Isaaci Casauboni De satyrica Graecorum poesi, & Romanorum satira libri duo. In quibus etiam poetae recensentur, qui in vtraque poesi floruerunt

391쪽

34s in s. Cas avsoN definitionem persciendam, multa alii adiecerant, quibus conditiones exponebant orationi numeris iam adarictae insuper necessarias, Ut iustum poema posset censeri. non memini usquam apud Graecos in . uenire definitionem hanc conceptis verbis expressamr sed in ludqorum commentationibus de re me- traca eam definitionem ossedimus, quam cum ipsi fateantur a Graecisse accepisse, pro Graeca huc afferre non verebimuri est enim appositis sima ad Horath mentem . poesin Hebraei 'ην vocant, vel Graer a voce leuiter corrupta, R m. Poeta

poetam vero ita definiunt i

392쪽

cesvlM , ηδυσμάν- μ - .. poesis est oratio nobitu vel instru) ω- paries inuicem vincta sunt, mentem uouenti declarans verbis breuibus ,suavisin, bratis: siue, appensis. Vides in has pulcherrima definitione multas diis siderari condiciones ad iustu pono. ma , quarum ultima est lex metri:

si quidem is quae vox pondus &

librationem significat, heic inter . pretemur de lege metrica: non de concinnime orationis ,&ea quam ipsi utino vel non nominant. priina conditio de connexione siue rei tione partium inter ipsas, videtur adiecta propter genus poeseo quo Utuntur,quae similitudine desine tiae versus inuicem alligat. in Grae

ca & Latina poesi quid sit ε κα-

χευ dc --- explicat metrici.

393쪽

metro, haec conditio locum nullum habet. caetera sunt communia. proxima coditio m si n6φα breuibus verbis , eo spectat, quod vi docet Plato in Alcibiade c. plerumque obscuta est poetarum oratio : tieque est cuiusvis porum scripta interpretari:, , inquit Socrates apud Pla

plane est quod in desistione tragoediae posuit Aristoteles, ηασμεδελοω:- cuius interpretatio extat luculenta in aureolo eius libello. 8e apud Platonem. Huic definitioni par & gemina fuit, quam animo conceperat Horatius, cum illa faciebat: eque enim concludere versum

394쪽

Dixeris essesatis: neque si quisscribat

uti nos

sermoni propiora, putes bune esse

poetam.

Ingenium cui fit, eui mens diuinior,

atque os

Magna sonaturum,des nominis huius

honorem

etiam illi qui negabant comoed1am poema esse, quod subiicit Flaccus, eodem spectabant i ut vel inde appareat quam sit haec definitio ab Aristotelis mente aliena: comoedia enim sit poema necne, non magis potest ambigi ex eius doctrina,

quam sitne Homerus poeta annon. Quum ergo ad hanc obrussam p destreis Sermones suos Flaccus exsegeret, mirari nemo debet, pronuntiasse illum ομολογυμ ως τύ Qατε- ν', satiram poema non videri: aut certe,non iustum. Atenimvero,

395쪽

3I3 i i is. C ALAva ovas non est Satira poema, quid erit3 aut quo tandem nomine illam appellabimus enim certe siue prosia non est, neque dici potest, saltem latqui duo haec sola sunt a veteribus prodita orationis fiamma genera. solutae &num tis astri fiat: tertium genus ne Aristoteles quidem auctor praecipuus

huius sententiae valuit nominare. Sunt vero illius magni scruptoris e 1 H. Rhetoricorum verba

istat quae propositam quaestionem Deilei decidet. ἰ is inquit,

ο μέ. et u sis . certu heia discrimen statuitur inter eam ora

tionem quae poema dici potest. de quae non potest. discrimen illud est Με.τRvM: quod proprium facit poemati , ut dictonis sciturae rhyth

mum.

396쪽

mum . quare etsi verum est quod Dionysius Hal. aliique rhetores do

ω Γὰ ων μασι ιρε ο M: nihilominus tamen etiam illud verum certumque est: omnem metro astrictam orationem & posse & debere poema dici. itaque licet--- ω-, qualis fuit mimorum Sophronis, apud Aristotelem & DionysiuHalicarnasseum legimus: ta men γόνυ εμ ἴν, neque legimus, neque dici posse arbitrari debemus. Sed ut rhetoricae elocutionis varii gradus sunt,varii characteres, varia denique ac multiplex differentia: ita etiam in poetica eaedem omnes diuersitates possunt animaduerti, suntq. adeo a peritis dicendi magiastris summa cura animaduersae. HO-ratiana definitio et poesi conueni

397쪽

quae proportione respondet oratio. ni solutae in sublimi genere versanti, verbis ac sententiis elaboratissimae. ab hoc culmine potest poesis pro subiecti natura, vel scriptorum ingeniis ad infima per gradus eos dem deduci: ita ut poema iis omnibus S: verborum dc sententiarum notis nudetur, quae discrimen facere diximus inter utramque orati nem, 'πίησιν. quamdiu tamen versui cosultum est, manetque ora tio non solum sei, γυς, sed etia ιεές, poematis nomen amittere non potest: quoniam,sicut probauimus, in metro maxime positus est -ι-- ο de quo quaerimus. docent itaque rhetores, nulla adaequὸ re solutae orationi similem fieri poesimi, quam neglectu aut dissimulatione numeroru. εέ μγ, inquit Dionysius, φαμ m λ

398쪽

Da ROM. SATIRA L. II.

animaduertitur eiusde metri η αὐα άλληα contemnunt vero numeros

comici Latini persaepe: 't merito de eorum comoedia grauissimi viri olim dubitauerint, poema esset nec ne: non quidem propter illam causissem, quam affert Horatius: sed magis propter hanc, quam modo indicauimus. Satira vero Romana, quae & monometros est epopoeia,&legem metricam seruat exacte: quominus poema censeri debeat, dc quidem iustum , nihil caussae dici queat. poema igitur sunt cliam Ho-

399쪽

ratij Satine : quantumuis sermoni propinquae, & saepe, quod ipse fatetu humi repentes: at Persiij & Iuuenalis Satirae eo iustius, melius, no

bilius poema sunt , quo pluribus

ideae poeticae notis, tum quod ad ονομακάους, tum quod ad iamας spectat , sunt refertae . longe siquidem ab Horatianorum Sermonumn in , aurea illorum carmina abesse, partim iam probauimus in editatione Persij : partim D Eo volente facienteque apud Iuvenalem ma

nifestissime probabimus.

400쪽

ADDENDA.

Pag. 4.A. pos vocem Galenus, Mue: sic in E ripidis Cyclope Hysses Satyros vocat illo

versu: Σιρο προς θών, -&C. P.I24.IO. non est notus: adder lectionem verbquam restituimus, etiam in optimo codice P temo postea inuenimus. p. ITO.U. In eodem. ante hae verba insere bae. Sed videamus ne mutato verborum ordine. itit

potius scribedum sit apud hunc scholiastenr ω

moris sit criticis in recensendis tetralogiae cuiusque fabulis, postremo loco Satyricam nomianare: si quidem vulgatam lectionem sequimur, nullum dubium, quin Prometheus heic positus fuerit drama Satyricum. atex stholiasta Theo-ςriti colligi potest, Glaucum Potniensem eius generis fuisse: quare non Prometheus,sed hic,

ultimo loco erat ponendus. verba illius scholi stae iunt haec: πιι Σοωροκ ἀκυπς εἰ me rἐς φα --.ως κώ - Σει Maic e ναν- -- aer A A T K Qι, Σοφοκλη ς Ανθεμα. pag. ι8i. Io. Sophocli aet. insere ante hae: AN- Δ P O M E A A. Satyricen fuisse hanc fabulam ex unico interprete Graeco Theocriti cognosticimus. eius verba in Acischylo ante produximus. ΥB P I Σ rumina. vide, si lubet,quae de hac fabula pridem obseruauimus ad VII. Athenaei.