Deipnosophistarum libri quindecim;

101쪽

d in vocativo positum, T ic etpae sitho autem collective accipiendum visum Erdi.

la editionis secunda Casa ub operarum negligentia. ARA ROTis Comici, Aristophanis ibit, e latitam primum iam supra citatum vidimus II., . d. Hoc loco et ou et Osi, o Trebetet erat editum , ex primi editoris emendatione; iii viderat, syllabam in medio versu deesse, cum sic fuisset scriptum , α κομψα 2ὴ ταυτα c. Et sic quidem

ii in cola distributa edidit CASAU BONUM:

Ad ista, haec adnotavit idem Sophronis verba allego-nrice accipienda , ut docet Demetriti Phalereus Sophron, Minquit, et Tων αικών - Ahi 'bops olli detrita sυων, ω-

, Distingue, ipsc δ' ἐντ ποκα φιλα; ὴps Toι μακptici Rob-nχαν σωλDE; Totiri diei. Qu/nam hi sunt pisces, o amica Uud quidem, conchae longae et seu vero solenes. α - Corruptum olim Demetrii locum Ude locut se st. si Lex Athenaeo esse corrigendum monuerat Paul. Leopardus, Emendat. lib. X. c. et et in Gruteri Thes Crit T. III pag. 2os. Apud Nostrum commodius, qtiam a Cas Ub factum, distinguendam orationem S verba nonnulla scribenda docuit ou P in Curis Noviss in Suid. p. 266. quem dicuti sumus, nisi quod ad cωA us voculam 2 i adiecimus, quam cum ed Veia percommode dedit noster s. A. cIdem valere dra ac commune Pis, docet Schol. Theocr. . III. cf. Maittaire Dial. p. 2 6. Dein vero pro Tobeti re vel o Tinae est ToυToidet in eodem s. A. quod& ipsum fortasse recipi debebat, ut iuncta intelligerentur ista, si ipscrani Tobetoidoc Primo quidem colo in vut

102쪽

8, ANIMADU IN ATHENAEUM. p. 86.

gatum et sipario consentit codex sed ibi necessario rei eos corrigere cum Toupio debui Colo . λυκυ cpso per in fine scribit s. A se λυκυῖκps, per etenet s. D.

qui quidem non nisi postrema Sophronis verba adposuit. Quod dein est in s. A. κογχύλεον , sit- ne ex dialeet ,

an ex scribae errore, nescio codex quidem p. vulgatum tenet DeniqUe colo, pro Unpαν, Uod cum editis tenuerat Tou ns res penacute dedit codex uterque quod probum iudicavi, quoniam adiectivum h. l. non substantivum nosne est. Ad ambiguitatem, in qua ludit

Ven .in vetiistis membr. A. Epitome haec non habet. quod quo pacto huc irrepserit, eo minus percipio, quod .connexioni orationis, metro manifeste repugnabat.

Opportune moraeti Um editis dedit codex uterque pag. set f. ubi idem versiculus, ex parte quidem repetitur atque inde vocem illam perspecte huc reposuit editor Basileensis Debebat vero item etiam alius huius loci error corrigi, hcet paloi et scribi, pro cetTMoriri, quod, ipsum metro non erat aptum. Est enim, ni fallor, cui alii ex eadem fabula IV. 16 . e. versus hexameter, sic scribendus:

monuit in Animadv. n Versum Cratini scribe ut in vulgatis:

M quod in nostram editionem ex SS. nescio quo modo 33 irrepiti. α - Ubi quos uti gatos libros dicit, nulli alii sunt nisi exempla editionis Basileensis Ex quo confirmatur, quod iam alias observavimus , Venetam Editionem

ne eis quidem in locis, ubi de scriptura ambigebatur , inspectam umquam a Casaubono fuisse quo magis mirum videri debet acerbum illud iudicium, quod de Basileensi editione ab eodem Casa ub in Praefatione pronunciatum vidimus. De CRATINI fabula cui titulus Archi.lochi vide Indicem Auetorum. Perperam e γιλόχοι pro 3χιλ sola ed Bas.

103쪽

e *ιλύλλιoc J', ii υνικoc. Quod ii pύνιχor legitur in editis, id ex veneti editoris ingenio est. υνιχoc,

quod noster s. . exhibet, videri poterat ex AN Coscorruptuma quod ipsum hic repositum fortasse nonnulli maluerint memores apud Suidam memorari ADικον, veteris comoediae poetam sed quoniam non modo apud Polluc. X. IDO. verum etiam apud nostrum Athenaeum XIII. 6T. c., s 86. a. is qui Suidae Aινικο dicitur, librorum Onani uni consensu EO Vere vocatur , idem nomen . . reponendum pittavi: confiitister ad Suid in pikoc. nisi forte duplex idem viro nomen fuit, Eύνικο Aipικο c. De fabula, HoAei inscripta, confisag y a. e. inpag. Io . f. In PHILYLLII vers. i. tenui et ipsae, quod ibi habet editio Venetam reliquae omnes. Nam quod Casau- honus in Animadu provocans ad p. 2. e. ait o TpEιπh. l. scriptum oportuisse, id metro non magis aptUm pumtavi, quam o Tpsor, quod ex s. A. hic adnotatum

reperio Manifeste milii visi erant anapaestici versus e se tetrametri catalectici quod metrum non aliam ibi vocis formam, nisi os et tu, ferebar. Eiusdem metri caussa, ad vocem Epre odi particulam et adieci, ut ultima syllaba longa fieret quamquam ne sic quidem satis commode fluere primum versum intelligo. In sit perioribus editionibus tres versus ii Deo placet sic erant distributi, ut primus

Sic idem s. A. ut desiderabat etiam metrum nec aliter ud Ven nisi quod ibi rare nunc operarum errore expres sium Pro Uo quum ex .s a. e. editor Bas . Miab spe- preri posuisset, idque tenuisset Casau bonus , ni onuit dein idem CASAU B. Scribunt optimi libri RMιτυλnprica non, n ut editum est, i l Libo tunc Duo sunt eiusdem insulaen Lesbi oppida, Methymnaret, Fleneri quorum in anti, quis libris saepe invenimus permutata nona ina, ut hic: n lib. X. p. 38. J ιτυληνα oc habent Ssti, non Mni 2υαναώ; Isto loco nempe hunc ipsum dicit, in quonversamur stant ab edita lectione veteres auctores, quin Reteilec; Mnθυαναισυβ celebrant , Clemens Alex Paedag.

v lib. II., Pollux lib. d. c. io Osect 63 Quare nihil a

104쪽

8. ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 86.

Minutandum neque icta neque infra paulo post, ubi ite en rum laudatur hic locus. α - Cum nihil h. l. mutandum ait vir doctus, nempe tenendum Alii blapiis, rursus Osicut paulo antes non viderat , id ipsu in , quod non mutatum noc loco voluit, nonnisi ex editoris Basileensis arbitrio mutamin, sedem illam occupasse Parum quidem per se in tererat poterantisbia et pax, sua bonitate celebrati, ab

aliis Methymnati, ab aliis Mi senari vocari potuitque idem Athenaeus, postquam teste vetusto nostro codice hoc loco recte gae Mιτυλnrnc scripsit, alibiacmθυμνυ scribere; quamquam, si ita fecit, parum adcurate fecit, quia altero loco eiusdem poetae versus respexit. Caeterum cum librorum h. l. scriptura consentit Archestratus apud Nostrum III. sa. d. Xenocr de Alim ex Aquatit sect. s. l. o. Lubi

rum lectione X. 38. c. dixit Casa ubonus, ibi quidem nostrae membranae cum edd. in inclita potas consenti Unt,

nec aliter Diodor Sic XIV. 3 , ut nesciam unde in alios codices, quo dixit Casau bonus, altera scriptura irrepserit. Tertius versus sic vulgo scriptus legebatur, ipgT αν-2 poeniores, pi An, cep oc, &c. tapae Rira solae editt. Cas . . .et operarum errore. Ihi monuit CASAU B. D post ipset Cocpppreviores , pone igλείαν στι μάν. Nam se-nquentia ab alio verbo pendent, quod desideratur. α - Similem in media oratione mutationem constructionis o

servavimus in Epicharmi versibus p. s. d. At quum ex metri ratione verbum ipset superiori versu esset adtribuendum verbum illud ad superiora spectare, bovae constructionis initium a proximo vocabulo fieri debere iudicavi itaque repa, .c O, in nominativo scripsi

in quo prae iverat Dalecam pius. Sunt autem repspreeiJρ ,

ut Grammatici docent, pisciculi super prunis asti. Vide Suid. h. v. .Hesych in πανθ . .'E reci/θp. Assabantur quiderni conchae super prunis, ut paulo post docet Aristophanis versus ex Babyloniis. e COP, C ag p κυλο ἐν 'Ap ολικοί . Invenio fit inter antiquissimos Graeciae scriptores, eos qui Athenaeos, hic nominantur Clemens Alexandrinti hos pariter con-niungit in historia capti Ilii, lib. I. Strona 'A tei CP κιώ

, Scribitur in jementis codicibus, ire et sed Agiae putou huic fuisse nomen; nam in Eusebio i Praepar. Evang.

105쪽

p. 86 IN LIB. III CAP. XXXII. s

in X. a. pag. 38. 'Adii scribitur, apud quem Rhκυλοσn male pro Der se. Etiam Polluci lib. III. c. 3. 'Aditae; δ= κωμικbc nominatur, qui an iste sit an alitis, dissicile di-nctu est: ego alium puto. M CASAU B. - Comicu , qui apud Polluc. III sed . 36. 'A taec vulgo nominatur, ex meliorum codicum auctoritate Ampluas vel Amphis est. Ut tac vel A ic apud Clementem pro eodem habeam tu cum hoc Atlaenaei 'Aet ire , suadet utrobique comes iunctus Dereditus. At cum iste apud Clementem videatur esse chronographus, hic contra musicus fuisse videri potest et certe , sicut h. l. de re agitur ad musicam artem spectanis te, sic apud eumdem nostrum Athenaeum XIV. 16. f. Aditae sive 'A tac o Moυσικὴ laudatur; cum Uo, quoniam fere Pythagorei fuere, qui stet Eo rei Musici adpellabantur , videndum an idem fuerit A cu Crotoniata, quem in Pythagoreorum numero Iamblichus retulit invita Pythag. seci . 26 . Possunt vero utique cum ostio(de Historic Graec pag. sol. sic etiam accipi Athenaei verba, praesertim si cum Clemente conferas, ut intelligatur, tam AGIAM, quam ereditum , es Argolicas scripsisse. De DERCYLo consulendus idem ossius, i. c. p. 3s . qui rectius o p κυλλο scribi nomen censuit, Ut apud Plutarchum, apud Schol. Eurip. ad Phoeniss. s. .

apud Elymol in Ebioc. Ibi quod dicere ossius videtur, citari ab Athenaeo eiusdem Dercyli vel Dercylli alia quoque scripta, id parum adcurate expressum est, nec ad Athenaeum referendum, sed ad Plutarchum nempe ad illum Pseudo-Plutarchum, qui sub huius scriptoris nomine mendacissimos ut ait Valchen ad Phoeniss. p. is libellos de Fluminibus inressimae ct λλὴλω Tλληνι Κων κ δ Pωμαικω conflavit. Sed videndus ipse Valchenarius i. c. ubi etiam docuit, idem nomen oἐγκυλοψ non quidem eiusdem viri alibi etiam apud Nostrum iri fine senarii, simplici litera' recte scribi, scilice X d;8. b.

ex usu canendi hoc conchyliorum genere probabile fit id quod cum Rondeletoses nerus statuit, pag. sad sq. 'a-helum, robilum, stombum ad idem fere genus, quos

turbines vulgo vocamus, pertinere Paulo ante etiam dixerat Athenaeus, similia inter se pronunciasse Speusippum Avu α , Wops spα , o D αβηλου , κίγχου Quod autem

106쪽

86 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. I.

Q κο 1χ dicitur, k κίγχoc fere frequentius etiam h κὶ oc, terminatione masculina genere meminino. Vide quae paulo post ad Aristonymi verba, O Uri ip

sed praepositionem ignorat noster s. A. De argumento illius fabulae , iri Indice auctorum dicetur. RO np, i σιν, ἀιρAg p. Supra pag. s. d. de Ureis a loquens Epicharmus, dicebat re Asa a prive Jι λώ μέν s D χαλεπὰ istud vero, odi In priλgyp in proverbio de re jactu facili usurpabatur. Suidas: Κὴν .n JιgAssi,

mulandum non bdi Uri hoc loco apud Nostium, sed RO sci ibi in s. A. sicut in ed. ven. CBas mendose id utique, nisi verbum unum aut alterum intercidit. Σαφραν υναικείοιc. SOPHRONI Mimi alii dicebanturn virilis, alii muliebres, ex ipso argumento. Muliebriumn hic, virilium alibi fit mentio .horum, illorum apud x, Pollucem lib. IV. c. et ., aliis locis. In Etymologicon magno , oc. Σκιγωθr pre legimus , Σώφpta syraoth υναι-nκgioic poetetioic Dubio procul corrupta est vox po-Mπαιο-.α CASAU B. In SOPHRON is verbis, initio sic scribendum adnotavit Brunck, An να μαν qua sententia, non percipio. In ed. ., 3. Cas literis maiusculis nec spiritus nec accentus adiecti sunt, sed ed. I. Cassi cum ed ven. Bas. A dies habet sic s. p. .ms. B. nec aliud e s. A. adnotatum. Ex dorico quidem idiomate Tre die oportebat. Ibid. κελεύσματο , quod editum fuisse dixi, unius Casauboni arbitratu editum erat.

107쪽

p. 8 IN LIB. III. CAP. XXXII 8

ibiloen p. io8 sq. Denique, pro sκαστα ἐξέχει, quod habent edd. cum Epitoma, est ieres mox ei ae si inms A. QB ubi ferri quidem tartasse potuerat subitus ille a meminino genere ad masculinum transitus, quoniam Wrecte o oc dicitur; sed non conveniebat verbum ei, quod contra constantem sermonis ustina active foret accipiendum. Quare si verum est Tedi etToc, pro .ig- χει oportebat cappi, quod olim etiam Casau bono venisse in mentem ex notulis manu ipsius ad oram sui libri scriptis intellexi.A-υύλoc, g Hopetiti Γλαύκω. , Legendum g Ποτνιρὶ

n ab Aeschylo editum fuisse est auctor Potnians Glaucusn poetae illius nota fabula est, ex Strabonis libro nono,n Hesychio in Aiat metop T. I. pag. 3os &Sighpo Aι-nμnp, Ipso laterculo Tragoediarum eius poetae. Eratnscriptum Hoipio, unde postea factum Iopetiω. δTpiori, autem moetptas idem, ut annotat in Ethnicis Stephanus. DNec desunt qui nullo cognomine Glaucum nominent, uti, Pindari interpres ad Od. I. Pythionicarum ., ASAU B. Ubi fefelliue hi πανε πιστὴμονα Casau bonum memoriam ait IAN. RUTGERSIUS, variar Lect lib. II cap. 6. p. 'a adfirmans si Aeschylum in Tragoedia Hopeti Γλαύ-

, κω non ab Euripidis Scholiaste modo .auctore Aratin vitae, O voluit puto, Aeschyli tiliae sed a Strabone quo-Mque laudari WAthenaeo. c. - At nec ab ipso Rulgersio satis adcurate haec observata esse, inconfusum ab eo

schyli vitari Arati vitam, in qua Glauci Aeschylei fiat

nominatur. Apud Euripidis vero Scholiastam ad Phoenissaegro I. olim nude Wχύλο ἐν Γλαύκω legebatur, priusquam alckenarius i. c. p. so. Musgravius adus Iaas. ex codicis sti vestigiis . Γλαυκω Noetris recte edidisse sent. In eo vero aut fefellerat Casaubonum memoria, aut minus perspicue mentem suam ille declaravit, cum dicere videtur, notam esse Aeschaeli fabulam, Potniensem GDucum,

108쪽

8 ANIMADU IN ATHENAEUM p. r.

ex Strabonis libro IX. Nam mentionem quidem fecit Geo agraphus lib. IX. pag. dos. Potniensis illius Glauci, qui, cum equas suas humana carne pavisset, ipse ad extremum ab eisdem discerptus est: cons Pausan VI pag. Sos. sed de Aeschylo ibi altum silentium. Contra apud eumdem Strab. lib. X. pag. diserte citatur Aeschylus apvn No peti Thesbκω. Et exstitisse Aeschael fabulam, quae ad alterum illum Glaucum spectabat, qui ex piscatore marinus Deil factus perhibebatur . ex Pausania etiam lib. IX. pag. id satis intelligitur. Quo minus hoc loco vul-gAta scriptUra Holet ita, quam eamdem membranae nostrae

tenent, talicitari debuit cum praesertim ipse Athenaeus

diserte doceat, VI l. sf. c. tamdem hunc Glaucum, ex piscatore inter Deos relatum H ὴ petio fuisse cognomina-tUm. Quare iudenter Stant eius fecit, duas diversas Aeschyli ab illas statuens, alteram Γλαυκos HoTνιε- , alteram TAαυκο Hopetio inscriptames quam distinctionem suadebant etiam ipsa argumenta fiagmentorum , qUam vi perbrevium, quae ex utraque fabula supersunt.

'STONYMi Comici de quo multa Suidas Theseo scribi

Quonam sensti ista verba acceperit, non declaravit vird Stus Dalecampius latine sic reddiderat Conchus fuit aliis tinctoriis similis. In eamdein fere sententiam villebrunius

gendum coniectans, genitivos partiti vos, quo dicimUS, esse ediistimavi, intelligendo ipsi vocem autem re*Tών ea fere notione accepi, qua usus est Euripides in Hippol. I 23. de quo vocis usu consule Hesychi Interpp. ad voc. BανTαν, . alck ad Hippol. l. c., conser Athen. III. 123. c. Illud Jα-- in Q aretra mutatum fortasse ab eo fuit, qui ad ico aeoc referendum hoc participium putasset, quo constaret, usurpari hoc loco nomen illud in masculino genere. At quamquam dixerat Athenaeu S, si perg- νικωψ V Metaebhoc, tamen ne in adlatis quidem Aeschyli verbis quidquam aderat, ex quo intelligeres in masculino gemnere posita in esse vocem i. Quare quod dixit, ets-

νικω Athenaetis, non tam de genere masculo, quam determinatione accipiendum videtur.

109쪽

p. IN LIB. III CAP. XXXIV. So

b, reperies nominatam libro tertio Pollucis cap. . Inn Scholiis Aristoph ad Nebulas. . CAsAUB. - Pollucis de ista fabula testimonium, III. 3. effugit Fabricii Martesii diligentiam , ubi titulos fabularum Phrynichi in Bibl.

Graec enumerarunt.

puli fuerant aut sectam sequebantur Erasistrati medici, hi Erus rate vel Eras iratu adpellabantur. Ipsum viri nomen hic Cpaulo post iterum vilis iocri Hicesus scribitur in ed. ven. AEas in s. p. quod fortasse rectius. Vide Fabricii ibi Gr. Vol. XIII pag. 8s mas 3 Camsau bonus inconstanter, plerumque cum leni spiritu, nonnumquam cum aspero edidit. Utram rationem teneat s. A certo confirmare non possum. - De chamarum distinctione in asperas de Dei es, quarum posteriores regias Icemsius vocat confissiondelet S Bellonium apud Gesti pag. et a sqq. Cora ad Xenocr. p. Id sq.κωρύκου καλῶσθαι. Quod ait, asperas conchas vocatas,irage a Macedonibus,tapύκουc, admonet nos ut Hesychium D in ea voce emendemuS: nam hodie perperam, is Ao ii BC pro, o P κὴ χην. cc CASAU B.

υπὶ 'Mnsαίων, κpsiouc. In Eupolidis versu ita di interpretamur vocem psicυ lib. IX. re p. 3 3. e. At ibi κριού; legendUm, i. e. ingratos, docuit valcken ad Phoenisi pag. 8. Di, Hesychius vocat sine diphthongo pios . M Similis ireto pretia in aliis huius vocis significatibus, di, ut dicebamus libro superiore. c. CASAUR. Vide supra ad Il. d. f. In paίου; . . cum edd. consentiunt mss. A. D. quam quidem idcirco scripturam praestare non ausim Chamas arietinas interpretatur Rondelet apud Gela. pag. 2 2.

in ms. p. sic scripta erant, rectius hic, ut alibi, e

110쪽

so ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 8 .

Eo D .oTspo .gυ υλ,TEpo dedit s. A. Et prior vox etiam creei scripta in ed. Ven .Bas. - τριθsic , Squillam resipuntes, mali succi, O aporis ingrati.n Non defuerunt qui vocem σκιλλώJ Eic mutandam censerent di, cum hic , tum paulo postri quorum sententiam refutavitis doctissimus Ges erus de Aquatit pag. a s q. accus, rata disputatione. Accedat nunc auctorita membrana. nrum omnium, 'pitomae, in Ua σκυλλώ sic exararitum est, parva menda Alibi iunguntur in simili sen-ntentia, κακὴ υAoι κα κολλώ ygi , Ut paulo post in ex-nplicanda solenum natura. α CASAU B. - Aliud es boλλω yis , III pag. o. a. nempe glutino tis aliud σκιλλώInc, Iciliam resplans, scit acri amaroque sapore, cf. II. d. b. ibi not. Adde Liae notamus ad verba λυκον και λυκύ pag. O . f. quamquam Utrumque, o κολλωOsc, et σκιλλωPu, in uno subiecto iunctum esse potest , ut III. Iri. a. Salmasius vero Exercit Plin pag. y3. arripiens id quod de scriptura Epitomae dixerat Casa ubon US , σκυ- λώ ipsi veram lectionem esse contendit, Nod coriaceos interpretatur, & sive de duriora carne, Vae non facile mandi possit sive de malo odore , qualis est e coriis, intelligi posse ait. At noster quidem codex Epitomaeis h. l.

mox iterum, II 6 . b. III. Iai. a. coni anter κιλ- Aci p. non creυAAa, p. exhibet. Neque a vero aliena utique

videtur Gesneri coniectura, apud Plinium XXXII. y, 3 i.(ubi de mittitis scribitur, salem virusque resipitint j non silem, sed scillam debuisse librarios nisi forte ex eo, quod in eadem re Xenocrates de Alim ex Aquatit sed . 3I. al. 32. 2αλαTTiζουσι Eυσι dicit, aut vulgatum apud Plinisam defendi posse, aut sali in saltim mu

ista correcta sint nam altum ibi super hoc loco silentium. Mox in Obor; repeto et a consentiunt libri sed non dubi-

라틴어 텍스트