장음표시 사용
21쪽
ci dumtaxat, quod peccatet iustificatis non im-Putentur ad poenam . Nam profecto ablutus , mundatusque non recte dicitur ille, qui adhue inquinatus est sordibus I licet alterius pallio, aut veste sibi applicata tegatur . Male etiam dealbari ut nix, AEthiops diceretur, si solum nigredinem eius sub candida veste aliquis occultaret . Male etiam dicerentur peccata deleri, vel tolli; si ut capilli capitis , solummodo raderentur, & rursus pullularent , rursusque redirent .
Probatur a. ex SS.Patribus. Chrysostomus in lib. de compunctione,cordis ait : Cordis compundito, sicut ignis, omne animae υixium perurit,o' adimit ζ quantacumque in eal νeρererit maia , abseergit tiniυeoa, o penitus delor. Simil la scribit etiam in lib. 3. de Sacerdoti O c. 6. de in homilia A. super epist. I. ad Cor. Hieronymus in c. a. Sophoniae scribit , animam prius peccatorum sordi hs inquinatam dicere Cant. i. Nigra tum ς, sed de eadem puistactam poenitentiam dici Cant 8 . juxta lectio. nem LXX. Ωuae es ista , quae ascendit dealbara' Quibus consona tradit in lib. 3. adversu
Tandem Augustinus in lib. r. ad Bonifacium C. I a. haec habet : Dieunt etiam baptisma non
dare omnem indulgentiam peccatorum , nec M- ferre erimina , sed radere, ut omnium Reccatorum radiera in mala enise teneantur ,
oimus ergo bapti ma d. oum rium indulgent an peccatorum, o auferre crimina , non raderer nec, ut omnium peceatotam radices On mala carne te.
neantur, quini rasorum in capiιe capillorum, unde
22쪽
aerescant iterum resecanda' pκcata . Probatur p. ex theologica ratione . Nisi dicamus, quod in iustificatis peccati macula penitus deleatur , plura' ac gravia consequuntur absurda Sacris Scripturis aperte pugnantia. Sequitur enim , quod homines iustificati sint simul filii Dei, & diligantur ab illo ; simulque sint filii diaboli, & odio habeantur a Deo et nam odio sunt Deo impius, impietas ejus ς ut ait
Dicendum insuper erit , homines non fuisse per Christum a peccati servitute solutos ; nec Christum esse Agnum , qui, tollit peccata mundi; ac plus valvulis Adae Peccatum ad inficiendum , quam Christi sanguinem ad mundandum. Praeterea sequitur , Deum non judicaturum esse homines secundum veritatem , neque secundum opera singulis retributurum esse.merceiadem. Ac tandem infertur , Sanctorum Ecclesiam, ad quam pertinent Justi perseverantes ire gratia , habere rugam, & maculam ' atque in coelesti Ierusalem habitare aliquos coinquinatos; neque mundos corde dumtaxat, sed & immunis
dos scedissimosque frui purissimae divinae lucis
Rectissime igitur Tridentina Synodus definiis vit sessi 3. can. 3. Siquis με Iesu Christi Domiani nostri gratiam , quae iv. baptismate confertur, reatum originalis peccati remitti negat, aut etiam asserit non tolli totum id , quod veram o pνο-pxiam peccati rationem habet, sed iilud dicit ran. xum radi, aut non im=utari, anaxhema sit. Objicies i. In Psalmo 3 t. v. I. & 2. David ait: Beati quονum remissae sunt iniquitates , quorum tecta sunt peccata. Beatus vir, cui non im
23쪽
imputaυit Dominus peccatum. Ubi tria ilIa ver ba remitti, regi , in non 3mpurari idem omnino significant , unumque per aliud explicatur . Remittunt ut enim a Deci peccata, qui 3 teguntur ἰ ita ut apparere coram Deo m: mT Ui- ..deantur: teguntur autem , quia non imputa tur ad poemm ; iuxta quod EZecb. 33. V. 6. legitur : Omnia peccata estis , qνώ μος - ς ω imputabuntuν. Et in a. ad Cor. S. V. lo. Deus . erat in Chriso mundiam reconcilians sibi , nos repli aus tibis datio a ipsoνum. - Resp. quod eo in loco peccata non ita tegi dicuntur , ut latitent adhuc vivant , sicuti corpus vestibus operitur et sed ita , ut omnino deleantur , perfecteque sanentur , quem ad murdum vulnera emplastro teguntur. Audi Augustinum enarrat. a. in citatum Psal. Cooperta juxit peccata, tecta stint, abolita sunt . 1 i texit peccata Deus , noluit adυeνtere ς si notuit advert re , noluit animadveneνe ς si nottiis animadvertere, noluit punire y si noluit punire , moluit agnoscere, maluit ignoscere . Non se intelligatis quois dixit peccata cιπexta sunt , quasi ibi sint , σvivant , ctrc. Ac deinde suhjungit : Deus ergo
ris erubescens , Medicus non curabit . Medicus regat, oe curet , emptasero enim tegit e sub tegmine Μ diei sanatur uulnus , sub tegmine vulnerati , ctiatur vulnus. Et sane quamvis homo possit non videre peccata, quae adhuc ex stunt ; unde David in 'Psal. i8. V. i 3. ait: Delicta quis inrevisis p peculiss meis' munda me e Deus tamen , cuius opulis nuda omnia sunt, & aperta, uti. it Apostolus Hebr. q. v. Is . non Potest non ea αde
24쪽
flere e proindeque relate ad ipsum , idem et peccatum tegi , aut non imputari , ac deleri prorsus, di omnino non esse. Ex dictis apparet sensus , quo , exponendus
est versus 3. Psalmi 84. Famisissi iniquitatem
plebis tuae r opeνuisti omnia peccata eorum . . Diis euntur enim operiri peccata per metaphoram sumptam ab eo , quod terra obruitur , vel in aqua demergitur, ut prorsus intereat: sicuti de AEgyptiis Exodi i 3. v. Ita dicitur: operuit eos mare e submersi sunt quas plumbum in aquisvebementibus . Unde Michaeae I. v. I9. legitur zPνοjicier in profundum maris omnia peccata no-βνa ζ idest omnino abolebit, perdet, extinguet. Objicies a. Impius adhuc post iustificationem remanet coram Deo inquinatus & turpis: non ergo peccata ejus in iustificatione vere delenis tur. Probatur antecedens ex Isaiae verbis c. 64. v. 6. Facti sumus ut immundus ρmnes nos , σquasi pannus menseruatae uni*uae justitiae nais prae. Et P0lmo I a. v. a. μα intres in iuriis ςium cum servo tuo : quia nan Uscaestur to
Rei p. quod testibus etiam Calvino , 3e Μusculo, apud Isaiam sermo non sit de bonis Iu storum operibus , sed de fictis perfidorum Iu . daeorum iustitiis: unde eodem in cap. v. 7. subditur : Non est, qui inυoceι nomen tuum , qui
David vero dumtaxat affirmat, Iustos in aliqua venialia peccata prolabi . quare etiam ipside sua justitia prapsumere nequeunt , sed divinam debent implorare clementiam . Hi ne &Job c. ' V. 37. ait : Numquid bonao Dei comminratione ius incabitur , aut factore suo purior eri Tom. XL . d vir 3
25쪽
viν ' Ceterum nisi idem Propheta iustis innocentiam inesse putasset, minime Psalmo II. V. 24. dixisset : Et ero immaeulatus cum est e &Psal. 7. V. Io. Iudica me, Domine, fecundum iu-βitiam meam , secundum innocentiam meam
At dices . S. Hieronymus lib. 3. in Hiere. niam v. 13. laudata verba Davidis adducit :Non jussisicabituν m. aitque quod referenda sint, non ad comparationem Dei, ut veteres , o novi barretiei Molunt , m pationi haereticorum , sed ad Iesentiam ejus ' causam proserens , quoniam , homo videt in facie, o Deus in corde , in quod vitiis , atque peccatis omnis impletur humana conditio. Etiam Gregorius tm. D. Moralium c. zo. scribit : Mala nostra pura mala Iunt , o bono quae nos habere credimus, puru ona esse nequaquam possunt. Resp. respexisse Hieronymum ad humanam
conditionem Dei gratia destitutam, nec non advenialia crimina, In quae cadit etiam Justus in hoc corruptibili corpore ingemiscens. Novos ergo , ac veteres baereticos appellat Hieronymus Origenistas.& Pelagianos; quorum dogma erat , pcsse hominem vivere absque peccato . Gregorius denique loquitur de honis operibus, quae nos approbamus & commendamus; in quibus appetitus laudis, typhusque superbiae nunquam inficit honestatem. Obiicies 3. Nemo quantumvis justus eximitur a peccato , nisi persecte praeceptum charitatis adimpleat; nam, uti in I. Oan. 3. V. Iq. legitur': sui non diligit, manet in morte . At.
26쪽
ptum charitatis implere , uti asserit Augustiis nus in lib. de perfect. justi t. c. a. Ergo licet homo iustificetur, semper tamen remanet in peeis
Resp. distinguendo maiorem , nisi impleat quoad praecepti substantiam , concedo ; quoad
omnem intensionem & modum, nego. Verum est utique . quod praeceptum charitatis ea inistensionis perfectione, qua impletur in Patria , impleri hac in vita non possit; ut nempe toto Coua tu , nulla corporis sarcina animam aggravante , nullo carnis motu ad sensibilia de. Primente, nullo adhuc veniali peccato charitatis remittente servorem, seratur in Deum ' quod
citato in loco Augustinus amrmat. At impleri facile praeceptum illud potest quoad essentiam , appretiative , ut aiunt, Deum super Omnia diligendo p quo iane pacto hac etiam ravia a Iustis impletur. Ex huc usque d: Elis insertur , quod iuxta ordinariam , ut inquiunt , Dei potentiam , gratia iustificans,& peccatum simul esse non posisint . Subtiliores vero Scholastici quaerere insuper solent , an illa simul esse queant saltem. juxta potentiam absolutam . Scotistae ita fieri posse contendunt; at Τ bomistae oppositum opinantur. illorum momenta ad subtilissimam rationem istam facile reducuntur .
Si qua hujusce rei contradictio foret, illa sa- ne ex oppositione descenderet , quae peccatum inter, & gratiam invenitur et atqui oppositio isthaec non est physica , & ex rei natura , sed
moralis tantum, & ex ordinatione divina: ergo per absolutam saltem Dei potentiam tolli Potest; siquidem , ut norat Mastrius , praecisa B a t*
27쪽
tali ordinatione , a qua utique potentia Dei absoluta praescindit, iam gratia , & peccatum
non amplius erunt opposita, ideoque simul poterunt in eodem subjecto componi . Probatu Pminor. Si peccatum, & gratia ex rei natura i& ratione propriae entitatis oppositionem haberent , ejuscemodi oppositio reducenda foret ala liquod ex quatuor ,llis oppositionum gener=hus, quae a Philosophis admittuntur: atqui ilfalsum est. Non enim opponuntur relative, ud filiatio & paternitas; cum nullum inter se Ordinem prae se ferant : neque contνarie ς quia oppositio ista inter entia positiva versatur ; licet autem gratia sit forma positiva , peccatum tamen non est aliquod positivum physicum MTeate: neque contradictioνie' peccatum enim non est pura negatio , cum in subjecto capaci &idoneo ad recipiendam gratiam inveniatur: ne. que tandem opponuntur privative, quia peccatum ex suo conceptu sormaliter non consistit in Privatione gratiae , sed in privatione recti,tudinis & honestatis, quae deberet inesse actui,& tamen reipsa non inest r lege hujusce nostri operis lib. II. c. I. Quod si peccatum aliquo mo do involvit privationem gratiae , materi liteν solum, & eoneomitanter involvit; idque verum est de facto, & regulariter juxta leges pro Prae senti rerum ordine constitutas , non autem a solute loquendo, & ex ipsa rei natura. Oppo. satio itaque quae peccatum inter & gratiam intercedit , non est physica, sed moralis ἰ Proin
Dices. Nulla esse potest partiei patio iustitias
cum iniquitate, lucisque cum tenehris : neque
potest idem homo simul ac semel esse ad Deum
28쪽
tonversus, & aversus ab illo; natus ex Deo , atque Peccato mortuus; templum Spiritus Sancti, membrumque diaboli : &c. Deinde cum gratia sanctificans sit a charitate indivulsa , si peccatum & sanctitas simul existant ; cur non poterit habitualis eharitas stare cum reatu damnationis aeternae , ut commentus est propos.
Sed regerunt Scotistae cum P. Mastrio , adductum argumentum contra Scholasticos illos urgere, qui afferunt, gratiam physice & ex sui natura justificationem in homine operari . At res non ita se habet, cum nulla creata virtus possit ex sui natura delere peccata, ac reddere hominem Dei amicum , templum Spiritus Sancti , &c. Ex sola igitur Dei ordinatione gratia hujuscemodi praestat ffectus : proindeque alia in hypothesi qua homo. gratiam simul & peccatum haberet, non esset ii e iustus & injustus . dignus vita aeterna 3c dignus poena aeterna; sed tantum iniustus, peccator, & aeterna poena dignus . quia facta hypothesis juxta absolutam Dei potentiam a lege modo constituta praescindit . neque tunc gratia aliud praestaret , quam in Dei amorem hominem habitualiter inclinare: id enim gratiae ex rei natura convenire vide. tur, quia cum in Scoti sententia a charitate minime distinguatur, naturaliter hominem ad
Quod si dixeris: Eo ipso quod gratia ex sui
natura hominem in Dei amorem inclinat, idem homo dicendus erit per gratiam habitualiter conversus in Deum et ergo cum aliunde per peccatum esset aversus a Deo: in facta hypothesssimul coaversus erit & aversus.
29쪽
Ad hoc illi respondent, peccatum ea in casu fore aversionem Dei . quatenus peccans se privaret rectitudine , quam ex Dej praecepto hahere deberet; & hanc dumtaxat aversionem essentialiter peccatum includit. Esset etiam conis versus ad Deum virtualiter , vel habitualiter ;quatenus gratiam inhaerentem haheret , quae ipsum ad amandum Deum redderet inclinatum: eiuscemodi vero conversio , & aversio minime opponuntur. In praesenti autem rerum dispositione aversio a Deo quam peccatum includit , dicit ulterius privationem iuris ad haereditatem aeternam , & conversio per gratiam , eiusdem iuris p sitionem involvit; atque ita repugnant. Sed Scotistae negant conversionem illam ex natura rei gratiae convenire; quia Deus juxta P tentiam absolutam statuere potuisset, quod non habens gratiam salvaretur & eam ha hens damnaretur , nisi haec vel illa opera exerceret . Denique Baii sententia iuxta hunc rerum o
dinela intellecta merito proscripta est.
30쪽
. si Od Iustificatur homo per gratiamo charitatem intrinsecus: hibuerentem. LUtherassi passim affrmant , quod hominis
iustitia in sola peccatorum remissione cona sistat e . Calvinistae yero eandem in sola imp tatione iustitiae Christi reponunt. Hinc utrique negant gratiam charitatemque intrinsecus inhaerentem. At contra illorum errorem ita Trio
dentina Synodus in sem. 6. can. it. definjvit: saquis dixerit , homines ius cari Wι sola imparatione justitiae Cbris i , vel sola peceatoνstm. ream issione, exeiosa gνatia , m ebaritate , quae in cordibus eoνum peν Spiνitum Sanctum diffundatur , atque tuis inhaereat aut etiam , gratiam qua justificamur, esse tantum favorem Dei , anaistbema sit . Id autem quam merito statutum sit, sequens aperiet Propositio . Iustificatue homo pet gratiameharitatemque intrinsecus inhaerentem . Probatur. Ioannis 3. v. 3. & 6. ait Christus e Nis quis renatus fuerit ex aqua , o Spiritu Sancto , non potes, intra re in regnum Dei. suod natum est ex carne, earo es r m quod natum esseae spiritu , spiritus es c Sicut igitur naturaliter inhaeret nobis natura hominis , per quam na scimur carne; ita Se divinae naturae participa