri de Civit. Dei, de Dod . Christ. de consDiang. ctia Vnde nonnumquam Gentilium fabulas, ad rerum naturam S mores expolitas, roseri l. 2O. coni. Faust. c. 9. aut earum pro
dit originem. Et quidem de Musis, deabus inter litteratores celeberrimis, haec monet: Non enim audiendi sunt errores Gentilium superstitionum, qui nouem Musas, Iouis & memoriae filias esse finx runt. Resellit eos Varro. quo nelcio utrum apud eos quisquam talium rerum doctior vel curiosior esse possit. Dicit enim ciuitatem, nescio quam non enim nomen recolo locasse apud tres artifices, terna simulachra Musarum,quae in Templo Apollinis dono poneret, ut quisquis artificum pulchriora formasset, ab illo potissimum electa emeret. itaque contigisse ut opera sua quique illi artifices aeque pulchra explicarent , & placui ste ciuitati omnes nouem , atque omnes emptas esse, ut in Apollinis Templo dedicarentur quibus. postea dicit Hesiodum Poetam imposuille vocabula. Non ergo Iuppiter nouem Musas genuit, sed tres fabri ternas creaverunt. t res autem non propterea illa ciuitas locauerat, quia in somnis eas viderat, aut tot se cuiusquam illorum oculis demonstrauerant: sed quia facile erat animaduertere omnem sonum . qui materies cantilenarum cst, triformem esse natura. Aut enim editur voce , sicuti eorum est , qui faucibus siue organo canunt: aut flatu, sicut tubarum & tibiarum: aut pulsu,
scut in citharis & tympanis , di quibustibet aliis, quae percutiendo canora sunt. l. 2. de doct. Christ. c. i7. Alia Gentilium Numina, tam benevola, quam noxia, aliis libris conuellit: & praesertim de Ciuitate Dei. t. 6. O T. Historiam vero plurimum nos adiuuare ad Sanctos libros intelligendos, etiamsi praeter Ecclesiam puerili eruditione discatur, inquit l. a. ia doct. Christ. c. 28. Nam de per Olympiadas, & per Consulum
76쪽
nomina, multa saepe quaeruntvt a nobis: & ignorantia Consulatus quo natus est Dominus & quo passus est, nonnullos coegit errare , ut putarent quadraginta sex annorum aetate passum esse Dominum: quia per tot annos aedificatum esse templum , dictum est a Iudaeis . quod imaginem dominici corporis habebat. ibid. Sed utinam hos Consules, quos utique non ignorauit Augusti mis, in publicum protulisset lcertiores epochas, temporumque characteres haberemus. Citat Eusebium quem Rumnus vertit: Libro de cur. yri mori. c. 6.tae hare har. 83. Africanum, quem tum primum legerat,t. LRet. . T.
Penetrauit Philosophorum omnium adyta, ut sunt Stoici, Academici, Peripatetici, Epicurei, Cynici: eorumque dogmata passim
erroresque confutat: uti & Paganismum subuertit cum deorum infinita multitudine, st. coηt. Acad. de Civit. Dei t Tract. de Epicur. θStoic. Sibyllina etiam carmina recitat, t. coni. Iud. c. I 6. 9 I. 18. de
Nec refert quod haec omnia profana sint. Quia, ut inquit ipse, sicut AEgypti j non solum idola habebant & onera grauia, quae populus Israeliticus detestaretur& fugeret; sed etiam vasa atque ornamenta de auro & argento ,& vestem, quae ille populus exiens de AEgypto sibi potius, tamquam ad usum meliorem, clanculo vindicauit, non auctoritate propria, sed pracepto Dei, ipsis AEgyptijs nescienter commodantibus ea, quibus non bene utebantur: sic doctrinae omnes Gentilium, non solum simulachra & superstitiosa figmenta , grauesque sarcinas superuacanei laboris habent; quae unusquisque nostrum, duce Christo de societate Gentilium exiens, debet abominari atque deuitare; sed etiam liberales disciplinas. usui veritatis aptiores,&quaedam morum praecepta utilissima continente deque ipso uno Deo colendo nonnulla vera inueniuntur apud eos. Quod eorum tamquam aurum de amentum quod non ipsi instituerunt, scit de quibusdam quasi metallis diuinae Prouidentiae, quae ubique infusa est, eruerunt,& quo peruerse atque iniuriose ad obsequia daemonum abutuntur cum ab eorum miscra societate sese animo separat, debet ab eis auferre Christianus, ad usum iustum praedicandi Euangelii. Vestem quoque illorum, id est hominum quidem instituta, sed tamen accommodata humanae societati, qua in hac vita carere non possumus; accipere atque habere licuerit, in usum conuertenda Christi num. Nam quid aliud secerunt multi boni fideles nostri ἰ Non aspiari s cimus
77쪽
61 LIB. I. C A P. II. cimus quanto auro & argento, & veste suffarcinata exierit de AEgypto Cyprianus , doctor suauissimus & Martyr beatissimus t quanto Lactantius η quanto Victorinus, Optatus, Hilarius, ut de vivis ta
A. VI. Verbum Dei praedicare incipit.
V Alerius itaque ordinator cius,ut erat vir pius & Dcum timens. exultabat Deoque grati as agebat, quod exauditas a Domino videret preces suas, quas se frequentissime fudisse narrabat, ut sibi diuinitus nomo concederetur talis, qui posset verbo & doctrina salubri, Ecclesiam Dei aedificare et cui se rei homo natura Graecus, minusque iatina lingua & litteris instructus, parum utilem videbat. Possid. c.s., Quapropter Augusti no Presbytero Potestatem dedit , coram se ins Ecclesia Euangelium praedicandi ac frequentissime tractandi: contra usum quidem S consuetudinem Africanarum Ecclesiarum, ob quod sei nonnulli Episcopi detrahebant a sed ex more Orientalium. Quem porro plures in Africa Episcopi amplexi sunt: exemplo Valerii, fa-i cta Presbyteris potestate, coram Episcopis tractandi verbum Dei. Ibid. Et quidem nominatim Aurelius Carthaginensis Anti stes: cui propterea gratulatus est Augustinus peculiari Epistola 77. Adeo ut
hic mos tantopere inualuerit, ut Presbyteros in hoc genere cum Episcopis coniungat, ubi ait: Numquid non ascendit aliquando aut
Presbyter aut Episcopus, & non dicit aliud de superiore loco, nisi
ne rapiantur res alienae' serm. 9. de νerb. Dom. Idem deinde mos ad
Gallos peruenit, apud quos Synodus Vasensis II. potestatem dati Presbyteris verbum faciendi. In hoc munere, tamquam lucerna accensa & ardens, eleuata super candelabrum, luxit omnibus qui in domo erant: Posid. c. s. tantumque ei tributum cst, ut ex quoad poeulum dicere coepit, ubicumque illo praesente loqui opus cssct, rarillinit tacere ipse atque audire alios permittorctur, & esse velox ad audiendum, tardus autem ad loquen-uum. Prolat ad d. Retrati. Ex assiduo erum verbi Dei praedicandi. studio Disiligod by Corale
78쪽
studio, Tractatorem Poenum, id est, Concionatorem, appellasse tametsi per contemtum Iulianus videtur, l. I. N. impers cap. 8. Iam de Deus non vulgaribus illum donis ornauerat instruxeratque. Fuit in illo studium uberrimum, cognitio sacrarum Scripturarum exactissima, iudicium acre & ex terium , ingenium ad miraculum acutum. Fuit ipse sincerioris pietatis diligentissimus propugnator, moribus mansuetissimis, & ad charitatem Euangelicam emetis atque expressis, vitaeque integritate sanctitateque insignis & adorandus, i quis Io. Lud. Uiues Epist ad Reg. Anglia.
s. VII. Augustini memciria, re facundia Latina.
MEmoriam habuit vastam & tenacem , uti patet ex scripturarum partibus , quas undecumque accersitas apposite admodum producit : facundiam deinde longo docendi dicendique usu exercitatam, Carthagine, Romae, Mediolani: licet eum Itali in multis verborum sonis exagitauerint ; &abeo vicissim, quod ad ipsum sonum attinet, sint reerehensi. La. de Dyd. c. 17.
Quapropter tametsi paullo poli secundinus Manichaeus, qui scripta quaedam Augustini legerat, cum illa suspenso animo, agi lique
oculo, iterum iterumque repetisset; summum in lenisse ubique Ora--torem, & Deum poene totius Eloquentiae assirmabat, Dist. ia August. rom. 6. At vero Darius Comes, non modo ter aut quater, ut in
apud nescio quem; sed millies, & omni numero plus beatum se fore dicebat, si datum sibi esset praesenti intueri A igus lini vere sidereos
vultus, vocemque diuinam ac diuina canentem: oc non ldm mentis fructus, sed etiam cum aurium iucunditate sumere & haurire licuisset. Putarem profecto me verba sunt Darii in quasdam immortalitatis leges, non modo de caelo, sed in ipso constitutum caelo suscipere:& quasdam Dei voces, non longe de templo, sed prope ipuma
Dei adstantem tribunal audire. Epist. 163. Ingens sane, neque min ris affectus encomtum. q. VII LDisiligod by Gorale
79쪽
s. VII LGraeca scientia, Hebraica oe Punicae.
Am quod Graecam linguam attinet, testatur quidem non sibi tantum fuisse eius linguae habitum , ut Graecis libris legendis & it
telligendis ullo modo reperiatur idoneus e prooem. in l. 3. de Trin. ScGraecae linguae perparum se assecutum ait, & prope nihil; ι. 2. con. . Pei ιι. c. 38. Eodem tamen loco,& passim alibi Graeca interpretatur, allegat,& confert cum Latinis, Ut patet ιι. Lοιαιωη. de si Πριura δε ra: deinde integras Chrysostomi sententias non infeliciter transtulit, I. I. coni. Iu ι.ε. imo Categorias Aristotelis e Graeco Latinc vertit, ingratiam filii sui Adeodatir L Categor. arist. c. 2 2. denique Graeco, scripturae Codices a se consultos refert, ι. I. Ret. cap. l9. O l. 2. cap. 2 . 9 tu. 3 9. Veteri porro linguae Graecae pronuntiationi fauet, quod ait: Bela uno eoaemque sono, apud Graecos litterae ; apud Latinos, oleris nomen esse. Ιχ. de doct. ChrιR. c. 2 q.
Hebraicorum nominum significationem, sibi quidem fuisse sine
interpretatione virorum peritorum eiusdem linguae incognitam, inse nuat L 2. de doct. Wbri t. c I 8. quam linguam rotunde fatetur se igno. rare: Dist. Is I. adeo ut si Hebraea voce Moyses ei loqueretur, frustra, inquit, pulsaret sensum meum, nec inde mentem meam quidquam tangeret et L M. cons. c. y unde consuluit Hebraeum quemdam in dictione Raca, l. i. desierm. Dom. in monte c. 9. Nihilominus ena rans illud Apostoli: Mi sit Deus filium suum factum ex muliere et ait, hoc nomine, proprietate Hebraicae linguae, omnem feminam nuncupari, siue viro intactam, siue iam mixtam. Epist. I o. c. 3. Cumque Punicum appellet Secundinus, Epig. ad august. disputato rem Poenum Iulianus; t. . coni. Iul. c. 27. non videtur Punicam igno rasse, cuius vocabula permulta, di Peuc omnia Hebraicae consona sunt, L 2. coni. Petιl. c. Io . quod istae linguae sibi significationis quadam vicinitate socienti ir. Iem. 33. de Wrb. DOm. Atque hinc de Mes. Ita annotat Messe, Poenis idem esse quod, Vnge: Tract. Is .in Io. Mammon, ut Hebraea, ita Punica lingua significare diuitias et firm. 3s ia
80쪽
Q. DOm. Edom utrisque sanguinem denotare. m V. ts 1. Videtidenique potest l. I. Locut. in Go. ubi aliam quandam phrasin lingua utrique communem annotauit, dum ait: Et extendie manum suam &accepit cam , de induxit cam ad se in arcam et locutio est quam pro- Pterea bicbraeam puto, quia & Punicae linguet familiarissima est, in
qua multa inuenimus verbis Hebraeis consonantia. Nam utique s liceret: Et extinor maxum, etsi non adderet, Occ.
s. IX. Scribit contra Iganichaeos.
AVgustinus apud Hipponem Regium Presbyter scripsit librum De Uti litate crcdendi, ad amicum suum Honoratum rquem deceptum a Manichaeis, adhuc eo errore nouerat detineri , &irridere in Catholicae fidei disciplina quod iuberentur homines credere. non autem quid esset verum certissima ratione docerentur. ι. I. Ret. c. I . Nam priusquam vel Manichaeos apud Honoratum refelleret, nugasque eorum inuaderet; vel magnum aliquid de fide Catholica aperiret; voluit primum eruere illi falsam opinionem, de veris Chriuianis malitiose aut imperite ei insinuatam, hocque initio apud illum facto, contra Manichaeos scribere,& Catholicam stabilirer atis rue ita eum erigere ad magna quaedam & diuina discenda. Quom o exponit quod in fine libri De Vtilitate credendi dixerat: nondum lie Μanichaeos coepisse refellere, &c. eod. I. 9 c. Ceterum quod voluit, effecit: uti patet ex quaestionibus quas ei post Honoratus quinque misit a Carthagine, & rogauit ut eas illi Icribendo exponeret. I.2. Ret. c. . Harum enim occasione, liber De Gratia noui Testimenti habuit initium, dum ad quinque quaestiones Honorati quem tum fuisse Catechumenum apparet, D'. t P. c. i9. imo effectum postea Presbyterum, ex Cassiodoro; ι. dium. ιιβ. c. 16. sextam Augustinus adiecit: Quae sit Gratia noui Testamenti φ sub qua respondet ad ceteras. ead. Epist. c. I. Post librum De Utilitate credendi, scripsit contra Manichaeos De duabus Animabus: quarum unam dicunt esse partem Dei, alteram