Paulli Rosarii Farrugia in Venerando melitensi seminario philosophiae, ac Sacrum scripturarum professoris De Genuinitate et Authentia Pentateuchi disputatio

311쪽

300: LIBER II. , Haec sunt praecepta, quae mandavit Dominus Moysi ad filios Israel in monte Sinai.' Verum post horum

promulgationem longe aliter ac flebraei rati sunt res se habuit: nam isti malesaetis, et praesertim ingrato tum in Mnsen, tum in Deum, qui eos so8pitabat, murmure Aeterni Numinis lacessita indignatione, hoc sibi malum intulerunt, ut tamdiu in deserto peregrinarentur, quousque cadavera illorum, qui majestatem Dei et signa quae seuerat in Aegypto et in solitudine vulerant, duobus tantum exceptis, dissolverentur: Non intrabitis, inquit Dominus, terram, super quam levavi manum meam, ut habitare Vos sacerem, praeter Caleb silium de one, et lusue silium Nun. Parvulos autem Vestros, de qribus dixistis, quod praedae hostibus serent, intro duram, ut videant terram, quae Vobis displicuit. Vestra eadavera j eebunt in solitudine. Filii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta, et portabunt fornicationem

vestram donec consumuntur cadavera patrum in deserto. V dum vero ubi tempore, quo primum horum praeceptorum promulgatio lacia fuit, perquam opportuna

erat, ae Summopere Hebraeorum necessitatibus accommodata, in quantum Scilicet huc pro isnm cautumque erat, ne Hebraea gens, aMeculo terrae Clianaan dominio, prorsus exlex esset, gelatibuSque, qui illam terram prima tenebant in iis, quae religii nem, cultumque Deo praestandum respici burii, delirior reset; lamen labeutibus anuis adeo nullius frugis, atque inopportuua Oxasit, u quadragesimo peregrinationis anno Moyses haoc omnii

312쪽

c Hyr XVII. milierum promulganda esse duxerit. At hisee praeiaetiseequis cum solenso adhuc contendat, omnia praecepta, et praesertim caeremonialia ad unguem suisse ab Hebraeis peregrinationis tempore observata 2 Id ipsum 5 suadent, luculenterque demonstrant disertae Seripiorum tum nebraeorum tum Christianorum lestilicationes. Ut enim Aben. Egrae, aliorumque Rabbi.

norum testimonia laetius praeteream, unius Amos au-etoritatem urgeo, qui Hebraeos ad internam justitiam potius, quam ad externos ritus inellans sequentibus Dei nomine urgebat: ε Numquid hostias, et sacrificium obtulistis mihi in deserto quadraginta annis, domus Israel ' Ex Cbristianis item unum in medium inque lucem prosero Tertullianum, qui haec ad rem nostram habet: Denique, cum per Moysen in Levitim lex sacerdotalis conscriberetur, invenimus praeseriptum populo Israeli, ut sacrificia nullo in loco offerrentur Deo quam in terra repromissionis, quam Dominus Deus daturus esset populo Israeli et fratribus eorum: ut, introdueto Israel, illic celebrarentur meriticia et holocausta tam pro peccatis quam pro animabus, et nusquam alibi nisi in

terra sancta. ' Plane igitur constat hisce omnibus perspectum compertumque suisse non in eremo, sed in terra Chanaan totum sacrificiorum systema executioni committendum luisse Id ipsum suadet, luculenterque demonstrat G communis hominum sensus. Ubi enim haec omnia pracis

313쪽

202 LIBER II. cepta hae mente, hoeque consilio in lucem, inque solem edita, ut statim, prouti contendit Adversarius, obligarent, quod tamen prorsus salsum esse innuimuS, potius credendum Sacerdotes sese tanto muneri iungendo impares esse perspicientes, ut ab omni legis infractione sese liberos haberent, Moysen, vel ipsum Deum, rogatum adiisse, ut ab horum praeceptorum obligatione saltem ex parte illos dispensaret, quam Stulte in hisce exequendis irrito conatu institisse. Igitur dato etiam liberalitate quadam haec omnia in eremo virtutem obligandi praese-

tulisse, nullo modo sequeretur totum rituum ac caeremoniarum systema peregrinationis tempore absolutum fuisse, nullamque dispensationem ab his, quae saetu distieillima erant, contigiSM; ac proinde senSus communis inopiam Adversarius noster prodit dum vel ideo Pentateuchi genuinitatem, atque authentiam adoriri praesumpsit, quod prorsus impossibile illi visum totum sacrificiorum Systema peregrinationis tempore a tribus Sacerdotibus confici, atque impleri potuisse. Idipsum tandem I suadent, luculenterque di monstrant

absurditates, quae in Adversarii sententia necessario prinsuerent. Ubi enim haec omnia praecepta, omneSque eremonias, ae ritus non a Moyse in condenda ue-braeorum Republica, sed ab alio longe diverso et posti nullos ah hujus Reipublieae institutione nianos, pro alicum mentus est Colenso, in lucem inque medium edita suisse contendere velimus, prorsus horum omnium originem inexplicabilem, imo absurdam esse dicamus necesse est. Ilaec enim nullo modo ab uno ex popularibus repeti potest: quum sit prorsus incredibile, vel unum adfuisse, qui se ae lolam nationem decimis aliis-

314쪽

2M CAPUT XVII. que id genus oneribus ad Sacerd0les Speelantibus aggravare voluerit, quique re' actuque, nemine contradicunt hisce omnes onerare potuerit. Pariterque neque hare ab uno ex Levius et vel Sacerdotibus condita luisse conjicero POSSumus: non primum, quia absonum est conjiceretvSee unum et suam et aliorum Levitarum familias uni Aaronis familiae subordinare, inque eam tantum sacerdotium conferre voluisse: non alterum, quia nullus Sace dos jam hisce ritibus ae meremoniis assuetus, dummodo tamen haud colenso similis, quae suo tempore perage hantur a tribus saeerdotibus tantum et in eremo eompletasuisse serio ae graviter edicere ausus reget. Imo quod

capitalius, ipse persuadere debuisset prineipibus, judicibus,

universoque populo ritus et eaeremonias modo a Se excogitatas, eas imas esse quas semper observaverant: quod est prorsus impossibile. Jure igitur meritoque mulendimus, omnes ritus ac meremonias Pentateucho cunsiguaias Vere a MoySe peregrinatione durante lutas

fuisse, licet ob varia rerum diserimina per lotum illud tempus ne ullam quidem obligationem indueere potuisse. Impio igitur Colenso pro virili enisum Pentateuchi genuiuitatem atque milientiam in discrimen inque salsi suspicionem quoad hanc partem Vocare. 45. Quid ad haec Ad verearius' Tenetur undique. At ille ne mussa, quae eonclamata est, penituS cadat, adhuc inflat, nobisque et aliam dissicultatem obtrudit ex numero civitatum Levitis in habitationem destinatarum eum horum multitudine collato desumptam. Ita enim hue de re se hahel: V in terrae Chanaan distrihutione

315쪽

30 LIBER II. quadraginta duas urbes cum suburbanis earum invenimus Levitis evenisse: ex quibus vero u edecim familiae Aaronis adsignatae suerunt, laetante Iosue: 0mnes simul civitates filiorum Aaron sacerdotis, tredecim, cum

suburbanis suis. V At tunc temporis, ' prosequitur ille, unum Aaronis filium, Elearar nempe, unumque nepotem Phinees, eiusque familiam juxta historiae veritalem extitisse dicamus oportet, nulla enim de Ithamar, ejusquo posteritate mentio heic occurrit. Hinc inserendo colligit prorsus incredibile, tredecim civitales cum suburbanis earum ex his, quae Ierusalem l mue, in quo Templum exeitatum fuit, Viciniores erant, tam parvo hominum numero ad habitandum traditas fuisse. 16. At hujusmodi exceptio talis non est, ut Pen lateuchi fidem, auctoritatemque der orare possit. Talis non est 1'. quia hujusmodi partitio non ratione Levitarum tempore Iosue Vitam agentium, licet plusquam fingit Colenso numerosiores fuerint, Sed habita proportione, Deo sic disponente, ad numerum, ad huem seculis insequentibus exereseere debebant: nam tempore losue major

19. Au the eities of the children os Aaron, the Priosis, Werethirteen eitios, With their suburbs. V i 28 Colen. loe. cit: At this time, aeeording to the storythere mas certainly one son os Aaron, Eleazar, and ono grandia son, Phinelias, and his iamily. Ithamar. Aaron'a other son. may have been alive; but no mention Whateuer is mado os him. 293 Colen. l . eit: For this smali number os persona, then. there are provided here thirteon cities and their suburbst, and ait, let it be observed. in tho immediate neigh bourhoo los Jerusalem. Where the Temple Was bulli, and whero tho progeneo os the Priesis Was especialty required, hut in a

316쪽

CAPUT XVII. 106 horum locorum pars ab antiquis habitatoribus adhuc eupata erat; ac proinde post multos annos ab hac prima terrae distributione Levitae harum urbium dominium sibi comparare poterant. Seu pressius hac distributione Dei jussu laeta provisum cautumque fuit, ne Levilae in immensum labentibus annis excreMentae, S seque multiplicaules nimis angustis confiniis sese recipere compellerentur, quin possent, terra ab aliis tribubus undique occupata, suos confines adhuc vel tenuiter dilatare atque protendere. Talis non est 2, quia nulla lege prohibilum Levitis erat partem horum locorum aliis lorare, sed prorsus liberi erant, nonnulliS occupatis, de reliquis in suum commodum pro lubito disponere. Sie licti '' Ilebron sacerdotibus adsignata, uritaque rein

sugii declarata, tamen in ea David post Saulis interitum sui regni sedem constituit, inque ea primo Absalonis rebellio V exoria. Pariterque V Anathoth urbs erat refugii, ae Levitis ex familia Caath adtributa, lamen nona Sacerdotibus vel Levitis, sed a viris impiis, Deoque

exosis habitatam suisse comperimus ex aeremiae verbis, quibus haec mala Dominus minabatur: iuvenes morientur in gladio, filii eorum, et filiae eorum morientur in lame. Et reliquiae .non erunt ex eis: inducam enim malum super viros Anathoth, annum visitationis eorum. 'Quae quum ita se habeant, tota, quam in lucem inque solem protulit Adversarius, exceptio inaequali-

317쪽

- LIBER II. isti, quae urbium inter die Levitarum numerum intemredere deprehenditur, innixa veluti proprio gravata pondere eorruat oportet. Ιmo hare ipsa inaequalitas, quae Colenso inopilrs eoegit, illa est, quae majorem venerationem, auctoritatemque sacrae Seripturae conciliare

videtur: quum enim ingentem, qui Feculis insequentihus, et prassertim Davidis temporibus obtinuit, Levitarum nn- meeum in hac termo divisione contumplutum invenimus, nullo modo, ni impii osse velimus, Dei oeconomiam, divinamque praeseientiam, ac proinde divinam Scripturarum originem haud agri cere poesumus. Genuinitas igitur, atque Scripturarum authentia semper rata fixaque

maneat necesSe mi.

II. llino luctum est, ut non modo Parres his omn, hus, quae Levitici, aut Numerorum libris eonsignata,

summam inesse auctoritalem assererent, verum etiam

jus Sacerdotum Novae legis exigendi decimas, aliaque id genus asserenios, has Pentateuchi prasScriptiones,

hasteque eaeremoniolia praecepta pro re sua allegarent. Nomine omnium audiatur Auctor Constitutionum Apostolimrum, qui haec ad rem nostram habuit Ila et vos lub Mantes in area, hoc est, in Ecclesia Dei, ex Ecelesin vivite; instar quoque Levi arum, qui ministrabant testimonii inhemaculo, quod omni in parte figura Melasias emi, quinetiam ipso nomine ldstimonii, Eeel stae tabernaculum dosignabatur. Aulo ita ius tabem culo assidentes Levitae, ex iis, quae ab omni populo osserenda Deo donabantur, muneribus, portionibus, primitiis, decimis, sacrificiis et oblationibus libere accipie-

318쪽

cA UT XVII. Nnimnt, ipsi, emunque uxores, et filii re sillaeι ' i Dein recitatis libri Numerorum verbis e cludit oriet

itaque eos, qui Ecclesiae assiduo incumbunt, Ox Ecclesiae bonis nutriri, quippo Sacerdotes, Levitus, praesidus, Dei ministros. ' At nullo paeto hi omnes ad hare rima invehi instituta in hae re amorenda re8pi rent, ubi genuinitata ονbala regent, vel lilia idem est, non a Moyse, jubente Deo, sed ab aliquo mumstore conscripta

Pasehatia relebratis ad radiees montis Sinai habiιa expendia ιυr:-IMersarii diyctiuas eae libro Paralipomenon ex una parte, eι ex Sacerdotum numero eae auera petita declar tur: -tandem omni grani solidoque sua mento emore nariis ratio.tim momentia ad sidem faciendam i nota ostenditur.

ll8. Licet non omnes ritus Sacri, omneSque religio e caeremoniae in eremo in lucem editae tempore

peregrinationis suerint, Deo diSpensante, prouti superiori disputatione innuimus, executioni commiSSa, opereque completa, tamen Deus, ut alta Hebraeorum in mente reposita eorum a dura Aegγptiorum Servilinie liberatio maneret, ritum, quem eorum exitu imminente celebrarunt, antequam terrae Chanaan doni,nium potirentur, ad radices Sinai iterum tempore suo usurpandum eMe decrevit. Iline per Moysen universo

319쪽

308 LIBER II. filiorum Israel coetui praecepit: Faciant filii Israel Phase in tempore suo, quartadecima die mensis hujus ad vesperam, juxta omnin caeremonias et justificationes ejus. ' Cui praecepto Hebraei obtemperantes: Fecerunt Phase) tempore Suo, quartadecima die mensis ad vesperiam in monte Sinai. Juxta omnia, quae mandaverat Dominus Moysi, secerunt silii Israel. 'lis. Verum Colenso plures, de more, hac in lacii specie absurditates, pluraque creditu disseillima se imvenisse sibi gloriatur. Ipse enim sequenti argumentorem Suam conficere atque evincere praesumit, inquiens:

quum ' EZechiae atque dosiae temporibus, quando scilicet populus Israel Phase, prouti in lege praescribitur, celebrare voluit, omnes agni, prouti in libris Paralipomenon narratur, in atrio Templi jugulati suerint, ' eorumque sanguis non ab aliis, Sed a Sacerdotibus tantum, ministrantibus Levitis, ellasus, nil prohibet quominus etiam in hae secunda Paschatis celebratione ad radices montis Sinai peracta tu atrio Tabemaculi et n0n alibi

320쪽

Omnes agnos immolatos, eorumque sanguinem a tribus Sarer lolibus tantum .diffusum suisse diramus. At inspecta lota Hebraeorum multitudine, ' instat ille, l50,000 agnos duarum horarum spatio mactatos suisse, eorumque sanguinem a tribus Sacerdotibus dissusum fuisso optimo jure conjicere possumus; ac proinde, hoe tantum pacto veracitatem hujus Pentateuchi historiae stare, atque tueri posse statuit, ubi singere velimus singulos Sacerdotes 400 agnorum sanguinem Singulis horae momentis effudisse: quod tamen est prorsus incredibile. Imo nec hisce mulentus fuit, sed hanc impossibilitatem vel ideo

vix et ne vix quidem 5,000 homines atrium Tabernaculi capere potuisse contenderit, nullo modo in hac laeti specie l50,000 agnos, totidemque osserenies duarum horarum spatio, seu l,250 singulis horae momentis illud ingressos fuisse eredi posse statuit.