장음표시 사용
361쪽
stioni locus foret relictus,neq. item aliis id genus quam plurimis. Verum quidem est, certam huius rei notitiam ad primum philosophum spectare, non ad singularum artium aut disciplinarum magistros : sed poterant tamen, relicta illi caussarum contemplatione, definitionesquςdam tradi, quae vicem interdicti Praetoris obtinerent, si quando finium regundorum actio inter confines artes oriretur. Sunt aute eiu Cmodi artes,cum aliae multacitum Vel maxime illae,quae ad facultatem exprimendi sensa animi, &ροικον λεών spectant. nam cum esset homora OPT. MAX. Deo in hanc rerum uniuersitatem introductus, non solum ut omne hoc mente caperet : sed etiam ut ad multiplicem usum interiores animi conceptiones foras proferret: eluxit etiam in
362쪽
eo humanae mentis praestatia, quod circa rem eandem varias diuersasq. artes excogitauit. quippe homini non solum loquendi, sed reste &emendate loquendi studium a natura erat inditum: neque hoc tantum, sed & ornate: atque hoc amplius, ἐμ α πως τε in ἐμμελως ac modulate. hinc illae tres artes sunt natae, grammatica,rhetoζrica, poetiear quae omneis, Una cum differendi facultate, circa Versantur: ac
proinde λιγ recte omnes dicentur. Quemadmodum autem si plures circuli describantur circa idem centrum: maior minorem ambitu suo semper complectetur: ita cum in aliis animae facultatibus usu uenit, tum in tribus quas diximus artibvsmam rhetorica grammaticen, poetica utramque intra se includit. poetica enim non est GARαας, ut in
363쪽
alia re Synesius ait, grammaticae vel oratoriae facultatis, sed utriusque neque potest ad poetices G αμνα μω ρυα quisquam aspi rare, quin illaru artium sacris prius fuerit operatus . haec siint illius G MVIὸ μυι υα. Tribus hisce facultatibus commune est , quod instrumenta sunt, ποῦ εξω-m, Ut
loquitur Simplicius: qu enim mesanimi cocepit,ea Vt expromat, ora tione utitur. nemo autem Oratione
uti potest , quin earum quas diximus artium ministerio adiuuetur. omnes igitur--υ sunt ministrae ac comites '. sed non omnes pari conditione Usurpantur. grammatica non minus quam illa quς verum a falso docet discernere, necessario omnibus adhibenda, qui quacumque de re verba faciut: vete enim & emedate loqui, omni-
364쪽
DE ROM. SATIRA L. II. 333bus ex aequo & semper necessarium. . oratoria elocutio ubique necessa
ria non est : & sunt subiecta quae
natura sua ornatum respuant, doceri contenta. poeticς minus quam rhetoricae late patet usus. sic enim naturet legibus videas comparatum, ut nobilioribus quibusque rebus consultum sit, ne quotidiano v sius ordescere opus habeant. est autem trium harum facultatum ut vulgatissima grammatica, ita poetica nobilissima: rhetorica inter utramque
media dignatione pariter & usu.Hςc quum non fugerent vetustissimos sapientes, dignitati poeseos optime consuluerunt, cum ad gra- luissima argumenta illam adhibuerunt. nihil dicam de Hebretorum antiquissima omnium poesi, quq in unius Dei laudibus canendis fuit Occupata. quid Graeci nonne &
365쪽
33 Is. CAsAVE NI apud hos antiquissimi vates fueruli quos hora γα, vocabant f in his Orpheus, Musaeus, Linus, alij. secuti hos sunt Empedocles, Parmenides& caeteri, quos oli appellarunt, quia Naturae arcana versibus suis cecinerunt. fuere &qui aut nata poesim ederent: illam Vt praecepta virtutis darent: hanc via vitiis auerterent. eiusmodi sunt
Theognidis, Phocylidis ac similiu
carmina. Qu reres a magnis hisce vi ris, cur iis de rebus versu potius qua soluta oratione scriberent: proculdubio responsum in hanc sententiam ferres: non posse nobilissimuhoc Mentis instrumentu alibi me
lius quam in his similibushe argu
mentis occupari: porro argumenta eiuscemodi quibus res omnium maximae explicarentur, praestantia
ac nobilitate poeticae esse dignissi
366쪽
ma: quum alioquin poetices, sicut& caeterarum instrumentalium τοῦ vincultatum, nullum sit certum sub
iectum : sed pro subiecto illis sit
quod multo post, sed ab eadem me te dixit Synesius .Quum h cita sint,
quis non miretur, iam olim natura poeticae& legitimum eius usum ita non solum vulgo, sed summis etiam viris fuisse incognitum, ut plane in aliis Lyncei in hoc videantur caecuti isse Grςcorum ista vulgo erat sententia iam tum Socratis amo: nihil
aliud poesim esse,nisi fabulas versu
contextas, aut etiam sine versu nudas : nam & Sophronem ac Xenarchum mimos prosa constat scripsiLse: quos tamen poetas vocant Graeci . qui sic sentiebant poesin ita definiebant: ηπι in λογε
367쪽
ns Ιs. CAsAVBONI μωλας-: aut sine Voce εμι secutus est istorum sententiam &Socrates ille απι των ροφω- ς, cum iussus μιοι αὐ si hoc est, ut ipse tandem exposuit, poema scribere: omnia expertus per quae Oraculo se obtemperaturum crederet,
hymno etiam in Apollinis & Dianae laudem composito: nihil tamen egisse sibi visius est, nisi fabulas ab
AEsopo mutuatus, quia ipse cominponere aut nesciebat aut nolebat, versibus intexeret. locus est insignis, in Phaedone Platonis ad comunem hanc persuasionem hominum de
368쪽
ia mam. ex his suauissimi philosophorum verbis, non illud solum quod dicebamus potest cognosci: verum etiam quae causa fuerit persuasionis illius . nam ista, A --m-
plane significant: nemini posse appellationem πιικτοῦ attribui,qui non id est fabulas fingat. ita enim
hoc loco exponendum: ubi a con, iugatis argumetatur, Socrates. --πι- l lato in Sophista definit, .ll
mune hoc nomen huic saeuitati proprium fecere, id spectasse sunt visi, quod poetae res non narrare factas, sed fingerent, & quod amet modo ipsi facerent. ergo πιέν poem
369쪽
tis ex horum quidem mente, non
est versus facere: sed fingere &fabulas componere. haec vulgi, haec Socratis fuit opinio. Erat illis temporibus plurimus poeticae usus in theatris & agonibus: quod genus poeseos fabularum fere compositione constabat,tragicarum, satyricarum, comicarum. inde paulatim irrepsit in animos hominum hic error, ut de poetica sic loqueretur, silc sentirent, quasi aliam nullam agnoscerent, nisi theatralem &agonisticam .. erat quidem ingens hic error , & dignus quem in aliis docti potius corrigerent, quam auctoritate nominis sui firmarent. sed quid non designat cosuetudo λ haec iuxta doctis indoctisque perperam loquendi sentiendique etiam heic, ut saepe in aliis, auctor fui: itaque sic Plato ubique in poetas inuehi
370쪽
DE ROM. SATIRA L. II. 33stur, quasi in theatris , &tantiis ad theatrorum voluptatem esset poesis inuenta. iii L Legum fiunt haec ilia
eo usurpantur, ac si poemata dixeris et non quia putarit Plato ψλγιμυλλογίαν, hoc est fabulas quascumque etiam sine metro contextas, poema iustum conficere : verum
ideo, quia poema non constare sine fabuli, cum Attica sua plebecula habuit persuasum . poeticam igitur iis artibus docet adnumerandam:
quae Cia οντως ορτα, αμα νον- τω-versantur,quaeque dicun
s . alibi εIorarim, vel ελλο imi υή. saepeque in eius scripti est haec sententia, omnem