장음표시 사용
211쪽
transisset, dixit socius Sancti ad eum e frater, verum est ipsum pauperem esse, sed forsitan in tota provincia non est ditior voluntate. Increpat eum illico sanctus, & eulpam dicenti sic dixit: festina ei-to , & exue te tunicam tuam , & ad pauperis pedes proiectus culpabilem te proclama, nec solum veniam poscas, immo eius orationem affagita. Paruit, &viro satisfecit, & rediit; cui dixit sanctus: cum pauperem vides, o frater, speculum tibi ponitur domini , & pauperis matris eius; in infirmis similitest
infirmitates, quas pro nobis assumpsit, considera.
Eia semper mirrhae fasciculus commorabatur eum Francisco ; semper respicit in faciem Christi sui ; semper virum dolorum, & scientem infirmitates
Accidit apud Celanum tempore hyemali, ut sanctus Franciscus pannum in modum mantelli haberet plicatum , quem Tyburtinus quidam fratrum amicus commodaverat ei; & eum esset in palatio Episcopi
Marsicam , occurrit ei vetula quaedam eleemosynam Petens. Consestim pannum solvit a collo , & licest alienum vetulae pauperi donat dicens: vade, fac tibi tunicam, quoniam satis eges. Arridet vetula, & si Pelaeta, nescio timore an gaudio, pannum sumit e manibus, currit velocius, & ne mora periculum repetitionis trahat, forficibus scindit. Cum autem non inveniret praecisum pannum sussicere tunicae, primam benignitatem experta redit ad sanctum , indicans ita panno defectum . Vertit sanctus ad socium oculos , qui tantundem panni gerebat ad dorsum : audis, inquit, frater , quid haec paupercula dicit Amore Dei toleremus algorem , & pauperculae da pannum , ud
212쪽
Illo tempore cum reverteretur de Senis, pauperem quemdam obvium habuit, dixitque socio saninctus: oportet, frater, ut reddamus mantellum pauis Percula , cuius est mutuo accepimus ipsum , donee pauperiorem invenire contingeret. Socius considerans patris necessitatem , pertinaciter obsistebat, ne provideret aliis , se negletto; cui sanctus: ego fur esse nolo; pro furto nobis imputaretur, si non daremus
magis egenti. Destitit ' ille, tradidit iste . mante,
Simile eontigit apud Cellam de Cortonae. Portabat beatus Franciscus novum mantellum, quem pro ipso fratres studiose quaesierant: venit pauper ad locum uxorem mortuam plorans, & familiam paupereulam derelictam ; eui sanctus: hune tibi amore Dei trado mantellum tali pacto, ut nulli tradas, nisi M. ne comparaverit ipsum. Accurrerunt protinus fratres, ut mantellum auferrent , & donationem hane praepedirent; sed pauper in vultu sancti patris audaciam Sumens nexis manibus defendebat ut proprium . Ad ultimum redemere mantellum fratres, S pauper , pretio sumpto, diseessit. Quodam tempore apud Collem comatatus Perusii reperit sanctus Franciscus paupercuὲum quemdam, quem prius in seculo noverat, dixitque ad eum rirater, qualiter te illabes Θ At ille malo animo coepit in dominum suum maledicta congerere, qui abstulerat sibi omnia sua: gratia domini mei, inquit, cui omnipotens Dominus maledicat, nonnisi male me habeo. Miseratus animam illius magis quam corpus scum in odio mortali persisteret, dixit ei beatus Fram ciscus: Dater , indulgeas. domino tuo amore Dei, ueliberes animam tuam, & esse poterit, quod ipse abla- . ta tibi restituet . . Sin autem res. tuas perdidisti , S
213쪽
animam perdes. Et ille: non possum , ait, penitus indulgere , nisi prius reddat ille quod abstulit. Beatus Franciscus cim haberet quemdam manipllum ad dorsum , dixit ei et ecce do tibi mantellum istum ;precor, ut indulgeas domino tuo amore domini Dei. Duleoratus ille , ac beneficio provocatus m nere sumpto, remisit iniurias. Semel aliquando cum a paupere peteretur , nihilque haberet in manibus, gaidam propriae tunicae dissuit , Sc pauperi erogavit. Nonnunquam etiam ob simile opus semoralia traxit. Talibus erga pauperes affuebat pietatis visceribus, talibusque vestigia pauperis Christi prosequebatur affectibus . Mater duorum fratrum aliquando venit ad sanetum fiducialiter eleemosynam petens; cui condolens pater Sanctus vicario suo fratri Petro Catanii d xit: possumus aliquam eleemosynam sacere matri nostrae. Matrem quippe alicujus fratris & suam , & omnium fratrum matrem dicebat. Respondit ei frater Petrus et
nihil domi superest, quod, ei dari possit ; & adjecit: unum novum testamentum habemus, ini quo breviario carentes ad matutinum legimus lectiones. Cui heatus Franciscus: da matri nostrae novum testamentum , ut vendat illud pro sua necessitate , quia per ipsum monemur subvenire pauperibus. Credo equidem , quod magis inde placebit donum , quam lectio. Datur ergo mulier iber, & primum testamentum , quod in ordine fuit, sacra hac pietate distrahitur . A , ὲ
Tempore, quo morabatur sanctus Franciscus in
palatio Episcopi Reatini pro ooulorum infirmitate eum Panda, quaedam pauperculae mulier de Michilone venit ad medieum habens Se ipsa similem cum sancto infirmitatem. Sanctus ergo guardianum. suum fami
214쪽
VITA A L T E R A I9stiari ter alloquens talia quaedam instillat: frater gua
diane , oportet nos reddere alienum . Qui respondit ei: reddatur, pater, si quod est apud nos. Istum, inquit, mantellum, quem mutuo accepimus a muliere illa paupercula, restituamus eidem , quia nihil est sibi pro expensis in bursa. Respondit guardianus: D, ter , iste mantellus est meus, & a nullo nobis accomodatus est; quousque enim placuerit, utere; postquam uti nolueris, mihi illum resigna. Siquidem paulo ante guardianus emerat ipsum pro necessitate sancti Francisci. Dixit ad eum sanctus: frater gua
diane , semper mihi curialis suisti , modo, precor, curialitatem ostende. Respondit guardianus: fac pro velle, pater, quidquid tibi spiritus suggerit. Advocans igitur quemdam hominem secularem multum d votum dixit illi : aecipe hune mantellum, & duodecim panes, & vadens sic loquere illi pauperculae mmiteri : pauper homo, cui commodasti mantellum, gratias tibi agit de mutuatione; sed nunc tolle quod tuum est. Ivit ille, & sicut audierat dixit. Extimans mulier illudi sibi, eum rubore dixit ad eum: dimitte me in pace cum tuo mantelior nescio quid i quaris . Instat homo , & Omnia ponit in manibus. Considerans illa fraudem non esse in facto, timenseque ne sibi auferretur tam facile luerum, surgit no
eiu , & oculorum curam. non curans domum cum mantello regreditur.
Mirabile quiddam interpretatione dubium, veri
tate certissimum paueis reseram . . Cum pauper Chri sti Franciscus de Reate Senas properaret pro reme
dio oculorum, transitum faciebat per planum properoccam Campilli, comitem itineris habens medieum quemdam ordini obligatum, & eeee tres mulieres pauperculae apparuerunt iuxta viam in transitu sancti
215쪽
Francisci. Sic autem statura, aetate, & facie similes erant, ut materiam triplicem una crederes sorma perlaetam . Adveniente itaque sancto Francisco, flectunt illae reverenter vertices suos, & nova illos salutati ne magnificant: bene veniat, inquiunt, domina paupertas . Statim sanctus indicibili repletus est gaudio, utpote qui nihil in se salutandum hominibus tam libenter haberet, quam quod illae decreverant Et prius
quidem feminas esse reputans revera pauperculas, conversus ad medicum , qui comitabatur , ait: rogo te
intuitu Dei, da , ut dem aliquid pauperculis illis .ia Citissime protulit ille, & equo avolans tribuit unicuique nummos. Procedunt ergo modicum , via caepta , cum Statim convertentes oculos fratres, & medicus totam illam planitiem nudam mulieribus cernunt . Plurimum stupefacti, mirabilibus tunc eventum annumerant, mulieres non fuisse scientes, quae avi bus Ocius transvolassent .
De studio orationis sancti Francisci. Corpore peregrinus a Domino vir Dei Franciseus
praesentem spiritum caelo contendebat inferre,& Angelorum civem iam factum solus carnis paries disiungebat. Tota in Christum suum anima sitiebat, totum ' illi non solum eordis, sed temporis de dicabat . Orationum eius magnalia, quantum oculi. Vidimus, prout possibile est humanis auribus trade re, imitanda posteris pauca reserimus. otium san cium, quo sapientiam cordi inseriberet, faciebat de te pore toto , ne , si non semper proficeret, deiicere videretur. Si quando visitationes secularium, eu quaevis negotia ingruebant , praecisis potius ,
quam cinitis, ad intima recurrebat. Insipidus quidem
216쪽
erat mundus eaelesti dulcedine pasto, & ad grossa hominum divinae delitiae secerant delicatum. Locum semper petebat absconditum, quo Deo suo non solum spiritum , sed membra singula coaptaret . Cum in publico subito effceretur visitatus a Domino, ne sine cella foret, de mantello cellulam faciebat. Nonnumquam mantello carens, ne manna absconditum proderet , manica vultum tegebat. Semper aliquid obiiciebat astantibus, ne sponsi tactum cognoscerent, ita, ut in arto tutus plurimis insertus oraret invisus. De nique nihil horum solens, faciebat de pectore templum . Excreationes, & gemitus oblivio sui , duros anhelitus , & forinsecos nutus absortio in Dominum abstulerant. Haec domi. In silvis vero, & solitudianibus orans ' nemora replebat gemitibus, loca spargebat lacrimis , pectora manu tundebat, ibique quasi
occultum secretarium nactus confabulabatur saepe ver
bis cum Domino suo, ibi respondebat iudicῖ, ibi supplicabat patri , ibi eolloquebatur amico , ibi colludebat sponso . Revera ut cunctas medullas cordis multipliciter holocaustum essceret , multiplicem ante oculos summe simplicem proponebat Immotis saepe labiis ruminabat interius, & introrsum extrinbeca trahens spiritum subtrahebat in superos. Omnem Sic& intuitum , & affectum in unam quam petebat a Domino, dirigebat totus non tam orans , quam oratio factus. Quanta vero credis suavitate persundi,
cum talibus assuesceret λ nemo novit, Disi ipse; nam ego potius miror: experienti dabitur serio; non conceditur inexpertis. Sic fervore spiritus bulliens & ω cutis, & omnis aspectus, & tota prorsus anima liquefacta jam in caelestis regni summa republica versabatur . Solitus erat pater beatus nullam visitationem spiritus eum negligentia praeterire; siquidem cum Ose
217쪽
ferebatur, sequebatur eam, & quamdiu Dominus per mittebat, fruebatur dulcedine sic oblata. Cum igitur aliquo negotio urgeretur, Vel intentus esset itineri, . tactus quosdam gratiae sensim persentiens gustabat interpolatim frequenter illud manna dulcissimum. Nam& in via, sociis pnecedentibus, gradum figebat, novamque inspirationem ' ad fruitionem convertens gratiam non recipiebat in vanum. Horas canonicas non m inusti moratus, quam devotus reddebat. Nam licet Oculorum, stomachi, splenis, & epatis aegritudine laboraret, nolebat muro, vel parieti, dum psalleret, adhaerere, sed horas semper erectus, & sine caputio, non girovagis oculis , non cum aliqua sincopa persolvere. Cum per mundum pedes ibat, semper ad dicendum horas gressum figebat ; cum vero eques, descendebat ad terram : unde cum die quadam reverteretur ab Urbe , & continue plueret, ad dicendum ossicium de equo descendit , diuque stans totus suit in pluvia balneatus; dicebat enim aliquando: si quiete coepus comedit cibum suum futurum cum ipso vermium esca , quanta pace, & tranquillitate debet anima cibum suum , qui est Deus suus, accipere pGraviter se putabat offendere, si quando orationi deditus vanis . phantasmatibus moveretur. Cum aliquid tale incideret, non parcebat confessioni , quin, illud protinus expiaret. Hoc studium sic in usum verterat , ut rarissime muscas hu)uscemodi pateretur. Fecerat quadam quadragesima Vasculum quoddam ,. circa a quod minutias temporis, ne penitus excideret, applicaveratia Quadam ergo die cum tertiam devotus diiceret, oculis casualiter illapsis in considerationem vasis , impeditum sensit interiorem hominem a fervo- . re. Dolens ergo interruptam vocem cordis ad aures di
218쪽
ὰivinas , tertia finita , dixit audientibus fratribus hei nugatorium opus, quod tantum in me valuit , ut in se an inaum detorqueret. Sacrificabo illud Do mino , cuius saerificium impedivit . His dictis, arripiens vasculum confricuit in igne . Pudeat, inquit, nos in vagationes nugatorias arripi, cum tempore orationis magnum regem alloquimur. Suspendebat ut multoties tanta contemplationis dulcedine, ut supra semetipsum raptus quod ultra humanum sensum experiebatur, nemini revelatet. Petunum tamen, quod Semel innotuit, ' patet nobis, quam frequenter in superna dulcedine absortus fuerit. sino quodam tempore vectabatur , cum per Burgum. sancti sepulchri eum oporteret transire ;& dum quiescere vellet in quodam domicilio leprosorum, in notuit multis transitus viri Dei. Accurrunt: undique viri , & mulieres videte ipsum , & sola devotione contingere cupientes. Quid enim ρ attrectant illum ,& trahunt, Si de tunica sua succidunt petiolas, Rreponunt. In ensibilis videtur homo ad universa, &velut corpus exanime de iis , qtia: fiunt, nihil advestit . Applicant tandem ad locum , ' diu iam Burgo relicto , quasi aliunde regrediens coelestium contemis
plator sollicite quaerit, quando propinquent ad Bu
Quando a privatis redibat orationibus, quibus
pene in virum alterum mutabatur, summo opere studebat se ceteris conformare, ne ignitus apparens εaura savoris quod lucratus erat amitteret. Salis etiam talia familiaribus dixit: quando servus Dei orans aliqua nova eonsolatione visitatur a Domino, antequam exeat ab oratione, debet ad ecelum oculos sublevare , & iunetis manibus Deo dicere : istam tonsola
tionem , & dulcedinem mihi peccatori, & indigno
219쪽
de ecclo misisti, Domine , & ego remitto illam ilis hi , ut mihi reserves eam , quoniam ego sum latro thesauri tui. Et iterum: Domine, aufer a me bo num tuum in hoc seculo , ut reserves mihi illud in futuro . Ita , inquit, debet ; & cum exit ab oratione , sic pauperculum, & peccatorem aliis se osten dat, ac si nullam sit novam gratiam assecutus. Dicebat enim e levi mercede rem impretiabilem contingit amittere, & illum , qui dedit, ad iterum non dandum facile provocare . Denique sui moris erat tam furtive, tam leniter ad orationem assurgere, ut sociorum nullus vel surgentem perciperet, vel Oran tem; sero tamen eum ad lectum veniret, sonitum , S quasi strepitum faciebat, ut suus ab omnibus sentiretur accubitus . - eorante saneto Franciseo in Ioeo de Portiuncula , contigit Episcopum Assisii venire ad eum familiariter, ut erat Solitus, visitandum; qui mox in Io-
eum ingreditur, ad cellam minus reverenter non VΟ-eatus accedit, pulSoque hostiolo intraturus se ingerit. Et ecce dum caput immittit, sanctumque Oran tem cernit, repente eum concutit tremor , & obrigentibus membris etiam loquelam amittit. Subito voluntate Dei per vim foras propellitur, & retrogrado pede procul abducitur. Credo, vel ipse indignus erat arcanum illud inspicere , vel ille dignus quod tenuerat plus tenere. Stupefactus Episeopus redit ad fratres , & primo verbo culpam consessus loquelam
Alio tempore eontigit, abbatem monasterii san- eti Iustini de episcopatu Perusii obviare sancto Franciseo , qui de equo celeriter descendens pauca de salute animae suae contulit cum eodem , tandem abscedens orari pro se humiliter petiit; cui respondit
220쪽
sanetus Franciscus: Orabo, domine, libenter. Parum itaque discedente ab abbate ' saneto Francisco , dixit sanctus ad socium et expecta , frater, parum, quia debitum volo colvere, quod promisi. Mos enim iste semper fuit et , ut orationem postulatus non post tergum projiceret, sed cito hujusmodi promissum impleret. Sancto itaque supplicante , ad Deum , subito abbas ille insolitum calorem , & dulcedinem hactenus inexpertam sentit in spiritu, ita quod in
excenu mentis factus totus a se defieere visus fuit. Parvula morula substitit, & in se reversus virtutem
orationis sancti Francisci cognovit . Maiori proinde circa ordinem amore flagravit, multisque iactum pro miraculo retulit. Talia decet servos Dei in invicem conferre munnscula; talis inter eos convenit dati , accepti communio . Sanctus amor ille , qui interdum dicitur specialis, fructu orationis contentus est; ter rena munuscula charitas parvipendit. Juvare, & iuvari in bello spirituali, commendare, & commendari ante tribunal Christi sancti amoris esse proprium 'credo . Sed quousque eum censes in orationem con scendere, qui sic alium potuit suis meritis elevare
' sm intellectu sancti in sacris litteris , o de virtute verborum ejus. lo Uamvis homo iste beatus nullis fuerit scientiae
studiis innutritus , tamen quae desursum est a Deo sapientiam discens, & aeternae lucis irradiatus fulgoribus de scripturis non infime sentiebat. Penetrabat enim ab omni labe purum ingenium mysterio rum abscondita, & ubi magistratis scientia foris est, affectus introibat amantis. Legebat quandoque in Sucris libris , & quod animo semel iniecerat, indelebi-