장음표시 사용
181쪽
quibus habet es cui admirabitu inquit Corsitas Mique eLtur inconfusum,atque indiuisum consevantes,breui moce cum E a proferimus; inum sanritae Tri tatis, Γν post Incamnationem Dominum noHrum Iessem Christum, merum Deum nostrum esse credentes asserimus duas eius esse natura in m eius radiantes ut si tentia; in qua tam miracula, quaml posisones,per omnem sui di pensativam conuersationem' non per Hantasiam, sed meraciter demonstrauit, ob naturalem Afferentiam in eadem ina Fib entia cognsendam; dum cum
alterius communione, miraque natura indiuise, 6st inconsi se propria melit, atque operetur: iuxta quam rationcm, sistduas naturales moluntates, operationes confitemur, ad se lutem humani generis conuenienter in eo concurrentes. Huigitur cum omni ndique i aut a,atque diligentia a nobi ummatis: Definimus, adiam Fidem nulti licere proferre, aut con scribere, componcreme, aut sapere , et etiam aliter docere. ui ero praesium erit Fidem alteram componere, mel ' ferre, et docere, mel tradere aliud smbolum olentibus conuerti ad agnitionem meritatis ex Gentilitate, mel Iudaismo , aut ex qualibet haeresi: aut qui nouitatem iocis, mel termonis adinventionem et sebuersionem eorum,quae nunc a nobis determinata sunt, introducere: horum quidem Episivi fuerint, aut Clerici ; alienos esse, Episiopos quidem ab E fiopatu, cisericos meroὰ ciero: siu autem Monachi fuerint , mel laici:
Et subscriptiones. Theodorus humilis Presbyter Sanctae manae Ecclisiae, grloctam gerens 1 gathonis rer beatissimi, Cy V muti salis Papae
182쪽
Chaldaeorum. Georgius humilis Presbyter, sicut sis pra. Ioannes humilis Diaconus, sciit sepra. Georgius, misericordia Dei Episcopus Constantinopoleos m-uae Romae, definiens subfripsi. Petrus misericydia Dei Presbtur, ετ locum Fruans A Holicae S dis Alexandrinae magnae ciuitatis . cripsi. Theophanes mi ericordia Dei Episcopus T copoleos sidcst Antiochiae in , definiemsi ripsi. Georgius humilis Presister, sist locum gerens Theodori Deo amabilis Pre bteri, loci seruastris loriolicae Sedis sanctae christi Dei nostri Hierosit morum Ciuitatis, ub ipsi. Ioannes mi ricordia Dei Episcopus T Fulonis Ui, st Dicarius Apostolicae Sedis Roma, sist Legatus, defini nisub
Theodorus misericordia Dei Episcopus Ciuitatis Threm
thuntenae I dae C pri, locum gerens Epiphan sanditissimi Archi risio , definiens subsiri .
Theodorus humilis Presserer sanctae Rauennatis Ecclesiae, locum gerens Theodori beatissimi Archiepsiopi, subsit ipsi Eodem modo subscripserunt alij centum quadragi in octo Episcopi.
183쪽
cum veritate Catholica concordari non posse;
dc impossibile esse, duas in Christo pers nas ponere,& simul Virginem satis
sinnam, vere Dei Matrem appellar . Cap. XXI.
HA c τ E N v s quae arbitrabamur necessario proponenda esse Chald is,ex sacrorum Conciliorum Vniuersalium decretis, antequam agere inciperemus de illorum dogmatibus. Nec dubitamus, quin satis manufeste appareat, quam decipiantur, qui dicunt: diuersit tem, quae Inter nostram, Chaldaeorumq , Fidem intercedit ; in ceremonijs tantum, atque ritibus consistere: vel qui existimant, non reiectis omnino primum Nest ij, 'Theodori, atque Macaru erroribus ; eos uniani , idemq; de Fide nobisclim sentiren verba,non sensum verborum, tantummodo differre. Profecto qui haec dicunt,aut pro siis ignorant horum damnaris limorram haereticorum peruersa dogmata:aut, quod facile nobis persuademus , nunquam legerunt acta itinctorum Conciliorum, atque
decreta. Sed quando etiam adeo manifesta sanctorum Conciliorum non refragaret ix auctoritas , vel res ipsa ,
paulo diligentius considerata, filiitatem huius opini nis facile detegeret. Dicentibus enim, duas in Christo fuisse personas, repygnat omnino sanctissimam Virginem, Dei Genitricem appellare. Etenim, si quemadmodum duae sui it in Christo naturae, duae simul fuit sent perlisae, Virgo nunquam Deum, ut Ecclesia sancta
184쪽
sancta Catholica credit, S: constetur ;) sed purum horminem peperisse . Ex duabus namque personis unum fieri nullo pacto potest. Est enim persona, incomm nicabilis uniuscuiusque subsistentia. Nam svi inquitia sanctus Basilius Magnus, in epistola de differentia su stantiae & hypostasis, ad Gregorium cius fratrem , ; hypostasis, siue persona circumscribit, & sistit, proprietatibus mediantibus, quod in unoquoque commune, de incircumscriptum est naturae: hoc est,naturam communem proprietatibus determinat, ut in se sibsistat,&ab alio distinguatur. Verba sancti Baslij sint haec: H - nasis en notio, quae mediantibus apparentibus proprietatibus , quod commune est, Κν incircumscriptum se tantiae, in Q o quoque sitiessito sinit, atque circumscribit. Et quidem,quod sanctus iste Pater inquit, re ipsa cum in humanis, tum in diuinis personis comprobatur. Ostendit hoc idem sanctus Basilius eodem loco, auctoritate sanctae Scripturae , ex principio historiae sancti Iob. Inquit enim: Eni autem hoc consectum Scripturae, sist in alijs multis, C praesemrim in hi toria Iob. Etenim cum deberet narrare,quae ad irL- pertinebant ; primum cum meminerit, quod commune erat, dicens, Homo ; Hatim Aria diuidit eo, quod proprium facit positione nempe articuli, Quidam: tacuit autem descriptionem sis tantiae, tanquam nihil asserentem Utilitatis,
ad in tituti sermonis scopum as quendum. Et istud, Quei dam, o lys etiam indiciis designat: locum discns, sy mores, sist quaecumque extrinsecus accepta, sim separare, ac di finguere poterant a communi significatione t ex omnibus manifesta feret descriptis illius, de quo instituta erat hi toria:
185쪽
idelicet, ex nomine, ex loco, ex animi proprietatibus, sist ex his,citra extrinsecus de ipso cognoscebantur. uod si de bub Duria firmonem haberet; nulla rutique eorum, quae didia si ni ,
mentio seret in explicatione naturae. Siquidem erat eadem ratio , gr in Baldad Suhites, in Sophar 2 Damathites, sistin 'tanoquoque hominum ibi me matrerum. Igitur disserentiae rationem, quam mutati sῖbnantiae, 6st persona in nobis; eamdemsi ad δuina tran tuleris,non aberrabis. Ergo ex li ius sancti Patris doctrina, ut natura unit, sic persona s parat ; idq; tum in humanis, tum in diuinis. Verum haec separatio in diuinis, citra diuisionem est: per sonata, quippe diuina distinguit,non diuidit. Nam Pater,& FLlius , & Spiritus sanctus sunt unus Deus licet Pater non sit,qui Filius; nec Filius,qui est Spiritus sanctus; nec Spuritus sit Pater, aut Filius: ita ut in personis proprietatem
agnoscamus, & in natura unitatem adorcmus. Quapropter Theologi recentiores distinctionem hanc diuin rum personarum sine diuisione ostendere volentes , illam oppositione relativa originis declarant , demonstr in prius summa, perfectissimaq; diuinae naturae unitate , ex simplicitate incomparabili diuinae essentiae , &aequalitate Maiestatis, gloriae, omnipotentiae, aeternit iis, Immensitatis, ceterorumq; quae de Deo absolute dia Cuntur . Una enim, eademq; est Patris, Fiiij, & Spiritus sancti diuinitas ; aequalis glinia; coaeterna maiestas. Ac similiter increatus Pater, increatus Filius, increatus Spuritus sanctus: immensus Pater, mensus Filius, in ei sus Spiritus sanctus: aeternus Pater, aeternus Filius, aetemnua Spiritus sanctus: omnipotens Pater, omnipotens Fi-
186쪽
Iius, omnipotens Spiritus sanctus: & propterea hi tres unum sunt, sancta Trinitas,unus Deus. Sed quia Pater generat, & Filius est genitus; & Spiritus sanctus a Patre M Filio procedit, tanquam ab uno, eodemq; principio: Et qui genitus est, alius vere est ab eo, qui generat fi de qui procedit, similiter est alius ab ijs,ex quibus procedit; d stinguuntur enim ad inuicem,secundum principium,& secundum quod a principio ; hoc est relatione vera,& non secundum rationem tantum 1, fundata nempe oppositione originis: ideo tres personae in diuinis vere distinctae sint inter se, ac vere unum sint: distinguuntur itaque, dc non diuiduntur. Sed in humanis ex persona, id est ex concursu proprietatum ; natura communis maxime diuiditur: hominis enim species diuiditur in plures, singularesq; homines numero disserentes: Petrus nam que a Paulo, & Ioannes ab utrisque diuiditur ratione proprietatum personae, cum eorum natura una sit, a que eadem. Igitur personae, separare, ac diuidere, pr
prium est. Quod si hoc de peribitis, quae sint unius,
eiusdemq; naturae,necessario affirmare debemus: quanto magis ubi personae, & naturae maxime disserunt;vt mo
tale , & aeternum ; humanum, & diuinum Z Quare si in Christo simul cum persona diuina , humana quoquo persona extitisset;vnus vere, ac simpliciter non fuisset . Excluditur quippe unitas, si adsit innata sibsistendi per se utriusque personae proprietas ; quae salua ratione personarum remoueri vi ipsis neque re, neque cogitatione unquam potest. Ergo nec Verbum caro factum esse
187쪽
unum cum propria carne fieret, obsistebat 7 Nec Dei
vere incarnatus, nec vere natus ex immaculata Virgine
diceretur. Ad hanc impietatem ineuitabiliter adigit duarum in Christo positio personarum. Nec visitas commentitia aspectus, liue speciei, quae tantum corporeis se osteri oculis; quam Chaldaei Patiopa vocant; diuvioni ex dualitate personarum necessario proccdenti, resistit: sed
externam tantum, & accidentalem coniunctione oste dit. Quam unitatem, utpote non contrariam diuisitoni
naturarum, quam impie Nestorius in Christo ponebat; Sipsemet quoque in epistola ad Cyrillum admittit. Sic enim inquit: Sentio promissam in prooemio loquendi breuia ratem aeno cohibitam adsicundum caput epistiti tuagressum
dirigere in quo naturarum diuisionem ecundum humanitatis, atque diuinitatis rationem; harum in mna dumtaxat per-
na,conii Ilionem laudabam.Et impium sensum,quo laudem dictis a Cyrillo tribuit,cum expositisset; nonnullisq; alijs ad confirmationem nefarij sui dogmatis additis; δε- iungit: sapropter si rem diligentius confideremus sacra et ii go,non Deipara sed Christipa se appellanda erit. hactenus Nestorius. Igitur manifesta se implicat contradictione, qui personarum dualitatem in Christo tuetur, & beatiLsimam Virginem, Dei Matrem nominat. Reijciatuc itaque importunum studium conciliandi inter se adeo repugnantes sententias: & veritas pura ac simple quam semel per beatos Apostolos a Spiritu sancto Ecclesia C tholica edocta,semper custodiuit; ab omnibus Christifidelibus uno ore, ijsdemq; verbis enuncietur. Non enim
una est Fides,nisi una pariter sit cossessio. Nam sicut co de
188쪽
de creditur ad iustitiam ; ita ore fit confessio ad salutem. Sanctorum Patrum doctrinam, diuinarum Scriptu rarum oraculis confirmatam, indubitabili Fide, puroq; corde retinentes; sanctissimam Mariam semper Virginem,Matrem Dei vere, simpliciterq; appellemus: & Filium eius unigenitum Iesum Christum Dominum no strum, unum, eundemq; verum Deum, & verum limminem confiteamur. Vnum videlicet, non confusione, aut transinutatione diuinitatis, & carnis sed unitat vera, substantiali, indivisibili, intrinseca .persenae: ita ut quemadmodum anima rationalis, & corpus unus est homo ; ita Deus & homo unus est Christus. Hanc Fidei confessionem nos docuerunt tercenti decem, S octo Patres,Nicaeae in Spiritu sancto congregati: qui profeL si sint, credere in unum Deum Patrem omnipotentem, factorem visibilium omnium, S inuisibilium. Et i unum Dominum Iesun Christum, Filium eius unig nitum ; ex Patre ante omnia secula, ex Matre in fine temporum natum. Vnum non confusione substantiae, sed unitate personae . Sic enim definitionem Incaria tionis Dei Verbi ijdem Patres exposuerunt,aduersus Paulum Samosatenum: ut habetur in Actis tinctae uniue
salis Ephesinae Synodi,parte tertia, cap. 1. In qua desinutione illud animaduertere debemus: quod sicut sancti
Patres mentionem carnis facientes, non carnem simpliciter, sed animatam rationali anima intelligunt ;ita,& de Spiritu loquentes, non spiritum intelligunt, quo nos homines vivimus sed diuinitatem, quatenus diuina natura spiritualis est, de ut Deus dicitur spiritus: ut ab
189쪽
eius ineffabili, atque incomprehensibili puritate omni,
ratio corporis, atque materiae excludatur. Nam si Spuritum hoc in loco pro spiritu, qui communis nobis est, acciperetur 1, idest, pro anima rationali; utique & caro,de qua Patres loquuntur,sine anima rationali, ut Apollinarius dicebat, intelligenda esset: quod veritati aduersaretur, ipsorum sanctorum Patrum sententiae, qui ii hac eadem definitione dicunt, Christi Domini nostri personam constare ex diuinitate coelesti, atque ex li mana carnP.Sod describamus totam definitionem. Verba sanctorum Patrum haec sunt: bonfitemur Dominum no bis Iesum Chrisium, ex Patre fuidem sicundum Spiritum ante secula genitum; noui imis diebus secundum carnem ex virgine natum . Vnampisnam compositam ex Diuinitate crilenti , si di humana carne: unum quatenus homo est est quia dem totum Deum, ct totum hominem. Totum sane Deum cum corpore sed non sicundum corpus Deum. Et totum hominem cum diuinitate , non hominem sicundum diuin
talem.Sic totum adorandum cum corpore, d non adorandum sicundum corpus. Totum adorantem cum diuinitate,sed non adoranum sicundum diuinitatem . Totum increatum, etiam cum corpore, sed secundum corpus non increatum. T
tum plasmatum etiam cum diuinitate, sed non sicundum diauinitatem pia matum. Totum consiἶbriantialem Deo, etiam eum cor resid non secundu corpus consub tantialem Deo sicuti neque Aundum diuinitatem homin bus consi utantialis eri; quamuis nobis secundum carnem,consubstantialis etiam cis diauinitate ex tons. Etenim quando dicimus ipsem consub Mn
190쪽
Chaldaeorum. ITIlem hominibus ecundu piritum. Et e contra inuando praedic mus ipsum consubstantialem hominibus, ecundum carnem,non praedicamus sum secundum carnem, consub tantialem Deo. Sicut enim non est nobis consubriantialis secundum iritum,
quia secundum hunc consub tantialis es Deo ' nequesecum dum carnem consub fantialis est Deo ; quia secundum hanc, consub tantialis eri nobis . Gemadmodum autem haec dia tindu ,-declarata sunt, non ad diuisionem mnius personae indivisibilis; sed ad declarationem impermixtionis proprietatum cinnis, Verbi ola sist ea,quae is indiuisebilem p rtinent
compositionem, aedicamus. o Quam expositionem unitatis personae, sine confusi ne utriusque naturae,etiam fuisse munitam a Patribus cominatione anathematis; sanctus Athanasius,quonterfuit
Synodo, auctor est in libro, quem ipse composuit de In carnatione Dei Verbi: Confitemur inquit O eun rim FAlium Dei Deum secundum stiritum ilium hominis secundum carnem. Et identitate hac ex unitate persenae,iuxta
sanctorum Patrum doctrinam, pluribus exposita ; demuconcludit: Si quis aeter haec ex sanctis Scripturis docet, assemans alterum Filium Dei, sdi alterum ex Asaria, per gratiam, lium,sicut nos actum ita misint duo Fi , tanuo cundum naturam Filius Dei, qui ex Deo est et nus per Pratiam,qui ex Moria est homo. Vel si quis carnem Domini no-Dra,e coelo, non ex Araria virgine dicit , mel diuinitatem com Mersam in carnem; mel confvom; mel mutatam; mel diuin talem Domini passabilem,aut Domini nonri carnem, tanquam hominis oran adorandam: hunc anathcmati si sancta Catholica Ecclesia .