장음표시 사용
201쪽
accusatione. Da specimen eorum hae Dei Eeelesia verae tuae Christianaeque resipiscentine per ultroneam culpae tuae agnitionem pariter ne deprecationem. Haee est enim Dei gloria, ut gratuitam illius misericordiam omnes cum nostri in peccatis nostris accusatione per
nomen funigeniti sui supplices imploremus perque eius demum vere Divinam benignitatem servemur. auod equidem et tibi et 323ὶ nobis simul omnibus Iargiatur trinus ille et unus Deus, Pater, Filius et Spiritus sanctus, laudamdus in saecula. Amen. VHie'vero lapsus frater ille aedet publicam peccati sui consessionem culpamque suam publice regnoscet ac deprecabitur et se inter membra Leelesiae retineri petet. Εt. quoniam fieri potest, ut, qui ad Eum modum iram tota Ecclesia peccati sui culpam agnoscere ac depreeari debent. aut imperitia ipsa aut etiam pudore ea dicendi saeuitato destituantur, quae ad rem totam explicandam requiri sorte posset. Leclesiastes veluti per epilogum repetit publice cora in tota Leelesia lapsi illius. qui poenitentiam agit, capita praecipua totius
consessionis. ae demum a fratre illo poenitente quaerit. num ea omnia, quae ipse commemorasset, vera esse agnoscat proque illis omnibus culpam suam publice deprecetur et petat hoc ipso nomine cum tota Leelesia remuelliari. Quodsi frater ille poenitens se assentiri testetur, tum Ecclesiastes, versa ad Ministros alios ac Seniores oratione. ab illis publice quaerit, num adhue in pu- 324 blica illa fratris lapsi poenitentia aliquid desiderent et requirant. Ac tum, si quid aliquis Ministrorum in medium vult adserre, quod in poenitentia illa desiderari adhue posse videatur, idocuique illorum ordine suo licet. Si vero nemo illorum quidquam habet, quod dicat, tum Ecelesiastes
infra seripta admonitione ad fratrem illum poenitentem utetur. Admonitio ad lapsum ac poenitentem fratrem post
. Audivimus tuam consessionem, mi frater I cuius nomine et tibi et nobis simul omnibus maiorem in modum gratulamur. Atque Domino Deo nostro de hae tua resipisceutia gratias stimus, qua tu non tam sana te ipsum tuamque infiripitatem, quam potius Satanam ipsum per tuam adversus illum tuumque Decatum victoriam in Christo Domino pudesecisti in culpae nunc tuae publica ista agnitione et deprecatio . Vincimus o. 325 nim adeoque Et pudefacimus revera Satanam ipsum eum universa tyrannide ipsius ne pedibus nostris quodammodo caput ipsius conculcamus, imo vincit pudefacit ae conculcat illum in nobis ipsemet Christus Dominus, quoties illius beneficio peccata nostra au-
202쪽
ioremque illarum Satanam, cum Divinae gratiae imploratione et certa spe veniae. propter eundem ipsum Christum Dominum accusamus.. Agnosce igitur singulare Christi Domini beneficium, mi frateri in aedita nune per te peccati tui adeoque et Satanae ipsius accusatione. Neque enim hoc aut tuum aut ullius hominis opus est . qui ex nobis ipsi nihil alioqui boni omnino etiam cogitare possumus, sed est opus
proculdubio ipsiusmet Christi Domini. qui id per suum Spiritum solus operatur ad Divini nominis sui gloriam nostramque salutem et Εeclesiae suae aedificationem. Hoc agnosce, inquam, et cave, ne tanto beneficio deinceps per tuam in peccatis tuis indulgetitiam ad tuam ipsius quod absit condemnationum 326 abutaris. Cogita aegerrime
id laturum esse Satanam, suam istam, inquam, in tua hae poenitentia pudefactionem ae conculcationem, et proinde nihil non esse tentaturum proculdubio, ut te quoquo rursum modo illaqueat. Vide igitur. quod in te est. ne illi per peccatorum tuorum indulgentiam lommin te ullum permittas. ne postrema primis deteriora sant. Instaprecibus assiduis apud Dominum Deum tuum precesque piorum etiam cum tuis precibus coniungito. ut te regat ne commuitiat Spiritu sancto suo.' utque tibi armaturam illam subministret, quamis nobis Paulus proscribit ). quo minus insidiosis Satanae conatibus atque impulsionibus opprimaris. Fidelis porro est Deus, ut id faciat, modo illum per nomen uni uiti sui filii vere et ex animo in voeemus. Illi te igitur totum commenda, mi frateri illum appella, illi te totum prae-he. illi toto pectore eonfide. Ita enim fiet hauddubie, ut, quemadmodum in eapite nostro Christo Domino nihil iam habet neque habere ullo modo potest Satan, ita neque in te 327) etiam nobisque simul omnibus quidquam omnino habere amplius possit Admonitio ad Ecclesiam.
Vos autem, fratres t omnes exemplum a lapso hoe et poenitente fratre vestro sumite. Primum ut vobis in vestris peccatis vere in corde vestro displiceatis. Deinde ut vos in illis Gram oculis Dei una eum poenitente hoe fratre vestro necusetis Divinamque pariter omnes misericordiam supplices imploretis. Postremo, si quempiam vestrum publiee. ad quem modum illi contigit, Iahi aliquando contingat, ut publice etiam peccati vestri culpam Vnoscere ste deprecari Ecclesiaeque vos, exemplo fratris huius, reeonediare ne detrectetis. Quod vero iam restat, condonetis iam ex animo in conspectu Domini fratri hese vestro omnem Offensionem omnino, quemadmodum et vestra vobis in Eph. 6.
203쪽
peceata omnia a Domino Deo vestro condonari optatis. Agnoscite illum deineeps pro fratre no- 328 stro omnium, et, omissis in posterum omnibus omninoiexprobrationibus. Omnes illum fraterno amore nostro in Domino complectamur. Atque, ut ipse eerium iam suae vobiscum reconciliationis indicium ae testimonium habere possit, pro cumbite in genua omnes Deoque patri nostro mecum una gratias agite pro hae fratris nostri istius resipiscentia et reconelliatione, ad hune modum Gratiarum actio pro resipiseentia lapsi fratris et re- eo ne illatione. Pater noster e testist inexhauste sons omnis misericordiae et mn inlationisi non equidem indigni sumus omnes, quos tu respicias, ne dum ut nos audias, multo minus autem ut nos inter filios tuos numeres paternaque benignitate tua complectaris 'sed, dum ineffabilem tuam erga nos bonitatemvae miserieordiam in unigenito filio tuo
Christo Domino, ipsius 329 beneficio, intuemur, qua nos, mortem
alioqui, aeternam,dudum commeritos atque perpetuo etiam magis commerentes perire nihilominus non vis, sed amanter revocas ad resipiscentiam, condonataque nobis gratuito culpa omni nostrorum peccatorum, in gratiam rursum tuam vere paternam recipis. propter dilectum tibi unice filium tuum et meritum salutare ipsius. Non possumus tantum hoc tuum,beneficium non supplices agnoscere, teque illius nomine non toto etiam nostro pectore colere atque Rdorare.
et pro illo tibi ad pedes tuos provoluti ingentes agere gratias. Nune te igitur eo ipso nomine laudamus, Pater sanetissimel una eum filio tuo et sancto Spiritu in adoramus, tibique omnes pariter gratias agimus. praesertim vero eum tuae istius benignitatis testimonium in fratre hoc nostro in publica hac ipsius poenitentia conspiciamus, et te supplices oramus, Pater indulgentissimel ut nobis omnibus in nostris peccatis cor poenitens largiri digneris, nempe ut nobis in illis semper*displiceamus, neque 330ὶ erubescamus nos in illis semper accusare, sed per nostri pudefactionem virtutem ae gloriam tuam in nostra infirmitate eelebremus ad nominis tui adorandi gloriam. salutem nostrum hie omnium et catholicae tuae Eeelesiae aedificationem. per filium tuum Dominum nostrum Iesum Christum. Amen . Finita hae gratiarum actione quaerit Minister a poenitente Dalro illo, num deinceps quoquo diseiplinae Eeclesiastieae subesse velit iuxta verbum Dei. illeque respondet: . Etiam . Tum Minister illi an nunciat et contestatur veram ne plenam peccati
204쪽
ipsius coram Deo et eius Eeclesiararemissionem. non tantum in terris, sed etiam inueoelo. idque propter Christum Dominum. qui mortuus est pro omnibus peccatis nostrifoet ministerium suae Ecclesiae , in
coelo quoque firmum ae ratum esse assirmavit.
Postremo Ministri ac Seniores ordine omnes fratrem poenitentem illum dextris,datis amplexantur in totius Ecclesiae conspectu et suam, tum illo totiusque Eeclesiae redonciliationem datis illi Oseesis 33Iὶ suis attestantur. Atque ita demum Psalmus gratulatorius canitur a tota Ecelesia, s Psalm. JI03.αν Benedic anima mea DominoV aut alius similis. - dimittiturque
Ecclesia more solito um pauperum commendatione et benedictione Hic simplex publieae poenitentiae ritus, priusquam ad excommunitationem perveniatur, Sincere uobis visus est in nostris Ecclesiis. Praesertim cum in se eomplecti videatur omnia. quae ad Salutarem fratris cuiusque lapsi resipiscentiam pertinent ullo modo et faciant proculdubio, cum ad fratris poenitentis consolationem, tum vero etiam ad totius Ecclesiae Rediscationem, quaeo quidem potissimum sunt spectanda. in toto usu Ecclesiasticae disciplinae. Externas vero illus in vestibus ac gestibus propemodum theatri is notas, quae vulgo publicae poenitentiae adhiberi consueverunt. non magnopere morati sumus, quod neque prorsus.a suspicione liberae esse videntur. et saltant non raro sua hypocrisi multorum iudicia. Denique non ita multum
videntur ad aedificationem sacere, et pertinent potius ad Magistratus politi ei iudicia, quam ad Eeclesiasti me. 332ὶ disciplinae observati
nem. Atque de publica poenitentia tantum. Nune de ex ommuni talione dicendum erit, ad quam recurrere oportet, tanquam ad sacram ancoram 'si qui in Ecclesia nullis omnino neque privatis neque publicis admonitionibus. iuxta earum gradus. ad resipiscentiam revocari possint. De modo ne ritu excommunicationis. Post observatos omnes omnium, ut dictum est, admonitionum gradus, si frater quispiam illis neglectis ita in peccato suo obdurescat. ut nullam reliquam spem satiat resipiscentiae suae Ministris ae Senioribus Ee lesiae omnibus, tum necessario est veniendum ad talis cuiuslibet fratris excommunicationem. Dictum est autem iam de gradibus et ordine admonitionum, quae privatim et publico habentur apud lapsum fratrem aliquem, deinde in coetu Ministrorum ne Seniorum Ecclesiae, postremo eoram tota Ecclesia, priusquam ad excommunicationem perveniatur, u- 323 bi.de progressu disciplinae agitur. Ubi igitur omnibus illis admonitionibus nihil estici potuit, hoc solum restat
205쪽
tandem, ut eontemplor ille omnium istiusmodi admonitionum arie tu Eeclesiae reiiciatur. I, Os pila Neque vero sola Ministrorum ne, Seniorum una omnium cne diem unius aut alterius Ministri autoritate ab Leclesia quisque elicitur, sed unanimi totius Ecclesiae consensu atque approbatione. Ita enim Paulus lugere vult totam Ecelesiamdcirca fratris alicuius excommunitionem, et non temere spiritum suumQtoti Corinthiorum Leclesias coniungit in tradendo Satanae illo, qui eum, noverca illic sua coninsuetudinem habebat Papa quidem Romanus et iurati illi Episcopi
Ecelesiam hie non morantur. sed . contempto illius iudicio, nescio quam sibi iurisdictionem arrogarunt.)red quam id quoque pertinere putant, ut per illos solos exeommunicatio fiat. Hac via scilicet perveniendum erat ad premendam tyrannide Christi Leclesiam, qui unicus in omnibus ipsorum conciliis scopus suisse videtur. At vero Paulus,.qui non minore alioqui apud Corinthios ministerii sui autoritate. quam Pe- 33ι trus apud.Romanos valebat ne quid hie de Papa Romano eiusque e nutis Episcopis dicamus , tantum sibi non sumit interim, ut sua ipse autoritate Corinthium illum, thori paterni violatorem, Satanae tradat, sed, absens cum esset. Ecclesiam hortatur exposita illi sua sententia. ut sagitiosus ille in totius Ecclesiae coetu, tanquam se ipso etiam praesente, Satanae cum publico luctu Ecelesiae tradatur. Hoenimirum poseebat fides ministerii Apostolici, ut curam quidem seriamne diligentem suae Ecclesiae, quamlibet absens, habereti illamque de sua voluutate certiorem in eius gubernatione sereret, adeoque et ollieit illam sui de rescindendis stagitiosis istiusmodi hominibus graviter admoneret. Sed sibi ipse non sumit, ut in publico etiam facinore quidquam omnino sua solius nutoritate agat.. Caeterum Ecclesiae ipsi suam autoritatemPpermittit, ut ipsa inae tu suo id agat, quod ille Vendunt esse omnino putabat. Ita vero et in nostris Ecclesiis non solum Superintendens..sed ne Ministri quidem ac Seniores Leelesiae
uua omnes excommunicare quenquam possunt in sua Ecclesia, nisi
totius simul Leclesiae assensus publicus. 335 .atque approbatio
Diximus autem, quo die frater aliquis publice et nominatim coram tota Leelesia denunciatur propter contemptas priores omnes admonitiones, simul quoque diem constitui, quo frater ille, ita iam denunciatus, nisi interea resipiscat. excommunicari debeat, fit moneri praeterea Ecclesiam totam, uti si quisquam nimium praecipitari, aut Hioqui parum legitimo peragi putet excommunicationem ipsam adversus denuntiatum fratrem illum, intra octo totos dies ante ipsam excom- , 1 Cor. 5.13.
206쪽
munieationem Ministros ae Seniores Ecclesiae huius admoneat, sive privatim aliquos. quos velit, sive simul omnes in consueto metu ipso rum. et sententiae s a rationem ex verbo Dei reddat.
Si igiturPanto constitutum illum excommunieationis diem, neque quisquam aliusim verbo Dei ostendere possit, peecari ullo modo in denuneiato fratre illo, ita iam ut est dictum excommunieando, neque ipsemet denunciatus frater ille ullam det resipiscentiae suae signisca tionem, tum sine longiore mora silentium Ecclesiae habetur pro tacito tonsensu ipsius et approbatione sutu- 336 rae excommunitationis., Si vero aut alius quisquam e coetu Ecclesiae ostendat ex verbo Dei causas aliquas legitimas disserendae adhuc aliquousque excommunieationis, aut frater ipsemet denunciatus ille ante diem eonstitutum specimen aliquod certum det suae resipiscentiae, tum res tota rursum differtur spe illius resipiscentiao in proximum alterum Dominicumdidiem. et eausae huiusmodi dilationis publice coram Ecclesia exponuntur.' Proinximo vero deinceps Dominico die frater illo denunciatus aut publiea poenitentia sese reconciliat Ecclesiae iuxta supraseriptam illius formam, aut tandem tandem ne tessario excommunieatur.
Ut aulem circa excommunicationem graviter et ordine omnia gerantur, pridie excommunicationis habendae conveniunt a meridie Ministri et Seniores utriusque Ecclesiae et diligens a singulis inquisitiost. num aliquae musae proferri possint, propter quas iuxta verbum Dei exeommunieatio ipsa aut differri adhue aut etiam plane omitti
de eat. Quodsi quid eiusmodi profertur, quod pondus aliquod
iuxta verbum Dei habere posse videtur 3373, sive id Seniorum aliquis ex sese proserat, sive ab aliis auditum exponat, eum de eo inter Ministros et Seniores ita deliberatur, ut unanimis omnium consensus habeatur, qui verbo Dei alioqui nitatur. Si vero nihil eiusmodi profertur tum postridie proceditur ad excommunicationem3denunciati fratris et publicum Ecclesiae silentium pro assensu illius atque approbatione habetur. Quo die vero est habenda ipsa excommunitatio, nempe constituto ad id, ut dictum est. Domini eo die, contrahitur nonnihil consueta publica concio matutina, ut Leelesiastes tempus aliquod habere possit ad explieandam naturam ac rationem excommunicationis in Ecclesia Christi. In ipsa vero explicatione haec potissimum tractantur. Argumentum admonitionis publieae de exeommunieatione.
I. Exponit Ecclesiastes, quid sit et quid in se eomplectatur, quamque vim obtineat ipsa excommunitatio. Docet esse Christi 338
207쪽
Domini institutionem ad retundendum in eius Ecclesia comtemptum legitimarum omnium admonitionum ordinatam, quae nos etiam no strae invicem omnium aliorum pro aliis curae ae sollieitudinis admoneat, qui nos unius in Christo corporis membra esse profitemur. Docet item duo imprimis esse observanda in ipsa excommunicatione. Primo resectionem ipsam membri a toto reliquo Ecclesiae corpore
quae praesertim fiat in nomine et eum virtute atque potentia Domini nostri Iesu Christi, quemadmodum Paulus loquitur . - deinde traditionem resecti membri in potestatem Satanae in interitum carnis. Utrumque porro id horribile plane esse, nam istiusmodi resectione
iam fieri, uti tantisper dum nos rursum Ecclesiae non reconciliamus. nullae omnino vitae ae salutis aeternae promissiones ad nos censean
tur quoquo modo pertinere. Cum enim Ecclesia sit mysticum Christi corpus, ut, qui ab illa resecti sunt. ad Christi quoque Domini eo uspertinere non possint, et extra illud ipsum Christi Domini corpus nulla sit certa salutis spes Divinis promissionibus proposita - quatenus sane nemo ascendit in eoe- 339 lum, nisi qui descendit de eoelo - a perspicuum est, resectos ab Ecclesia ab omni simul etiam salutis spe excludi. quatenus sane e corporis Christi compage eiiciuntur. donee per Leclesiam rursus saeta legitima reconciliatione reeipiantur. Etsi autem Christus Dominus eodem loco a nobis haberi velit resectos istiusmodi admonitionum Eeelesiasticarum contemptores, quo Ethnici et publicani haberi solent, est tamen tanto gravior excommuni atorum conditio, quanto gravius est auditas contempsisse a Christo ipso
institutas admonitiones, quam nunquam auditas non observasse. Et dum Dominus noster admonitionum omnium contemptores eodem
plane eum Ethnicis et publicanis loco habendos esse docet, non equidem hoc agit, ut crimen utriusque par iaciat. sed ut consuetudinem utriusque, dum nullum dant specimen resipiscentiae. perinde vitandam in Ecclesia esse doceat. Contemptus igitur admonitionum Ee lesiasticarum graviorem multo reddit causam eorum, qui ab Leclesia per usum disciplinae resecantur, cuius equidem nomine Ethnici aecusari non possunt. ut intelligamus peccatum eorum, qui sunt excommuni u legitimo 340ὶ Ecclesiae ordine, graviore vinculo ligatum esse in coelo pariter atque in terra, quam peccatum Ethnicorum. Sed mali magnitudinem conduplicat, dum quis ab Ecelesia rescinditur in nomine et virtute ae potestate Domini nostri Iesu Christi. Quemadmodum enim plurimum interest, humana ne an vero Divina vi ae potentia e Diaboli tyrannide liberemur. ita plurimum interest etiame humana ne autoritate an vero in nomine virtute ac potestate Christi Do-
208쪽
mini. ex Leelesia eiiciamur. Nimirum eos. qui ad hune modum ex communicantur, Satanae ipsi tradi audimus. aut equidem indulgere non solet, illis praesertim, quos sibi ad eum modum traditos habet. potissimum autem si ullam tu eis spem resipiscenitae videat. aut, si
quibus indulget, non alio id proculdubio consilio Deit. quam quod.
dum sibi ab illorum resipiscentia non magnopere metuit, cointemptum eorum sua istiusmodi indulgentia alere obfirmareque conatur. Esset inque plane deplorata ac in is omnibus desperata causa omnium squod in ipsis est , qui ad eum modum ab Ecclesia eiiciuntur, si non certis finibus nobis Spiritus sanctus cain Satanae in excommulat eti- Mlὶ os potentiam circumscripsisset. Sed in carnis interitum tradi cos Sata-uae Paulus docet, qui nil eum modum excommunicantur, ut intelliingumus, merito quidem eos, qui Se per contemptum omnium admonitionum ex ommunicari patiuntur, Satan ne posse tradi sine spe veniae
ulla ad aeternam condemnasionem, sed gratuita id Dei erga nos benignitate in Christo fieri, ut in carnis duntaxat interitum tradantur. si quomodo per immissas a Satana iuxta, permissam illi potestatem carnis assii tiones caro ipsa spiritui subiici, atque ita demum, qui sunt resecti, ad resipiscentiam et reconciliationem revocari possint. Interim tamen Iliobi exemplo doremur, ad quem modum a Satana tractentur, in quos ille potestatem sibi, quod ad carnem attinet, a Deo traditam habet, quamcunque id tandem ob causam nonnunquam Dominus saeiat . Nec leve est, quod de Corinthio illo per Paulum excommunicato
legimus, nempe non multum abscisse, quin absorberetur in suis assiicistionibus, posteaquam reiectus esset. Et certum est in neminem solere esse mitiorem Satanam in hae vita, quam in eos, a quorum resipiscentia sibi nihil metuit, 342 sic ut hoc sane magis sit exitialis iudicanda eorum excommunicatio, quo mitius a Satana tractari videmus, quos ille sibi iam in suam potestatem, potissimum autem in nomine virtute atque autoritate Christi Domini traditos habet. 2. Docet Ecclesiastes, non tam equidem crimina ipsa atque sagitia, quantumvis gravia. quam comtemptum potius rebellem ac praefractum, excommunicationis remedio ab Ecclesia Christi arceri. Nullum enim tam esse atrox facinus ac flagitium. quod Ecclesia ferre non debeat. eum et ipsa sit omni infirmitatis genere circumdata, praeter obsit natum rebellem ac praefractum contemptum admonitionum ex verbo Dei. Hoc enim sermentum ferre non potest Christus Dominus in sua Leelesia, perinde atque Diabolum ipsum, huius sermenti artificem et autorem. Inde vero iacile apparere, quidnitIn sit sentiendum de Papi-sticis ex Ommunicationibus, dum per illas non equidem contemptumii Iob I.
209쪽
ieratimarum admonitionum ex verbo Dei arceri ab Ecclesia, sed humanarum traditionum transgressiones puniri,per tyrannidem Anti
3. Explieat Ecelesiastes modum et Ordinem instituendae excommunientionis. Nempe excommunieationem non esse positam in Ministrorum pariter omnium, nedum in unius, quamlibet magnus habeatur. arbitrio atque autoritate, sud in uuanimi, totius Ecclesiae consensu iuxta verbum Dei, et proinde toti Ecclesiae indicari oportere causas omnes. instituendae cuiuslibet tu fratrem quempiam ex ommunicationis, eiusque publicum assensum requiri, priusquam instituatur. Ita Paulus Corinthium illum non aliter Satanae tradit, quam coniuncto spiritu suo cum ipso coetu Corinthiacae Ecclesiae. Ut autem legitimus Ecclesiae assensus haberi possit. ἡt peccatum ipsum excommunicandi fratris cum suis circumstantiis ύt obstinationem ipsius in contemnendis omnibus Ecclesiasticis admonitionibus coram tota Ecclesia exponit, docetque esse id debiti ossiciique omnium in Ecclesia, ut, si quisquam. aut in Observato apud excommunicandum fratrem admonitionum ordine ae modo. aut in ipso disciplinae progressu aliquid requireret. id tempori Ministris ad Senioribus Ecclesiae indicaret. Alioqui silentium totius Leelesiae haben- 344 dum esse pro unanimi consensu ipsius. Inde vero etiam docemur, quid de Papisti is excommunicationibus statuendum sit. quae sola Pseudoepiseoporum tyrannide pro ipsorum tribunalibus instituuntur. et omnium gravissimae esse censentur. quae odio verae religionis in studiosos do trinae ac religionis Euangelicae Pharisaieo superellio decernuntur. Nimirum do illis docet Christus Dominus: Beati critis. cum vobis maledixerint propter nomen meum t ,- et ad illas pertinet Propheticum illud: Maleditam benedictionibus vestris. quibus et iam maledixi, eto . 4. Exponit Ecclesiastes, excommunicationis usum non solum non pugnare cum.lege charitatis Christianae, sed gravissimo etiam violari legem charitatis in Leelesia Christi,' si legitimus excommunicationis usus non observetur. Quemadmodum enim infidelis chirurgi est putridum ac noxium toti corpori membrum in totius corporis perniciem lavere velle, quemadmodum item veneficium est, non autem heneficium. sermentum lue aliqua insectum toti conspersioni immiscere velle. - ita eum nihil sit nocentius obstinato re- 345 bellique ae praefracto prorsus' contemptu admonitionum ex verbo Dei in Christi Ecclesia, gravissime proculdubio peccant Ministri illius - nedum ut illam rument qui in laetum lue hae exitiali membrum ipsius aliquod in pernielem
totius corporis alere intor sese lavereque pergant. Re non potius to-
210쪽
tam admonent Ecclesiam, ut sibi iuxta Christi et Apostolorum doe-
trinam a tam noxio sermento Caveat.
5. Exponit fruetus legitimae ex ommunicatio ista nempe, primum Dei nomen per illam honoratur, quatenus sane legitimo excommuni rationis usu testamur, nos longe ab illis abesse, qui indulgentiae sta. otiorum Dei et sui Euangelii nomen praetendunt 'quae sane res fa est, ut male nune passim audiat doctrina Euangelii Christi. dum illam indulgentiae nostrae praetexere conamur. Deinde usu lugitimae ex. ommunicationis conservatur Leelesia in suo ostitio, diseit sollieita esse pro salute membrorum suorum, docetur quam res sit invisa Deo planeque intolerabilis admonitionum Εe lesiasticarum contemptus coadunatur indies magis ae magis per quotidianas invicem ex verbo Dei inter sese 346 admonitiones ae consolationes atque assiduis istiusmodi exercitiis in unanimi semper consensu confirmatur.3 Postre. mo remedium etiam adhibetur iis, qui sunt excommunicandi, legitimo usu excommunicationis. Negari enim non potest curam haberi eorum, qui sunt excommuui candi ab Ecclesia. Saffunduntur enim
pudore, ut per publicam pudesaetionem peccati sui magnitudinem agnoscant, in illoque sibi displiceant ac tandem resipiscant. Besecantur a reliquo toto Ecclesiae eorpore eum luctu publico, ut cum publiea rursum gratulatione per reconciliationem.recipiantur. Traduntur Satanae, ut agnita demum sua miseria Dei misericordiam implorent. Breviter, quemadmodum membra in corpore humano, quae gangraena occupavit, secautur uruntur ad hominis revalescentiam. et quo maiore id cura fiat, hoc est maiora spes restituendae valetudinis, - ita ad propellendam a nobis.gangraenam omnium maxime exinitialem ac pestiferam contemptum inquam obstinatumeac rebellem Ecclesiasti earum omnium admonitionum institutum habemus a Christo Domino in sua Ecelesta: extremum illius remedium, ex- 347
. 6. Ostendit Ecclesiastes, quam sit noxia Ecclesiae intermissio diis seiplinae et perinde etiam excommunicationis. Primum ab una morisbida Meude facile infici totum gregem, si non illi aliquo remedio
tempori occurratur. Deinde provocari iram Dei adversus totam Ee-elesiam per disciplinae negligentiam, adeoque et Diviva punitio accersitur, quemadmodum Paulus docet ). Neque desunt exempla Divinae severitatis gravissima adversus disciplinae Ecclesiasticae negligentiam. Nimirum, ut non raro declinamus Divinam ultionem, dum nos diluis dieamus, ita, dum nobis ipsi neglecto diaeiplinae usu indulgemus, Dei in nos vindictam provocamus. Hiuo enim et tyrannidis immanitas et 3ὶ 1 Cor. II.