장음표시 사용
381쪽
negamus: Verum eo sensu & imita-tationis modo,quem in Epinomido sua Iulius Caesu Scaliger docte exponit: non quomodo veterςs illi existimabant. cognosci enim potest ex Aristotelis De poetica libello, &ipsum & Platonem , cum Vniuersae poeseos genus constituerent imitationem, nihil aliud eo nomine plerumque intellexis nisi fabulae compositionem , atque ut ipsi
itaque poetae haec descriptio extat apud eunderhi: poetam esse non eum qui res dicat factas, sed qui cuiusmodi ori potuerint. ποιη-ο-τα es γο/ώιοι, ΜάοIecei; gloria: denique ex Platonis atque Aristotelis mente, poeseos ποδοῦν est, figmentum, fabulae,menvdacium. ideo etiam Homerum lau-
382쪽
dat philosophus ,quod dicere menis
da ex illis paret, quae de prisca poesi
etiam Graecotum ante ditebamus. quo vero iure nomen generis ei
speciei proprium fecerunt, quas &posterius prodierat, & me a legit
φυοψ, sed - ἡκβααοὶ fictione enim fabulatum . & uniuersa dr,mattea antiquior est, vel ipsorum testimonio, poesis illa, qua vetustissimi ho mines ad surei uiri aras utebantur, cum pro acceptis beneficiis glatias agentes, laudes eorum eatierent. Omnino dubitari non debet, quin&antiquissima & nobilisnia omnium sit haec poesis: euius proculdubio exemplum caeteris mortali-
383쪽
hu* dederunt, qui & vetustate Npietate omnes populos Vincebant, Hebrael. concedemus igitur Platopi Sc Aristoteli, diuinam Hebraeorum poesim, & si qua fuit illi similis, quia nullae in ea fabulat, nulla
nomine censeri non debere Lapage tam iniquam , tam absurdam senuntiam, quinim' meliore iure co- tendat siquis, solam hanc esse ve-
- & legitimam poesim; quae vel
Deum canit, vel ad Deum homines ducie quod & Pl to tandem vidς-tur intellexisse, cum pulsis de Re- . publica sua poetis, solos υμεοκάφομretinuit, prudentςr vereque discrimen faciens inter τυ αγα- - κω δύτην ἡδυσμιμ ψυσω. At quorsum ista longe adeo repetita Z aliquis dic ex . nempe ut ostenderemus, non estis adeo miradum, i titisse olim viros
384쪽
eruditos , quibus Romana Satira poema nequaquam, videretur pos. se dici. nam cur ridiculam aut friuolam dubitatione eiusmodi existimabimus quum si Platonis &Aristotelis stamus sententia fatendum sit , Satirae scriptores nod magis haberi posse pro poetis, quam Empedoclem, &similes alios, quos
στολόγις, non iubet Aristoteles appellari. pari namque ratio-, ne etiam hi non poetae se rint dicendi. In Satira fabulae nullae sunt: nisi quod aeni interdum de apologi breues inseruntur: sed --ς ς απι μα- μιθυε prorsus nulla. imitatio praeterea heic nulla: na poeta ipse loquitur--απαγ-λιαν α--ων distitς autem ait Plato,scriptionem eiusmodi imitationem nullam continere: & tamen miar ceu oblitus sententiae suae no-
385쪽
cautius Aristoteles, qui etsi imitationis speciem hanc non praete mittit, ab ea tamen , quam poesui diri voluit, tacite excludit, cum
exemp)um nullum ponit ubi sit locum habitura. si igitur fabulas
respuit, & imitatione caret Satira, poesis esse ex horum sententia non potest. 'Quod autem metro Vtitur Satira r non propterea poema erit Aristoteli r qui adeo nullammetri rationem ducit, ut mimos soluta oratione scriptos, habeat pro poematis: at contra, Herodoti hi
storiam, si pedum legibus astringa
tur, poema futuram neget. Praetem ea , res gestas ut plurimu narrat Satira: non ut comoedia, fictas ada
386쪽
bimum poetae: est igitur quodammodo poesis haec historica: quod eu Aristotelis placitis pugnat pro
eum posse dici poetam, qui veras histolias versu delei ipsetitia taliter longe in telligen dum ride ad imis tum dramata referendum hypotbesis ali historia esti vi Persa rum usschylii fabulae verodotius σαω- ab ingenio poetae. Frustra vero obijciat aliquis, inter species potaeos unam poni ab Aristotele,
hil enim hoc ad Satirae Sermones, de quibus capite tertio dicebamus: nam eo loco philosophus epopoeia intellexit, qualis est Homeri poesis, quae &-eidem dicitur. hanc alibi appellat μ-- Eoia
387쪽
πψ, tribuitque etiam illi 0 .etioli
libro Rhetoricorum & saepe apud Graecos rhetores iam vel ιλὴ
λθ at in libello De poetica, & apud Platonem in secundo de legibus, ψιλοὶ μίκα Ἀνα , aliter accipiendum , quomodo iam diximus. Constat igitur non posse Satiram ex doctrina Aristotelis, & definitione poes eos quam ipse est secutus, poema dici. Etiam Horatius, ut initio retulimus, eandem tuetur sententiam : sed/aliis argumentis: ita enim disputat. Poesis non est tantum λογς ἐμ usis: neque a soluta oratione solo metro distat: verum etiam elocutione ac sententiis: omnia enim sectatur exquisita, ma-
388쪽
gna, sublimia '. quare Satira quae detracto metro nihil ab eloquio p destri distat, poesis non est profert
deinde comoediae exemplum: quam propter rationem eandem a poesi quidam abiudicarint. Quam variae super natura ac definitione poeseos iactatae sunt apud veteres sententiae. Horatij locus iste clare ostendit . nam tota haec illius argumentatio
definitioni innititur longe ab illa diuersae, quam ex Platonis atque Aristotelis doctrina posse colligi superior diputatio euincit. Refellit philosophus in commentariolo De
poetica recepta a multitudine vulgi opinionem illorum,qui poeta non aliud esse crederent, quam λs yroor & omnes qui oratione suam
metro Vincirent, quacumque tan
dem de re scriberent , poetas nominarent. ad hanc ergo inchoatam
389쪽
M, tribuitque etiam illi ψα δι
ψιλοι λωι ibi sund ; οἰ α γ ρυ- vel non ut in tertio libro Rhetoeticorum N saepe apud
ur ut in libelloiDepoetica, dc apud Platonem in secundo de legibus,
cipiendum , quomodo iam diximus. Constat igitur non posse Satiram ex doctrina Aristotelis, & desinitione poetios quam ipse est secutus, poema dici. Etiam Horatius,
ut initidietulimis, eandem tuetur sententiam: sed aliis argumentis: ita enim disputati Poesis non est tantus' neque a soluta oratione solo metro distat: verum etiam elocutione ac sententiis: omnia enim sectatur exquisita, ma-
390쪽
gna, sublimia: quare Satira quae detracto metro nihil ab eloquio pedestri distat, poesis non est. profert
deinde comoediae exemplum quam propter rationem eandem a poesi quidam abiudicarint. Quam variae super natura ac definitione poeseos iactatae sunt apud veteres sententiae. Horatij locus iste clare ostendit. nam tota haec illius argumentatio,
definitioni innititur longe ab illa diuersis , quam ex Platonis atque Aristotelis doctrina posse colligi superior diputatio euincit. Refellit philosophus in commentariolo De
poetica recepta a multitudine vulgi opinionem illorum, qui poesin non aliud esse crederent, quam λωνι & omnes qui oratione suam metro Vineirent, quacumque tandem de re scriberent , poetas nominarent. ad hanc ergo inchoatam