장음표시 사용
91쪽
PROLEGOMENA CAP. IU. 6 , Edilitibus , di provenimus beneficiorum omnium
reficerentur, assignata quin tu parte quolibet anno reddituum Archiepiscopatuum, aliorumque hen ficiorum regii Patronatus. Alter cap. 244. Per
misit Praelatis de IU. parte spolii disponere pro
Ecclesiarum reparatione, ac ornamentis.
Plura et lain jusserunt Edicta Sicilienses PrIncipes ad ecclesiasticam disciplinam informandam: Ferdinandus II. cap. 92. iuxta sacrorum canonum praescripta decrevit Praelatos Regni in suis Ecclesiis residere. Philippus I. ut leges ecclesiasticae quoad synodalium conciliorum celebrationem Observentur , ad comitiorum petitionem jussit cap. 9.ut singulo triennio synodi provinciales per Praesules cogerentur . caetera singulis articulis
Canones legibus confirmati vim Dyis halent. f. VII. Iam per hanc legum civilium consi
mationem sacris regulis etiam civile robur accedit , potestatemque nanciscuntur nomo-canonis.
Quapropter qui in canonos per leges confirmatos impingunt, duplici se obstringunt crimine , quod ecclesiasticam & civilem laedunt potestatem , atque ita duplici poena spirituali & civili puniuntur . Expressit id imperator Iustinianus quadam
sua constitutione , qua lectis canonibus , jussit ab ordinatore episcopatus candidato denunciari, crimina in canones non solum dejectione a sacordotio c quae poena canonica erat θ; verum etiam Per civilem potestatem vindicari , quia canones Vim legum obtinent ca). Unde canonum observantiae non solum invigilabant principes ad dicaa Novere. VI. c P. I,
92쪽
sciplinae etclesiasticae defensionem, verum etiam eo nomine, quo legum civilium suscipiunt sollicitudinem. Quod duabus praesertim rationibus emciebant, delegatione nempe magistratuum , qui
vetarent, ne quid contra canones tentaretur : &eAactis poenis a contumacibus, si quid perperam gestum esset: & aliquando iis rescistis, quae con-rra canones acta erant c . Legibus' principum quandoque constituta politia . f. VIII. Praeter leges in fidei & politiae confirmationem conditas , possunt principes tamquam capita corporis politici leges condere , quae in Iaicos & hona temporalia directae , politiam constituant ecclesiasticam . Exemplo esse potest Consantini Μ. lex de non ordinandis curialibus γ) . Erant curiales, qui ad onera patriae suae Una cum honis suis erant adstricti , qui quoniam ad onera declinanda acl clericatum confugiebant, ne ordinarentur , Constantinus edixit: ac ita 3 ure civili nova pro ordinandis conditio instituta est , ut nempe sint Iiheri a curiali conditione. Sane ecclesia nata est in republica , non respublica in ecclesia, S ita possunt principes de externa disciplina , quae ritus sacros non spectat, dis- Ponere , ne respublica damnum sentiat. Quoniam vero hisce legibus principes potius intendebant Teipublicae confluere , quam ecclesiasticae libertati
modum imponere , fere ecclesia inde canones adauxit suos Unde in hac caussa canones in legum consequentiam feruntur; ut e contrario in rebus s dei di interioris disciplinae leges in canonum consequentiam promulgantur . EXem- ab P. de Marca lib. IV. de C. S. ct L c P. I. n. q.
93쪽
Const. Regni Siciliae Tit. 3. declaravit prohibitionem si sceptionis sacrorum ordinum quoad servos , eos respicere , qui tales sunt ratione personae , haud vero eoS, qui servire tenebantur , vel ignobiliter respectu tenementi, vel nobiliter respectu alicujus beneficii, dummodo in manus Domini directi, vel senioris resignent, quae ab eodem prius ac cepissent . nostris temporrihus cum Ecclesiasticorum numerus satis admodum excrevisset . ex eoque non laevia sentiret incommoda cum religione civilis societas. primum Carolus III. an. ITS9. Prae latis Regni jusserat ecclesiasticarum personarum numerum juxta Ecclesiarum , ac populi necessit tem mouerare, deinde ejus successor Ferclinandus III. seliciter regnans litteris sub die II. Iunii 1772. datis praescripsit ut Episcopi neminenti ad sacros ordines promoveant Me praeVi Magistratus localis petitione . Quod hodie
extra usum est, eo quod Episcopi moderatum personarum numerum ad ecclesiasticam disciplis nam promovere student.
Principes subinde jus tuitionis esressi sunt .
f. IX. Hisce limitibus conclusa de rebus sacris principum potestas summo cohaeret imperio . Sed negari non potest, quandoque eos jus tu tionis egressos, sibi adrogasse jura sacerdotum . Inter alios principes eo nomine censetur Iust nianus, qui in tantis legibus, quas de disciplina sanxit, etiam sibi sumsit, ut tamquam summus sacerdos ediceret, mystica verba consecrationis eucaristiae clara voce esse pronuncia
94쪽
so INsTITU T. IUR. CAN. da οῦ laeto antiquum ecclesiae moren sollicitavit , quae tanto mysterio quaesiverat silentio reverentiam. Quin adeo delectabat Iustinianum spiritualium cognitio , ut primus tris capitula damnarit. Modum vero nullum servariant Leo Isaurus S sequentes impexutores. qui edictis suis universam disciplinam , ct sub incletia' etiam fidem subjecerunt. Et quo nillil deesset, ut veri haberentur sacerdotes, aetate BalsamOnis etiam docebant D): qua in re foedae & deni issae humilitatis notantur Graeci patriarchae , qui docendi ossicium adeo episcopis proprium in principibus tolerarunt, seu potius iis communi
Nullius roboris sunt leges contra canon .f. S. Non est autem quod moneam , Principum leges contra fidem , aut receptos cui OnCS nullas esse, idque ea ratione, quod principes nulla donantur potestate ad res ecclesiusticas comiti tuendas , quamvis semel constitutas confirment . Verum quamvis epclesia principum edicta contras dem palam rejecerit & damnarit a non tamen eadem ratione se gessit. quum agebatur de violatis per rescripta principum admissis cadonibus. 3ux aliquid libertati christianae advexsitin incluceretur . In his caussis id obsequii principibus exhibuit ecclesia, ut potius a principibus leges exoraret rescindendas, quam ipsa suis canoni-hus nullas declararet, quod constat auctoritate synodi Chalcedonensis, quae rescriptum de metropoli Beryti datum adversius canones a judici-
95쪽
hus rescindendum esse professa est . Praeci. Pue vero hanc reverentiain principibus exhibuit Gregorius magnus, qui quum videret Mauricii legem , qua vetebatur militibus monachismum amplecti, omnipotenti Deo repugnare , eo ipso . quo eam publicavit, principi duxit reserendum de eo , quod libertati christianae adversum legi inesse videbatur, ut legis moderationem obtineret . Interim vero cum delectu milites ad conversionem monet suscipiendos, adeo certus erat de legis obtinenda moderatione γ'ὼ .
De jure canonico veteri , D codicibus
Statuuntur tres aetates iuris canonici f. I. M Narratis oginibus canonum speciebus. Ita unde jus canonicum coaluit, Proxi mum est . ut in ejus vicissitudines di codices . quibus continetur, inquiramus. Quae duo adeo fricte cohaerent, ut unum sine altero non intelligatur. Quo vero quidquid ejus rei est, rite procedat. jus omne ecclesiasticum ad tres veIuti
aetates revocamus, quarum prima jus canonicum' vetus , altera noυum , tertia novissimum exhibet. Ius intus canones per octo plus minus saecula
96쪽
ΙNsTITU T. IUR. CAN. duxit a salsis decretalibus quas Pseudo-Isidorus
in ecclesiam invexit , contineturque collectione
Gratiani di sequentibus decretalium collectionibus. Et demum novissimum continet quidquid per concilia , sive Pontifices in re ecclesiastica post editos receptos decretalium codices constitutum est . Antiquitas ct utilitas colligendorum canonum . II. Usus reclingendorum sacrorum canonum in codices in ecclesia coepit ab eo tempore , quo eorum numerus auctus est. Quum enim canonishus externa ecclesiae politia ejusque judicia regantur , dubitari vix potest . quin aliquatenus
aucti non concesserint in codicem, cujus beneficio incommoda, quae ex sparsis regulis Proveniunt , patres evitarent, certum fixumque regularum numerum haberent, di receptos a
non receptis, aut spuriis canonibus distinguerent. Et sane patres Africani canones Sardicenses. legati Romani in synodo Chalcedonensi canones Constantinopolitanos ab orientalibus productos , & Hincmarus Rilemensis cum aliis episcopis Gallicanis Antesiricianas decretales, non ulla ratione exploserunt, quam quod receptis codici-hus non continerentur.
Variae collectionum species o ls. III. Iam canonum codices ad duo summa genera Possunt revocari, ad temporum scilicet ordinem , & materiarum . Quae temporum ordi nem sequuntur eo ordine exhibent canones, quon patribus i conditi sunt , per continuam seriem numerorum. Unde factum , ut Graeci boc genus collectionum appellent κανονων ω num consequentiam, iκ ἀξιν τῶν κανόνων canoniam
97쪽
PROLEGOMENA CAP. U. ssserism . Sed quae seqtiuntur ordinem materiarum artificiosa methodo procedentes, in certa capita tribuunt universam materiam , & sub singulis capitibus de una eademque re canones tratiantes collocant. Antiquiores collectiones temporum seriem , posteriores fere ordinem sequim-tur materiarum. Sed materiarum ordo non semper est idem , nam aliquae collectiones canones integros . aliae tantum eorum sit minas, breviationesque continent: nec desunt collectiones , quae cum canonibus leges civiles habent admixtas. dictae proinde noΠὶO-Canones . Cuaelibet ecclesia proprium codicem habebat. f. IU. Quamvis vero ecclesia una sit per totum terrarum orbem diffusa, non tamen putandum est, unum per totam ecclesiam canonum codicem obtinuisse . Etenim olim celebriores ecclesiae proprio utebantur codice , in quem , praeter canones ubique receptos, peculiares loci canones conjecti erant. & quotquot ab alienis ecclesiis recipiebant. Haec codicum diversitas inde profecto nata est, quod canones codicibus recepti . ut plurimum spectant disciplinam . quae pro locorum & temporum adiunctis variatur. Coclices non fiunt ejusdem auctoritatis . g. V. Non omnes autem canonum codices sunt ejusdem ponderis & auctoritatis. Distinguendum est. nurn privata, an publica ecclesiae auctoritate sint elaborati . Qui privato studio canones coagmentarunt, quales videntur fuisse antiqui collectores, nullum collectione sua pondus canonibus audiderunt. Quapropter in his
98쪽
eoclicibus comprehensi canones, eam vim habent quam laabuissent extra collectionem , nisi priva tae auctoritatis codicem usu suo receperint ecclesiae: quo casu quae codici origine sua deerat auctoritas , per ecclesiam accommodatur sed quatenu S recipitur, ut patet exemplo codicis Itonysani, qui quamvis privato concinnatus stricio . ab ecclesia tamen Romana susceptus , Du-hlicam consecutus est auctoritatem , eXceptis paucis canonibus , quibus dignitas ecclesiae Constantinopolitanae statuebatur. Quod si codices publico ecclesiae iussit elaborantur, omnes in eos consecti canones Vim canonicam nanciscuntur quamvis alias codicibus inclusi canones in loco vim nullam habuissent. Antiquus ecclesiae Orientalis codex enarratur.
generatim de canonum codicibus praemisis, peculiarium codicum ad redia-- tractationem , in qua non quaecumque dici
pollini, sed quae omitti non deheant, proferemus, ab ecclesia Graeca eXordientes . 'Medio saeculo U. habebat jam orientalis ecclesia lita unum corpus digestos, quibus Utebatur, canones ; synodus enim Chalcedonensis potius ex co-
cicis consequentia , quam eX autographis canones recitavit. Continebat Uero canones duorum
conciliorum generalium , Nicaeni nempe & Con-1tantinopolitani, & quinque particularium, Ancyram scilicet, Neo-Caesariensis , Gaia rensis Antiocheni & Laodiceni, perpetua serie per eam
cem numerorum consequentiam , tamquam si es sent unius concilii, di servato ordine temporum ordinatos S digestos, exceptis canonibus Nicaenis , qui tu tanti concilii reverentiam omnibus
99쪽
PROLEGOMENA CAP. U. sspraepositi sunt , quamvis Ancyranis & Neo-Caeis
sariensibus posteriores. Ita concinnatus codex. quo auctore & tempore prodiit, incertum , quamvis non ante ventilatam Chrysostomi caussanti generatim apud Graecos receptus Videatur ;quod probat rejectus a Claru stomo di ab iis .
qui cum eo faciebant, canon XII. Antiochenus, tamquam eonditus ab Arianis. Origine sua codex iste ad orientalem tantum speetavit ecclesiam , cujus canones solum refert, nullos vero Latinos , ut proinde codicis amplitudine major omnino sit inscriptio codicis ecclesiae uniuersiae γ'ὼ, sub qua eum primum vulgavit Christophorus Iustellus :quamvis confirmatis per patres Chalcedonenses omnibus patrum regulis ad ea usque tempora per concilia statutis , evaserit universalis. Codex Ioannis Scholastici. g. VII. Publico ecclesiae orientalis usu nullis factis accessionibus diu stetit ita instructus codex , quamvis non deessent canones , in primis Chalcedonenses, qui adnecti debuissent. Certe quo tempore Dionysius Exiguos suam adornavit Graecorum canonum Latinam versionem , Graecum codicem absolvebane canones Constantinopolitani c . Sed inde privato forsan studio
etiam secundum temporis consequentiam crevit codex LXXXV. canonibus apostolicis . Sardicensibus, tribus posterioribus Constantinopolitanis . Ephesinis di Chalcedonensibus. Et certe medio
100쪽
eirciter saeculo sexto Io: Scholasticus ex ordine advocatorum, qui tum scholastici dicebantur, primum Antiochenus presbyter, inde Constantinopolitanus patriarcha, ex canonibus hoc autio codice comprehensis , additis nonnullis B. Basilii
novum codicem consecit, quem non per numerorum consequentiam , sed per materias adoxnatum , & in L. titulos tril illum συναγωγῶν κανόνων mi lectionent canonum appellavit . Constanter antiqui hujus codicis MSS. Io: Scholasticum prae ferunt auctorem cs . Quapropter minus recte Franc. Florens γ), motus inscriptione cujusdam MS. nomo-canonis bibliothecae regiae Parisiensis, qui nomen praesert Theodoriti, codicem partitur , di adscripta Theodorito canonum digestione , leges tantum per Scholasticum vult adjunctas . Ut enim bene observat Cliristophorus Iu stellus titulus ille est adjectilius , idque quod nec alibi umquam , nec ab ullo quovis au- Aore Graeco sub nomine Theodoriti memoretur
Codex Craecorum auctus ct absolutus . VIII. Sed jus canonicum Graecorum saeculo UΙΙ. crevit multis accessionibus, idque in concilio Trullano , in quo non solum plures conditi
canones & ante recepti fuerunt confirmati; Verum etiam canonicum robur accessit canonibus Africanis & permultis patrum Graecorum Opusculis, quae Omnia can. II. recensen tur. EX his omnihus secundum canonum consequentiam