Institutiones historiae ecclesiasticae N.T.

231쪽

CAP. IV. S. VII. nux

Pastoribus vineam dominicam demolientibus Ier. c. a Io. infidelis magister metus dederat caeteros bono Pastor Eustathi licet gregi, licet terris erepto Catholicae professionis constantia devinctos tenebat. Ea animorum distractione se res habuerunt usque dum per Arianos queis in suspicionem non adhuc fuerat adductus, eligeretur e- letius. Hic in concionem primo ascendens, Verbique Divinitatem aperte professus, egregium Fidei suae specimen praebuit, malamque mercedem retulit, Sed is nempe usurpationem ab Eugoj Arii discipulo et pernecessario factione Onnitente, perpetratam. Tentati Ariana audacia et fracti jamdiu patientes Catholici Eustathianorum communionem irrito licet labore, contendunt et ab ea tempestate

disjuncta Catholica plebs, eletio pars adhaeret,

pars etsi ustathio, proprioque Pastore orbata Meletium aversatur 183).

Antiochaeni motus propagati.

Qui antea inimico animo fuerant, multo gra-Vius exarsere, unde deservescere debuissent. Cum enim anno 362. Lucifer Episcopus Calaritanus Antiochiam pervenisset, praefecissetque illi Ecclesiae Paullinum, quo novo astore omnes in unum brevi

s 485 Vid Theodoritus lib. I. Hist. Eccl. cap. 22 pag. 55 edit. Cantabr. T. III script Hist. EccL; Socrates lib. II. c. o. pag. 60. T. II. script Η. E. edit. Cantab.

232쪽

congregandos existimabat , eletiani Paullinum, veluti Eustathianorum ducem recusarunt. essimi exempli res fuit, et aliarum extra Antiochen maenia contentionum imitatrix, a quibus tamen Schismatis nomen et notam abfuisse Censemus, Um Episcoporum dissensus et simultates, epistolare tamen commercium numquam abruperint. At anno

393 exordium ducit pax Antiochaenae Ecclesiae quo tempore Legati Joannis Chrysostomi ad Si-ricium Pontificem , reconciliandum occidentalibus Flavianum Antiochaenum curabano constituta vero et persecta, Innocentio ontifice Maximo, quando post obitum Flaviani et successoris orphyrii Eustathianos caeterorum societatem declinantes Alexander sibi demum adjunxit, Antiochaenamque Ecclesiam octoginta quinque annorum discordia collapsam magnopere erexit 184 .

Doctrina de Iesu Christi Divinitate.

Id Christianae doctrina ratio, id soler Fidelium institutio postulabat, ut ab enatis aure-sibus clarius atqii enucleatius Ecclesiae Fidus a Patribus explic aretur et qui vel silentium vel la -

484 Vid Theodoritus Ilist. Eccl. b. III capp. 4 ct . p. 25. lib. V. IS. pag. 224. lib. V. c. 55 pag. 255. d. Cantabr. . III. script Η. . Socrates Ilist. Eccl. Lib. III. c. . pag. 484. Lib. V.C. 5. Pag. 266 ibid.

233쪽

tebrarii obscuritatis Catholicis doctoribus exprobrabant, nimio veritatis lumine perstringerentur. Ne itaque firmissimus sermo in Christi Divinitate exprimenda desicleraretur, Nicaeni Patres, idemque veteris traditionis custodes, Christum praedicarunt, Filium Dei nigenitum , natum ex Patre ante , Omnia saeCUla, Deum de Deo, Lumen de Lumi, ne, Deum Verum de De vero : genitum non sa- , CtUm , Ora Substantialem Patri, per quem omnia, facta sunt , Et ne lubitatio suboriretur quid per Vocem homousios consubstantialis j sibi voluisset Nicaena illa congregatio, ita Alexandrinorum ontifex Athanasius totius Ecclesiae fidem quam scienter significantissimeque indicabat Homousion μούσεο ὶ est quod eamdem essentiae, rationem recipit, ut homo ab homine nihil di , fert quatenus homo est, et Angelus ab Angeloquatenus Angelus est ita Deus a Deo nihil di , suri Falenus Deus , Caeculi profecto in meridiana luce, qui praeclaro refragans testimonio Filium Divina exsortem natura pertinaciter Contenderet, quamvis nec ab uno illius aevi monumento . Christi Divinitas, intollerandaque Arianorum impietas nobis patebit. Quid vero tam apertuli tam Perspicuum esse poterat, quam Fidui Professi Chalcedonensium Patrum Unionem Naturarum in Actione Synodali quinta declarantium P i en in cum

duas in Christo naturas invicein post Unionem Con mutatas, absorptas, commixtas et confusas, Vel ex

234쪽

iis per unionem compositis communem quamdamnaturam conflatam dissilentur, certum omnino ictum Eutycheti infligunt, erroremque jam Vulneratum anathematis poena praecidunt. Quod demum ad doctrinam gravius, ad fidelium utilitatem praestantius esse potuit, quam celebre Concilii VI. Decretum pro duplici in Christi voluntate et operatione contra Monothelitas, qui duas equidem in Christo naturas, unicam tamen Voluntatem et operationem Dei virilem theandricum fatebantur 185 .

. . De Originali peccato et Gratia.

Multum caliginis offuderant Catholicis dogmatibus de eccato Originali et de Gratia elagius et

Caelestius, mortalesque hirimi simulationum involucris decepti, Veritatem e conspectu mi Serant. Sed diluxerant magis magisque omnia cum Patres haeresis jam serpentis malitiam perscrutantes, totam Ρelagii Caelestiique doctrinam revelarunt. Qua in re caeteros , et seipsum dicendo scribendoque superavit permagnus ille Augustinus , qui dilis contra Pelagium, et de Originali labe de Gratia Christi, de Nuptiis, et de concupiscentia celeberrimis libris, manus cum hostibus conseruit, Ecclesiae aciem Viginti annorum spatio instruxit, eique nobilissimam

la85 Legantur acta et decreta concilii Nicaeni I. ct aliorum concilioruin de quibus uos in capite de conciliis, apud Labbeum , Lupum

aliosque.

235쪽

victoriam fecit. Porro quae et quanta divinum ingenii lunae illustrat judicii solertia pertingit eloquium vel incitatum impetit, vel accuratum distinguit, Vel Verborum sententiarumque foribus ConSpersiam exornat adeo ut et Veritas ipsa gloriari, et in Veritatis gloria oratio quoque exsultare videatur. Hinc quem coaevi omnes tamqUam Ducem ac signiferum suspiciebant, posteri qu0que haud impari studi sunt prosequuti, quem ViVum Rectores christiani populi consuluerant, numquam in clarissimis scriptis interiturum si delibus proposuere, ut ejus Vox veluti Vo Ecclesiae haberetur,

et ad ejus doctrinam veluti ad Lydium lapidem

omnis controversia de Gratia esset exigenda. Ita autem Divinam Gratiam intelligebat Augustinus, ut ab ea tamquam a sente opera Deo accepta deri Varent, eorumque et initium et persectio maximo huic si- dei nostrae fundamento absque humanae libertatis jactura essent reputanda. Haec atque alia Chrysostomus, Basilius, Ambrosius pro rei momento, ac si-delium institutione egregie pertractariant, et prae omnibus Augustini scriptis luculentius pertractata

invenies in libris de Gratia, et contra Iulianum eritque tibi compertum simul quibus difficultatibus in libertate humana cum vi superni illius principii concilianda sanctus Doctor utrique saVens prematur si 86j.

486 Praeter Augustinum aliosque Patres, videantur opera Marii Mercatoris edita a Gai neri Parisiis 4675, quibus additae sunt ab cIeditore variae in elegianam haeresim dissertationes.

236쪽

Reliqtia Catholicae doctrinae capila.

Neque claritate indigere voluerunt Patres doctrinam de Sacramentis Novae legis, qua fideles tunc te imporis imbuebantur sit antiquissima monumenta satis ostendunt et hodie quoque imbuuntur 187 . Aulernalium suppliciorum metu illius aetatis homines fuisse detentos, non modo ex symbolis, et Ecclesiasticis definitionibus , sed perspicuo admodum S S. Patrum eloquio edocemur unde firmissime Concilium Oecumenicum V damnare potuit rigenem, qui non perpetuo miserrimos, sed in integrum restituendos esse Daemones atque impios Xcogita Verat. Ad haec, novem capitulis Origeniani errores ab eodem Concilio impetiti, et a Patribus Ecclesiasti-

487 Legantur Aug. p. 80 ad Honorat et lib. 45. de Trinit.

c. 26. lib. . consess. c. 2 et de bono conjugali c. 48. Joann Chrysostomus horia ΙΙΙ. in I. p. ad Corinth. S. Ambrosius lib. I. de Abrati . . . t l. S. Hieronymus contra Luciferian. Concilia, Illi beri lan. an. 5l5.ὶ Laodicetium aD. 570ὶ Arelatenses an . 455. celebrata optatus Milevilanus lib. II contra Parmenianos. S. Gregoriu NySSenus orat catech. c. 7. Cyrillus Ilerosolym catechesi mystag. IV. D. . Ambrosius de mysteriis et lib. . de poenitentia c. 2. De Donlib. de dignitale sacerdotis. c. . Chrysostomus homil. 85. in Mailli. lib. III de sacerdotio . . et 6. et homil. I. Joannes Damascenus lib. V deside orthodoxa c. 44. Lactantius lib. IV. divinar Instit. POStremo Innocentius I. in ep. IX. ad Probum Epiphanius haeresi 69. ex quibus omni hus doctrina de sopioni Novae legis sacra me illis claris

sime apparet.

237쪽

cae doctrinae mirum in modum consentientibus refutati, et in communem vituperationem adducti

sunt si 88 .

Controversiae ex ligeniana damnatione.

Id autem in Origeniana reprobatione Contigisse dolemus, quod miramur interdum, ut profligatus ab Ecclesia error ad multorum animos facilius accesserit, et qui injudicatum neglexerant, gravissimo omnium judicio perfunctum amplecterentur Origenis itaque partes Monachi quidem a-Iaestini imprimis, necnon Theodorus Caesariensis, Domitianus Ancyranus, aliique piscopi susceperunt graves hoc nomine in alaestino S. Sabaemonasteri contentiones exortae, quas ut sedaret Justinianus Imperator, auctoritate usus Pelagi R. E. Legati, et Daci Antistitis Mediolanensis, damnatorium in Origenem edictum, quod altera percupiebat Monachorum pars, anno circiter 54 O promulgavit. At exarsit nimis qui magnum quoque gradum apud Imperatorem dignitatis et gratiae tene. bat Theodorus Caesariensis, ignemque subjecit qui percelebrem de tribus Capitulis controVersiam superius a nobis de Conciliis 189 sermonem ha-

388 Videantur Hieronymus, Augustinus, et Chrysostomus Origenem ab omni erroris labe defendere conatur Halloixius in opere inscripto rigenes defensus Leodii 4648. 389 S. 6 de Synodo CP. II ejusque causa Pag. 94.

238쪽

bentibus memoratam iterum exsuscitaret, et Origenianam litem novo aestu absorberet. Hoc etiam pacto ultionem in elagium B. E. Legatum , et da

Origeniana Dissidia.

Et quamvis proscripti Origenis errores non expositam et apertam, sed reconditam et quasi oper-lam trium Capitulorum quaestionem haberent, turbulentissimum tamen bellum et vel rei magnitudine, Vel concertantium gloria, plurimi faciendum instaurarunt, Versatique sunt in acie ierony

mus i 90ὶ, piphanius, d gyptiique Monachi alii

que. Eo autem contentionis aestus animos abrepit, ut AEgyptii Monachi metaphoricas scripturarum interpretationes Origeni exprobrantes in Antropo in Orphitarum errorem ipsi defluxerint. Neque ite in claustris Monasteriorum gypti, et S. Sabae continebantur, sed in caeteras egypti, Syriaeque regiones erupere, alias iterum lites progignendo, an scilicet controversae sententiae Origeni, an irrepenti hominum fraudi essent tribuendae, an haeretica labe polluerentur. Disceptatio tam acerba, tam diuturna apertissimum schisma conflavisset, nisi Sy-

490 Videatur Zaccaria in supplemento admisi Eccl. Natalis Alex et praesertiresin diction. v. origenistae pag. 454. Venetii 4295.

239쪽

nodus V. Oecumenica Origenis damnationem alte pronunciasset et Decretum Iustiniani Augusti roborans, eam deniquo Vocem tulisset, quae in omnem adversariorum multitudinem silentium fecit.

S. XIV.

De uno in Trinitate passo.

Cui Hormisdae Legatos Acaciant schismatis extinctio Constantinopoli detineret anno 19. quidam Monachi Scythae verbo scriptoque ab iis petebant ut theses aliquas revincendis illius aevi haeresibus ac Nestorianae perquam idoneas, de Sua auctoritate firmarent. Hae autem inter propositiones erant praecipua m Christum unum esse de Trinitaten Unum de trinitate fuisse passum, quibus innoxie orsan prolatis nonnulli in Eutychiunae causae subsidium abutebantur. Legati sopiendis, qua fieri posset, litibus intenti, a confirmatione abstinendum existimarunt, caussati nil a se posse dici vel addi, quod nec quatuor Concilia nec Leonis Epistola comprehenderent. Ira succensi onachi, et a Legatorum consiliis ad Hormisdam Pontificem Maximum abscedentes, rei desinitionem ab Apostolica auctoritate precantur. Porro SuperSedendum putat Hormis las usque ad reditum Legatorum, quo totius rei certior actus sit quam obrem onachorum legali longam ortasse nimio mensium quatuordecim moram perta est, clam Urbi

240쪽

terga Vertunt neque ideo Pontifex sollicitationibus Justiniani Caes. qui litigia illa sequebatur, adduci

potest, ut a Legatorum suorum dictis recedat satis a Conciliis, satis a S. Papa Leone, et rectae si dei, et rectis fidei formulis consultum, iterato respondet. Verumtamen ex longa acerrimaque concertatione illud tandem praeclare colligitur, rem totam in Verborum sonitu verti, et utramqUe partem a Nestoriana haeresi quae dividit, ab utychiana quae Christum confundit, aeque abhorrere. Ouare non PerSonarum, sed Veritatis unius acceptor Ioannes II qui Hormisdae successerat, Controversiae sinem, habita anno 36. Synodo , imponit, et Justiniano qui nobilissimos Legatos eundem finem properaturos sollemniter miserat, oblatas denuo Monachorum Scytharum, aliasque nonnullas theses ex Synodi sententia confirmat, testimoniisque munit Augustini Patris ii cujus doctrinam, inquit, secundum PraedecesSorum meorum statuta, Romana sequitur et servat Ecclesia , Quam diu vexatam , et in meridiana luce positam propositionem Vigilius Ρ. et Synodus V., et proximo saeculo Synodus Lateranensis sub Martino L aeque admittendam ducernunt. Ita Scythis Monachis causa adjudicata fuit, a qua Acaemetae Monachi definitionis moram apud Pontificem interponentes probrose exciderunt, et tamquam Nestoriano veneno imbuti quod de rami laus etiam in posterum earum propositionum im- Pugnatoribus contigit comuni cclusi a judicio ha-