장음표시 사용
141쪽
Quod si quis nobis obicit haec omnia ob Iliadis perantiquam
γένεσιν vix ora esse posse, e nostra enim sententia deducendum osse Iliadis originem deberi poetis non vel octavi saeculorum, respondemus nobis haud inepta videri quae protulit Herodotus μηρον ήλικίην τετρακοσίοισι λεσι δοκέω μευ πρεσβυ- τερον γενέσθαι και - -λαα II 583. Tam Ilias quam Odyssea iusto antiquior haberi solet. Restat autem quaestio non neglegenda Veremur enim ut quod perhibet ruppo, a verbo uάσκομαι . placare opollinis cognomen deduci possit. Quid enim, ut hinc incipiamus, significat Apollo qui placat ' Placatur deus, non placat Perfecti vero activi exstant formae sensu propitium esse . Hic saltem sensus in deum quadrat. Apollo qui propitius est, qui opem fert, sub cuius tutela arx salva videtur. ' Dixeris nullum fore cognomen aptius esse posse numini, cui urbs aliqua mandata sit. Revera, dum fata sinebant, Apollo Troiae propitium se praestitit. Quid vero de urbis nomine statuamus Significatne, illa cui deus opitulatur, quae Servatur , an illa quae sacra est deo qui ἐξoχήν opem fert, servat, salvatrici an
Sed cavendum ne grammatica arte neglecta indulgeamus ingenio. Nam Fctio cum verbo λη- cohaerere non potest nisi constet hoc verbum admisisse digamma. Concludamus ergo hoc opusculum disquisitione, quae artem spectat grammaticam.
Quid docet versus opicus Verbum iλάσκομαι constanter digamma respuit. Exstant autem versus epici in quibus verbum nημι, non dico admittit, sed poscit F. Mittimus versus Hymn. XXIII, et I IT, qui a voce.1xi, incipiunt. Versu autem si 865: Anoλλων Γημιν θ' ίλήκησι καὶ αθάνατοι θεοὶ λλoι codices complures homittunt. Revera vocabulo et ibi opus non est neque postri ai positum placet. Hymn. Apollinis a. 16 editur: ὰλλ ,γεθ' ίληκoι μεν πολλων κρτέμιδι ξυν
142쪽
licet άγεθ' naino defendi nequeat. Praebent cod. S et Thucydidis codices moliores loco notissimo III, Iol: QC δγε ' uetinos ubi aetas ferri quidem potest. Nonne legendum g μιν ιληκsici et re Fiaxinoi 2 Videamus di 18 et i 88o:
αλλὰ βάνασσ' ιχηθι, δίδωθι δέ μoι κλέo ἐσθλόν. Dummodo tota corripiatur legi potest:
Ioo: χρυσην τότε κέν μιν λασσάμενοι πεπίθοιμεν.Ηymn. XXI, 5 καὶ συ μεν ρτω χαψε, άναξ, λαμαι δέ ἀoιδῆ. Quid igitur Omnibus locis, quibus exstant in carmine pleo formae verbi 1ημι, digamma restitui potest, vel debet cunctis hisce locis invocatur Deus Apollo. At λάσκo in digamma nusquam admittit. Fierine potest ut verbum Axilii, quoniam saepius cum Apolline et Fιλέι coniunctum inveniretur, digammatis vestigia servarit, licet haec litora verbo iλάσκομαι prorsus evanuisset PHaec vero quaestio dirimenda est antequam ruppii interpretatione Fιλευ Suhner ' reiecta, accipi possit novum τυ iova nobis dubitanter propositum: Aπόλλω F.λεώ significat: Apollo Propitius . Itaque, ut plerumque fit in quaestionibus homericis perpendendis, ne facimus rogando: ἐν γὰρ κλυδωνι κείμεθ
143쪽
Iliadis aenigmata Sphingis illis intricatiora ut solveret nostris diebus novis initis viis strenuam dedit operam Ericus Bethe, cuius disquisitiones gaci doctrina substructae stiloque alacri
defensae ad nobile certamen philologis semper adamatum con vocarunt ingenia aliorum necnon effecerunt, ut me rogarem, an fortasse investigatione de singulis heroibus in Iliade partes maiores agentibus habita documentisque de eorum patria, cultu, origine, collectis melius perspici posset, quomodo variae gentes per carmina sua popularia ad heroem suum spectantia ad opus maioris ambitus pangendum contribuerint. Sic, ut et ipse pro viribus mois experientiam facetem, arripui Aiaces, de quibus non, nulla nondum satis in lucem protracta afferre posse mihi videbar. Admonitos velim lectores meos, si quem alium me ipsum non latere quam sit aleae plenum huiuscemodi conamen difficultates spinosas, mihi credite, persensi cum in vepribus versabar haerebamque in virgultis. Neque solum obstacula illa, quae res praebebat ipsa erant superanda, sed etiam sententiae ante me a variis criticis in medium prolatae quaeque, ut ita dicam, rem circumvallabant, accurate erant intuendae et perpendendae. Quas autem omnes hic tractare vel laudare supersedi. Non quod suum cuique honorem, quantum quidem fleripoterat, tribuere non libenter studuerim sed cavendum erat, ne prae multitudine arborum silva lateret, cavendum quoque, ne ipBa re homines potiores ducere visus Euthydem Platonici verbis ultimis parum esse obBecutus viderer. Ubicunque vero boni aliquid ab aliis mutuatus meum in usum converti auctorem laudavi ubi forte, qui ante me mea dixerunt, non laudavi, neSciu peccavi. Materiem undique corrasam dispositam quidem sed non ornatam, ne fucatam dicam, iudicibus rem ipsam attendentibus proponere volui ignota incertave omnia osculis gurisque rhetoricis obtegere nolui. Saepius tramites inire debebam, ut in viam ipsam reverterer citer autem per loca saltuosa, caliginoSa,
144쪽
praerupta ducens magnisque obstaculis impeditum viatoribus voluptatem quaerentibus sterni atque aequari nondum potuit. Demonstrare conatus sum Aiaces, quales in carmine pleo depinguntur, ab origine fuisse unum Aiacem, locrenBem, non hominem, sed daemonem quendam gigantum a natura non absimilem Coniecimus hunc daemonem, cum formam humanam induisset et notitia eius ad sinum Baronicum pervenisset, ibi factum esse Aiacem maiorem, sed apud Locrenses remansi888 illum, qui, cum altero comparatus, minora ob facta minorem ob gloriam, utpote intra parvas regionis fines coercitam, ip8e quoque minor haberetur. Quae de daemonis cultu apud posteros superorant veStigia, indicia quoque nascentis eius dualismi, conquisivimuS nequPreticuimus opinionem nostram Teucrum quoque tertiam Muram ex Aiace primario esse ortum et ipsa quidem in Locride, ubi iuxtaponebantur heros arcitenens et heros hautifer Haec autem sententia ut probaretur, de nomine Teucri per Europae Asiaeque regiones disperso disserendum erat. Deinde indagavimus Tela monis veram naturam atque patriam, impugnavimus aententiam eorum, qui e scuti balteo hunc heroem provenisse pro re haberent explorata, argumentis haud debilibus eo ducti sumus, ut statueremus hunc Telamonem, quasi alterum Atlantem, numen fuisse marinum circa Salaminem cultum. Tum vero de nexu, quo fuerint coniuncti Aiax et Telamo, egimus, qua occasione ut de adiectivo Telamonio nonnihil obser varemus necesse fuit. Denique de Oileo quoque, de virginum locrensium sacrificio noto, de variis Lycophronis gelgaeque locis, de Minervae inimicitiis, de pluribus aliis erat disputandum, ut crimen levitatis vitaremus causamque nostram fundamento quammaxime firmo fulciremus quae omnia quatenus non male nobis cesserint, iudicent critici, quibus adsunt tria illa, quae
poscit Socrates: ἐπιστημη, παρρησία, εύνοια l
145쪽
147쪽
,κλλ άγετε, λευκοπoδεσ, ιπερ ἐπὶ Λει ipsδριον λθομεν, H ὴμενhι νυν δει, νον ανηβῆσm mulieres enim arcem obtinent, mox naves armata conscendent, Athonas Artemisiae ad instar sunt aggressurae. Quid si equitatui quoque studebunt Actum erit doequitibus nostris. An non putatis At o boni , ππικωτατον γαρ ἐστι χρῆ- κἀποχον γωνη. Ridetis etiam at inspicite mihi recκμαζόνασ, ἀσμίκων γραψ ὰφ άππων μαχομένα τρισ ινδράσιν Sic salse senum chorus in Lysistrata fabula, quae anno 11'scenae Atheniona mandata est. Ante sexaginta fere annos vico Poecilam Stoam magonomachia ornarat, quae imago ab illo tempore nulli non civi coloribus vividissimis ante oculos stabat. Non quo ante Miconem magones Athenis ignotae fuerint. Immo, familias pater eo πο διέλκων μετ ανδρQ ἐταίρων φίλων cum sera crepuscula noctem traherent, factorum fortium maiorum memor semper fuerat, talium praes8rtim maiorum, quorum institutis, fundamento solido et aeterno, civitatem niti inter omnes constabat. Cuius autem regis prius in mentem ei veniebat quam Thesei cuiusnam facinoris saepius quam atrociB proelii tot ante saecula sub ipsis Athenarum moenibus contra Amagones commissi Nonne tumulos quoque apud Pnycem, pone Musaeum, pater filio monstrabat, ubi magones, quae Thesei manu ceciderant L erant Sepultae V Quin etiam erant,
148쪽
peregre qui cum ivissent, alibi quoque Amagonum sepulcra, in Boeotia, Thessalia, prope Megara, Troegena Chalcidem conspexissent viderant hi apud Taenarum templum Dianae dedicatum, quod hic Virginum erroribus finis esset factus sacrificaverant ibi fortasse in aris Apollinis Amagonii. Ηaud dubie homines antiqui, ipso ex solo Attico progeniti, glebae patriae coniunctissimi ac longinquis peregrinationibus minime assueti, mirabantur hostem ex Asiae penetralibus tot per terras, montes, stumina usque ad metam Peloponnesi penetrasse. Magis etiam mirabantur matres familiae, quibus vita inter parietes erat degenda, equos autem et arma et bella virorum in usum a deis immortalibus creata esse autumabant. Theseum ad Thermodontem pervenisse ibique Antiopam magonum reginam sustulisse, quid mirum habebat Herculis enim exemplum secutus, iniuriarum simul auctor et ultor, per viaso invia erat vagatus. Sed feminas armatas equisque veralis etiam longius aliquando esse progressas quam ipsi Persarum regi contigisset, id humanam fidem superabat, et nisi Eomerus testis fuisset Priamum Bellerophontemque acie pugnasse contra Amagonas, Asiam igitur eas habitasse, fortasse unus et alteriam tunc temporis de magonum origine orientali dubitasset et in raecia potius, . . ad Boeotiae illum Thermodontem,
Venerunt dies quibus erodotus historias suas variis locis coram populo recitavit. Ibi tunc auditores famam de Sauromatarum mulieribus equitantibus, venantibus, pugnantibus tam delectati quam admirati accipiebant avide habitare has feminas in vicinia maris Caspii, nec multum discrepare ab eo atum gente, quae a Themiscyra ad Thermodontem oriunda, forte autem fortuna in Europam transvecta, ad Tanain flumen novas Bodes occupasset Oiaρπατα autem significare ἀνδροκτονουσ. En, cogitarunt haud dubie raeci, quibus omnes regiones ultra Tanain pro Asia erant, en Eomeri fides sera aetate probata: sunt igitur et fuerunt serae Amagones, feminae barbarae quidem sed mortales ut sumus ipsi Mox Tomyris, Cyri maioris adver-
149쪽
saria, in libris historicorum magonum regina flebat deinde Alexander Magnus iter in Indiam faciens cum magonibus non quidem certasse at tamen rem habuisse tradebatur. Agmina fabulosa ad Sangarii ripas circumvagantia et Phrygum campos vastantia, quae prisci vates celebraverant, certum sibi locum in chartis geographicis nequo minus certum in operibus historicis invenerant et tenebant. Non ita multis annis post erodoti aetatem exstiterunt
scriptores, Ephorus alii, qui reseverabant moeo 1ατQν ἔθνο εἷναι γυναικοκρατουμενον, licet Elatoriae Pater talis rei nec volam nec vestigium apud auctores suos repperisse videretur, ut hoc solum narraverat apud Issedonas Asoκρατέα δμοίω τα γυναικαστοι ανδράσι εDαι. Operae igitur pretium est indagare unde haec
Ephori opinio oriri potuerit. Graeci antiquissimi quid senserint de mulierum socratia
ut mittamus nunc gynaecocratiam, nemo Eomero brevius expressit Eector enim hisce verbis uxorem domum mittit: a1r hic Foiso io Jσα τό αἰτῆ Fέργα κομιζε, iστόν τ' ἐμακαMqν τε καὶ δμ φιπόλοισι κέλευε Furo inoίχεσθαι πολεμο δ ανδρεσσι Πλνει. Herodoti vero temporibus mulierum quae vocatur emancipatio
res procul dubio in Ionia nata, Athenis suos sibi defensores invenerat. Sophocles Antigonam παρρησία inaudita Creonti oblocutam in scenam produxerat, cum Ismen a vetustioris exemplum modestiae e Thucydidis potius praeceptis II 5 vitam instituisse videretur. Eodem modo Electra et Chrysothemis recentiorem et antiquiorem opinionem referebant. Mox Euripides cum in choricis, ubi saepius poeta suam ipsius sententiam aperit, tum in dialogis mulieres de statu suo disputantes introduxerat i , quod ipse censebat minime celarat. Componat mihi benevolus lector Euripidis Iphigeniam, quae exclamans: δὲ σQσαί μi Loo Bloohius in libouo Athesiisstudion ' fuge docteque ha de re inserens strenuum Patronum sequioris ' sexus semet ipsum ostendit. Quamquam hi illio studio abreptus Ianum risum movet quivis autem intellegit quam difficiis ait modum non exoedere ubi amicae in honorem hoc de argumento opus onsoribas.
150쪽
miάδα P sua sponto ad aram procedit, cum Aeschyli illa, quam vaccae instar vinculis capistroque cohibitam servi ad aram sistunt. Videbit illic mulierem liberam, suo arbitrio, quantum sors sinat, res dirigentem sibique subicientem, hic infelicem non mulierem sed rem, qualem ne omeri quidem aequales unquam cognoverant, cuius corpus artesque emebantur, quae patiebatur omnia, faciebat volebatue nihil feminam Eesiodeam Eominum igitur mentes cum tali contentione identidem com moverentur, audita est fama mulierum libere viventium, proprio Marte pugnantium, virorum recta viriliter exsequentium. Ubi talia feminis licerent, ibi nihil non iis licere, immo muliebre genu imerare, clamabant quibus antiquus status unico probu8 et optabilis videretur historiarum autem scriptores tam Sermo, ne aequalium quam veteres auctores pro fontibus habentes, nimium in historiis conscribendis rhetorica arti indulgentes j, famam parvam primum mox sustulerunt in auras graviterque sunt locuti de Sauromatarum gynaecocratia. Nos autem, qui e Tacito et Plutarcho novimus omanorum mulieres pro viriScontra Romanos pugnantes, castra munientes, vigilias agenteS, necnon didicimus has mulieres ut honoratas sic nunquam civitatum principes fuisse habitas, nos gynaecocratiam illam suo pretio aestimantes Σκυθῶν ἐρημία, sive locorum in regionem quantocius relegabimus. Fuerunt fortasse talia instituta apud Cares olim Lemno in insula, Coi quoque, qua de re sententiam nostram caute differemus donec eo θεost his quoque rebus lux clarior lucidiorque affulserit nunc ad propositum redeamus. Quae semel per aures demissa in intimis hominum cordibus locum obtinuerunt, sive vera sive falsa sunt, aBgre postea genuS hominum eripi sibi patitur melioribusve notionibus pelli Stet gratia sua et honor Homeri verbis: