장음표시 사용
241쪽
nonnunquam vero pro manu manicam porrigit. Pe
des laneis peductis vestit, ne videri possint, pelle
supra vulneribus posita , quae asperitatem laneam mitigaret. Licet autem Sanetus pater non posSet manuum, & pedum stigmata Omnino tegere sociis, aegre.
tamen ferebat, si aliquis illa respiceret, unde & ipsi socii spiritus prudentia , pleni , quando ille manus,
aut pedes aliqua necessitate detegeret, oculos averet tebant.
Z um Senis moraretur vir Dei, aecidit venire illue fratrem quemdam de Briscia, qui multum aD
sectans videre stigmata Sancti patris, ut id queat, a fratre Pacifieo instanter deposcit. Et ille: recessurus , inquit, a loco, petam ab eo deosculandas ma- nug , quam eum dederit, annuam tibi oculis, & videbis . Parati ad recessum, vadunt ambo ab sanςtum, flexisque genior:ε , dixit Pacificus saneto Francisco e benedic nobis, pater charissime , & manum mihi ad osculandum priebe. Osculatur non libenter porreetam , & videndam innuit sestri petens & aliam , osculatur, & monstrat eidem . Diseedentibus illis , suspicatus est pater, sanctam ibi fraudem suisse, quae fuerat, & piam animositatem impiam iudicans, revocato statim fratre Pacifico, dicit ei et indulgeat liqi bi Deus , frater, quoniam tribulationem multum fa- eis mihi aliquando. Prosternit se Pacificus statim, Se humiliter interrogat dicens: qualem tribulationem tilibi stet, charissima mater λ Nihil autem respondente
beato Francisco , silentio terminatur eUentus . . Licet autem manuum, & pedum vulnera . ipsa
membrorum loca propatula Beerent aliquibus manifesta, lateris tamen vulnus nemo dignus videre fuit in ita, unico tantum, & semel excepto. Quoties enim vivaleam faceret excuti, dextro brachio cooperiebat
242쪽
VITA ALTERA / 223 lateris vulnus; nonnunquam vero manu sinistra lateri confixo applicata beatam illam plagam tegebat. Quidam vero eius socius dum Scalperet ipsum , manu vulneri illapsa magnum ei dolorem inflixit. Alter quidam de fratribus curiosa inquisitione nisus videre quod aliis erat absconditum , dixit sancto patri die
quadamr placet ne tibi, pater, ut excutiamus tunicam tuam λ Cui sanctus: retribuat tibi Deus, frater, quoniam indigeo quidem . Illo itaque se ' exuente , attentis Oculis frater inspiciens expressum vidit vulnus in latere. Hic solus vidit in vita, ceterorum nullususque post mortem . Taliter homo iste omnem gloriam, quae Christum non saperet, abiuraverat ἔ talibus humanis favoribus aeternum irrogaverat anathema. Sciebat famae pretium conscientiae secretum minuere, longeque.damnosius abuti , quam carere virtutibus. Heu i ad plura nos Vanitas , quam charitas provocat, & Christi amori praevalet favor mundi. Assectus non discutimus, spiritus non probamus, & cum in actum gloria vana compulerit, charitate putamus elicitum. Porro si boni vel parum agimus, pondus eius ferre non possu'mus, quodlibet illud exoneramas viventes, & ad uutimum litus amittimus. Patienter ferimus non esse bonos; non videri, non credi, pati non licet. Sie totum in laudibus hominum vivimus, quia nihil aliud
OΜnium virtutum custos, & deeor humilitas. Hae
non substituta fabricae spirituali, cum crescere videtur, profieit in ruinam : Haee, ne quid viro tot donis ornato deesset, copio tori eum ubertate reple
243쪽
verat: ih propria quidem reputatione nigil erat, nisi lpeccator, cum decor esset, si splendor omnimodae sanctitatis. In hac studuit aedificare se ipsum, ut fumdamentum iaceret, quod a Christo didicerat. Eorum quae lucratus fuerat, oblitus, solos ante oculos ponebat desectus, plus sit adesse, quam deesse considerans. Sola in eo cupiditas viguit ut melior fi ret , & primis non contentus novas virtutes adiiceret, humilis habitu, humilior sensu, humillimus reputatu . Non discernebatur Dei princeps quod praelatus esset, nisi hac clarissima gemma, quia inter minores minimus aderat. Haec virtus, hie titulus, hoc insigne indicabat generalem esse ministrum. Aberat ab eius Ore omnis altitudo, pompa Omnis a gestibus', ab actibus omnis fastus. Sensum in multis ex revelatione didicerat, quem tamen in medio conferens aliorum anteponebat sensus. Sociorum consilium tutius esse credebat, Ic alienus visus melior proprio videbatur . Non omnia pro Deo reliquisse dicebat eum . qui sensus proprii loeulo retineret. Malebat de se vituperium audire , quam laudem , cum hoe ad se emendandum cogeret, illa impelleret ad cadendum. Praedicante aliquando populo Interamnensi, commendans eum episcopus civitatis coram omnibus , finita praedicatione , sie ait: hac novissima hora illustravit Deus Ecclesiam suam isto pauperculo, & d specto , simplice , & inlicierato; propter quod tenemur Dominum semper laudare, scientes quod non secit taliter omni nationi. Quibus sanctus auditis , miro acceptavit affectu, quod verbis tam expressiseontemptibilem ipsum iudicasset Episcopus, & intrantibus ecclesiam , procidit ad pedes Episcopi di-.cens: in veritate, domine Episcope, magnum honorem mihi fecisti, quoniam quae mea Sual ' auferen-
244쪽
tibus aliis , tu solus illesa servasti ; separasti, inquam , pretiosum a vili, sicut discretus homo, Deo laudem, mihi vilitatem reddendo. Ad servandam humilitatis sanctae Virtutem, paueis annis elapsis post suam conversionem, in quodam capitulo coram omnibus fratribus de religione prael tionis ossicium resignavit dicens; amodo sum mortuisus vobis; sed ecce , inquit, frater Petrus Cathanii, cui ego, & vos omnes obediamus. Et inclinans se protinus coram ipso Obedientiam , ct reverentiam promisit eidem . Flebant igitur fratres, & altos extorquebat gemitus dolor, cum videbant se tanto patre quodammodo orphanos fieri. Surgens beatus Fra eiscus, iunctis manibus, & oculis in caelum erectis,
dixit: Domine, tibi recommendo familiam , quam mihi hactenus commisisti ; & nune propter inlirmitates, quas tu nosti, dulcissime Domine, curam eius habere non valens ipsam recommendo ministris. Teneantur in die iudicii eoram te reddere rationem, si aliquis frater eorum negligentia, vel exemplo, seu aspera correctione perierit . Permansit exinde subditus usque ad mortem , humilius agens quam aliquissiorum . Alio tempore vicario suo eunctos socios resignavit dicens: hae libertatis praerogativa singularis videri volo, si fratres me de loco ad locum ass cient, sicut Dominus inspiraverit eis. Et adiecit: vidi jam caecum, qui unam caniculam ducem habebat itineris. Haec itaque sua gloria erat, ut, Omnis singularitatis , & iactantiae specie relegata, habitaret in eo virtus Christi. mvidens autem quosdam praelationibus inhiare, quos praeter alia vel sola reddebat indignos ambitio Praesidendi, eos nan esse fratres Minorea dicebat,
245쪽
sed voeationis , qua vocati erant, oblitos a gloria excidisse ; nonnullos vero miseros aegre serentes ab osse iis amoveri, quippe eum Onus non quaererent, sed honorem , multis sermonibus consutabat . Dixit autem quandoque socio suo: non mihi videor frater Minor, nisi fuero in statu , quem tibi descripsero;& ait: ecce praelatus existens fratrum vado ad capitulum , praedico , commoneo fratres, & in fine dieitur contra me: non convenit nobis illieteratus, &eontemptibilis , ideo nolumus te regnare Super nos ,
quia elinguis es, simplex, & idiota, tandem eiicior cum opprobrio vili pensus ab omnibus; dieo tibi ,
nisi eodem vultu', eadem mentis laetitia, eodem sanis elitatis proposito haec verba audiero, frater Minor nequaquam sum . Et addebat: in praelatione casus ,
in laude praecipitium , in humilitate subditi animae
lucrum est. Cur ergo damnis) plusquam lueris attendimus , cum tempus ad lucrandum accepimus pLicet autem cum omnibus hominibus pacem habere filios vellet, atque universis parvulus se praebere, clericis tamen maxime humiles verbo esse docuit, ac monstravit exemplo ; dicebat enim: in adiutorium clericorum missi sumus ad animarum saluistem , ut quod in illis minus invenitur, suppleatur a nobis. Recipiet unusquisque mercedem non secundum auctoritatem , sed secundum laborem . Scitote , inquit, fratres , animarum fructum Deo gratissimum esse , meli usque illum consequi posse pace , quam
discordia clericorum. Quod si ipsi salutem impediunt populorum, Dei. t ultio, & ipse retribuet eis in
tempore. Ideo estote subiecti priuatis, ne, quantum
ex vobis est, zelus aliquis surgat. Si filii pacis fueritis , clerum , ct populum Deo luerabimini , quod acceptabilius iudieat Dominus, quam populum SO-
246쪽
VITA ALTERA 22Tlum, clero scandaligato, lucrari. Tegite, inquit,
eorum casus, multiplices supplete desectus, & cum haec feceritis, humiliores estote. Quodam tempore deveniens sanctus Franciscus Imolam civitatem Romagnoiae repraesentavit se Episcopo terrae petens ab eo licentiam praedicandi; cui Episcopus: suffcit, frater, quod ego praedicem populo meo . Flexo capite sanctus Franciscus humiliter foras egreditur , ac post modicam horam regreditur
intro; cui Episcopus: quid vis, frater Θ quid iterum
quaeris p Et beatus Franciscus: domine, si ' pater filium uno repulerit ostio, alio sibi reintrandum est. Humilitate victus Episcopus, alacri vultu c0mplexatur eum , & dicit: tu , & omnes fratres tui de cetero in episcopatu meo generali mea licentia praedicetir, quoniam istud humilitas sancta promeruit. In Urbe cum domino Ostiensi, qui postea Summus Pontifex suit, clara illa luminaria orbis aderant, sanctus Dominicus, & sanctus . Franciscus, & eum melliflua vicissim de Domino eructarent, dixit tandem Episeopus illis: in Ecclesia primitiva pastores
Ecclesiae pauperes erant, & homines charitate , non cupiditate servientes: cur, inquit, non facimus de vestris Datribus Episcopos, & praelatos , qui documento , & exemplo ceteris praevalent Fit inter sanetos de respondendo contentio , se praeripientibus, se offerentibus, quin immo sese cogentibus ad responsum; siquidem uterque prior erat alterius, unde uterque devotus in alterum . Vicit tamen humilitas Franciscussi, ne se praeponeret, vicit & Dominicum , ut prius respondendo humiliter obediret . R
Spondens ergo beatus Dominicus dixit Episeopor domine, gradu bono, si cognoscunt, sublimati sunt fratres mei, nee pro meo posse permittam, ut aliud p a a
247쪽
assequantur specimen dignitatis. Hare itaque ste breviter perorante, inclinans se beatus Franciscus c ram Episeopo dixit : domine, Minores ideo voeati sunt fratres mei, ut majores fieri non praesumant. Docet vocatio in plano subsistere, & humilitatis Christi sequi vestigia, quo tandem in respectione sanetorum plus aliis exaltentur. Si vultis, ait, ut fruetum afferant in Ecclesia Dei, tenete illos, &eonservate in Statu vocationis eorum , & ad plana redueite vel invitos. Precor itaque, pater, ne Superbiores , quo pauperiores, existant, & contra ceteros insolescant, ad praelationem illos aseendere
nullatenus permittatis. Hyc beatorum responsa. Quid dieitis filii sanctorum Degeneres vos Zelus, & invidia probat, nec minus illegitimos honorum ambitio. Invicem mordetis, & comeditis, nee bella, &lites nisi ex concupiscentiis oriuntur. Colluctatio
vobis adversus acies tenebrarum, certamen sorte contra exercitus daemonum, & inter Uos mucronem convertitis , versis Vultibus in propitiatorium ; familiariter se respiciunt patres pleni scientia, filii vero invidia pleni graves sunt invicem ad videndum. Quideorpus faciet, si eor ' divisum habuerit Θ Sane per
universum mundum fructuosius pietatis doctrina proficeret , si ministros verbi Dei charitatis vimulum fortius couniret; suspectum namque quod loquimur, vel docemus hinc maxime redditur, quo in nobis fermentum quoddam hodie signis evidentibus demonstratur . Scio hinc inde probos non esse in causam , sed improbos, quos, ne sanctos inficerent, merito crederem extirpandos. Quid demum de alta sapientibus dicam p Humilitatis , non altitudinis via patres Pervenerunt ad regnum ; filii in circuitu ambitionit ambulantes viam civitatis habitaculi non requirunt. . Quid
248쪽
ob id restat, nisi ut quorum viam non sequimur , nee gloriam consequamur λ Absit a nobis, Domine. Fac humiles esse discipulos sub alis humilium magistrorum ; fac benevolos consanguines spiritus. & videas filios filiorum tuorum pacem super Israel. Finitis, ut supra diximus , responsionibus sesevorum Dei , multum de utriusque sermonibus aedi catus dominus Ostiensis immensas Deo gratias egit . Discedentibus autem inde, rogavit beatus Dominicus sanctum Franciscum , ut sibi chordam , qua cingebatur , dignaretur concedere. Lentus ad hoc sanctus Franciscus, ' tam humilitate renuens, ' quam ille charitate deposcens, vicit tamen felix devotio postulantis, & concessam sibi sub inferiori tunica devotissime cinxit. Tandem manus inter manus ponuntur , Ec mutuae recommendationes dulcissime fiunt. Dixit autem sanctus sancto : vellem, frater Francisce , unam fieri religionem tuam , & meam , & in Ecclesia pari forma nos vivere. Demum cum ad invicem discesserunt , dixit sanctus Dominicus pluribus , qui tunc aderant: in veritate dico vobis, hunc sanctum virum Franciscum ceteri religiosi sequi deberent; tanta est suae sanctitatis persectio.
De obedientia . UT pluribus lucraretur modis negotiator iste cain
tissimus, ac totum praesens tempus conflaret inmeritum , frenis obedientiae agi voluit, & alieno regimini submittere semetipsum. Siquidem non solum generalis ossicio resignavit, sed propter maius Obediem tiae bonum guardianum singularem expetiit, quem a cialiter coleret in praelatum; dixit enim fratri Peuci Castanti, eui pridem obedientiam sanctam proinmiis
249쪽
miserat: rogo ite propter Deum, ut vicem tuam de 'ine uni de sociis meis committas , cui sicut tibi devotus obediam . Scio, inquit, obedientiae fruetum,' quod nihil transeat temporis sine lucro qui alte rius iugo colla submiserit. Admissa igitur sua instanistia , usque ad mortem Subditus ubique permansit, guardiano proprio semper reverenter obtemperans. Dixit autem quadam vice sociis suis: inter alla, quae dignanter pietas mihi divina concessit, hane gratiam contulit , quod ita diligenter novitio unius horae obedirem , si mihi guardianus daretur , sicut antiquisus imo, vel discretissimo cuiquam . Subditus quidem praelatum suum non hominem considerare debet, sed illum, pro cuius est amore subiectus. Quanto autem contemptibilior praesidet, tanto Obedientis humilitas magis placet. Alio tempore sedens cum sociis beatus Franeiscus tale quoddam emisit suspirium: vix aliquis religiosust est in toto mundo, qui perfecte obediat praelato suo. Permoti foeti dixerunt ei: die nobis, pater, quae sit persecta, & Summa obedientia. At ille verum descri- .ens obedientem sub figura corporis mortui , respondit: tolle corpus exanime, & ubi placuerit, pone;
videbis non repugnare motum, non murmurare situm,
non reclamare dimissum ; quod si statuatur in cathedra, non alta, sed ima respiciet; si collocetur in purpura, duplo pallescit. Hic, inquit, verus obediens est; cur moveatur non diiudicat, ubi locetur non curat , ut transmutetur non instat, evectus ad ossicium solitam tenet 'humilitatem , plus honoratus plus reputat se indignum. Alia vice de huiusmodi loquens , concessas post petitionem proprie licentias dixit, im unctas vero, nee postulatas, sacras Obedientias nomi- Navit ἔ utramque bonam dicebat, aed aliam tutiorem.
250쪽
summam vero, & in qua nihil habergi earo, & san. guis, illam esse credebat, qua divina. inspiratione inter infideles itur sive ob proximorunx lucrum, sive ob martyrii desiderium. Hanc vero petere multum Deo iudicabat acceptum. I)er obedientiam itaque raro praeeipiendum eensuit, nec primo fulminandum iaculum quod esse deis het extremum et ad ensem, inquit, non cito manus mittenda est. Eum vero, qui praecepto Obedientiae obedire non festinaret, nec Deum timere, nec hominem revereri. Nil verius istis; nam quid in t merario praeceptore auctoritas imperandi, nisi gladiusia manu furiosi quid vero desperatius religioso obedientiam contemnente ρ . l. .
Ablatum quadam vice caputium fratri, qui sine Obedientia solus venerat, in magno igne projici jubet . Nullo autem excutiente caputium , verebantur enim patris vultum parumper commotum, iubet illud sanctus detrahi flammis nihil lesionis adeptum . Hoc etsi merita sancti potuerint, fortassis S illius fratris non defuit meritum s evinxerat enim eum devotio videndi patrem sanctissimum , licet discretio non ad fuerit auriga sola Virtutum . .
De iis , qui bonum , veI malum exemplum prabent.
AFfirmabat Minores fratres novissimo tempore idcirco a Deo missos, ut peceatorum obvolutis caligine lucis exempla monstrarent. Suavissimis dicebat se repleri Odoribus, & unguenti pretiosi virtute liniri, cum sanctorum fratrum per orbem distantium audiebat magnalia. Aeeidit fratrem quemdam Barbaeum nomine coram quodam milite in de Insula Cipii mel in fratrem alium verbum iactare: injuriae, quem